เป็นมหาเศรษฐีระดับพระเจ้าด้วยระบบลงชื่อ - ตอนที่ 241 : เจียงเฉินเรียกมันว่าประสบการณ์ชีวิต!

ตอนที่ 241 : เจียงเฉินเรียกมันว่าประสบการณ์ชีวิต!

 

เจียงเฉินยังคงขับต่อไป

 

และเขาก็มีลางสังหรณ์ว่าเขาจะทำอาชีพนี้ได้อีกไม่นานด้วย!

 

ชีวิตช่างมีสีสันจริงๆ!

 

ความท้าทายใหม่ๆเข้ามากระตุ้นเจียงเฉิน!

 

ลูกค้าขึ้นมาบนรถ

 

ทันทีที่เจียงเฉินมองไปที่กระจกมองหลังเขาก็ต้องตกใจ

 

ลูกค้าคนนี้ก็คือ

 

พ่อของหลันหน่วนหยาน

 

หลันเจียนเฟิง!

 

วันนี้เขาได้ทำการนัดหมายกับจางเทียนเพิ่งผู้บริหารของบริษัทกฎหมายเทียนกวน เพื่อหารือเกี่ยวกับความร่วมมือทางธุรกิจและแวะมาดูสภาพแวดล้อมการทำงานของหลันหน่วนหยานลูกสาวของเขา

 

เขานั้นขับรถ Porsche ของเขามาได้ครึ่งทางแต่อยู่รถของเขาก็ดับโดยที่ไม่ได้คาดคิด สุดท้ายเขาก็ต้องนั่งตี้ตี้ไปต่อแทน

 

พ่อตาคนนี้เจียงเฉินนั้นก็ได้เคยพบที่หัวมุมของโรงพยาบาลมาแล้วครั้งหนึ่ง!

 

เจียงเฉิน : E(OVO-31

 

ใจสั่น!

 

หลังจากที่หลันเจียนเฟิงขึ้นมาบนรถเขาก็มองไปที่เจียงเฉินและรู้สึกคุ้นอยู่มาก–

 

“หนุ่มน้อย ครั้งก่อนเราเจอกันที่โรงพยาบาลใช้ไหม?”

 

“ใช่ครับ บังเอิญจริงๆเลยนะครับ”

 

หลังจากนั้นไม่นานเขาก็เริ่มคุยกับเจียงเฉินและเริ่มบ่นเรื่องลูกสาวตัวเอง

 

“เห้อ…ลูกสาวของฉัน เธอจะต้องมองคนผิดไปแน่ๆ”

 

“ฉันไม่รู้เลยว่าเธอไปมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่ เธอเก็บเรื่องนี้ไว้มิดจริงๆ ฉันรู้แค่ว่าเขาเป็นคนแซ่เจียง ”

 

“ครั้งก่อนฉันไปเจอลูกสาวตัวเองที่โรงพยาบาล ฉันไม่แม้แต่จะรู้ว่าแฟนของเธอมาจากไหนเขาสามารถเชิญแม้กระทั่งแพทย์ที่มีชื่อเสียงมาได้เกือบทั้งเมืองหลวง นายคิดว่ามันแปลกไหมล่ะ?”

 

“ฉันไม่รู้หลอกนะว่าหัวขโมยคนนั้นเป็นใคร ทั้งๆที่กล้าเด็กดอกไม้นางฟ้าของฉันไปแต่กลับไม่กล้าปรากฏตัวออกมาเลย! แต่ที่แน่ๆฉันเดาได้เลยว่าเจ้านั่นไม่ใช่คนดีแน่! ฮืม! ถ้าฉันเจอฉันจะเอาให้ตายเลย!”

 

พ่อของหลันหน่วนหยานพูดออกมาด้วยใบหน้าที่โหดเหี้ยม

 

เจียงเฉิน : ตัวสั่นX2!

 

ขอบคุณจริงๆที่ฉันไม่ชอบทำตัวเด่นแถมยังซ่อนตัวได้ดีอีก!

