เป็นมหาเศรษฐีระดับพระเจ้าด้วยระบบลงชื่อ - 216 : ชีวิตของคนรวยมันน่าเบื่อจริงๆ

ตอนที่ 216 : ชีวิตของคนรวยมันน่าเบื่อจริงๆ

อ่าวไร่ยังเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่มีโรงแรมหรูระดับ 5 ดาวมากที่สุดในประเทศจีน

ที่นี่มีโรงแรมระดับ 5 ดาวมากถึง 34 แห่ง!

และแต่ละที่ก็หรูหรามาก!

แต่ในหมู่พวกมันโรงแรมที่หรูและมีระดับไฮเอนด์ที่สุดก็คือโรงแรมแอตแลนติส!

เมื่อมองจากระยะไกล รูปร่างของโรงแรมแอตแลนติสนั้นเปรียบเสมือนมงกุฏ มันตั้งตระหง่านอยู่บนชายฝั่งสีทองของอ่าวไร่ถึง!

ทนายจากบริษัทกฎหมายเทียนกวนลงมาจากรถด้วยความตกตะลึง

“พระเจ้า! เป็นไปไม่ได้! นี่มันเป็นโรงแรมจริงๆหรอ?”

พวกเขาเดินไปด้วยความตกตะลึงตลอดทาง!

“แถมยังมีพิพิธภัณฑ์สัตว์ทะเลที่มีสัตว์ทะเลกว่า 20,000 ตัวด้วย?!”

“พระเจ้า! ดูล็อบบี้โรงแรมสิ! ดูเหมือนจะมีฉลามขาวยักษ์ขนาดใหญ่แหวกว่ายอยู่ข้างหลังแผ่นกระจกหลังล็อบบี้ด้วย!”

“พนักงานส่วนใหญ่ที่นี่เป็นพนักงานผมบลอนด์และตาสีฟ้างั้นหรอ?”

 

ประตูโรงแรมที่ดูหนาราวกับประตูของราชวัง มันถูกตกแต่งด้วยปะการังของจริงเมื่อมันถูกเปิดออก

 

สิ่งแรกที่ทุกคนนั้นได้เห็นก็คืออาควาเรียมที่ดูโดดเด่นมาก!

มันถูกล้อมด้วยกระจกที่สูงขึ้นไปราวกับตึกสี่ชั้น!

 

พื้นที่ของกระจกที่ยาวออกไปหลายร้อยเมตรดูแล้วน่าอัศจรรย์!

ผู้คนที่ได้เห็นว่างก็อดสงสัยไม่ได้ว่านี่มันพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ําระดับโลกหรือโรงแรมเจ็ดดาวกันแน่?

และนี่ก็เป็นเพียงล็อบบี้ของโรงแรมเท่านั้น!

หลังกระตกนั้นเต็มไปด้วยน้ําทะเลกว่า 100,000 ตัน! ข้างในมีฉลามขาวยักษ์ ฉลามสองหัว ปลาปีศาจ ปลาคาร์ปเงินแอตแลนติก-

 

มีปลาอยู่นับไม่ถ้วน

แสงแดดสะท้อนลงมาจากข้างบนและมันก็ทําให้ทั้งล็อบบี้ของโรงแรมเต็มไปด้วยความสว่างไสวจากแสงที่สะท้อนกับเกล็ดของปลา

 

ภายในน้ําทะเลกว่า 100,000 ตันนี้มีปลาจํานวนนับไม่ถ้วนที่แหวกว่ายไปมา ราวกับว่าที่นี่คือโลกใต้น้ําที่หายาสบสูญ!

แอตแลนติสโลกแห่งใต้ทะเลที่ถูกปกครองโดยโพไซดอน!

มันเหมือนกันทุกประการ!

 

ราวกับว่ามันเป็นแบบจําลองอัตราส่วนหนึ่งต่อหนึ่งที่ถูกสร้างขี้นมาเพื่อจัดแสดงที่นี่!

และยังเคยมีภาพยนต์ใต้ทะเลหลายเรื่องที่มาทําการถ่ายทําที่นี่!

สมกับที่เป็นโรงแรมเจ็ดดาวระดับโลก-โรงแรมแอตแลนติส!

นอกจากนี้แอตแลนติสนั้นยังมีพิพิธภัณฑ์ถึงสองแห่ง

 

นอกจากนี้ก็ยังมีสวนน้ํากลางแจ้งที่ใหญ่ที่สุดในประเทศจีนอีกด้วย!

 

และนอกจากนั้นก็ยังมีทะเลจีนใต้อันกว้างใหญ่!

และก็ยังมีมะพร้าวสดๆ สายลมอุ่นๆ สาวๆในชุดบีกีนี่อยู่ทุกที่

นี่คือสวรรค์บนดินของแท้

 

พนักงานจากบริษัทกฎหมายเทียนกวนตกตะลึง

แม้แต่จางเทียนเหิงกับหวางกวนที่รู้ข้อมูลของที่นี่ดีอยู่แล้วก็ยังต้องตกตะลึง

“สภาพแวดล้อมของที่นี่ไม่ได้แย่ไปกว่าโรงแรมชั้นนําของโลกที่ลาสเวกัสเลย”

“ไม่สิมันเทียบไม่ได้เลยต่างหากเมื่อมีชายหาดสีทองอยู่ที่นี่!”

“แถมโรงแรมแห่งนี้เป็นของคุณเจียงด้วย?!”

เสียงของหวางกวนเต็มไปด้วยความสั่นสะท้าน

 

“แถมยังเป็นหุ้นที่มากถึง 82%!”

จางเทียนเพิ่งถอนหายใจออกมา

แม้ว่าเขานั้นจะเป็นเศรษฐีเจ้าของบริษัทกฎหมาย แต่เขานั้นก็คาดว่าเงินที่เขานั้นหาได้ตลอดทั้งชีวิตนั้นมันก็คงจะยังไม่พอสําหรับการซื้อหุ้นของที่นี่เพียงแค่ 10% ด้วยซ้ํา

 

แล้วเจียงเฉินล่ะ?

