เป็นมหาเศรษฐีระดับพระเจ้าด้วยระบบลงชื่อ - 170 : แม้ดูผิวเผินจะเป็นคนขับตี้ตี้แต่แท้จริงแล้ว เขาเป็นคนใหญ่คนโต!

ตอนที่ 170 : แม้ดูผิวเผินจะเป็นคนขับตี้ตี้แต่แท้จริงแล้ว เขาเป็นคนใหญ่คนโต!

 

ตั้งแต่ที่หวงซานเดินเข้ามานั้นเขามักจะทําให้ตัวเองกลายเป็นจุดสนใจและเสียงของเขานั้นดังมาก เขานั้นดูถูกผักกาดขาวกะหล่ําปลีและมันเทศว่าเป็นแค่ของชั้นต่ําทําให้ บรรดาลูกค้าที่อยู่ในร้านรําคาญเขามานานแล้ว

 

และทันทีที่เห็นเขาพลาดบรรดาลูกค้าที่รําคาญเขาก็หัวเราะเยาะกันออกมา

 

“เกิดอะไรขึ้นกัน?”

 

ท้องของเจียงเฉินก็เจ็บจากการหัวเราะมานาน เจียงเฉินค่อยๆเงยหน้าขึ้นก่อนจะพูดอย่างเคร่งขรึม “คุณหวง ไม่ใช่ว่าคุณจะเลี้ยงเราไม่ใช่หรอแถมยังบอกด้วยว่าให้กินได้ตามต้องการ?”

 

เฉินเค่อเฉียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะแล้วพูดออกมา “ใช่ๆคุณหวงไม่ใช่ว่าคุณบอกว่าเงินต่อปีของหลายล้านดอลลาร์หรอกหรอ? แค่อาหารมือเดียวก็แค่เล็กน้อยไม่ใช่รึไง?”

 

มู่เฉิงเฉิงเช็ดปากแล้วพูดออกมาด้วยความเย็นชา “คุณหวง วันนี้ฉันกับแฟนขแงฉันเรามีความสุขกับมื้ออาหารมากขอบคุณสําหรับการต้อนรับนะคะ”

 

เธอคว้าแขนเจียงเฉินก่อนที่จะเอาตัวของเธอเข้าไปซบกับไหล่ของเจียงเฉินอย่างนุ่มนวล

 

ใบหน้าของเจียงเฉินปรากฏรอยยิ้มขึ้นมาก่อนจะหันไปกระซิบกับมู่เฉิงเฉิง“เฉิงเฉิง- ฉันชักจะสงสัยแล้วสิว่าเธอกําลังเอาเปรียบฉันอยู่รึเปล่าแต่หลักฐานมันก็แน่นหนา มากแล้วนะ!”

 

มู่เฉิงเฉิงยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ฮิฮิ- สุดท้ายนายก็เป็นแฟนของฉันไม่ใช่หรอ?”

 

แทนที่เธอนั้นจะหลีกเลี่ยง แต่เธอกลับเอาร่างกายอันอ่อนนุ่มของเธอเบียดเข้าไปอีก

 

เธอใช้ประโยชน์จากโอกาศนี้เพื่อเอาใจเจียงเฉิน!

 

ใบหน้าของเจียงเฉินนั้นดูมีความสุขเล็กน้อย

 

เป็นใครก็ไม่มีทางปฏิเสธอย่างแน่นอน นี้ค่อสิทธิพิเศษสําหรับคนเป็นแฟนกันเท่านั้น คนอื่นที่เห็นก็ได้แต่อิจฉาไป

 

แต่สิ่งที่คาดไม่ถึงก็คือ…

 

เฉินเค่อเฉียนที่อยู่ข้างๆ

 

“ฉันอิ่มมากเลย เหนื่อยมากด้วย! อาจารย์ฉันขอพิงด้วยคนนะ!”

 

เฉินเค่อเฉียนเข้ามาอีกคนโดยที่ไร้ความเขินอาย!

 

ในตอนนี้คนที่ดูอยู่รอบๆก็เริ่มพูดคุยกันอย่างดุเดือด

 

“เฮ้ ดูสิเทพธิดาทั้งสองซบแขนผู้ชายคนเดียวกัน!”

 

“มันแปลกตรงไหน? มีเงินมากพอใครๆก็ทําได้!”

