เป็นมหาเศรษฐีระดับพระเจ้าด้วยระบบลงชื่อ - 128 : การทดสอบหลังการดื่ม ผลที่ออก

ตอนที่ 128 : การทดสอบหลังการดื่ม ผลที่ออก

 

หลี่เหอเดินจากไปพร้อมกับสาปแช่งอยู่ในใจ

 

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังมาจากท้องฟ้าและฝนก็เทลงมา!

 

“ซูม   ซูม!”

 

“พระเจ้า ทําไมฝนถึงตกได้เร็วขนาดนี้กัน?”

 

ในชั่วพริบตา ตัวของเจียงเฉินก็เปียกไปทั่วทั้งตัว

 

เข้าไปในรถแล้วก็สตาร์ทรถทันทีและเริ่มเหยียบคันเร่งแต่รถกลับไม่ขยับ!

 

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเครื่องยนต์ขัดข้องหรือเพราะอะไร!

 

แต่ที่แน่ๆตอนนี้รถไม่สามารถขับออกไปได้แล้ว!

 

เจียงเฉินตะลึง : ทําไมถึงเป็นแบบนี้ได้กัน?

 

…..

 

ในเวลานี้เอง

 

หลินซีหลานก็กลับมาถึงบ้านของเธอ หลินซีหลานนั้นอาศัยอยู่ที่นี้เพียงคนเดียว

 

แม้ว่ามันจะเล็กแต่ก็ดูสะอาดและอบอุ่น

 

เธอมองไปที่ช่องแชทของเจียงเฉิน

 

ผลปรากกฏคือเขายังไม่ตอบกลับมา

 

เธอเลยลองกดไปดูที่แชทกลุ่ม [กลุ่มตํารวจหญิงประจําเมืองมังกร] แล้วเธอก็เริ่มรายงานผลของวันนี้

 

หลินซีหลาน : [การเดตวันนี้จบแล้ว! วันนี้ไปเที่ยวที่มหาลัยเก่าของเจ้าหน้าที่เพียงมา! โรแมนติกมากๆ]

 

ตํารวจหญิง 1 : ว้าว-น่าอิจฉาจังเลย! พี่ซีหลาน!

 

ตํารวจหญิง 2 : เธอคงไม่ได้พาเจ้าหน้าที่เจียงเข้าบ้านใช่ไหม?

 

หลินซีหลาน : [มีบางอย่างที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น แต่เท่านี้ฉันก็พอใจแล้ว]

 

ตํารวจหญิง 3 : น่าเสียดายจัง ตอนนี้ฝนก็ตกหนักด้วยและมันคงจะตกไปทั้งคืนแน่ๆ! ถ้าเจ้าหน้าที่เจียงเข้าไปกับเธอ มันคงจะเป็นเวลาที่ดีในการพัฒนาความสัมพันธ์ของเธอเลยนะ!

 

“อะไรนะ?”

 

เห็นข้อความนี้แล้วดวงตาของหลินซีหลานก็เบิกกว้าง

 

ในวันที่ฝนตกแบบนี้เจียงเฉินเขาคงจะไม่เป็นอะไรใช่ไหม….

 

เธอกังวลมาก เธอรีบโทรหาเจียงเฉินทันที เธอก็พบว่าเจียงเฉินยังไม่ได้ออกไป!

 

หลินซีหลานหยิบร่มขึ้นมาแล้วรีบออกไปรับเจียงเฉินทันที

 

ฝนตกหนักขนาดนี้ต่อให้ถือร่มออกไปก็ใช่ว่าจะช่วยได้

 

ร่างกายของหลินวีหลานเปียกโชกไปทั้งตัว กระโปรงยาวของเธอเกาะติดไปกับผิวหนังของเธออย่างแนบแน่น และรูปร่างของเธอก็เผยให้เห็นอย่างไม่ต้องสงสัย

 

เจียงเฉินที่เห็นเธอก็ไม่คิดอะไรมากเขารับไปหาเธอและกลับเข้าบ้านของเธอทันที

 

3 นาทีต่อมา ที่บ้านของหลินซีหลาน

 

ทั้งคู่ต่างเปียกโชกไปทั้งตัว!

 

“ฮัดชิ้ว”

 

หลินซีหลานจามออกมา

 

เจียงเฉินเข้าไปดูเธอ “ซีหลาน ไปอาบน้ําอุ่นก่อนเดี๋ยวจะเป็นหวัดเอา”

 

หลินซีหลานลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “แล้วนายล่ะ นายก็เปียกเหมือนกันนะ!”

