เป็นมหาเศรษฐีระดับพระเจ้าด้วยระบบลงชื่อ - ตอนที่ 309 : หนึ่งประโยคที่ทําให้ผู้คนต้องตก ตะลึง!
ตอนที่ 309 : หนึ่งประโยคที่ทําให้ผู้คนต้องตก ตะลึง!
“อันตรายมาก เกือบโดนจับได้แล้ว”
เจียงเฉินปาดเหงื่อ “อยากให้ฉันแต่งงานกับลูกสาวแล้วสืบทอดบริษัทต่อจากตัวเอง? สอง บริษัทรวมมูลค่ากว่าพันล้าน? ฮีม! ถ้าฉันต้องไปเป็นประธานบริษัทฉันจะไปมีอิสระมากพอทําธุระได้ยังไง ยังไงก็ไม่ไป!”
เจียงเฉินดูร่าเริงก่อนจะหนีออกไป
คนที่เดินผ่านมาได้ยินก็ต้องตกตะลึง
เขาชอบทําธุระขนาดนั้นเลยหรอ?
แจต่งงานกับสาวสวยนั่งตําแหน่งประธานบริษัทและมีโอกาศได้ไปถึงจุดสูงสุดของชีวิต แต่นายกลับไม่สน?
สุดยอด!
เจียงเฉินทําธุระต่อ
รับคําขอ
ปรากฏว่าครั้งนี้นายจ้างเป็น…
ภารโรง
ภารโรงกําลังมองหาคนทําธุระ?
ภารโรงพูดออกมาอย่างหมดหนทาง “ฉันได้ยินมาว่าคนทําธุระทําได้ทุกอย่างใช่ไหม? นายช่วยอะไรฉันหน่อยได้รึเปล่า?
เจียงเฉินพูดอย่างจริงจัง “มันก็ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ด้วย”
(เจียงเฉิน : ถ้าคุณมีลูกสาวแล้วกําลังมองหาลูกเขย ผมไม่ไป! ถ้าคุณมีบริษัทพันล้านแล้วต้องการให้ผมไปเป็นผู้จัดการผมก็ไม่ไป!)
เจียงเฉิน : (V -)
ถ้าเกิดต้องการให้ผมไปแต่งงานกับสาวสวย แล้วสืบทอดสมบัติมูลค่าพันล้านก็ไม่ต้องมามองหาผม!
ผมไม่สน!
ผมแค่อยากมีอิสระแล้วทําธุระ!
ภารโรง “ใช่แล้ว ฉันมีปัญหานิดหน่อย”
“คือว่าตอนนี้ คุณภาพชุมชนที่ฉันดูแลค่อนข้างน่าเป็นห่วง”
คนทําความสะอาดชี้มือออกไป
เจียงเฉินหันไปมองแล้วก็ต้องพูดไม่ออก
เพราะมันเต็มไปด้วยขยะ!
บริเวณรอบๆของชุมชนนั้นเต็มไปด้วยขยะ!
ภารโรงดูทุกข์ใจ “ฉันต้องทําความสะอาดที่นี่ ทุกวันเข็นขยะออกไปด้วยรถเข็นไม่ต่ํากว่าวันละสองคันรถ แต่พอถึงเช้าอีกวันมันก็กลับมาเป็นแบบนี้ ฉันเองก็เตือนพวกเขาไปหลายครั้งทั้งคิดวิธีแก้ปัญหา แต่สุดท้ายก็ไร้ประโยชน์ พวกเขาอย่างที่ขยะแบบนี้กันทุกวัน ฉันได้ยินมาว่าพวกนายเป็นคนหนุ่มที่มีความสามารถ ฉันเลยอยากจะถามนายว่านายจะพอช่วยฉันแก้ปัญหานี้ได้ไหม?”
เจียงเฉินหันไปมองและพูดไม่ออก
ว่ากันว่าในแต่ละชุมชนนั้นจะมีคนไร้คุณภาพอยู่ แต่คนพวกนี้มันจะเกินไปหน่อยมั้ย?
นี่มันคือชั้นล่างของชุมชนตัวเองนะไม่ใช่ถัง
ขยะ!
ทําไมถึงได้โยนทิ้งกันแบบนี้ ?
เมื่อเจียงเฉินหันกลับมา เขาก็พบกับเด็กคนนึงที่กําลังดื่มนม พอนมในกล่องที่เขาดื่มนั้นหมด เขาก็โยนทิ้งลงพื้นแล้วเดินจากไปทันที
ภารโรงที่เห็นก็รีบพูดออกมา “นี่ นายทิ้งขยะแบบนี้ทําไม?”
