เป็นมหาเศรษฐีระดับพระเจ้าด้วยระบบลงชื่อ - ตอนที่ 232 : เป้าหมายร่วมกัน จัดการกับเจียงเฉิน!

ตอนที่ 232 : เป้าหมายร่วมกัน จัดการกับเจียงเฉิน!

จอห์นกับลุงของเขากาเบรียลกําลังรู้สึกหดหูและโมโหเป็นอย่าง

มาก!

เรียกได้ว่ามากจนสามารถกระอักเลือดออกมาได้เลย

 

เดิมทีกาเบรียลคิดว่าเขาจะสามารถพึ่งเฉิงเจิ้งเพื่อจัดการกับเจียงเฉินได้แต่เขาไม่คิดว่าอีกฝ่ายนั้นจะเปลี่ยนฝายอย่างกระทันหันและตบหน้าของเขาทําให้เขาได้รับความอับอายอย่างถึงขีดสุด-

 

“ผมไม่เข้าใจ

จอห์นพูดออกมา “ทําไมถึงมีแต่คนช่วยเจียงเฉิน? เจียงเฉินคนนี้มีเวทย์มนต์วิเศษแบบไหนกัน?”

 

“นั่นสินะ”

กาเบรียลกลอกตาไปมาก่อนจะก้มหน้าลง “เขาอาจจะเป็นคนรวยจริงๆ”

“จริงหรอครับ?”

 

จอห์นยังคงสงสัย

 

“ก็คงจะแบบนั้น”

กาเบรียลเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชังไม่รู้จบ “เศรษฐีที่แกล้งทําเป็นหมูกินเสือ! มันเก็บตัวได้ดีมาก!จนทําให้พวกเราประเมินมันต่ําไป! สุดท้ายก็เป็นพวกเราที่แพ้!”

“แต่ไม่ว่ามันจะรวยแค่ไหน มันก็คงจะเปรียบเทียบกับลุงแล้วก็ตระกูลของเราไม่ได้หรอกใช่ไหมครับ?”

 

จอห์นพูดออกมาด้วยความภาคภูมิใจ

 

“ก็อาจจะไม่ใช่!”

กาเบรียล “แม้ว่าตระกูลของเราจะร่ํารวย แต่ส่วนใหญ่มันก็มาจากมรดกทางประวัติศาสตร์และสถานะราชวงศ์ของเราในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเศรษฐกิจของจีนพัฒนาไปไวมากและปรากฏคนรวยนมามากมายบางทีเจียงเฉินคนนี้อาจจะเป็นหนึ่งในนั้น!”

จอห์นตกตะลึง

ลุงของฉันพูดออกมาแบบนี้เขาคงไม่ได้หมายความว่า

 

เจียงเฉินร่ํารวยกว่าพวกเรา?!

เมื่อนึกถึงเงินมหาศาลที่เจียงเฉินใช้ซื้อสร้อยเพรชด้วยความเย่อหยิ่งจอห์นก็เข้าใจได้ในทันที!

 

“อีก!”

 

จอห์นเงยหน้าขึ้นมา “บางทีคนๆนี้อาจจะแกล้งทําเป็นหมูกินเสือจริงๆ!”

สองลุงหลานยิ่งคิดก็ยิ่งมั่นใจ

 

เจียงเฉินคนนี้จะต้องเป็นมหาเศรษฐีแน่ๆ!

 

“เฉินเจิ้งคงจะรู้จักกับเขา ดังนั้นเฉิงเจิ้งก็เลยช่วยเข้า!”

 

จอห์นรู้สึกท้อมจขึ้นมา <( – – – )>

 

เห็นได้ชัดว่าหมอนั่นเป็นคนรวยที่สามารถใช้เงินซื้อเพรชราคาหลายสิบล้านได้ง่ายๆแถมยังรู้จักกับเฉินเจิ้งที่เป็นคนที่มีความสา มารถอีก!

 

แล้วทําไมเขาถึงต้องไปขับที่2

 

“ลุงครับพวกเราควรทํายังไงดี?”

จอห์นเริ่มตื่นตระหนกขึ้นมาเล็กน้อย “ผมได้เชิญเจียงเฉินกับเอเวลไปที่งานนิทรรศการของวันพรุ่งนี้ไปแล้ว ถ้าเจียงเฉินนั่นรวยถึงขั้นที่พวกเราไม่สามารถเปรียบเทียบกับเขาได้พวกเราจะไม่อับอายหรอครับ?”

