เผยตัวตนลับ จับหัวใจเธอ - ตอนที่ 467 ใช่แล้ว Q คือฉัน
“เมื่อคืนฉันรู้มาว่าเฉิงหั่วขัดขวางแมทธิว ฉันจึงปิดบังเฉิงหั่ว” ฉินหร่านเงยหน้าขึ้นมองเพดาน เธอค่อนข้างพูดไม่ออก “แต่ฉันไม่ได้คุ้นเคยกับแมทธิวขนาดนั้น”
พูดถึงตรงนี้ ฉินหร่านนิ่งไป แล้วจึงมองเฉิงเจวี้ยน “แม้ว่าสองปีก่อนเขาจะเคยช่วยฉันไว้…”
ตอนนี้เฉิงเจวี้ยนไม่ได้จัดการเรื่องนี้อย่างละเอียด
ฉินหร่านเดาได้ว่าที่เฉิงเจวี้ยนยังไม่สงบลงน่าจะเพราะเรื่องที่เฉิงเวินหรูพูด รอเขาสงบลงจึงจะสามารถจัดแจงบริบทเรื่องราวได้ ทว่าตั้งแต่แรกเขาสามารถเดาว่าเธอคือคนที่ช่วยกู้ซีฉือได้ด้วยข้อมูลอันน้อยนิด
ตอนนี้ข้อมูลมากมาย เขาเดาเรื่องพวกนี้ได้ง่ายดายอยู่แล้ว
แต่ตอนนี้ฉินหร่านยังมีเรื่องสงสัยอื่นอยู่ เรื่องที่ทำให้เขาสับสนมาสองปีครึ่ง เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย สองปีครึ่งก่อนหน้านี้ที่ฟังคำอธิบายจากกู้ซีฉือ สภาพค่อนข้างแย่เลยทีเดียว
ฉินหร่านถอนหายใจ
ดังนั้นเมื่อสารภาพจึงมีหลายเรื่องที่ไม่ตรงจุด ในที่สุดเธอก็บอกออกมา อันที่จริงไม่อยากเกี่ยวข้องกับในอดีตด้วยซ้ำ
ก่อนหน้านี้แม้แต่กู้ซีฉือเธอก็ไม่พูด
อย่างไรก็ตาม…
เธอไม่คาดคิดว่าเฉิงเจวี้ยนจะนิ่งเงียบเรื่องเมื่อสองปีครึ่งก่อนหน้า
ยิ่งไปกว่านั้น สหายคนสนิทของเธอ ลูกพี่ลูกน้องกู้ผู้ร่วมทุกข์ร่วมสุข เพราะเงินเล็กน้อยเมื่อหนึ่งปีก่อนหน้า จึงนำเรื่องนี้ของเธอไปขายเสียหมดจดจนไม่กล้าพูดกับเธอ
เฉิงเจวี้ยนลากเก้าอี้ตัวหนึ่งออกมา ให้ฉินหร่านนั่งก่อน จึงเงยหน้าขึ้น มองเธอ “ครั้งหนึ่งแฮกเกอร์เบื้องหลังของแมทธิวเคยแทรกแซงนำใครคนหนึ่งออกมาจากสมาพันธ์แฮกเกอร์ แม้ว่าฉันจะไม่เข้าใจโลกของแฮกเกอร์ แต่…เข้าออกสมาพันธ์แฮกเกอร์ได้อย่างอิสระ เธอคงจะไม่ใช่ประธานหรอกนะ”
“ไม่ใช่” ตอนนี้ฉินหร่านท่าทางมั่นใจ เธอเงยหน้ามองเฉิงเจวี้ยน กอดอก “ไม่ใช่ว่าพวกคุณเดาออกแต่แรกแล้วเหรอ”
ท่าทีนี้ของเธอ…
เฉิงเจวี้ยนนึกได้ว่า เฉิงหั่วเชื่อมาตลอดว่าแฮกเกอร์คนนั้นที่อยู่เบื้องหลังแมทธิวคือ Q…
คนอื่นๆ ก็เช่นกัน แต่ Q…
เฉิงเจวี้ยนนิ่งไป โดยทั่วทุกอย่างล้วนอยู่ในกำมือ ราวกับว่าไม่ว่าฉินหร่านจะพูดอะไรออกมาก็ไม่สามารถทำให้เขาตกใจได้…
ในที่สุดตอนนี้เขาก็ทนไม่ได้แล้ว
