เป็นมหาเศรษฐีระดับพระเจ้าด้วยระบบลงชื่อ - ตอนที่ 270 : ผ่านฉันไปตลอดทาง!

ตอนที่ 270 : ผ่านฉันไปตลอดทาง!!

หลังจากเหตุการณ์นี้เจียงเฉินก็ตัดสินใจไปที่ธนาคารและทําการเพิ่มวงเงินการโอนจากปัจจุบันที่โอนได้แค่วันละ 200,000 หยวนทันที…

“หืม? ตรงนี้มีอยู่หนึ่งสาขาพอดีเลย!”

เจียงเฉินที่กําลังขี่จักรยานก็บังเอิญเห็นธนาคารตั้งอยู่ไม่ไกลจากเขา

ในเวลานี้เองเขานั้นก็เดินเข้าไปในธนาคารในชุดเครื่องแบบของหมถวนและเหงื่อที่ไหลออกมาเต็มตัว

หิวน้ํา!

เจียงเฉินไปรับน้ําดื่ม

พนักงานธนาคารมองมาที่เขา

ใบหน้าของทุกคนเปลี่ยนเป็นสีดําและเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม

ก่อนหน้านี้ เนื่องจากธนาคารนั้นมีการให้บริการฟรีมากมาย เช่นเครื่องปรับอากาศและน้ําดื่มฟรี จึงทําให้มีคนส่งอาหารและคนส่งพัสดุจํานวนมากแวะเข้ามาพักผ่อนคลายความเหนื่อล้าในธนาคาร

ดื่มน้ํา เป่าแอร์เย็นๆ หาที่สบายๆนั่งสักพัก

ซึ่งตอนแรกมันก็มาได้มีปัญหาอะไรแต่พอผ่านไปนานเข้าธนาคารนั้นก็เริ่มรู้สึกไม่พอใจมาก

เพราะท้ายที่สุดแล้วพวกเขานั้นต้องการทําเงิน

และสภาพแวดล้อมที่ยอดเยี่ยมของธนาคารนั้น ก็มีไว้เพื่อผู้ที่เข้ามาใช้บริการเป็นหลัก

ลูกค้านั้นเข้ามานั่งรอเต็มไปหมด แต่ถ้าล็อบบี้ของธนาคารนั้นเต็มไปด้วยคนส่งอาหารและคนส่งของจนทําให้ผู้ที่เข้ามาใช้บริการไม่พอใจพวกเขาจะทํายังไง?

ก่อนหน้านี้ก็มีเรื่องที่คุณลุงคุณป้าในเมืองหลวง ทะเลาะกันเพราะพวกเขานั้นทนไม่ไหวกับการคนส่งอาหารและคนส่งพัสดุพากันเข้ามาพักผ่อนในธนาคาร

ทันทีที่เจียงเฉินเดินเข้ามา ผู้คนในธนาคารนั้นก็พากันเชื่อไปแล้วว่าเขานั้นมาที่นี่เพื่อ พักผ่อน

ทันใดนั้น ผู้จัดการล็อบบี้ธนาคารก็เดินเข้ามา และทักทายอย่างสุภาพแค่บรรยากาศรอบตัวเขานั้นพร้อมที่จะปฏิเสธคนออกไปไกลนับพันลี้ “คุณมาทําธุระอะไรหรอครับ?”

เจียงเฉินหยิบบัตรธนาคารออกมา

ผู้จัดการล็อบบี้พูดไม่ออก

เขาไม่มีทางเลือกอื่น

เขานั้นมาเพื่อทําธุระจริงๆ แม้ว่าจะเป็นเรื่องเล็กน้อยๆมูลค่าแค่ 100 หยวนแต่เขาก็ไม่สามารถขับไล่ออกไปได้

แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังไม่ค่อยจะพอใจ

เขานําเลขบัตรไปตรวจสอบทันที

พนักงานชายหนึ่งหญิงหนึ่งก็มองดู “พี่ไห่ ตอนนี้ธนาคารของเรานั้นกําลังจะกลาย เป็นจุดแวะพักฟรีไปแล้วนะ พวกคนส่งอาหารส่งพัสดุพากันเข้ามาพักเป็นว่าเล่นแล้ว!”

