เทพสังหาร ยุทธการระห่ำ - บทที่ 116 มือสังหารหญิง เซี่ยอวี่เหอ

เย่เทียนเฉินเพิ่งจะเดินเข้าไปท่ามกลางป่าไผ่ มีดบินเล่มหนึ่งก็ถูกเขวี้ยงเข้ามาพร้อมเสียงแหวกอากาศ แฝงไปด้วยพลังลมปราณภายในอันแข็งกร้าว นี่จะต้องมาจากยอดฝีมือแห่งพรรควรยุทธโบราณคนหนึ่งอย่างแน่นอน บอดี้การ์ดธรรมดาๆ ไม่มีฝีมือและความสามารถเช่นนี้

ฉึก!

เสียงหนึ่งดังขึ้นเบาๆ เย่เทียนเฉินดีดก้นบุหรี่ในมือขวาของตนซึ่งภายในคละเคล้าไปด้วยพลังพิเศษขอบเขตจอมราชันออกไป จนไปปะทะเข้ากับมีดบินเล่มนั้น ทำให้มีดบินเบี่ยงทิศทางออก เกิดเป็นเสียงมีดปักเข้าที่ต้นไผ่ข้างๆ ผ่าต้นไผ่แก่อันใหญ่โตต้นหนึ่งเป็นสองเสี่ยงอย่างรุนแรง แสดงให้เห็นว่าพละกำลังมากมายขนาดไหน

ฉึกๆๆ!

ไหนเลยจะรู้ว่า เย่เทียนเฉินเพิ่งจะใช้ก้นบุหรี่โจมตีเปลี่ยนทิศทางมีดบินที่ถูกขว้างเข้ามาเล่มนั้น ก็มีมีดบินอีกสามเล่มพุ่งเข้ามาต้อนรับ คราวนี้เย่เทียนเฉินไม่เอี้ยวตัวหลบ และไม่ได้ใช้วัตถุอื่นต้านทาน และยิ่งไม่ได้ใช้โล่พลังพิเศษแห่งแสงด้วย มือขวาที่อัดแน่นไปด้วยพลังพิเศษขอบเขตจอมราชันกำแน่น ตอนที่มีดบินทั้งสามเล่มนั้นยังพุ่งมาไม่ถึงเบื้องหน้าตน ก็ต่อยหมัดออกไปอย่างรุนแรง

หมัดที่รุนแรงทั้งยังอัดแน่นไปด้วยพลังพิเศษขอบเขตจอมราชันถูกต่อยออกไป อากาศบริเวณที่สายลมอันเกิดจากหมัดต่อยผ่านราวกับจะถูกฉีกขาด มีดบินทั้งสามเล่มแตกกระจุย ทั้งรุนแรงและน่าหวาดผวา

“ออกมาเถอะ นายก็เป็นยอดฝีมือคนหนึ่ง หรือไม่กล้าสู้กับฉันต่อหน้า?” เย่เทียนเฉินสองมือล้วงกระเป๋ากางเกง มองไปเบื้องหน้ายิ้มๆ แล้วเอ่ยขึ้น

เพิ่งจะพูดจบ บริเวณเบื้องหน้าซึ่งห่างจากเย่เทียนเฉินไปสิบเมตรก็มีผู้หญิงคนหนึ่งปรากฏตัวออกมา เป็นผู้หญิงที่ดูพิเศษมากคนหนึ่ง รูปลักษณ์ภายนอกก็นับว่างดงาม แน่นอนว่าไม่อาจเทียบได้กับหลิ่วหรูเหมยและฉีหรูเสวี่ยได้ แต่บนร่างของผู้หญิงคนนี้มีความพิเศษที่หญิงงามเช่นหลิ่วหรูเหมยและฉีหรูเสวี่ยไม่มี นั่นคือไอสังหารอันเย็นเยียบ ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่สามารถเสแสร้งออกมาได้ แต่ต้องสั่งสมมานานหลายปีจึงจะสามารถมีได้

เย่เทียนเฉินอดไม่ได้ที่จะประเมินผู้หญิงคนนี้สักหน่อย สูงร้อยหกสิบแปดเซ็นติเมตร สวมชุดแนบเนื้อสีดำทั้งร่าง หน้าอกหน้าใจใหญ่โตสมบูรณ์ สะโพกผายกลมกลึง เอวคดโค้งเพรียวบาง รวมเข้ากับใบหน้าที่งดงามอยู่แล้ว เผยให้เห็นความพิเศษเฉพาะของผู้หญิงที่เติบโตเต็มที่ เพียงแค่มองก็ทำให้ผู้ชายเกิดความปราถนาประเภทนั้นได้

