เป็นมหาเศรษฐีระดับพระเจ้าด้วยระบบลงชื่อ - 103 คนสวย สงวนเนื้อสงวนตัวหน่อยเถอะ

ตอนที่ 103: คนสวย สงวนเนื้อสงวนตัวหน่อยเถอะ

หลังงานเลี้ยงสิ้นสุดลง

 

จางเทียนเหิงถามเสียงต่ําออกมา “หวางกวน เดาสิว่า เจียงเฉินเขาเอาอะไรมาให้บริษัทกฎหมายของเรา?”

 

หวางกวน “อะไรหรอ?”

 

“สัญญา 3 ฉบับ ฉบับแรกมาจากบริษัทหลักทรัพย์กั๋วดู่อีกฉบับมาจากบริษัทไท่เว่ยกรุ๊ปแล้วก็บริษัทสุดท้ายได้รับการแนะนํามาจากโจวหมิง รวมมูลค่าการเซ็นสัญญาครั้งนี้สูงถึง 15 ล้าน!”

 

จางเทียนเหิงพูดพร้อมชูนิ้วขึ้นมาสามนิ้ว!

 

พระเจ้า!

 

ทําสัญญา 3 ฉบับในคืนเดียว? มูลค่ารวม 15 ล้าน?

 

ปาหินก้อนเดียวได้นกถึงสามตัวเลยงั้นหรอ?

 

“นายคิดว่ามันจบแล้วใช่ไหม? ถ้านายคิดอย่างนั้นนายก็เด็กเกินไปแล้ว”

 

มุมปากของจางเทียนเหิงยกยิ้มขึ้น “ถ้าในมุมระยะยาวแล้ว เจียงเฉินเขาเป็นหุ้นส่วนของเราเขาก็จะได้รับเงินปันผลจากเราแล้วเขาก็จะค่อยๆขยายวงธุรกิจของ เขาและในอนาคตมันจะทําให้เราเพิ่มช่องทางรายได้อีกมาก จริงไหมล่ะ?”

 

หวางกวนตกตะลึงจนอ้าปากค้าง “ว้าว.นั่นก็แสดงว่า”

 

“ใช่”

 

จางเทียนเหิงพยักหน้าก่อนจะพูดต่อ “ตั้งแต่นี้ต่อไป เจียงเฉินจะเป็นเหมือนกับพ่อของพวกเรา ถ้าเขาอยากให้เราไปซ้ายเราก็จะไปซ้าย อยากให้ไปขวาเราก็จะไปขวา เขาอยากให้เราสู้เราก็จะสู้ เราจะต้องทําให้เขาไม่ลืมบริษัทกฎหมายของเราอย่างเด็ดขาด! เข้าใจแล้วใช่ไหม?”

 

หวางกวนพยักหน้า “เข้าใจแล้ว! เจียงเฉินจะเป็นพ่อของพวกเรา ไม่สิ เป็นบรรพบุรุษของพวกเราไปเลย!”

 

จางเทียนเหิงพูดอย่างจริงจัง “พรุ่งนี้หลังจากเซ็นสัญญาเสร็จนายจะต้องนําเงิน 10 ล้านเอาไปให้เขาจําไว้ว่าห้ามขาดแม้แต่เหรียญเดียว!”

 

“โอเค! ฉันจะเกาะขาของเขาไว้ให้แน่นเลย!”

 

หวางกวนพยักหน้า!

 

……

 

กลับมาที่โรงแรม

 

เจียงเฉินเข้าไปอาบน้ำเป็นคนแรกก่อนจะมานอนดูทีวีอยู่บนเตียง

 

ซูเสี่ยวเสี่ยวถือนมเข้ามาสองแก้วก่อนจะยินให้เจียงเฉินแก้วหนึ่ง “พี่เจียงเฉิน- การดื่มนมก่อนนอนทําให้พี่ดูหล่อขึ้นนะ”

 

“อืม” เจียงเฉินรับมาก่อนจะจิบมัน

 

“พี่เจียงเฉิน มีคราบนมติดอยู่ที่ปากพี่นะ” ดวงตาของซูเสี่ยวเสี่ยวเป็นประกาย

 

“หืม ตรงไหนหรอ?”

