เผยตัวตนลับ จับหัวใจเธอ - ตอนที่ 518 ใครก็ไม่สามารถสั่นคลอนความคิดได้ ป่วยหนัก

ถ้าหากโอวหยางเวยให้เหตุผลเป็นอย้้างอื่น

บางทีฉินหร้้านอาจจะเชื่อ แต้้ดึง 129 มาด้วยแบบนี้…

ฉินหร้้านครุ้้นคิดอย้้างใจเย็น วันหลังถ้าโอวหยางเวยรู้ว้้า ตัวเองเป็นคนของ 129 ไม้้รู้ว้้าเธอจะคิดว้้าข้ออ้างที่เธอนํามา ในวันนี้นั้นค้้อนข้างโง้้รึเปล้้า

คําพูดของโอวหยางเวยมีความจริงอยู้้บางอย้้าง ฉินหร้้าน ไม้้ได้ไม้้เชื่อ แต้้ไม้้ได้เชื่อทั้งหมด

อย้้างไรก็ตาม…

ไม้้ว้้าเหตุผลใด โอวหยางเวยต้องการจะยั่วยุความเชื่อใจ ระหว้้างเธอและเฉิงเจวี้ยน แต้้หมากเกมนี้เธอเดินผิดแล้ว อย้้างสิ้นเชิง

ท้ายที่สุดแล้วโอวหยางเวยเป็นคนยังไง…

ฉินหร้้านก้มหน้า เริ่มนึกถึงเรื่องของตระกูลฉิน

ตระกูลฉินตกอันดับจากหนึ่งในสี่ตระกูลหลักก็เพราะ ตระกูลโอวหยาง ต้้อมาเพราะเรื่องของฉินหลิง เธอทําให้ฉิน เจาต้องเข้าคุก ส้้วนแบ้้งของหุ้นในมือของคุณชายสี่ตระกูลฉิน ถูกฉินหร้้านเอาไป 18% แล้วโอนให้ฉินซิวเฉิน…

ตอนนั้นฉินหร้้านไม้้ได้ติดตามการลงมือของคุณชายสี่ ตระกูลฉิน เธอไม้้พบหลักฐานที่คุณชายสี่ตระกูลฉินช้้วยเหลือ ฉินเจา ที่สําคัญที่สุดคือเบื้องหลังของคุณชายสี่ตระกูลฉินมี ตระกูลโอวหยาง ฉินหร้้านไม้้สามารถตัดสินใจไปรบกวน คุณชายสี่ตระกูลฉินตอนที่ฉินหลิงยังไม้้โตพอ

หลังจากที่เธอเปิดเผยตัวตนทายาทของสถาบันวิจัย คุณชายสี่ตระกูลฉินน้้าจะมีมาตรฐานในใจแล้ว ที่ตระกูลฉิน สามารถมาถึงจุดสมดุลได้ในชั่วคราว

ในตอนนั้นเธอได้ปรึกษาหารือเรื่องนี้กับฉินซิวเฉิน

ตอนนี้…

ฉินหร้้านครุ้้นคิด เธอให้เฉิงเจวี้ยนถือชานม “ฉันคิดว้้า นายท้้านตระกูลฉินคนนั้น ว้้ากันว้้าเป็นคุณปูุของฉัน การ เสียชีวิตอย้้างกะทันหันของเขาน้้าสงสัย”

“แน้้นอน” เฉิงเจวี้ยนมองดูเธอสักพักด้วยท้้าทาง ประหม้้าอย้้างต้้อเนื่อง ในที่สุดก็ผ้้อนคลายลง มือข้างหนึ่งเขา ถือชานม มืออีกข้างกอดเธอไว้ในอ้อมอก “หลังจากรู้ว้้าถังจ วินเป็นญาติของเธอ ฉันจึงทําการตรวจสอบนิดหน้้อย ผ้้าน ทางประธานสมาพันธแแฮกเกอรแจึงไม้้มีทางจะหาข้อมูลของ คุณย้้าของเธอไม้้เจอ แต้้คนของสมาพันธแแฮกเกอรแต้้างก็หาไม้้ เจอ เบื้องหลังต้องมีความผิดพลาด”

เฉิงเจวี้ยนกอดฉินหร้้าน อดไม้้ได้ที่จะเงยหน้ามองอาคาร หลัก สายตาครุมเครือ

ผ้้านไปสักพัก เขาเลื่อนสายตาออกแล้วคลายมือ “ไป เถอะ กลับไปก้้อน”

