เป็นมหาเศรษฐีระดับพระเจ้าด้วยระบบลงชื่อ - 14 เรียกปรมาจารย์เจียงเฉินมาเพื่อบอกเลิก

ที่ประตูทางเข้าเขตชุมชน

ดวงตาของซูเสี่ยวเสี่ยวกลอกไปมา “น้องเจียงเฉินให้พี่สาวพูดอะไรหน่อย”

เจียงเฉินสงสัยว่าเธอไม่สบายใจและใจดี: “พี่ต้องการบอกอะไรผมหรอ ดูน่าลึกลับจัง”

แก้มของซูเสี่ยวเสี่ยวแดงและเธอก็ยกหน้าอกของเธออย่างภาคภูมิใจ:

“ดูสิ พวกมันยังรูปร่างดีอยู่เลย”

ครั้งก่อนที่เธอได้เจอกับเขาครั้งแรก ทั้งๆที่เธอพยายามเสนอตัวให้แต่เขาก็ปฏิเสธเธอจึงคิดว่าเธอนั้นไม่มีแรงดึงดูดสำหรับตัวเขาหรืออาจจะเพราะตอนนั้นเธอใส่เสื้อตัวใหญ่เกินไป ดังนั้นเมื่อเจอกันครั้งนี้เธอจึงพยายามเรียกความมั่นใจกลับมา

“ก็จริงนะ แต่ผมคงบอกไม่ได้” เจียงเฉินมองดู

“น่าเกลียด~”

ซูเสี่ยวเซียวปิดคอของเธออย่างอายๆ ติ่งหูของเธอเป็นสีแดงทั้งหมด

“ใครจะไปพูดโกหกกันล่ะ ถ้านายจะไม่เชื่อ… นายก็ไม่ต้องเชื่อก็ได้…”

“ถ้าผมไม่เชื่อล่ะ”

เจียงเฉินยิ้มออกมา ผู้หญิงบางคนก็มักจะแต่งตัวหลวมๆเพื่อไม่ให้ตัวเองนั้นโชว์รูปร่าง

“โอ้… น้องชายเจียงเฉิน นายมันน่าตายจริงๆ ฉัน…ฉันอยากกลับไปแล้ว”

ใบหน้าของซู่เสี่ยวเสี่ยวร้อนมากราวกับมีไอน้ำบางๆ และเธอก็รีบเดินออกไปอย่างอายๆ

ครั้งนี้ หลังจากได้รับข้อมูลติดต่อของน้องชายเจียงเฉิน ครั้งต่อไปเธอก็จะไปหาน้องชายเจียงเฉินได้ง่ายขึ้น

แม้ว่าเธอจะชอบเจียงเฉินมาก แต่ยังไงเจียงเฉินยังก็ยังไม่ได้เป็นแฟนของเธอ!

ดังนั้นการทำแบบนี้จึงไม่ควร!

แต่ถ้าเจียงเฉินโกรธเพราะจู่ๆเธอก็วิ่งหนีไป~

ซูเสี่ยวเสี่ยวรู้สึกประหม่ามากและตัดสินใจส่งข้อความถึงเจียงเฉินทันที

[น้องเจียงเฉิน ฉันขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะวิ่งหนีนาย】

ติ้ง~

ในไม่ช้าเจียงเฉินก็ตอบกลับเธอ

[ ไม่เป็นไรครับ แล้วก็ช็อคโกแลตที่พี่ให้ผมมามันหวานมาก ผมชอบมันมาก และขอบคุณสำหรับวันนี้ครับ 】

ว้าว! ! !

เจียงเฉินจะหวานเกินไปแล้ว!

ฉันอยากจะกระโดดลงไปในอ้อมแขนของน้องชายเจียงเฉินจริงๆ~

เป็นเหมือนกับแมวเหมียวในอ้อมแขนของเขา~

“ฉัน ซู่เสี่ยวเสี่ยว ต้องพยายามอย่างหนักเพื่อที่จะได้เป็นแฟนที่ดีสำหรับน้องชายเจียงเฉินให้ได้~”

“โอ้ย~ สู้!”