พนักงานสาวในเครื่องแบบก็พูดออกมาอย่างไม่พอใจ

“ฮึ่ม!”

พนักงานบัญชีชายที่ถูกเรียกว่าพี่ไห่นั้นดู อาวุโสกว่าเล็กน้อย ก็แค่นเสียงออกมาอย่างเย็นชา

พวกเขาทั้งหมดต่างก็เป็นคนในเมืองหลวงพวกเขานั้นมักจะมองตัวเองสูงอยู่ตลอด และพวกเขานั้นมักจะดูถูกคนที่ตัวเล็กกว่าอย่างคนส่งอาหาร และส่งพัสดุที่พวกเขานั้นคิดว่าอีกฝ่ายนั้นต่ําต้อยกว่าตัวเอง

“รอดูได้เลย”

เพื่อโอ้อวดต่อหน้าเพื่อนร่วมงานคนสวย พี่ไม่ก็เตรียมตัวที่จะแสดงออกมา “ฉันจะบีบให้เขาออกไป! ดูสิว่าเขานั้นจะหน้าด้านได้มากแค่ไหน?!”

“จะไม่มีปัญหาอะไรตามมาใช่ไหม?”

พนักงานสาวยังคงกังวล “ในนี้มีกล้องวงจรปิดอยู่นะ พี่ไห่ อย่าได้วู่วามเชียว”

“สบายใจได้”

พี่ไห่หัวเราะออกมา “ฉันโตมากพอแล้ว ฉันรู้ดีว่าอันไหนทําได้ อันไหนทําไม่ได้ พูดอะไรได้ พูดอะไรไม่ได้ ฉันรู้ดีหมด! มั่นใจได้เลยว่าฉันไม่มีช่องโหว่ให้ปัญหาตามมาแน่นอน”

“ครั้งก่อนก็มีคนส่งอาหารผ่านเข้ามา แต่ฉันก็เล่นงานมันจนหน้าแดงก่ําด้วยความอับอายก่อนจะหนีออกไป!”

พี่ไห่ยืนขึ้นด้วยความเย้ยหยัน “คนแบบนี้ต้องถูกตบหน้าเสียหน่อย! ให้พวกเขาว่าที่เมืองหลวงแห่งนี้ไม่ใช่ที่สําหรับหมาแมวแบบพวกเขาจะอยู่ได้!”

“งั้นก็แล้วแต่พี่ไห่เลย”

พนักงานสาวยิ้มออกมา

พี่ไห่ก็ยิ้มตาม

ตัดกลับมาฝั่งเจียงเฉิน

เดิมที่คนที่จะต้องมาให้บริการเจียงเฉินนั้นควรจะเป็นพนักงานสาว แต่พี่ไห่นั้นพาเจียงเฉินไปที่เคาน์เตอร์ของเขาแทน

พี่ไม่ได้ตัดสินใจแล้วว่าเขานั้นจะจัดการกับเจียงเฉิน

เขานั้นอยู่ที่นี่มาพักหนึ่งแล้วดังนั้นเขาจึงรู้กฏของธนาคารดี

กฎของธนาคารคือต้องต้อนรับผู้เข้าใช้บริการทุกคน แต่ทัศนคติในการให้บริการนั้นแล้วแต่จะตัดสินใจ!

เจียงเฉินนั่งลง

เขามองไปที่เจียงเฉินและพูดออกมาอย่างเย็นชา “สวัสดี! คุณต้องการทําธุรกรรมอะไรครับ?”

