เป็นมหาเศรษฐีระดับพระเจ้าด้วยระบบลงชื่อ - 104 ภรรยาขอผมตบหน้าเธอหน่อยเถอะ

ตอนที่ 104 : ภรรยาขอผมตบหน้าเธอหน่อยเถอะ!

โรงพยาบาลหมิงเต่อ ชั้น VIP

ที่แผนกต้อนรับ พยาบาลฝึกหัดเสี่ยวยยู่ก็ได้รับพัสดุส่งเวนมาเธอร้องออกมาด้วยความตกใจ “ว้าว- นี่แฟนของฉันส่งผลไม้ราคาแพงขนาดนี้มาให้เลยหรอเนี่ย!”

พยาบาลที่อยู่รอบๆได้เมื่อได้ยินก็พากันเดินเข้ามาทันที

พยาบาลคนหนึ่งถาม “เสี่ยวยู่พวกเราขอลองชิมหน่อยได้ไหม?”

เสี่ยวยู่มุ่ยปากแล้วพูดออกมา“ไม่มีทาง- แฟนของฉันบอกฉันว่าเขาจะโกรธแน่ถ้าฉันให้คนอื่นกินมัน!”

ทุกคนที่ได้ยินอย่างนั้นก็ทําได้แค่แยกตัวออกไปแม้จะยังอยากกินอยู่นิดหน่อยก็ตาม

เธอนั้นพึงพอใจกับท่าทีของทุกคนมาก แต่การแสดงของเธอมันจบลงแล้ว!

ในเวลานี้เองเล้งเสี่ยวหยานก็เดินผ่านมา ดวงตาของเสี่ยวยู่ยู่ก็ขยับตามเธอนั้นอยากจะโอ้อวดตัวเองต่อหน้าเล้งเสี่ยวหยาน!

“พี่เสี่ยวหยาน ทําไมประธานเจียงถึงไม่ได้มาหาพี่นานขนาด

นี้กัน?”

เล้งเสี่ยวหยานพูดอย่างเย็นชา “เขายุ่งอยู่มีอะไร?”

เสี่ยวยยยิ้ม “ไม่มี แต่วันนี้แฟงของฉันซื้อผลไม้กล่องหนึ่งราคากว่า 600 มาให้ฉันเลยอยากถามพี่หน่อยว่าคุณเจียงเขาได้ซื้อผลไม้อะไรมาให้พี่รึเปล่า!”

“มันไม่ใช่ธุระอะไรของเธอ”

เล้งเสี่ยวหยานพูดออกมาราวกับว่าเธอนั้นไม่อยากจะยุ่งกับอีกฝ่ายแล้ว

เสี่ยวยู่ยู่ก็ตอบกลับ “โอ้- ถึงแฟนของฉันจะไม่รวยเท่าประธานเจียง แต่เขาก็ชอบซื้อของขวัญมาให้ฉันบ่อยๆ นั่นก็คงหมายความได้ว่าเขารักฉันมากแต่ก็ไม่ต้องไปสนใจอะไรหรอก”

เล้งเสี่ยวหยานจ้องไปที่อีกฝ่ายอย่างเย็นชา “สามีของฉันให้รถ Maserati”

“รถ Maserati!”

ไม่ต้องเปรียบเทียบก็รู้แล้วว่าอะไรดีกว่า พูดออกมาแค่นี้เสี่ยวยู่ยู่ก็รู้อิจฉาแล้ว!

ทุกคนในโรงพยาบาลต่างก็ได้เห็นรถMaseratiราคากว่า 1.6 ล้านกันแล้ว!

แฟนของคนอื่นอย่างมากก็ให้โทรศัพท์ซักเครื่องแค่ประธานเจียงกลับให้รถราคา 1.6 ล้าน!

จนหลายๆคนได้แต่อิจฉา!

ภายในใจของเสี่ยวยู่ยู่เต็มไปด้วยความอิจฉาแต่เธอก็ยิ้มออกมา“พี่สาวเสี่ยวหยาน ประธานเจียงเขาซื้อรถให้พี่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะรักพี่เสมอไปความห่วงใยต่างหากถึงจะแสดงถึงมันได้ อย่างฉัน แฟนของฉันเขารู้ว่าฉันชอบอะไรเขาก็เลยส่งผลไม้นําเข้าราคากว่า 300 หยวนมาให้ฉันตลอด”

“ พี่สาวเสี่ยวหยาน พี่น่ะน่าสงสารเกินไปแล้ว ประธานเจียงเขา ทิ้งให้พี่อยู่ที่นี่คนเดียว น่าสงสารจริงๆ”

เสี่ยวยู่ยู่มองเล้งเสี่ยวหยานด้วยความดีใจอยู่ข้างใน

เล้งเสี่ยวหยานก็ไม่ได้สนใจอีกฝ่าย ในเวลานี้เองเจียงเฉินก็กลับ มาพร้อมกับตะกร้าผลไม้

เสี่ยวยยู่ก็ตกใจทันทีที่เห็นเจียงเฉินกลับมา!

