เผยตัวตนลับ จับหัวใจเธอ - ตอนที่ 557 การกลับมา

พรึบ——
ทันทีที่ประโยคนี้ออกมา พวกลูกน้องที่ยังอยากจะพูดที่ อยู่ในห้องหนังสือต่างก็ชะงักไปโดยปริยาย
แม้แต่คุณชายสี่ตระกูลฉินเองก็คาดไม่ถึงเช่นกัน เขาเม้ม ปากมองไปทางลูกน้องคนสนิท “แหล่งข่าวเชื่อถือได้ไหม?”
สงครามภายในบริษัทตระกูลฉินครั้งล่าสุดมีเพียงไม่กี่ ตระกูลในวงการไอทีเท่านั้นที่ให้ความสนใจ สายตาคนส่วน ใหญ่ในเมืองหลวงถูกเหตุการณแที่เกิดขึ้นกับตระกูลเฉิงดึงดูด ไปหมด
ตระกูลส่วนใหญ่รู้แค่ข่าวสายตรงฉินฮั่นชิวเท่านั้น ไม่แน่ ชัดเกี่ยวกับกระบวนการและความลับทางธุรกิจ
ทว่าคุณชายสี่ตระกูลฉินกลับให้ความสนใจในประเด็นที่ ต่างออกไป
เขาทํางานอยู่ในอุตสาหกรรมนี้ จึงรู้ดียิ่งกว่า…
การที่สามารถทําให้บุคคลภายในแกนหลักของอวิ๋นกวง กรุ฿ปออกตัวได้ แม้แต่ตระกูลสวีก็ยังทําไม่ได้
ดังนั้นหลังจากนี้ เขาจําต้องสงบเสงี่ยมเจียมตัว ไม่ให้ ความช่วยเหลือโอวหยางเวยอีก
“ผมจับตามองทางกองพันด้วยตัวเอง” ลูกน้องคนสนิท พยักหน้า สูดหายใจเข้าลึกๆ “ตอนนี้ขึ้นเครื่องที่สนามบิน กองทัพแล้วครับ”
ขณะฟังลูกน้องคนสนิทตอบ คุณชายสี่ตระกูลฉินก็ไม่ได้ แปลกใจอะไรมาก
เขาเพียงแค่หันไปมองพวกลูกน้องในห้องหนังสือ “ตอนนี้พวกแกรู้หรือยังว่าทําไมฉันถึงไม่ไปหาคุณหนูโอวห ยาง? ด้วยความเย่อหยิ่งของฉินหร่านกับฉินฮั่นชิว เป็นไป ไม่ได้ที่จะยอมรับความช่วยเหลือจากตระกูลสวีและเฉิงเวิน หรู”
สองคนนี้ต่างก็เย่อหยิ่งมาก ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นอวิ๋นกวง กรุ฿ปหรือเรื่องอื่น ก็มีเพียงเส้นสายฉินหร่านเท่านั้นที่พอจะ เป็นไปได้
หากฉินซิวเฉินมีเส้นสายนี้ ก็คงไม่ปล่อยมาเอาจนปุานนี้
การต่อสู้กับฉินหร่านในด้านนี้ไม่ต่างอะไรกับใช้ไข่ไป กระทบก้อนหิน
พวกลูกน้องต่างก็เงียบกริบไร้สุ้มเสียง
พวกเขามองหน้ากัน หลังจากนั้นไม่นานก็มีหนึ่งในนั้น พูดออกมาด้วยความงงงวย “ฉินหร่านเป็นอะไรกับพวกเขา กันแน่? คุณชายสี่ นี่ถือว่าเป็นการกลับมาของทายาทสายตรง แล้วใช่ไหม…”
“อาจจะใช่” คุณชายสี่ตระกูลฉินมองไปยังนอกหน้าต่าง เขานึกถึงนายท่านฉิน “ถึงอย่างไรเสีย สายเลือดนายท่านฉิน ตระกูลฉินอาจจะกลับมาจริงๆ ก็ได้…”
“พวกแกฟังให้ดี” คุณชายสี่ตระกูลฉินเป็นคนตัดสินใจ เด็ดขาด เขาเงยหน้าขึ้น “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ไม่ว่าใครก็ อย่าได้ไปล่วงเกินฉินฮั่นชิว ฉันจะฟื้นฟูความสัมพันธแกับเขา ส่วนโอวหยางเวย เราจะรักษาระยะห่างไว้! ถ้าพวกฉินหร่าน ยอมปล่อยเราไป นั่นก็ยิ่งดี!”
**
สํานักงานใหญ่ศูนยแการเงินแห่งเมืองหลวง
หมิงไห่นั่งเก้าอี้ประธานอยู่ในห้องทํางาน หันหลังให้ ประตูพลางสูบบุหรี่
ประตูถูกเคาะสามครั้ง
เขาสะบัดเขม่าบุหรี่ “เข้ามา”
ด้านนอก ลูกน้องคนสนิทรายงานเรื่องโอวหยางเวยไป หนึ่งรอบ
ความเคลื่อนไหวทางเรือนจําสถานหนักเขตชายแดนเป็น ความลับ คุณชายสี่ตระกูลฉินคอยจับตามองตระกูลโอวหยาง อยู่ตลอดถึงได้ทราบเรื่องนี้
การที่เขาสืบมาได้ แน่นอนว่าย่อมปิดบังลูกน้องหมิงไห่ ไม่ได้
หมิงไห่ที่กําลังสูบบุหรี่ชะงัก
เขาเงยหน้ามองลูกน้องคนสนิทอย่างดุเดือด “เรือนจํา สถานหนักเขตชายแดน?”
