เป็นมหาเศรษฐีระดับพระเจ้าด้วยระบบลงชื่อ - ตอนที่ 237 : เจียงเฉินตัวสั่น

ตอนที่ 237 : เจียงเฉินตัวสั่น-

 

ลานจอดรถของโรงพยาบาลแพทย์แผนจีนหยานจิง

 

ซูเจียเหยาทำหน้าบูดบึงอยู่หน้ารถมาเซราติของเขา

 

ครั้งนี้เขานั้นเสียหน้าอย่างหนักและไม่มีความสุขเอามากๆ!

 

“น่าขยะแขยง!”

 

“เจ้าเจียงเฉินบ้านี่มาจากไหน?!”

 

“ไม่ ฉันจะเสียหน้าเปล่าๆแบบนี้ไม่ได้?”

 

ขณะที่ซูเจียเหยากำลังขบเคี้ยวฟันของตัวเอง เขานั้นเห็นเจียงเฉินเดินจับมือกับหลินซีหลานผ่านหน้ารถของเขาไปก่อนจะขึ้นรถออดี้เอสามออดี้!

 

ซูเจียเหยาตกตะลึง! Σ(☉▽☉”)?

 

เจียงเฉินเป็นผู้ถือหุ้นของโรงพยาบาลหมิงเตือไม่ใช่หรอ? แต่ทำไมเขาขับรถชั้นต่ำอย่างออดี้?

 

“หรือว่าจะ….”

 

แสงสว่างวาบขึ้นมาในดวงตาของเขา!

 

ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว!

 

“นามบัตรนั่นจะต้องเป็นของปลอม! ตำแหน่งผู้ถือหุ้นก็ปลอม! แท้จริงแล้วเขาเป็นคนจน!”

 

“ตำแหน่งกัปตันกองตำรวจอาชญากรรมก็ปลอมเหมือนกัน! หัวหน้าหน่วยที่ไหนจะอายุน้อยแถมยังสวยขนาดนี้?!”

 

“แม่งเอ้ย! ฉันถูกพวกเขาหลอกหรอ?!”

 

ซูเจียเหยาโกรธมากจนปอดของเขาแทบระเบิด!

 

เขาโทรเรียกอันธพาลมาทันที “ฉันให้เวลาพวกแก 20 นาทีพาคนมาหาฉัน ฉันจะสั่งสอนบทเรียนให้คน! เดี๋ยวฉันจะส่งพิกัดไปให้อีกที!”

 

อันธพาล “ตกลงครับ ผมจะหาคนให้ทันที!”

 

ซูเจียเหยาวางสายก่อนจะมองออกไปอย่างชั่วร้าย

 

เจียงเฉินกับหลินซีหลานก็ขึ้นไปบนรถก่อนจะขับออกมาและพบกับรถมาเซราติที่คุ้นเคย

 

“ หมายเลขทะเบียน : 945ZB ปักกิ่ง?”

 

“นี่มันรถของประธานบริษัทบิลิบลิไม่ใช่หรอ? เขาก็มาที่นี่ด้วยหรอ?”

 

แต่เจียงเฉินก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากเขาขับรถออกไปพร้อมกับหลินซีหลานทันที

 

แต่สิ่งที่เจียงเฉินไม่รู้ก็คือในรถมาเซราติคนนั้นคนที่กำลังนั่งอยู่ข้างในก็คือ —

 

ซูเจียเหยา!!

 

ห้านาทีต่อมา

 

“หืม ทำไมรถคันนั้นถึงตามเรามา?”

 

เจียงเฉินสังเกตไปที่หลังรถของเขาและพบว่ารถมาเซราติทะเบียน [945ZB ปักกิ่ง] กำลังตามเขามา

 

ตอนแรกเขาก็คิดว่ามันอาจจะแค่บังเอิญแต่หลังจากนั้นเจียงเฉินก็ลองเลี้ยวที่สีแยกและรถคันนั้นก็ยังตามมาอยู่

 

เจียงเฉินรู้สึกงง

 

เขาโทรหาประธานบริษัทบิลิบลิทันที

 

“เถ้าแก่ซูครับ”

 

“สวัสดีครับคุณเจียง”

 

“คุณอยู่หลังรถผมหรอ ผมเห็นคุณตามมามาเกือบสิบนาที่แล้วนะ

 

“เอ่อ ตอนนี้ผมไม่ได้ขับรถนะครับ…”

 

“แล้วรถมาเซราติทะเบียน [945ZB ปักกิ่ง เป็นของคุณรึเปล่าครับ?”

