เผยตัวตนลับ จับหัวใจเธอ - ตอนที่ 547 บุกเข฾าไป!

ฉินหร่านเคยเจอกับชิงหลินและจระเข้ยักษแครั้งหนึ่งตอน อยู่ที่รัฐ M
เธอได้รับความไว้วางใจจากจระเข้ยักษแอย่างมาก ถึงแม้ จระเข้ยักษแจะไม่ได้พูดออกมาชัดเจน แต่ลูกน้องของเขาต่างรู้ ดี จระเข้ยักษแปฏิบัติต่อฉินหร่านเหมือนพี่น้อง
ระหว่างทางกลับมา จระเข้ยักษแถึงนานแล้ว ทั้งสอง เข้าใจตรงกัน
ฉินหร่านถึงโรงพยาบาลไม่นาน ชิงหลินก็รีบมาทันที
เธอเงยหน้าขึ้น มองชิงหลิน ในหัวของเธอไม่มีความคิด อะไรแล้ว มีเพียงความเดือดดาลที่ถูกระงับมานาน คุณยาย เองเคยเตือน คุณปูุก็เคยกําชับ…
ครั้งหนึ่งไม่ง่ายเลยกว่าที่เธอจะละทิ้ง ตอนนี้ต้องทยอย เก็บกลับมา
“ให้คนกลุ่มหนึ่งอยู่ที่โรงพยาบาล” ฉินหร่านกําหมัดแน่น เธอหันข้าง มองไปทางพวกเขา “คนที่เหลือไปตระกูลโอวห ยาง!ฉันต้องการเอาตัวมันมาทั้งเป็น!”
“ครับ!” ชิงหลินหมุนตัวหันหลัง โบกมือไปด้านหลัง “ลุย!”
เรื่องแบบนี้ชิงหลินไม่ได้เพิ่งเคยทําเป็นครั้งแรก ครั้งนี้ ภายใต้การเจตนาปิดบังของฉังหนิงและฉินหร่าน คนที่จระเข้ ยักษแเลือกมานั้นล้วนเป็นคนที่ถูกคัดสรรมาเป็นอย่างดี กลุ่ม คนที่เต็มไปด้วยความอาฆาต มุ่งหน้าไปยังบ้านโอวหยางด้วย ความยิ่งใหญ่!
เฉิงสุ่ยเดินไปด้านหน้าหนึ่งก้าว อยากจะไปด้วย ทว่า กลับถูกชิงหลินขวางเอาไว้
“คุณครับ หยุดก่อนครับ!” ถึงอย่างไรชิงหลินก็เคยผ่าน การต่อสู้มาก่อน สายตาจึงเฉียบแหลมราวกับมีด
จากแรงในการขวางเฉิงสุ่ย เฉิงสุ่ยก็ดูออกว่า ความสามารถของผู้ชายตรงหน้าไม่น้อยไปกว่าตน!
ปัง!
ประตูปิดลง!