แต่สิ่งที่ทำให้เย่เทียนเฉินคิดไม่ถึงก็คือ คนที่ลอบติดตามตนมาเพื่อสังหารจะเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ทั้งยังเป็นผู้หญิงที่ฝีมือแข็งแกร่งขนาดนี้ ไม่ใช่ว่าเย่เทียนเฉินจะดูถูกผู้หญิง ในช่วงยุคสิ้นโลก ผู้หญิงหลายคนแข็งแกร่งกว่าผู้ชาย โดยเฉพาะผู้หญิงที่มีพลังพิเศษแข็งแกร่งเกินพิกัดเหล่านั้น รูปร่างงดงามหยดย้อย แต่เมื่อได้ลงมือกลับร้ายกาจถึงขั้นเคลื่อนภูผาพลิกมหาสมุทร ทำให้ผู้คนต้องตกตะลึงอย่างยิ่ง

ที่เย่เทียนเฉินไม่คาดคิด ก็เพราะพลังที่แฝงอยู่ในมีดบินแข็งกร้าวเป็นอย่างมาก ไม่เหมือนกับอะไรที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะขว้างออกมาได้ ทั้งยังเป็นผู้หญิงที่สวยงามคนหนึ่งเสียพอดิบพอดี นี่แสดงให้เห็นได้อย่างชชัดเจนว่าผู้หญิงคนนี้แข็งแกร่งมากจริงๆ มีความสามารถมาก

“อดีตตัวตลกแห่งเมืองหลวง ลูกหลานตระกูลเย่ที่มีชื่อเสียงเลื่องลือ เย่เทียนเฉิน ไม่คิดเลยว่าจะแกร่งถึงขั้นนี้แล้ว ดูท่าฉินเหิงหาเรื่องนาย จะเป็นคราวซวยของเขาจริงๆ!” หญิงงามที่ยืนอยู่เยื้องหน้าเย่เทียนเฉิน มองเขาด้วยรอยยิ้มแล้วเอ่ยขึ้น

“ดูท่าคงเป็นฉินเหิงเชิญสินะ คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะมีความสามารถเชิญสาวสวยแบบเธอมาได้ ทั้งยังเป็นยอดฝีมือคนหนึ่งด้วย ฉันล่ะรู้สึกหมดคำพูดจริงๆ!” เย่เทียนเฉินเองก็พูดยิ้มๆ

หญิงงามผู้นั้น มองเย่เทียนเฉินแวบหนึ่ง กล่าวตามจริงแล้ว ในใจของเธอก็รู้สึกประหลาดใจ  ตนเองไม่ได้เป็นยอดฝีมือแห่งพรรควรยุทธโบราณธรรมดาทั่วไปเท่านั้น แต่ยังเป็นผู้มีพลังพิเศษอีกด้วย เพียงแต่เก็บซ่อนไว้ไม่แสดงออกมาเท่านั้น มีดบินหลายเล่มเมื่อสักครู่นี้ เป็นการประเมินฝีมือของเย่เทียนเฉินไปในตัว และก็เป็นการวางกับดักด้วย ที่ทำให้เธอยินดีก็คือ เย่เทียนเฉินดูเหมือนจะยังไม่รู้ตัว

“นายผิดแล้ว อาศัยแค่ฉินเหิงยังไม่พอที่จะเชิญฉันมาหรอก ฉันเพียงแต่ได้ยินเรื่องของเย่เทียนเฉินมา เลยอยากจะดูสักหน่อยว่าตกลงแล้วนายเป็นคนยังไงกันแน่ พอดีกับที่ฉินเหิงยอมจ่ายหนักเพื่อต้องการหัวของนาย ฉันเลยถือโอกาสทำให้สำเร็จไปเลย”

“งั้นตอนนี้เธอคิดว่าเป็นคนยังไงล่ะ? หล่อพอรึเปล่า?” เย่เทียนเฉินถามยิ้มๆ

“ก็ไม่เลว หล่อพอได้อยู่ เหมือนไอ้พวกผู้ชายหน้าขาวนิดหน่อย เพียงแต่ใครก็ไม่คิดว่ารูปร่างหน้าตาแบบนาย จะมีฝีมือแข็งแกร่งเหี้ยมหาญขนาดนี้ เกินความคาดหมายของผู้อื่นจริงๆ!”

