เผยตัวตนลับ จับหัวใจเธอ - ตอนที่ 543 โหมโรงแห่งโทสะ

“มีแค่คุณแล้วที่สามารถช่วยตระกูลสวีได้” พ่อบ้านสวี นิ่งไปครู่หนึ่ง พร้อมถอนหายใจเฮือกหนึ่งออกมา “คุณ…”
ในช่วงเวลานี้ สถานการณแในเมืองหลวงนั้นเริ่มวุ่นวาย
หากเป็นเมื่อไม่กี่วันก่อนหน้า ฉินหร่านจะไม่ไปแน่นอน
แต่เมื่อวานตอนเย็นเพิ่งได้ยินการวิเคราะหแของเฉิง เจวี้ยน ฉินหร่านรู้สึกซับซ้อนกับตระกูลสวีและตระกูลฉินมาก
โดยเฉพาะนายท่านสวี
เธอดื่มนมไปหนึ่งอึก พร้อมกล่าว “รอฉันสักชั่วโมง”
เมื่อพูดจบ เธอก็วางหูโทรศัพทแลง
เฉิงเจวี้ยนนําขนมปังที่เพิ่งอบเสร็จมาวางไว้ต่อหน้าเธอ “อีกสักพักจะไปรัฐ Mเหรอ”
“ตระกูลสวีมีปัญหา” ฉินหร่านหรี่ตาลงแล้วครุ่นคิด แต่ก็ คิดไม่ออกว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นที่รัฐ M เธอมองไป ยังเฉิงสุ่ย “ช่วงนี้รัฐ Mมีเรื่องอะไรไหม”
“ที่จริงก็มีเรื่องหนึ่งนะ ได้ยินมาว่ามีการเปลี่ยนหัวหน้า สมาคมแฮกเกอรแ” เฉิงสุ่ยนั่งอยู่อีกด้านหนึ่ง พร้อมกัดขนมปัง คําหนึ่ง แล้วเขม่นตามองเล็กน้อย “แมทธิวต้องยุ่งอีกแล้ว”
ฉินหร่านพยักหน้า เรื่องเหล่านี้ไม่ได้มีความเกี่ยวข้อง อะไรกับตระกูลสวี
พร้อมกัดขนมปังเข้าไปอีกหนึ่งคํา
“วางใจเถอะ ยังมีฉันอยู่ในเมือง ฉันจะช่วยเธอดูตระกูล ฉินเอง” เฉิงเจวี้ยนมองไปยังเธอ พร้อมกล่าวออกมาอย่างไม่ รีบร้อน
สําหรับทางด้านตระกูลฉิน ฉินหร่านกลับไม่ได้กังวลใจ เป็นพิเศษ
เพราะมีอวิ๋นกวงกรุ฿ปและลู่จือสิงอยู่
แต่ที่เธอกังวลคือตระกูลสวี…
เมื่อทานเสร็จ ฉินหร่านก็ได้ทําความสะอาดกระเป฻าใบ เล็กใบหนึ่ง
แล้วเฉิงเจวี้ยนก็พาเธอไปส่งยังสนามบิน
เฉิงมู่ลากกระเป฻าใบเล็กของฉินหร่านตามอยู่ด้านหลัง
ฉินหร่านที่อยู่บริเวณทางเข้ามองเห็นพ่อบ้านสวีที่กําลัง รอเธออยู่
“คุณหนูฉิน นายน้อยเฉิง” พ่อบ้านสวีโค้งสะโพก เล็กน้อย น้ําเสียงแสดงถึงความเคารพ
เฉิงเจวี้ยนมองไปยังเขา พร้อมเอ่ยทักแบบเรียบง่าย
ฉินหร่านยื่นมือออกไปดึงหมวกลงมาแล้วสะบัด พร้อม มองไปยังเฉิงเจวี้ยน “นายไปหาพี่เฉิงก่อนเถอะ”
วันนี้ตระกูลเฉิงจะทําการเลือกผู้สืบทอด เดิมทีฉินหร่าน จะไปกับเฉิงเจวี้ยนด้วยกัน แต่ตอนนี้ก็ได้เกิดเรื่องขึ้นกับ ตระกูลสวี ฉินหร่านแค่จะไปดูสถานการณแที่รัฐ Mสักหน่อย