ภาษาของพี่ไห่นั้นเป็นไปตามมาตรฐาน แต่น้ําเสียงของเขานั้นเต็มไปด้วยความเย็นชาและเสียดสี

เจียงเฉินขมวดคิ้ว

อย่างไรก็ตาม เขานั้นก็ไม่ได้อยากจะมีเรื่องขัดแย้งกับใคร โดยเฉพาะพนักงานที่มีรายได้ไม่ถึง 100,000 หยวนต่อปีด้วยซ้ํา! เขาพูดออกมา “ผมต้องการเพิ่มขีดจํากัดการโอนเงินน่ะ ไม่งั้นผมคงจะจัดการเรื่องต่างๆได้ไม่ค่อยสะดวก”

พี่ไห่และพนักงานสาวตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง

สับสน

เพราะสุดท้ายแล้ว การขอเพิ่มวงเงินการโอนนั้นเป็นเรื่องที่ค่อนข้างหาได้ยาก

สําหรับบัญชีธนาคารทั่วไปนั้นมีข้อกําหนดสําหรับการทําธุรกรรมทางออนไลน์อยู่ซึ่งจะมีการกําหนดขัดจํากัดการทําธุรกรรมต่อวันเอาไว้ ตัวอย่างเช่นธนาคารก่อสร้างนั้นจะมีวงเงินอยู่ที่ 2 แสนหยวนต่อวันจนไปถึง 1 ล้านต่อวัน

ซึ่งเท่านี้มันก็เพียงพอสําหรับประชาชนทั่วไปแล้ว แต่อย่างไรก็ตามมันเป็นเรื่องยากมากที่จะมีคนขอขึ้นวงเงินเป็น 1 ล้านต่อวัน!

แล้วคนส่งอาหารธรรมดาๆคนนี้กลับต้องการขยายวงเงินโอนต่อวันจริงๆหรอ?

แค่โอ้อวดมากกว่ามั้ง?! เขามองไปที่ชุดหมีถวนของเจียงเฉินและมองไปที่อาหารที่เจียงเฉินวางเอาไว้บนเคาน์เตอร์

รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยามก็ปรากฏขึ้นมาบนมุมปากของเขา

เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายต้องการมาใช้เครื่องปรับอากาศ ดื่มน้ําและใช้ไวไฟของธนาคารแบบฟรีๆ!

แต่คงกลัวว่าจะถูกรปภ.ของธนาคารไล่ออกไป ก็เลยหาข้ออ้างทําธุรกรรมที่นี่?

เพิ่มวงเงินการโอน?

หึหึ!

“แล้วคุณต้องการวงเงินที่เท่าไหร่ล่ะครับ?”

พี่ไห่ยิ้ม แต่พูดออกมาดูมีน้ําใจ

เขาเตรียมดูการแสดงของเจียงเฉินอย่างเงียบๆ แล้วก็ใช้คําพูดบีบให้เจียงเฉินออกไป!

เจียงเฉินมองไปที่อีกฝ่าย

จะทําบ้าอะไรอีกล่ะเนี่ย?

หึหึ

เจียงเฉินพูดออกมา “หนึ่งร้อยล้าน!”

“พรูด”

พี่ไห่กับพนักงานสาวเดินชนกันทันที!

ตกตะลึง

ประณามมัน!

เจ้าเด็กส่งอาหารนี่ต้องการเพิ่มวงเงินการโอนของเขาเป็นหนึ่งร้อยล้าน?!

เกิดบ้าอะไรขึ้น?!

แม้ว่าเจียงเฉินนั้นจะไม่ได้พูดเสียงดัง แต่เพียงคําสามคําที่ว่าหนึ่งร้อยล้านนั้นก็ทําให้อุณหภูมิในห้องสูงขึ้นมาถึงสามองศาทันที!

ทุกคนพากันสูดหายใจเข้าลึกๆ!

พี่ไห่หลงพยายามสงบสติตัวเองลงก่อนที่มุมปากของเขาจะเต็มไปด้วยความเยาะเย้ยและพูดออกมาในใจว่า!

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า

“วันนี้ชั่งบังเอิญจริงๆที่ฉันได้มาเจอกับผู้เชี่ยวชาญด้านการเสแสร้ง!”

“รู้ไหมว่าคนแบบนายที่เก่งที่สุดที่ฉันเคยเห็น ยังแค่เอาบัตรธนาคารมาถอนเงิน หยวน เท่านั้น จากนั้นมันก็โดนสายตาเหยียดหยามของฉันจนต้องกลิ้งหนีออกไป!”

“แต่วันนี้! การอวดดีของนายมันเยี่ยมมากจริงๆ!”