 

“คุณเจียง นั่นเป็นรถของลูกชายของผมครับ วันนั้นรถของผมเสียก็เลยต้องขับรถของเขาไปแทน”

 

เจียงเฉินตกตะลึง

 

ถ้านี่ไม่ใช่ซูหมิงอี้แล้วรถข้างหลังจะตามเขามาทำไม?

 

หรือว่า

 

เจียงเฉินถาม “ลูกชายของคุณชื่ออะไรครับ?”

 

ซูหมิงอี้ “ลูกชายของผมชื่อซูเจียเหยาครับ”

 

เจียงเฉิน “…”

 

คนที่โอ้อวดในโรงพยาบาลก็คือลูกชายของซูหมิงอี้ซูเจียเหยา!

 

บังเอิญไปหน่อยไหม?

 

“คุณเจียง…”

 

ซูหมิงอี้ตระหนักได้ทันทีว่ามีอะไรบางอย่างผิดปกติ ทำไมลูกชายของเขาต้องขับรถตามคุณเจียงตอนนี้ด้วย?

 

จากนั้นเขาก็นึกขึ้นมาได้ว่าลูกชายของเขาชอบไปเที่ยวกับกลุ่มอันธพาลตลอด!

 

และเขามั่นใจว่าลูกชายของเขากำลังพยายามหาเรื่องเจียงเฉินอย่างแน่นอน!

 

“บ้าเอ๊ย!”

 

ซูหมิงอี้ร้องไห้ออกมาในใจ

 

เขารีบพูดออกไปอย่างรวดเร็วเพื่อความอยู่รอดของตัวเอง “คุณเจียง เพราะลูกชายของผมไม่เคารพคุณ ดังนั้นไม่ต้องกังวลนะครับคุณเจียง เดี๋ยวผมจะสั่งสอนลูกชายของผมเอง!”

 

วางสายโทรศัพท์

 

ซูหมิงอี้โทรหาลูกชายของเขาซูเจียเหยาอย่างรวดเร็ว

 

แต่ซูเจียเหยานั้นกำลังโทรศัพท์คุยกับลูกน้องของเขาอยู่ “ตอนนี้พวกนายถึงที่ไหนแล้ว โอ้ ยังเหลืออีก 1 กิโลเมตรใช้ไหม โอเค รีบมาล่ะ…ฉันรออยู่”

 

ซูหมิงอี้ร้องไห้ออกมาด้วยความกังวล

 

หลินซีหลานหันไปถามเจียงเฉิน “มีอะไรแปลกๆเกี่ยวกับรถคันข้างหลังหรอ?”

 

เจียงเฉินยิ้มก่อนจะเล่าออกมา

 

“อะไรนะ?”

 

หลินซีหลานขมวดคิ้วด้วยความโกรธทันที “เขากล้าขนาดนี้เลยหรอ เขาต้องการสร้างปัญหาให้เราจริงๆใช่ไหม?”

 

เจียงเฉิน “ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวเขสก็ถูกจัดการแล้ว”

 

เรื่องเล็กน้อยแบบนี้เจียงเฉินไม่ได้อยากจะใส่ใจเท่าไหร่

 

10 นาทีต่อมา…

 

ก็มีรถเข้ามาขวางทางรถออดี้ของเจียงเฉินเอาไว้ก่อนที่รถอีก 3 คันจะเข้ามาล้อมรถของเจียงเฉิน

 

ซูเจียเหยาลงมาจากรถพร้อมกับกลุ่มลูกน้องของเขา

 

ผู้คนกว่าหนึ่งโหลถือไม้และตะโกนใส่เจียงเฉิน

 

ซูเจียเหยาโบกไม้ในมือของเขาไปมาด้วยใบหน้าที่เย่อหยิ่ง ก่อนจะชี้ไปที่เจียงเฉินแล้วตะโกนออกมา

 

“ออกมา! หรือให้ฉันทุบรถของแก!”

 

“ออกมาเร็วๆ!”

 

“ไอ้คนจน! แกพูดเรื่องผู้ถือหุ้นบ้าอะไรของแก! แกมันก็แค่คนจนที่ขับรถออดี้!”