 

ภาพถ่ายของเจียงเฉินทั้งหมดบนอินเทอร์เน็ตนั้นก็ถูกบริษัทรักษาความปลอดภัยเทียนเฉินลบออกไปจนหมดตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว

 

ดังนั้นการที่จะหาข้อมูลของเจียงเฉินจากอินเทอร์เน็ตจึงเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

 

เพราะหากต้องการที่จะค้นหารูปเจียงเฉินจากอินเทอร์เน็ตพวกเขาก็จะพบว่าการเชื่อมต่อของพวกเขานั้นล้มเหลวโดยที่ไม่สามารถหาสาเหตุได้………..

 

ส่วนภาพที่แฟนๆของเจียงเฉินนำมาโพสต์บนเว่ยป่อของพวกเธอมันก็มักจะถูกลบในเวลาเพียงแค่วันหรือสองวันเท่านั้น

 

และด้วยเคลือข่ายที่แข็งแกร่งของบริษัทรักษาความปลอดภัยเทียนเฉิน แม้ว่าตัวของเขานั้นจะโด่งดังในบางวงการแต่สุดท้ายเบื้องหลังของเขาก็ยากที่จะมีคนเข้าถึงได้

 

แต่ถึงอย่างไรก็ตามด้วยความโกรธของหลันเจียนเฟิงมันก็ยังทำให้เจียงเฉินนั้นต้องแอบระวังตัวเองมากขึ้น

 

เพราะยังไงซะฉันก็ไม่ควรประมาทจนเกินไป

 

ในอนาคตฉันต้องเก็บตัวให้มากกว่านี้ จะต้องไม่มีการถ่ายรูปกับใครอีก หากเลี่ยงไม่ได้จริงๆก็ต้องให้บริษัทเทียนเฉินแอบลบโพสต์และรูปถ่ายออก

 

เพราะเป้าหมายของเขาก็คือ–

 

การเป็นคนในตำนานที่น้อยคนจะรู้จัก!

 

จากนั้นหลันเจียนเฟิงก็พูดถึงการตายของเติ้งจองเซียวและลูกอกตัญญูของเขา

 

“เห้อ…ทุกวันนี้มันเกิดอะไรขึ้นกับคนหนุ่มสาวกัน”

 

“คุณธรรมที่มีมานานแต่ไม่อาจเก็บรักษาเอาไว้ได้”

 

“ไม่เพียงแต่ไม่ให้เกียรติกับผู้อาวุโสท่านนั้น แต่พวกเขากลับจำบรรพบุรุษตัวเองไม่ได้ แม้แต่บ้านเกิดพวกเขาก็จำไม่ได้ด้วยซ้ำ!”

 

“คนหนุ่มสาวพวกนี้เพียงแค่ได้ไปอยู่ต่างประเทศก็ลืมบ้านเกิดของตัวเองแล้ว”

 

จากนั้นเขาก็พูดถึงชะตากรรมของคนทั้งสาม ที่ทั้งถูกฟ้องและยังโดนไล่ออกจากงานประวัติเว่ยป๋อของของพวกเขาก็ถูกขุดขึ้นมา สุดท้ายเขาก็พูดออกมาด้วยอารมณ์ “คนพวกนี้ในที่สุดก็ได้รับโทษที่พวกเขาควรจะได้รับแล้ว พลังแห่งความยุติธรรมยังแข็งแกร่งและคนดียังมีอีกมาก”

 

เจียงเฉิน :

 

ฉันควรบอกเขาดีไหมเนี่ยว่ามันเป็นฝีมือของบอสใหญ่ผู้ลึกลับ (ตัวเอง)

 

แต่คิดไปคิดมาแล้วอย่าไปบอกพ่อตาดีกว่า

 

ในเมื่อพ่อตาเขามีความสุขเขาจะคิดยังไงก็ตามใจเขาไปดีกว่า

 

หลังจากพูดคุยกับพ่อของหลันหน่วนหยานไปอย่างมีความสุขเจียงเฉินก็มาส่งเขาถึงประตูของบริษัทกฎหมายเทียนกวน

 

ในเวลานี้เองจางเทียนเหิงก็เพิ่งลงมาถึงหลังจากที่เขาวิ่งมาราธอนลงมา

 

จางเทียนเหิงมองไปที่เจียงเฉิน?

