เผยตัวตนลับ จับหัวใจเธอ - ตอนที่ 565 เรื่องที่น่าตกใจ น่าจะเป็นแมทธิว

ฉินหร่านมีเพื่อนอยู่เมืองหลวงหลายคน

และตอนนี้กําลังประสบปัญหาเกี่ยวกับสถาบันวิจัย เมื่อ เฉิงเจวี้ยนและเฉิงเวินหรูที่กําลังคุยเรื่องสถาบันวิจัยอยู่ก่อน นั้นได้้ยินคนรับใช้้พูดมาแบบนี้ ก็คิดอยู่พักหนึ่ง เป็นไปได้้มา กว่าคนที่มาคือคนตระกูลสวี

“พ่อบ้้านสวี?” เฉิงเจวี้ยนมองออกไปยังนอกประตูแล้้ว ลุกขึ้น

คนในวิลล่านี้ล้้วนเป็นคนสนิทของเฉิงเจวี้ยน พวกเขา ย่อมคุ้้นหน้้าคุ้้นตาคนจากตระกูลใหญ่อยู่บ้้าง

เมื่อได้้ยินดังนั้นก็ส่ายหน้้า “ไม่ใช่ครับ เหมือนจะเป็น ชาวต่างชาติ”

“ชาวต่างชาติ?” เฉิงเจวี้ยนนิ่งไปสักพัก เขาคิดเรื่องฉินห ร่าน เกิดความลังเลเล็กน้้อย

ขณะนี้นอกจากเฉิงเวินหรูจะคิดเรื่องพิธีรับตําแหน่งของ ฉินหร่านในวันพรุ่งนี้แล้้ว เธอยังขบคิดปัญหาเฉิงถู่ที่รัฐFอีก ด้้วย

อยากถามเฉิงถู่ว่าเขาทํางานอะไรกันแน่ แต่ไม่ง่ายเลยที่ จะถามออกไป เธอได้้แต่มองไปนอกประตู “ไม่ใช่พวก พ่อบ้้านสวี งั้นจะมีใครมาหาในเวลานี้ได้้?”

“ไม่รู้้สิ” เฉิงเจวี้ยนยื่นมือหยิบถ้้วยชา พูดกับคนรับใช้้ “เชิญเขาเข้้ามา”

ตอนนี้เฉิงเจวี้ยนก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน

คนรับใช้้พยักหน้้าแล้้วเดินออกประตูไป

เมื่อเฉิงมู่ที่ยืนอยู่ข้้างหลังเฉิงถู่ได้้ยินคนรับใช้้พูดกับเฉิง เจวี้ยน เขาก็ผงะไปทั้งตัว

ไตร่ตรองดูเล็กน้้อย

เฉิงสุ่ยที่อยู่ข้้างๆ เหลือบมองเขาพลางกระซิบถาม “มี อะไร?”

“ผมกําลังคิดว่าชาวต่างชาติน่าจะไม่ใช่คนที่ย่างเนื้อนั่น หรอก เพราะถึงอย่างไรเฉิงถู่ก็เพิ่งไปเจอเขามา” เฉิงมู่เดา อย่างใจกล้้า “ถ้้าจะพูดให้้น่าตกใจ แมทธิว?…”

คนที่มาหาฉินหร่าน เฉิงมู่ไม่เคยเจอใครที่ปกติเลย

เฉิงสุ่ยก็เคยได้้ยินวีรกรรมฉินหร่านมาอย่างชัดเจน พอได้้ ยินที่ที่เฉิงมู่พูด เขาก็ไม่ได้้รีบพูดในทันที แต่คิดถึงความ เป็นไปได้้นี้

ถึงอย่างไรแมทธิวก็เคยจับตัวเธอที่รัฐMมาก่อน และยัง ส่งตัวเธอกลับมาด้้วยความยําเกรง

หากเป็นแมทธิวจริงๆ นั่นก็เป็นเรื่องที่น่าตกใจ

เมื่อได้้ยินบทสนทนาของทั้งสอง เฉิงถู่ที่นั่งบนโซฟาก็ ชําเลืองมองมา “เฉิงมู่นายเป็นอะไรไป? นายก็เดาไปเรื่อยว่า สองคนนั้นมาเมืองหลวง สองคนนั้นจะมาหาคุณหนูฉิน ทําไม?”