 

พวกอันธพาลตะโกนตามออกมา

 

“คนๆนี้โงไปหน่อยไหมเนี่ย? ฉันเองก็บอกกับเขาไปแล้วว่าฉันเป็นหัวหน้าหน่วยตำรวจอาชญากรรม ทำไมเขาถึงจำอะไรไม่ได้เลย?”

 

เมื่อหลินซีหลานเห็นซูเจียเหยาเธอก็มองเขาราวกับคนปัญญาอ่อน

 

นี่ไม่ใช่การเอาตัวเองมาอยู่หน้าปากกระบอกปืนรียังไง?

 

คิดหาความตายหรอ?

 

ตราบใดที่หลินซีหลานโทรเรียกหน่วยตำรวจอาชญากรรมของเธอมา คนกลุ่มนี้ก็จะถูกจัดการลงอย่างแน่นอน!

 

เธอไม่เข้าใจสมองของพวกเขาจริงๆ

 

“บางทีเขาอาจจะคิดว่าตำแหน่งของเธอเป็นของปลอมมั้ง?” เจียงเฉินอธิบายออกมาด้วยรอยยิ้ม ขณะที่ถือโทรศัพท์อยู่ในมือเขาถ่ายวีดีโอของซูเจียเหยาและพวกอันธพาลก่อนจะส่งให้กับซูหมิงอี้

 

เขานั้นหยุดรถด้วยความตั้งใจของตัวเอง

 

ด้วยขุมพลังจากเครื่องยนต์ที่ราวกับสัตว์ร้ายใครมันจะไปหยุดรถคันนี้ได้กัน?

แค่ชนเบาๆก็ผ่านไปได้แล้ว!

 

แต่อย่างไรก็ตามเรื่องของซูเจียเหยาก็จะไม่ได้รับการแก้ไขอย่างสมบูรณ์และเจียงเฉินก็จะไม่รู้สึกสบายใจ ดังนั้นเขาจึงตั้งใจหยุดรถและล่อให้ซูเจียเหยาเข้ามาจับเหยื่อจากนั้นก็เรียกให้พ่อของเขามาจัดการต่อ

 

แต่เจียงเฉินก็ไม่ได้ระดมพลตำรวจเข้ามาเสริมเพราะเขาคิดว่ามันจะทำให้เหตุการณ์นั้นบานปลายเกินไป

 

ซูหมิงอี้ตอบกลับมา “คุณเจียง ผมกำลังจะถึงในอีก 5 นาที!”

 

ในเวลานี้เองซูเจียเหยาที่เห็นว่าเจียงเฉินไม่ยอมลงจากรถก็เริ่มโกรธ!

 

“ไม่ลงจากรถใช่ไหม?!”

 

“ทุบมันเลย!”

 

“ทุบมันแรงๆ!!”

 

หลังจากนั้นคนก็พากันเข้าไปทุบรถ แต่สภาพของรถกลับยังดีอยู่แต่ไม้ที่พวกเขาอามาด้วยเริ่มหักกันไปทีละท่อน!

 

“บ้าจริง! นี่มันรถบ้าอะไรกัน?!”

 

พวกเขาเริ่มสาปแช่งด้วยความโกรธออกมาทีละคน

 

ผู้คนที่ผ่านไปมาก็พากันไปหาที่หลบและทำการถ่ายรูปและคลิปกันอย่างเมามันด้วยมือถือของพวกเขา

 

และในไม่ช้าซูหมิงอี้ก็มาถึง

 

แถมยัง….

 

นำตำรวจเข้ามาด้วย!

 

เพื่อความยุติธรรมต่อให้เป็นคนในสายเลือดก็พร้อมที่จะเชือดทิ้ง!

 

เจียงเฉินตกตะลึง!

 

ไร้ความปราณีจริงๆ!

 

ตอนแรกฉันตั้งใจว่าจะไม่เรียกตำรวจ แต่เขากลับเรียกตำรวจมาด้วยตัวเองเลยงั้นหรอ?!

 

ซูเจียเหยาที่หันกลับไปก็เริ่มตกตะลึง “พ่อทำไมพ่อถึงมาที่นี่แล้วทำไมพ่อเอาตำรวจมาด้วย?…”

 

อะไรนะ!!!

 

เขาตื่นตระหนกขึ้นมาทันที!

 

พ่อของเขาพาตำรวจมาทำไม?

 

ซูเจียเหยาตกตะลึงสมองของเขาว่าเปล่า!