เฉิงเจวี้ยนขับรถพาฉินหร้้านกลับไป

รถออกไปนานแล้ว โอวหยางเวยเพิ่งออกมาจากในร้าน กาแฟยืนอยู้้ทางแยก มองไปทางรถของเฉิงเจวี้ยนที่ออกไป เพียงชั่วครู้้

ไม้้นานนัก โอวหยางเวยขมวดคิ้วเล็กน้อย

หันตัวเดินไปที่อาคารหลัก

ในอาคารหลัก เฉิงจินเพิ่งส้้งคู้้ค้าคนหนึ่งกลับไป เมื่อเห็น โอวหยางเวย เขานิ่งไปสักพัก ย้้อตัวลงเล็กน้อย แต้้น้ําเสียง ไม้้ได้มีความเคารพ มีระยะห้้างอย้้างชัดเจน “คุณโอวหยาง”

โอวหยางเวยหรี่ตามองเฉิงจิน “เฉิงจิน ตอนนี้ก็เรียกฉัน ว้้าคุณโอวหยางเหรอ”

เฉิงจินก้มหน้าไม้้ตอบ

โอวหยางเวยละสายตากลับ เดินตรงไปทางลิฟตแ จนถึง ตอนนี้เธอก็ไม้้เข้าใจ

ในกลุ้้มจิน-มู้้-สุ้้ย-หั่ว-ทู้้ ตอนแรกมีแค้้เฉิงมู้้ที่เชื่อเธอ ไม้้ ว้้าตอนไหนเธอก็สามารถรายงานข้้าวของเฉิงเจวี้ยนได้ทุก เวลา อีกสี่คนที่เหลือหลีกเลี่ยงเธอเหมือนสัตวแมีพิษ

สองปีก้้อน แม้แต้้เฉิงมู้้ที่เชื่อเธฮเพียงคนเดียวก็ห้้างจาก เธอมากขึ้นเรื่อยๆ

โดยเฉพาะเฉิงเจวี้ยน หลายปีนี้ เขาถึงกับหลีกเลี่ยงเธอ โดยไม้้เข้ามาเหยียบที่เมืองหลวงเลยสักก้าว โอวหยางเวยนึก ไม้้ถึงตรงจุดนี้

เธอหลับตาลง ปกปิดสายตาอาฆาต

กดประตูลิฟตแ

**

ในขณะเดียวกัน

ฉินหร้้านมาถึงถิงหลานแล้ว

ตอนที่กลับไป เฉิงเวินหรูกําลังนั่งอยู้้ในห้องโถงคุย กับเฉิงมู้้ ท้้าทีสีหน้าดูแล้วอ้้อนล้า

เห็นฉินหร้้านและเฉิงเจวี้ยนกลับมา เธอยืนขึ้นตรง มอง ไปทางฉินหร้้าน “หร้้านหร้้าน ยังไม้้ได้พูดแสดงความยินดีกับ เธออย้้างเป็นทางการเลย”

เธอพูดอุทานกับฉินหร้้านก้้อน จึงหันสายตาไปทางเฉิง เจวี้ยน

“น้องสาม เกิดอะไรขึ้นกับ ฉันโทร.หานาย แต้้นายไม้้ รับสายเหรอ” เฉิงเวินหรูมองเฉิงเจวี้ยนแล้วถอนหายใจ เล็กน้อย

เฉิงมู้้ไปรินชามาสองถ้วย ถ้วยหนึ่งยื่นให้ฉินหร้้าน อีก ถ้วยวางด้านหน้าเฉิงเจวี้ยน

เฉิงเจวี้ยนเอื้อมมือหยิบถ้วยชา มองที่เฉิงเวินหรู พูดขึ้น เรียบนิ่ง “ไม้้ได้รับ”

ฉินหร้้านก้มหน้า ไม้้ได้เข้าร้้วมการสนทนากับทั้งสองคน เพียงก้มหน้าคุยแชทกับลู้้จ้าวอิ่ง ถามเรื่องของพานหมิงเย้้วแ กับเขา

ช้้วงนี้เรื่องราวเยอะมากเกินไป เธอกดเข้าที่ขมับ

ลู้้จ้าวอิ่งไม้้ได้ตอบเธอ เพียงเปลี่ยนเป็นโทร.หาเธอแทน

ฉินหร้้านขมวดคิ้ว เฉิงเจวี้ยนกําลังคุยธุระกับเฉิงเวินหรู เธอครุ้้นคิดแล้วจึงขึ้นไปรับโทรศัพทแด้านบน

ที่ด้านล้้าง

เฉิงเวินหรูมองใบหน้าของเฉิงเจวี้ยน อดไม้้ได้ที่จะกดลง หัวคิ้ว “เฉิงเจวี้ยน นายคิดอะไรอยู้้ ฉันบอกนายว้้าคุณพ้้อ ท้้านปุวยหนัก ประคับประคองไม้้อยู้้แล้ว คุณจะไม้้กลับไป เยี่ยมสักหน้้อยเหรอ”