“ในเมื่อเธอรู้ชื่อฉันอยู่แล้ว งั้นฉันขอรู้ชื่อเธอบ้างได้รึเปล่า?”

เย่เทียนเฉินรู้สึกสนใจผู้หญิงที่มีฝีมือไม่ธรรมดาคนนี้ขึ้นบ้างแล้วจริงๆ หน้าตางดงาม ฝีมือก็ไม่ธรรมดา อีกทั้งระหว่างการสนทนายังแผ่บรรยากาศบางอย่างออกมา ซึ่งไม่ใช่อะไรที่นักฆ่าธรรมดาๆ จะมีได้ ทำให้เย่เทียนเฉินรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา

“เซี่ยอวี่เหอ” นักฆ่าหญิงผู้นั้นกล่าวยิ้มๆ

“ไม่จริงน่า? ชื่อจริงหรือชื่อปลอม? หรือว่า หรือว่าเธอก็คือเซี่ยอวี่เหอ[1]ริมทะเลสาบต้าหมิงหูคนนั้น?” เย่เทียนเฉินจงใจพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มสนุกสนาน

“ชื่อเซี่ย(谢)อวี่เหอ ไม่ใช่เซี่ย(夏)อวี่เหอ!” เซี่ยอวี่เหอพลันรู้สึกเอือมระอา จ้องเขม็งไปยังเย่เทียนเฉินแวบหนึ่งแล้วพูดขึ้น

เห็นว่าเซี่ยอวี่เหอถึงกับใช้ดวงตาอันงดงามจ้องตนเองเขม็ง เย่เทียนเฉินก็เกือบหลุดหัวเราะออกมา ในใจคิดว่านักฆ่าสาวคนนี้ช่างมีเอกลักษณ์จริงๆ หากเป็นนักฆ่าธรรมดาทั่วไปไหนเลยจะมาพูดจามากมาย พุ่งเข้ามาก็ลงมือฆ่าทันที นี่ยังใช้ดวงตางามๆ มาจ้องมองผู้อื่น ในความดุดันเข้มงวดนั้นนับว่ามีความน่ารักอยู่บ้าง

“เซี่ยอวี่เหอ? หรือว่าจะเป็น ขอบคุณเธอที่หลายปีมานี้ยังคิดถึงเซี่ยอวี่เหอแห่งทะเลสาบต้าหมิงหู?” เย่เทียนเฉินยังคงยิงมุกถามออกไปด้วยรอยยิ้ม

“ไปตายซะ!”

ตู้ม!

เซี่ยอวี่เหอลงมือแล้ว แม้ว่าเธอจะเป็นหนึ่งในนักฆ่าระดับต้นๆ ของประเทศ แต่ก็ยังเป็นเพียงหญิงสาวอายุยี่สิบกว่าปี นิสัยแบบเด็กผู้หญิงยังคงมีอยู่ เธอไม่เหมือนกับที่หลายคนคาดคิดเช่นนั้น ที่ว่าแต่ไหนแต่ไรก็ได้รับการฝึกฝนที่โหดเหี้ยมและเต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือด ความจริงไม่มีเรื่องเช่นนั้น กลับกัน ตั้งแต่เด็กเธอก็อยู่ข้างกายอาจารย์ ฝึกฝนวรยุทธ์ขั้นสูงของพรรควรยุทธโบราณ และค่อยๆ ผสมผสานความสามารถด้านพลังพิเศษเข้าไปจนแข็งแกร่งถึงขีดสุด ส่วนอาจารย์ก็ปฏิบัติกับเธอราวกับมีความสัมพันธ์กันแบบคุณยายกับหลานสาว นี่เป็นสาเหตุที่ว่า ทำไมนักฆ่าหญิงที่งดงามเช่นเซี่ยอวี่เหอที่ควรจะเย็นชาไร้อารมณ์ กลับน่ารักมีชีวิตชีวาอยู่บ้าง

ข้างๆ เย่เทียนเฉินเกิดเสียงระเบิดขึ้นในวินาทีที่เซี่ยอวี่เหอตะโกนออกมาอย่างโกรธเคือง มีดบินเล่มหนึ่งที่ถูกปาเข้าใส่เย่เทียนเฉินและปักลงบนต้นไผ่ข้างๆ ระเบิดออก เศษใบมีดนับไม่ถ้วนพุ่งเข้าใส่เย่เทียนเฉิน ด้วยระยะห่างที่ใกล้มากเช่นนี้ ไม่มีทางหลบได้อย่างเด็ดขาด แล้วก็หลบไม่ทันด้วย เคล็ดวิชานี้ไม่เพียงแต่พลังทำลายล้างสูง ยังกินขอบเขตขว้างขวางอีกด้วย กระทั่งเย่เทียนเฉินก็อดที่จะสะพรึงไม่ได้

ฉึกๆๆ!