นอกจากคนที่ชิงหลินสั่งให้เฝูาโรงพยาบาลแล้ว
คนกลุ่มนี้ดูไม่ธรรมดา
พ่อบ้านสวีนอกจากเดินออกไปพูดกับฉินหร่านหนึ่ง ประโยค ก็ไม่พูดอะไรอีกเลย
มองฉินหร่านและพวกออกไปด้วยความตกตะลึง
เฉิงสุ่ยมองรถที่ฉินหร่านนั่งขับเคลื่อนออกไป ขมวดคิ้ว เล็กน้อย “เมืองหลวงมีคนแบบนี้เพิ่มขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่…”
พวกชิงหลินแค่ดูก็รู้ว่าไม่ธรรมดา ต้องไม่ด้อยไปกว่าพวก ที่อยู่คฤหาสนแ
ฉินหร่านไปกับพวกเขาแล้ว
เฉิงสุ่ยยังคงเป็นกังวล เขาโทรหาเฉิงเจวี้ยน เพราะเรื่องที่ โรงพยาบาลเฉิงสุ่ยจึงไม่ได้ไปไหน เขาเพียงแค่มองพ่อบ้านสวี “คุณขึ้นไปก่อนเถอะครับ จัดการเรื่องงานศพ”
พ่อบ้านสวีมองเฉิงสุ่ยด้วยความเป็นกังวล “คุณหนูฉิน ต้องไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ…”
“ไม่เป็นอะไรแน่นอน!” เฉิงสุ่ยชําเลืองมองพ่อบ้านสวี
จากนั้นถือโทรศัพทแแล้วเดินออกไป
เมื่อโทรติด
เสียงของเฉิงเจวี้ยนยังคงเกียจคร้านเหมือนที่ผ่านมา พูด กระชับสั้นๆ “ว่า”
“นายท่านสวีตายแล้ว มีเรื่องน่าสงสัยนิดหน่อย”เฉิงสุ่ยหรี่ ตาลง เชิดคางขึ้น ให้เฉิงมู่ขับรถ “คุณหนูฉินไปบ้านตระกูล
โอวหยางแล้ว คนที่เธอพาไป…ดูเหมือนจะไม่ใช่คนธรรมดา หัวหน้าของคนพวกนั้นเหมือนจะมีฝีมือระดับเดียวกับฉัน”
ทางด้านเฉิงเจวี้ยน
เฉิงหั่วรีบลุกขึ้นมาทันที เขามองไปทางเฉิงเจวี้ยน รีบพูด “พวกเราพาคนไปเดี๋ยวนี้!”
“นายพาคนไป” เฉิงเจวี้ยนลุกขึ้น นัยนแตาของเขา หม่นหมอง “ฉันขอตัวไปโรงพยาบาลก่อน”
เฉิงเจวี้ยนดูไม่เป็นกังวลเรื่องของฉินหร่านเท่าไหร่
เขาขับรถไปโรงพยาบาลด้วยตนเอง
ด้านหลัง เฉิงหั่วเองก็โทรหาเฉิงสุ่ย
เขายืนอยู่ตรงหน้าประตูบ้านตระกูลเฉิง มองแผ่นหลัง ของเฉิงเจวี้ยน อดไม่ได้ที่จะถลึงตา “หัวหน้าไม่ไปดูคุณหนูฉิน หน่อยเหรอ เขาไม่เป็นอะไรใช่ไหม”
ไปโรงพยาบาลเนี่ยนะ
หรือว่าการตายของท่านฉินกระทบกระเทือนจิตใจเขา
ปลายสายเฉิงสุ่ยก็กําลังขับรถมุ่งหน้าไปบ้านตระกูลโอวห ยาง สําหรับคําพูดของเฉิงหั่ว เขาเงียบไปพักหนึ่ง “นายไม่ ต้องพาคนไปเยอะนักหรอก…”
**
ในเวลาเดียวกัน
บ้านตระกูลโอวหยาง
โอวหยางเวยอยู่ในห้อง กําลังคุยโทรศัพทแ
“คุณหมิง” เธอนั่งอยู่ตรงโต฿ะหนังสือ พลิกเปิดเอกสาร พูดด้วยความเคารพ “มั่นใจแล้วว่าจระเข้ยักษแจะมา เขาไม่ได้ ถ่อมตนขนาดนั้น แต่ฉันไม่รู้เหตุผลในการมาเมืองหลวงของ เขา”