 

เขาวิ่งไปทักทายเจียงเฉินทันที

 

จางเทียนเหิง “คุณเจียงคุณก็มาด้วยงั้นหรอครับ?”

 

เจียงเฉิน “????”

 

หลันเจียนเฟิง “???”

 

วันนี้ฉันนัดกับจางเทียนเพิ่งผู้บริหารของบริษัทกฎหมายเทียนกวนไว้ไม่ใช่หรอ? แล้วทำไมคนแรกที่เขาทักทายถึงไม่ใช่ฉัน?

 

แต่…ทำไมเขาจางเทียนเพิ่งกลับ…รู้จักคนขับตีตี้คนนี้?

 

เกิดอะไรขึ้นกัน?

 

เจียงเฉินกลัวว่าหลันเจียนเฟิงจะถามอะไรออกมาเขาก็รีบชิงตอบสนองก่อนอย่างรวดเร็ว

 

เหยียบคันเร่ง!

 

หนีออกไป!

 

จางเทียนเหิงกระพริบตา “…”

 

หนีออกไปราวกับไปทำอะไรผิดมา

 

เหงื่อไหล

 

หลันเจียนเฟิงถามด้วยความสงสัย “น้องเทียนเหิง นายรู้จักคนๆนั้นด้วยหรอ?”

 

จางเทียนเหิงไอออกมา “เขาก็แค่คนขับตีตี้ธรรมดาครับ ชื่อของเขาคือ เจียงเซียนเฉิง!”

 

หลันเจียนเฟิง : “ จาน “

 

ทำไมฉันรู้สึกเหมือนว่ามีคนกำลังโกหกฉัน!

 

อีกด้านหนึ่ง

 

ร่างกายของเจียงเฉินเต็มไปด้วยความสั่นเทา

 

เพราะเขานั้นได้ยินเสียงที่คุ้นเคย

 

[ติ้ง! เปิดใช้งานกิจกรรมที่ซ่อนอยู่! ลงชื่อเข้าใช้สำเร็จ]

 

[รางวัล : หุ้น 24% ของหมถวนเตียนผิงและกลายเป็นผู้ถือหุ้นลำดับที่ 1]

 

[ติ้ง! ระบบอัพเกรดเป็นเวอร์ชั่น 3.01]

 

“???”

 

อะไรนะ?!!

 

อัพเกรด! อัพเกรดงั้นหรอ?!

 

ฮ่าๆๆๆ—

 

เจียงเฉินหัวเราะ!!

 

ตอนนี้เขาได้เข้าสู่เวอร์ชั่นที่สามแล้ว!!

 

มันไม่ง่ายเลยกว่าจะมาถึงจุดนี้

 

“หมถวนเตียนผิงงั้นหรอ?”

 

เจียงเฉินเริ่มตรวจสอบรางวัลของตัวเอง

 

มันเป็นแอพพลิเคชั่นสำหรับการรีวิวร้านอาหารที่ทุกคนทั่วประเทศจีนรู้จัก

 

ในการจัดอันดับความมั่งคั่งบริษัท 500 อันดับแรกของจีนในปี 2019 หมถวนเตียนผิงนั้นอยู่อันดับที่ 140

 

และรายชื่อ 100 อันดับแรกของบริษัทอินเทอร์เน็ตจีน หมีถสนเตียนผิงนั้นอยู่อันดับที่ 7

 

รายได้จากการดำเนินงานต่อปีของหมถวนเตียนผิงนั้นอยู่ที่ เจ็ดหมื่นล้านหยวนและมูลค่าในตลาดของหมีถวนเตียนผิงก็อยู่ที่ประมาณ หนึ่งแสนห้าพันล้านหยวน!

 

เจียงเฉินเองก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึง

 

หุ้น 2496!

 

เขาได้กลายเป็นเจ้าของหมถวนเตียนผิงด้วยหุ้น 24% แล้วจริงๆหรอ?