“การใช้วิธี [เพิ่มวงเงินการโอน] เพื่อเสแสร้ง ช่างเป็นวิธีที่ดีจริงๆ!”

“การเพิ่มวงเงินการโอนไม่จําเป็นต้องใช้เงินก็จริง ตราบใดที่มีบัตรนายก็ทําได้!
“นอกจากนี้หนึ่งร้อยล้านมันยังฟังดูน่ากลัวไม่น้อยเลย!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า!”

แต่ว่าในบัตรของนายมีเงินร้อยล้านให้โอนรึยัง? “พี่ไห่เยาะเย้ยออกมาในใจและมองไปที่เจียงเฉิน

ฉันเคยเห็นคนหน้าด้านมามาก แต่ไม่เคยมีใครหน้าด้านเท่านายมาก่อน!

เจียงเฉินพูดออกมา”มีปัญหาอะไรงั้นหรอ?ไม่ ไม่ ไม่มีแน่นอน!“คําพูดที่ออกมาจากพี่ไห่นั้นยังคงแต่งแต้มไปด้วยความเคารพ แต่การเยาะเย้ยบนใบหน้าของเขานั้นชัดเจนมาก แต่ว่าด้วยมุมของกล้องวงจรปิดนั้นทําให้มันไม่อาจจับภาพหน้าของเขาได้ ดังนั้นเขาจึงไม่กลัวที่จะเยาะเย้ยเจียงเฉินผ่านสีหน้าของเขา”

“งั้นผมขอถามอะไรหน่อยนะครับ คุณมีเงินถึงหนึ่งร้อยล้านหรือยัง?”

พี่ไห่พูดออกมาและมองเจียงเฉินอย่างดูถูก

พนักงานสาวที่อยู่ข้างหลังก็หัวเราะออกมา

นี่มันเป็นการฆ่ากันชัดๆ!

มันคือการประชด!

ยกนิ้วให้พี่ไห่เลย!“เจ๋งไปเลยพี่!”

ไม่เพียงแต่พนักงานสาวเท่านั้น แม้แต่ผู้จัดการล็อบบี้ที่เดินผ่านมาก็แทบจะหลุดหัวเราะออกมาด้วย

พนักงานในธนาคารอีกหลายคนที่ได้ยินก็แทบจะกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่อยู่

นอกจากนี้ลูกค้าที่เข้ามาทําธุรกรรมต่างก็พากันหัวเราะเยาะออกมา

พวกเขานั้นพากันยิ้มอย่างดูถูกให้กับเจียงเฉิน”ฮ่าฮ่า ฉันไม่เคยเห็นผู้ชายที่เสแสร้งได้เก่งขนาดนี้มาก่อนเลย!”คนส่งอาหารบ้าอะไรจะไปมีเงินถึงร้อยล้านหยวน!”เรื่องนี้ทําให้ฉันหัวเราะไปได้หนึ่งปีเลยนะเนี่ย!“ท่ามกลางเสียงหัวเราะเยาะ เจียงเฉินนั้นก็หัวเราะออกมา

ก่อนจะพูดออกมาว่า”ถ้านายจะพูดแบบนี้ ฉันก็คงต้องบอกว่ามันไม่พอจริงๆนั่นแหละ! เพราะฉันนั้นเพิ่มเป็นหนึ่งพันล้าน! “ทั้งธนาคารเงียบลงทันที!

เงียบไปถึงสามวินาทีเต็มๆ!

ก่อนจะพากันระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอีกครั้ง” พระเจ้า คนส่งอาหารบ้านกล้าขนาดนี้เลยหรอ “เห็นได้ชัดเลยว่าเขาก็แค่คนจน! แต่กลับกล้าพูดถึงเงินพันล้าน?! “หนุ่มน้อยจะโม้ก็ให้มันมีขีดจํากัดบ้างนะ!“พี่ไห่หัวเราะออกมาจนปากสั่น “หนึ่งพันล้าน? คราวนี้พอรึยัง? “ไม่พอเจียงเฉินยิ้มออกมก่อนจะพูดว่า”แต่ตอนนี้ฉันจะเอาแค่นี้ก่อน เริ่มดําเนินการได้แล้ว”ใบหน้าของพี่ไห่ยังคงเต็มไปด้วยรอยยิ้มและเจียงเฉินก็พูดออกมาอย่างเย็นชาว่า”หลังจากที่เพิ่มวงเงิน การโอนให้ฉันเป็นหนึ่งพันล้านแล้ว ก็โอนเงินอีก หนึ่งพันล้านไปให้บัญชีอื่นของฉันในธนาคารอื่นด้วย!“เจียงเฉินหยิบบัตรของธนาคารหัวเซี่ยออกมา!