“129ตอนนี้มีความคิดอะไรบ้าง” น้ําเสียงของหมิงไห่ที่ อยู่ปลายสายนิ่งงันมาก “พยายามให้ความร่วมมือ อย่าเป็น ศัตรู”
สําหรับร่องรอยของฉังหนิงที่รัฐ F หมิงไห่รู้สึกหวาดกลัว อย่างมาก
“ค่ะ แต่ว่า…” โอวหยางเวยขมวดคิ้ว 129แปลกมาก เธอ สอบได้สมาชิกระดับกลางถือว่าเป็นระดับสูงสุดแล้ว “ฉันไม่รู้ ว่าสําหรับสมาชิกภายในมีกฎอะไรบ้าง แต่จนถึงวันนี้พวกฉัง หนิงก็ไม่มีใครติดต่อมาหาฉันแม้แต่คนเดียว”
“เป็นปกติ” ทางด้านหมิงไห่ไม่รู้สึกแปลกใจ ” พวกเขา สมาชิกใหญ่ภายในทั้งห้าคนล้วนเป็นคนที่ไม่สมควรมีเรื่อง ด้วย นอกจากฉังหนิงกับจระเข้ยักษแ คนอื่นอีกสามคนสืบไม่ พบอะไรแม้แต่น้อย โดยเฉพาะหมาปุาเดียวดายกับนกยาม อรุณ ถึงเธออยากจะเข้าร่วมเป็นสมาชิกภายใน ก็ยังมี ระยะห่างระดับหนึ่ง”
แต่ว่าใช้เวลาสั้นๆ แค่สองปีก็ไต่ขึ้นมาเป็นสมาชิก ระดับกลางก็ถือว่าเก่งมากแล้ว ทั้งยังช่วยให้หมิงไห่ได้ ผลประโยชนแไม่น้อย
“ขอบคุณค่ะคุณหมิง” โอวหยางเวยยิ้ม ขณะพูด เธอ หยุดชะงัก “ทางด้านนายน้อยเฉิง…”
“เขาใกล้จะรับมือไม่ได้แล้ว” หมิงไห่พูดเสียงเรียบ “รอให้ เขารู้ ถ้าไม่มีฉัน แม้แต่ผู้หญิงที่อยู่ข้างกายก็ปกปูองไม่ได้ ก็จะ กลับมาเอง”
ได้ยินคํานี้ สีหน้าของโอวหยางเวยเปลี่ยนไป คําพูดที่ บอกว่าผู้หญิงที่อยู่ข้างกายระคายหูมาก
เธอตัดสาย
จากนั้นนั่งลงตรงโต฿ะหนังสือ ใช้โทรศัพทแเข้าไปใน เว็บไซตแทางการของ129 เริ่มหาข่าวล่าสุดของจระเข้ยักษแ ส่วนของหมาปุาเดียวดายและนกยามอรุณเธอปล่อยไปก่อน จระเข้ยักษแคือคนที่เอาชนะง่ายที่สุด
**
นอกประตูบ้านตระกูลโอวหยาง ตอนนี้ตระกูลโอวหยาง กลายเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่
เส้นสายมีไม่มากเท่าตระกูลอื่น แต่บอดี้การแดมีไม่น้อย
รอบตัวพวกชิงหลินเต็มไปด้วยออร่าสังหาร แค่มองก็รู้ แล้วว่าไม่ใช่คนธรรมดา
คนเฝูาประตูรีบกดปุุมฉุกเฉิน ปิดประตูใหญ่ด้วยความ ระมัดระวัง “หยุด ใคร กล้าบุกบ้านตระกูลโอวหยางได้ยังไง”
นัยนแตาของฉินหร่านฉายความอาฆาต เธอนึกไม่ออกว่า คนพวกนี้จะได้ผลประโยชนแอะไรจากการลอบทําร้ายอาจารยแ ใหญ่ แต่เวลานี้เธอไม่คิดอะไรมากแล้ว
ไม่ให้เวลาบอดี้การแดทั้งสอง บุกเข้าไปทันที
บอดี้การแดทั้งสองอยากจะขวางฉินหร่าน แต่ยังไม่ทันได้ แตะต้องชายเสื้อของฉินหร่าน ก็ถูกชิงหลินกับอีกคน โยนเข้า ไปในประตู
ฉินหร่านเดินเข้าไปด้านในบ้าน
สวนในบ้านตระกูลโอวหยางมีแสงไฟเล็กน้อย