 

“ไม่ประเด็นคือ คนรวยน่ะกําลังยืนเป็นโง่อยู่ตรงนั้นต่างหาก! แต่เทพธิดาทั้งสองกลับไม่สนใจเขาพวกเธอเอาแต่สนใจผู้ชายหล่อๆคนนั้น!”

 

“พรูด สงสารเจ้าคนรวยนั่นจริงๆ เงินตั้งเยอะแต่ซื้อสาวได้ไม่กี่วินาทีเองละมั้ง?”

 

เมื่อมองไปที่มู่เฉิงเฉิงกับเฉินเค่อเฉียนที่กําลังยืนพิงเจียงเฉินกันอยู่ใบหน้าของหวงซานก็ค่อยๆกระตุกและบิดเบี้ยว!

 

แม่งเอ้ย!

 

โอ้อวดครั้งนี้ล้มเหลว!

 

เมื่อคิดถึงเงินค่าอาหาร 390,000 ดอลลาร์เขาก็รู้สึกทุกข์ใจแทบตาย!

 

จ้าวหยวนยิ้มและพูดออกมา “คุณหวงคุณจะจ่ายเงินเลยไหมครับ?”

 

หวงซานค่อยๆเดินถอยออกมาก่อนจะเริ่มวิ่งหนี

 

แต่ร้านซินหลงจีได้จับตาเขาดูอยู่อย่างใกล้ชิดตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

 

แม้ว่าจ้าวหยวนจะสุภาพแต่เขานั้นเตรียมการเอาไว้เสมอ

 

พนักงานเสิรฟ์หลายสิบคนก็เริ่มเดินออกมาขวางทาง

 

หวงซานที่เห็นก็อยากจะร้องไห้ออกมา

 

หวงซานจ้องมองไปที่มู่เฉิงเฉิงกับเจียงเฉิน

 

เฉินเค่อเฉียนที่ยืนพิงเจียงเฉินอยู่ก็ไม่ได้หลบสายตาเขาเธอยังคงยืนพิงเจียงเฉินต่อไป

 

หวงซานกัดฟันและยืนขึ้น!

 

“ฉันจะจ่าย!”

 

รูดบัตร

 

ติด- ยอดเงินไม่เพียงพอ

 

จ้าวหยวนกล่าวอย่างสุภาพแต่น้ําเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน “ต้องการเปลี่ยนบัตรไหมครับ?”

 

“เปลี่ยน!”

 

“อีกใบ!”

 

หวงซานอยากจะร้องไห้

 

อาหารเพียงแค่มื้อเดียว!

 

แต่ราคากลับสูงถึง 390,000 ดอลลาร์สหรัฐ 2.73 ล้านหยวน!

 

สมกับเป็นร้านมิชลิน 3 ดาวจริงๆ!

 

หวงซานใช้บัตรจนเต็มวงเงินไปถึง 3 ใบกว่าจะจ่ายได้ทั้งหมด

 

ร้องไห้ออกมา!

 

หวงซานลุกขึ้นยืนด้วยความสิ้นหวัง

 

แต่อย่างน้อยการโอ้อวดของเขาก็ถือว่าทําสําเร็จ!

 

ไม่ถือว่าขาดทุน!

 

หวงซานพูดกับเจียงเฉินอย่างภาคภูมิใจ “เป็นยังไงบ้างล่ะ? มื้อนี้มื้อเดียวฉันจ่ายไป 2.73 ล้าน! นายกล้าพอให้แฟนของนายกินอะไรแบบนี้ไหมล่ะ?”

 

เจียงเฉินถอนหายใจ “ความกล้าแบบนี้ผมไม่มีหรอก”

 

“จบแล้วหรอ? ฮ่าฮ่าฮ่า!”

 

หวงซานกัดฟันแล้วพูดออกมา “ยังไงก็ตาม ฉันมีดีกว่านายเยอะ! อาหารมือเดียวราคา 2.73 ล้านฉันก็จ่ายได้ ฉันสามารถให้ผู้จัดการร้านมาบริการฉันแบบส่วนตัวได้! ส่วนนา ยมันก็แค่คนจนไม่มีวันทําแบบฉันได้หรอก!”

 

ตอนนี้หวงซานไม่สนใจการโอ้อวดอีกต่อไป เขาเพียงต้องการระบายอารมณ์ไม่พอใจในใจของเขาออกมา!