“โอเค” เฉิงเจวี้ยนพยักหน้า พร้อมยื่นมือออกไปโอบ ฉินหร่านเอาไว้ “ระวังตัวด้วย”
รัฐ Mมีแมทธิวอยู่ เฉิงเจวี้ยนจึงไม่ได้กังวลสถานการณแ ของฉินหร่านเป็นพิเศษ
“คุณหนูฉิน เอาเอกสารรับรองมาให้ผม” พ่อบ้านสวีโค้ง สะโพกเล็กน้อยไปทางฉินหร่าน พร้อมยิ้มแล้วเอ่ยกล่าว “เดี๋ยมผมไปช่วยเอาตั๋วเองครับ”
ฉินหร่านหันไปทางเฉิงมู่ เขาไม่รู้สึกรู้สาอะไร พร้อมหยิบ เอกสารอย่างช้าๆ ส่งไปให้พ่อบ้านสวี
พร้อมมองไปยังพ่อบ้านสวีอย่างเยือกเย็น
ฉินหร่านไปยังห้องรับรองบนเครื่องเพื่อรอพ่อบ้านสวี
พอเข้าไปก็ได้พบกับคนกลุ่มหนึ่ง
นอกจากสวีเหยากวงแล้ว ยังมีหนุ่มสาวกระกูลสวีอยู่อีก ไม่กี่คน เธอนิ่งไปครู่หนึ่ง หรี่ตาเล็กน้อย พร้อมมองไปยังอา รองสวีที่นั่งอยู่ตรงหัวมุม “ไปครั้งนี้คนเยอะจัง”
เมื่อได้ยินเสียง อารองสวีก็เงยหน้าขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ดวงตาแดงก่ํา ผ่านไปครู่หนึ่ง ก็ขยับปากพร้อมกล่าวออกมา “คุณผู้ชายบอกไว้แล้ว ให้พวกเขาไปดูสถานการณแหน่อย
ต่อไปรัฐ Mก็จะเป็นสนามต่อสู้หลักแล้ว กลับกันมีเธออยู่ด้วย ไม่ต้องกังวลเรื่องความปลอดภัยของพวกเขาหรอก”
เมื่อได้ฟัง เหมือนกับเสียงของอาจารยแใหญ่สวี ฉินหร่าน พยักหน้า แต่ไม่ได้พูดอะไร
เธอนั่งบนที่นั่งในอีกด้านหนึ่ง
สวีเหยากวงมองมาในเวลานี้ “ทําไมฉันไม่เห็นคุณปูุเลย ล่ะ พวกนายไม่ได้บอกว่าตอนนี้มีเรื่องในเมืองหลวงอยู่เหรอ”
“จริงๆ ก็มี” พ่อบ้านสวีเดินเข้ามาจากด้านนอก และนํา ตั๋วของฉินหร่านและเฉิงมู่ส่งให้เฉิงมู่ “ผลงานวิจัยทางด้าน ของคุณหนูฉินออกมาแล้ว ยังต้องรอคุณตัดสินใจ…ถึงเวลา แล้ว พวกคุณรีบขึ้นเครื่องเถอะ”
พ่อบ้านสวีกําลังพูด พร้อมมองไปยังโทรศัพทแ พลันยิ้ม แล้วเอ่ยพูด
เวลาเริ่มจะสายแล้ว
เครื่องบินรอบเก้าโมงครึ่ง ตอนนี้แปดโมงห้าสิบ ต้องขึ้น เครื่องมาก่อนครึ่งชั่วโมง
ฉินหร่านและสวีเหยากวงล้วนขึ้นมาหมดแล้ว
พ่อบ้านสวียืนอยู่ที่หน้าประตูเกต มองพวกเขาทั้งหมด เข้าไปด้านใน
เมื่อถึงเวลาเก้าโมงครึ่ง อารองสวีส่งข้อความสุดท้ายถึง เขาหลังจากเครื่องบินขึ้น พ่อบ้านสวีเดินออกมาด้านนอก เงย หน้ามองไปยังปลายหัวของเครื่องบิน พร้อมยิ้มออกมา
ก้มมองเอกสารรับรองของฉินหร่านในมือ ก่อนเดินเข้าไป ในรถพร้อมออกคําสั่งกับคนขับรถด้วยน้ําเสียงราบเรียบ “ออกรถ”