 

ในเวลานี้เองเจียงเฉินกับหลินซีหลานก็ลงจากรถและตำรวจหลายคนที่เห็นต่างก็ตกใจและรีบเข้าไปล้อมพวกเขาทันที

 

“เจ้าหน้าที่เจียง! กัปตันหลิน!”

 

“ทำไมพวกคุณถึงมาอยู่ที่นี่กันครับ?!”

 

“เกิดอะไรขึ้นงั้นหรอครับ?”

 

เจ้าหน้าที่ตำรวจหลายเคารพเจียงเฉินและหลินซีหลานมากพวกเขาจะไม่เคารพหัวหน้าของทีมตำรวจอาชญากรรมได้ยังไงกัน?

 

เหล่าอันธพาลตัวน้อยที่ได้ยินก็เริ่มเปลี่ยนการแสดงออกกันทันที!

 

บ้าไปแล้ว! ที่พวกเขาเพิ่งทุบไปเมื่อกี้มันเป็นรถของตำรวจ?!

 

เจียงเฉินอธิบายออกมา “ก่อนหน้านี้เจ้าหน้าที่หลินกับฉันไปโรงพยาบาลมา แต่พอเราออกมาพวกเราก็ถูกชายคนนี้ตามมาตลอดทางแถมเขายังนำกลุ่มอันธพาลมาอีกและก็ทำการทุบรพของฉันด้วยไม้ ตอนแรกผมก็ไม่อยากจะทำให้เรื่องมันใหญ่ แต่ถึงอย่างนั้นไหนๆพวกคุณก็มาแล้วดังนั้นก็จัดการไปตามนั้นเลยก็แล้วกัน”

 

“รถถูกทุบหรอ?”

 

หลินซีหลานมองหารอยบนรถ…

 

ตกตะลึง! ทำไมถึงไม่มีรอยเลย?!

 

ยิ่งไปกว่านั้นหลังจากที่รถออดี้ของเธอถูกส่งให้เจียงเฉินมันเหมือนจะได้รับการดัดแปลงครั้งใหญ่!

 

ทั้งประสิทธิภาพ รูปลักษณ์ภายใน…ล้วนถูกยกระดับ!

 

กลายเป็นระดับไฮเอนด์!

 

สามีนี่นายทำอะไรกับรถออดี้ของฉันรึเปล่าเนี่ย?

 

นี่มันยังเป็นรถออดี้ของฉันคันเดิมอยู่ใช่ไหม?

 

(หลินซีหลาน(???): ถึงจะรู้ว่าเขาดัดแปลงมันมา แต่ฉันก็จะไม่พูดอะไรออกไปอยู่ดี)

 

หลินซีหลานบีบคางของเธอแกล้งทำเป็นครุ่นคิด!

 

ในเวลานี้เองซูหมิงอี้ก็เดินเข้ามาตบหน้าลูกชายของเขาซูเจียเหยา

 

“แก แก แกทำให้ฉันผิดหวังมาก! เจ้าหน้าที่เจียงทั้งหล่อ ทั้งใจดี แถมยังถ่อมตน แต่แกกลับไปอิจฉาความหล่อของเขาแถมยังจะสั่งสอนบทเรียนให้เขาอีก! แกกล้ามากจริงๆ!”

 

เกรี้ยวกราดมาก!

 

ซูเจียเหยา “???” เครื่องหมายคำถามขึ้นมาเต็มใบหน้าของเขา!

 

พระเจ้า! ทำไมวันนี้พ่อของฉันถึงดูแปลกไป?!

 

แถม เจียงเฉินนั้นก็ไม่ได้โทรหาตำรวจแล้วใครพาพวกเขามาที่

 

ในเวลานี้เองซูหมิงอี้หันไปพูดกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ “สหายตำรวจนี่คือลูกชายของผม พวกคุณพาเขาไปเข้าคุกได้เลย! รบกวนช่วยสอนบทเรียนให้เขาด้วย!”

 

ซูเจียเหยาแข็งค้างกลายเป็นหินไปทันที!

 

เขารับความจริงไม่ได้!

 

พ่อนี่ผมลูกพ่อนะ!

 

พ่อสนิทกับพวกเขาไม่ใช่หรอช่วยคุยกับพวกเขาให้ผมหน่อยได้ไหม?!

 

เรื่องมันไม่ควรเป็นแบบนี้สิ!

