เผยตัวตนลับ จับหัวใจเธอ - ตอนที่ 561 เฉิงถู่คือตัวนําโชครัฐF!

ที่วิลล่า
เฉิงเจวี้ยนมองเฉิงเวินหรูพลางยื่นมือหยิบเสื้อนอก “ผม ไม่ได้ไปบริษัทมาสามเดือนแล้วมั้ง วันนี้ไปดูบัญชีเสียหน่อย”
เฉิงเจวี้ยนทําตัวเป็นเจ้านายเผด็จการ
หากเป็นเมื่อก่อนเฉิงเวินหรูจะดีใจมากเมื่อได้ยินเขาพูด ประโยคนี้ แต่ตอนนี้เธอกลับไม่รู้สึกดีใจเลยสักนิด
ว้าวุ่นใจ
แต่เฉิงเจวี้ยนเป็นคนฉลาด เฉิงเวินหรูกลัวว่าเขาจะ สังเกตเห็นอะไรบางอย่าง เธอจึงไม่ได้หาข้ออ้างไม่ให้เขาไป ได้แต่ก้มหน้าดื่มชา “อืม”
ชามีรสอ่อนมาก
เป็นสไตลแฉินหร่านมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว
ฉินหร่านโทรศัพทแเสร็จก็ลงมาจากชั้นบน
เฉิงเจวี้ยนกับเฉิงเวินหรูกําลังจะออกไปพอดี
“ไปบริษัท ไปด้วยกันไหม?” เฉิงเจวี้ยนมองฉินหร่าน
ฉินหร่านยังคิดถึงปัญหาเรื่องนายท่านหยาง เธอไม่แน่ใจ ว่าอีกฝุายมาดูความครึกครื้นหรืออยากมาร่วมวงด้วย
พอได้ยินดังนั้นก็เงยหน้าขึ้น เหลือบตามองและตอบ อย่างเอื่อยเฉื่อย “อืม”
เฉิงเจวี้ยนกลับมาช่วยฉินหร่านหยิบเสื้อคลุม
ขับรถไปสองคัน
ใช้เวลาไม่นาน กลุ่มของพวกเขาก็มาถึงสถานที่ตั้งบริษัท ของเฉิงเวินหรู
“คุณชายเจวี้ยน คุณหนูฉิน” เมื่อเห็นเฉิงเจวี้ยนและ ฉินหร่าน เลขาหลี่ก็ชะงัก เขาสังเกตเห็นสีหน้าเฉิงเจวี้ยนก็ ประหลาดใจเล็กน้อย
“ไปเอาสมุดบัญชีรายไตรมาสมา” เฉิงเวินหรูปรายตา มองเขา
เลขาหลี่รีบละสายตากลับแล้วไปเอาสมุดบัญชีมา
“ที่นี่คือห้องทํางานของฉัน หร่านหร่านมาที่นี่ครั้งแรก สินะ” เฉิงเวินหรูให้คนไปรินนมมาให้ฉินหร่าน “นั่งสิ”
ทั้งสามนั่งบนโซฟาสีดําริมหน้าต่าง
เฉิงเจวี้ยนนั่งไขว้ขาเล็กน้อย เขาวางสมุดบัญชีไว้บนตัก อย่างสบายๆ นิ้วข้อต่อเปิดสมุดบัญชีด้วยความรวดเร็ว
ฉินหร่านถือแก้วนม จ้องไปที่มัน
“จะดู?” เฉิงเจวี้ยนเปิดไปได้ครึ่งหนึ่งก็เงยหน้ามองฉินห ร่านพลางเอ่ยถาม
ฉินหร่านส่ายหน้าแล้วดื่มนม
ระหว่างที่ทั้งสองกําลังคุยกันอยู่นั้น
ก็มีคนเคาะประตูมาจากด้านนอก นั่นคือผู้ช่วย เขายืน พูดอยู่หน้าประตู “คุณหนูใหญ่ คุณเนี่ยมาแล้วครับ”
เฉิงเวินหรูลุกขึ้นทันที เธอพูดไปตรงๆ “พวกคุณไปรอฉัน ที่ห้องประชุมก่อน ฉันจะรีบตามไป”
ผู้ช่วยตอบรับก่อนจะออกไป
พอปิดประตู เฉิงเวินหรูก็เงยหน้าขึ้นมองไปทางเฉิง เจวี้ยนที่กําลังเปิดสมุดบัญชี หลังจากอ้ําอึ้งเป็นเวลานาน ใน ที่สุดเธอก็พูดออกมา “น้องสาม นายพาหร่านหร่านไปรัฐM เถอะ”
มือฉินหร่านที่กําลังดื่มนมชะงัก ขนตาสั่นไหว “พี่เฉิง?”