เสียงหัวเราะของผู้คนหยุดลง!

เกิดความเงียบ!

เงียบมากๆ!

ดวงตาของคนนับไม่ถ้วนถลนออกมา!

มองหน้ากัน!

โดยเฉพาะพนักงานของธนาคารและเหล่าคนแก่ที่เข้ามาใช้บริการ

พวกเขาแต่ละคนได้แต่งง

พูดไม่ออก!

พี่ไห่”..“พนักงานสาว”…“พนักงานคนอื่นๆ”…“ลูกค้า”…“ผู้จัดการล็อบบี้” “นี่เรื่องจริง หรือหลอก?

ขาของผู้จัดการเริ่มสั่นแล้ว –

พันล้าน!

พระเจ้า!

นี่ไม่ใช่เงินแค่หนึ่งแสน!

ธนาคารสาขาแบบนี้จะไปมีเงินแค่ไหนกัน?

พันล้าน?

หมื่นล้าน?

น้องชายคนนี้ต้องการโอนเงินหนึ่งพันล้าน?

ขาของผู้จัดการสั่น

เขามีเงินถึงพันล้านจริงๆหรอ?

พี่ไร่ตกตะลึงเขาจ้องไปที่เจียงเฉินเงียบๆสามวินาที

เจียงเฉินมองดูนาฬิกาและพูดออกมาว่า”ผมให้เวลาพวกคุณสามนาที ผมต้องรีบไปส่งอาหารแล้ว ดังนั้นช่วยจัดการให้เร็วหน่อย! “” พรึบ “คนกลุ่มหนึ่งทิ้งตัวลงบนพื้น

นายมีเงินพันล้านแล้วจะไปส่งอาหารทําไม?

ความคิดแบบนี้มันยังไงกัน?

มือของพี่ไห่ที่กําลังถือบัตรธนาคารอยู่ก็สั่นเทา

นี่เรื่องจริงหรือหลอก?

ถ้าเป็นเรื่องจริง

ผลที่ตามมาจะร้ายแรงอย่างคาดไม่ถึงเลย!

ตรวจสอบข้อมูลในบัตร!

หน้าจอโหลดข้อมูลขึ้นมา

ดวงตาของพี่ไห่เบิกกว้าง

ยอดเงินในบัญชีธนาคาร : 8,523,637,762,523 หยวน!

แปดพันห้าร้อยยี่สิบสามล้าน…

ดวงตาของพี่ไห่เต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ

พนักงานสาวที่ยืนอยู่ข้างหลังพี่ไห่ ก็มองไปที่จอก่อนที่ขาของเธอนั้นจะอ่อนลงและล้มลงไปกับพื้น

ผู้จัดการล็อบบี้ก็วิ่งเข้าไปข้างหลังและมองดูจอทันที

ผู้จัดการล็อบบี้ตัวอ้วนล้มลงไปกับพื้น

เขาตกใจจนยืนไม่ไหว!

ตอนนี้พี่ไร่นั้นไม่รับรู้ถึงเสียงรอบๆตัวเลยแม้แต่น้อย!

ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความมืดมนและมองอะไรไม่เห็น

มีเพียงเสียงในใจของเขาเท่านั้นที่เขาได้ยิน!

จบแล้ว! มันจบแล้ว!

แปดพันล้าน!

คนส่งอาหารมีเงินแปดพันล้านจริงๆ!

ต่อให้เงินนี้อาจจะไม่ใช่เงินของเขาจริง แต่ตราบใดที่มันอยู่ในบัญชีของเขา

มันก็คือเงินของเขา!