ชายหนุ่มคนนั้นมองกลับมาและพูดว่า “ก็นี่มันหน้าที่ของฉันไม่ใช่หรอ ถ้าฉันไม่ทิ้งขยะแบบนี้ นายจะมีงานทําอยู่มั้ย ไม่คิดว่าตัวเองจะตกงานบ้างหรือยังไง ฉันอยู่ตรงนี้เพื่อช่วยนายนะ”
ภารโรง “…”
เจียงเฉิง “…”
ฮ่ม!
ก็ฟังดูสมเหตุสมผลดี
ฉันเกือบจะเชื่อแล้ว!
ภารโรงยื่นมือออกมา “มันเป็นแบบนี้นี่เอง”
เจียงเฉินคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ในเมื่อการโน้มน้าว พวกเขามันไม่ได้ผล งั้นเราลองมาตั้งป้ายเอาไว้ กัน จะตั้งป้ายไว้แล้วก็คงจะชักชวนพวกเขาได้ง่ายขึ้น!”
“???”
ภารโรงตกตะลึง “แล้วนายจะตั้งป้ายได้ยังไง?”
เจียงเฉินกลอกตา “เดี๋ยวผมเขียนให้เอง”
เจียงเฉินใช้ปากกาเขียนมันขึ้นมา
[พวกที่ทิ้งขยะ มีบุตรยาก!]
ภารโรง “…”
แรงมาก!
เจียงเฉินยิ้ม “ถ้าเป็นแบบนี้ก็น่าจะพอหยุดพวกเขาได้”
ภารโรงยิ้มออกมาอย่างขมขืน “นี่….น้องชาย ฉันไม่อยากจะพูดว่าอาการเขียนของนายมันแย่หรอกนะ คนพวกนั้นทําผิดก็ทิ้ง แต่นายเขียนแบบนี้ มันจะไม่แรงไปหน่อยเหรอ เพราะในอนาคตฉันคงไม่พ้นโดนพวกเขารายงานแน่”
เจียงเฉินพยักหน้า
ก็จริง คนไร้คุณภาพในชุมชนนี้มีมากจนเกินไป ถ้าเขียนแบบนี้ไปภารโรงคงโดนรายงานแน่
“ก็ได้ เดี๋ยวผมจะเปลี่ยนให้”
ดวงตาของเจียงเฉินเปลี่ยนไป “ครั้งนี้ไม่สาปแช่งแล้ว แต่เปลี่ยนมาเป็นอวยพรแบบนี้คงจะไม่เป็นอะไรเราใช่มั้ย?”
“อวยพร? อวยพรพวกเขายังไงกัน?”
ภารโรงงง?
ไม่ได้สาปแช่งแต่อวยพรให้?
เจียงเฉินยิ้มออกมา หยิบปากกาขึ้นมาอีกครั้ง และเขียนเติมข้างหลังไปว่า
“เต็มไปด้วยลูกหลาน!”
[พวกที่ทิ้งขยะ มีบุตรยาก เต็มไปด้วยลูกหลาน!]
เมื่อภารโรงได้ลองดูก็ต้องตกตะลึง!
พระเจ้า!
โหดเหี้ยม!
ในเวลานี้เองก็มีคนเดินผ่านมา
เขาโยนขวดเครื่องดื่มในมือลงพื้น ชายคนนั้นเงยหน้าขึ้นมาและมองเห็นป้าย
ทันใดนั้นใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก!
เขาวิ่งอย่างรวดเร็ว ก่อนจะหยิบขวดขึ้นมาแล้ว วิ่งสี่คูณร้อยเอาไปทิ้งลงถังขยะ
อีกคนพาแฟนสาวเดินผ่านมาพร้อมกับกินกล้วยไปด้วย ก่อนจะโยนเปลือกกล้วยทิ้งลงตามใจชอบ!
ทันใดนั้นก็เห็นป้าย
ใบหน้าของผู้ชายเปลี่ยนเป็นสีเขียว!
วิ่งไปเก็บเปลือกกล้วยก่อนจะเอาไปทิ้งถังขยะอย่างรวดเร็ว!
แฟนสาว “…”
ชาวบ้านในชุมชนที่เดินผ่านมาเห็นป้ายก็ตกตะลึงกันไปที่ละคนNN
ไม่ต้องกังวลใจอีกต่อไป ตอนนี้คนเริ่มขยับกัน
แล้ว!
แม้แต่ขยะที่ทิ้งก่อนหน้านี้ ก็ไม่มีความรู้สึกรังเกียจ พวกเขารีบหยิบมันขึ้นมาแล้วเอาไปทิ้งถัง ขยะทันที!