“ช่วงนี้มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้น ให้เขาพาเธอไป พักผ่อนที่รัฐM ช่วยตระกูลเฉิงดึงกองกําลังเพิ่มสักสองสาม กลุ่มจะดีกว่า” เฉิงเวินหรูเอื้อมมือปัดจอนผมไปด้านหลัง ท่าทางสงบนิ่งเหมือนเดิม กลิ่นอายในตัวก็ยังแข็งแกร่งดังเดิม
การที่ตระกูลเนี่ยให้เฉิงเจวี้ยนไปรักษาอาการปุวย จะต้องไม่ใช่แค่การรักษาธรรมดาๆ เท่านั้น
เมื่อก่อนเฉิงเจวี้ยนทําตัวกําแหงอยู่ในเมืองหลวงจนเคย ชิน คนที่ต้องการจัดการเขามีจนนับไม่หวาดไม่ไหว
ต้องไปรัฐMเท่านั้นที่พอจะเลี่ยงภัยได้
ฉินหร่านขมวดคิ้ว เธออ้าปากอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ถูกเฉิงเจวี้ยนพูดตัดหน้า “พี่ คุณไปห้องประชุมก่อนดีกว่า ผมจะลองคิดดู”
“นายคิดได้ก็ดี” เฉิงเวินหรูถอนหายใจด้วยความโล่งอก เดินออกจากห้องทํางาน
เมื่อเธอเดินออกไปนอกประตู สีหน้าของเธอก็เข้มขึ้น
ในห้องทํางาน
ฉินหร่านยื่นมือมาดึงเสื้อเขา “พี่เฉิงเธอมีเรื่องอะไร บางอย่าง…”
ความคิดของเฉิงเวินหรูตรงกับอาจารยแใหญ่สวีก่อนหน้า นี้
ฉินหร่านผ่านประสบการณแจากเรื่องอาจารยแใหญ่สวี มาแล้ว ตอนนี้เธอจึงเป็นกังวลมากที่คนรอบข้างมีท่าทีแปลก ออกไป
“ฉันรู้” เฉิงเจวี้ยนยื่นสมุดบัญชีให้ฉินหร่าน เขาอดทนรอ ให้เธอวิเคราะหแเสร็จก่อนจะก้มหน้า ประคองหน้าเธอ “ฉัน จะออกไปสักครู่ เธอดูสมุดบัญชีไปก่อน รอฉันกลับมา”
เขาเดินออกจากประตูไป
ด้านนอก เฉิงสุ่ยกับเฉิงจินกําลังรออยู่
เฉิงสุ่ยที่เพิ่งวางสายเสร็จเห็นเฉิงเจวี้ยนออกมา จึงบอก ไปตรงๆ “ท่านหมิง”
เฉิงเจวี้ยนพยักหน้าด้วยหน้าตาที่เฉยชา “เข้าไปดูข้างใน ก่อน”
**
ในห้องประชุมยังคงเป็นคนกลุ่มเดียวกับเมื่อวาน
“วันนี้ครบกําหนดแล้ว” ผู้บริหารงานตระกูลเนี่ยมองเฉิง เวินหรูแล้วยิ้ม “คุณหนูใหญ่ คุณพิจารณาเสร็จหรือยัง? ถ้ายัง พิจารณาไม่เสร็จ สินค้าล็อตนี้…”
ความหมายของเขาชัดเจนมาก