***
รัฐ M
สามทุ่ม ฉินหร่านรอคนมายังศูนยแเศรษฐกิจภาคใต้
ที่ศูนยแเศรษฐกิจมีคนจํานวนไม่น้อยอยู่ที่นี่
“นายน้อยสวี คุณหนูฉิน” เมื่อมองเห็นสองคนนั้น คน เหล่านี้ก็ล้วนตื่นเต้นดีใจ หัวหน้าใหญ่เดินตรงเข้ามา “คุณหนู ฉิน มายังไงครับเนี่ย”
เหล่าคนฝีมือดีที่มาจากในเมืองต่างพากันมองมาอย่าง สงสัย
ฉินหร่านเอามือไปไว้ด้านหลัง พร้อมมองหัวหน้าใหญ่ที่ กําลังเดินมา “มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นที่รัฐ Mเหรอ”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ สวีเหยากวงก็ได้พักเรื่องที่เขาได้กําชับไว้ ชั่วคราว พร้อมมองไปยังหัวหน้าใหญ่ด้วยอาการที่อยากถาม
แต่เพราะได้รับรายงานฉุกเฉินจากรัฐ M เขาและฉินห ร่านจึงรีบมา
“ทางนี้ไม่มีปัญหาอะไรครับ” หัวหน้าใหญ่หน่วยคุ้มกัน ของตระกูลสวีอดไม่ได้ที่จะยื่นมือออกมาเกาหัว เขามองไปยัง ฉินหร่านและสับสนเล็กน้อย “ท่านรุ่ยจินดูแลพวกเราเป็น อย่างดี แถมยังมีแชมป฼มวยอยู่ด้วย พวกเราตระกูลสวีที่อยู่ ศูนยแเศรษฐกิจนั้นมั่นคงมาก จะมีปัญหาได้ยังไงครับ”
ทันทีที่คําพูดเหล่านี้ออกมา เหล่าหนุ่มสาวในตระกูลสวีก็ มองหน้ากัน “พ่อบ้านสวีไม่ได้บอกว่าเกิดเรื่องขึ้นที่รัฐ M เหรอ”
อารมณแบนใบหน้าของฉินหร่านเปลี่ยนแปลงอย่างมาก
เธอไม่ได้โง่ ในตอนนี้เธอรู้สึกถึงความผิดปกติ
เธอหันตัวกลับมา พร้อมพูดอย่างเฉียบขาด “เฉิงมู่ เตรียมตัวกลับเมืองหลวง”
เฉิงมู่พยักหน้า พร้อมควักโทรศัพทแออกมาติดต่ออย่างรีบ ร้อน
“คุณหนูฉิน” อารองสวีที่อยู่ท่ามกลางกลุ่มคนมาตลอด ยิ้มออกมา “คุณหนูฉิน อยู่เที่ยวที่นี่ก่อนสักสองสามวันค่อย กลับสิ”
ฉินหร่านหยุดก้าว พร้อมมองไปยังอารองสวีด้วยสีหน้าที่ เย็นชา “อาจารยแฉันล่ะ”
เมื่อได้ฟังคําพูดของเธอ อารองสวีก็อดไม่ได้ที่จะคุกเข่า ลงไปพร้อมเสียง “ฟุบ” ดวงตาแดงก่ํา แต่ไม่มีน้ําตาไหล ออกมา “พ่อบ้านสวีให้ผมมาบอกคุณ พวกนายท่านสวีล้วน หวังให้คุณมีชีวิตรอด ตําแหน่งที่คุณตาคุณไปไม่ถึง หวังว่าคุณ จะไปให้ถึงได้ครับ
ฉินหร่านก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว เธอบีบมือทั้งสอง ใน หัวของเธอสับสนเล็กน้อย พร้อมกล่าวซ้ํา “อาจารยแฉันล่ะ”
อารองสวีก้มหัวลงกับพื้น “นายท่านสวีเขา ไม่ได้ทํางาน แล้วครับ”
บึ้