 

ซูเจียเหยาพลิกโต๊ะ

 

หลังจากนั้น

 

ภายใต้ความชอบธรรมของซูหมิงอี้พลเมืองผู้มีจิตใจดี เหล่าอันธพาลที่ถูกนำมาโดยซูเจียเหยาก็ถูกนำตัวส่งไปยังสถานนีตำรวจ

 

พวกเขานั้นจะถูกจับเข้าคุกเป็นเวลา 15 วัน

 

เมื่อซูเจียเหยาถูกใส่กุญแจมือเขาก็หลั่งน้ำตาด้วยความสำนึกผิด

 

พ่อโหดร้ายมาก!

 

หลังจากวันนั้นเจียงเฉินก็กลับมาขับตี้ตี้ต่อ แต่เขาก็ยังไม่เจอลูกค้าคนไหนที่พิเศษเลย

 

วันที่ 5

 

เจียงเฉินได้รับโทรศัพท์จากทนายความ

 

พวกเขามาพบกันที่ คาเฟ่แห่งหนึ่ง

 

ทนายความนั่งลงและหยิบเอกสารออกมา “คุณเจียงครับ นี่คือพินัยกรรมของคุณเติ้งจิงเซียวครับ เขาเสียชีวิตเมื่อวานนี้และได้ทำการเขียนพินัยกรรมไว้ซึ่งคุณจะได้รับบ้านที่เขาอยู่อาศัยมากว่า 30 ปีและเงินอีก 12 ล้านครับ”

 

พูดจบเขาก็หยิบสมัดบัญชีออกมา

 

เจียงเฉินตกตะลึง

 

“ผู้อาวุโสเติ้งจิงเซียวเป็นใครหรอครับ?”

 

ทนายความอธิบายออกมา “คุณยังจำเหตุการณ์เมื่อ 5 วันก่อนได้ไหมครับ คุณได้ไปส่งชายชราคนหนึ่งที่โรงพยาบาลหยานจิงโดยที่ไม่ได้รับเงินแถมคุณยังให้เงินเขาสำหรับค่าใช้จ่ายในการรักษาอีกและตอนนั้นคุณก็ได้ทิ้งเบอร์โทรศัพท์ไว้ให้เขาพร้อมกับชื่อของคุณ

 

เจียงเฉินตกใจมาก “ผู้อาวุโสคนนั้นเสียชีวิตแล้วหรอครับ?”

 

ในวันนั้นเจียงเฉินยังรู้สึกอยู่เลยว่าสภาพจิตใจของผู้อาวุโสคนนี้ยังค่อนข้างดีอยู่และยังพูดได้เก่งมาก

 

ทนายความพยักหน้า “ใช่ครับ จากการชันสูตรเป็นการเสียชีวิตตามธรรมชาติครับ”

 

เจียงเฉินส่ายหัว “คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าแต่เขาไม่มีครอบครัวเลยหรอครับ? ทำไมเขาถึงได้ยกบ้านให้ผมกัน?”

 

ทนายความพูดอย่างใจเย็น “ดูเหมือนว่าลูกๆของเขาจะอยู่ต่างประเทศกันหมดครับและไม่มีญาติคอยดูแลก่อนที่จะเสียชีวิตด้วย แต่อย่างไรก็ตาม พยาบาลที่ดูแลเขาก่อนจะเสียชีวิตเองก็ได้รับห้องสวีทไปด้วยครับ…”

 

เจียงเฉินโบกมือของเขา

 

สำหรับเจียงเฉินแล้วบ้านหลังนั้นไม่ได้มีความสำคัญอะไรแม้แต่น้อย แต่การสูญเสียชีวิตมันก็ทำให้เจียงเฉินรู้สึกเศร้าขึ้นมาเล็กน้อย

 

และในเวลานี้เอง

 

[เติ้ง! เปิดกิจกรรมพิเศษ! ลงชื่อเข้าใช้สำเร็จ!]

 

[รางวัล : หุ้นของ [Byte Dance] จำนวน 64%]

 

[ระบบสัมผัสประสบการณ์ชีวิต 2 เจียงเฉิน : “…”]

 

พระเจ้า!!

 

เจียงเฉินไม่รู้แล้วว่าตัวเองควรจะเสียใจหรือดีใจดี?

 

เจียงเฉินเดินออกมาจากร้านคาเฟ

 

ในเวลานี้เองเขาก็ได้รับโทรศัพท์จากเสี่ยวเสี่ยวที่โทรมาชวนเขาไปทานอาหารเย็น

 

ห้างจอยซิตี้

 

เมื่อพบหน้ากันเจียงเฉินก็พบว่าหน้าของซธิเสี่ยวเสี่ยวดูหดหู่เล็กน้อย

 

เจียงเฉินเข้าไปลูบหัวของเธอ “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมดูไม่มีความสุขล่ะ โดนรังแกในบริษัทหรอ?”

