เป็นมหาเศรษฐีระดับพระเจ้าด้วยระบบลงชื่อ - 120 ความกลัวของอี้เว่ยกับการตัดสินใจอย่าง่ายดายของเจียงเฉิน

ตอนที่ 120: ความกลัวของอี้เว่ยกับการตัดสินใจอย่าง่ายดายของเจียงเฉิน!

ในเวลานี้เองเจียงเฉินก็เริ่มทําการตรวจสอบเบื้องหลังของหลี่เฉียง และเขาก็พบว่าร้านชาเหมิงซวนเมื่อวานนี้ก็เป็นหนึ่งในธุรกิจในครอบครัวของหลี่เฉียงเหมือนกัน!

ธุรกิจครอบครัวของหลี่เฉียงคนนี้มีขนาดใหญ่มาก พ่อของเขามีบริษัทหงหางกรุ้ปเป็นบริษัทค้าเหล็กระดับประเทศ!

มีทรัพย์สินกว่าหมื่นล้าน!

ต่อให้เป็นดาราดังอย่างงี้อีเว่ยก็ยังต้องกลัวเบื้องหลังของเขา!

แต่สําหรับเจียงเฉินแล้วเขาไม่กลัวซักนิด!

ฉันเจียงเฉินคนนี้เป็นตํารวจอาชญากรรมระดับประเทศฉันไม่กลัวอํานาจพวกนี้หรอก!

เจียงเฉินสวมชุดเครื่องแบบตํารวจอาชญากรรมแล้วไปทําเรื่องรายงานที่กรมตํารวจอาชญากรรมทันทีก่อนจะนําตํารวจอาชญากรรม 15 นายพร้อมรถตํารวจ 4 คันมุ่งหน้าออก

หนึ่งชั่วโมงต่อมาหลี่เฉียงก็ถูกจับกุมที่สนามบิน!

หลี่เฉียงที่เกรงกลัวความผิดก็สารภาพความผิดทุกอย่างของเขา!

และมันไม่ได้มีแค่เรื่องเมื่อคืนนี้เท่านั้นแต่ยังมีประวัติอันดํามืดของคนๆนี้อีกเยอะมาก!

และตอนนี้คุกก็ได้เปิดประตูรอต้อยรับเขาเข้าไปแล้ว!

ในเวลาเดียวกัน

ในห้องเพรสซิเด้นท์สวีทแห่งหนึ่งในโรงแรม 5 ดาว

หลังจากที่ได้อาบน้ำเสร็จ จี้อีเว่ยก็เดินไปที่หน้าต่างบานใหญ่แบบฝรั่งเศษแล้วก็มองดูเมือง

และยังมีประกายความเย็นชาออกมาจากดวงตาของเธอ

แม้ว่าตอนนี้เธอจะก่อตั้งบริษัทบันเทิงของเธอขึ้นมาเองแล้ว แต่เธอนั้นก็ยังกลัวเบื้องหลังของหลี่เฉียงไม่น้อยเธอจึงยังไม่ได้เคลื่อนไหวอะไรมาก

แต่สําหรับผู้ช่วยของเธอที่ร่วมมือกับเขานั้นไม่ได้โชคดีนัก

ในเวลานี้เอง เลขาสาวก็เดินเข้ามาก่อนจะทําการรายงานอยู่ข้างหลังเธอ “คุณจี้ ทุกอย่างที่คุณได้สั่งมาเสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ ผู้ช่วยคนล่าสุดของคุณ ซุนยู่เหวินก็ถูกทางตํารวจจับข้อหาเปิดเผยความลับทางธุรกิจไปแล้ว”

“สมควรแล้ว!”

ในตาของอี้อเว่ยมีแต่ความเย็นชาไร้ซึ่งความโกรธเคืองหรืออะไรทั้งนั้น

ผู้ช่วยสาวกระซิบ “น่าเสียดายที่หลี่เฉียง คนนั้นเรายังไม่สามารถจับเขาได้ ความแค้นครั้งนี้คงยากที่จะสงบลงจริงๆ”

“อืม ครอบครัวของหลี่เฉียงนั้นมีธุรกิจจํานวนมาก มันไม่ง่ายเลยที่จะจัดการกับเขา ฉันยังไม่ได้มีหลักฐานมากขนาดนั้น”

จี้อี่เว่ยถอนหายใจออกมาแววตาของเธอเผยให้เห็นความสิ้นหวังที่ต้องเห็นผู้ชายคนนั้นยังคงลอยนวล

เธอไม่เพียงแต่กลัวเบื้องหลังของเขาเท่านั้น เธอยังต้องคํานึงถึงอิทธิพลของตัวเธอเองที่มีต่อสื่อด้วย

ถ้าเธอปล่อยเรื่องนี้ออกไปคงไม่พ้นจะโดนพวกนักข่าวออกมาโจมตีชื่อเสียงของเธอจนต้องเสียหายอย่างหนักแน่

น่าเสียงดาย…เจียงเฉินเขาเป็นเพียงตํารวจอาชญากรรมตัวเล็กๆเท่านั้น!

