เป็นมหาเศรษฐีระดับพระเจ้าด้วยระบบลงชื่อ - ตอนที่ 276 : นี่มันชุดเดียวกันใช่ไหม?!

ตอนที่ 276 : นี่มันชุดเดียวกันใช่ไหม?!

เวลา 18.00 น.

ทางด้านของเจียงเฉิน

“ติ้ง! คุณได้รับคําขอจากลูกค้าเก่าของคุณ และลูกค้าเก่าของคุณระบุว่าจะต้องทําให้เสร็จ….”

เจียงเฉินรู้สึกประหลาดใจ

ระบุได้ด้วยหรอ?

แล้วคําสั่งคืออะไร?

[คําสั่ง : หนุ่มหล่อ หลอดไฟบ้านของฉันเสีย และต้องเปลี่ยนใหม่ ฉันให้ 1,000 หยวน ช่วยเปลี่ยนให้ฉันหน่อยได้ไหม?]

เจียงเฉินตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง

เปลี่ยนหลอดไฟ?

ให้ 1,000 หยวน?

เจียงเฉินรู้สึกสงสัยว่าแค่เปลี่ยนหลอดไฟทําไมถึงยอมจ่ายให้ตั้ง 1,000 หยวน เป็นไปได้ไหมว่าจะมีเหตุการณ์ไม่ดีเกิดขึ้น? แล้วต้องการให้ฉันเข้าไปช่วยด้วยคําบอกใบนี้?

ลักพาตัว?

ความรุนแรงในบ้าน?

เจียงเฉินตัดสินใจที่จะลองไปดู

เจียงเฉินขับรถไปตามที่อยู่ที่ระบุไว้ทันที

ฉือหรงและพ่อแม่ของเธอนั้นก็เฝ้ามองดูอยู่ที่ระเบียงอยู่ตลอดจนกระทั่งพวกเขานั้นเห็นรถมาเซราติสีน้ําเงินขับเข้ามา

“เดียวนะ เขามาแล้ว!”

ฉือหรงตะโกนออกมาอย่างตื่นเต้น

พ่อแม่หัวสูงทั้งสองคนก็พากันตื่นเต้น

ลูกเขยเต่าทองของพวกเขามาแล้ว!

เจียงเฉินเดินมาถึงหน้าประตู

เคาะประตู

ประตูเปิดออก จากนั้นฉือหรงที่แต่งหน้ามาอย่างประณีต แต่ก็ได้เพียงแค่ 82 คะแนนเท่านั้นก็โผล่ออกมา

“ในที่สุดนายก็มาถึง เข้ามาเร็ว เข้ามา!”

ลือหรงมองไปที่เจียงเฉินพร้อมกับเงินที่ปรากฏขึ้นมาในดวงตาของเธอ และคิดในใจว่า ฉันกําลังจะรวยแล้ว!

เจียงเฉินขมวดคิ้ว “เกิดอะไรขึ้นกับคุณ? ทําไมคุณถึงต้องการให้ผมซ่อมหลอดไฟ? แถมยังให้เงิน 1,000 หยวน?”

ฉือหรงพูดกับเจียงเฉินเบาๆว่า “ขอโทษที แต่ฉันกําลังจะถูกแม่ของฉันบังคับให้แต่งงาน ฉันต้องการให้นายช่วยแกล้งเป็นแฟนของฉันหน่อย ฉันบอกแม่ของฉันไปแล้วว่านายเป็นแฟนของฉัน และเราก็คบกันมานานแล้วด้วย”

เจียงเฉิน “…”

ทักษะการแสดงของฉือหรงนั้นโดดเด่นมาก เธอเขย่าแขนเจียงเฉินอ้อนวอนอย่างขมขื่น “ช่วยฉันด้วยนะ ได้ไหม? แค่ครั้งนี้ก็พอ!”

เดิมที่เจียงเฉินต้องการปฏิเสธ แต่หลังจากที่คิดอยู่สักพัก ยังไงซะเขาก็มาถึงที่นี่แล้ว ดังนั้น เข้าไปแสดงนิดหน่อยก็ได้ บางทีอาจจะได้ของรางวัลจากระบบด้วยก็ได้

“อย่าลืมกดชมเชยให้ด้วยล่ะ”

ลือหรงดีใจมาก “เยี่ยม! ไม่มีปัญหา!”