ใช้เวลาเพียงแค่ชั่วโมงเดียว
ชุมชนที่เต็มไปด้วยขยะก็ว่างเปล่าทันที สะอาด และปราศจากขยะ!
สะอาดขึ้นจนน่าตกตะลึงNN
เพียงแค่คําพูดของเจียงเฉินก็ทําให้ทุกคนต้องตะลึง!
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ความสะอาดในชุมชนก็ดีขึ้น ไม่มีใครกล้าทิ้งขยะ และยังได้รับรางวัล “ชุมชนรักสะอาดต้นแบบ” อีกด้วย
ภารโรง “III”
รีวิวห้าดาว!
ยกนิ้วให้!
เจียงเฉินได้รับรีวิวห้าดาว
ในเวลานี้เองเขาก็เริ่มรู้สึกเหนื่อยและหิวขึ้นมานิดหน่อย เขาก็เลยหาร้านอาหารใกล้ๆทาน
ข้างๆเขามีชายอายุประมาณสามสิบปีสวมชุดสูทและรองเท้าหนังมีเคราสีเข้ม มองแค่แบบแรกก็รู้ได้ทันทีว่าเขานั้นน่าจะเป็นหัวหน้าในบริษัท ในตอนนี้เขากําลังคุยโทรศัพท์อยู่
“นี่ นายถึงไหนแล้ว โอ้… ใกล้จะถึงแล้ว โอเค ตอนนี้ฉันรออยู่ที่ร้านอาหารแล้ว โอเค ลาก่อน มาเจอกัน
หลังจากวางสาย เขาก็ยิ้มและตั้งหน้าตั้งตารอ
จากนั้นเขาก็เริ่มจัดการแต่งตัวของเขาใหม่ เห็นได้ชัดว่าเขานั้นกําลังตั้งหน้าตั้งตารอการนัด พบครั้งนี้
เจียงฉันมองดู จากสถานการณ์ที่เขาได้เห็นนี้ คงจะเป็นการนัดบอด
ในเวลานี้เอง เจียงเฉินก็ได้เห็นหญิงสาว คนหนึ่งที่แต่งหน้ามาหนามาก (ประมาณ 80 คะแนน เธอน่าจะสวยกว่านี้ถ้าเธอลบเครื่องสําอางหนาๆของเธอออกและอาจจะได้มากถึง 88-90 คะแนน)
เธอเดินเข้ามาในร้านอาหารและมานั่งที่โต๊ะของผู้ชายชุดสูทคนนั้น
ชายในชุดสูทตะลึง “คุณผู้หญิง คุณเป็นใครกัน?”
หญิงสาวขยี้ผมและเคี้ยวหมากฝรั่ง
“ลืมมันไปเถอะ ฉันเป็นคู่นัดบอดของคุณ”
“ฮือ?” ชายในชุดส่งเสียงออกมาร้อมกับดูรูป ในมือถือของเขา “ไม่สิ ทําไมตัวจริงของคุณกับในรูปมันถึงแตกต่างขนาดนี้”
หญิงสาวยิ้มออกมา “ก็นั่นมันรูปที่แม่ของฉันแต่งให้ แต่คนที่นายกําลังเห็นคือของจริง!”
เมื่อเห็นแบบนั้นเจียงเฉินก็เข้าใจทันทีว่าหญิงสาวคงจะถูกบังคับให้มานัดบอดโดยที่ไม่เต็มใจ
และจากที่เขามองดูผู้หญิงคนนี้น่าจะใส่วิกด้วย
“เอาล่ะ มาเข้าประเด็นกันเลยดีกว่า ครอบครัวของนายมีเงินเท่าไหร่ ครอบครัวของนายมีรายได้ต่อปีจํานวนเท่าไหร่ แล้วนายมีรายได้ต่อปีเท่าไหร่?”
หญิงสาวพูดอย่างตรงไปตรงมา
ใบหน้าของชายหนุ่มชุดสูทดูน่าเกลียดมาก “ทําไมคุณถึงทําแบบนี้”
หญิงสาว “แล้วยังไง สําหรับการนัดบอดถาม แบบนี้มันก็เรื่องธรรมดาไม่ใช่หรอ”
ชายในชุดสูท “…”
หญิงสาวกําลังเคี้ยวหมาฝรั่งและไม่ได้สนใจอะไรมาก “งั้นฉันขอโทษก็แล้วกัน แต่ถึงอย่างนั้นการพูดเรื่องกันมรดกจากครอบครัวของนายก็เป็นเรื่องที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้”
“เธอทําตัวน่าขยะแขยงแบบนี้ตลอดเลยเหรอ เอาหมากฝรั่งในปากออกมาเล่นแล้วก็กลับเข้าไปเคี้ยวเนี่ยนะ”
“ก็นี่มันนิสัยที่แท้จริงของฉันและอีกอย่างฉันก็นั่งตรงนี้ไปตั้งนานแล้วนายไม่เห็นจะสั่งกาแฟดําหรือคาปูชิโนอะไรมาเลย แม้แต่ผลไม้ก็ยังไม่ได้สั่งสักจาน นายมีเงินจริงรึเปล่า?”
