เป็นมหาเศรษฐีระดับพระเจ้าด้วยระบบลงชื่อ - 38 เดตกับซูเสี่ยวเสี่ยว

ตอนที่ 38 : เดตกับซูเสี่ยวเสี่ยว

【ติ๊ง! เปิดใช้งานกิจกรรมลับ! ลงชื่อเข้าใช้สำเร็จ! 】

[รางวัล: ขอแสดงความยินดีกับการเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจอาชญากรรมระดับชาติในเหลียนเฉิง ชื่อรหัส ชาโดว์! หมายเลขงาน: 6XX666]

[คำเตือน: ข้อมูลได้รับการซิงค์กับระบบเครือข่ายทั่วประเทศ! 】

[สังกัดหน่วย : กองปราบอาชญากรเหลียนเฉิง]

โอ้พระเจ้า!

เจียงเฉินตกใจ!

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ตอนนี้เขาเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจอาชญากรอย่างเป็นทางการแล้ว!

เยี่ยมไปเลย!

ตอนนี้เขาไม่ต้องกลัวอะไรแล้ว แม้ว่าตำรวจสาวที่แสนจะโง่นั่นกลับมา เขาก็ไม่ต้องกลัวแล้ว!

ระบบนายสุดยอดมาก ตอนนี้เขาม่จำเป็นต้องกลัวโดนจับแล้ว!

……

วันต่อมา กลับเข้าสู้วิถีชีวิตกับงานเดิม!

เริ่มทำการส่งพัสดุ

ไปตั้งแต่ชุมชนระดับกลางไปยันชุมชนระดับสูง

เจียงเฉินตะโกนออกมา “สวัสดีครับ มีใครอยู่ไหมครับ?”

เสียงที่ฟังดูน่ารักและขี้เกียจก็ดังตอบกลับมา “มีค่ะ…. ตอนนี้ฉันไม่ได้ใส่เสื้อผ้า คุณช่วยวางไว้หน้าประตูได้ไหม~”

อะไรนะ?

ไม่ได้ใส่เสื้อผ้า?

เขามีความเป็นมืออาชีพพออยู่แล้ว ต่อให้เธอไม่ใส่เสื้อผ้า เขาก็ไม่แบดูหรอก!

เจียงเฉินพูดออกมาอย่างชอบธรรม “เชื่อมจผมได้เลย เดี๋ยวผมจะปิดตาข้างหนึ่ง รับรองว่าไม่เป็นแน่นอนครับ!”

???

หนึ่งตาเปิดหนึ่งตาปิดเขาจะไม่เห็นได้ยังไง?

“ฉันไปใส่เสื้อผ้าก่อนดีกว่า ช่วยรอสักแปปนะคะ”

เธอกลับไปสวมชุดนอนลายลูกไม้สีขาวออกมา

ประตูถูกแง้มเปิดออกจากถายใน เหมิงเหมยก็พบกับชายหนุ่มส่งพัสดุรูปหล่อกำลังยืนอยู่หน้าประตูทันที

อ่า~

คนอะไรกันทำไมหล่อขนาดนี้!

หน้าก็คมรอยยิ้มช่างสดใสเหมือนดวงอาทิตย์!

เขาเหมือนกับดวงอาทิตย์ที่ส่องแสงเข้ามายังหัวใจของฉัน!

หญิงสาวยิ้มออกมาอย่างน่ารัก ซึ่งมันดูสวยงามมากจริงๆ

เจียงเฉินเอามือขึ้นมาปิดตาหนึ่งข้าง “ผมทำตามที่บอกแล้วนะ!”

มันไม่ใช่ความฝีนมันเป็นเรื่องจริง!

หัวเล็กๆของหญิงสาวส่ายไปมา สลัดความง่วงนอนออกทั้งหมด

เปิดประตูอย่างรวดเร็ว

“น้อยชายสุดหล่อ นายไม่จำเป็นต้องทำอย่างนั้นก็ได้ แม่ของฉันสอนว่าเราต้องเชื่อใจคนอื่นบ้าง!”

พูดจบเธอก็ดึงมือของเจียงเฉินออก

เจียงเฉินจ้องไปทางหญิง

สวยมาก! เอาไป 85 คะแนน!

หลังจากเซ็นยืนยันรับพัสดุแล้ว

หญิงสาวน่ารักกลอกตาไปมา และพูดด้วยเสียงนุ่มๆว่า “น้องชายรูปหล่อ แม่ของฉันก็เคยพูดด้วยว่า เราต้องซื่อสัตย์ต่อกันและกัน ในเมื่อฉันเชื่อในตัวนาย แล้วนายจะ….”

ตาของเธอวูบวาบราวกับกำลังจะสื่ออะไรบางอย่าง!

เจียงเฉินในตอนนี้ดูเป็นคนโง่ไปแล้ว “คุณจะทำอะไร?”