คนที่เป็นเจ้าของโรงแรมแห่งนี้! โรงแรมมูลค่าหลายหมื่นล้าน!

น่ากลัวเกินไปแล้ว!

 

หลังจากที่รุ่นน้องของเจียงเฉินลงมาจากรถ เขาก็ถ่ายทอดสดให้คนในกลุ่มศิษย์เก่าดูอย่างบ้าคลัง!

“ศิษย์เก่าทั้งหลาย!”

เด็กน้อยตะโกนออกมา “ที่นี่ก็คือโรงแรมแอตแลนติส! สถานที่ท่องเที่ยวของเมืองซานย่า!”

 

“โรงแรมระดับเจ็ดดาวที่รุ่นพี่เจียงเฉินในตํานานของพวกเราเป็นเจ้าของด้วยหุ้นที่ถือถึง 82%!”

“ดูสิ ที่นี่มีสวนน้ํากลางแจ้งขนาดใหญ่ที่สุดในจีน! ที่นี่มีเครื่องสร้างคลื่นเทียมสําหรับการจําลองคลื่นยักษ์ขนาดใหญ่ของมหาสมุทรได้ตลอดทั้งวัน!”

“ดูนี่ นี่คือล็อบบี้ของโรงแรม! พระเจ้า ฉันไม่เคยเห็นอควาเรียมที่สวยขนาดนี้มาก่อนเลย!”

 

“แถมที่นี่ยังมีอควาเรียมอยู่ถึงสองแห่งเชียวนะ มีวาฬเบลูกาอยู่หลายตัวด้วย! มีฉลามจํานวนนับไม่ถ้วน! เอ๊ะ ดูเหมือนว่าจะมีสระน้ําตรงนั้นด้วยนักท่องเที่ยวสามารถนั่งเรือลอดผ่านฉลามที่น่ากลัวพวกนี้ได้ด้วย!”

“ที่นี่น่ะราคาห้องที่ถูกที่สุดก็อยู่ที่ 3000 หยวนต่อคืน! ส่วนห้องเพรสซิเด้นท์สวีทใต้น้ําราคาขั้นต่ําของมันก็คือ 120,000 หยวนต่อคืน!”

ในกลุ่มศิษน์เก่าพวกเขาพากันตกตะลึงทันที!

 

“พระเจ้า! รุ่นพี่เจียงเฉิน! ฉันยอมคุกเข่าให้เลย!”

 

“ทุกคนเข้าแถวแล้วคุกเข่ากัน!”

“ขอคารวะ!”

“ฮิฮิ ปีหน้าฉันจะต้องไปที่โรงแรมและทํางานกับรุ่นพี่เจียงเฉินให้

ได้”

“รวมฉันถงไปด้วยหนึ่งคน! ฉันกําจัดวัชพืชได้! ฉันไปโรงแรมเพื่อกําจัดวัชพืชก็ได้!”

 

“ฉันเอาด้วยแจ่ขอเป็นงานนวดน้ํามันให้กับสาวๆสวยๆก็แล้วกัน!”

ผู้อํานวยการจางห้าวจุนที่อยู่ในกลุ่มก็มองดูการถ่ายทอดสดของโรงแรมแอตแลนติสของเจียงเฉินด้วยความตกตะลึง–

รองผู้อํานวยการ“…”

การ …

จู่ๆเขาก็รู้สึกอะไรบางอย่าง

ตําแหน่งประธานสมาคมศิษย์เก่ามันไม่คู่ควรกับเขาสักนิด!

 

“ครั้งหน้าถ้าเขากลับมา ตําแหน่งรองผู้อํานวยการฝ่ายบริหารจะต้องเป็นของเขา!”

จางห้าวจุนพูดออกมากับรองผู้อํานวยการอย่างจริงจัง

 

รองผู้อํานวยการพยักหน้า

 

ตําแหน่งรองผู้อํานวยการฝ่ายบริหารนั้นเป็นรองเพียงแค่ผู้อํานวยการโรงเรียนเท่านั้น!

เจียงเฉินคนนี้จะดีเกินไปแล้วจริงๆ

 

โรงแรมแอตแลนติส ล็อบบี้

เจียงเฉินมองไปที่พนักงานของบริษัทกฎหมาย ทุกคนนั้นต่างมออกมาอย่างมีความสุข

ซอสเองก็ตื่นเต้นมาก!

 

เพราะเขานั้นสัมผัสได้ว่าเจียงเฉินค่อนข้างพึงพอใจในตัวเขามาก เขานั้นรู้สึกว่าตัวเองนั้นได้พิชิตมังกรลงได้แล้ว!

เมื่อเจ้านายมีหน้ามีตา ลูกน้องก็จะพลอยได้รับมันไปด้วย!

 

ใช่แล้ว!

เจ้านายมีความสุขการทํางานหนักของฉันก็ไม่สูญเปล่า

 

ซอสพูดกับเจียงเฉินด้วยความเคารพ “เจ้านาย ผมได้เตรียมห้องเพรสซิเด้นท์สวีทใต้น้ําที่ดีที่สุด [ห้องโพไซดอน] ไว้ให้แล้วเพรสซิเด้นท์สวีทใต้น้ําใต้น้ําของโรงแรมนั้นมีทั้งหมดห้าห้องและ [ห้องโพไซดอน] นั้นเป็นห้องที่หรูหราที่สุด เพราะมันนั้นอยู่ใจกลางอควาเรียมพอดีและยังมีหน้าต่างที่ใหญ่กว่าห้องสวีทอื่นอีกสี่ห้องถึงสามเท่า และแน่นอนว่าวิวนั้นไม่มีห้องไหนที่สามารถเทียบเคียงได้แน่นอนครับ!”