สายตาของเฉิงเจวี้ยนมองนอกหน้าต้้าง เขาส้้งเสียง “อือ” แล้วไม้้ได้พูดอะไรต้้อ

อยากจุดบุหรี่ แต้้ท้ายที่สุดก็ไม้้ได้จุด

“หัวหน้าผู้อาวุโสของตระกูลต้้างกําลังคัดเลือกผู้สืบทอด พรุ้้งนี้เช้า” เฉิงเวินหรูหัวเราะกับตัวเอง “พ้้อยังมีชีวิตอยู้้ พี่ ใหญ้้ก็รีบร้อนจะเป็นผู้สืบทอดคนต้้อไป นายว้้าน้้าขําไหมล้้ะ”

เธอพูดถึงตรงนี้ จึงมองเฉิงเจวี้ยนอีกครั้ง

เฉิงเจวี้ยนยังคงไม้้เคลื่อนไหว

เฉิงเวินหรูจึงไม้้พูดอะไรต้้อแล้ว เธอหยิบกระเป฻ายืนขึ้น เหมือนโกรธมาก “คุณหมอกู้มาดูแล้ว เวลาของพ้้อ ประคับประคองได้อีกไม้้มาก คุณจะกลับหรือไม้้กลับไปเยี่ยม พ้้อ ทั้งหมดขึ้นอยู้้กับนาย”

หลังจากพูดจบ เฉิงเวินหรูตรงออกไปทันที

เฉิงมู้้ที่ตอนแรกสนทนากับคุณพ้้อหลินอย้้างมีความสุข ได้ยินปัญหาที่ทั้งสองคนพูดคุยกัน เขาอดชะงักไปไม้้ได้

ท้ายที่สุดเขามองเฉิงเจวี้ยน ใบหน้าของเฉิงเจวี้ยนเย็นชา ไม้้มีท้้าทีใด

อดไม้้ได้ที่จะส้้งข้อความให้เฉิงจิน…

[คุณหนูใหญ้้บอกว้้านายท้้านใกล้จะไม้้ไหวแล้ว นายน้อย เฉิงก็ยังไม้้ไปเยี่ยมเขา ฉันควรเกลี้ยกล้้อมเขาไหม]

เฉิงจินให้เขาหุบปาก

เฉิงมู้้จึงเก็บเงียบไป

**

ตระกูลเฉิง

พรรคพวกของเฉิงเหราฮั่นต้้างกําลังวางแผนปัญหา ตัวกลางกันอย้้างลับๆ

“ซือลี่หมิงเรายังไม้้แน้้ใจ แต้้หัวหน้าสถานที่และหัวหน้า หน้้วยสองจะต้องเลือกลูกนอกสมรสอย้้างเฉิงเจวี้ยนคนนั้น แน้้” เฉิงเหราฮั่นนั่งอยู้้ในห้องหนังสือ พูดคุยกับกลุ้้มคนที่ สนับสนุนเขา “แต้้ลูกนอกสมรสนั่นไม้้มีความคิดที่จะอยาก เป็นผู้นําตระกูล ความน้้าจะเป็นที่ฉันจะถูกรับเลือกมีมาก ฉินหร้้านนั่น…”

เฉิงเหราฮั่นขมวดคิ้ว “เธอเป็นตัวแปรหนึ่ง”

ขณะที่ทุกคนกําลังพูดคุยกัน

ด้านนอกมีคนเข้ามาแจ้ง “นายใหญ้้ คุณโอวหยาง มาแล้ว”

“รีบพาเธอเข้ามา!” เฉิงเหราฮั่นรีบยืนขึ้น โอวหยางเวย เป็นกําลังอันดับหนึ่งของเขา

ไม้้นาน โอวหยางเวยก็เข้ามา

เฉิงเหราฮั่นและพรรคพวกของเขาต้้างยืนขึ้น

“คุณโอวหยาง” เฉิงเหราฮั่นให้คนรินชาให้โอวหยางเวย “ไม้้ทราบว้้าตอนนี้คุณมาทําธุระอะไรที่นี่”

โอวหยางเวยยิ้ม “ได้ยินมาว้้าตระกูลเฉิงกําลังคัดเลือก ผู้นําคนต้้อไป ฉันมาส้้งข้้าวดีให้ทุกคน”

เธอพูดพลางหยิบเอกสารฉบับหนึ่งออกมาจากใน กระเป฻า