เทพสังหาร ยุทธการระห่ำ - บทที่ 141 ฆ่าสุนัขตระกูลลั่วให้สิ้นซาก

เนื้ออ่อนกลิ่นหอม กระตุ้นอารมณ์ดั่งไฟแผดเผา บนศีรษะมีมีดอยู่หนึ่งเล่ม ผู้ชายมากมายล้วนตายภายใต้เรือนร่างของหญิงขายบริการโดยที่ไม่รู้ว่าตายอย่างไร เช่นนี้จะเป็นคนบ้ากามจริงๆ ดังนั้นต้องเป็นผู้ชายรักสนุกที่ไม่โง่

ลั่วเฉิงกวงเป็นน้องชายแท้ๆ ของลั่วซงเฉิง และนับว่าเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขเพียงหนึ่งเดียวของตระกูลลั่วในตอนนี้ เขามีฐานะเป็นรองผู้อำนวยการสำนักความปลอดภัยสาธารณะแห่งเมืองหลวง สามารถมีตำแหน่งนี้ได้ จะมากจะน้อยก็เกี่ยวพันกับความช่วยเหลือของลั่วซงเฉิง ตอนที่ลั่วเฉิงกวงได้รู้ว่าบ้านตระกูลลั่วถูกคนบุกโจมตี พี่ชายของตนก็ถูกฆ่า ในตอนนั้นเขาตกใจจนอึ้ง ต่อมาจึงคิดว่าจะทำอย่างไรเพื่อแก้แค้นให้พี่ชาย

ในตอนที่เขารู้ว่าเรื่องนี้เย่เทียนเฉินเป็นคนทำ พลันสูดหายใจเย็นยะเยือก ทุกการกระทำของเย่เทียนเฉินตั้งแต่ที่กลับมายังเมืองหลวง เขาเคยได้ยินมาอย่างแน่นอน และรู้เรื่องบุญคุณความแค้นระหว่างเย่เทียนเฉินและตระกูลลั่วดี ตอนที่พี่ใหญ่ลั่วซงเฉิงยังอยู่ ลั่วซงเฉิงต้องจัดการอย่างแน่นอน ตัวเขาเองก็ไม่อาจช่วยอะไรได้ ไหนเลยจะรู้ว่า เย่เทียนเฉินจะถึงกับบุกเข้าไปยังตระกูลลั่วแล้วฆ่าจนเรียบ ช่างทำให้ผู้คนยากจะเชื่อจริงๆ

ถึงแม้ว่าในใจของลั่วเฉิงกวงจะโกรธแค้นเป็นอย่างมาก โกรธจนแทบระเบิด ทนไม่ไหวอยากจะไปฆ่าเย่เทียนเฉินในทันที แต่เขาก็ไม่ใช่คนที่ไร้สมอง และไม่ใช่คนที่บุ่มบ่ามคนหนึ่ง หลังจากที่ได้รู้ว่าเย่เทียนเฉินถูกหลูเซิ่งต๋าจับตัวมา เขาก็เริ่มคิดแล้วว่าจะฆ่าเย่เทียนเฉินอย่างไรให้เงียบที่สุด และไม่ให้คนอื่นสืบสวนมาถึงตนเองได้ อย่างไรเสียตอนนี้ดูเหมือนว่าที่พึ่งพิงของเย่เทียนเฉินจะเป็นหยางอี้ คนปกติไม่สามารถล่วงเกินได้จริงๆ

สุดท้าย ลั่วเฉิงกวงจึงคิดจะใช้วิธีที่ใช้บ่อยที่สุด เมื่อก่อนก็เคยใช้วิธีเช่นนี้ฆ่าคนไปไม่น้อย และยังไม่มีใครสาวมาถึงตัวเองได้จนถึงทุกวันนี้ ทำให้ได้รับผลประโยชน์ส่วนตัวไปไม่น้อย