“ผายลม!”

 

กาเบรียลยิ้มเยาะออกมา “ในเมื่อเรารู้แล้วว่ามันรวยมากเราจะปล่อยให้มันชนะง่ายๆได้ยังไง?”

 

กาเบรียลหัวเราะออกมา!! (# -v-)

“หรือว่าจะ?!”

ดวงตาของจอห์นเป็นประกาย

“ลุง ลุงมีวิธีที่ดีกว่านี้ในการจัดการกับเจียงเฉินใช่ไหมครับ?!”

ในดวงตาของกาเบรียลเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์

 

“ฮ่ม! ก็แค่เศรษฐีบ้านนอก พวกเราเป็นราชวงศ์โบฮีเมียที่สง่าผ่าเผยเราจะยอมก้มหัวให้กับมันได้ยังไง?”

“มันยังเร็วเกินไป!”

การเบรียลเยาะเย้ยออกมา “ไม่ต้องกังวล ฉันจะรีบติดต่อไปที่ตระกูลให้พวกเขาจัดสรรเงินมาโดยด่วนและส่งสมบัติมาเพิ่มในวันนิทรรศการวันพรุ่งนี้พวกเราจะจัดการกับมันกัน! ต่อให้คนจีนมันจะรวยแค่ไหนมันก็แค่เศรษฐีบ้านนอก!จะมาเทียบกับราชวงศ์ที่มีประวัติอันยาวนานแบบพวกเราได้ยังไง?!”

“ใช่แล้วครับ!”

 

จอห์นตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น “ลุงเป็นคนฉลากมากเลย!ถึงมันจะรวยแค่ไหนมันก็แค่เศรษฐีบ้านนอกจะมาเทียบกับครอบครัวของเราได้ยังไง?!”

“เพื่อให้แน่ในว่าการโอ้อวดของเราจะต้องประสบความสําเร็จพรุ่งนี้ฉันจะให้ที่ตระกูลส่งสมบัติของตระกูลจํานวนมากมาที่นี่!”

กาเบรียลเยาะเย้ยออกมา “สุดท้ายแล้ว ตระกูลจอห์นแห่งโบฮีเมียของพวกเราก็มีมรดกตกทอดกันมากว่า 300 ปี! ด้วยสมบัติราชวงศ์ที่มีมากมาย หากหยิบออกมาสักสองสามชิ้นมันก็มากพอที่จะทุบหัวของเจียงเฉินให้ตายแล้ว!”

 

“ในตอนนี้แทนที่เราจะไปเทียบกับมันเรื่องความมั่งคั่งเราสู้ไปเทียบกับมันด้านประวัติศาสตร์ดีกว่า! ให้มันได้สัมผัสถึงกลิ่นอายของชนชั้นสูง!”

 

“ดูสิสถานะราชวงศ์ของพวกเราที่ยาวนานกว่า 300 ปีของตระกูลจอห์นของพวกเรามันจะเจ๋งกว่าเจ้าเจียงเฉินนั่นไหม?!”

“เราจะต้องชนะแน่นอน!”

 

“ใช่แล้ว!”

ดวงตาของจอห์นลุกเป็นไฟ ในใจของเขากําลังกรีดร้องออกมา

 

คืนพรุ่งนี้เจียงเฉินมันจะต้องตาย!

 

ฉันไม่มีวันโอ้อวดแพ้ใครเด็ดขาด!

 

วันต่อมา

ตอนเย็น

วันนี้เป็นวันงานนิทรรศการเครื่องประดับราชวงศ์ยุโรปที่ถูกจัดขึ้นที่พิพิธภัณฑ์เจียงซื่อ

ตําหนักอ๋องฉี

 

เอเวลกําลังสวมชุดเดรสที่ดูสูงส่งและสง่างาม เผยให้เห็นถึงคอที่ขาวราวกับหงส์ ใบหน้าลูกครึ่งที่มีความละเอียดอ่อนและร่างที่สูงเพรียว