เฉิงมู่ทําหน้้าทึ่ม เขามองเฉิงถู่โดยไม่ตอบคําถาม พูดไป ตรงๆ ว่า “ฉันจะขึ้นไปเรียกคุณหนูฉินลงมา”

เฉิงเวินหรูก้้มหน้้าจิบชาและได้้ยินพวกเขาแต่ละคนพูด ถึงแมทธิวอย่างสบายใจไร้้กังวล ตั้งแต่ต้้นจนจบเธอรู้้จักแค่ ชื่อเสียงเรียงนามของแมทธิวคนเดียว อดถามไม่ได้้ว่า “คน ย่างเนื้อคือ…”

“ก็หัวหน้้าทหารรับจ้้างที่ยึดสินค้้าคุณไงล่ะ เมื่อก่อนเขา เคยช่วยคุณหนูฉินย่างเนื้อมาแล้้วครั้งนึง” เฉิงสุ่ยอธิบายให้้ เฉิงเวินหรูฟัง “อันที่จริงที่เฉิงถู่ติดต่อเขาได้้เร็วขนาดนี้ก็เป็น เพราะคุณหนูฉินมีช่องทางการติดต่อเขา”

เฉิงเวินหรู “…”

เฉิงสุ่ยพูดมาขนาดนี้ เธอไม่เพียงแต่รู้้สึกว่าภาพลักษณแ ฉินหร่านในสายตาเธอยิ่งใหญ่ขึ้นเท่านั้น แต่ยังรู้้สึกว่าเฉิงมู่ เดาได้้ถูกต้้อง

คงไม่ใช่หัวหน้้าทหารรับจ้้างในตํานานจริงๆ หรอกนะ…

ขณะที่เฉิงเวินหรูกําลังใช้้ความคิด เธอก็วางถ้้วยชามอง ออกไปนอกประตู

“ฉันจะไปรินน้ําก่อน” เฉิงถู่ขี้เกียจคุยกับสองคนนี้แล้้ว หัวหน้้าทหารรับจ้้างกําลังทําธุรกิจใหญ่ที่รัฐF ไม่มีทางกลับมา ในเวลานี้ได้้แน่ เขาจึงถือแก้้วเข้้าไปรินน้ําในครัว

ในเวลาเดียวกัน ด้้านนอก

คนรับใช้้พาชายร่างสูงใหญ่เข้้ามา

หน้้าตาชายคนนี้ค่อนข้้างแปลกตา ดวงตาเป็นสีฟูาอ่อน ใบหน้้าคมชัดอย่างที่สุด

คิ้วหนาดูโดดเด่นเป็นอย่างมาก คนทั่วไปไม่มีทางลืมเมื่อ ได้้พบเห็น

ในมือของเขายังถือกล่องสีดําขลิบทองที่ทําออกมาอย่าง ละเอียดลออ

เขามีสีหน้้าเรียบเฉย มองอะไรไม่ออก มีเพียงดวงตาคู่ นั้นที่ทําให้้คนรู้้สึกถึงความกดดันเล็กน้้อย

“สวัสดีครับ ผมมาหาฉินหร่าน เธออยู่ไหม?” จระเข้้ ยักษแมองไปรอบๆ ก็ไม่พบฉินหร่าน

เฉิงเจวี้ยนมองจระเข้้ยักษแแล้้วนิ่งไปเล็กน้้อยก่อนจะบอก ว่า “ยังอยู่ข้้างบน กําลังลงมา”

ด้้านบน เมื่อได้้ยินเฉิงมู่บอกว่ามีคนมาหาตัวเอง ฉินห ร่านก็แปลกใจนิดหน่อย

เธอก็นึกไม่ออกว่าจะมีใครมาหาเธอในเวลานี้ได้้

คงไม่ใช่นายท่านหยางหรอกนะ?