……

ณ ชุมชนหลินเฟิง

เวลาประมาณสิบโมงเช้า

ชุมชนนี้ค่อนข้างเปิดกว้าง อนุญาตให้ทุกคนเข้าได้

เจียงเฉินขนพัสดุเข้าไปในชุมชน

เด็กชายที่ดูเรียบๆและอารมณ์ดี ก็เดินผ่านเจียงเฉินไปพร้อมกับกระเป๋าในมือ

เขาพึมพำกับตัวเอง “ฉันจะซื้ออาหารเช้าไปให้เสี่ยวหลาน เธอต้องประหลาดใจมากๆแน่”

เขาหยุดอยู่ที่เดียวกับเจียงเฉิน และทำการหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรออกพร้อมกัน

บี๊บ~

เสียงโทรศัพท์มือถือของเจียงเฉินดังออกมา เห็นได้ชัดว่าสายที่เขาโทรไปนั้นไม่ว่าง และเขาก็เหลือบตามองไปที่เด็กชายที่ยืนอยู่ข้างๆ

และพบว่าโทรศัพท์ของเด็กชายคนนี้กำลังเชื่อต่อสายอยู่

มีเสียงจากโทรศัพท์ของเด็กชาย

เป็นเด็กผู้หญิง เสียงของเธอค่อนข้างหงุดหงิด

“ทำไมถึงโทรมาแต่เช้าเนี่ย”

“เสี่ยวหลาน ฉันซื้อเสี่ยวหลงเปาที่เธอชอบแล้วก็เต้าหู้ทอดมาให้ ลงมารับมันไปหน่อยสิ!”

“ฉันไม่อยากกิน ฉันไม่อยากกิน”

“แต่ฉันอยู่ชั้นล่างที่บ้านของเธอแล้วนะ ลงมาเถอะ ตกลงไหม”

“ฉันง่วงมาก นายมันน่ำรำคาญจริงๆ”

“ที่รัก ถ้าเธอไม่กินอาหารเช้าทุกวันแบบนี้กระเพาะจะแย่เอานะ ลงมาเร็วๆ นะ”

“ฉันบอกว่าไม่ ไม่อยากกิน เข้าใจไหม”

“…”

เด็กชายอ้อนเธอต่อเนื่องเป็นเวลาห้านาที อ้อนไปมาอย่างไม่รู้จบ แต่หญิงสาวที่อยู่ปลายสายยังคงนิ่งเฉย

และเป็นเพราะเจียงเฉินมีพัสดุที่เป็นของเสี่ยวหลาน ไม่เช่นนั้นเขาจะไม่มาที่นี่เพื่อฟังละครสุนัขอ้อนเจ้านายเป็นเวลาห้านาทีแน่

สำหรับเด็กชายขี้ประจบคนนี้ เพราะวันนี้เป็นวันหยุดของเขา เขาจึงไปหาซื้ออาหารเช้ามาเพื่อโชว์ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ และมันทำให้เขารู้สึกประทับใจตัวเองมาก แต่เขาก็ไม่รู้เลยว่าคนอื่นๆนั้นไม่ได้รู้สึกเช่นเดียวกับเขาเพราะคนรอบๆเขานั้นต่ารู้สึกว่าเขามันเป็นคนโง่

“เสี่ยวหลาน ผมผิดเองที่ซื้อมาให้เธอโดยไม่ได้บอกเธอก่อน แต่ไหนๆผมก็มาแล้วก็ลงมารับมันไปทีเถอะ ผมสัญญาเลยถ้าเธอลงมาเอาแล้วผมจะไปทันที”

“นายก็กินเองสิ ฉันไม่อยากกิน”

ตื้ด…..!

โทรศัพท์วางสายแล้ว

ปล่อยให้คนในที่เกิดเหตุสลดใจเท่านั้น

ถ้าจะให้ถามบนโลกใบนี้ความรักคืออะไร บางคนก็คงตอบว่ามันคือสิ่งที่ทำให้คนรู้สึกไม่สบายและคลื่นไส้

“สำหรับเรื่องแบบนี้นายน่ะอ่อนเกินไป”

เจียงเฉินอดส่ายหัวไม่ได้และถอนหายใจออกมา

“แกจะไปรู้อะไร? คนแบบแกก็คงได้แต่คบกับพัสดุไปวันๆ ไม่เคยมีแฟนกับใครเขาหรอก คุณสมบัติของนายมันยังไม่พอมาตัดสินฉันคนนี้หรอกนะ!”