เสียงร้องอย่างเปรมปรีของผู้หญิงข้างในหยุดลงแล้ว ลั่วเฉิงกวงใช้เท้าถีบประตูให้เปิดออก เดินเข้าไปอย่างหยิ่งผยอง ในความคิดของเขา เย่เทียนเฉินต้องตายอย่างแน่นอน ไม่มีทางรอดชีวิตไปได้ ดูเหมือนทุกครั้งจะเป็นเช่นนี้ ขอเพียงเสียงร้องอย่างสุขสมของผู้หญิงหยุดลงก็หมายความว่าผู้หญิงคนนี้ทำสำเร็จแล้ว ฆ่าเป้าหมายได้แล้ว ย่อมไม่ต้องทำกิจกรรมเข้าจังหวะอย่างดุดันอีกต่อไป

เมื่อลั่วเฉิงกวงเดินเข้ามา เห็นเพียงผู้หญิงคนนั้นยังอยู่ในท่าควบม้า ควบขี่อยู่บนร่างกายของเย่เทียนเฉินโดยหันหลังให้ลั่วเฉิงกวง เปลือยกายทั้งร่างเผยแผ่นหลังเรียบเนียน ก้นกลมกลึงยังคงแนบสนิทอยู่กับระหว่างขาทั้งสองของเย่เทียนเฉิน

“หึ ก็แค่เด็กคนหนึ่ง กล้ามาล่วงเกินตระกูลลั่วของฉัน คิดว่าฉันจะไม่ให้แกตายด้วยสภาพศพเหลวแหลกเป็นหมื่นชิ้นหรือไง!” ลั่วเฉิงกวงแค่นเสียงเย็นครั้งหนึ่งแล้วพูดขึ้น

ตอนนี้เอง ลั่วเฉิงกวงรู้สึกว่าตนเองเดินเข้าไปแล้ว นักฆ่าหญิงคนนั้นที่ถูกตนเองจ้างวาน ถึงกับไม่มีความคิดที่จะลุกขึ้น จึงอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง รู้สึกถึงความแปลกประหลาด

บนเส้นทางสายมืด มีผู้หญิงเช่นนี้อยู่กลุ่มหนึ่ง พวกเธอเป็นหญิงบริการและก็เป็นนักฆ่า ในตอนที่ไม่มีเรื่องก็จะออกไปเป็นหญิงขายบริการ ในยามที่มีคนจ้างวันก็จะกลายเป็นนักฆ่า เป็นหญิงบริการที่เป็นนักฆ่า เส้นทางสายนี้มีคนจำนวนมากที่ทราบเรื่องนี้ และจ้างวานหญิงบริการไปฆ่าคน บางครั้งก็เป็นเรื่องที่ชัวร์และปลอดภัยที่สุด

หญิงขายบริการไม่มีที่มาที่ไป หลังจากจ้างวานให้ไปฆ่าคน ดูเหมือนจะสืบสวนไม่พบว่าเธอมาที่นี่ และมีคนจิตใจโหดเหี้ยมบางคนพี่ฆ่าหญิงบริการเพื่อปิดปาก นี่เป็นเรื่องที่ปกติเป็นอย่างมาก จะมีใครไปสอบสวนว่าหญิงขายบริการคนหนึ่งจะตายอย่างไรกัน?

ด้วยเหตุนี้หญิงขายบริการเหล่านี้จึงถูกเรียกว่าคุณหนูนักฆ่า เพราะฝีมือของพวกเธอส่วนใหญ่ไม่ดี และไม่มีกำลังที่แข็งแกร่งกว่าผู้ชาย หากฆ่าผู้ชายคนหนึ่งนับเป็นการรนหาที่ตายโดยสิ้นเชิง ดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้ มีเพียงการยั่วยวนเหมือนที่หญิงขายบริการทำกับเย่เทียนเฉินเท่านั้น ในตอนที่ผู้ชายกำลังจะถึงจุดสุดยอด ก็เป็นเวลาที่จะเข้าโจมตีประเคนมีดให้เขาในตอนที่ไม่รู้ตัว โดยปกติร้อยทั้งร้อยจะประสบความสำเร็จ