 

“แต่ตามข้อมูลนี้ ปัจจุบันบริษัทนี้มีผู้ถือหุ้นที่มีสัดส่วนหุ้นอยู่เท่าๆกันก็คือผู้ก่อตั้งหวังเย่และหงปืนที่ถือหุ้นอยู่กันคนละ 11%…”

 

เจียงเฉินกระพริบตา

 

เดี๋ยวก่อนนะ

 

ฉันเป็นคนขับแล้วทำไมระบบถึงให้หุ้นหมีถวนเตียนผิงถึง 24% กับฉัน?

 

มีอะไรซ่อนอยู่ใช่ไหม?

 

และทันใดนั้นเจียงเฉินก็ได้รับข้อความจาก [ระบบลงชื่อเข้าใช้สัมผัสประสบการณ์ชีวิตเวอร์ชั่น 3.0]!

 

เติ้ง! เปิดตัวระบบเวอร์ชั่น 3.0-3.5 การอัพเกรดเริ่มต้น! ฟังก์ชั่นซ่อนค่าประสบการณ์ถูกปลดล็อค

 

[ติ้ง! ทำการสร้างอาชีพใหม่เรียบร้อยแล้ว! คุณได้กลายเป็นพนักงานส่งอาหารอย่างเป็นทางการแล้ว! (ข้อมูลส่วนตัวได้ถูกนำไปทำการลงทะเบียนและได้รับการรับรองจากบริษัทส่งอาหาร แล้ว)]

 

เจียงเฉินกระพริบตา–

 

สับสน!

 

ระบบกลับไปให้ฉันส่งของอีกแล้ว?–

 

ส่งอาหาร?

 

ไปให้พี่แกทำเถอะ!

 

พลิกโต๊ะ!

 

ถึงระบบจะทำให้เขาเจียงเฉินได้ก้าวไปสู่จุดสูงสุดของชีวิต ทำให้เขามีความมั่งคั่งจนไม่ต้องกังวลว่าจะใช้เงินหมดรึเปล่า แต่

 

ระบบกลับให้เขาไปส่งอาหารเนี่ยนะ?

 

ตามสามอาชีพสายออนไลน์ในตำนานของประเทศจีน จะมีอาชีพ คนส่งพัสดุ คนขับตีตี้ และคนส่งอาหาร แล้วนี้เขาเจียงเฉินจะต้องเก็บประสบการณ์ให้ครบทั้งสามเลยใช่ไหม?

 

แล้วนี่–

 

เมื่อเขาเห็นข้อความที่ว่า [ฟังก์ชั่นลับยังไม่ถูกปลดล็อค] เจียงเฉินก็รู้สึกคันไม้คันมือ ขึ้นมาทันที!

 

แต่เมื่อคิดถึงรางวัลมากมายที่เขาได้เจียงเฉินก็เต็มไปด้วยความสุขทันที

 

แม้ว่าเจียงเฉินจะเป็นแค่คนขับตีตี้แต่เขาก็มีความสุขกับอาชีพนี้มากเพระในแต่ละวันเขานั้นก็จะเจอทั้งผู้โดยสารที่ไม่มีเงินหรือชอบคุยต่างๆนาๆ เขาได้มีปฏิสัมพันธ์กับลูกค้าหลายๆประเภทซึ่งสำหรับเขาแล้วมันก็สนุกไม่น้อยเลย

 

และตอนนี้เขากำลังจะกลายเป็นคนขับมอเตอร์ไซค์และวิ่งไปทั่วทุกที่มันทำให้เขานั้นรู้สึกตื่นเต้นและปรารถนาที่จะพบกับประสบการณ์ใหม่ๆมากขึ้นอีก

 

เจียงเฉินนั้นก็เริ่มหลงไหลไปกับประสบการณ์ชีวอตที่แตกต่างจากระบบ

 

เขานั้นเป็นแค่เด็กกำพร้า มีประสบการณ์ที่ทั้งดีและไม่ดีตั้งแต่ยังเด็กดังนั้นเขาเองก็ผ่านประสบการณ์มาไม่น้อยจริงๆ

 

แม้ว่าวันนี้เขาจะร่ำรวยเพียงชั่วข้ามคืน แต่สิ่งที่เขาชอบก็คือการได้สัมผัสประสบการณ์ชีวิตที่ต่างจากที่เคยเจอ!