 

เจียงเฉินยิ้มออกมา “ผมคงเข้าไปอาบพร้อมกันไม่ได้หรอกมั้ง”

 

ใบหน้าของหลินซีหลานแดงขึ้นมา “งั้นนายไปอาบก่อนเดี๋ยวฉันอาบทีหลังเอง”

 

เจียงเฉิน “โอเค!”

 

ยังไงซะเจียงเฉินก็เป็นผู้ชาย ดังนั้นการจะวิ่งตรงเข้าไปในห้องน้ําเลยก็คงจะไม่เหมาะเท่าไหร่

 

เพราะมันมีชุดชั้นในของหลินซีหลานกําลังตากอยู่หลายตัว

 

อา— อย่าไปมอง อย่าไปมอง

 

หลังจากอาบน้ําเสร็จ เขาก็ตระหนักอะไรบางอย่างได้!

 

ที่นี่ไม่มีผ้าเช็ดตัว!

 

เจียงเฉินตะโกนออกไป “ซีหลาน ในห้องน้ําไม่มีผ้าเช็ดตัว! เอามาให้ผมซักผืนหน่อยได้ไหม?”

 

“รอแปปหนึ่ง”

 

หลินซีหลานตอบกลับทันที เธอหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วค่อยๆ เข้าไปเปิดกระจกกันฟ้าของห้องน้ํา

 

เธอส่งผ้าเช็ดตัวออกไปและหน้าของเธอก็ต้องร้อนผ่าวทันทีเมื่อไอน้ําจางหายไป!

 

หลินซีหลาน : กรี๊ด- ทําไมฉันต้องเหลือบไปเห็นมันด้วย! แล้วทําไมมันถึงได้ดูกําลังโกรธเกรี้ยวอย่างนั้น?

 

ไม่นานเจียงเฉินกันผ้าเช็ดตัวออกมา! หลินซีหลานเข้าไปหลังจากนั้นเธอก็ออกมาพร้อมกับชุดนอนบางๆ ของเธอ

 

เจียงเฉินที่กําลังดื่มน้ําอุ่นก็ต้องพ่นน้ําออกไปทันที

 

นี่…รูปร่างของหลินซีหลานจะสุดยอดเกินไปแล้ว!

 

ขาคู่เรียวยาวของเธอเอวเล็กๆที่พอดีมือสะโพกกลมกลึง แม้แต่หน้าอกแสนอวบอิม

 

และเมื่อมาอยู่ในชุดนอนบางๆแล้วมันยิ่งดูสวยเข้าไปกันใหญ่

 

เจียงเฉินตกตะลึง ใบหน้าของหลินวีหลานปกคลุมไปด้วยหมอกสีแดงๆสองก้อน

 

ปกติแล้วเธอจะสวมชุดแบบนี้อยู่ที่บ้านแค่คนเดียวแต่วันนี้….มีเจียงเฉินอยู่ด้วยอีกคน

 

เธอนั่งบนโซฟาบนห้องนั่งเล่นเธอไม่รู้จะทําอะไรต่อไปดี

 

เธอรีบเบิดโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วขอความช่วยเหลือจากเพื่อนสาวของเธอทันที

 

หลินซีหลาน : [หยิงจื่อ ฉันควรทํายังไงดี เจียงเฉินอยู่ที่บ้านฉันแล้ว…ฉันควรทํายังไงดี?]

 

ซูหยิงเป็นพี่น้องที่ดีของเธอคนหนึ่ง เธอนั้นก็เป็นดอกไม้งามของกรมตํารวจด้วยเพียงแต่คนละเขตกันเท่านั้น

 

ซูหยิงตกตะลึง : [อะไรนะ! เจ้าหน้าที่เจียงอยู่บ้านของเธอ? ไม่ใช่ว่าเธอบอกว่าเขากลับไปแล้วหรอ?]

 

หลินซีหลาน : [พอดีมีอุบัติเหตุนิดหน่อย ยังไงก็เถอะตอนนี้เจียงเฉินเขาก็อยู่ในบ้านฉันแล้ว]

 

ซูหยิงเริ่มเคลื่อนไหวทันที : งั้นซีหลานฟังฉันนะ เธอไปหาอะไรมาดื่มกับเจ้าหน้าที่เจียงซะแล้วเธอก็ลองแกล้งเมาดู เพื่อทดสอบความอดทนของเขา ถ้าเขาอดทนได้แสดงว่าเขา รักเธอ!

