เผยตัวตนลับ จับหัวใจเธอ - ตอนที่ 466 เผยตัวตนเอง
มือเฉิงเวินหรูคว้าแขนฉินหร่าน “ไม่…”
“คุณพาเขาออกไปก่อน” ฉินหร่านมือกอดอก พยักหน้าด้วยคางไปทางเฉิงเวินหรู
แมทธิวหรี่ตามองฉินหร่าน นี่คือคนที่กู้ซีฉือต้องการปกป้อง หลังจากพิจารณาไม่กี่วินาที เขาจึงส่งสัญญาณมองลูกน้องให้พาเฉิงเวินหรูออกไป
เสียง “ครืด” ประตูถูกปิด
แมทธิวนั่งตรงข้ามฉินหร่าน มือข้างหนึ่งหยิบข้อมูลของฉินหร่าน เขามองผ่านๆ จึงวางข้อมูลลงด้านข้าง พูดเข้าประเด็น “คุณอยากคุยกับฉันเรื่องกู้ซีฉือเหรอ แค่คุณมอบข้อมูลของจระเข้ยักษ์ให้ฉัน ฉันก็ปล่อยคุณได้แล้ว”
ติดต่อกู้ซีฉือได้ในเวลาสั้นขนาดนี้ แมทธิวรู้ได้ว่าฉินหร่านคุ้นเคยกับกู้ซีฉือมากแน่นอน ทั้งยังคุ้นเคยกับสถานการณ์ของรัฐ M เป็นอย่างมาก
“ไม่พูดถึงกู้ซีฉือ พูดถึงคุณ” ฉินหร่านยิ้มสบายๆ
มือข้างหนึ่งของแมทธิววางที่โต๊ะ อีกข้างวางที่พนักแขน รูปร่างดีเห็นได้ชัด เลิกคิ้วขึ้น “คุณว่ามา”
ฉินหร่านมองเขาสักพัก “คุณโกนหนวดมาใช่ไหม”
แมทธิว “…ใช่”
ฉินหร่านพยักหน้า งั้นก็ใช่แมทธิวตัวจริง “ปิดเครื่องดักฟัง”
แมทธิวหรี่ตามองเธอพักหนึ่ง แล้วจึงปิดเครื่องดักฟัง
“สี่ปีก่อน ที่รัฐ F คุณและลูกน้องของคุณถูกไล่ล่าโดยนักฆ่าของสมาพันธ์ใต้ดิน กู้ซีฉือช่วยคุณไว้ ต่อมาผู้ลี้ภัย 200 คนหลบหนีได้สำเร็จ” เห็นว่าเขาปิดเครื่องดักฟังแล้ว ฉินหร่านจึงโน้มไปด้านหน้า มือเท้าคาง พูดอย่างใจเย็น “เคยคิดไหมว่าใครแพร่ข่าวนี้ออกไป”
ฟังถึงประโยคนี้ มือของแมทธิวที่วางอยู่พนักวางแขนกำแน่น เขาเงยหน้าทันที
นิ้วของฉินหร่านยังอยู่ที่คาง ปลายนิ้วสีขาวยะเยือก รอยยิ้มบนใบหน้าไร้ซึ่งท่าทีก้าวร้าวและอันตราย
“คุณคือ…” แมทธิวมองใบหน้าของฉินหร่าน ดวงตาสีเข้มแสดงความตกใจอย่างเห็นได้ชัด
“ฉันรู้ว่าคุณต้องการตามหาข่าวของจระเข้ยักษ์ แต่ตอนนี้เขาอยู่ไหน ฉันและพี่เฉิงไม่รู้” ฉินหร่านขัดจังหวะเขาทันที เธอไม่ได้โกหกและเดาไม่ออกว่าจระเข้ยักษ์จะไปไหน จระเข้ยักษ์สามารถปะปนไปกับตำแหน่งตอนนี้ได้ ต้องมีความลึกลับและการจัดการตัวเองอย่างแข็งแกร่งแน่นอน “ส่วนพี่เฉิง เป็นเพราะคำสั่งที่ 129 ของเธอรับโดยจระเข้ยักษ์ ไม่สอดคล้องที่คุณจะจับจระเข้ยักษ์ เว้นแต่ว่าคุณอยากที่จะพบเขาในที่สาธารณะ แต่ฉันแนะนำว่าอย่าดีกว่า คิดดูนะ วันนี้คุณได้ข่าวของจระเข้ยักษ์ แต่ยังไม่ชัดเจนใช่ไหมล่ะ”