 

เหล่าเซียนนั้นบอกว่านี่คือการบำเพ็ญจิตเต่า

 

ส่วนศาสนาพุทธก็คงเรียกสิ่งนี้ว่าประสบการณ์ชีวิต!

 

“จัดไป อาชีพคนส่งอาหาร!!”

 

เจียงเฉินเริ่มคิดเกี่ยวกับยานพาหนะที่เขาจะใช้เพราะก่อนหน้านี้เขานั้นก็ใช้รถหรูขับตี้ตี้และส่งพัสดุมาก่อน..

 

แต่ด้วยทุกวันนี้เขานั้นจะต้องออกกำลังกายวันละ 2 ชั่วโมง

 

ไม่งั้นร่างกายที่ราวกับหน่วยรบพิเศษของเขาคงกลายเป็นคนธรรมดาได้ไม่ยาก!

 

ดังนั้นเขาจะเลือกอะไรมาใช้ดี?!

 

“จักรยานยังไงล่ะ!”

 

“ไม่เพียงแต่จะสามารถออกกำลังกายไปได้ด้วยแต่ยังสามารถทำให้ตัวเองดูไม่โดดเด่นด้วย!”

 

“นี่แหละสมบูรณ์แบบ!”

 

เจียงเฉินเดินหน้าทันที–

 

ร้านจักรยาน [สายฟ้า]!

 

ในปี 1974 มีแบรนด์จักรยานที่ถูกก่อตั้งโดยนักขี่ชื่อดังอย่าง ไมค์ ซินยาร์ด เขานั้นมุ่งมั่นและใช้เวลากว่า 40 ปีเพื่อที่จะสร้างผลิตภัณฑ์และการบริการจักรยานระดับมืออาชีพที่สุดให้กับผู้ที่ขี่มั่น

 

ในปี 2008 แบรนด์สายฟ้าก็ได้เข้ามาในประเทศจีนและก็ขึ้นเป็นแบรนด์จักรยานชั้นนำของประเทศจีนได้อย่างรวดเร็ว!

 

และแน่นอนว่าเจียงเฉินเองก็ต้องเคยได้ยินเกี่ยวกับมันมานานแล้ว! และเขาก็ต้องมีคันที่อยากได้อยู่ด้วย!

 

Lightning 8

 

ราคาต่อคันของมันอยู่ที่ 120,000 หยวน!

 

Lightning 8 ที่รวมน้ำหนักของตัวโครงแล้วอยู่ที่ 2170 กรัมเท่านั้น เจ๋งไหมล่ะ?!

 

ในแง่ของแอโรไดนามิก มันสามารถทำความเร็วได้ถึง 40 กม./ชม. เมื่อเทียบเรื่องการประหยัดแรงแล้วมันเหนือกว่ารุ่นอื่นอย่างเห็นได้ชัด!

 

แต่ราคาของมันนั้นอยู่ที่ 120,000 หยวนต่อคัน!

 

เป็นราคาที่น่ากลัวมาก!

 

แต่เมื่อเจียงเฉินได้สัมผัสมันจริงๆครั้งแรก–

 

ว้าว–

 

เบามาก!

 

มันเบาราวกับอากาศ ปั่นเบาๆก็สามารถทำให้เขาพุ่งออกไปไกลราวกับสายฟ้า!

 

และมันยังทำความเร็วได้สูงสุดถึง 40 กม./ชม.

 

จักรยานที่เต็มไปด้วยเทคโนโลยี ความรู้สึกของความล้ำสมัย!

 

เพียงปั่นเบาๆก็บินไปไกล!

 

เสียงของลมไหลผ่านหูของเจียงเฉิน-

 

คนรอบๆก็กลายเป็นเพียงเงา–

 

มุมมองค่อยๆหดแคบลงเรื่อยๆ —

 

“ติ้ง!”

 

“คุณได้รับออเดอร์ข้าวปั้นส่งไปยังบ้าน!”

 

“โปรดจัดส่งเมนู XXX Take Away จากร้าน XXX ทันที (ระยะห่างจากคุณ 600 เมตร) ไปยังออฟฟิส 304 ชั้น 4 อาคารศูนย์กลางทางการเงิน บนถนนศูนย์กลางทางการเงิน”

 

เจียงเฉินตกตะลึง

 

“คำสั่งแรกก็กลายเป็นว่าต้องไปส่งที่อาคารของตัวเองงั้นหรอ?”