ดวงตาของเล้งเสี่ยวหยานที่เต็มไปด้วยความเย็นชาก็ค่อยๆอบอุ่นขึ้นเธอเข้ไปกอดเจียงเฉินทันที “สามี- คุณกลับมาแล้ว!”

มันจะเกิดอะไรขึ้นล่ะถ้ามีคนมารังแกภรรยาของคุณ?

เราก็ต้องตบหน้าอีกฝ่ายกลับซะสิ!

“ภรรยาผมก็คิดถึงคุณเหมือนกัน”

เจียงเฉินกับเล้งเสี่ยวหยานกอดกันและกันเขารีบหยิบองุ่นขึ้นมาก่อนจะป้อนให้เล้งเสี่ยวหยานกินทันที “มาสิลองกินองุ่นดู”

เล้งเสี่ยวหยานกินเข้าไปลูกหนึ่งเมื่อกัดมัน องุ่นทับทิมแห่งโรมันส์ก็ระเบิดออกในปากของเธอทันที่และความหวานก็กระจายไปทั่วทั้งปากของเธอ!

“ว้าว- สามีมันอร่อยมากเลย”

ดวงตาที่เย็นชาของเธอเป็นประกายใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความหวานเธอไม่เคยกินองุ่นที่อร่อยแบบนี้มาก่อน

ในเวลานี้เองใบเสร็จการซื้อองุ่นทับทิมแห่งโรมันส์ก็ล่วงหล่นลงมาและสายตาของพยาบาลสาวก็เฉียบแหลมพอที่จะเห็นมันเธอก้ มตัวลงไปเก็บมันทันที

และอาศัยจากระดับภาษาอังกฤษระดับ 6 ของเธอเธอจึงอ่านแล้วเข้าใจข้อมูลข้างในทันที

โรงประมูลเกาะโตเกียวองุ่นทับทิมแห่งโรมันส์ 1 พวง มีทั้งหมด 22 ลูกขายในราคา 7,500 ดอลลาร์สหรัฐ

นางพยาบาลสาวเบิกตากว้างแล้วร้องออกมาทันที

“พระเจ้า! นี่…นี่มันองุ่นทับทิมแห่งโรมันส์ พวงหนึ่งตั้ง 7,500 ด อลลาร์สหรัฐ!”

ในเวลานี้เองบรรดาหมอและพยาบาลที่ได้ยินต่างก็รีบวิ่งเข้ามาดูทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น

“ว้าว- มีแค่ 22 ลูกใน 1 พวงแต่ละลูกก็ตก 340 ดอลลาร์ส หรัฐนั้นก็คือ 2400 หยวน!”

“โอ้พระเจ้า! องุ่นลูกเดียวราคา 2400 หยวน? นี่มันบ้าเกินไป แล้ว!”

“และที่มากไปกว่านั้น ถ้าจะซื้อเจ้าองุนนี่ต้องสั่งจองล่วงหน้าอย่างน้อยครึ่งปีไม่อย่างนั้นก็จะไม่มีสิทธิ์เข้าร่วมประมูล!”

“ท่านประธานเจียงเขาไม่ใช่คนแล้ว! นี่มันฟุ่มเฟือยเกินไปถ้าฉันได้กินมันละก็ชีวิตน้อยๆของฉันมันก็คุ้มค่าแล้ว!”

“พระเจ้า- น้องเสี่ยวหยานจะมีความสุขเกินไปแล้ว! อิจฉา!”

หมอและพยาบาลต่างพากันพูดคุยกัน เพราะยังไงก็ตาม มันเป็นผลไม้สุดหรูที่แม้จะมีเงินแต่ก็ยังยากที่จะซื้อได้

เมื่อเสี่ยวยู่ยู่ได้เห็นองุ่นที่ราวกับทับทิมเม็ดใหญ่ เธอก็ตกตะลึงไปในทันที!

อะไรกัน?

องุ่นทับทิมแห่งโรมันส์ ทําไมฉันไม่เคยได้ยินชื่อมันมาก่อน?

แฟนหนุ่มของฉันเขาบอกว่าผลไม้ลูกละ 300 หยวนก็นับว่าแพงมากแล้ว!

แล้วองุ่นที่ตกลูกละ 2400 หยวนนี่มันมาได้ยังไงกัน!?

“ของปลอม…มันเป็นของปลอม ใช่ไหม?”

เสี่ยวยู่ยู่ไม่อยากจะเชื่อ “มันจะไปมีองุ่นที่แพงแบบนี้อยู่บนโลกได้ยังไงกัน?”

นางพยาบาลสาวที่ถือใบเสร็จอยู่ก็ส่ายหัวก่อนจะพูดออกมา “เสี่ยวยู่ยู่เธอนี่ยังอ่อนเกินไปจริงๆ เธอไม่เห็นรึยังไงนี่มันใบรับรองการประมูลนะ? ตลกจริงๆเลย!”

