เทพสงครามพิทักษ์โลก - บทที่ 893
เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 893
หนิงเหลยถิงจ้องหยุนตงหยางไม่ละสายตาและพูดเตือนว่า
หยุนตงหยางยิ้มเยาะเย้ยแล้วพูด “แกอย่าออมมือจะดีที่สุด ไม่อย่างนั้นที่จะซวยคนแรกก็คือตระกูลหนิงพวกแก!”
ก่อนหน้านี้ ทั้งสองร่วมมือกันจัดการกับหยางติ่งเทียน
อันที่จริงทั้งสองฝ่ายต่างรู้แก่ใจดี ไม่มีใครพยายามเต็มที่ทั้งนั้น
ท้ายที่สุด ถึงแม้หนิงเหลยถิงและหยุนตงหยางตอนนี้เป็นพันธมิตรกัน แต่ไม่มีใครเชื่อใจใคร
ไม่ถึงวินาทีสุดท้าย ก็ไม่มีใครยอมเปิดเผยไพ่ที่ใหญ่ที่สุดของตัวเองออกมา
แต่ว่าตอนนี้ พวกเขาจำเป็นต้องทำเต็มที่สุด
ซิ่ว!
ซิ่ว!
เสียงพูดจบลง
คนสองคน กระบี่สองเล่ม กลายเป็นสองภาพติดตาอย่างไม่ลังเล พุ่งไปฆ่าหยางติ่งเทียน
กระบี่คมในมือของพวกเขา เปล่งแสงอันเยือกเย็นออกมา!
“มาได้ดี!”
จู่ๆ
หยางติ่งเทียนลืมตาขึ้น
เมื่อกี้หนิงเหลยถิง จงใจพูดคำเหล่านั้นเพื่อรบกวนจิตใจของเขา ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้
แต่เขา
กลับเต็มใจตกไปในความทรงจำ
หรูเยียน……
จู่ๆ
หยางติ่งเทียนพ่นลมอย่างเย็นชา
เห็นแต่เขาดึงท่อเหล็กออกจากเอว แล้วใช้แรงโยน จากนั้นปืนยาวที่ทำจากเหล็กชั้นดี ก็ถูกเขาจับไว้ในมือ
“วันนี้ ก็จะแสดงฝีมือหอกยาวของตระกูลหยางให้พวกแกดู”
ซิ่ว!
พูดแบบนี้จบ
หยางติ่งเทียนพุ่งไปข้างหน้าทั้งคน ไม่มีเหตุผลอย่างมาก
หอกยาวในมือ ระเบิดพลังที่ยิ่งใหญ่ออกมา
ในใจหนิงเหลยถิงและหยุนตงหยางทั้งสองตกตะลึง
พวกเขารู้ว่าตระกูลหยางเป็นลูกหลานพลทหาร
บรรพบุรุษ สามารถสืบย้อนไปถึงจวนเทียนโปหยางเป่ยซ่ง
ส่วนวิชาหอกยาวของตระกูลหยาง ก็เป็นศิลปะการต่อสู้ที่ตระกูลหยางภาคภูมิใจที่สุด
แต่ก็ไม่มีใครเคยเห็นหยางติ่งเทียนใช้หอกตระกูลหยาง
ตอนนี้เห็นเป็นครั้งแรก ทั้งสองก็รู้สึกว่าหนังหัวชาทันที
แต่ว่าตอนนี้!
เวลานี้!
พวกเขาถอยไม่ได้แล้ว
ทั้งสองกัดฟัน แล้วพุ่งตรงไป
บูม!
บูม!
บูม!
……
เสียงดังต่อเนื่องกันไปมาไม่ขาด
คลื่นกระแทกอันทรงพลัง ทำให้คนรอบข้างไม่กล้าเข้าใกล้
ทุกคนกำลังจ้องมองการต่อสู้ของหยางติ่งเทียนและคนอื่นๆ
เห็นหนิงเหลยถิงและหยุนตงหยางแสดงความน่ากลัวขนาดนี้ออกมา
เย่เมิ่งเหยียนสีหน้ากังวล เธอหันไปพูดกับเสือขาวว่า “เสือขาว นายเข้าไปช่วยคุณลุงหยางหน่อยได้ไหม?”
เสือขาวส่ายหัวแล้วพูด “ขออภัยครับนายหญิง ท่านแม่ทัพให้ผมปกป้องท่านติดตัว ผมไม่อาจขัดคำสั่งท่านแม่ทัพได้ครับ!”
ถ้าตัวเองออกมือไปแบบนี้ ทำให้เย่เมิ่งเหยียนเป็นอะไรขึ้นมา
งั้นเสือขาวก็ตายเป็นหมื่นครั้งก็ชดใช้ไม่ได้จริงๆ
ดังนั้นไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น
ถึงแม้หยางติ่งเทียนตาย
เขาก็จะไม่ห่างเย่เมิ่งเหยียนแม้แต่ก้าวเดียว!
เย่เมิ่งเหยียนก็รู้ว่าหน้าที่เสือขาวคือปกป้องตัวเอง
ตอนนี้เธอทำได้เพียงหวังว่าหยางเฟิงจะมาเร็วๆ
ตึ่งตึ่งตึ่ง!
ตึ่งตึ่งตึ่ง!
……
เวลานี้นี่เอง
มีเสียงฝีเท้ามากมายดังจากข้างนอก
นอกประตูตระกูลหยางในเวลานี้
หยางเฟิงนำพาองครักษ์มังกรสามพันมาถึงในที่สุด
“ฉึกฉึก!”
“ดูเหมือนว่าตระกูลหยุนและตระกูลหนิงจะมาทั้งหมดเลย ไม่ทำลายตระกูลหยางไม่ยอมปล่อย!”
หยางเฟิงมองดูการต่อสู้อันน่าสลดใจที่เกิดขึ้นในตระกูลหยาง อดไม่ได้ที่จะส่ายถอนหายใจขึ้นมา
หงส์แดงที่อยู่ข้างๆอดไม่ได้ที่จะกลอกตา
เธออยากจะพูดจริงๆ ตระกูลหยางนี่ก็เป็นบ้านของท่านนะ!
แต่หงส์แดงรู้ดี
ตั้งแต่ห้าปีที่ก่อนหน้านี้
วินาทีที่หยางเฟิงถูกไล่ออกจากตระกูลหยาง เขาก็ไม่ถือว่าตระกูลหยางเป็นบ้านของตัวเองแล้ว!
ถึงแม้หยางเฟิงอยากจะให้ตระกูลหยางถูกทำลาย
แต่ว่าเย่เมิ่งเหยียนอยู่ข้างใน
แม้จะเป็นทั้งตระกูลหยาง ในใจหยางเฟิง ก็ไม่สำคัญกว่าผมเส้นหนึ่งของเย่เมิ่งเหยียน