เฉิงเวินหรูเงยหน้า “อย่างอื่นฉันตกลงได้ ส่วนเรื่องน้อง สามของฉันไม่ได้”
“เฉิงเวินหรู!” เฉิงเหราฮั่นขมวดคิ้ว
ผู้บริหารงานตระกูลเนี่ยหน้าถอดสี “ได้ ดูเหมือนว่าพวก คุณจะไม่อยากได้สินค้าล็อตนี้แล้ว”
ขณะที่เขากําลังพูด
“ปัง——”
ประตูห้องประชุมที่ปิดสนิทก็มีคนผลักออก
เนื้อหาการประชุมครั้งนี้เป็นความลับพอสมควร ในนี้มี แต่ผู้ถือหุ้นและบุคคลที่มีหน้ามีตาในเมืองหลวง ด้านนอกยังมี ผู้ช่วยเฝูาอยู่ จะมีใครเข้ามาในเวลาแบบนี้ได้?
ทุกคนมองไปที่หน้าประตูตามสัญชาตญาณ
เฉิงเจวี้ยนเอามือไพล่หลัง มองกลุ่มคนที่อยู่ในห้อง ประชุมด้วยสายตาเรียบเฉย เดินเข้าไปข้างในทีละก้าวอย่าง ไม่รีบร้อน
ตั้งแต่นายท่านเฉิงตาย คุณชายกํามะลอที่แทบจะไม่ ปรากฏตัวในที่สาธารณะก็ปรากฏตัวจนได้ คนในห้องประชุม ต่างมองหน้ากัน
ผู้บริหารงานตระกูลเนี่ยก็ตกใจเช่นกัน จากนั้นก็ ตระหนักได้ว่าตอนนี้คนคนนี้ไม่ได้เป็นเฉิงเจวี้ยนผู้ที่เที่ยวใช้ อํานาจบาตรใหญ่ในเมืองหลวงแล้ว
“คุณหนูใหญ่ ที่แท้คุณก็เชิญน้องสามของคุณมาแล้วนี่ อย่างนั้นพวกเราก็จะได้นั่งลงเซ็นสัญญากัน” คนตระกูลเนี่ย กลับไปนั่งที่
“สัญญาอะไร?” เฉิงเจวี้ยนหยุดอยู่ที่นั่งว่างข้างเฉิงเวิน หรู แต่เขาไม่ได้นั่งลง แค่ยื่นมือไปหยิบสัญญามาดู
เนื้อหามีไม่มาก เขาอ่านแวบเดียวก็เสร็จ
“นายมาที่นี่ทําไม!” เฉิงเวินหรูเม้มปาก เธอยังจําได้ว่า เมื่อวานคนตระกูลเนี่ยบอกว่าพวกเขาจะทําอะไรบางอย่าง กับเฉิงเจวี้ยน “กลับไปก่อน พอถึงเวลาฉันจะคุยกับนายที หลัง!”
เฉิงเจวี้ยนอ่านจบก็เหมือนจะยิ้ม จากนั้นก็ค่อยๆ ขยํา หนังสือสัญญาเป็นก้อนกลม
เขาไม่ได้มองมัน แค่โยนลงถังขยะที่อยู่ไม่ไกลอย่างส่งๆ “ไม่เซ็น ไสหัวไป”
เดิมทีคนตระกูลเนี่ยยังคิดว่าจะได้เห็นเฉิงเจวี้ยนยอมก้ม หัว แต่ใครจะรู้ว่าช่วงเวลาแบบนี้เขายังผยองขน คนตระกูล เนี่ยโมโหจนหน้าบึ้ง “ดี ดีมาก เฉิงเจวี้ยน อย่าโทษว่าพวกเรา ไม่ไว้หน้า!”