เธอกําลังสวมชุดให้กับเจียงเฉิน

เธอกังวลมาก “วันนี้เราจะไปที่พิพิธภัณฑ์เจียงชื่อกัน ถึงฉันจะรู้ว่าเบื้องหลังของนายไม่ได้ต่ําเลย แต่ที่นั่นเต็มไปด้วยเชื้อพระวงศ์จากยุโรปเต็มไปหมดตอนนี้พิพิธภัณฑ์เจียงชื่อเรียกว่า เป็นถิ่นของพวกเขาก็ยังได้ฉันกลัวว่าถ้านนายไปนายจะต้อง ถูกพวกเขาเล่นงาน”

 

มุมปากของเจียงเฉินกระตุกขึ้นมา

เขาโน้มตัวเข้าเอเวลก่อนจะพูดออกมา “งั้นฉันจะบอกข่าวอะไรให้ก็ได้นะจริงๆแล้ว ฉันเป็นเจ้าของพิพิธภัณฑ์เจียงซื่อดังนั้นพิพิธภัณฑ์นั่นคือถิ่นของฉัน”

โอ้

เอเวลปิดปากของเธอและมองไปที่เจียงเฉินอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“เป็นของนาย?”

“ใช่แล้ว”

“ทําไมนายไม่บอกฉันตั้งแต่ก่อนหน้านี้ รู้ไหมว่าฉันกังวลมานานขนาดไหน!” ดวงตาคู่งามของเอเวลจ้องไปที่เจียงเฉินอย่างเอาเรื่องราวกับว่าเธอนั้นพร้อมที่จะแลกหมัดกับเขา

เจียงเฉินหัวเราะออกมา “ก็มันยังไม่สายเกินไปสักหน่อยที่จะบอกตอนนี้”

 

จากนั้นเจียงเฉินก็พาเอเวลไปที่ห้อง

ดึงลิ้นชักออกมา

ข้างในเต็มไปด้วยวัตถุโบราณขนาดเล็กมากมาย

 

จี้หยก สร้อยลูกปัดหยก สร้อยลูกปัดโบราณเข็มขัด….

 

ทั้งหมดนี้ถูกเจียงเฉินนํากลับมาจากพิพิธภัณฑ์เจียงซื่อและแต่ละชิ้นต่างก็เป็นวัตถุโบราณที่มีชื่อเสียงมาก

จี้หยก และจะขอถูกห้อยรอบเอว

ลูกปัดมรกตถูกสวยไว้ที่มือ

 

เจียงเฉินยิ้มออกมา

 

ออกเดินทาง!!

 

โรงแรมผาง

 

บนห้องพักชั้นบนสุด!

 

ภายใต้การช่วยเหลือจากแม่บ้านของราชวงศ์ กาเบรียลและจอห์นทําการสวมเสื้อผ้าของพวกเขา เสื้อผ้าเหล่านี้ไม่ใช่เสื้อผ้าของยุคปัจจุบันแต่เป็นชุดของราชวงศ์ยุโรปเมื่อ 200 ปีก่อน!

กาเบรียลพูดออกมาอย่างเคร่งขรึม “จอห์น ฉันได้เชิญราชวงศ์จํานวนมากมาที่ประเทศจีนแล้ว งานนิทรรศการครั้งนี้จะเป็นถิ่นของเราอย่าทําให้ฉันต้องผิดหวังเด็ดขาด แกต้องสั่นสอนบทเรียนให้เจียงเฉินนั่นให้ได้”

จอห์น “ไม่ต้องห่วงครับพ่อ…ไม่ต้องห่วงหรอกครับลุงผมจะไม่ทําให้ผิดหวังแน่!”

(พ่อบ้านจากราชวงศ์ตกใจกลัว : ทําไมฉันถึงเหมือนจะได้ยินเรื่องที่ไม่ควรได้ยินด้วย นี่ฉันจะต้องถูกฆ่าปิดปากไหม?)ข

แต่งตัว!

ทั้งร่างกายของทั้งคู่เต็มไปด้วยทองระยิบระยับ ไม่เพียงแต่ดูหรูหราแต่ยังมีความมั่งคั่งและยิ่งใหญ่ของราชวงศ์เมื่อ 200 ปก่อนอี กด้วย!

 

“พร้อมแล้ว!”

 

“ไปกันเถอะ!”