 

เจียงเฉิน “หืม?”

 

พูดไม่ออก!

 

เจียงเฉินรีบขี่จักรยานไปที่ร้านอาหารและซื้ออาหารมาและเตรียมนำไปส่งที่อาคารศูนย์กลางทางการเงินของเขาทันที

 

ความรู้สึกของการที่เป็นเจ้าของบริษัทแล้วต้องมาทำงานส่งอาหารด้วยตัวเองทำไมมันถึงได้รู้สึกแปลกๆแบบนี้?

 

ระบบ “…”

 

แต่ก็โชคดีที่เจียงเฉินนั้นชินกับการใช้ชีวิตแบบไม่โดดเด่นไปแล้ว

 

เขาลงมาข้างล่างและขี่จักรยานออกไปด้วยความเร็ว 40 กิโลเมตรต่อชั่วโมงขณะฮัมเพลงไปด้วย

 

ผู้คนที่เห็นเจียงเฉินต่างก็ต้องหันไปมอง

 

มีการพูดคุยกันมากมาย

 

“โอ้พระเจ้า จักรยานคันนี้เร็วมาก!”

 

“โอ้ เด็กส่งอาหารคนนั้นหล่อไปหน่อยไหม?”

 

“ถ่ายรูปเก็บไว้ดูเร็ว!”

 

“นี่เป็นเด็กส่งอาหารที่หล่อที่สุดตั้งแต่ที่ฉันเคยเห็นมาเลยนะ!”

 

เจียงเฉินที่กำลังกำลังขี่จักรยานไปส่งอาหารก็พบกับชายท้องโตคนหนึ่งที่เป็นเพื่อนร่วมอาชีพของเขาแต่อีกฝ่ายนั้นขี่รถมอเตอร์ไซค์

 

เจียงเฉินมองไปแว็บแรกก็สามารถรู้ได้ทันทีว่าคนๆนี้เป็นคนที่มีประสบการณ์และอารมณ์ร้อน

 

เขาขี่มอเตอร์ไซค์ผู้หญิงไปทั่วด้วยความเร็วที่น่าตกตะลึงและหากมีคนที่หลบให้เขาไม่ทันเขาก็จะด่าออกมา!

 

เจอไฟแดงก็ฝ่า!

 

เจอทางเท้าก็ขึ้นไปขี่บนทางเท้า!

 

ถ้าเจอคลองแคบๆเขาคงจะไม่ขี่ข้ามไปเลยใช่ไหม?

 

ผู้ชายคนนี้รวดเร็วดุจสาบลม!

 

“อืม! ฉันนี่แหละนักบิดที่มีผลงานที่ดีที่สุดของบริษัท!” “เดือนที่แล้วฉันทำสถิติคำสั่งซื้อเฉลี่ยสูงกว่า 100 รายการต่อวัน!”

 

“จนสิ้นเดือนฉันทำรายการไปกว่า 18,000 รายการ!”

 

“ฉันเป็นลูกรักของท้องถนน! ไม่สิ นักบิดที่เก่งที่สุดบนท้องถนน!”

 

“ไม่มีทางที่ไหนที่ฉันจะไปไม่ได้! ไม่มีไฟแดงไหนที่ฉันไม่ฝ่า!”

 

“ไม่มีใครแซงฉันได้!”

 

พี่ชายคนนี้ยิ้มหลงตัวเองตลอดทางที่เขาผ่าน

 

ทันใดนั้น–

 

ก็มีจักรยานวิ่งผ่านเขาไป–

 

นักบิด “???”

 

หนุ่มหล่อที่บังเอิญผ่านมาและแซงเขาไปย่างง่ายดาย–

 

“อึก!”

 

พี่ชายส่งอาหารโกรธ!

 

ฉันเป็นนักบิดที่เร็วที่สุดในย่านนี้นะ!

 

ฉันคือชายที่รวดเร็วดุจสายลม!

 

ฉันจะยอมให้เด็กนั่นแซงไปได้ยังไง?