เมื่อคิดถึงเจียงเฉินแล้ว เธอก้เริ่มรู้สึกถึงความเจ็บปวดเล็กน้อย มันคงจะบวมแดงไปทั้งวันแน่ๆ

ดวงตาของเธอในตอนนี้เต็มไปด้วยความเคือง เธอรู้สึกอายมากเมื่อได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้

เจ้าเจียงเฉินเจ้าเล่ห์ตัวเหม็นทําไมรู้จักทําให้มันอ่อนโยนกว่านี้หน่อย!

ในเวลานี้เองเลขาสาวของเธอก้วิ่งเข้ามาด้วยความดีใจ ก่อนจะรายงานให้เธอฟัง “ท่านประธานจี้ มีข่าวดีค่ะ หลีเฉียงคนนั้นโดนจับแล้วจากคดีพยายามข่มขืนและเขาก็ไม่ได้พูดเรื่องของท่านประธานด้วยค่ะ!”

“อะไรนะ?”

ดวงตาสวยของเธอสั่นไหวอย่างไม่อยากจะเชื่อ

เลขาสาวตื่นเต้นมาก “ใช่แล้วค่ะ ท่านประธานจี้ มันคือเรื่องจริงค่ะ! ข่าวรายงานมาว่าตํารวจอาชญากรรมระดับประเทษนําทีมไปจับเขาด้วยตัวเองดังนั้นหลี่เฉียงก้เลยกลัวจนฉี่ราดตรงจุดที่เขาโดนจับเลยค่ะ”

“ท่านประธานไม่ต้องกลัวเรื่องที่จะเกิดในอนคตแล้วนะคะ”

เลขาสาวพูดก่อนจะเอามือมาปิดปากแล้วยิ้ม

“นี่”

ดวงตาของจี้ เว่ยเต็มไปด้วยความเย็นชาและความสุขและตื่นเต้นจนเกินคําบรรยาย

ไม่ใช่ว่าเจียงเฉินเขาก็เป็นตํารวจอาชญากรรมระดับประเทศหรอ?

เขาเก่งถึงขนาดนี้เชียว?

ดวงตาที่เย็นชาของเธอค่อยอบอุ่นขึ้นเธอพูดออกมาเบา “เข้าใจแล้ว เธอออกไปก่อน”

เลขาสาวทั้งสองคนก็ออกไปพร้อมกัน

จี้อี่เว่ยหยิบโทรศัพท์ของเธอขึ้นมาแล้วโทรหาเจียงเฉินทันที แต่เมื่อโทรไปก็ไม่มีทีท่าว่าอีกฝ่ายจะรับสายเลย

“เจียงเฉิน! นายบอกจะรับผิดชอบไม่ใช่รึไง แล้วนี่มันหมายความว่ายังไงกัน? นายกําลังทําอะไรอยู่”

“ฮึม!”

จี้อี่เว่ยโยนโทรศัพท์ของเธอไปข้างๆทันที

จริงแล้วเจียงเฉินนั้นไม่ได้ตั้งใจจะไม่รับเพียงแต่เขากําลังยุ่งอยู่ก็เท่านั้น

การรับมือกับหลี่เฉียงคนนี้ไม่ง่ายเลย ถ้าเป็นตํารวจอาชญากรรมทั่วไปคงไม่มีปัญญาจะจัดการกับอีกฝ่ายได้แน่ๆ!

แต่โชคไม่ดีที่คนที่อีกฝ่ายต้องมาเจอก็คือเจียงเฉิน!

เจียงเฉินนั้นต้องเริ่มจากการกดดันครอบครัวหลีให้หยุดการกดดันธุรกิจของจี้อีเว่ยและเมื่อทําสําเร็จเขาก็ต้องให้อีกฝ่ายทําการรับสารภาพผิดต่อ

และโชคดีที่อีกฝ่ายก็เรื่องแย่ๆมาไม่น้อยมันเลยทําให้งานของเขาง่ายขึ้นมาก!

เมื่อเจียงเฉินออกมาจากสถานนีตํารวจ เขาก็เพิ่งจะเห็นว่าจี้อี่เว่ยโทรมาหาเขาแต่ตอนนั้นเขากําลังยุ่งอยู่

ดังนั้นเขาเลยทําการโทรกลับแต่ปรากฏว่าเป็นเลขาของเธอที่รับสายแทน

เมื่อเจียงเฉินเห็นว่าคนที่รับสายไม่ใช่อีเว่ยเขาก็วางสายทันทีในเรือนจํา

หลี่เฉียงถูกส่งตัวเข้ามาในคุกและเพื่อนร่วมห้องขังของเขานั้นก็ดูไม่ใช่คนดีเลยแม้แต่น้อย

ชายที่มีรอยสักเดินเข้ามาหาเขาก่อนจะถามอน่างเย็นชา “ว่าไงไอหนุ่ม โดนคดีอะไรถึงเข้ามากัน?”

หลี่เฉียนในเวลานี้ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก “ฉัน…ฉันพยายามข่มขืนผู้หญิง”

“คนประเภทที่พวกเราเกียจที่สุดในเรือนจําก็คนแบบแกเนี่ยแหละ พี่น้องรุมกระทืบมันเลย!”