และแน่นอนว่าเขานั้นไม่ได้บอกกับเจียงเฉินว่าห้องโพไซดอนนี้มีราคาที่มากกว่าห้องสวีทอื่นถึงสองเท่าตัวซึ่งราคาของมันนั้นอยู่ที่ 250,000 หยวนต่อคืน!

เจียงเฉินพยักหน้าด้วยความพึงพอใจก่อนจะหันไปพูดกับหลันหน่วนหยานว่า “คืนนี้เราพักกันที่ห้องนี้ดีไหม?”

หลันหน่วนหยานแม้จะเขินอายแต่เธอยิ้มหวานออกมา

เธอสัมผัสไปที่หัวใจแห่งท้องทะเลที่หน้าอกของเธอราวกับว่าทุกอย่างตั้งแต่ที่เธอนั้นได้พบกับเจียงเฉินนั้นเป็นลิขิตจากสวรรค์

 

ทุกนาทีที่เธอนั้นได้อยู่กับเจียงเฉินั้นช่างหอมหวานกว่าน้ําผึ้ง

 

ภายใต้การนําของซอสไม่นานเขาก็พามาถึงเพรสซิเด้นท์สวีทใต้

ที่นี่มีห้องทั้งหมด 5 ห้องเป็นห้องหมายเลข 1-5

 

[ห้องโพไซดอน] นั้นเป็นห้องที่ 3 เป็นห้องที่อยู่ใจกลางและหรูหราที่สุด!

มันกินพื้นที่ถึงหนึ่งในสามของอควาเรียม และแม้แต่ผนังของห้องนั่งเล่นและห้องนอนก็ยังมีทิวทัศน์ของตู้ปลาให้เห็น!

และจากจุดที่ยืนอยู่นั้นพวกเขาก็สามารถมองดูทิวทัศน์ของอควา เรียมได้ 360 องศา!

และเนื่องจากห้องใต้น้ํานั้นจะใช้กระจกใสด้านเดียว ทําให้ฉากในห้องสวีทไม่สามารถเห็นได้จากภายนอก แต่ในทางกลับกัน อควาเรียมใต้น้ําแห่งนี้สามารถมองเห็นได้จากภายในห้องสวีท–

ลองจีนตนาการ

เวลาที่คุณทานอาหารคุณนั้นก็มีฉากใต้ท้องทะเลที่เป็นเมืองแอตแลนติสที่เคยหายสาบสูญให้ได้ดู –

 

เมื่อคุณนอนหลับพอลืมตาขึ้นมาก็พบกับวาฬเบลูก้าแสนซุกซนคอยกระดิกหางไปมาต่อหน้าคุณ!

เวลาคุณอาบน้ําร้อนก็มีปลาจากทะเลเขตร้อนสองสามตัวว่ายไปมาอยู่ใต้เท้าของคุณ

นี่มันเป็นประสบการณ์แบบไหนกัน?

สําหรับที่พื้นนั้นก็มีการทําความร้อนอัตโนมัติ อุณหภูมิและความชื้นจะคงที่ ห้องน้ําก็จะได้เห็นวิวแบบเปิดโล่ง ในห้องก็มีการตกแต่งที่หรูหรา

หลันหน่วนหยานเบิกตากว้างครั้งแล้วครั้งเล่าด้วยความตกตะลึง

เจียงเฉินถอนหายใจ : “ชีวิตของคนรวยมันน่าเบื่อจริงๆ”

 

ในเวลานี้เองบนทางเดินของเพรสซิเด้นท์สวีทใต้น้ํามีแขกกลุ่มหนึ่งกําลังเดินมาพร้อมกับเศรษฐีอย่างยิ่งใหญ่

เศรษฐีคนนี้มีทั้งแม่บ้าน เลขาและสาวน้อยถึงสามคนเดินมาพร้อมกัน!

ใช่แล้ว!

 

เขาพาเมียน้อยมาถึงสามคนมาในเวลาเดียวกัน!

ไม่น่าแปลกใจเลยหากชายคนหนึ่งที่มั่งคั่งจะเดินทางไปต่างประเทศเพื่อท่องเที่ยวแล้วเขาจะเช่าเครื่องบินทั้งลํา แล้วพา…

 

หญิงสาวน้อยของเขามาด้วยกันในครั้งเดียว!

 

สําหรับคนพวกนี้ตราบใดที่พวกเขายังมีเงินพวกเขาก็จะทําตามใจตัวเองทุกอย่าง!

มหาเศรษฐีคนนี้มีใบหน้าที่หยิ่งผยองเขาพูดโอ้อวดออกมา “ห้องเพรสซิเด้นท์สวีทใต้น้ําของที่นี่ดีที่สุดในจีนแล้ว!”

“มันมี…

120,000 หยวน!”

“ว้าว!”

ดวงตาของสามสาวเต็มไปด้วยประกาย

มันคือกลิ่นของเงิน!

 

พวกเธอต่างร้องออกมาด้วยความตกใจ!

“ท่านประธานจินน่าทึ่งจริงๆ!”

“ พระเจ้าคุณรวยมากเลย!”

 

“สมแล้วที่เป็นป่าของหนู!”

ประธานจนพูดออกมาอย่างภาคภูมิใจ “หึหึ ยิ่งไปกว่านั้นห้องที่พวกเราจะพักในคืนนี้เป็นห้องที่ 1 [ห้องเนปจูน] มันเป็นห้องที่ดีที่สุดจากห้องทั้งหมดจากห้าห้องนี้!”