 

เจียงเฉินยิ้มออกมาและไม่ได้พูดอะไร

 

มู่เฉิงเฉิงกับเฉินเค่อเฉียนอยากจะโต้กลับ

 

แต่ในเวลานี้เองจ้าวหยวนก็วิ่งเข้ามาและยื่นสมุดบัญชีให้กับเจียงเฉินด้วยความเคารพ

 

“เถ้าแก่ครับ! นี่คือบัญชีล่าสุดของร้านครับและตรงนี้เป็นกําไรทั้งหมดของร้านครับ ช่วยทําการตรวจสอบแล้วเซ็นชื่อด้วยนะครับ”

 

คนทั้งร้านพากันเงียบ

 

ทุกคนตกตะลึง!

 

แก้วไวน์ของลูกค้าคนหนึ่งตกลงพื้นแตก

 

แต่ไม่มีใครสนใจไวน์แก้วนั้นแม้แต่น้อย

 

เจียงเฉินรับสมุดบัญชีมาดูอย่างขี้เกียจ

 

“อืม วันนี้รายได้ดีทีเดียวครึ่งวันนี้ได้ 5 ล้านใช่ไหม?”

 

“ครับ”

 

จ้าวหยวนพูดด้วยความเคารพ “ไม่ใช่ว่าคุณหวงผู้ร่ํารวยคนนี้เพิ่งจะอุดหนุนร้านของเราไป 2.73 ล้านไม่ใช่หรอครับ?”

 

พรุด!

 

หวงซานกระอักเลือด 3 ลิตรขึ้นไปบนฟ้า!!

 

“ถะ…เถ้าแก่!”

 

“หนุ่มหล่อที่ขับตี้ตี้เป็นถึงเถ้าแก่ของร้านซินหลงจี้จริงๆหรอ?”

 

“พรุด! ที่เขาบอกว่าเขาไม่กล้าใช้เงิน 2.7 ล้านเพื่อทานอาหารที่นี่คงเพราะ เขาไม่จําเป็นต้องใช้!

 

“ฉันชื่มชมเขาเลยจริงๆ!”

 

มู่เฉิงเฉิงมองไปที่หน้าเจียงเฉินแล้วก็อดหัวเราะไม่ได้

 

ปรากฏว่าเขาหวงซานหลงกลมาตั้งแต่แรก ตอนนั้นที่จ้าวหยวนทักทายเขาต้องการจะทักทายเจียงเฉินไม่ใช่เขาแต่เมื่ออีกฝ่ายเริ่มเล่นละครกลับเป็นตัวเขาที่หลง เชื่อจนสนิท!

 

“โอ๊ย โอ้ย- ท้องของฉัน”

 

เฉินเค่อเฉียนหัวเราะจนตัวงอเป็นลูกบอล

 

หวงซานชี้ไปที่เจียงเฉินด้วยความตกตะลึงก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ําเสียงสั้นๆ “เป็นไปได้ยังไง! ไม่ใช่นายบอกว่านาย เป็นคนขับที่ตั้งั้นหรอ?”

 

“ก็ฉันขับตี้ตี้จริงๆนิ”

 

เจียงเฉินพูดด้วยใบหน้าที่จริงจัง “สัมผัสประสบการณ์ชีวิตไงรู้จักปาว?”

 

หวงซานเงียบ!

 

หวงซานไม่กล้าโอ้อวดอีกต่อไป

 

ซินหลงเปิดแค่ครึ่งวันก็มีรายได้ 5 ล้านแล้วถ้าทั้งวันมันจะพุ่งไปขนาดไหนกัน?

 

แล้วถ้าเป็นปีละปีละเท่าไหร่?

 

แล้วเจียงเฉินที่เป็นเถ้าแก่จะร่ํารวยขนาดไหน?

 

เขาเองก็แค่พนักงานคนหนึ่งแม้ว่าจะมีตําแหน่งเป็นหัวหน้าแต่เขาจะไปเปรียบเทียบกับเจียงเฉินได้จริงหรอ?

 

แถมเขายังเพิ่งจะไปโอ้อวดต่อหน้าเขาเพื่อแย่งผู้หญิงอีก!

 

เขาเองก็คุ้นเคยกับประธานสู่จีพอสมควรดังนั้นเขาจึงรู้ดีว่าคนระดับนี้น่ากลัวขนาดไหน?

 

หวงซานหลั่งเหงื่อเย็นออกมา

 

เขาเริ่มจะตระหนักได้แล้วว่าตอนนี้เขากําลังยืนอยู่บนขอบเหวแห่งความตาย!

