เผยตัวตนลับ จับหัวใจเธอ - ตอนที่ 562 สะสางปัญหาภายใน

เฉิงสุ่ยพูดไม่ผิด เหมืองแร่ที่อยู่ภายใต้การจัดการของเฉิง เจวี้ยนก็อยู่ในรัฐF
เป็นกิจการที่ไม่ค่อยจริงจังนัก
เฉิงถู่ทรหดกว่าคนอื่นๆ ในห้าคนนี้ เขามักจะเดินทางไป ค้าขายกับกลุ่มต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นจระเข้ยักษแ แก฿ง ผู้ก่อการร้าย หรือกลุ่มกองกําลังโหดๆ ล้วนผ่านมือเขามา หมดแล้ว
เฉิงสุ่ยกับเฉิงถู่ไม่ได้ไปในแนวทางเดียวกัน โดยหลักแล้ว เขาจะอยู่กับเฉิงหั่วที่รัฐM
เฉิงสุ่ยรู้เกี่ยวกับงานที่เฉิงถู่ทําอยู่ทุกวันเป็นอย่างดี
ขณะที่เฉิงสุ่ยกําลังพูด
หนวดเคราของเฉิงถู่ก็เด่นมาที่หน้าจอโทรศัพทแของเขา
“นายท่าน” เฉิงถู่ดูเหมือนจะอยู่บนถนนที่กว้างขวาง เขาหันไปพูดกับฝุายตรงข้ามด้วยภาษาถิ่นของต่างประเทศได้
ตามมาตรฐาน เมื่อเห็นว่าวิดีโอเชื่อมต่อแล้วก็ละสายตากลับ และพูดด้วยความเคารพ
เฉิงสุ่ยก็ไม่ได้ทําตัวสุภาพกับเฉิงถู่ เขาถามไปตรงๆ “ตรวจสอบสินค้าคุณหนูใหญ่หรือยัง?”
“ไม่ใช่แก฿งผู้ก่อการร้าย ผมเคยทําธุรกิจกับพวกเขามา ก่อน เมื่อกี้ลองถามพวกเขาแล้ว” เสียงเฉิงถู่ดังผ่าน โทรศัพทแมือถือ ทางฝั่งเขามีสัญญาณรบกวนจึงได้ยินไม่ค่อย ชัด แต่ยังสามารถฟังเนื้อหาสําคัญได้ “เป็นทหารรับจ้าง พูด เรื่องนี้แล้ว…ทหารรับจ้างกลุ่มนี้ไม่ได้ปล้นสินค้าเรามานาน ผมกําลังติดต่อพวกเขามาเจรจา”
พอคิดแล้วเฉิงถู่ก็บ่น “คงไม่ได้อยากเปิดร้านปิ้งย่างกัน จริงๆ หรอกมั้ง”
เมื่อเทียบกับความวุ่นวายในรัฐM กองกําลังในรัฐFยัง สงบกว่ามาก
สําหรับเรื่องตระกูลเฉิง ถือว่าเป็นเรื่องคอขาดบาดตาย ในสายตาเฉิงเวินหรูและคนตระกูลเนี่ย แต่ในสายตาเฉิงถู่ มัน เป็นแค่การเจรจาอย่างหนึ่ง
“คุณหนูใหญ่อยู่ไหม?” เฉิงถู่คิดได้ก็ถาม
เฉิงสุ่ยพยักหน้า “อยู่”
เขาหันกล้องไปทางเฉิงเวินหรู
เฉิงถู่ทักทายเฉิงเวินหรูก่อนแล้วค่อยถาม “คุณหนูใหญ่ สินค้าพวกคุณรีบมากไหมครับ? มีบางอย่างที่ต้องดําเนินการ คาดว่าคงใช้เวลาอีกสองวันกว่าจะขนส่งทางอากาศไปถึงเมือง หลวง”
ยาที่ขนกลับมาทางอากาศต้องผ่านขั้นตอนมากมายใน การขนส่ง
ใช้เวลาสองวันก็ถือว่าเร็วมากแล้ว
ตระกูลเนี่ยรับประกันกับเฉิงเวินหรูเป็นเวลาเจ็ดวัน เวลา สองวันถือว่าเร็วสุดๆ เมื่อเทียบกับเจ็ดวัน
เฉิงเวินหรูไม่ค่อยได้เจอเฉิงถู่ เพียงแต่จําลักษณะเด่นของ เขาได้ พอได้ยินดังนั้นก็ตกตะลึงก่อนจะตอบด้วยความงุนงง “ได้อยู่แล้ว”
“งั้นผมจะไปติดต่อให้” เฉิงถู่พูดไม่กี่ประโยคก็วางสายไป
ในห้องประชุม คนอื่นๆ ล้วนไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง
เฉิงเวินหรูเคยไปรัฐMมาแล้ว และรู้จักกองกําลังในรัฐM บางส่วน แน่นอนว่าเธอรู้ว่าแมทธิวเป็นใคร ส่วนทหารรับจ้าง และแก฿งผู้ก่อการร้ายอื่นๆ เธอไม่รู้จัก แต่ก็พอจะเดาได้ว่า หากนําเอามาเทียบกับแมทธิวได้ จะต้องไม่ใช่คนธรรมดา อย่างแน่นอน
สําหรับเฉิงเหราฮั่นและผู้ถือหุ้นคนอื่นๆ ก็ใช้เวลาใน ต่างประเทศกันเยอะ แต่ก็ไม่รู้เรื่องกองกําลังชั้นนําในรัฐF พวกนั้นเลย
แก฿งผู้ก่อการร้ายคืออะไร?