10 นาทีต่อมา…

ชั้นล่างของโรงแรมผางภู่ กาเบรียลและจอห์นเดินลงมาอย่างหยิ่งผยองพร้อมด้วยเครื่องประดับและบอดี้การ์ดมากมายทําให้แขกที่เดินทางมาต้องตกตะลึง

 

“พวกเขาเป็นใครกัน?”

“ดูเหมือนจะเป็นราชวงศ์จากยุโรป!”

 

“ฉันได้ยินมาว่าเป็นเจ้าชายจากประเทศอะไรเนี่ยแหละ พวกเขามาเข้าพักที่ชั้นบนสุดของโรงแรม ค่าพักคืนละ 300,000 หยวนเลยนะรวยมากเลย!”

“สุดยอดไปเลย! ปรากฏว่าพวกเขาเป็นราชวงศ์จากยุโรป!”

 

“พวกนายเห็นกล่องที่บอดี้การ์ดถือกันอยู่ไหม นั่นจะต้องเป็นสมบัติแน่ๆ! ฉันว่ามันจะต้องเป็นเครื่องประดับราชวงศ์อันล้ํา ค่าแน่ๆเลย!”

กาเบรียลดและจอห์นรู้สึกราวกับอํานาจของพวกเขาเพิ่มขึ้นมาสิบเท่า!

หลังจากนั้นพวกเขาก็เดินไปขึ้นรถโรลส์-รอยซ์และออกจากโรงแรมผางกูไป

 

และทิ้งไว้เพียงตํานานของเจ้าชายจากราชวงศ์ยุโรป!

การ์เบรียลเริ่มสอนจอห์นด้วยประสบการณ์ชีวิตของเขาเอง

 

“แม้ว่าค่าโรงแรมจะสูงมากถึงคืนละ 300,000 มันเป็นจํานวนที่มากจนน่าใจหายก็จริง! แต่อย่างไรก็ตามเราก็ต้องโอ้อวดเอาไว้ก่อน! ราเป็นสายเลือดราชวงศ์เราต้องโอ้อวดออกมาให้ถึงขีดสุดพวกเราต้องห้ามเสียหน้าเพราะเมื่อไหร่ที่เราพลาดพวกเราก็จะโดนหัวเราะเยาะ!”

จอห์นเองก็คิดอย่างนั้น

 

“ลุงพูดถูกแล้วครับ!”

 

ตอนคําเวลา 19:00

 

พิพิธภัณฑ์เจียงชื่อเต็มไปด้วยแสงสว่างไสว

 

บ

ในตอนนี้มันนั้นไม่ต่างจากสถานที่ชุมนุมของเหล่าคนดังขุนนางและนักธุรกิจ!

รถหรูเข้ามากันไม่ขาดสาย

พิพิธภัณฑ์เริ่มมีชีวิตชีวา

 

ในเวลานี้เองรถหรูราคากว่า 10 ล้านอย่างรถโรลส์-รอยซ์ก็ขับเข้ามา

“ว้าว ขบวนรถหรู!”

 

“นั่นใครกัน?”

“จะต้องเป็นมหาเศรษฐีที่ร่ํารวยมากแน่ๆ!”

“ไม่ นั่นควรจะเป็นราชวงศ์จากยุโรป…

 

“ใช่แล้วอาจจะเป็นคนจากราชวงศ์ยุโรปก็ได้…”

 

“ก่อนหน้านี้ ฉันเหมือนจะเห็นรายงานว่าราชวงศ์ยุโรปส่วนใหญ่ยากจนไม่ใช่หรอ พวกเขามักจะมีทรัพย์สินไม่เกิน 100 ล้านด้วยซ้ํา”

 

“เป็นไปไม่ได้ พวกเขาจะไม่ร่ํารวยได้ยังไง?”

“ก่อนหน้านี้ฉันก็ได้ยินว่าเจ้าชายจอห์นจากราชวงศ์โบฮีเมียก็ยากจนเหมือนกันว่ากันว่าเขามีเงินไม่พอซื้อสร้อยเพรชด้วยซ้ําเขาก็เลยไปขอยืมจากเพื่อนแต่เพื่อของเขากลับไม่ให้ยืม”

“พระเจ้า ยากจนขนาดนั้นเลยหรอ?”