 

“อย่าขยับ- หนูจะช่วยพี่เอง”

 

ซูเสี่ยวเสี่ยวขยับเข้ามาก่อนจะจูบไปที่ปากของเจียงเฉินก่อนจะถอนศีรษะของเธอออกมาทันที

 

เจียงเฉินพูดด้วยความเคือง “สาวน้อย เธอจะใจกล้าเกินไปแล้วนะ”

 

“ฮี่ฮี่- มันไม่ทําให้หนูจูบพี่ไม่ได้หรอก”

 

ซูเสี่ยวเสี่ยวยิ้มออกมา

 

เจียงเฉินพูดอย่างจริงจัง “ได้งั้นวันนี้ฉันจะเอาคืนจนเลือดของเธอไหลนองเลย!”

 

ซูเสี่ยวเสี่ยว “พี่โกหก- เลือดของหนูเพิ่งหมดไปไม่กี่วันมันจะกลับมาอีกได้ยังไง?”

 

“ไม่เชื่อพี่งั้นหรอ?”

 

เจียงเฉินยิ้มอย่างชั่วร้ายก่อนจะเผยใบหน้าที่ดุร้ายราวกับหมาป่าที่กําลังล่าเหยื่อออกมา ไม่นานหมาป่าตัวนี้ก็กระโจนเข้าไปกินกระต่ายน้อยสีขาวทันที

 

“อ้า–พี่รังแกหนู-โอ้ยยยยย-“

 

ซูเสี่ยวเสี่ยวที่เป็นผู้หญิงอ่อนแอย่อมทนไม่ไหว

 

ท้ายที่สุดก็จบลงด้วยการประลองยุทธกันบนเตียง

 

ร่างทั้งสองพากันขยับขึ้นลงไปมา

 

ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง

 

คราบเลือดบนผ้าปูที่นอนปรากฏความเงียบสงบก็กลับมา

 

ทั้งคู่ต่างพากันผ่อนคลาย

 

ซูเสี่ยวเสี่ยวมุ่ยปากเล็กๆของเธอด้วยความโศกเศร้า “พี่ เจียงเฉิน- พี่มันคนไร้ยางอาย พี่เป็นคนไม่ดี”

 

เจียงเฉินยิ้มเยาะ “แต่เมื่อกี้ยังเรียกพี่ด้วยเสียงหวานๆอยู่เลยนะ”

 

ใบหน้าแสนน่ารักของซูเสี่ยวเสี่ยวเห่อร้อนขึ้นมาทันที่เธออายจนต้องเอามือมาปิดใบหน้าของตัวเองก่อนจะพูดออกมา “พี่เจียงเฉิน พี่มันน่าเกลียด- หนูไม่สนใจพี่แล้ว หนูจะนอน!”

 

พูดจบเธอก็พาดขาเรียวสวยของเธอไว้บนตัวเจียงเฉินทัน

 

“ฮ่าฮ่าฮ่า เสี่ยวเสี่ยวจะทรมานพี่ให้ตายเลยหรอ!”

 

เจียงเฉินพูดออกมาแบบขําๆ

 

“หึ- หนูไม่สน!”

 

ซูเสี่ยวเสี่ยวพูดขบก็หลับตาของเธอทันทีก่อนจะเอาแขนของเธอไปกอดรอบตัวเจียงเฉินแล้วค่อยๆปรับเป็นท่าทางที่สบายที่สุดสําหรับเธอ

 

ไม่นานเธอก็หลับไปจากความเหนื่อย

 

….

 

สองวันต่อมา โจวหมิงก็กลับมาที่บริษัทของเขา

 

เลขาของเขาเปิดประตูเข้ามาก่อนจะรายงานเขาว่าองุ่นสามพวกที่เขาประมูลมาเพิ่งจะถูกส่งมาถึงจากประเทศเกาะ!

 

*(ประเทศเกาะ=ประเทศญี่ปุ่น)

 

ใช่แล้ว! มันไม่ได้มาเป็นกล่องแต่ว่ามาเป็นพวง!