ชายที่มีรอยสักโบกมือนักโทษคนอื่นๆก็เข้ามาทันที!

พวกเขากดหลี่เฉียงลงกับพื้นก่อนจะเริ่มลงมือ!

“อ้ากกก — ช่วยด้วย!!!”

หลี่เฉียงร้องไห้ออกมาอย่างน่าสงสารราวกับหมูที่กําลังร้องจมูกและใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยจุดที่ซ้ำและบวมหลังจากโดนรุมเสร็จเขาก็โดนโยนเอาไปไว้ที่มุมห้องทันที

ปรากฏว่าก็มีคนที่มีสภาพเดียวกับเขากําลังนั่งอยู่ด้วยกัน และคนๆนั้นก็คือเฉินจื่อห้าวนั่นเอง

เฉินจือห้าว “พี่ชายใครพาพี่เข้ามากัน?”

หลี่เฉียงกัดฟัน “เจียงเฉิน! มันชื่อว่าเจียงเฉิน!”

“เจียงเฉินงั้นหรอ?”

ตาของเฉินจือห้าวเบอกกว้าง “คนๆที่เอาผมเข้ามาในนี้ก็ชื่อเจียงเฉินเหมือนกัน บังเอิญอะไรขนาดนี้!”

ทั้งสองมองดูกันและกันก่อนจะกอดคอกันร้องไห้ออกมาเสียงดัง

ทั้งสองเดินไปคว่ำโต๊ะเพื่อระบสยความคับข้องใจด้วยกัน

ตั้งแต่ที่หลี่เฉียง 1 ใน 7 นายน้อยแห่งเมืองหลวงโดนกฏหมายเล่นงานไปทั่วทั้งเมืองต่างตกตะลึงทันที!

“พระเจ้า! ครั้งนี้หลี่เฉียงเจอตอเข้าให้แล้ว เขาจะต้องไปเจอกับขาใหญ่มาแน่ๆ!”

“ใช่แล้ว หลี่เฉียงเขาพูดกับฉันมาประโยคหนึ่งเขาบอกว่าตํารวจอาชญากรรมคนนั้นชื่อเจียงเฉิน!”

“ใช่แล้ว! ในอนคตจะทําอะไรก็คงต้องระวังหน่อย อย่าปล่อยให้คนที่ชื่อเจียงเฉินจับได้!”

“ฉันได้ยินว่าคนที่ชื่อเจียงเฉินนั้นมีเบื้องหลังที่ลึกลับมาก แม้แต่พ่อหลีก็ยังโดนเขากดดันได้!”

ลู่เว่ย ลูกชายของลู่ตงหัวยักษ์ใหญ่ในวงการอสังหาริมทรัพย์ 1 ใน 7 นายน้อยแห่งเมื่อหลวงก็ยังต้องดีดตัวขึ้นมาจากโซฟาทันทีที่ได้เห็นข่าวนี้

“อะไรนะ! เจียงเฉินเขาก็เป็นเจ้าหน้าที่ตํารวจอาชญากรรมระดับประเทศด้วยหรอ?!”

“ขอหนูดูหน่อย ขอหนูดูหน่อย”

ผีน้อยลู่ฉู่ซวนก็มาหยิบโทรศัพท์ของเขาไปทันที “พี่เจียงเฉินของหนูก็เป็นตํารวจด้วยหรอ?”

“ว้าว เขาหล่อจังเลย!”

ใบหน้าของผีน้อยลู่ฉู่ซวนในตอนนี้เต็มไปด้วยความคลั่งไคล้

ลู่เว่ยที่เห็นก็โมโหขึ้นมาทันที ขาดึงโทรศัพท์กลับก่อนจะพูดออกมา “สาวน้อยเธอจะไปรู้อะไร? เจียงเฉินคนนั้นจะไปดีกว่าฉันได้ยังไง?!”

“แกนั่นแหละที่ไม่เข้าใจ!”

ลู่ตงหัวดุออกมาอย่างเย็นชาก่อนจะพูดเสียงต่ำ “เว่ยเอ๋อร์! ตามข่าวที่แกเห็นน่ะถูกต้องแล้ว เจียงเฉินคนนี้พวกเราไม่ควรไปแตะต้องโดยเฉพาะเขานั้นเป็นถึงตํารวจอาชญากรรมพิเศษระดับประเทศด้วย แกต้องรู้ก่อนว่าตําแหน่งนี้ใช่ว่าคนทั่วไปจะมีโอกาศได้มา!”

“ถ้าฉันได้ลูกเขยแบบนี้ อนาคตของจระกูลลู่ของเราก็จะ….”

“แกควรจะเรียนรู้การมองคนจากน้องสาวแกบ้าง!”

“เจียงเฉิน! กับครอบครัวของเราจะต้องเป็นมิตรกันให้ได้”

ลู่ตงหัวนั้นเป็นมหาเศรษฐีหมื่นล้านดังนั้นเขาจึงเป็นคนที่จะมองการณ์ไกลเสมอ!