“เธอยังจะมัวอึ้งอะไรอยู่ รีบหั่นไอ้ลูกเต่านี่ให้เป็นชิ้นๆ ซะ!” ลั่วเฉิงกวงเห็นว่าคุณหนูนักฆ่าคนนั้นไม่ขยับ จึงตะโกนออกไป

เสียงดังพลั่ก คุณหนูนักฆ่าคนนั้นล้มลงไปกับพื้น บริเวณหน้าอกมีมีดเล่มหนึ่งปักอยู่ ส่วนเย่เทียนเฉินมองลั่วเฉิงกวงอย่างยินดีแล้วกล่าวว่า “คิดไม่ถึงเลยว่าตระกูลลั่วจะยังเหลือสุนัขอีกตัวหนึ่ง หากไม่ใช่เพราะแกส่งตัวเองมาถึงประตูคงจะเป็นปลาที่เล็ดลอดไปได้จริงๆ!”

“แก…” ลั่วเฉิงกวงตกตะลึง เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเย่เทียนเฉินถึงกับยังไม่ตาย แล้วเสียงร้องอย่างสุขสมของผู้หญิงที่ได้ยินตอนนั้นมันเป็นไปได้อย่างไรกัน?

“ฉัน? ทำไมฉันไม่ตายใช่ไหม? มีเรื่องหนึ่งที่นายพลาดไป สินค้าแบบนี้ไม่มีทางทำให้พี่ชายพอใจหรอก!” เย่เทียนเฉินพูดยิ้มๆ

“งะ งั้นเสียงที่ดังออกไปข้างนอกมันเกิดอะไรขึ้น?” ในขณะที่ลั่วเฉิกวงพูด ได้ถอยหลังไปแล้วหลายก้าว มือขวาคลำไปยังอาวุธที่เอว

“แกลืมไปแล้วเหรอ? บนโลกนี้มีของอยู่อย่างหนึ่งที่เรียกว่าโทรศัพท์มือถืออยู่!” เย่เทียนเฉินพูดพลางใช้มือขวาหยิบมือถือขึ้นมาโชว์ แกว่งไปทางลั่วเฉิงกวงสองครั้ง ด้านในบรรจุไปด้วยคลิปโป๊

ลั่วเฉิงกวงมองเย่เทียนเฉินอย่างดุดัน คิดไม่ถึงว่าตนเองจะล้มเหลวได้ เพื่อที่จะสามารถฆ่าเย่เทียนเฉินให้สำเร็จ เขาต้องจ่ายเงินออกไปมากถึงจะเชิญคุณหนูนักฆ่าที่ทั้งสวยและยั่วยวนมาได้ ไหนเลยจะรู้ว่าจะล้มเหลวไปได้ เหนือความคาดหมายเกินไปแล้ว

ความจริงตอนที่ผู้หญิงคนนี้เดินเข้ามา เย่เทียนเฉินก็สัมผัสได้ถึงไอสังหารแล้ว ล้อเล่นอะไรกันหรือเปล่า ตอนนี้เขาเป็นยอดฝีมือที่มีพลังพิเศษขอบเขตจอมราชัน แม้พลังพิเศษแห่งการรับรู้จะไม่แข็งแกร่งเทียบเท่าเมื่อก่อน แต่ยังคงสัมผัสได้ถึงความรู้สึกและไอสังหารในขอบเขตที่แน่นอน ในตอนที่ผู้หญิงคนนี้เดินเข้ามา เขาก็รู้ว่าลั่วเฉิงกวงยืนอยู่ที่นอกประตู รอให้ผู้หญิงคนนี้ลงมึงแล้วค่อยเข้ามาอย่างโอหัง

ตอนเริ่มต้น เย่เทียนเฉินเสพสุขอยู่บ้างจริงๆ รวมกับที่ผู้หญิงคนนี้จะใช้ปากน้อยๆ ปรนนิบัติให้เขา เขาเองก็ยอมรับ ของดีขนาดนี้หากไม่เสพสุขสักหน่อยก็เสียเปล่าแล้ว เพียงแต่ตอนที่ผู้หญิงคนนี้เตรียมจะเข้ามาบรรเลง เย่เทียนเฉินก็ลงมืออย่างรวดเร็วดุจสายฟ้า ดึงมีดออกมาจากข้างหลังของคุณหนูนักฆ่าคนนี้ แล้วปักทะลุหัวใจของเธอ ผู้หญิงนักฆ่าประเภทนี้ ไม่รู้ว่าฆ่ามาแล้วกี่คน สำหรับผู้หญิงวิธีฆ่าคนอย่างน่ารังเกียจเช่นนี้แล้ว เย่เทียนเฉินไม่เกรงใจอย่างแน่นอน