เด็กชายดูไม่มีความสุขและเมินความหวังดีของเขา

คนแบบนี้สมควรโดนแบบนี้จริงๆ

เจียงเฉินเยาะเย้ย “งั้นหรอ ถ้างั้นฉันจะลองเรียกแฟนของนายลงมาให้ดูละกัน!”

“หึ ฉันพูดไปขนาดนั้นเธอยังไม่ลงมาเลย แล้วแบบแกล่ะจะเป็นไปได้ยังไง”

เด็กชายดูถูกเหยียดหยาม

“แน่นอน นายก็ไปหาที่ซ่อนก่อนและดูการแสดงของฉัน ตกลงไหม” เจียงเฉินยิ้ม

เด็กชายลังเลอยู่สามวินาที แต่ในที่สุดเขาก็ตกลงและไปซ่อนตัวในพุ่มไม้ข้างๆ เขา

เจียงเฉินโทรไปที่โทรศัพท์ของหญิงสาวโดยตรง

“สวัสดีครับ พัสดุของคุณมาถึงแล้ว กรุณาลงมารับมันด้วยครับ”

ไม่ถึง 3 นาที

ก็มีหญิงสาวออกมา

เด็กชายที่เห็นก็มีท่าทางแปลก ๆ แต่เขายังคงแก้ตัวให้แฟนสาวของเขา เพราะท้ายที่สุดเจียงเฉินก็เป็นคนส่งของ ดังนั้นเธอจึงไม่ปฏิเสธที่จะลงมาหรอกมั้ง?

แต่ภาพต่อมาที่เขาเห็นก็ทำให้เขาช็อค!

เจียงเฉินยิ้มอย่างสดใส และถามสาวสวยตรงหน้าเขาอย่างอ่อนโยน:

“คุณชื่อเสี่ยวหลานใช่ไหม”

“ค่ะ”

หญิงสาวพยักหน้าและเหลือบแอบมองเจียงเฉินอย่างลับๆ หัวใจของเธออยู่ในตอนนี้มีแต่ความสับสนวุ่นวาย

ว้าว!

หล่อะไรขนาดนี้!

นี่เขาตรงกับสเป็คที่ฉันชอบเลย!

พี่ชายคนส่งของเป็นชายหนุ่มรูปงาม!

หล่อกว่าแฟนฉันหลายร้อยเท่าเลยนะ!

เจียงเฉินกล่าวอย่างจริงจัง: “เสี่ยวเจียปี้ยู่, ฮุ้ยจื่อหลานชิง ชื่อนี้เหมาะกับบรรยากาศของคุณมาก”

เจียงเฉินพูดคำหวานออกมาจนแทบจะสำลักน้ำลายเป็นน้ำเชื่อมไปแล้ว

เซียวหลาน ชื่อนี้มาจาก Bad Street ไม่ใช่เหรอ

เซียวหลานเปิดตาทันทีและยิ้ม หัวใจของเธอก็เบ่งบาน

ชายส่งพัสดุคนนี้ทั้งหล่อและดูดี ดีกว่าแฟนของเธอมาก! !

“คุณมีใน WeChat ไหม ถ้าครั้งฉันต้องการส่งพัสดุ ฉันจะได้เรียกคุณผ่าน WeChat โดยตรงเลย เป็นไงฟังดูเข้าท่าไหม”

เสี่ยวหลานกล่าวพลางขยิบตาให้เจียงเฉิน

เมื่อเห็นทั้งสองคนคุยกันอย่างสนิทสนม แฟนหนุ่มที่กำลังนั่งยองๆ อยู่บนพื้นหญ้าก็โมโหและตะโกนออกมาทันที

“เสี่ยวหลาน เธอทำอะไร!!!”