 

เจียงเฉินยืนขึ้นแล้วพูดออกมาเบาๆ “คุณหวง”

 

“อา…”

 

หวงซานในตอนนี้ดูสิ้นหวังมากเขาพยายามยืนแต่ก็ก้มหัวไว้ตลอด

 

เขาราวกับไก่ชนที่พ่ายแพ้และต้องมาก้มหน้าให้กับผู้ชนะ

 

เจียงเฉิน “ผมได้คุยเรื่องของคุณกับประธานลู่จีเรื่องนี้แล้

หวงซานที่ได้ยินก็ยิ่งตกตะลึง

 

เขายังรู้จักประธานของฉันด้วย!

 

คราวนี้ความหยิ่งผยองของเขาไม่เหลืออีกต่อไป

 

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป– นายก็ไปทําเรื่องย้ายแผนกเองนะ เข้าใจใช่ไหม?”

 

เจียงเฉินพูดออกมาเบาๆ

 

“เข้าใจแล้วครับ เข้าใจแล้วครับ”

 

หวงซานพยักหน้าซ้ําๆราวกับไก่ที่กําลังจิกเมล็ดข้าว

 

“และถ้านายกล้าทําต่างจากที่ฉันพูดไป ฉันก็เกรงว่าผลที่ตามมาจะร้ายแรงมากนะ”

 

คําพูดของเจียงเฉินแม้จะเบาแต่เมื่อพูดออกไปมันยิ่งทําให้หวงซานรู้สึกแย่ยิ่งจํานวนคําที่พูดออกมาน้อยลงบัญ หาก็จะยิ่งใหญ่ขึ้นยิ่งพูดน้อยลงเท่าไหร่ผลที่ตามมาก็จะรุนแรงขึ้น!

 

หวงซานเดินออกจากร้านด้วยความสิ้นหวัง

 

ครั้งนี้ถือว่าเป็นการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่สําหรับเขา เขาไม่อาจตอบโต้เจียงเฉินได้แม้แต่น้อย

 

“ทําไมถึงได้มีคนแบบนี้อยู่บนโลกกัน?”

 

“เห็นได้ชัดว่าเขาแข็งแกร่งมากแต่ทําไมเขาถึงทําตัวติดดินแบบนี้?”

 

ใบหน้าของหวงซานเต็มไปด้วยความขมขื่น

 

เวลากลางคืน

 

ในเวลานี้สายตาของมู่เฉิงเฉิงกับเฉินเค่อเฉียนที่มองเจียงเฉินก็เปลี่ยนไป

 

เจียงเฉินในตอนนี้เปลี่ยนจากคนขับตี้ตี้กลายมาเป็นเจ้าของร้านอาหารมิชลิน 3 ดาวซึ่งมีมูลค่าอย่างน้อยก็หลายพันล้านไม่แน่ว่ามันอาจจะมากถึงหมื่นล้านเลยก็ได้!

 

แถมเขายังรู้จักกับประธานลู่จีของพวกเธออีกด้วย!

 

การเปลี่ยนแปลงในครั้งนี้ทําให้พวกเธอสั่นสะท้าน

 

เขากลายเป็นคนใหญ่คนโตไปแล้ว!

 

จากนั้นจู่ๆก็มีความคิดเข้ามาในหัวของพวกเธอ เทพบุตรที่ร่ํารวยแบบนี้ทั้งยังใจดีและยังทําตัวติดดิน ไม่ใช่ว่านี่คือเจ้าชายขี่ม้าขาวในตํานานหรอ?

 

ที่หน้าประตูของร้านซินหลงจี้สองสาวกําลังรอให้เจียงเฉินออกมา

 

“เค่อเฉียน…ฉันควรบอกเขาดีไหมว่าฉันชอบเขา?”

 

มู่เฉิงเฉิงพูดออกมาอย่างอ่อนแรง

 

เธอนั้นแอบรักเจียงเฉินแต่ตอนนั้นเธอไม่รู้เลยว่าเจียงเฉินนั้นจะเป็นคนที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้

 

“เฉิงเฉิง ให้ฉันเข้าแข่งกับเธออย่างยุติธรรมได้ไหม?ที่จริง….ฉันก็ชอบเจียงเฉินน่ะ”

 

เฉินเค่อเฉียนกัดฟันพูดความในใจของเธอออกมา

 

ดวงตาคู่งามของมู่เฉิงเฉิงเบิกกว้าง “อะไรนะ? เค่อเฉียนเธอ…ก็ชอบอาจารย์เหมือนกันหรอ?”