บรรยากาศในห้องทํางานดิ่งลงสู่จุดเยือกแข็ง
ลูกน้องคนสนิทคุกเข่าอยู่กับพื้น ไม่กล้าเงยหน้าขึ้น
“ดี” หมิงไห่ปัดมือ ถ้วยกระเบื้องเคลือบสีขาวที่อยู่ข้าง มือถูกเขาปัดร่วง น้ําชาสีใสไหลไปตามขอบพรมปูพื้น “ดี มาก!”
เขาหมุนเก้าอี้มาโดยไม่พูดอะไร
หลังจากนั้นไม่นานก็หยิบโทรศัพทแโทร.ออก
เขาโทร.หาทางกองพันเพื่อสอบถามเรื่องโอวหยางเวย
ทางนั้นตอบกลับมาหนึ่งประโยคด้วยความเคารพ “ประทานโทษครับ เรื่องนี้อยู่ในสังกัดเขตชายแดน พวกเรา เข้าไปยุ่งไม่ได้”
หมิงไห่หน้าอึมครึม
ในห้องทํางาน ลูกน้องคนสนิทไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ
“ปัง” หมิงไห่ตัดสายแล้วมองมาทางลูกน้องคนสนิท “สถานการณแตอนนี้เป็นยังไงบ้าง?”
“ท่านก็น่าจะรู้ว่าเพียงแค่เข้าเรือนจําสถานหนักเขต ชายแดนไปแล้วก็จะออกมาอีกไม่ได้ นอกเสียจากว่ามีคนของ เราอยู่ทางนั้น แต่ว่ากองกําลังส่วนใหญ่ของเราอยู่ในเอเชีย …” ลูกน้องคนสนิทลดเสียงลง
หมิงไห่ไม่มีเส้นสายอยู่ทางนี้จริงๆ
เขาถึงได้ให้โอวหยางเวยไปติดต่อ129
โอวหยางเวยเป็นส่วนสําคัญในแผนการของเขา ที่สําคัญ กว่านั้นคือเขาได้ทุ่มไปมากกับการเลี้ยงดูเธอ เธอจะเป็นอะไร ไปไม่ได้เด็ดขาด
หมิงไห่มองออกไปยังนอกหน้าต่าง จิตใจสงบลงหลังจาก ผ่านไปได้สักพัก
ในที่สุดเขาก็หยิบโทรศัพทแมาต่อสายหาฉินหร่าน
ฉินหร่านที่อยู่ปลายสายพูดด้วยน้ําเสียงเย็นชาดังเดิม “ฮัลโหล?”
“ฉินหร่าน เธอน่าจะรู้ว่าฉันเป็นใคร” เสียงหมิงไห่หยุด ไปสักพัก “แล้วก็น่าจะรู้ว่าฉันมองหาเธอทําไม”
“ว่ามา” ฉินหร่านยืนอยู่หน้าประตู เดินตามไปกับพวกส วีเหยากวง
พูดมาได้ครึ่งทางก็รู้แล้วว่าหมิงไห่ต้องการอะไร แต่คาด ไม่ถึงว่าฉินหร่านก็ไม่ตอบ หมิงไห่มีสีหน้าเยือกเย็น ทว่า น้ําเสียงยังคงเหมือนเดิม “โอวหยางเวย ฉันหวังว่าเธอจะ ปล่อยเธอไป”
พอพูดประโยคนี้ ฉินหร่านก็หยุดเท้า เธอมองไปที่กลุ่ม คนแล้วพูดเบาๆ “ฝันไปเถอะ”
ฉินหร่านวางสายไปทั้งอย่างนั้นโดยไม่ให้โอกาสหมิงไห่ได้ พูดต่อ
ห้องทํางานหมิงไห่
“โครม——”
หมิงไห่โยนโทรศัพทแลงบนโต฿ะ ดวงตามืดมน “ฉัน ประเมินลูกชายฉันต่ําไปจริงๆ ! ประเมินฉินหร่านต่ําไป! ดี ดี มาก”
ไม่เห็นแก่หน้าเขาเลยแม้แต่น้อย
“แกลงไปก่อน” หมิงไห่จับบุหรี่แน่น
ลูกน้องคนสนิทตอบรับ ระหว่างนั้นก็ไม่กล้าเงยหน้าขึ้น เดินก้มหน้าออกไป
“แกรก” เสียงปิดประตู
หมิงไห่สงบสติอารมณแอยู่พักหนึ่ง เขาเปิดคอมพิวเตอรแ บนโต฿ะทํางานแล้วเปิดวิดีโอคอล
วิดีโอคอลเชื่อมต่ออย่างรวดเร็ว
“หมิงไห่?” ปลายสายเสียงแก่กว่าเล็กน้อย “เรียกหา ฉัน?”
“นายท่านหยาง” หมิงไห่มองวิดีโอ เขานั่งตัวตรง ทักทายก่อนแล้วค่อยพูด “คุณคงรู้ว่าผมโทร.หาคุณทําไม”
“ลูกสาวบุญธรรมของคุณ ผมหวังว่าคุณจะริบอํานาจ ทั้งหมดในอวิ๋นกวงกรุ฿ปคืนมา”