ในช่วงเวลาสำคัญ เย่เทียนเฉินทำได้เพียงประกบมือทั้งสองเข้าด้วยกัน กระตุ้นพลังพิเศษขอบเขตจอมราชันในร่างกายด้วยความเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ แปลงรูปลักษณ์เป็นโล่พลังพิเศษแห่งแสงคลุมตัวเองไว้ เศษมีดบินทั้งหมดต่างถูกโล่พลังสกัดกั้นเอาไว้ ไม่อาจโจมตีทะลุเข้ามาทำร้ายเย่เทียนเฉินได้

เมื่อเห็นเย่เทียนเฉินถูกโล่พลังชั้นหนึ่งปกคลุมโดยไม่คาดคิด เซี่ยอวี่เหอพลันขมวดคิ้ว เธอไมคิดเลยว่าเย่เทียนเฉินจะเป็นผู้มีพลังพิเศษคนหนึ่ง มิน่าล่ะตนลอบติดตามเขามาอย่างระมัดระวังก็ยังถูกพบ

ตอนที่มีดบินระเบิดออกและเศษมีดจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งเข้าใส่เย่เทียนเฉิน มือขวาของเซี่ยอวี่เหอก็ปรากฏมีดขึ้นเล่มหนึ่ง เขวี้ยงเข้าใส่เย่เทียนเฉินเร็วดั่งฟ้าแลบ การเป็นนักฆ่าย่อมไม่อาจลำพองใจกับคู่มือคนใดก็ตาม ต่อให้อีกฝ่ายอ่อนแอมาก ก็ต้องลงมือฆ่าเขาอย่างสุดความสามารถ นี่คือวิธีการที่ลดทอนความผิดพลาดไปได้สูง

เซี่ยอวี่เหอคิดไม่ถึงว่าเย่เทียนเฉินจะเป็นผู้มีพลังพิเศษคนหนึ่ง และยังเป็นผู้มีพลังพิเศษที่แข็งแกร่งอีกด้วย คาดว่าความสามารถไม่ด้อยไปกว่าตนเองเลย เมื่อสักครู่นี้มีดในมือขวาของตนก็ได้ถูกเคลือบไปด้วยพลังพิเศษแบบเฉพาะของตนเช่นกัน เนื่องจากเย่เทียนเฉินสามารถคลุมตัวเองด้วยโล่พลังได้ในเวลาเพียงหนึ่งวินาที ความสามารถเช่นนี้เพียงพอที่จะทำให้เซี่ยอวี่เหอระมัดระวังเป็นอย่างยิ่งได้

ฉัวะ!

มีดพุ่งไปราวแสงกะพริบ เย่เทียนเฉินยังไม่ทันได้หันหน้ามา ก็เห็นมีดเล่มหนึ่งแทงเข้ามายังศีรษะของตน ในใจก็รู้สึกตกตะลึง คิดว่าผู้หญิงคนนี้ร้ายกาจจริงๆ หน้าตางดงาม ฝีมือแข็งแกร่ง ดูเหมือนจะเหมาะกับคำพูดประโยคนี้พอดี ผู้หญิงก็คือเสือ พอได้แสดงอำนาจออกมาก็จะกลายเป็นแม่เสือ

เย่เทียนเฉินไม่คิดเลยว่าการเคลื่อนไหวของเซี่ยอวี่เหอจะคล่องแคล่วว่องไวเช่นนี้ ตนเองเพิ่งจะใช้โล่พลังพิเศษแห่งแสงสกัดกั้นเศษมีดจากใบมีดที่ถูกระเบิดออก เธอก็พุ่งเข้ามาจากบริเวณที่ห่างไปสิยแมตรแล้ว

นึกว่าจะช้า แต่กลับเร็กว่าที่คิด เย่เทียนเฉินใช้มือซ้ายสกัดเอาไว้ และถือโอกาสจับเข้าที่ข้อมือขวาของเซี่ยอวี่เหอ มือขวาก็สะบัดไปทางด้านหลัง โยนเซี่นอวี่เหอไปกลางอากาศ

ฉึก!