จากนั้นเธอก็หยิบรองเท้าแตะให้เจียงเฉินเปลี่ยน

เจียงเฉินถอดรองเท้าและเปลี่ยนเป็นรองเท้าแตะก่อนเดินเข้าไปในบ้าน

“โอ้ นายก็คือเสี่ยวเจียงงั้นสินะ มาสิ”

หลังจากที่แม่ของฉือหรงเห็นเจียงเฉินเธอนั้นก็กระตือรือร้นขึ้นมาทันที เธอดึงเจียงเฉินมานั่งโซฟาและเริ่มถามคําถามทันที

“ครอบครัวเธอมีกี่คน?”

“มีแค่คนเดียว”

แม่ดีใจมาก คนเดียว? แบบนี้ก็ยิ่งดีไม่ใช่หรอ?

ใจที่เต็มไปด้วยความโลภของเธอนั้นคิดภาพ หลังจากที่เจียงเฉินและฉือหรงแต่งงานกัน เธอนั้นก็จะได้ครอบครองทรัพยากรของตระกูลที่ร่ํารวยได้ด้วยตําแหน่งของผู้อาวุโส

เยี่ยมจริงๆ!

คุยกันไปเรื่อยๆจนผ่านไปสิบนาที

“เอ่อ ฉันไปทําอาหารก่อนนะ นายก็ทานอาหารเย็นที่นี่ก็แล้วกัน” แม่ลุกขึ้น
เจียงเฉินนั้นต้องการปฏิเสธ แต่เมื่อเห็นว่าแม่ของเธอนั้นมีความกระตือรือร้นมาก เขานั้นก็รู้สึกเกรงใจขึ้นมา

จากนั้นก็เป็นพ่อของฉือหรงเข้ามาคุยกับเจียงเฉินด้วยความกระตือรือร้น

หลังจากพูดคุยกันสักพักเจียงเฉินก็เดินไปเข้าห้องน้ํา

ตอนที่เจียงเฉินเดินไปเข้าห้องน้ํา พ่อของเธอนั้นก็แอบเอารองเท้าและถุงเท้าของเจียงเฉินไปซัก และไปเช็คให้แน่ใจว่าประตูบ้านนั้นพังแล้ว

ปรากฏว่าเมื่อตอนกลางวันพวกเขานั้นให้ช่างกุญแจมาพังประตู เพื่อให้ถึงเวลาจะได้เปิดไม่ได้

หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมง….

หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จ

“คุณป้า ขอบคุณมากนะครับ ผมต้องกลับแล้ว” เจียงเฉินพูดออกมา

“โอเค งั้นไว้เจอกันใหม่นะ” พ่อแม่ของเจียงเฉินพูดอย่างกระตือรือร้น

เมื่อเจียงเฉินมาถึงที่ประตูเขานั้นก็พบว่ารองเท้าของเขานั้นหายไป

เจียงเฉินแปลกใจ “คุณป้าครับ แล้วรองเท้าของผมหายไปไหนหรอครับ?”

พ่อของฉือหรงพูดออกมา “พอดีฉันเห็นว่ารองเท้าของนายสกปรก ก็เลยเอาไปซักน่ะ”
เจียงเฉิน “…”

ชั่งมันเถอะ เดินเท้าเปล่าได้ เป็นผู้ชายต้องไม่กลัวเดินเท้าเปล่า

หลังจากนั้นเขาก็เดินไปเปิดประตูแล้วก็พบว่าประตูนั้นไม่สามารถเปิดออกได้แม้ว่าจะใช้พลังทั้งหมดของเขาแล้วก็ตาม

“อะไรกัน ประตูฟังหรอ?”

“เป็นไปไม่ได้หรอกมั้ง?”

ในเวลานี้เองเจียงเฉินก็รู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่างขึ้นมาในใจ

ในเวลานี้เองแม่ของฉือหรงก็พูดออกมา “ฉันได้ยินมาว่านายกับลูกสาวของฉันคบกันมานานแล้ว ดังนั้นคืนนี้นายไม่ต้องกลับก็ได้นะ ในนี้มีห้องอยู่สามห้องนายจะเข้าไปนอนสักห้องก็ได้นะ”

เจียงเฉินคิดในใจ ถ้าเขานอนคนเดียวในห้องก็ไม่เป็นไร

แต่….

เพียงไม่นานพ่อแม่ของฉือหรงก็ทะเลาะกัน หลังจากนั้นแม่ก็วิ่งไปห้องหนึ่งที่เตรียมไว้ให้เจียงเฉินและพ่อก็วิ่งเข้าไปในอีกห้องหนึ่ง

ห้องทั้งสามเต็มแล้ว!