 

องุ่นทับทิมแห่งโรมันส์ชั้นดีนั้นโดยปกติแล้วจะมีราคาอยู่ที่พวงละ 20-26 ดอลลาร์สหรัฐเท่านั้นแต่ในช่วงเวลา 16 ปีมานี้ราคาเฉลี่ยของมันอยู่ที่ 423 ดอลลาร์สหรัฐซึ่งแน่ นอนว่ามันเป็นการประมูล

 

และเมื่อผ่านมาอีก 20 ปีความต้องการของมันก็ยังไม่ได้ลดลงแม้แต่น้อยแต่กลับเพิ่มขึ้นสูงอย่างต่อเนื่องจนกระทั่งตอนนี้ราคาของมันคงที่อยู่ที่ประมาณ 6400-9000 ดอลลาร์สหรัฐ

 

ราคารวมขอองุ่นทั้งสามพวงนั้นอยู่ที่ 24,000 ดอลลาร์ องุนแต่ละลูกราคาเฉลี่ยอยู่ที่ 340 ดอลลาร์สหรัฐและเมื่อแปลงเป็นเงินสกุลหยวนก็จะตกอยู่ที่ลูกละ 2,000 หยวน! 

 

แน่นอนว่าถ้าคนทั่วไปได้เห็นราคานี้พวกเขาต้องอยากขึ้นไปถามกับพระเจ้าบนสรรค์ทันที!

 

ว่านี่มันองุ่นบ้าอะไรกันทําไมถึงแพงขนาดนี้?

 

องุ่นทับทิมแห่งโรมันส์มีสีแดงอมน้ำตาล มันมีค่าความเป็นกรดที่ต่ํามากมีน้ำตาลที่สูงและเนื้อก็ฉ่ำ ดังนั้นเมื่อน้ำมันใส่เข้าไปในปากความหวานจากน้ำในตัวขององุ่นจะระ เบิดออกมาและปกครุมไปทั่วทั้งปากของคุณ

 

และภายใต้ความต้องการอย่างถึงขีดสุด องุ่นทับทิมแห่งโรมันแต่ละพวงนั้นจะต้องผ่านมาตรฐานที่เข้มงวดจนถึงขีดสุดเพื่อให้องุ่นทุกพวงนั้นมีคู่ควรกับชื่อของมัน

 

ดังนั้นอัตราการผลิตของมันแต่ละปีจึงอยู่ต่ํามาก

 

และที่มากไปกว่านั้นคือองุ่นชนิดนี้ดูแลได้ยากมาก หากได้รับการดูแลที่ไม่เหมาะสมมันจะสูญเสียรสชาติและความไปในทันที

 

และตามปกติแล้ว อายุการเก็บของมันที่จะคงรสชาติไว้ได้ดีที่สุดนั้นจะอยู่ที่ 48-56 ชั่วโมงเท่านั้น!

 

ตั้งแต่ที่มันถูกตัดมันจะถูกส่งเข้าไปที่โรงประมูลทันทีในระยะเวลาไม่ถึงชั่วโมงโดยที่จะต้องไม่มีข้อยกเว้นอะไรทั้งนั้น

 

แล้วหลังจากนั้นมันก็จะใช้เวลาสองถึงสามชั่วโมงใน การขึ้นเครื่องเพื่อบินนําไปส่งให้แก่ผู้ที่ประมูลมันได้! 

 

โจวหมิงนั้นได้ทําการสั่งจองมันล่วงหน้าถึง 6 เดือนและต้องใช้เส้นสายไม่น้อยเลยกว่าจะได้มันมา!

 

“เอาออกมาให้ฉันหนึ่งพวง แล้วที่เหลือเอาไปให้คุณเจียงทันที ต้องให้คุณเจียงลองชิมมันให้ได้!”

 

โจวหมิงโบกมือก่อนจะสั่งการออกไป

 

“ค่ะ ค่ะฉันจะไปเดี๋ยวนี้”

 

เลขาหญิงนําองุ่นออกมาหนึ่งพวงทิ้งไว้ให้โจวหมิงก่อนจะกอดกล่องที่มีองุ่นเหลืออีกสองพวงออกไปเพื่อนําไปส่งให้เจียงเฉินทันที!