เด็กหญิงตกตะลึงครู่หนึ่งก่อนหันศีรษะไปดู และปรากฏว่าแฟนของเธอยังคงเฝ้ามองตัวเองอยู่ในดงหญ้าก่อนจะเดินออกมา!

“ไม่มีอะไร ฉันขอให้พี่ชายทิ้งข้อมูลติดต่อไว้ คราวหน้าจะส่งพัสดุจะได้สะดวก มีอะไรอีกไหม?”

“นี่ อย่าคิดว่าฉันไม่เห็นนะ ที่พวกเธอสองคนจ้องตากัน!”

“โอ้ ได้โปรดเถอะ แล้วนายล่ะกำลังทำอะไรอยู่ กำลังนั่งยอง ๆ อยู่บนพื้นหญ้าในเวลากลางวัน นายมันน่ารังเกียจมากกว่าหรือเปล่า ดูเหมือนนายจะเล่นเกมมากเกินไปแล้วสินะ แล้วอีกอย่างนะนี่มันก็ไม่ใช่ธุระอะไรของนาย!”

“อะไรนะ เธอจะบอกว่าฉันทำไม่ถูกต้องงั้นหรอ ฉันซื้ออาหารเช้ามาให้ทุกวันหยุด แต่เธอก็ไม่เคยลงมารับ แต่กับคนรับส่งพัสดุ คุณถึงกับต้องใช้ WeChat! เขาดีกว่าฉันตรงไหน? “

“ฉันแค่ไม่อยากกินข้าวเช้าที่นายซื้อมา แล้วฉันผิดอะไรที่ฉันจะเพิ่ม WeChat เขาและเขาก็หล่อกว่านายจริงๆ และคุยเก่งกว่านาย! มีปัญหาอะไรไหม?”

“เธอ! เธอ! เธอ! เราเลิกกัน!”

เด็กชายหน้าแดงและหูของเขาก็แดง ก่อนจะพูดออกมา

“โอเค งั้นเราก็เลิกกันเถอะ”

“ไม่ ไม่ ไม่ เสี่ยวหลาน อย่าเพิ่งเลิกกัน ฉันแค่อารมณ์ร้อนไปหน่อยก็เท่านั้น อย่าเลิกกับฉันเลยนะ!”

เด็กชายที่เพิ่งพูดออกมาด้วยอารมณ์ก็กรีดร้องอ้อนวอนทันที

“ออกไป!ฉันไม่อยากเจอคุณอีก”

การจะขอโทษอะไรมันจะยากขึ้นทันทีที่แฟนสาวของตัวเองนั้นหมดความรู้สึกกับตัวเองไปแล้ว เสี่ยวหลานรับพัสดุก่อนจะเดินกลับขึ้นไปชั้นบนทันที

เพราะเธอก็อยากจะโยนแฟนที่น่าเบื่อคนนี้ทิ้งมานานแล้วด้วย!

พี่ชายคนส่งพัสดุผู้แสนหล่อเหลาและมีแรงดึงดูด เขาดีกว่าแฟนเก่าของฉันมาก!

“เสี่ยวหลาน เสี่ยวหลาน คุณกลับมาเถอะนะ ผมอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีคุณ~~ฮือออ~~”

จิตใจของเด็กหนุ่มตกต่ำทันทีและเขาก็ทรุดตัวลงนั่งบนพื้นและร้องไห้ออกมา

……

เมื่อจบเรื่อง

เจียงเฉินก็ขับสามล้อและจากไปอย่างไม่เร่งรีบ

【ติ๊ง…】

[อีเว้นท์พิเศษเปิดใช้งานแล้ว ลงชื่อเข้าใช้สำเร็จ! 】

[รับรางวัลที่ดินภายในถนนวงแหวนที่สองของเมืองหลวงอิมพีเรียล! 】

[ทนายความได้รับมอบหมายให้ดำเนินการตามขั้นตอน โปรดไปยังที่อยู่ที่กำลังจะแสดงต่อไปนี้เพื่อจัดการกระบวนการส่งมอบให้เสร็จสิ้น】

[บ้านเลขที่เลขที่ 7A, ถนนหยางคุณ เขตตงเฉิง]