หญิงสาวออกอาการเขินอายและเอามือของเธอมาดึงเสื้อ “ไม่ ไม่ ไม่ฉันหมายความว่า….”

ทันใดนั้นก็มีเสียงเท้าดังออกมาจากห้องครัว และก็ปรากฏแม่ของเหมิงซีเดินออกมาพร้อมอาหารเช้า

“เหมียนเหมียน คุยกับใครน่ะลูก แม่บอกไปกี่ครั้งแล้ว?”

แม่ของเหมิงเหมยซีกำลังคิดอยู่ว่าใครมาคุยกับลูกสาวของเธอ และสิ่งที่เธอเห็นคือ…..

กลายเป็นว่าเขาคือคนส่งพัสดุ!

เพล้ง!!

จานอาหารเช้าร่วงลงพื้น!

แม่ของเหมิงเหมยซีช็อค

เจียงเฉินสั่นสะท้านไปทั้งตัว “ขอโทษครับคุณป้า ขอโทษที่มารบกวนนะครับ ผมต้องไปทำงานแล้ว ลาก่อนครับ!

“นี่น้องชาย อย่าเพิ่งไป!”

หญิงสาวพยายามตามเขาไป แจ่เจียงเฉินก็วิ่งหนีไปไกลจนไม่เห็นฝุ่นแล้ว!

ใบหน้าของเหมิงเหมยดูดเศร้าทันที “แม่ แม่ทำอะไรลงไปเนี่ย ในที่สุดหนูก็เจอคนที่หนูชอบซะที หนูยังไม่ได้แอด wechat เขาเลยเขากลัวจนต้องวิ่งหนีไปก้เพราะแม่เลย!”

แม่ของเหมิงเหมย “แม่ แม่ไม่ได้ตั้งใจ ใครจะไปรู้ว่าลูกจะกล้าถึงขนาดพาคนที่เพิ่งจะเจอเข้ามาในบ้าน?”

เหมิงเหมย “แม่ไม่ได้บอกเองหรอ ว่าต้องทำทุกวิถีทางเมื่อถึงเวลา!”

???

นี่ฉันสอนอะไรลงไป!!!

ใบหน้าของแม่ของเหมิงเหมยยังคงนิ่ง

“แม่ไม่เคยสอน!”

……

หลังจากที่ส่งพัสดุมาตลอดเช้าแล้ว เขาก็ยังไม่ได้รับรางวัลพิเศษอะไรเลย

ในตอนบ่าย เวลาสองนาฬิกา

เขาสัญญากับซูเสี่ยวเสี่ยวไว้แล้วว่าวันนี้เขาจะไปเดตกับเธอหนึ่งวัน!

ซูดเสี่ยวเสี่ยวโทรมา “น้องเจียงเฉิน นายจำที่สัญญาในวันนี้เดตได้ไหม”

เจียงเฉิน “ผมจำได้ จะให้ไปรับตอนไหนล่ะ?”

“หลังจากนี้ครึ่งชั่วโมง ฉันเตรียมตัวใกล้เสร็จแล้ว~”

ซูเสี่ยวเสี่ยวมีความสุขมาก เธอเตรียมตัวด้วยความรวดเร็ว

เธอนั้นไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ ที่ชอบให้แฟนของตัวเองรออยู่ที่บันไดรอไปชั่วโมงสองชั่วโมง

ซุเสี่ยวเสี่ยวมองดูตัวเองผ่านกระจกเงา จั๊มสูทขายาวทรงเอสไตล์ฝรั่งเศสตัวล่าสุด แต่งจีบขอบลูกไม้ แถมแจ็กเก็ตยีนส์ ถุงน่องคลุมเข่าแบบจัดเต็ม ตามสไตล์สาวๆ!

หมุนดูรอบๆ~

ซูเสี่ยวเสี่ยวนั่งลงที่ข้างเตียงใส่รองเท้าแคนวาส และจัดถุงน่องให้เรียบร้อย!

พร้อมออกไปแล้ว!

ซูเสี่ยวเสี่ยวลงมารอเจียงเฉินข้างล่างก่อนเวลาประมาณ 10 นาทีหลังผ่านไป 5 นาทีแลมโบกินี่สีเทาเงืนก็ขับเข้ามา

เจียงเฉินเปิดประตูรถ “เชิญสาวงามซูเสี่ยวเสี่ยวึ้นรถได้เลยครับ~”

ซูเสี่ยวเสี่ยวขึ้นรถอย่างมีความสุข และจูบเจียงเฉินตอนที่เขาไม่ทันระวังตัว

“จุ๊บ~ ไปกันเถอะ!”

ซูเสี่ยวเสี่ยวในวันนี้เต็มไปด้วยพลัง ไม่มีแรงกดดันใดๆกับเธอเลย ดูผ่อนคลาย~

เจียงเฉิน “เราจะไปไหนกันดี สวนสาธารณะ หรือห้างดี?”