เจียงเฉินปวดหัวขึ้นมาทันที แล้วคืนนี้ฉันจะนอนที่ไหนเนี่ย?

ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว

“ทําไมไม่ไปนอนในห้องนอนฉันล่ะ?” ในเวลานี้เองฉือหรงก็พูดออกมา

เจียงเฉินส่ายหัวและพูดออกมา “ผมนอนห้องนั่งเล่นได้ ไม่มีปัญหา”

ฉือหรงพูดออกมาว่า “จะเป็นแบบนั้นได้ยังไง นี่บ้านของฉันนะ ฉันจะปล่อยให้นานนอนที่โซฟาห้องนั่งเล่นได้ยังไง นายควรไปนอนในห้องของฉันสิ!”

หลังจากถูกเกลี้ยกล่อมอยู่นานในที่สุดเจียงเฉินก็ยอมเข้าไปในห้องของฉือหรง
ฉือหรงเดินตามเข้าไป ปิดประตู จัดเตียงให้เจียงเฉิน เก็บของและไปล็อคประตูห้องไม่ให้ใครเปิดเข้ามาได้อีก

เจียงเฉิน “…”

ความรู้สึกผิดปกติเริ่มเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

ฉือหรงตะโกนออกไป “แม่ ล็อคประตูเสีย!”

แม่ตะโกนกลับมา “อ้อ แม่ลืมไปน่ะ ล็อคประตูของลูกพังไปตั้งสองสามวันแล้ว ยังไม่ได้เรียกให้ใครมาซ่อมเลย”

ฉือหรง “แล้วจะทํายังไงดี พวกหนูถูกขังอยู่ข้างในนะ”

แม่ “อ่า พวกเธอก็อยู่ด้วยกันไปสิ นอนห้องเดียวกันก็ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว! ถ้าจะเรียกคนเข้ามาซ่อมตอนนี้ก็คงลําบากเกินไป รอพรุ่งนี้ไปก่อนก็แล้วกัน ไปนอนได้แล้ว”

เจียงเฉินขมวดคิ้วมองไปที่ถือหรง

ไม่แปลกใจเลยว่าทําไมถึงรู้สึกแปลกๆตลอดเวลา

ตั้งแต่ 1,000 หยวนเพื่อซ่อมหลอกไฟ เอารองเท้าไปซัก ประตูพัง กิน ทะเลาะกัน

เมื่อเอามาต่อกันแล้ว…

นี่มันไม่แปลกไปหน่อยหรอ?

มีใครวางกับดักฉันรึเปล่า?

ในเวลานี้เองฉือหรงก็มองไปที่เจียงเฉินอย่างเขินอาย “คืนนี้เรานอนด้วยกัน คงไม่มีปัญหาหรอกมั้ง?”

หัวใจเต้นแรงมาก

เสร็จแล้ว!

สําเร็จแล้ว!

ฮ่าฮ่า ตราบใดที่คืนนี้ได้นอนด้วยกัน วันพรุ่งนี้ฉันก็จะตั้งท้อง และตําแหน่งภรรยาของเศรษฐีก็จะเป็นของฉัน!

ฮ่าฮ่าฮ่า!!

ฉือหรงหัวเราะในใจของเธอ “ฮ่าฮ่าฮ่า…น่าสนใจดีนี่” เจียงเฉินนั้นมีประสบการณ์ไม่น้อย แม้ว่าเขานั้นจะเกือบถูกฉือหรงและพ่อแม่ของเธอหลอกด้วยหน้าตาที่ใสซื่อ

แต่!

เขานั้นก็มีแผนสํารองอยู่เสมอ!

เขานั้นได้เรียนรู้จากประสบการณ์มามากแล้ว!

ฉือหรงนั้นรู้สึกขนลุกเมื่อได้เห็นสายจาของเจียงเฉิน

เธอแกล้งทําเป็นน่าสงสารและพูดออกมา “พี่เฉิน…คุณ…ทําไมถึงมองฉันด้วยสายตาแบบนั้นล่ะ มันน่ากลัวนะ”

มุมปากของเจียงเฉินกระตุกก่อนจะพูดออกมาอย่างชั่วร้ายและเย็นชาว่า “ล็อคประตูฟังใช่ไหม ไม่เป็นไร เรื่องเปิดประตูน่ะเรื่องง่ายๆ!”

เจียงเฉินพยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมา และโทรหาบอดี้การ์ดของเขาที่กําลังรออยู่นอกชุมชนทันที

“ฉันติดอยู่ในบ้านมาพังประตูให้ที”

วางสายโทรศัพท์

ส่วน….เลขห้องทําไมถึงไม่บอกไป?