ไม่ว่าจะไปธนาคารไหนแล้วเขาต้องการถอนเงินธนาคารก็ต้องทําให้เขา!

และยิ่งไปกว่านั้นบัตรธนาคารแบบนี้มันเป็นของส่วนบุคคล

เหล่าคนที่เข้ามาใช่บริการทั้งชายและหญิงที่กําลังดูอยู่ก็ตกตะลึง “จริงหรอ? เขามีเงินแปดพันห้าร้อยล้านจริงๆหรอ?”มองหน้าพนักงานธนาคารสิ! พวกเขาอย่างกับเห็นผี! มันจะเป็นเรื่องหลอกได้หรอ?”จบสิ้นแล้ว! “มันเป็นไปได้ยังไง? คนส่งอาหารจะมีเงินมากมายขนาดนี้ได้ยังไง? เขาไปเอามาจากไหน?”การแสดงออกของเจียงเฉินนั้นนิ่งสงบ เขายิ้มและพูดออกมา”โอนเงินได้ไหม? ถ้าไม่ฉันจะได้ไปส่งอาหาร…ที่นี่…นี่ง “พี่ไห่พยายามอย่างจะเต็มที่เพื่อที่จะยิ้มออกมาแม้ว่ามันจะดูน่าเกลียดราวกับคนกําลังร้องไห้ก็ตามก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ําเสียงที่สั่นเคลือ”คุณ คุณแน่ใจหรอครับว่าต้อ งการที่จะโอนเงิน?” แน่นอน”เจียงเฉินพยักหน้า”นายไม่ได้ถามเองหรอว่าฉันมีเงินถึงพันล้านรึเปล่า? ตอนนี้พอรึยังล่ะ? ถ้าไม่พอฉันจะได เพิ่มเข้าไปขอเพิ่มวงเงินแล้วโอนเพิ่มอีก แต่ “พี่ไห่พูดไม่ออก ถ้าอีกฝ่ายมีเงินมากขนาดนี้แล้วจะโอนจากธนาคารนี้ไปธนาคารอื่น ไม่ว่ายังไงเขาก็ห้ามยอม!

ธนาคารสาขาแบบนี้จะมีเงินแค่ไหนกัน?

แต่เขาที่เป็นคนส่งอาหารมีเงินมากถึงแปดพันห้าร้อยล้าน!

ไม่เกินไปหน่อยหรอ?

พระเจ้า!

มันเป็นไปได้ยังไง?

ถ้าผู้จัดการรู้เข้าว่าฉันไปบีบคั้นอีกฝ่ายจนไม่พอใจและโอนเงินแปดพันล้านนี้ออกไป คงได้แต่บอกว่าแค่ลาออกก็ยังได้แต่ฝัน!”แต่อะไร?“เจียงเฉินพูดอย่างเฉยเมย”นี่มันเงินของผม ผมจะโอนมันมีปัญหาด้วยหรอ?”พี่ไห่พยายามกลั้นหายใจ และแทบจะร้องไห้ออกมา

ไม่ว่าจะต้องใช้วิธีใด เขาก็จะต้องหยุดเจียงเฉินไม่ให้โอนเงินนี้ออกไปให้ได้”แต่คุณผู้ชายครับ วงเงินการโอนของคุณวันนี้ถูกจํากัดไว้แค่พันล้านนะครับมันยังไม่เพียงพอที่จะโอนเงินแปดพันห้าร้อยล้านในครั้งเดียวะ “พี่ไห่นั้นสับสนจนพูดบางอย่างที่ทําให้พนักงานของธนาคารคนอื่นๆอยากเข้ามาทุบตีเขา นอกจากนี้เขายังถามต่อออกมา ว่า”ใช่ไหมล่ะครับ? ฮ่าฮ่าฮ่า ทําไมคุณผู้ชายไม่เก็บมันไว้ต่อล่ะครับ?”นายพูดถูก! “เจียงเฉินพยักหน้าและพูดออกมาอย่างจริงจัง ตอนแรกฉันก็คิดว่าจะค่อยๆโอนเงินที่เหลือออกตอนที่มีเวลา แต่คําแนะนําของนายนี่มันดีจริงๆ! ก็แค่เพิ่มวงเงินให้เป็นหมื่นล้านแล้วก็โอนไปทีเดียวก็จบ!