เขาเดาได้ว่าทักษะแฮกเกอร์ของฉินหร่านมีมาก แต่เขาไม่เคยเชื่อมฉินหร่านเข้ากับ Q เลย หลักๆ เพราะประธานสมาพันธ์แฮกเกอร์เคยบอกว่า Q คล้ายกับเขา ประธานสมาพันธ์แฮกเกอร์มีชื่อเสียงระดับนานาชาติมาหลายสิบปีแล้ว อายุ 65 ปี
Q อยู่ระดับเดียวกับประธานสมาพันธ์แฮกเกอร์
แม้ว่าเฉิงเจวี้ยนจะคัดกรองฉินหร่านมาแล้ว ก็ไม่เคยคิดว่า Q จะเป็นถึงหลานสาวของประธาน
เฉิงเจวี้ยนก้มหน้ามองฉินหร่านอยู่พักใหญ่ แล้วจึงส่ายหน้าอย่างอดไม่ได้ ดวงตาสีเข้มและลึกคู่นั้นฉายแววยิ้มเล็กน้อย “เธอรู้ไหมว่าประธานสมาพันธ์แฮกเกอร์ตามหาเธอมาตลอด”
ฉินหร่านไม่ตอบ เธอเพียงกอดอก เงยหน้า เลิกคิ้ว “คุณรู้จักกับประธานสมาพันธ์แฮกเกอร์เหรอ”
ก่อนหน้านี้ตอนที่อยู่อวิ๋นเฉิง ฉินหร่านเคยถาม ช่างเทคนิคที่อยู่ด้านข้าง ตอนแรกที่เฉิงเจวี้ยนเดาออกว่าเธอเป็นแฮกเกอร์ที่ค่อนข้างเก่งกาจ เป็นเพราะปล่อยโทรศัพท์สายนั้นในมือของช่างเทคนิค แสดงว่าช่างเทคนิคเคยเห็นประธานสมาพันธ์แฮกเกอร์แค่ครั้งเดียว…
ตอนนั้นฉินหร่านสงสัยว่าเฉิงเจวี้ยนคือเพื่อนของประธานสมาพันธ์แฮกเกอร์ที่ช่างเทคนิคพูดถึง แต่ก็หาหลักฐานไม่เจอ
ตอนนี้ได้ยินคำพูดของเฉิงเจวี้ยน ในที่สุดฉินหร่านก็มั่นใจในความคิดนี้
เฉิงเจวี้ยนคือเพื่อนที่ประธานสมาพันธ์แฮกเกอร์เชิญมาในขณะนั้น
คิดดูเรื่องนี้แล้ว ไม่นับว่าวุ่นวาย เฉิงเจวี้ยนอยู่ที่รัฐ M กับประธานคนนั้น ทั่วทั้งรัฐ M พูดถึงระดับด้านการเงิน ยังไม่มีใครเหนือไปกว่าเฉิงเจวี้ยน
“ตามนั้น” เฉิงเจวี้ยนนั่งพิงที่โต๊ะหนังสือเล็กน้อย สีหน้าตกใจลดลง ขนตาสีเข้มลู่ต่ำ “ก่อนหน้านี้ครั้งหนึ่งฉันเคยลงทุนช่วยเขา”
เขายังอยากพูดบางอย่าง โทรศัพท์ในกระเป๋าก็ดังขึ้น
ก้มหน้ามอง มันคือหมายเลขที่มีรหัส เฉิงเจวี้ยนหรี่ตา ไม่รับสายทันที ยังคงครุ่นคิดเรื่องฉินหร่านกับแฮกเกอร์
แทบจะสารภาพหมดแล้ว
ฉินหร่านคิดว่าตัวเองยังต้องสงบสติอารมณ์สักพัก
เธอยืนขึ้น เอื้อมมือจิ้มที่โทรศัพท์ของเขา “รับสิ ฉันลงไปหาพวกเฉิงมู่ก่อน”
ฉินหร่านพูดพลางหันตัวเตรียมออกไป
เดินได้ไม่ถึงสองก้าว ที่แขนก็ถูกเฉิงเจวี้ยนคว้าไว้
เฉิงเจวี้ยนรวบมือ ลากเธอตรงเข้ามา เอื้อมมือโอบเอวของเธอ ก้มหน้าอย่างเกียจคร้าน “เธอพูดจบแล้วเหรอถึงจะไป”เพิ่งพูดจบ โทรศัพท์ที่เพิ่งเงียบไปดังขึ้นอีกครั้ง