 

แต่ในเวลานี้เองก็มีแขกคนหนึ่งเดินออกมาได้ยิน เขาก็พูดออกมาด้วยความเหยียดหยามทันที “อย่าทําตัวเป็นเจ้าโงไปหน่อยเลย! ห้องหมายเลข 1 ของนายมันก็แค่ห้องธรรมดาห้องที่ดีที่สุด จริงๆแล้วคือห้องที่ 3 [ห้องโพไซดอน] ที่อยู่ตรงกลางต่างหาก! ราคาของมันแพงกว่าห้องปกติ 2 เท่า! ขนาดของห้องนั้นก็ใหญ่กว่า 3 เท่า!”

ประธานจินที่ถูกตอกหน้ากลับก็เต็มไปด้วยความอับอาย

อากาศลดลง

 

หญิงสาวที่มากับเขาทําหน้าเหมือนกับเด็ก “ป๋าคะ หนูอยากอยู่ ห้อง 3 ตรงกลางนั้นจ้ะ หนูจะได้เอาไว้กลับไปคุยกับบรรดาพี่สาว…”

หญิงสาวอีกสองคนก็พากันอ้อนวอนออกมา

เพราะมันไจตนบันไดใกเรือ เกณวงพวกเราอยแล้ว ดังนั้นพวกเราจึงอยากได้ห้องที่ดีที่สุดโดยธรรมชาติ

ดังนั้นพวกเธอจึงพากันอ้อนวอนทันที

“ใช่แล้วค่ะป่า ใช้ห้องที่ดีที่สุดไม่ได้หรอ?”

“ท่านประธานจินหนูคิดว่าห้องหมายเลข 1 มันเล็กไปหน่อย คนเราก็มามากขนาดนี้ทําไมไม่ลองเปลี่ยนไปเป็นห้อง 3 ล่ะคะ มันใหญ่กว่าสามเท่าเลยนะคะ พวกเราจะได้เล่นกันสนุกๆ”

หญิงสาวทั้งสามไม่ได้รู้สึกแย่กับราคา ยังไงซะมันก็เป็นเงินของคนอื่น

ประธานจินตกตะลึงไปกับการอ้อนวอนของทั้งสาม “ฮ่าฮ่าๆ ไม่มีปัญหา! เศรษฐีชั้นยอดอย่างชั้นจะจองห้องแบบนั้นไม่ได้ก็ตลกแล้ว!”

เขาสั่งให้พนักงานที่อยู่ข้างๆโทรไปถามล็อบบี้ทันที

หลังจากที่ถามไปเขาก็ได้รับคําตอบกลับมา “ห้องถูกจองไปแล้วครับ”

“อะไรนะ?!”

จนรู้สึกว่าตัวเองนั้นหน้าแตกต่อหน้าสาวๆทั้งามเขาพูดออกมาอย่างเย็นชา “แล้วเรื่องแค่นี้จัดการให้ฉันไม่ได้รยังไง?!”

เขาหยิบโทรศัพท์แล้วกดโทรออกทันที “ดูฉัน!”

หญิงสาวทั้งสามพากันชื่นชมออกมาทันที

“ว่าสุดยอดที่สุด!”

“ท่านประธานสุดยอดมากค่ะ!”

“ฮิฮิฮิ- เจ้านายสุดยอดเสมอ!”

ถ้าจะให้พูดก็คือนายจินคนนี้ก็นับว่ามีดีอยู่เหมือนกัน เขานั้นบังเอิญมีเพื่อนที่เป็นผู้ถือหุ้นโรงแรมแห่งนี้พอดี แต่เขานั้นก็ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายนั้นมีหุ้นมากแค่ไหน?

 

ประธานจินโทรออกไป “สวัสดีครับ คุณเหอ ผมกําลังอยู่ที่โรงแรมของคุณ”

คุณเหอคนนั้นก็เป็นหนึ่งในผู้ถือหุ้นของแอตแลนติส แต่เขานั้นก็ไม่ได้แข็งแกร่งไปกว่าหยางอี้เท่าไหร่นัก เพราะเขานั้นถือหุ้นแค่ 3% เท่านั้น

แต่สําหรับในประเทศจีนการเป็นเจ้าของหุ้นประเภทนี้ และทรัพย์สินที่มีมูลค่าขนาดนี้ก้อถือว่าเป็นตัวเลขที่ทรงพลังแล้ว!

 

และตัวเขานั้นก็คิดว่าแอตแลนติสนั้นเป็นของตัวเอง ดังนั้นเขาจึงโอ้อวดออกมาอย่างกระตือรือร้น!

“ฮ่าๆ ยินดีต้อนรับ! ยินดีต้อนรับ!”

“พอดีผมมีปัญหานิดหน่อย”

ประธานจินฝืนยิ้มออกมา “พอดีผมต้องการจองห้องเพรสซิเด้นท์สวีทใต้น้ําของคุณ คุณก็รู้ว่าผมชอบพาสาวๆออกมาเที่ยวด้วยเสมอ และตอนนี้ก็ดูเหมือนว่าผมจะพามาเยอะเกินไป”

 

“พระเจ้า! คุณจิน คุณนี่เก่งมากจริงๆ แต่อย่าลืมดูแลสุขภาพตัวเองด้วยล่ะ”

นายเหอคนนั้นหัวเราะออกมา

“ได้ที่ไหนกัน คุณเหอก็พอๆกับผมนั่นแหละ”

ประธานจินยกยิ้มขึ้นมา “ตอนนั้นที่งานเลี้ยงเทียนไพ่ตอนนั้น คุณถูกจับแล้วให้ผมช่วย”

“อะแฮ่ม” นายเหอหน้าแดงด้วยความอับอาย “อย่าพูดถึงมันเลย เรื่องมันจบไปนานแล้ว คุณจะพักที่โรงแรมของผมงั้นสินะ ไม่มีปัญหาหรอก”

“แต่ห้องเพรสซิเด้นท์สวีทใต้น้ําห้องที่ 3 ที่ผมต้องการถูกจองไป

แล้ว”

ประธานจินพูดออกมาอย่างไม่สบายใจ “เพรสซิเด้นท์สวีท ใต้น้ําห้องอื่นมันก็เล็กเกินไป คุณช่วยหาวิธีให้ผมหน่อยได้ไหม?”