“อึก!”

ผู้จัดการล็อบบี้รับไม่ไหว เขากระโดดเข้าไปตบหน้าพี่ไห่ทันทีและตะโกนออกมาว่า “แกเป็นคนโง่รึยังไง?!”

ผู้จัดการล็อบบี้โกรธจัด!

คนอื่นๆต่างก็พยายามคิดหาวิธีเกลี้ยกล่อมลูกค้ารายใหญ่คนนี้ให้เปลี่ยนใจและยกเลิกการโอนเงิน!

เงินแปดพันล้านเชียวนะ!

นี่มันคือการฆ่าธนาคารชัดๆ!

สาขานี้มีเงินฝากรวมแค่หมื่นล้านเท่านั้น! ธนาคารนั้นจะมีการแบ่งเป็นสํานักงานใหญ่ สาขาและสาขาย่อยซึ่งไม่ต่างจากแผนกตามบริษัทเท่าไหร่

ผู้จัดการล็อบบี้นั้นพันหน้าไปพยายามประจบเจียงเฉิน เขาพยักหน้าและโค้งคํานับก่อนจะพูดออกมา “สุภาพบุรุษท่านนะ”

เจียงเฉินโบกมือ “ไม่ต้องมาเกลี้ยกล่อมผมแล้ว รีบจัดการให้เสร็จได้แล้ว ผมยังต้องไปส่งอาหาร!”

“คุณไม่ต้องไปส่งอาหารเองหรอกครับ…”

เสียงที่ฟังดูน่าเกรงขามดังมาจากด้านหลังของเจียงเฉิน

“ผู้จัดการ!”

พี่ไห่ร้องออกมา

ผู้จัดการที่ปกติจะทํางานอยู่แต่บนชั้นสองก็ลงมาทําให้เขานั้นตกใจมาก!

ผู้จัดการมองไปที่เขาอย่างโหดเหี้ยม ก่อนจะหันมาพูดกับเจียงเฉินด้วยรอยยิ้ม “คุณเจียงครับ ทําไมคุณไม่ไปที่ห้องวีไอพีเพื่อทําธุรกรรมล่ะครับ? ลูกค้าที่มีเงินฝากมากกว่า 5 ล้านก็ถือว่าเป็นลูกค้าวีไอพีของเราแล้วนะครับ ส่วนเรื่องเข้าใจผิดเมื่อกี้นี้ ทางเราต้องขอโทษจริงๆครับ!”

เจียงเฉินยิ้ม “ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวผมต้องไปส่งอาหารอีก แต่ตอนนี้ช่วยรีบหน่อยเพราะผมต้องรีบไปส่งต่อแล้ว”

“ไม่ครับ ไม่!”

ผู้จัดการตบหน้าของพี่ไห่ “ทําไมแกไม่ไปส่งอาหารให้คุณเจียงอีก!”

พี่ไห่นั้นพยายามเดินไปรับของจากเจียงเฉินพร้อมกับฉีของเขาฉี่แทบจะราดออกมา!

“เดี๋ยวผมเอาอาหารไปส่งให้นะครับ”

เจียงเฉินส่ายหัว “ไม่จําเป็น!”

อารมณ์เสียมาก!

ในเมื่อนายกล้าทําให้ฉันขุ่นเคือง แค่คําพูดดีๆ สองสามคํามีหรอที่จะทําให้ฉันยอม?

คิดง่ายไปหน่อยไหม?

“โอนเงินได้แล้ว!”

เจียงเฉินพูดออกมา

พี่ไห่ที่ถูกผู้จัดการจ้องเขม็งก็ได้แต่ทําการโอนเงิน แปดพันห้าร้อยล้านให้เจียงเฉินด้วยใบหน้าที่เศร้า

เจียงเฉินหยิบอาหารและปั่นจักรยานออกไปทันที

หลังจากนั้นเสียงคํารามของผู้จัดการก็ดังออกมา

“หวงไห่! แกเก็บของออกไปได้แล้ว!”