ต่อจากนั้นก็ง่ายมาก หยิบสมาร์ทโฟนออกมา ค้นหาคลิปโป๊แล้วเปิดก็ได้แล้ว เปิดไปจนได้เวลาก็ปิด นี่ทำให้ลั่วเฉิงกวงคิดว่าตนเองติดกับแล้ว และเดินเข้ามาอย่างโอหัง

“ไอ้เด็กเปรต ไปตายซะ!”

ปัง!

เสียงปืนดังขึ้น เป็นเสียงปืนที่เบามาก ลั่วเฉิงกวงนั้นมีการเตรียมตัวมาก่อน เขาได้ติดตั้งเครื่องเก็บเสียงลงบนอาวุธก่อนแล้ว เพื่อต้องการฆ่าเย่เทียนเฉินอย่างไร้เสียง

ลั่วเฉิงกวงเล็งไปยังสมองของเย่เทียนเฉินแล้วลั่นไกออกไป  พริบตานั้นมุมปากปรากฏรอยยิ้มโหดเหี้ยมออกมา ระยะห่างแค่นี้ และตนเองก็ลงมืออย่างกะทันหัน ต่อให้เย่เทียนเฉินแข็งแกร่งก็ไม่สามารถหลบได้ ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยเลย

สิ่งที่ทำให้ลั่วเฉิงกวงคิดไม่ถึงอย่างเด็ดขาดก็คือ ตนเองยิงปืนออกไปแล้ว เย่เทียนเฉินถึงกับไม่หลบไม่ซ่อน แล้วยังมองตนเองนิ่งๆ ยื่นมือขวาออกมาข้างหน้า ใช้นิ้วชี้กับนิ้วกลางคีบลูกปืนที่ลั่วเฉิงกวงยิ่งออกไปเอาไว้ ทำให้เขาตกใจจนก้นกระแทกพื้น

ใช้มือจับลูกปืน เป็นเรื่องที่เหนือจินตนาการโดยสิ้นเชิง เหมือนหนังเสียยิ่งกว่าพล็อตเรื่องในหนังเหล่านั้นอีก หากไม่ใช่ว่าเขาเห็นกับตาคงไม่มีวันเชื่ออย่างเด็ดขาด บนโลกนี้ยังมีคนที่ใช้มือหยุดลูกกระสุนปืนได้อีกหรือ?

ความจริงแล้วในพริบตาที่ลั่วเฉิงกวงเพิ่งจะควักอาวุธออกมา เย่เทียนเฉินได้กางโล่พลังพิเศษแล้ว กางออกมาในสภาพไร้ลักษณ์ กระทั่งลูกปืนก็ไม่อาจลอดผ่านมาได้ ตอนที่ลูกกระสุนปืนเข้าปะทะกับโล่พลังพิเศษ ก็ใช้นิ้วกลางกับนิ้วชี้หนีบเอาไว้

“คนตระกูลลั่วอย่างแกจะตาสว่างสักหน่อยไม่ได้รึไง?” เย่เทียนเฉินเอ่ยถามยิ้มๆ

“แก…ปีศาจ…แกเป็นปีศาจ…”

ลั่วเฉิงกวงตกใจจนร้องออกมาเสียงดัง หันไปคิดจะวิ่งออกไปจากห้อง เย่เทียนเฉินย่อมไม่ปล่อยให้เขามีโอกาสนี้แน่นอน จะถอนวัชพืชก็ต้องถอนให้ถึงราก คนตระกูลลั่วไม่มีดีสักคนเดียว สู้ฆ่าให้หมดเลยจะดีกว่า มีอะไรต้องลังเล

แกร๊ง!