“ไม่มีปัญหา!” ตอนแรกนายเหอก็กังวลจะเป็นเรื่องใหญ่ แต่พอได้ยินว่าเป็นเรื่องการจองห้องเขาก็ยิ้มออกมาอย่างมั่นใจ “แคโทรฉันก็จัดการให้ได้แล้ว!”

“งั้นรบกวนด้วยครับ!”

ประธานจินโอ้อวดออกมาและคิดว่าตัวเองนั้นสุดยอดมาก!

ส่วนสามสาวนั้นก็พากันชมเขาจนตัวลอย

 

นายเหอโทรหาผู้จัดการซอสและตําหนิอีกฝ่ายทันที

“เพื่อนของฉันที่ชื่อคุณจินเขาเคยจองห้องสวีทห้องที่ 1 ไป แต่ตอนนี้เขาต้องการเปลี่ยนไปใช้ห้องที่ 3 ทําไมนายไม่ยอมเปลี่ยน! นายคิดจะทําอะไรของนายกัน?!”

 

เมื่อซอสได้ยินอย่างนั้นเขาก็ตอบกลับไป

“ผมขอโทษด้วยครับคุณเหอ แต่ผมทําไม่ได้จริงๆ!”

“อะไรนะ?!”

ชายคนนั้นคอบกลับมาอย่างรวดเร็ว “นายพูดเรื่องอะไรของนาย ฉันเป็นผู้ถือหุ้นนะ นายจะไม่ฟังที่ฉันพูดใช่ไหม?!”

 

“ถ้าเป็นวันปกติผมคงทําให้ได้”

 

ซอสยักไหล่ “แต่วันนี้ห้องเพรสซิเด้นท์สวีทใต้น้ําห้องที่ 3 ไม่สามารถใช้ได้!”

หากเป็นเมื่อก่อนเขาคงให้น้ําหนักชั่งใจอยู่บ้าง

เพราะยังไงซะเขาก็ถืออยู่ 3% ดังนั้นจึงนับได้ว่าเขานั้นมีสิทธิมีเสียงอยู่

แต่ในตอนนี้มันน้อยเกินไป!

และอีกอย่างคนที่รวยจริงเขาไม่ทําตัวแบบนี้กันหรอก เวลาโกรธเคืองแล้วจะถูกแขนเสื้อแล้วลงมือกับคนอื่น!

“ได้”

ประธานเหอยิ้มและจดเรื่องนี้เอาไว้ในใจ เขาจะรอจนกว่าถึงเวลาประชุมผู้ถือหุ้น แล้วเขาจะเล่นงานอีกฝ่ายทันที!

วางสาย!

เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากโทรบอกนายจิน

“ขอโทษ ที่ฉันทําอะไรไม่ได้เลย!”

 

เขาพูดความจริงออกมา “ห้องสวีทห้องที่ 3 ดูเหมือนว่าวันนี้คนที่จองจะมีอํานาจมากจนไม่อาจเปลี่ยนห้องได้ เอาอย่างนี้ดีไหม ฉันจะหาห้องเปลี่ยนให้แทน?”

“อะไรนะ?!”

นายจินรู้สึกอับอายมาก!

การโอ้อวดของเขาล้มเหลว!

 

สามสาวมองมาที่เขาด้วยความรู้สึกรังเกียจเล็กน้อย

เพราะท้ายที่สุดแล้ว ชายคนนี้ก็เป็นชายวัยกลางคนและค่อนข้างที่จะแก่แล้ว แต่เขากลับครอบครองเด็กสาวหน้าตาดีถึงสามคนในเวลาเดียวกัน และแน่นอนว่าหญิงสาวเหล่านี้ไม่ได้หลงรูปลักษณ์หรืออะไรจากร่างกายของเขา

สิ่งที่พวกเธอหลงนั้นมีเพียงเงินเท่านั้น!

 

และด้วยการที่เขาไม่สามารถทําสิ่งที่พูดไว้ได้ทําให้พวกเธอนั้นประเมิณเขาต่ําลง!

พวกเธอยังจําเป็นต้องทุ่มเทปฏิบัติกับเขายามค่ําคืนอย่างเต็มที่อยู่ไหม?

 

นายจินรู้สึกเสียหน้าเป็นอย่างมาก!

การโอ้อวดของเขามันล้มเหลว!

หญิงสาวคนหนึ่งพูดออกมาพร้อมกับใบหน้าที่บึงตึงของเธอ “ดูเหมือนว่าว่าจะทําให้ความต้องการของพวกเราไม่เป็นจริง เขาจองห้องใหม่ให้พวกเราไม่ได้”

 

เคล็ดวิชาขั้นที่เจ็ดของหญิงสาวชาเขียว : เทคนิคการยั่วยุ!

“พวกเธอรอดูก่อน!”

นายจินไม่เชื่อว่าตัวเองจะทําไม่ได้ เขาวิ่งไปเคาะประตูของเจียงเฉินทันที

 

เจียงเฉินเปิดประตูออกมา

ดวงตาของสามสาวก็เป็นประกายขึ้นมาในทันที

ว้าว! เทพบัตรสุดหล่อ!

ถ้าเป็นเขาพวกเธอยินดีที่จะบริการโดยไม่รับเงินเลยด้วยซ้ํา

 

ใบหน้าของนายจินยิ่งดําคล้ํา!

 

เจียงเฉินอายุน้อยกว่าเขา หล่อกว่าเขาแถมสถานะยังดูสูงกว่าเขาอีก!

มันทําให้เขารู้สึกอึดอัด!

 

วันนี้ฉันจะต้องชิงห้องสวีทนี้มาให้ได้ไม่ว่าจะต้องจ่ายเท่าไหร่ก็ตาม!