“คุณรับเถอะ ฉันจะลงไปก่อน” ฉินหร่านก้าวไปด้านหลังหนึ่งก้าว เธอกระแอม ชี้ไปที่โทรศัพท์ของเฉิงเจวี้ยน
พูดพลางเปิดประตูห้องหนังสือออกไป
ประตูปิดลง เฉิงเจวี้ยนยังคงนั่งครึ่งตัวอยู่ที่โต๊ะหนังสือ มองที่โทรศัพท์อย่างไม่ใส่ใจ เปิดเครื่องขึ้นรับสาย น้ำเสียงสบายๆ สายตายังคงมองไปทางประตูห้องหนังสือ “ท่านถัง คุณถามหาฉันเหรอ”
เป็นคุณถังที่โทรศัพท์หาเขา
ประธานสมาพันธ์แฮกเกอร์
“ก่อนหน้านี้คุณบอกฉันว่าคุณอยู่ที่เมืองหลวงประจำใช่ไหม” คุณถังยิ้มเล็กน้อย ร่างกายของเขาผอมบาง แต่น้ำเสียงของเขากลับดังสุดๆ “ฉันเพิ่งอยู่ที่เมืองหลวงพอดี พวกเราเจอกันสักหน่อย เป็นตอนไหนดี พวกเราไม่ได้เจอกันมาสองปีกว่าแล้ว”
เฉิงเจวี้ยนละสายตาที่มองกลับ เขายืนขึ้น “ท่านถัง น่าเสียดาย ฉันอยู่ที่รัฐ M น่าจะกลับในอีกไม่กี่วัน ตอนนี้ไม่มีโอกาส”
โทรศัพท์อีกฝั่ง คุณถังยิ้ม “ถ้าอย่างนั้นไม่เป็นไร ฉันอยู่ที่เมืองหลวงได้อีกพักใหญ่ น่าจะอยู่ที่นี่ได้ถึงปีใหม่ อาจจะรอให้คุณกลับมาได้”
“ช่วงนี้คุณไม่ได้รีบหาคนมารับช่วงดูแลสมาพันธ์แฮกเกอร์หรอกเหรอ” เฉิงเจวี้ยนเดินไปด้านนอก เขาเลิกคิ้ว “ถึงได้ออกมาเที่ยวเล่นได้ตามสบายแบบนี้”
ขนตาของเฉิงเจวี้ยนลู่ลง ครุ่นคิดเล็กน้อย คนของสมาพันธ์แฮกเกอร์มาเมืองหลวง…
เรื่องนี้เขานึกเหตุผลไม่ออกจริงๆ
“เรื่องนี้ไม่รีบแล้ว ฉันพบลูกหลานของน้องสาวฉันแล้ว พวกเขาก็อยู่ที่เมืองหลวง ตอนนี้ฉันกำลังรอลูกของน้องสาว” คุณถังมองออกนอกห้อง ดวงตากว้างไกล แม้จะจงใจเก็บเสียงไว้ ก็ยังเก็บความปิติไว้ไม่มิด “เลยโทร.มาบอกคุณก่อน หากว่าลูกหลานของน้องสาวฉันมีความสามารถโดดเด่นสักอย่างที่สามารถรับช่วงดูแลสมาพันธ์แฮกเกอร์ ฉันก็ไม่ต้องกังวลแล้ว”
แน่นอนว่า คุณถังก็ไม่ได้คิดจริงจังขนาดนั้น
เขาโทรศัพท์หาเฉิงเจวี้ยน การพบปะเป็นเรื่องเล็ก โดยหลักก็เพื่อโอ้อวด มีความสุขจึงอยากหาเพื่อนสักคนออกมาดื่มสักหน่อย
เดิมทีเขาเคยเห็นลูกหลานของน้องสาวมาหมดแล้ว เว้นแต่ลูกสาวของลูกชายน้องสาวของเขาที่ถูกแยกออก เขาเคยเห็นรูปและวิดีโอของคนอื่นซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ไม่เคยได้ยินว่าในโลกของแฮกเกอร์จะมีชื่อของพวกเขา
YOU MAY ALSO LIKE