 

ใบหน้าของหลินซีหลานแดง : หือ? ทําไมต้องทําแบบนี้ด้วย?]

 

ซูหยิงตอบด้วยความมั่นใจ : [เธอน่ะไม่มีประสบการณ์เลย ดังนั้นเธอยิ่งต้องทดสอบเขาไม่งั้นเธอจะรู้ได้ยังไงว่าเจียงเฉินเขาชอบเธอจริงรึเปล่า ถ้าเขาเพียงโลภความสว ยงามของเธอล่ะ?]

 

หลินซีหลานตกตะลึงแต่ก็เห็นด้วน [โอเค งั้นฉันขอไปลองก่อน]

 

….

 

หลินซีหลานมองไปที่เจียงเฉินด้วยสายตาว่าเปล่าก่อนจะกระซิบออกมา “เรา…มาดื่มไวน์กันหน่อยไหม?”

 

เจียงเฉินก็ไม่คิดมาก “โอ้ ดื่มหรอ? ก็ดีจะได้อบอุ่นร่างกายหน่อย”

 

ไม่นานขวดไวน์แดงก็ถูกเปิดออก

 

ทั้งสองชนแก้วกัน ก่อนจะเริ่มดื่มและพูดคุยกันในบรรยากาศที่เงียบสงบ

 

เจียงเฉินเองก็คาดไม่ถึงเลยว่าวันนี้พายุฝนจะถล่มมาหนักแบบนี้

 

ใบหน้าของหลินซีหลานร้อนผ่าวเมื่อเธอยกไวน์ขึ้นมาจิบ ใบหน้าของเธอแดง…ในตอนนี้เธอลืมไปแล้วว่าเธอนั้นต้องแกล้งเมาแทนที่จําแกล้งเมาในตอนนี้เธอกลับรวมรวมความกล้าและพูดออกมาอย่างเบาๆ “เจียง เฉิน-ฉัน…ฉันชอบนาย”

 

เจียงเฉินยิ้ม “ซีหลานเธอเมาแล้วนะ”

 

“ฉันยังไม่เมา!”

 

หลินซีหลานที่ไม่รู้ว่าเธอไปเอาความกล้ามาจากไหนเธอขึ้นไปนั่งบนตักของเจียงเฉินทันที “นายชอบฉันไหม?”

 

“ชอบสิ เธอทั้งน่ารักแล้วก็สวย”

 

เจียงเฉินโอบเอวเธอเบาๆ

 

หลินซีหลานเอนตัวของเธอเข้าใกล้เจียงเฉินก่อนจะเริ่มจูบเขาแม้ว่าเธอจะไม่ได้เชี่ยวชาญเลยก็ตาม

 

เจียงเฉินเองก็กอดเธอแน่นขึ้นแต่ก็ยังนุ่มนวลมือของเขาก็เริ่มอยู่ไม่สุข

 

“อืม…”

 

ร่างกายที่แสนบอบบางของหลินซีหลานสั่นแล้วก็ค่อยๆอ่อนยวบ แขนคู่เนียนราวกับหยกก็กอดคอของเจียงเฉินไว้แน่นทั้งคู่จูบกันโดยที่ไม่สนใจรอบข้างอีกต่อไป

 

หลังจากผ่านไปซักพักดวงตาของหลินซีหลานก็เบิกกว้างคิ้วของเธอขมวดและใบหน้าของเธอค่อยเผยให้เห็นถึงความเจ็บปวด

 

“เจียงเฉิน ”

 

ใบหน้าของเธอแดงเธอกอดคอของเจียงเฉินไว้แน่นแล้วค่อยๆไปซบที่ไหล่ของเขา

 

ทั้งสองรวมกันเป็นหนึ่ง….

 

…..

 

แต่มีสิ่งหนึ่งที่ทั้งคู่ยังไม่รู้คือหลี่เหอก็มาที่บ้านของหลินซี หลานด้วย

 

เขาไปดื่มไวน์มาและเพื่อรวบรวมความกล้ามาสารภาพรักกับเธอ!

 

หึ อยากจะได้ตัวของซีหลานงั้นหรอแม้ว่าแกจะเป็นแค่คนส่งพัสดุเนี่ยนะ?

 

ต่อหน้าฉันหลี่เหอคนนี้มันจะเป็นไปได้ยังไง?

 

วันนี้ฉันจะสารภาพรักกับซีหลานและเธอจะต้องตอบตกลงแน่นอน!