ใบหน้าอันยิ้มแย้มของฉินหร่านเริ่มเลือนไป เธอมองแมทธิว ลากเก้าอี้ยืนขึ้น “ตอนนี้พวกเราไปได้รึยัง”
แมทธิวมองฉินหร่านสักพัก ในที่สุดจึงพยักหน้า
เขามองลึกไปที่ฉินหร่าน เปิดหูฟัง “เปิดประตู ปล่อยพวกเธอออกไป”
ลูกน้องเปิดประตู
ฉินหร่านเดินออกไปก่อน
คนพาเฉิงเวินหรูออกมาจากด้านข้าง รีบเดินมาหาฉินหร่าน มองฉินหร่านจากบนลงล่าง “หร่านหร่าน เธอไม่เป็นไรนะ”
“ไม่เป็นไร” ฉินหร่านเหมือนจะอารมณ์ดี เธอยัดโทรศัพท์ลงกระเป๋า มองเฉิงเวินหรูแล้วยิ้ม “พี่เฉิง พวกเรากลับกันเถอะ”
“หร่านหร่าน เธอพูดอะไรกับพวกเขา” จนกระทั่งขึ้นรถ เฉิงเวินหรูค่อยกล้าเชื่อว่าแมทธิวปล่อยพวกเธอแล้วจริงๆ “เมื่อกี้เห็นชัดว่าท่าทางแบบนั้นของพวกเขาไม่ดีด้วยเลย”
ฉินหร่านเลิกคิ้ว พูดสีหน้านิ่ง “จับผิดคน”
“จับผิดเหรอ” เฉิงเวินหรูเงยหน้า เธอค่อนข้างไม่เชื่อ
แต่…
ใบหน้าของฉินหร่านดูจริงมาก เฉิงเวินหรูจึงยอมเชื่อ
**
ในขณะเดียวกัน ที่พักของเฉิงเจวี้ยน
เฉิงสุ่ยและเฉิงหั่วประชุมอยู่ชั้นหนึ่ง บรรยากาศทั่วทั้งชั้นหนึ่งหนักแน่นมาก
เฉิงเจวี้ยนหลับตา ความดันร่างกายต่ำ
ผู้กองห่าว หัวหน้าตู้ต่างก็อยู่กันหมด คิ้วขมวดแน่น “ถ้าแมทธิวจับใคร เขาต้องตรวจพบตัวตนของคุณหนูใหญ่และคุณหนูฉินแน่ และไม่มีทางปล่อยไป…”
ไม่ใช่วันสองวันที่แมทธิวหาช่องโหว่นี้ของเฉิงเจวี้ยน
เฉิงหั่วกับเฉิงมู่ไม่ได้นั่ง ก้มหน้าโทษตัวเอง เฉิงหั่วพูดก่อน “เป็นเพราะเทคนิคของฉันไม่ดี พวกเขาถึงถูกแมทธิวพบและลำบาก”
เฉิงสุ่ยก็รับผิดด้วย “เพราะฉันที่แนะนำร้านกาแฟนั้นให้คุณหนูฉินก่อน นายท่าน ฉันไปติดต่อแมทธิว ที่ฐานจอดเครื่องบินนั่น…”
เฉิงเจวี้ยนยืนขึ้นทันที ดวงตาทั้งสองข้างมองด้านนอก เม้มมุมปาก สีหน้าของเขาเย็นชาขึ้น “ไม่จำเป็น พวกคุณอยู่นี่ ฉันจะไปหาแมทธิว”
ท่าทีเย็นชาขึ้น น้ำเสียงยิ่งทื่อ
เขาหยิบกุญแจรถ กำลังจะออกประตู หยุดยืนอยู่ห่างจากประตูทางเข้าสี่ห้าก้าว เขาหยุดก้าว เงยหน้ามองด้านนอก
เฉิงหั่วเฉิงสุ่ยและคนอื่นๆ มองตามสายตาเขาไปอย่างประหลาดใจ
ประมาณไม่กี่วินาทีต่อมา ดวงตาของเฉิงมู่เป็นประกาย “คุณหนูฉินกับคุณหนูใหญ่กลับมาแล้ว!”