 

“เปล่า…”

 

ซูเสี่ยวเสี่ยวเม้มปากของเธอ “ฉันอยากจะไปงานฉลองส่งท้ายปีเก่าที่บิลิบิลิน่ะ…แต่น่าเสียดายที่ฉันซื้อตั๋วที่หน้างานไม่ทัน”

 

ซูเสียวเสี่ยวงอตัวนอนไปกับโต๊ะ

 

“หืม? บิลิบลิหรอ?”

 

เจียงเฉินสบายใจขึ้นมาทันที

 

หลังจากที่ไปช้อปปิ้งเสร็จเจียงเฉินก็ไปส่งซูเสี่ยวเสี่ยวกลับบ้านและในตอนที่เขาเพิ่งจะลงจากรถสายโทรศัพท์จากซูหมิงอี้ก็ดังขี้นมา

 

ซูหมิงอี้นั้นจะลืมเชิญคนใหญ่คนโตอย่างเจียงเฉินให้มาร่วมฉลอ งกับบิลิบิลิของเขาได้ยังไง?

 

ซูหมิงอี้ “คุณเจียง วันอาทิตย์นี้คุณว่างไหมครับ? ผมอยากจะเชิญคุณมารวมงานส่งท้ายปีเก่าที่บิลิบิลิสักหน่อย”

 

เจียงเฉินเงียบไปก่อนจะพูดออกมา “อืม….ตกลงครับช่วงนั้นผมว่างพอดี”

 

ซูหมิงอี้ดีใจมาก “คุณต้องการตัวกใบครับ…ผมจะได้ให้คนรีบนำไปส่งให้คุณทันที!”

 

“ไม่มากหรอกครับ”

 

เจียงเฉินคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ขอแค่สองก็พอแล้วครับ”

 

“ตกลงครับ ผมจะให้ลูกชายของผมไปส่งตัวให้คุณทันทีครับ” ซูหมิงอี้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เคารพ

 

“อาการบาดเจ็บของลูกชายคุณเป็นยังไงบ้างครับ” เจียงเฉินถามออกมา

 

“ยี่สี่ เด็กคนนี้ทนมือทนเท้าอยู่แล้วครับคุณเจียงจะทุบตีเพิ่มก็ยัง ได้!” ซูหมิงอี้ยิ้ม

 

เมื่อวานซูหมิงอี้และภรรยาของเขาก็เดินทางไปที่เรือนจำและทุบตีซูเจียเหยากันอย่างดุเดือด

 

สภาพของเขานั้นดูน่าสงสารมาก

 

หลังจากที่เจียงเฉินได้รู้เรื่องนี้ เขาก็รู้สึกทนไม่ไหวแทน เลยโทรไปขอให้เรือนจำปล่อยตัวคนออกมาเพื่อทำการรักษาก่อน

 

เพราะหากมีคนที่มีสภาพแบบนั้นอยู่เรือนจำคงดูไม่ดีเท่าไหร่

 

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง

 

ซูเจียเหยาก็วิ่งเข้ามาด้วยใบหน้าที่บอบช้ำและเหนื่อยหอบก่อนจะส่งตัวสองใบให้เจียงเฉิน

 

ตั้งแต่ที่รู้ว่าเจียงเฉินนั้นเป็นตำรวจอาชญากรรมและถูกพ่อของเขาทุบตี ซูเจียเหยาก็กลายเป็นคนที่มีมารยาทดีขึ้นมากทันทีไม่เหมือนกับคนป่าเถื่อนคนก่อน เจียงเฉินไม่มีทางเลือกนอกจากถอนหายใจออกมา

 

ซูเจียเหยาที่มีใบหน้าบวมราวกับหมูก็พูดออกมาด้วยความเคารพ “คุณเจียง ตั๋วสองใบนี้เป็นตัวระดับ VIP สุดพิเศษที่นั่งถูกจัดอยู่ที่แถวหน้าสามารถมองเวทีได้อย่างชัดเจนครับ!”