“แล้วแต่นาย”

ซูเสี่ยวเสี่ยวนั่งข้างๆอย่างเชื่อฟัง ตราบใดที่เธอได้อยู่ข้างๆเจียงเฉิน เธอก็มีความสุขไม่ว่าเขาจะไปไหนก็ตาม~

“เยี่ยม~”

เจียงเฉินตัดสินใจพาซูเสี่ยวเสี่ยวเที่ยวรอบเมือง หาอาหารเครื่องดื่มรวมถึงอะไรสนุกๆทำ

ทั้งสองเริ่มด้วยการไปช้อปปิ้งก่อนจะหยุดที่

ร้านของหวาน เครื่องเล่น ร้านตุ๊กตา ร้านเครื่องประดับ ร้าน….

พวกเขามักจะเข้าไปในร้านที่มีแต่ของราคาไม่แพงมาก หลังจากที่เดินไปด้วยกันซักพักเจียงเฉินก็รับรู้ได้ว่าซูเสี่ยวเสี่ยวนั้นชอบของหวานรวมถึงอะไรที่น่ารักๆเช่นตุ๊กตาและยังรวมถึงเครื่องประดับที่น่ารักๆอีกด้วย

ซูเสี่ยวเสี่ยวเดินกอดแขนของเจียงเฉินด้วยรอยยิ้มที่กว้าง และในมือของเจียงเฉินอีกข้างก็เต็มไปด้วยถุงประมาณ 7-8 ถุงได้ซึ่งมันเป็นของซูเสี่ยวเสี่ยวทั้งนั้น

ทั้งสองเดินไปด้วยกันเรื่อยๆจนถึงชั้นสาม

ตาของซูเสี่ยวเสี่ยวหลี่ลง และทันใดนั้นเธอก็เห็นรถเข็นคนเล็กๆที่ชั้นแรก ก่อนที่เธอจะชี้ไปและพูดด้วยความตื่นเต้น

“เจียงเฉินลงไปเร็ว ฉันไม่ได้กินเจ้านั่นมานานแล้ว ฉันอยากกินมันจริงๆ!”

เจียงเฉินมองตามลงไป ก่อนจะพูด “งั้นรอผมอยู่ตรงนี้ เดียวผมลงไปซื้อมาให้”

“โอเค~ เจียงเฉินขอฉันดีที่สุดเลย!”

ซูเสี่ยวเสี่ยวเม้มปากและพูดออกมา “งั้นมาจูบก่อนแล้วค่อยไป~”

เจียงเฉินจูบอากาศและเป่าออกไป “จุ๊ป~ เอาล่ะผมลงไปก่อนนะ!“

แผนการเล็กของศูเสี่ยวเสี่ยวพังทลาย “เจียงเฉิน นายมันน่าตาย~”

เจียงเฉินเดินลงไปชั้นร่างและซูเสี่ยวเสี่ยวก็ยืนรออยู่ชั้นบน

ทันใดนั้น ก็มีคนมาแตะใหล่ของเธอ

“นายกลับมาไวขนาดนี้เลยหรอ?”

เมื่อเธอหันกลับมาก็พบว่าคนที่มาสกิดเธอนั้นไม่ใช่เจียงเฉิน แต่เป็นชสยที่สวมแว่นตาสีทอง

ผิดหวัง!

ชายที่สวมแว่นตาสีทองพูดอย่างตื่นเต้น “ซูเสี่ยวเสี่ยว ฉันเอง หวังฮ่าวหยุน เธอจำฉันได้ไหม รุ่นพี่ที่มหาลัยเธอไง!”

เขาเรียนจบมาจากที่เดียวกับหลิวหลานและซูเสี่ยวเสี่ยวและหวังฮ่าวหยุนก็คือรุ่นพี่สุดหล่อคนหนึ่งที่เคยส่งจดหมายรักให้เธอและหลิวหลานแต่ก็นกทั้งคู่

ตอนที่อยู่มหาลัยก็ไม่รู้ว่าเขานั้นฟันผู้หญิงไปกี่คนจ่อกี่คน

แต่หลังจากผ่านไปหลายปี เขาก็พบว่าซูเสี่ยวเสี่ยวก็ยังคงสวยอยู่เหมือนเดิมและจัดให้เธออยู่บนยอดพีระมิดในใจของเขา

ซูเสี่ยวเสี่ยวพูดอย่างไร้เนื่อใย “หวังฮ่าวหยุน? น่าประทับใจดีนะคะที่ยังจำกันได้ มีอะไรหรอคะ?”

“เสี่ยวเสี่ยว ฉันก้แค่อยากจะคุยกับเธอตั้งแต่ที่เธอปฏิเสธฉัน เราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย วันนี้เราได้มาเจอกันก็แสดงว่าเทพแห่งโชคชะตาอวยพรให้เราแล้ว!”

หวังฮ่าวหยุนยังถามต่อด้วยความกังวลว่า

“เสี่ยวเสี่ยว เธอเป็นยังไงบ้างล่ะ?”