พวกเขาเคยได้ยินเรื่องทหารรับจ้าง แต่ก็ไม่รู้ว่าเป็น องคแกรอะไรกันแน่ ส่วนแมทธิวพวกเขาก็เคยได้ยินมาบ้าง เขาคือคนใหญ่คนโตที่พวกเขาตระกูลเฉิงจะเข้าไปยุ่งไม่ได้
สามคํา ที่เฉิงสุ่ยโพล่งออกมาง่ายๆ ล้วนเป็นคํา ประหลาดหูสําหรับพวกเขา
“อีกสองวัน ให้คนไปรับสินค้าที่สนามบิน” เฉิงเจวี้ยนไม่ มองหน้าคนอื่น และไม่สนใจสายตาคนในห้องประชุมที่กําลัง มองมาที่เขา เขาลุกขึ้นแล้วพยักหน้าให้ทุกคนอย่างสุภาพ “ผมดูสมุดบัญชีเรียบร้อยแล้ว พวกคุณประชุมกันต่อเลย ผม ยังมีธุระอื่นอีก จะให้เฉิงสุ่ยอยู่ช่วยพวกคุณต่อ”
พอพูดจบก็เดินออกจากห้องประชุมพร้อมกับปิดประตู เบาๆ
เฉิงเจวี้ยนไม่ได้เดินตรงกลับไปที่ห้องทํางานทันที
ในห้องทํางาน ฉินหร่านยังเปิดอ่านเอกสารอยู่
พอได้ยินเสียงก็เงยหน้ามองเฉิงเจวี้ยน “จัดการเสร็จ แล้ว?”
“อืม” เฉิงเจวี้ยนพยักหน้าส่งๆ “พวกเรากลับกันเถอะ เธอยังต้องคุยเรื่องสถาบันวิจัยกับพ่อบ้านสวีไม่ใช่หรอ?”
ฉินหร่านวางสมุดบัญชีลง พอเฉิงเจวี้ยนพูดถึงเรื่องนี้เธอ ก็นึกถึงนายท่านหยางขึ้นมา นิ่งไปสักพักก่อนจะพูดว่า “พิธี รับตําแหน่งมีวันมะรืน”
“ฉันควรให้เฉิงถู่กลับมาไหม?” เฉิงเจวี้ยนครุ่นคิด
“อย่า” ฉินหร่านกดขมับ “อย่ากลับมากันหมด”
แค่นี้คนก็วุ่นวายพอแล้ว
**
ในห้องประชุมที่อยู่ติดกัน ตั้งแต่ร่างผอมสูงค่อยๆ หายไปจากประตู คนอื่นๆ ก็กลับมารู้สึกตัว
เฉิงเวินหรูมองคนในห้องประชุมด้วยสีหน้าเยือกเย็น “เรื่องวันนี้ ใครก็อย่าได้พูดออกไป”
“นี่เธอ…” เฉิงเหราฮั่นขมวดคิ้ว
“ล่อเหยื่อ” เฉิงเวินหรูหันไปด้านข้าง แผ่ออร่า “ภายใน ตระกูลเฉิงและตระกูลในเครือควรสะสางปัญหาได้แล้ว”
ผู้ถือหุ้นมองเฉิงเหราฮั่นและมองไปทางเฉิงเวินหรู อยากจะพูดแต่ก็ไม่กล้าพูด
เหมือนมีดอกไม้ไฟปะทุอยู่ในหัว
หัวหน้าหน่วยที่สองตระกูลเฉิงและคนอื่นๆ ไปรัฐMเกือบ ครึ่งเดือนแล้ว แม้แต่กองกําลังแมทธิวก็ยังไม่สามารถเข้าใกล้ ได้…
พวกเฉิงเจวี้ยนเฉิงถู่…
ไม่เพียงแค่ผู้ถือหุ้นเท่านั้น เฉิงเหราฮั่นก็มีปฏิกิริยา เช่นกัน พวกเขาฟังออกว่าพวกเฉิงเจวี้ยนสนิทสนมกับกอง กําลังกลุ่มนั้น
“คุณหนูใหญ่…คุณชายสามเขา…ทําอะไรกันแน่?” หลังจากนั้นไม่นาน ในที่สุดก็มีคนเอ่ยถาม
เฉิงเหราฮั่นไม่ได้พูดอะไร เขาไม่แสดงท่าทีใดๆ ผ่าน เปลือกนอก แต่บีบมือแน่น ร้อนใจอยากจะรู้คําตอบนี้
เฉิงเวินหรูไม่รู้ว่าเฉิงเจวี้ยนทําอะไร รู้แค่ว่าเฉิงเจวี้ยนไม่ ใช้เงินที่บ้านแม้แต่แดงเดียวตั้งแต่อายุสิบสอง และเงินก็ดู เหมือนว่าจะใช้อย่างไรก็ไม่หมด