รอยยิ้มของเสี่ยวยู่ยแข็งค้างไปในทันที

เธอกัดฟันของเธอก่อนจะเขียนชื่อขององุ่นทับทิมแห่งโรมันส์เอาไว้ในใจเธออย่างลับๆ

และการที่เจียงเฉินอยู่ที่นี่ทําให้เธอนั้นไม่กล้าที่จะแหย่เล้งเสี่ยวหยานอย่างเด็ดขาด!

เธอกลับไปแล้วหาข้อมูลของ “อรุ่นทับทิมแห่งโรมันส์” ทันทีและปรากฏว่ามันเป็นแบบเดียวกับอันที่อยู่ในตะกล้าของเจียงเฉินจริงๆ!

บ้าไปแล้ว! มันมีอยู่จริงๆด้วย!

ผลไม้ที่ใสราวกับทับทิม!

หนึ่งในผลไม้ที่แพงและหายากที่สุดในโลก!

ผลไม้ชั้นเลิศที่มีราคาตั้งแต่ 6000 ถึง 9000 ดอลลาร์สหรัฐ! 360

มันทําให้เธอนั้นทั้งโมโหทั้งอิจฉาอีกฝ่ายเลยทีเดียว!

ท่าประธานเจียงเขาให้ผลไม้ที่ตกลูกละกว่า 2000 หยวน แต่แฟนของตัวเองกลับให้ผลไม้กล่องละ 300?

เขาโกหกฉันใช่ไหมผลไม้ที่ราคาแพงที่สุดในโลกแต่กลับราคาไม่ถึง 1000 ต่อกิโล?

โมโห!

เสี่ยวยู่ยโทรหาแฟนของเธอทันที!

แฟนหนุ่ม “ว่าไงที่รัก คุณคิดถึงผมหรอ?”

“นายไอ้คนไม่ได้เรื่อง! นายหลอกฉัน ผลไม้ชั้นดีอะไรของนายมันไม่ได้แพงอะไรเลย ฉันอยากกินองุ่นทับทิมแห่งโรมันส์ ไปหามาให้ฉันไม่งั้นฉันเลิกกับนายแน่!”

แฟนหนุ่ม “ของแบบนั้นมันหาซื้อด้วยเงินอย่างเดียวไม่ได้หรอกนะมันต้องจองอย่างน้อยครึ่งปีแล้วไปประมูลที่ประเทศญี่ปุ่น อีก!”

“ฉันไม่สน! นายต้องซื้อมาให้ฉันเดี๋ยวนี้! ไม่งั้นฉันจะเลิกกับนายแน่! ฮ่า ฮ่า ฮ่า

เสี่ยวยู่ยู่หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง!

แฟนหนุ่มของเธอกดวางสายไปพร้อมกับอารมณ์โมโห

โว้ย

ไม่รู้ว่าวันนี้แฟนสาวของเขานั้นโดนปีศาจตัวไหนเข้าสิงจนอยากจะกินองุ่นมูลค่า 50,000 แถมราคานั้นยังได้แค่พวกเดียวเนี่ยนะ?

คิดว่าตัวเองมีค่าดั่งเพรชรียังไงกัน?

ในวอร์ดผู้ปวย VIP

พวงองุ่นมูลค่ากว่า 7500 ดอลลาร์สหรัฐถูกเจียงเฉินกินไปแล้วสองลูกและเขาก็พบว่ารสชาติของมันนั้นหวานกว่าองุ่นๆทั่วๆไปมากและยังน้ําอีกด้วย

เล้งเสี่ยวหยานเองก็แปลกใจเธอถามออกมา “สามี- ทําไมคุณไม่กินอีกล่ะ?”

“ก็เพราะผมอยากให้คุณได้กินของอร่อยๆไง”

เจียงเฉินยิ้มออกมา

เล้งเสี่ยวหย่นที่ได้ยินก็รู้สึกประทับใจ เธอเอาแขนของเธอไปคล้องแขนของเจียงเฉินไว้ก่อนจะสะอื่นออกมา “ซื้อหือ สามี คุณดีกับฉันจริงๆเลยไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นฉันจะไม่ทิ้งคุณไปแน่ ฉันคิดถึงคุณ”

เจียงเฉินสัมผัสกับแก้มของเล้งเสี่ยวหยานอย่างอ่อนโยนเช็ดน้ําตาของเธอออกก่อนจะปลอบเธอ “ไม่ต้องร้อง”

หลังจากพูดจบเจียงเฉินก็จูบไปที่ริมฝีปากของเล้งเสี่ยวหยานทั้งคู่คุยผ่านหัวใจของกันและกัน

หลังจากอยู่กับเล้งเสี่ยวหยานไปซักพัก แม้ว่าเขาจะอยากอยู่กับเธอต่อแต่ซูเสียวเสี่ยวก็ยังรอเขาอยู่

และตอนนี้ก็ได้เวลาแล้ว

เจียงเฉินรู้สึกว่าเวลาของชีวิตเขานั้นไม่พอจริงๆ!