นิ้วชี้และนิ้วกลางของมือขวาเย่เทียนเฉินคลายออก กระสุนปืนที่ถูกคีบอยู่ระหว่างนิ้วทั้งสองพุ่งออกไปในพริบตา เร็วกว่าลูกกระสุนที่ถูกยิงออกมาหลายเท่า นี่เป็นเพราะในตอนที่เย่เทียนเฉินดีดลูกปืนออกไป ได้ใช้พลังพิเศษขอบเขตจอมราชันแฝงเข้าไปเล็กน้อย

ปุ!

สมองของลั่วเฉิงกวงถูกกระสุนปืนเจาะทะลุ ระเบิดออกเป็นดอกไม้เลือด ลูกกระสุนเจาะทะลุจากศีรษะด้านหลังไปถึงหน้าผาก กระทั่งจะกรีดร้องก็ยังทำไม่ทัน ล้มลงไปบนพื้น

“นี่ คุณทั้งสองที่ประตู เข้ามาเอาศพออกไปได้ไหม? อย่าให้รบกวนการนอนของผมล่ะ!” เย่เทียนเฉินตะโกนเสียงดังไปยังตำรวจทั้งสองบริเวณประตู

ตำรวจเฝ้ายามทั้งสองคนที่ยืนอยู่ตรงประตูได้ยินเสียงตะโกนของเย่เทียนเฉินก็อดไม่ได้ที่จะเดินเข้ามา เมื่อพวกเขาเห็นลั่วเฉิงกวงที่นอนตายอยู่ในห้อง ต่างก็มีเหงื่อเย็นๆ ซึมออกมาบนหน้าผาก ไม่กล้าพูดอะไร รีบนำศพของคุณหนูนักฆ่าคนนั้นและลั่วเฉิงกวงออกไป โทรไปรายงานสถานการณ์ให้หลูเซิ่งต๋ารับทราบ เดิมทีคิดว่าเขาจะรีบมา ไหนเลยจะรู้ว่าคำพูดของเขาก็คือ “รู้แล้ว ใครก็อย่าไปหาเรื่องเย่เทียนเฉินล่ะ หากมีคนมาพาตัวเขาออกไปก็ให้เขาไป หากเขารู้แล้วต้องการไปก็ดี สรุปแล้วอย่าไปขวางเขา!”

หลูเซิ่งต๋าพี่กลับมาถึงบ้านตัวเองแล้ว จู่ๆ เพิ่งจะเข้าใจสิ่งหนึ่ง นั่นก็คือการจับตัวตัวหายนะอย่างเย่เทียนเฉินไว้ที่กรม เป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่ ทำไมตนเองต้องหาเรื่องยุ่งยากขนาดนี้ด้วย? ถ้าไอ้หนูนี่ต้องการก่อเรื่องสะเทือนฟ้าอะไรขึ้นมาอีก เกรงว่าตัวเขาเองก็ต้องได้รับผลกระทบ ซวยถึงขีดสุดแล้ว

หากไม่ใช่เพราะเฉินเซิงโทรสั่งลงมาด้วยตัวเอง เขาจะไปเคลื่อนไหวเองได้อย่างไร การจับเย่เทียนเฉิน หากพูดตามจริงนับเป็นการทำเรื่องใหญ่เกินตัว หากไม่ใช่เพราะเฉินเซิงมีคำสั่งลงมา หลูเซิ่งต๋าจะไม่ยอมไปอย่างเด็ดขาด ต่อให้โทรศัพท์ในกรมมีสายเข้าจนระเบิด เขาก็จะทำเป็นไม่ได้ยิน แสร้งทำเป็นไม่รู้ เพราะไอ้ตัวหายนะอย่างเย่เทียนเฉินนี่ ในตอนนี้เป็นคนที่ไม่มีใครสามารถไปหาเรื่องได้จริงๆ แล้ว บางทีตระกูลเย่คงใกล้จะโผทะยานขึ้นมาแล้ว ทำไมจะต้องไปล่วงเกิน ไปหาเรื่องใส่ตัวด้วย?