ฝีมือของเซี่ยอวี่เหอก็ไม่ใช่ธรรมดา ตัวเธอเป็นถึงยอดฝีมือแห่งพรรควรยุทธโบราณ ทั้งยังเป็นผู้มีพลังพิเศษอีกด้วย เมื่อฐานะอันแข็งแกร่งทั้งสองรวมเข้าด้วยกัน ย่อมไม่ใช่อะไรที่คนธรรมดาจะรับมือได้ ตอนที่เย่เทียนเฉินจับเธอโยนออกไป มีดในมือขวาของเธอก็ถูกเขวี้ยงเข้าใส่เย่เทียนเฉินแล้ว

การเคลื่อนไหวทั้งรวดเร็วและต่อเนื่อง เย่เทียนเฉินไม่ได้หลบ แต่กลับต่อยหมัดออกไปอย่างรุนแรงเช่นนั้น เมื่อหมัดกับมีดปะทะกัน มีดเล่มนั้นก็ระเบิดออก

เผชิญหน้ากับใบมีดที่พุ่งเข้ามา เย่เทียนเฉินล้มลงนอนกลิ้งพลิกไปมาอยู่บนพื้น ส่วนเซี่ยอวี่เหอพลิกตัวกลางอากาศกลับมายืนขึ้นได้ ช่างสวยและงดงามมากจริงๆ

“เฮอะ กล้ามาพูดจาแทะโลมฉันคนนี้ จะให้นายตายอย่างอนาถเลย!” เซี่ยอวี่เหอพูดแล้วห่อปากอันน่ารักของเธอ

หากพูดถึงบุญคุณความแค้นแล้ว เซี่ยอวี่เหอและเย่เทียนเฉินก็ไม่ได้มีบุญคุณความแค้นอะไรต่อกัน แล้วก็ไม่ใช่ศัตรูคู่อาฆาตอะไรด้วย ก็เป็นดั่งเช่นที่เธอพูด เธอได้ยินข่าวของเย่เทียนเฉินในเมืองหลวง พอดีกับที่ฉินเหิงหาเธอพบโดยผ่านคนอื่น และเรียกให้เธอไปฆ่าเย่เทียนเฉินด้วยเงินจำนวนมาก ดังนั้นเซี่ยอวี่เหอจึงตามเย่เทียนเฉินมา

เพียงแต่ยามที่เซี่ยอวี่เหอตามมาถึง ก็พบเย่เทียนเฉินเดินออกจากประตูใหญ่บ้านตระกูลฉินแล้ว ดังนั้นจึงตามมาตลอดทางจนกระทั่งถึงป่าไผ่

“เจ้าบ้า คอยดูเถอะต่อไปนี้นายยังจะกล้ามาพูดจาแย่ๆ อีกไหม…”

“ท่าทางเธอจะเป็นผู้มีพลังสายพิเศษสินะ สามารถสังเคราะห์สสารของวัตถุด้วยความเร็วสูง แล้วทำให้วัตถุระเบิดออกมาทำร้ายศัตรู ร้ายกาจมากจริงๆ เพียงแต่น่าเสียดายที่ต้องมาเจอกับฉัน เย่เทียนเฉินผู้หล่อล้ำไม่มีใครเกินคนนี้!”

เย่เทียนเฉินลุกขึ้นจากพื้น ในปากอมเศษมีดอยู่หลายชิ้น และคายออกมาทั้งหมด เมื่อสักครู่นี้ใกล้เกินไปจริงๆ เขาไม่สามารถใช้โล่พลังได้ ทำได้เพียงรับด้วยความสามารถของตนเอง

เซี่ยอวี่เหออดไม่ได้ที่จะตกตะลึง ใบหน้าอันงดงามถอดสี เธอคิดไม่ถึงเลยว่ามีดที่ระเบิดออกในระยะใกล้ขนาดนั้น ภายใต้สถานการณ์ที่เย่เทียนเฉินไม่สามารถใช้โล่พลังพิเศษแห่งแสงได้ เขาจะยังสามารถรับกระบวนท่าสังหารของตนได้ คนคนนี้ช่างร้ายกาจจนทำให้ผู้คนไม่กล้าเชื่อเลยจริงๆ

……………………………………..

[1] เซี่ยอวี่เหอ (夏雨荷) เป็นตัวละครตัวหนึ่งในละครจีนเรื่อง องค์หญิงกำมะลอ ได้รู้จักและพบรักกับฮ่องเต้เฉียนหลงที่ริมทะเลสาบต้าหมิงหู