เรื่องนี้มันเกี่ยวกับศักดิ์ศรีของฉันต่อหน้าสาวๆ

“ฮ่าฮ่าฮ่า น้องชาย ยินดีที่ได้พบนะ”

 

“คุณมีธุระอะไร?”

เจียงเฉินถาม

“งั้นก็ได้”

 

นายจินพูดออกมาอย่างเย่อหยิ่ง “ฉันต้องการห้องสวีทของนาย นายช่วยมอบมันให้ฉันได้ไหม? เรื่องราคาต่อรองได้!”

“ราคา?”

เจียงเฉินยิ้มและพูดออกมา “ผมดูเหมือนคนที่ขาดเงินงั้นหรอ?”

นายจินหายใจไม่ออกทันที!

 

ใช่แล้ว!

 

คนที่มีความสามารถจนจองห้องเพรสซิเด้นท์สวีทใต้น้ําที่มีราคาต่อคืนกว่า 100,000 หยวนได้จะไปขาดเงินได้ยังไง?

 

แต่เขาก็ยังไม่ยอม!

เขานั้นมั่นใจในความแข็งแกร่งของตัวเองมาก!

“หึหึ ฉันรู้ว่านายไม่ขาดเงิน!”

 

นายจินพูดออกมาอย่างหยิ่งผยอง “แต่ถ้านายยอมยกมันให้ฉัน นายก็จะได้รับมิตรภาพจากฉัน! แต่ถ้าในทําให้ฉันขุ่นเคือง ก็รอรับความสุญเสียได้เลย!”

“มิตรภาพจากคุณงั้นหรอ?”

เจียงเฉินเยาะเย้ยออกมา “เรารู้จักกันด้วยหรอแล้วทําไมผมต้องอยากได้มิตรภาพจากคุณด้วย?”

“อะไรนะ?” นายจินรู้สึกเสียหน้าขึ้นมาทันที

แม่งเอ้ย!

ไม่ว่าฉันจะไปที่ไหนก็มีแต่คนอยากเข้ามาประจบฉันคนนี้

ถึงมิตรภาพของฉันมันจะไม่ดีเท่าอาหารที่กินได้ แต่อย่างน้อยมันก็มีมูลค่าหลายล้าน!

แล้วแกกล้าดียังไงมาพูดว่ามิตรภาพของฉันมันไร้ค่า?!

“เชิญคุณกลับไปได้แล้ว”

เจียงเฉินบิดประตูทันทีที่พูดจบ

 

“เดี๋ยวก่อน!”

นายจินรีบหยุดและพูดราคาออกมา “คืนนี้ถ้านายยอมปล่อยมันให้ฉันฉันให้นายเลย 1 ล้าน! โอนสดตอนนี้เลย!”

สาวๆที่อยู่ข้างหลังฟังแล้วก็อึ้งทันที!

ลงทุน 1 ล้านเพื่อนอนโรงแรม 1 คืน?!

ราคาสูงเกินไปแล้ว!

เดิมที่ราคาห้องของเจียงเฉินนั้นก็นับว่าสูงเสียดฟ้าอยู่แล้ว เพราะราคาของมันก็อยู่ที่ประมาณ 200,000 ค่อคืน!

แต่ถ้าให้มา 1 ล้านนั้นก็จะเท่ากับว่ามันทําให้เจียงเฉินมีรายได้เข้ามา 700,000 ฟรีๆ!

เจียงเฉินส่ายหัว “ไม่ครับผมไม่ขาย และผมก็ไม่ได้ต้องการเงิน!”

“คืนนี้ผมจะนอนที่นี่!”

นายจินขมวดคิ้ว “นายสร้างเงินได้ 700,000 ในคืนเดียวเลยนะนายจะไม่เอาจริงๆหรอ?!”

“ผมไม่ต้องการ!

“2 ล้าน!”

“ผมไม่ต้องการ!”

“3 ล้าน!”

นายจินตะโกนออกมาด้วยความโกรธจัด!

ราคานี้แพงกว่าค่าห้องเดิมกว่า 10 เท่า! ในเวลาปกติเขาสามารถใช้ห้องนี้ 10 วันเลยด้วยซ้ํา!

เจียงเฉินส่ายหัว “ผมบอกแล้วว่ามันไม่เกี่ยวกับเงิน เวลาของคุณมีค่า เวลาของผมก็ต้องมีค่าเช่นเดียวกัน! จะเท่าไหร่ผมก็ไม่ขาย!”

“นาย!”

เมื่อเห็นว่าเงินไม่ได้ผลเขาก็เริ่มข่มขู่ออกมาทันที “นายจะไม่คิดหน่อยรึยังไง! ถ้านายทําให้ฉันขุ่นเคืองในอนาคตนายจะต้องเจอกับปัญหาไม่รู้จบ!”

เจียงเฉินที่ได้ยินก็รู้สึกตลก

 

ข่มขู่ฉันในโรงแรมของฉันเนี่ยนะ?

“ปัญหาไม่รู้จบหรอ?”

เจียงเฉินพูดออกมาอย่างเฉยเมย “คุณคิดจะข่มขู่ผมหรอ? ถ้างั้น ผมก็จะให้คุณได้รู้เองว่าคําไม่รู้จบเป็นยังไง!”

เจียงเฉินกดกริ่ง

ภายในไม่กี่นาที่ผู้จัดการซอสก็วิ่งหอบมา

เจียงเฉินชี้นิ้วไปที่นายจินอย่างเย็นชาแล้วพูดออกมา “คนๆนี้เพิ่งข่มขู่ผม คุณคิดว่าคุณควรจัดการเขายังไง?”

“อะไรนะ?!”