 

เจียงเฉินพยักหน้าตั๋วสองใบนี้ไม่มีขายในตลาด ทั้งหมดล้วนแต่เป็นตัวพิเศษจากการเชิญหรือความสัมพันธ์ส่วนตัว

 

“โอเค นายไปได้แล้ว”

 

เจียงเฉินโบกมือ

 

สามวันต่อมางานเลี้ยงส่งท้ายปีของบิลิปิลิก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ

 

เจียงเฉินขับรถพาซูเสี่ยวเสี่ยวไปงานด้วยระออดี้ดัดแปลงพิเศษของเขา

 

ระหว่างทางซูเสี่ยวเสี่ยวก็กระโดโลดเต้นไปมาอย่างตื่นเต้นราวกับกระต่ายตัวน้อยๆ

 

“เยี่ยมไปเลย! เยี่ยมไปเลย!”

 

เธอเข้ามาจูบเจียงเฉิน

 

เจียงเฉินหัวเราะออกมา “ถ้าเธอยังทำแบบนี้ต่อไปฉันจะไม่เกรงใจแล้วนะ”

 

ซูเสียวเสี่ยวหัวเราะออกมาก่อนจะกอดคอเจียงเฉินแล้วพูดอย่างตื่นเต้น “สามี นายได้ทั่วทั้งสองใบมาได้ยังไงกัน? มันเป็นตัว VIP เชียวนะ! ฉันเคยหาในออนไลน์แล้วแต่ก็หาไม่ได้เลย!”

 

เจียงเฉินยิ้ม “ฉันบังเอิญรู้จักกับเพื่อนคนหนึ่งก็เลยมีช่องทางซื้อตัวนี้มา”

 

“สามีนายน่าทึ่งจริงๆ!”

 

ซูเสียวเสียวขยับตัวและดวงตาที่สวยงามของเธอก็เป็นประกาย “ฉันอยากเข้าไปแล้ว!”

 

เจียงเฉินยิ้ม “เดี๋ยวเข้าไปถึงที่นั่งเธอจะยิ่งตกใจกว่านี้อีกนะ”

 

เข้าไปข้างใน

 

มันเป็นแบบที่เจียงเฉินพูดเอาไว้จริงๆ!

 

ซูเสี่ยวเสี่ยวเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง!

 

เหลือเชื่อ!

 

เนื่องจากตำแหน่งนี้เป็นที่นั่งสำหรับ Super VIP และยังเป็นที่นั่งที่อยู่ด้านหน้าสุด!

 

หากจะถามว่าที่นั่งไหนมีโอกาศได้สัมผัสกับดารามากที่สุดก็จะต้องเป็นตำแหน่งนี้นี่แหละ!

 

เหล่าดารานักแสดงก็จะสามารเห็นพื้นที่บริเวณนี้ได้อย่างชัดเจนด้วย!

 

และในเวลานี้เองช่างภาพมืออาชีพ)ก็เห็นเจียงเฉินที่กำลังสวมหน้ากากอยู่เขาก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที

 

“หนุ่มหล่อคนนั้นไม่ใช่คนที่เดินผ่านมากแล้วก็บดขยี้ซงเซจิดาราจากประเทศเกาหลีจนเละใช้ไหม?!”

 

ในนามหญิงสาวที่ได้เข้าไปถ่ายรูปในวันนั้น เธอก็ต้องกรีดร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น

 

พระเจ้า! เจอเขาอีกแล้ว!

 

ตั้งแต่วันที่เจียงเฉินนั้นบดขยี้ซงเซจิเธอนั้นก็ได้กลายมาเป็นแฟนตัวยงของเขามาโดยตลอด!

 

และเธอนั้นก็คอยอัพเดทรูปหล่อๆของเจียงเฉินที่เธอเคยได้ถ่ายเอาไว้ทุกๆวัน!

 

และจำนวนแฟนคลับที่เข้ามานั้นก็เพิ่มขึ้นหลายหมื่นคนในทุกๆ วันจนกระทั่งตอนนี้แฟนคลับนั้นก็มีว่า 800,000 คนแล้ว!

 

แต่น่าเสียดายมากเพราะรูปหล่อๆของเจียงเฉินที่เธอเคยถ่ายเอาไว้กำลังจะหมดไป!

 

เธอนั้นก็จะคอยวิ่งไปที่สนามบินทุกวันเพื่อลองเสี่ยงโชคดูว่าเธอนั้นจะได้พบกับเทพบุตรเจียงเฉินอีกหรือไม่ แต่น่าเสียดายตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาเธอนั้นก็ไม่เจอเจียงเฉินอีกเลย

 

แต่สุดท้ายเธอกลับมาบังเอิญเจอเขาที่งานส่งท้ายปีเก่าของบิลิบ

 

ตาของเธอลุกเป็นไฟ!