 

ที่สำคัญเด็กนั่น– เหมือนจะขี่…

 

จักรยาน?

 

จักรยาน? นี่มันบ้าอะไรกัน?

 

เขาปั่นเร็วขนาดนั้นได้ยังไง?!

 

บิดรถออกไปทันที!

 

บรื้น–

 

พี่ชายส่งอาหารขับไล่ตามเจียงเฉินไปทันที

 

“บ้าจริง ทำไมหมอนั่นถึงขี่จักรยานได้เร็วขนาดนี้! ทำไมฉันถึงไม่เคยเห็นจักรยานบ้านั้นมาก่อน!”

 

ใบหน้าของเขาบูดบึง–

 

เขาเพิ่มความเร็วเป็น 40 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ซึ่งมันสูงมากสำหรับเมืองใหญ่ที่มีสัญญาณไฟจราจรเต็มไปหมด

 

แต่ใครจะรู้

 

เจียงเฉินที่กำลังถีบจักรยานอย่างไม่เร่งรีบและดูยังไงก็ไม่ได้ใช้แรงเยอะ แต่ความเร็วของเขากลับมากกว่ามอเตอร์ไซค์ด้วยซ้ำ!

 

รถมอเตอร์ไซค์นั้นแทบจะไร้ประโยชน์เพราะนี่ก็ผ่านมานานแล้วแต่ก็ยังตามเจียงเฉินไม่ทันเลย!

 

“ ฉันไม่เชื่อ! มอเตอร์ไซค์จะแซงจักรยานไม่ได้มันจะเป็นไปได้ยังไง?!”

 

เขาไม่พอใจเป็นอย่างมาก!

 

เร่งให้สุด!

 

ในที่สุดเขาก็แซงหน้าเจียงเฉินได้!

 

“ฮ่าๆๆๆ!”

 

ชายอ้วนส่งเสียงหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา “หนุ่มน้อยนายคิดว่านายจะเหนือกว่าฉันได้งั้นหรอ? นายยังเด็กเกินไป!”

 

แต่ใครจะรู้ –

 

เจียงเฉินหันไปมองเขาก่อนจะเริ่มขอย่างจริงจัง

 

ด้วยจักรยาน Lightning 8 ราคา 120,000 หยวน!

 

ใครๆก็รู้ว่าความเร็วของมันนั้นไม่ธรรมดา —

 

เจียงเฉินขี่ด้วยความเร็ว 60 กิโลเมตรต่อชั่วโมงอย่างสบายๆ–

 

จากนั้นชายอ้วนก็ได้แต่โมโหบนมอเตอร์ไซค์ของตัวเองก่อนจะเริ่มบิดเพิ่มความเร็วอีกครั้ง

 

แต่ครั้งนี้เขาได้แต่มองเจียงเฉินที่พุ่งออกไปข้างหน้า

 

“แม่งเอ๊ย!”

 

ชายอ้วนโกรธจัด!

 

เขากำลังจะบ้า!

 

มอเตอร์ไซค์ส่งเสียงคำรามออกมาและความเร็วก็เพิ่มขึ้น!

 

ละทิ้งความสนใจของรถบนถนนและคนรอบๆโดยสิ้นเชิง

 

เป้าหมายของเขาตอนนี้มีเพียงสิ่งเดียวเท่านั้น คือการเอาชนะจักรยานคันด้านหน้า!

 

“บรื้น!”

 

ในที่สุดเขาก็ไล่ตามเจียงเฉินกันอีกครั้งพร้อมกับเหงื่อที่เต็มร่างกายของเขา

 

เจียงเฉินหันไปมองเขา แต่ในดวงตาของเจียงเฉินนั้นราวกับกำลังพูดออกมาว่า “ปัญญาอ่อน”

 

แต่แล้วยังไงในที่สุดเขาก็สามารถแซงหน้าเจียงเฉินได้!

 

จักรยานหรอ?

 

ฉันขี่มอเตอร์ไซค์!

 

แต่ใครจะรู้ว่าข้างหน้านั้นมีสัญญาณไฟจราจรอยู่!