ก็เพราะมันไม่จําเป็น

3 นาที…

เจียงเฉินก็ได้ยินเสียงดัง “ปัง” มาจากนอกห้อง!

คนสองสามคนในชุดสูทสีดําพร้อมกับใบหน้าที่ดูดุดันเดินเข้ามา
ประตูเปิดไม่ได้?

งั้นก็ระเบิดเข้าไปเลย!

บอดี้การ์ดสองสามคนเดินมาหาเจียงเฉิน

“คุณเจียง!”

ครอบครัวทั้งสามคนมองดูเจียงเฉินที่เดินออกไปภายใต้การคุ้มกันของบอดี้การ์ดสองสามคนด้วยความตกตะลึง

ระหว่างที่เดินลงไป

ใบหน้าของเจียงเฉินเต็มไปด้วยความเย็นชา

“พี่เฉินเฟิง ไปตรวจสอบข้อมูลของครอบครัวสามคนนี้มาให้ผมหน่อย” เจียงเฉินพูดกับหัวหน้าบอดี้การ์ดของเขา

“ครับ” หัวหน้าบอดี้การ์ดรับคําสั่งอย่างรวดเร็ว

10 นาทีต่อมา…..

ข้อมูลของครอบครัวนี้ทั้งสามคนก็ถูกส่งมาถึงมือเจียงเฉิน

พ่อของฉือหรงเคยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่งมาก่อน และด้วยความที่เขานั้นมีอานาจในพื้นที่บริเวณนั้นทําให้เขานั้นสามารถยักยอกเงินมาได้หลายล้าน และยังทําเรื่องต่ำช้าไว้กับหญิงสาวในแถบพื้นที่นั้นเอาไว้อีกหลายคน

หลังจากที่เจียงเฉินดูเอกสารและรูปถ่าย ในใจของเขานั้นก็เต็มไปด้วยความเย็นชา

ก่อนหน้านี้พ่อของฉือหรงนั้นดูเป็นคนกระตือ รือร้นและใจดีมาก แต่คิดไม่ถึงเลยว่าแท้จริงแล้ว เขาจะเป็นคนแบบนี้

ส่วนแม่ของฉือหรงนั้นก็ใช้เส้นสายจากตําแหน่งงานของเธอเพื่อทําการข่มขืนสามีตัวเองเมื่อหลายปีก่อน และเธอยังใช้อํานาจของตัวเองในการแก้ไข
คะแนนสอบเข้ามหาลัยของฉือหรง ทําให้นักเรียนที่ยากจนที่พยายามกัดฟันเพื่อเข้ามหาลัยให้ได้นั้นต้องสอบตกไป ส่วนถือหรงนั้นกลับเข้ามหาลัยไปได้อย่างราบรื่น….

เมื่อนรกมันไร้ที่ว่างเหล่ามารก็จะขึ้นมาอยู่บนโลกมนุษย์!

ครอบครัวนี้ทําเรื่องต่ําช้ามานับไม่ถ้วนไม่ต่างจากมารร้ายที่กินคน!

เจียงเฉินหัวเราะออกมา ตอนแรกเขานั้นก็ยังลังเลอยู่ว่าจะสั่งสอนบทเรียนให้ครอบครัวนี้ดีไหม? แต่ตอนนี้เขาพบแล้วว่าครอบครัวนี้ไม่ใช่คนดีอะไร! ดังนั้นมันจึงสมควรที่จะสั่งสอนพวกเขา!
“พี่เฉินเฟิง จัดการกับครอบครัวนี้ซะ!” เจียงเฉินสั่งออกมาอย่างเย็นชา

“ครับคุณเจียง!”

ในเวลานี้เองเสียงจากระบบก็ดังขึ้นในหูของเจียงเฉิน

[ติ้ง! ลงโทษคนชั่ว! เปิดใช้งานกิจกรรมที่ซ่อนอยู่! ลงชื่อเข้าใช้สําเร็จ!]

[ติ้ง! คุณได้รับหุ้นของซินหลางเว่ยป๋อจํานวน 37.9% มูลค่า 4.3 พันล้านหยวน (เป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุด)]]

[สัมผัสประสบการณ์ระบบเช็คอินชีวิต 3.5-4.0 ค่าประสบการณ์ 100/500]

หุ้นของเว่ยป้อ?