“พวกราชวงศ์ยังคงหมกมุ่นอยู่กับความรุ่งโรจน์ในอดีตนะต่าให้ตาบอยากเณาไม่มีเงินพวกเขาก็ยังพยายามโว้ววดาวก

มา!”

 

“ฉันละยอมเลยจริงๆ

 

ซึ่งข้อมูลเรื่องทรัพย์สินบางส่วนนั้นพวกเขาต่างก็ได้รับมาจากแหล่งข่าวที่น่าเชื่อถืออย่าง “นิตยาสารฟอร์บส์”

 

หลังจากนั้น

ในเวลาเพียงไม่ถึง 10 นาที่เหล่ามาหเศรษฐีในงานก็รู้กันทั่วว่าจริงแล้วราชวงศ์นั้นไม่ได้ร่ํารวยอะไรเลยแต่พวกเขาก็ยังคงโอ้อวดออกมา

ในเวลานี้เองขบวนรถหรูของโรลส์-รอยซ์ก็หยุดลง

จากนั้นก็ไม่มีการเคลื่อนไหว

หยุดนิ่งอยู่ตรงนั้น

 

มหาเศรษฐีทั้งหลาน “27?”

 

ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยเครื่องหมายคําถาม

ทําไมไม่ลงจากรถ

สองนาทีต่อมา ชาวยุโรปกลุ่มหนึ่งก็ลงจากรถและตะโกนออกมาเสียงดัง

“เจ้าชายกาเบรียลและเจ้าชายจอห์นแห่งโบฮีเมีย พร้อมด้วยอัญมณีมากมายของราชวงศ์โบฮีเมียมาถึงพิพิธภัณฑ์เจียงซื่อแล้ว!

 

และในเวลานี้เองประตูทุกบานก็เปิดออกมา

เจ้าชายกาเบรียลและเจ้าชายจอห์นก็ลงมาจากรถท่ามกลางฝูงชน

ยิ่งใหญ่!

โอ้อวด!

 

เจ้าชายทั้งสองเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง….

 

มหาเศรษฐี “…”

ราวกับมีม้านับหมื่นวิ่งอยู่บนหัวใจของพวกเขา!

 

พวกราชวงศ์จากยุโรปมันโอ้อวดกันจริงๆ!

 

“ยินดีต้อนรับครับ ยินดีต้อนรับ!” ในเวลานี้เองจ้าวฉีชางผู้ก่อตั้งและอํานวยการของพิพิธภัณฑ์เจียงซื่อก็เดินเข้ามาจับมือของเจ้าชายกาเบรียลอย่างอบอุ่น

เจ้าชายกาเบรียลจับมือตอบก่อนจะหันไปมองเหล่ามหาเศรษฐีชาวจีนรอบๆ

ตอนแรกเขาคิดว่าการปรากฏตัวของเขาจะต้องมีสายตาที่เต็มไปด้วยความอิจฉาจ้องมองเขาแต่…ดวงตาที่เขายากเห็นกลับไม่มีเลยแต่เขากลับเห็นสายตาที่ราวกับกําลังมอง [คนโง่!

 

เจ้าชายกาเบรียล “???”

 

มันเกิดอะไรขึ้น?

 

ฉันยังยิ่งใหญ่ไม่พอหรอ?

ภาพลวงตา! มันจะต้องเป็นภาพลวงตาแน่ๆ!

 

หลังจากนั้นเหล่าชนชั้นสูงที่ตามเจ้าชายกาเบรียลมาก็ค่อยๆเดินโอ้อวดกัน

 

“พวกชนชั้นสูงของยุโรปชอบโอ้อวดเกินไปหน่อยไหม?”

“วันนี้ได้เรียนรู้อะไรเยอะจริงๆ”

 

“ถ้าพูดถึงเรื่องการโอ้อวด ฉันยอมให้พวกเขาเลยจริงๆ!”

“ต่อให้ไม่มีเงินก็ยังต้องโอ้อวดออกมาฉันล่ะไม่เข้าใจเลยจริงๆ”

 

“ฉันว่าพวกนั้นกําลังมองพวกเราว่าเป็นพวกชั้นต่ํานะดูสายตัวพวกเขาสิ”

 

“เอ้ ฉันเองก็รู้สึกเหมือนกัน!”