“รางวัลครึ่งปีทั้งหมดให้หักออกไป!”

“โบนัสเดือนนี้ทั้งหมดให้หักออกไป!”

“ทําไม…เพียงแค่แกคนเดียว ทําให้เงินแปดพันห้าร้อยล้านของเราต้องบินออกไป!! นี่มันเงินแปดพันห้าร้อยล้าน! ในสายธุรกิจของเรามันสามารถทําเงินได้อย่างน้อยก็ 60 ล้านต่อปี!”

“แกคู่ควรกับการทําเงิน 60 ล้านนี้หายไปยังไง?!”

พี่ไห่คุกเข่าลงกับพื้นและร้องไห้ออกมา!

ไม่นานหลังจากที่เจียงเฉินจากไป หมายเลขโทรศัพท์ของผู้จัดการก็โทรเข้ามาหาโทรศัพท์มือถือของเจียงเฉิน

“ผมต้องขอโทษจริงๆครับคุณเจียง! ผมต้องขอโทษจริงๆ!”

“หวงไห่ตอนนี้ถูกเราไล่ออกไปแล้วครับ!”

“และเงินโบนัสครึ่งปีที่เขาควรจะได้รับก็ถูกหักออกแล้วด้วย!”

“เดี๋ยวผมจะทําการซื้อของขวัญให้และไปขอโทษคุณด้วยตัวเองอีกครั้งนะครับ!”

“ทางเราเพียงต้องการแสเงความรับผิดชอบตรงนี้”

“ส่วนเรื่องเงินฝาก คุณลองพิจารณาฝากกลับเข้ามาได้ไหมครับ? ไม่อย่างนั้นสาขาของเราคงถึงจุดจบแน่ๆ!”

ผู้จัดการขอร้องออกมา “ไม่อย่างนั้นจะต้องมีพนักงานของเราหลายสิบคนถูกเลิกจ้าง คุณจะพอช่วยพวกเราได้ไหมครับ?”

เจียงเฉินยิ้มและตอบกลับ “แต่ผมโอนออกไปแล้วนะ? ทางธนาคารหัวเซียก็โทรมาหาผมอย่างตื่นเต้นแถมยังสั่งบริการสิทธิพิเศษให้ผมมากมาย…”

ผู้จัดการร้องไห้ออกมาโดยไม่มีน้ําตา “แต่เราเองก็ยังคงให้บริการกับคุณได้อยู่นะครับ คุณเจียงกลับมาเถอะนะครับ ”

เจียงเฉินพูดออกมา “ไม่มีโอกาศแล้วล่ะ! ลาก่อน!”

วางสาย

ฝากเงินไว้ในธนาคารตัวเองไม่ดีกว่าตรงไหน? ตอนแรกฉันก็ให้โอกาศแล้ว!

แต่เป็นพวกคุณที่ไม่เห็นค่ามันเอง!

ข่าวนั้นส่งไปถึงสํานักงานใหญ่!

และไม่นานมันก็ส่งไปถึงประธานของธนาคารที่กําลังเที่ยวอยู่ในทะเลจีนใต้
หลังจากที่เขาได้ยินข่าวเขานั้นก็โกรธจัด!

“ผู้บริหารระดับสูงของธนาคารทุกคนจะต้องหาวิธีขอโทษคุณเจียงให้ได้!”

“ทันทีเลยด้วย!”

แต่สิ่งที่ประธานคนนี้ไม่รู้ก็คือ…..คนในเหตุการณ์ในธนาคารนั้นแอบถ่ายคริปเหตุการณ์ทั้งหมดเอาไว้และก็ได้โพสต์ลงอินเทอร์เน็ต

ในคืนนั้นเอง

บนเว่ยป๋อ #พี่ชายคนส่งอาหารถูกธนาคารทําให้ไม่พอใจ ก่อนจะถอนเงินแปดพันห้าร้อยล้านด้วยความโกรธ#

ข่าวนี้ขึ้นมาอยู่บนฮ็อตเสิร์ชอันดันที่สิบ…

จากนั้นก็ขึ้นมาอยู่อันดับที่ห้า…อันดับที่สี่…