รางวัลนี้ถือว่าธรรมดามาก เพราะมูลค่าของมันนั้นต่ําเกินไป มูลค่าในตลาดไม่ถึงหมื่นล้านหยวนเลย ซึ่งต่างจากตอนที่ได้ Bytedance มาก!

แต่อย่างไรก็ตามการที่ได้เป็นผู้ถือหุ้นของเว่ยป๋อมันก็มีประโยชน์มาก

เพราะการที่เขานั้นได้เป็นเจ้าของหุ้นของเว่ยป๋อ มันจะช่วยส่งเสริม Bytedance ของเขาได้มาก

และอีกอย่างมียังไงก็ดีกว่าไม่มีเลย

และที่สําคัญ

ตอนนี้ยังเหลือแต้มประสบการณ์อีก 400 แต้ม เท่านั้นก่อนที่ระบบจะได้รับการอัพเกรด
ใกล้เข้ามาทุกที!

เจียงเฉินตั้งตารอ “ฟังก์ชั่นใหม่กําลังมาแล้ว!!”

เจียงเฉินกลับมาที่ตําหนักอ๋องฉีของเขา

พ่อบ้านจ้าวก็นําจดหมายฉบับหนึ่งมามอบให้กับเขาและแจ้งว่ามันเป็นจดหมายขอบคุณจากพยาบาลคนสวยเซี่ยเฉียนเฉียน

หลังจากเปิดออกมาดูแล้วก็พบกับลายมือที่สวยงาม และเรียบร้อยสะท้อนอยู่ในดวงตาของเจียงเฉิน

[คุณเจียง ขอบคุณมากเลยนะคะ! สภาแวดล้อมการทํางานของโรงพยาบาลหมิงเต่อนั้นดีมากจริงๆ และเพื่อร่วมงานก็เป็นมิตรกับฉันมาก! ฉันจะไม่ลืมความกรุณาของคุณเลยและฉันจะพยายามทํางานนี้ให้ดีที่สุดเพื่อตอบแทนคุณค่ะ เซี่ยเฉียนเฉียน]
เมื่อเจียงเฉินได้เห็นจดหมายฉบับนี้แล้ว เขาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา

แน่นอนว่าการทําดีต่อคนอื่นย่อมทําให้เขารู้สึกดี

แต่นี่มันยุคไหนแล้ว ทําไมถึงยังมีคนเขียนจดหมายอยู่?

เธอติดดินขนาดนั้นเลยหรอ?

แต่ฉันก็ชอบนะ!

เจียงเฉินตอบกลับเซียเฉียนเฉียนผ่านวีแชทของเขา “ฉันได้รับจดหมายแล้ว อย่ากดดันตัวเองมากเกินไปล่ะ ทํางานอย่างตั้งใจก็พอ ”

เชี่ยเฉียนเฉียนตอบกลับในไม่กี่วินาที “ได้รับแล้ว! ถ้าอย่างนั้นคุณ…ก็พักผ่อนเร็วๆนะคะ!”

ในมุมหนึ่งของโรงพยาบาลหมิงเต่อพยาบาล สาวคสวยก็แนบโทรศัพท์ตัวเองไว้ที่หน้าอกของเธอ พร้อมกับหมอกสีแดงจางๆปรากฏขึ้นบนแก้ม ทั้งสองข้างของเธอ ใบหน้าของหญิงสาวนั้นไม่อาจซ่อนความสุขและความเขินอายได้เลย

วันถัดมา

เจียงเฉินกินอาหารเช้าและขับรถมาเซราติสีน้ําเงินของเขาออกจากตําหนักอ๋องฉี

เปิดแอพขึ้นมา

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมงก็ไม่พบออเดอร์ที่แปลกใหม่เลย ดังนั้นเขาก็เลยยังไม่กดรับงานไหนทั้งนั้น

ไปช้อปปิ้งดีกว่า!

ศูนย์การค้าอี้ตํา!

เมื่อเจียงเฉินเดินเข้าไปเขานั้นก็พบกับของแปลกๆและน่าสนใจมากมาย เมื่อเขาชอบอันไหนก็จะซื้อทันที

ซื้อ ซื้อ ซื้อ! ไม่สนใจเงินแม้แต่น้อย!

ช้อปปิ้งอย่างสบายใจ!

ถ้าเงินไม่มากพอก็อย่างหวังที่จะได้ช้อปปิ้งอย่างสบายใจแบบนี้!