เจียงเฉินเห็นได้อย่างชัดเจนแล้วว่าหญิงสาวนั้นต้องการที่ทําให้อีกฝ่ายขุ่นเคือง
ชายในชุดสูทพูดออกมา “อย่างฉันเนี่ยนะไม่มีเงิน? อย่ามาดูถูกกันหน่อยเลย! ฉันเป็นรองประธานเมอร์เซเดสเบนซ์กรุ๊ป มีเงินเดือนต่อปีมากถึง 2 ล้าน!”
ขณะที่พูดเขาก็ปรับเนคไทของตัวเอง
สวนกลับ!
ดูภูมิใจมากNN
เจียงเฉินก็มองดูทั้งสองอยู่ข้างๆด้วยความเพลิดเพลิน
คนสองคนนี้ตลกจริงๆ ผู้ชายก้อแกล้งทําเป็นเข้มแข็ง ส่วนผู้หญิงก็ทําตัวให้ไม่น่าดู
เป็นการแสดงที่ดีจริงๆ!
แม้แต่ลูกค้ารอบๆก็พากันแอบดูกันเป็นระยะๆ
ทั้งสองเผชิญหน้ากันอย่างดุเดือด ทั้งสองฝ่ายต่างไม่มีใครยอมใคร
และด้วยความเคลื่อนไหวนี้ก็ทําให้มันดึงดูด ความสนใจของลูกค้าที่ละคน
“สองล้านหรอ…”
“หืม แล้วเธอมีรายได้เท่าไหร่ล่ะ?”
“เงินเดือนของฉันหนึ่งหมื่น!”
“ฮ่าๆๆ – ด้วยเงินเดือนเพียงแค่หนึ่งหมื่นหยวน เธอยังจะกล้าดูถูกฉันอีกหรือเปล่า ฉันเป็นถึงรองประธานของเมอร์เซเดสเบนซ์กรุ๊ป ตลกจริงๆ…. จริงสิ ฉันไม่สนหรอกนะว่าเธอโตมายังไง แต่ตอนนี้เธอยังอยากจะจับลูกเขยเต่าทองอยู่หรือเปล่าล่ะ?”
ชายในชุดสูทเยาะเย้ยออกมา
“ฉันกําลังมองหาลูกเขยเต่าทองอยู่งั้นเหรอ? ตลกสิ้นดี” ผู้หญิงคนนั้นกรธ เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วเปิดรูป “ฉันจะให้ดูรูปนี้…”
มันเป็นรูปของเจียงเฉินที่ถ่ายภาพกับประธานโจวหยวนที่โรงแรมผางคู่
“นายรู้จักผู้ชายคนนี้ไหม เขาแซ่เจียง เขาเป็นเจ้าของโรงแรมผางภู่ ก่อนหน้านี้เขาพยายามไล่ตามฉันอย่างหนัก แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ได้ตัวฉันไปอยู่ดี!”
พรูด
เจียงเฉินที่กําลังซดน้ําแกงอยู่ก็สําลักจนพ่นมันออกมา
สับสน!
นี่ฉันเคยไปตามจีบเธอด้วยเหรอ?
เธอเป็นใคร?
ฉันยังไม่เคยเห็นหน้าผู้หญิงคนนี้มาก่อนเลย!
ฮิม!
คิดจะเอาฉันมาโอ้อวดงั้นหรอ!
ในเวลานี้เองแน่นอนว่าชายชุดสูทนั้นย่อมต้องไม่เชื่อ “เธอบอกว่าเขาคือคุณเจียง เจ้าของโรงแรมผางทุ่งั้นสินะ เธอบอกว่าเขานั้นตามจีบเธอไม่ติดงั้นหรอ? หึหึ เธอช่างเป็นคนที่หน้าด้านจริงๆ ฉันไม่รู้หรอกนะว่ารูปนี้เธอไปถ่ายมาจากที่ไหน แต่ฉันจะบอกเอาไว้ก่อนเลยนะว่า คนทั้งโลกต่างก็รู้ว่าคุณเจียงไม่ชอบผู้หญิง!!!”