เฉิงเจวี้ยนมองเขาอย่างไม่แยแส เลิกคิ้วแล้วพูดอย่าง นุ่มนวล “ตามสบาย”
กลุ่มคนตระกูลเนี่ยกระแทกประตูเดินออกไป
“แก…” เฉิงเหราฮั่นมองเฉิงเจวี้ยนด้วยสีหน้าย่ําแย่
ในห้องประชุมเหลือเพียงคนตระกูลเฉิงและคนของ บริษัท
“น้องสาม ซื้อตั๋วแล้วรีบไปรัฐMซะ” เฉิงเวินหรูเปิด โทรศัพทแ “ช่างเถอะ ฉันจะซื้อให้นายกับหร่านหร่านเอง…”
เฉิงเจวี้ยนยื่นมือดึงโทรศัพทแของเฉิงเวินหรู “ไม่ต้อง”
เฉิงเหราฮั่นยิ้มเยาะ เขาพูดว่า “เฉิงเจวี้ยน คนตระกูล เนี่ยต้องการบีบบังคับ แกก็เลยใช้โอกาสนี้มาคุกคามตระกูล เฉิง! แกรู้ไหมว่าคนที่อยู่เบื้องหลังมันเป็นใคร! หนึ่งในห้ายักษแ
ใหญ่ แกยังคิดว่าแกเป็นทายาทตระกูลเฉิงอยู่งั้นเหรอ? อย่า ฝันไปหน่อยเลย!”
เฉิงเวินหรูมองเฉิงเจวี้ยน ส่ายหน้าและฝืนยิ้ม
แม้จะเป็นช่วงเวลาที่ตระกูลเฉิงอยู่จุดสูงสุด แต่ก็ไม่มี กําลังมากพอที่จะต่อกลอนกับห้ายักษแใหญ่นี้
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตอนนี้ที่อยู่ในช่วงสถานการณแผันผวน เธอจับโทรศัพทแแน่น “น้องสาม นายพาหร่านหร่านไปรัฐM ก่อน ทางด้านตระกูลเนี่ยฉันจะจัดการเอง”
เฉิงเจวี้ยนเหลือบมองเฉิงเวินหรู “ไม่ต้องกังวล ให้ผม จัดการ”
“แกจัดการ? สินค้าตระกูลเฉิงถูกปล้นในรัฐFแล้ว ถ้า สินค้าล็อตนี้มาไม่ทัน ผู้ปุวยหลายต่อหลายคนที่อยู่ โรงพยาบาลในเครือตระกูลเฉิงจะต้องขาดแคลนทรัพยากร แกจะจัดการยังไง? ไปถวายหัวที่รัฐFงั้นเหรอ?” เฉิงเหราฮั่น พูดถากถาง
เขาอิจฉาที่นายท่านเฉิงรักเฉิงเจวี้ยนมานานแล้ว ไม่มี ทางยอมยกโทษให้
เฉิงเวินหรูเองก็ร้อนใจ “น้องสาม!”
เฉิงเจวี้ยนหันไปมองเฉิงสุ่ย “เฉิงถู่ถึงรัฐFหรือยัง?”
“ถึงแล้วครับ” เฉิงสุ่ยยิ้ม เขาต่อสายวิดีโอคอลหาเฉิงถู่ จากนั้นก็มองไปทางเฉิงเวินหรู “คุณหนูใหญ่ เฉิงถู่เป็นตัวนํา โชคของรัฐF สินค้าพวกคุณถูกใครปล้นไป? แมทธิว? แก฿ง ผู้ก่อการร้ายรัฐF? หรือว่าทหารรับจ้าง”
ระหว่างที่พูด วิดีโอก็เชื่อมต่อ