 

และตรงนั้นก็มีตำรวจจราจรที่กำลังทำหน้าที่อย่างจริงจังอยู่ด้วย

 

เมื่อเขาเห็นจักรยานและมอเตอร์ไซค์ที่กำลังวิ่งมาด้วยความเร็ว 60 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ตำรวจจราจรก็เปานกหวีดทันทีและหยิบกระบองออกมา!

 

“หยุด หยุด หยุด!”

 

น้ำเสียงของตำรวจเต็มไปด้วยความเย็นชาเขาโบกกระบองไปมาเพื่อขมขู่จนชายอ้วนต้องหยุดรถลง!

 

ชายอ้วนเต็มไปด้วยความหงุดหงิดแต่ก็พยายามยิ้มออกมาอย่างสุดความสามารถ “คุณตำรวจมีอะไรหรอครับ?”

 

ตำรวจจราจรพูดอย่างเย็นชา “ดู! คุณไม่เห็นป้ายรียังไง?!”

 

ตำรวจจราจรซื้ออกไป

 

ป้ายเตือน [จำกัดความเร็วที่ 40 กิโลเมตรต่อชั่วโมง]

 

“คุณที่ขี่มอเตอร์ไซค์ใช้ความเร็วได้แค่ 50% ของป้ายเท่านั้น!”

 

ตำรวจพูดออกมาก่อนจะยื่นใบสั่งให้กับเขา

 

ปรับ 2,000 หยวน!

 

ชายอ้วนหน้าบูดและอยากจะร้องไห้ออกมาแต่ก็ไม่มีน้ำตา!

 

ทำไมกัน?!

 

นี่ฉันถูกตำรวจจราจรจับเพราะแข่งความเร็วกับจักรยาน? แถมยังโดนปรับอีก 2,000 หยวน?

 

อ้าก

 

“ไม่ นี่มันไม่ยุติธรรม!”

 

ชายอ้วนตะโกนออกมาด้วยความไม่พอใจ

 

“ไม่ยุติธรรมยังไง?”

 

ตำรวจจราจรพูดออกมาอย่างเย็นชา “คุณขับมอเตอร์ไซค์เร็วมาก รู้ไหมว่ามันอันตรายมากแค่ไหน? และที่ฉันเห็นคุณยังขับบนทางเท้าอีกรู้ไหมว่ามันเป็นอันตรายต่อคนเดินเท้ามากแค่ไหน?!”

 

“ก็ใช่ แต่เขาล่ะครับ?!”

 

ชายอ้วนชี้ไปที่เจียงเฉินที่อยู่ข้างหลังอย่างหงุดหงิดก่อนจะพูดต่อ “แล้วทำไมคุณถึงลงโทษแต่ผมแล้วไม่ลงโทษเขาล่ะครับ?”

 

ตำรวจจราจรขมวดคิ้วก่อนจะพูดออกมาพร้อมกับสายตาที่ราวกับกำลังมองคนปัญญาอ่อน

 

“สมองของคุณมีปัญหารึเปล่า? นี่มันป้ายจำกัดความเร็วของยานยนต์!”

 

ตำรวจจราจรชี้ไปที่ป้าย “คุณขับมอเตอร์ไซค์ แน่นอนว่านี่คือขีดจำกัดความเร็วของคุณ แต่ความเร็วของจักรยานไม่ได้ถูกรวมอยู่ในนี้!”

 

ตำรวจจราจรอีกคนที่อยู่ข้างๆก็พูดออกมา “และเหตุผลก็คือ คนที่ออกกฎหมายจราจรก็คงคิดไม่ถึงว่าจะมีคนที่ปั่นจักรยานได้เร็วพอๆกับคนขับมอเตอร์ไซค์…”

 

ชายอ้วนหน้าบูด จิตใจของเขาพังทลาย–

 

ยกโต๊ะ

 

มันไม่ยุติธรรม!

 

เจ้าจักรยานนี่มันเร็วกว่าผมอีกนะ!

 

ทำไมผมโดนปรับคนเดียว?!

 

นี่มันสมเหตุสมผลแล้วหรอ?

 

เจียงเฉินปั่นจักรยานต่อไป

 

5 นาทีหลังจากนั้นเขาก็มาถึงด้านนอกของอาคารศูนย์กลางทางการเงิน