ใบหน้าของเจียงเฉินเปลี่ยนเป็นสีเข้ม!
อะไรกัน!
ฉันไม่ชอบผู้หญิงตั้งแต่ตอนไหน!
ฉันมีแฟนตั้งเยอะ!
สองคนนี้มันจะมากเกินไปแล้วนะ คนหนึ่งบอกว่าฉันตามจีบเธอไม่ติด อีกคนหนึ่งก็บอกว่าฉันไม่ชอบผู้หญิง!
หญิงสาวยังคงแกล้งทํา “ห์นี้ ไม่ใช่ว่าเขาไม่ชอบผู้หญิง นั่นเพราะว่าเขาไม่ชอบผู้หญิงอื่นนอกจากฉัน!”
เจียงเฉิน “…”
ทนไม่ไหวแล้ว!
ถ้าเกิดปล่อยให้สองคนนี้พูดอะไรต่อไป ฉันก็ไม่รู้แล้วว่าฉันจะกลายเป็นตัวอะไรต่อ!
เจียงเฉินเดินเข้ามา
ชายในชุดสูทตกตะลึงทันที
เขาเทียบตัวเจียงเฉินกับรูปในโทรศัพท์ของหญิงสาว
ทั้งสองเหมือนกันทุกประการ!
ความเหมือน 10000%!
อะไรกัน!
ความกลัวพุ่งขึ้นมาในหัวใจ!
“คุณเจียง…ผม…”
อยากจะหนีออกไป!
แต่ตอนนี้ก็ทําไม่ได้!
คําที่ฉันพูดไปก่อนหน้านี้คุณเจียงคงได้ยิน
แล้ว!
ขาสั่น –
เมื่อหญิงสาวได้ยินแบบนั้นเธอก็หันหน้ากลับมา
สับสน…
ความรู้สึกอึดอัดพุ่งขึ้นมา…….
อยากจะร้องไห้!
มันจบแล้ว!
“เจ้านาย ทําไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ ฮือ ”
ใช่แล้ว ผู้หญิงคนนี้เป็นหนึ่งในพนักงานบริการ ที่โรงแรมผางคู่ เธอเป็นหนึ่งในพนักงานที่โดดเด่นและเธอนั่นก็เป็นแฟนคลับของเจียงเฉินด้วย
เธอนั้นตั้งใจจะใช้เจ้านายของเธอในการโอ้อวด แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเจ้านายของเธอนั้นจะอยู่ข้างหลังตัวเธอ!
พระเจ้า!
ฉันอยากจะตาย!!
น้ําตาไหลออกมา!
ในเวลานี้เองฝูงชนก็ต้องตกตะลึง!
“บัดซบ นี่มันสถานการณ์แบบไหนกัน ปรากฏว่าเขาเป็นเจ้าของโรงแรมผางคู่?”
“ว้าว!! เขาดูหล่อจัง!”
“พระเจ้าฉันตกหลุมรักเขาแล้ว!”
“ดูเหมือนว่าสองคนนั้นกําลังจะจบแล้ว! ฮ่าๆๆ!”
“…”
ใบหน้าของเจียงเฉินมืดมน “ฉันได้ยินสิ่งที่พวกคุณพูดออกมาแล้ว…”
ชายในชุดสูทตื่นตระหนก “คุณเจียง ผม…”
เจียงเฉินโบกมือเพื่อขัดจังหวะด้วยใบหน้าที่เย็นชา “คุณไม่ต้องมาขอร้องอะไรเพราะมันไม่มีประโยชน์!”
เจียงเฉินหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาถ่ายรูป ชายในชุดสูทและส่งให้เลขาของประธานเมอร์เซเดสเบนซ์กรุ๊ป “ช่วยตรวจสอบให้ผมหน่อยว่าบุคคลในภาพเป็นคนจากบริษัทใช่ไหม?”
ตรีด vN
เลขาของประธานโทรกลับมา “คุณเจียง บุคคลนี้เป็นรองประธานเมอร์เซเดสเบนซ์กรุ๊ปของเรา เขามีชื่อว่าเฉินหยาง”
เจียงเฉินมองชายชุดสูทก่อนจะตอบกลับไป “ฉันต้องการลดตําแหน่งของเขา!”
บอกว่าฉันไม่ชอบผู้หญิง?
ถ้าหากไล่ออกมันจะดูใจร้ายเกินไป! แต่การลดตําแหน่งมันคงไม่มากเกินไปหรอกใช่ไหม?
YOU MAY ALSO LIKE