ในเวลานี้เอง

 

รถออดี้ที่ถูกดัดแปลงขับเข้ามาจากระยะไกล

 

ดวงตาของจ้าวฉีชางเป็นประกายและเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

นอกจากจ้าวฉีชางแล้วก็ยังมีอีกหลายคนที่เดินไป มีทั้งลู่เว่ยโจวหมิงเฉิงเจิ้งเว่ยหยงเซียง จางเทียนเพิ่งเข้าไปต้อนรับ

รถออดี้ค่อยๆหยุดลง

 

เจียงเฉินที่ดูหล่อเหลาและน่าดึงดูดกับเอเวลผู้เต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวาลงมาจากรถ

เข็มขัดและจี้หยกที่อยู่รอบเอวทําให้เขาหล่อไม่เหมือนใคร!

ความเท่ที่ยากจะต้านทาน!

จ้าวฉีชางและเพื่อนเศรษฐีเข้าไปต้อนรับเขาอย่างอบอุ่น

เศรษฐีคนอื่นตกตะลึง!

 

“หนุ่มคนนี้เป็นใครกัน?”

“มหาเศรษฐีจํานวนมากขนาดนี้ถึงกับไปต้อนรับเขาด้วยตัว

เอง?!”

“บางที่ชายหนุ่มคนนี้อาจจะเป็นคุณเจียง! ตามข่าวลือเขาก็ขับออดี้ด้วย!”

“คุณเจียงเขาคือใครกัน?”

 

“ฉันได้ยินมาว่าเขาเป็นเจ้าของบริษัทรักษาความปลอดภัยเทียนเฉินและยังเป็นเจ้าของโรงแรมแอตแลนติสที่เมืองซานย่า เจ้าของอาคารที่มีอิทธิพลมากที่สุดบนถนนศูนย์กลายทางการเงินเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ของโรงแรมผางภู่อาศัยอยู่ในตําหนักอ๋องฉี…”

อีกมาะ

เหล่ามหาเศรษฐีพากันหยุดหายใจ!!

ชายหนุ่มคนนี้โดดเด่นมาก!!

 

ตําหนักอ๋องฉี บริษัทรักษาความปลอดภัยเทียนเฉิน นี่มันตัวแทนของผู้มีอํานาจชัดๆ!!

ถ้าประเมินสิ่งที่เขาครอบครองอยู่เป็นตัวเลยมันจะต้องเกินหมื่นล้านแน่ๆ!

 

พวกเขาพากันมองไปที่เจียงเฉินด้วยความอิจฉา!

 

จะต้องสร้างสัมพันธ์ให้ได้

 

“มันจะต้องเป็นคนรวยแน่ๆ!!”

กาเบรียลกัดฟันมองไปที่เจียงเฉินที่กําลังได้รับการต้อนรับจากเหล่าเศรษฐี

จอห์นมองไปที่เจียงเฉินด้วยความเกลียดชัง “ไม่แปลกใจเลยว่าทําไมผมถึงถูกมันทําให้ขายหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า นี่แหละเหตุผล!ไอ้สารเลวตัวนี้มันซ่อนตัวตนเก่งจริงๆ!”

“ระวังปากของแกด้วย!!”

กาเบรียลแอบดุจอห์นอย่างลับๆ!

 

ในเวลานี้เองคนเหล่าขุนนางที่ติดตามเขามาก็เข้ามาหาเขาที่

ละคน

“จอห์น? ผู้หญิงคนนั้นคือเจ้าหญิงแห่งโบฮีเมียไม่ใช่หรอ?”

“แม่ของเธอทําให้สายเลือดของราชวงศ์ต้องมัมหมองมาแล้วและตอนนี้ลูกสาวของเธอยังจะทําตัวไร้ยางอายอีกหรอ นี่มันน่าอับอายเกินไปแล้ว!”

 

“ผู้ชายที่อยู่ข้างๆเธอเป็นคู่แข่งความรักของนายใช่ไหม? ดูเหมือนจะไม่ง่ายแล้วสิ!”

 

“จอห์นไม่ต้องกังวล พวกเราอยู่ฝ่ายเดียวกันมีทุกข์ร่วมทุกข์มีสุขร่วมเสพเราจะสนับสนุนนายแน่!”

 

เหล่าขุนนางจากยุโรปรวมกลุ่ม!

ร่วมมือกันจัดการเจียงเฉิน!