ในขณะที่เดินไปรอบๆ เจียงเฉินก็เดินผ่านโต๊ะของร้านกาแฟที่มีคู่รักคู่หนึ่งกําลังคุยกัน
และการสนทนาระหว่างชายหไงบนโต๊ะนั้นก็ดึงดูดความสนใจของเจียงเฉิน

ผู้หญิง “นายมีรถไหม?”

“มีครับ”

“มีห้องอยู่ไหม?”

“มีครับ อยู่บนวงแหวนที่สามถนน 102”

“รายได้ของนายล่ะ?”

“เดือนละ 60,000 หยวนครับ”

ผู้หญิงคนนั้นยิ้มออกมาอย่างพอใจ “ฉันค่อนข้างพอใจแล้ว แล้วนายมีอะไรจะถามฉันไหม?”

ผู้ชายคนนั้นก็ดูจะพอใจกับหญิงสาวมากเช่นกัน “ผมคิดว่าคุณค่อนข้างดีเลยทีเดียว แต่ผมก็อยากจะถามคุณว่า คุณคิดว่าตัวเองมีข้อบกพร่องอะไรไหม?”

หญิงสาวยิ้มและพูดออกมาว่า “ฉันไม่มีข้อบกพร่องอะไรเลย แค่เอาจริงๆแล้วก็น่าจะมีอยู่นะ เมื่อก่อนฉันเงอะงะจนบังเอิญทํามีดปักท้องตัวเองระหว่างทําอาหาร ฉันไม่รู้ว่านายจะรังเกียจรึเปล่า?”

เจียงเฉิน “???”

มีดปักที่ท้อง?

ชายคนนั้นพยักหน้า “น่ารักแถมยังเงอะงะ ผมชอบนะ เรามาคบกันเลยดีไหม?”

เจียงเฉิน “…”

น่ารัก? ชอบ?

เพื่อนนายสุดยอดมาก!

ในที่สุดเจียงเฉินก็อดไม่ได้ที่จะพูดออกมา

“สาวน้อย ทําอาหารแล้วโดนมัดปักเข้าไปในท้อง เธอคงไม่ได้เอาเด็กออกมาทําอาหารใช่ไหม?”

ใบหน้าของหญิงสาวเปลี่ยนไป

ชายคนนั้นตกตะลึง

เอาเด็กออกมาทําอาหาร?

หลังจากนั้นเจียงเฉินก็เดินจากไป

ที่ด้านหลังของเราราวกับว่ามีตัวอักษรเขียนเอาไว้ว่า [ไม่ต้องขอบคุณ ฉันชื่อเจียงเฉิน!!]

เดินจากไปแบบหล่อๆ

ในที่สุดชายหนุ่มคนนั้นก็เข้าใจ!

“นี่ นี่คุณโกหกผมหรอ!” เขามองไปที่หญิงสาวด้วยความโกรธ ก่อนจะลุกด้วยความโกรธแล้วเดินจากไป!

ขณะเดียวกันในอีกด้านหนึ่งของห้าง

หลันหน่วนหยานกําลังทานอาหารกับลูกพี่ลูกน้องของเธอ

“ลูกพี่ลูกน้อง เธอมีแฟนรึยัง?”

“ฉันมีแล้ว”

“แล้วเขาทํางานอะไรหรอ?”

“เป็นพนักงานทําธุระน่ะ”

“อะไรนะ แฟนของเธอเป็นพนักงานทําธุระ?” สีหน้าของลูกพี่ลูกน้องเปลี่ยนไปดูแล้วไม่พอใจเอามากๆ

ลูกพี่ลูกน้องของฉันสวยขนาดนี้ ทั้งสวยทั้งขาว ทั้งรวย แต่เธอกลับไปมีแฟนเป็นคนทําธุระ?

คู่ควรหรอ?

และในตอนนี้ก็มีหนุ่มหล่อเดินผ่านเข้ามา

หลันหน่วนหยานมองไปก่อนจะโบกมืออย่างตื่นเต้น

“สามี! ทางนี้”

เจียงเฉินหันหน้าไปมองก่อนจะแสดงสีหน้าประหลาดใจออกมา “อ้าว ทําไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ? วันนี้ไม่ได้ทํางานที่บริษัทกฎหมายหรอ?”

หลันหน่วนหยานวิ่งเข้าไปกอดแขนของเจียงเฉินแล้วพูดออกมาว่า

“ลูกพี่ลูกน้องของฉันเพิ่งจะกลับมาจีนน่ะ ส่วนญาติคนอื่นๆของฉันพวกเขาอยู่ต่างประเทศกันหมด ฉันก็เลยต้องมารับเธอ”