 

เธอจะต้องรักษาเวลาเพื่อส่งให้เจียงเฉินให้เร็วที่สุดเพื่อเก็บความสดใหม่ของมันไว้

 

และยิ่งอยู่ในช่วงฤดูร้อนแบบนี้การเก็บรักษาผลไม้ ให้สดใหม่นั้นไม่ง่ายเลย โดยเฉพาะองุ่นล้ำค่าแบบนี้

 

….

 

เพียงหนึ่งวันหลังจากที่เจียงเฉินกลับมาที่หลงเฉิง เขาก็ได้รับโทรศัพท์จากซูเสียวเสี่ยวมันทําให้เขาต้องคิดถึงบรรยากาศในค่ำคืนนั้น

 

คืนที่นางฟ้าตัวน้อยคนนี้ได้กลายเป็นของเขา

 

หลักจากพูดคุยสอบถามกันไปก็ปรากฏว่าพ่อของซูเสี่ยวเสี่ยว ซูยี่ไห่ต้องเข้ารักษาตัวในโรงพยาบาลจากโรคความดันสูง!

 

หนึ่งในพ่อตาในอนาคตของตัวเองต้องเข้าโรงพยาบาลเขาคงไม่อยู่เฉยๆหรอกมั้ง?

 

และปรากฏว่าเขาเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลหมิงเต่อพอ

 

เวร!

 

เล้งเสี่ยวหยานกับน้องชายของเธอก็อยู่ที่นั่นไม่ใช่หรอ? 

 

แต่ก็ยังโชคดีที่แผนกศัลยกรรมกระดูกนั้นอยู่คนละที่กับแผนกเส้นเลือด!

 

ไม่งั้นงานนี้เจียงเฉินคงได้แตกแน่!

 

เจียงตัดสินใจไปโรงพยาบาลเพื่อหาภรรยาสาวสวยทั้งสองของเขาทันที!

 

มันคงจะเป็นวิธีที่ดี

 

ในเวลานี้เอง

 

เจียงเฉินก็ได้รับสายโทรศัพท์มาจากเลขาหญิงของโจวหมิงพอดี เขาเลยให้เธอไปหาเขาที่หน้าโรงพยาบาลหมิงเต๋อเลยทันที ส่วนเขาก็จะไปซื้อตระกล้าผลไม้มาเพิ่มอีก 

 

ไม่นานเขาก็มาถึง

 

รถเบนซ์ขับเข้ามาช้าๆ

 

เลาขาหญิงของโตวหมิงลงมาจากรถ เมื่อลงมาเสร็จเธอก็เห็นเจียงเฉินจากระยะไกลทันที ด้วยความหล่อและบรรยากาศรอบๆตัวของเขา

 

มันสามารถดึงดูดความสนใจของสาวๆรอบๆได้ไม่ยากเลย

 

ใบหน้าของเธอปรากฏรอบแดงๆขึ้นมา เธอรีบถือกล่องผลไม้ที่บรรจุองุ่นทับทิมแห่งโรมันเข้าไปหาเจียงเฉินทันที

 

เจียงเฉินหยิบองุ่นขึ้นมาหนึ่งพวงก่อนจะยื่นตระกล้าผลไม้ ตระกล้าหนึ่งให้กับเลขาหญิง

 

“คุณรอผมตรงนี้ก่อนแล้วก็เอาองุ่นอีกพวงมาใส่ตระกล้านี้ด้วย”

 

เลขาหญิงดูงุนงงไปในทันที ? ?

 

เธออดมจที่จะถามออกมาไม่ได้ “คุณเจียงนี่คือ…?” 

 

“อ่อ ผมมีภรรยาสองคนอยู่ที่นี่ผมจะไปหาทีละคน คุณคิดยังไงล่ะ?”

 

เจียงเฉินพูดออกมาเบาๆ

 

ทันใดนั้นใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนเปสีแดง “คุณเจียง! ฉัน ม่มีความคิดอะไรทั้งนั้นค่ะ แต่ถ้าคุณไม่ว่าอะไรจะมีฉันอีกซักคนก็ได้นะคะ!”

 

เสนอตัวออกไปทันที

 

เจียงเฉินที่ได้ยินก็แทบทรุด

 

คนสวย- สงวนเนื้อสงวนตัวหน่อยเถอะ! โอเคไหม?