เสียงของเขาที่ตกลงเมื่อไม่กี่วินาที ประตูทางเข้าถูกใครบางคนผลักเปิด
ฉินหร่านกับเฉิงเวินหรูพูดคุยสนุกสนาน
มือข้างหนึ่งของฉินหร่านล้วงกระเป๋า มองทุกคน เลิกคิ้วก่อนถาม “มายืนทำอะไรกันตรงนี้”
“ไม่ใช่สิ?” เฉิงหั่วรีบร้อน เขาเดินเข้ามาพูดอย่างไม่อยากเชื่อ “คุณหนูฉิน พวกคุณไม่เป็นอะไรนะ?”
“พวกเราจะเป็นอะไรได้ล่ะ” ฉินหร่านจัดแขนเสื้อ ถามกลับ
“ไม่ใช่ว่าพวกคุณถูกแมทธิวจับไปเหรอ” เฉิงสุ่ยก็เดินเข้ามา
ตามที่หน่วยข่าวกรองของพวกเขารายงานไม่ผิดแน่
ตอนนี้เฉิงเวินหรูสงบลงแล้ว เธอพยักหน้า “ลูกน้องของแมทธิวจับผิดน่ะ เมื่อกี้บนรถ พวกเขายังขอโทษพวกเราด้วย”
เฉิงมู่และเฉิงหั่วมองหน้ากัน
ขอโทษ?
แมทธิวทำเรื่องแบบนี้ด้วยงั้นเหรอ
ฉินหร่านไม่ได้เข้าไปร่วมสนทนา แค่ยืนอยู่ตรงข้ามเฉิงเจวี้ยน ใบหน้ามั่นใจตอนที่เห็นเขาอดไม่ได้ที่จะแสดงตัวตนออกมา เธอถอนหายใจแล้วค่อยพูด “ขึ้นไปคุยกันหน่อยไหม”
เดิมทีเฉิงเจวี้ยนกำลังครุ่นคิดเรื่องประเด็นอื่น เพราะเรื่องก่อนหน้านี้ของฉินหร่าน เขาจึงค่อนข้างจิตใจว้าวุ่น เดิมทีในวันธรรมดากลยุทธ์การวางแผนของเขาไม่พ่ายแพ้ แต่กู้ซีฉือเองก็บอกเขาแล้วว่าฉินหร่านกับเฉิงเวินหรูไม่เป็นไร
เขายังต้องตั้งสติขึ้นมา
ไม่คิดว่าฉินหร่านจะพูดขึ้นมาก่อน
เฉิงเจวี้ยนเลิกคิ้ว เขาพูดอย่างใจเย็น “คุณขึ้นมา”
เขาหันข้าง ให้ฉินหร่านขึ้นด้านบนก่อน
ฉินหร่านเดินไปยังห้องหนังสือ พลางครุ่นคิด
เธอเดินมาถึงในห้องหนังสือ เฉิงเจวี้ยนอยู่ด้านหลัง กำลังปิดประตูห้องหนังสือ
ฉินหร่านมองเขา พูดขึ้นอย่างเรียบง่าย “วันนี้ฉันไปพบจระเข้ยักษ์มา”
เฉิงเจวี้ยนนิ่งไป เขามองฉินหร่านอย่างว่างเปล่า
เมื่อมีการเปิดเรื่อง ต่อมาจึงง่ายแล้ว เคยทำผิดแล้วไม่แก้ไขเธอเองก็ว่างเปล่าเช่นกัน “อันที่จริงครั้งก่อนเรื่องของเฉิงถู่กับจระเข้ยักษ์ ก็เป็นฉันที่ช่วยจระเข้ยักษ์อยู่เบื้องหลัง อ้อ แฮกเกอร์คนนั้นที่อยู่เบื้องหลังของแมทธิวที่พวกคุณพูดก็คือฉัน”
YOU MAY ALSO LIKE