 

มู่เฉิงเฉิงตกใจมาก!!

 

“โอ้ยเฉิงเฉิงก็เจียงเฉินเขาเพอร์เฟคขนาดนั้น! ถ้าฉันบอกว่าฉันไม่หวั่นไหวฉันก็โกหกแล้ว!”

 

เฉินเค่อเฉียนรู้สึกว่าเรื่องแบบนี้มันไม่มีถูกไม่มีผิด

 

และในเวลานี้เองเจียงเฉินก็เดินออกมาได้ยินพอดี

 

แต่เขาก็แกล้งทําเป็นไม่ได้ยินสิ่งที่พวกเธอคุยกัน!

 

บางทีเรื่องของความรู้สึกปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติดีกว่า

 

หญิงสาวทั้งสองที่เห็นเจียงเฉินเดินมาใบหน้าของพวกเธอก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงพร้อมๆกัน

 

คืนนี้เจียงเฉินนั้นได้สอนบทเรียนให้กับหวงซานและได้รับความโปรดปรานจากหญิงสาวถึง 2 คนแถมยังช่วยร้านของตัวเองทําเงินได้อีก 2 ล้านมันมให้เขารู้สึกมีความสุขมาก

 

หลังจากที่ไปส่งสองสาวที่มหาลัยแล้วเจียงเฉินก็กลับไปหาหลินซีหลานเพื่อพักผ่อน

 

ผ่อนคลายทั้งจิตใจและร่างกาย

 

วันต่อมาเจียงเฉินก็มาขับตี้ตี้อีกครั้ง

 

เขาได้รับลูกค้าที่เป็นชายร่างสูงและสวมหน้ากากขึ้นมาและชายคนนี้ยังดูหยิ่งผยองไม่น้อยเลย

 

“เร็วหน่อย!”

 

ทันทีที่เขาขึ้นมาบนรถเขาก็รีบสั่งเจียงเฉินอย่างรวดเร็ว“พาฉันไปส่งที่ตึกที่หรูหราในวงแหวนที่ 5 ทางเหนือภายในครึ่งชั่วโมง!”

 

วงแหวนที่ 5 ทางเหนือ? มันไกลมาก!

 

เจียงเฉินรู้สึกสับสน “เวลาแค่ครึ่งชั่วโมงเป็นไปไม่ได้หรอกที่จะไปถึงที่นั่น”

 

“ฉันจะกดรายงานแย่ให้นายแน่ถ้าฉันไปไม่ทัน!”

 

ชายคนนั้นถลึงตาใส่เจียงเฉินด้วยความหยิ่งผยอง “ทําไมจะไม่ไปรียังไง?”

 

เจียงเฉินยักไหล่ก่อนจะเริ่มเหยียบคันเร่ง!

 

ในเมื่ออยากไปแต่เร็วๆได้ฉันก็ขอโกงนายหน่อยก็แล้วกัน!

 

เจียงเฉินรักษาความเร็วตามปกติไม่เร็วไม่ช้าเกินไป

 

“เห้ย!”

 

ชายคนนั้นตะโกนออกมาแล้วพูดอย่างโกรธเคือง “แกไม่มีหูยังไงหะ?”

 

“คุณผู้โดยสาร”

 

เจียงเฉินชี้ไปที่รถที่กําลังติดแล้วพูดออกมาเบาๆ “ผมขับตีตื้นะไม่ใช่เครื่องบิน! ข้างหน้ารถติดน่ะเห็นไหมแถมยังมีคนแก่ๆเดินข้ามถนนอยู่ด้วยถ้าฉันขับต่อไปไม่ใช่ว่าฉันทําผิดกฏหมายยังไง?”

 

“หึ! ฉันไม่สน! รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?”

 

ผู้โดยสารชาย “ฉันเป็นนายแบบของนิตยาสาร รู้ไหมว่าเจ้านายของฉันกําลังรอฉันอยู่! ถ้าเธออามรณ์ไม่ดีและฉันไปไม่ทันครึ่งชั่วโมงเธอจะด่าฉันแน่!”

 

ในใจของเจียงเฉินไม่ได้รู้สคกอะไรเลยทั้งนั้น

 

แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน!

 

ต่อให้นายแขวนคอนายรถฉันก็จะขับไปแบบนี้เนี่ยแหละ!

 

มุมปากของเจียงเฉินยกยิ้มขึ้นมา