 

ฉัน หลี่เหอ รู้จักกันในชื่อของประธานหลี่และพี่หลี่ เป็นประธานที่เต็มไปด้วยอํานาจมากมาย!

 

“เจียงเฉิน…แกยังอยากได้ซีหลานอยู่ก็คงได้แต่เก็บไปฝันแล้ว แกไม่ดูตัวเองในกระจกเลยรียังไง? เป็นแค่คางอกแต่อยากจะกินเนื้อหงส์! แกกล้ามาแลกหมัดกับฉันงั้นหรอ? รอดูฉันสารภาพรักกับเธอสําเร็จก่อนเถอะ!”

 

“พรุ่งนี้ฉันจะจูงมือเล็กๆของซีหลานไปโชว์ต่อหน้าแกเอง.. “

 

“นี่ รองเท้านี่มันของใครกัน?”

 

หลี่เหอเจอรองเจ้าอยู่หน้าประตูบ้านของหลินซีหลาน…

 

รอยยิ้มบนหน้าของเขาค่อยๆหายไป!

 

ใบหน้าของเขาเขียวคล้ําทันที!

 

ราวกับได้เห็นทุ่งฮูหลุนเป้ยเอ่อ! (ทุ่งหญ้าที่มีขนาดใหญ่เป็นอันดับ 4 ของโลก)

 

พระเจ้า!

 

ไม่ใช่ว่านั่นมันรองเท้าของไอ้เจียงเฉินหรอ?

 

วินาทีก่อนหน้านี้เขายังเต็มไปด้วยความสุขแต่วินาทีต่อมาราวกับโดนสวมหมวกเขียว!

 

“ซีหลาน! ซีหลาน!”

 

เขารีบเข้าไปทุบประตูบ้านของเธอทันที!

 

แต่ยังไงก็ตาม มันก็ไร้ประโยชน์อยู่ดี!

 

“หือออออ——

 

หลี่เหอกลับไปดื่มไวน์ คนที่ประสบความสําเร็จในชีวิตมีทรัพย์สินกว่า 100 ล้านแต่ในคืนอันเงียบเหงาเขากลับรู้สึกว่าตัวเองน่าสังเวช

 

เขาได้พลาดหลินซีหลานไปแล้ว

 

เขาดื่มท่ามกลางความโศกเศร้าน้ําตาหลั่งไหลออกมาพร้อมกับปากที่เปร่งเสียงร้องเพลงออกมา

 

“ในคืนที่เงียบเหงา หัวใจของฉันที่ควรอยู่ตรงนั้น…แต่ ฉันกลับไม่สามารถที่จะเรียนรู้และควบคุมลมหายใจของฉันได้ ”

 

หญิงชราที่อาศัยอยู่ชั้นบนก็รีบลงมาข้างล่าง “ผีสางหมาบ้าตัวไหนกันมาเห่าหอนเรียกร้องขอส่วนบุญกลางดึกกันหะ? น่ารําคาญจนนอนไม่ไหวแล้ว ออกไป!”

 

หลังจากโดทนทุบตี หลี่เหอก็วิ่งกลับไปนั่งหน้าประตูจนรุ่งสาง

 

…..

 

วันต่อมา เจียงเฉินก็เปิดประตูบ้านของหลินซีหลานอย่างสดชื่น

 

เมื่อเขามองออกไปก็ต้องพบกับชายคนหนึ่ง นั่งทรุดโทรมอยู่หน้าประตูใบ้หน้าของเขาเต็มไปด้วยน้ําตาและคราบสกปรก

 

เขาก็ต้องตกใจทันที!

 

“ขอทานหรอ? ไม่มีเงินจะกินแล้วหรอ? น่าสงสารจริงๆ!”

 

เจียงเฉินเอาเงิน 50 หยวนออกมาจากกระเป๋าของเขา และวางที่หน้าของชายคนนั้นก่อนจะเดินกลับไป

 

หลี่เหอร้องไห้อยู่ก็เปิดตาขึ้นมาและฉากตรงหน้าที่เขา เห็นก็ทําให้เขาระเบิดทันที

 

หมายความว่ายังไงกันให้เงินฉัน 50 หยวน?

 

สงสารฉันงั้นหรอ?

 

แกได้หลินซีหลานที่ฉันชอบไปแล้วแกก็ให้เงินฉัน 50 หยวนงั้นหรอ?

 

เขาตกตะลึงเขาลุกขึ้นมาก่อนจะวิ่งออกไป

 

“เจียงเฉิน หยุดให้ฉันเดี๋ยวนี้!”