 

ถ่ายรูปก่อน!

 

เธอยกกล้องขึ้นมาถ่ายโดยที่ไม่พูดอะไรแม้แต่น้อย!

 

กล้องของเธอนั้นเป็นกล้องตัวละสามถึงสี่หมื่น!

 

ในฐานะที่เธอนั้นเป็นช่างถ่ายภาพมืออาชีพเธอนั้นก็จะต้องเลือดของที่มีคุณภาพมาใช้

 

หลังจากที่เธอถ่ายภาพเธอก็เช็ดน้ำลายที่มุมปกของเธอและจู่ๆ เธอนั้นก็คิดอยากจะโอ้อวด!

 

แค่ก แค่ก แค่ก ในที่สุดก็ได้เจอกับเทพบุตรฉันจะไม่โอ้อวดได้ยังไง?

 

จากนั้นเธอก็โพสต์ลงเว่ยป๋อ [ฉันโชคดีมากเลยได้เจอกับเทพบุตรที่งานเลี้ยงส่งท้ายปีเก่าของบิลิบิลิด้วย]

 

หลังจากนั้น–

 

เธอก็โพสต์รูปหล่อๆ 3 รูปของเจียงเฉิน! [เจียงเฉิน.jpg]

 

เวลานี้

 

แฟนๆในเว่ยป๋อตกตะลึง!

 

สาวๆนับไม่ถ้วนออกมา!

 

“ที่ไหน?!”

 

“โอ้พระเจ้า ในที่สุดเทพบุตรรูปงานก็ปรากฏตัวออกมาแล้ว”

 

“ฉันจะไป! ฉันจะไปหาเขา!”

 

“ไม่ได้แล้ว ฉันต้องรีบไปแล้ว!!”

 

“พิกัดไหน?! บอกฉันมาหน่อยถ้าบอกในนี้ไม่ได้ก็ส่งข้อความส่วนตัวมาหาฉันได้เลย”

 

เพียงไม่กี่นาทีแฟนๆนับหมื่นก็เข้ามาคอมเมนต์ ทำให้หญิงสาวนักถ่ายภาพมีความสุขมาก

 

หลังจากดูไปสักพักเธอก็อดไม่ได้ที่จะเปิดเผยสถานที่ออกมา

 

“ตอนนี้ฉันอยู่ที่งานเลี้ยงส่งท้ายปีของบิลิบลิ ที่ถนนวงแหวนรอบที่สี่ทางเหนือ XXX.”

 

หลังจากที่ได้สถานที่กันมาแล้ว บรรดาแฟนๆในเมืองหลวงต่างขับรถไปที่งานเลี้ยงส่งท้ายปีของบิลิบิลิกันทันที

 

“เร็วกว่านี้”

 

“ไปเร็ว! บางทีพวกเราอาจจะไปทันเขา!”

 

“เหลืออีก 30 วิจะถึงสนามรบแล้ว!”

 

“น่าเสียดายที่ฉันซื้อตั๋วไม่ได้!”

 

“ไม่เป็นไร ถ้าเข้าไม่ได้ก็อยู่ข้างนอก! ยังไงเทพบุตรของพวกเราก็ต้องออกมาอยู่แล้วใช่ไหมล่ะ?”

 

ครึ่งชั่วโมงต่อมา แฟนๆหลายร้อยคนก็มารวมตัวกันที่นอกงาน

 

พวกเธอพากันถือโทรศัพท์มือถือและกล้องเอาไว้และเล็งกันไปที่ทางออกของงาน

 

สาวๆบางคนถือดอกไม้เอาไว้อย่างใจจดใจจ่อ

 

“พอเทพบุตรออกมา ห้ามใครแย่งเขาไปจากฉัน!”

 

“เทพบุตรเป็นของฉัน!”

 

“อย่ามาขวางฉัน!”

 

เห็นได้ชัดว่าเจียงเฉินยังอยู่ในงานและกลุ่มหญิงสาวก็พร้อมที่จะเข้าไปรุมจับเขาได้ทุกเวลา!

 

เจียงเฉินที่อยู่ในงานแต่อยู่ๆเขาก็รู้สึกตัวสั่นขึ้นมา