ดางตาที่เฉียบแหลาบของเขามองไปที่นายจินทันที

 

นายจิน “จะทำอะไร? ฉันรวยโว้ย! ฉันเป็นแขกระดับ VIP ของโรงแรมแกแล้วฉันก็มีบัตรแพรตตินั่มของพวกแกด้วย! ฉันเติมเงินเข้าไปเป็นล้านแล้ว!”

 

ถ้าเป็นปกติแม้จะต้องเจอแขกแบบนี้ซอสก็จะสุภาพด้วย แต่ตอนนี้คนที่เขาล่วงเกินคือเจียงเฉินผู้ถือหุ้นใหญ่ 82%

คนโง่!

ซอสไม่พูดอะไรไร้สาระเขาเรียกหน่วยรักษาความปลอดภัยมาทันที

 

รปภ.รีบพากันวิ่งเข้ามา

ซอสพูดอย่างเย็นชากับนายจิน “คุณจิน! แม้ว่าคุณจะเป็นลูกค้ารายใหญ่ของเรา แต่คุณก็ยังไม่อาจเทียบได้กับสุภาพบุรุษที่อยู่ตรงข้ามคุณ! คุณไม่มีคุณสมบัติมากพอ!”

“อะไรนะ?!”

นายจินอึ้ง!

 

ถึงจะเติมเงินไปแล้วเป็นล้านแต่ก็ยังเทียบกับคนๆนี้ไม่ได้?!

เป็นไปได้ยังไงกัน?

 

นายจินกระโดดสาปแช่งออกมา “แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร รู้ไหมว่าฉันแข็งแกร่งแค่ไหน?!”

“ผมรู้ว่าคุณเบี้ยใครแต่อย่างไรก็ตามคุณก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของสุภาพบุรุษท่านนี้อยู่ดี” ซอสพูดออกมาอย่างเย็นชา “วันนี้คุณสร้างปัญหาและยังข่มขู่แขกคนอื่นๆ ดังนั้นเพื่อให้โรงแรมของเราทํางานไปได้อย่างสะดวกและราบรื่น ผมคงต้อนขอเชิญคุณออกไปจากโรงแรมของเรา! และห้องที่คุณจองไว้ก็จะถูกยกเลิกด้วย!”

ซอสโบกมือ

รปภ.พาตัวเศรษฐีออกไป

ทางโรงแรมก็ดําเนินการยกเลิกการจองห้องของเขาทันที

“ไอ้พวกเวร!!”

หลังจากที่เขาถูกลากตัวออกไปเขาก็ตะโกนออกไปด้วยความโกรธ

สามสาว แม่บ้าน และเลขามองหลังเขาด้วยใบหน้าใบหน้าที่หมองคล้ํา

บรรยากาศตอนนี้น่าอายมาก

 

ก่อนหน้านี้เขานั้นโอ้อวดออกมาว่ารู้จักเจ้าของโรงแรม

แต่หลังจากที่ไปยั่วยุคุณเจียงผู้หล่อเหลาสถานการณ์ของเขาก็แย่ลงทันที

และสุดท้ายก็ถูกไล่ออกจากโรงแรม

น่าอายมาก!

นายจินกระโดดไปมาด้วยความโกรธและกัดฟันพูดออกมา

 

“ฉันไม่เชื่อ ฉันไม่เชื่อ”

สําหรับเขาสิ่งที่น่าตกตะลึงที่สุดคือคําพูดของซอส–

“ผมรู้ถึงความแข็งแกร่งของคุณดี แต่ยังไงคุณก็เทียบกับคุณเจียงคนนี้ไม่ได้!”

สําหรับเขามันเป็นเรื่องน่าตกตะลึงมาก!

และมันก็เป็นความอัปยศของเขา!

 

มันน่าอัปยศมากกว่าด่าว่าเขาเป็นสัตว์เดรัจฉานเสียอีก!

 

ถึงจะต่อว่าเขาว่าเป็นคนนิสัยไม่ดีเขาก็พอยอมรับได้ เพราะเขารู้ตัวดีว่าเขาไม่ใช่คนดีอะไร

แต่บอกว่าเขานั้นไร้ฐานะและความมั่งคั่งมันแย่กว่าการฆ่าเขาเสียอีก!

 

นายจินโมโหเขาโทรหาเพื่อนที่เป็นผู้ถือหุ้นทันที

“คุณเหอ! ผมถูกคนในโรงแรมของคุณไล่ออกมา!”

 

นายเหอพูดออกมาด้วยความตกตะลึง “คุณไม่ได้จองห้องพักไปแล้วหรอ ทําไมถึงถูกไล่ออกมาได้?”

“เป็นเพราะผู้จัดการโรงแรม!” นายจินพูดออกมาอย่างโกรธเคือง “ฉันเข้าไปแขกที่เข้าพักห้องที่ 3 เพื่อขอเปลี่ยนห้องแต่พวกเขากลับโยนฉันออกมา! แถมยังพูดกับฉันอีกว่าสถานะของฉันเทียบกับ คนๆนั้นไม่ได้เลย!”

 

“โอ้? มีเรื่องอย่างนี้ด้วยหรอ?”

แม้แต่เขายังรู้สึกโมโหขึ้นมาเล็กน้อย

 

ไม่ยอมเปลี่ยนห้องให้ก็ไม่เป็นไรแต่เจ้าซอสนั่นคิดอะไรอยู่ถึงได้โยนแขกที่เติมเงินไปหนึ่งล้านออกจากโรงแรม?

เขาเก็บเรื่องนี้เอาไว้เป็นจุดอ่อนของอีกฝ่ายทันที

เขาพูดออกมา “ไม่ต้องกังวล! เดี๋ยวฉันจะระบายความโกรธให้เอง!”

เขาโทรหาซอสทันทีก่อนจะถามออกมา “นายเป็นอะไรของนาย ไม่เปลี่ยนห้องให้ก็ไม่เป็นไร แต่นายกลับกล้าไล่เพื่อนของฉันงั้นหรอ? เขาเป็นแขกที่เติทเงินไปหลายล้านนะ! ทําไมถึงทํากับเขาแบบนั้นคุณผู้จัดการ?!”

ซอสพูดออกไป “เขาเข้าไปรังควานแขกในห้องพักที่ 3”

“คนในห้องที่ 3 นั่นคือใคร?”

เขาพูดออกมาอย่างโกรธเคือง “ถ้านายบอกว่าเป็นคนในครอบครัวของนายฉันไม่ปล่อยนายไปแน่!”

“ไม่ใช่ครอบครัวของผม”

ซอสยักไหล่และพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม “เขาคือผู้ถือหุ้นใหญ่ของโรงแรมของพวกเรา!!”

“อะไรนะ?! นายหมายถึง…ผู้ถือหุ้นใหญ่ลึกลับคนนั้นงั้นหรอ?”

เสียงของเขาสั่น –

ผู้ถือหุ้นใหญ่ลึกลับคนนั้นเขาย่อมต้องรู้เรื่องของเขา

 

หุ้น 82%!

ผู้ถือหุ้นใหญ่!

เมื่อเทียบกับเขาแล้วหุ้นแค่ 3% มันไม่น่าพูดถึงเลยด้วยซ้ํา!

ไม่ใช่แค่ช่องว่างของจํานวนหุ้น แต่ยังรวมถึงช่องว่างระหว่างความแข็งแกร่งของพวกเขาด้วย!

 

เขาก็แค่ผู้ถือหุ้นรายย่อย พอได้ยินว่าเพื่อนของเขาไปรังควาญผู้ถือหุ้นรายใหญ่เขาก็ต้องขาอ่อนแรงด้วยความตกใจ!

เขารับพูดขอโทษออกมาทันที!

“พระเจ้า– ฉันไม่รู้ว่าไอ้แซ่จินคนนั้นจะกล้าทําให้ผู้ถือหุ้นใหญ่ไม่พอใจ!”

“ฮ่าๆ ในเมื่อเขาเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ก็ไม่เป็นไร!”

“นายจัดการเรื่องนี้ได้ดีแล้ว! ถ้าเป็นฉันฉันจะไม่แค่โยนมันออกไป! แต่ฉันจะให้คนตีมันด้วย!”

 

“แล้วก็ฝากขอโทษผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของพวกเราด้วย!”

นายเหอลอบปาดเหงื่อของตัวเอง –

ผู้ถือหุ้นใหญ่ลึกลับที่ถือหุ้นถึง 82% เขาแค่ผู้ถือหุ้นรายย่อยเขานั้นไม่กล้าจะเข้าไปประจบประแจงมาด้วยซ้ําและยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องไปรังควาญเลย!

 

และในเวลานี้เองสายของนายจินก็เข้ามาอีกครั้ง!

 

น้ําเสียงของนายจินฟังดูกําลังโกรธเป็นอย่างมาก “สวัสดี คุณเหอ ได้ความว่ายังไงบ้าง เจ้าแซ่เจียงยอมปล่อยห้องที่ 3 ให้ฉันรึยัง แล้วเจ้าผู้จัดการนั้นโดนไล่ออกรึยัง?!”

 

แต่ใครจะรู้

เขานั้นไม่เพียงไม่ได้รับข่าวดี แต่กลับถูกด่ากลับมาด้วยน้ําเสียงที่ดุดันของนายเหอ!

“เจ้าแซ่จิน! แกมันโง่! คิดว่าบริษัทเล็กๆของแกกับเงินแค่น้อยนิดนั้นจะมีอํานาจเหนือคนทั้งประเทศรึยังไง?”

“ว้าว”

นายจินตกตะลึงไปทันทีที่ถูกด่า

“แกรู้ไหมว่าคนๆนั้นเป็นใคร?”

“ไม่รู้”

“เขาคือเจ้าของโรงแรมแอตแลนติส! เขาคือผู้ถือหุ้นรายใหญ่ เขาถือหุ้นทั้งหมด 82% ของหุ้นทั้งหมด!”

นายเหอสาปแช่งออกมา “แกทําให้ฉันเกือบโดนผู้ถือหุ้นใหญ่ขุ่นเคือง! ผู้จัดการซอสนะพูดถูกแล้ว ความมั่งคั่งและอํานาจของแกมันเทียบกับเขาไม่ได้ แกมันก็แค่ไอ้โง่ แล้วก็ต่อจากนี้ไปอย่ามาโทรหาฉันอีก!”

นายจิน “…”

เขานั้นยังอยากจะคุยต่อ แต่เสียงบีบตัดสายก็ดังขึ้นมา

นายจินคืดตามแล้วก็เริ่มรู้สึกกลัว

เขากลับไปยั่วยุเจ้าของโรงแรมแอตแลนติสเข้าแล้ว?

 

แล้วเงินหลายล้านที่เขาพยายามเอาไปฟาดหน้านั่น?

ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทําไมเขาถึงหัวเราะออกมาแล้วบอกว่าเขาไม่ขาดเงิน!

โรงแรมมูลค่าหลายหมื่นล้านแห่งนี้เป็นของเขาเกือบทั้งหมด เงินเขาจะไปขาดมือได้ยังไงกัน?

 

แล้วเรื่องพลังอํานาจล่ะ?

 

เขาจะไปสู้ได้ยังไง?

ยิ่งคิดมาเท่าไหร่เขาก็เริ่มขาอ่อนลงมากเท่านั้น

ทรัพย์สินโดยรวมของเขานั้นมีเพียงแค่หนึ่งพันล้านกว่าๆเท่านั้น

ส่วนโรงแรมแอตแลนติสนั้นมีมูลค่ากว่าหมื่นล้าน!

ใครกันที่รวยกว่า?

นายจินทรุดลงไปกับพื้น

ขาของเขาสันกลัว!