ฉินหร่านหยิบเสื้อคลุมมาสวม วางคอมพิวเตอรแไว้้ข้้างๆ แล้้วเดินลงมาพร้้อมกับเฉิงมู่

เฉิงมู่เดินตามหลังฉินหร่านค่อนข้้างเร็ว

ทันทีที่ลงมาข้้างล่าง ฉินหร่านก็สบตากับจระเข้้ยักษแที่ กําลังมองไปชั้นบน

เธอ “…”

“มาได้้ยังไง?” ฉินหร่านเอื้อมมือกดขมับ

“มาถามสารทุกขแสุกดิบแล้้วถือโอกาสมาแสดงความยินดี กับเธอด้้วย” ความจริงแล้้วจระเข้้ยักษแเป็นคนเย็นชา พูด กระชับรัดกุม

ฉินหร่านเงยหน้้าขึ้น หันไปแนะนําให้้พวกเฉิงเจวี้ยนที่อยู่ ข้้างหลังได้้รู้้จัก “นี่คือโหลวเย่วแ เพื่อนทางอินเทอรแเน็ตก่อน หน้้านี้”

เฉิงเวินหรูมองจระเข้้ยักษแพลางครุ่นคิด ก่อนหน้้านี้เธอ เคยเจอจระเข้้ยักษแที่ร้้านกาแฟรสชาติห่วยแตกร้้านนั้นใน สถานการณแฉุกละหุก ความจําเธอไม่เลว บวกกับหน้้าตา จระเข้้ยักษแที่ค่อนข้้างแปลกตา เธอจึงจําได้้ทันที ยิ้มให้้เขา เบาๆ “ที่แท้้ก็เพื่อนหร่านหร่านนี่เอง!”

จระเข้้ยักษแจําเฉิงเวินหรูไม่ได้้ แต่คนที่สามารถเรียกชื่อ เล่นฉินหร่านได้้ เขาจําต้้องพยักหน้้าอย่างสุภาพให้้เฉิงเวินหรู

เฉิงเจวี้ยนยื่นมือไปทางจระเข้้ยักษแ เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้้อย น้ําเสียงเอ้้อระเหยอย่างที่สุด “คุณโหลว ยินดีที่ได้้รู้้จัก”

จระเข้้ยักษแเหลือบมองเขา “เช่นกัน”

ราวกับมีเขม่าควัน

ฉินหร่านเห็นจระเข้้ยักษแแล้้วปวดหัวหน่อยๆ จระเข้้ยักษแ มาหาเธอย่อมไม่ใช่เรื่องร้้ายแรงอะไร เธอมองเฉิงเจวี้ยน “ฉัน จะพาเขาขึ้นไปคุยข้้างบน”

เฉิงเจวี้ยนพยักหน้้า “ไปเถอะ”

ทั้งสองขึ้นไปข้้างบนด้้วยกัน

เฉิงมู่ที่เดินตามหลังฉินหร่านลงมาเหลือบมองจระเข้้ยักษแ อยู่หลายครั้ง

ไม่ใช่หัวหน้้าทหารรับจ้้างที่คุ้้นเคย และไม่ใช่แมทธิวที่ส่ง พวกเขากลับประเทศครั้งล่าสุด

เฉิงมู่ดูเหมือนจะผิดหวัง

คิดไม่ถึงว่าไม่เหมือนอย่างที่เขาคาดเดาเอาไว้้

ดูเหมือนจะเป็นเพื่อนทางอินเทอรแเน็ตจริงๆ ด้้วย

เขาถอนหายใจเล็กน้้อย

เฉิงถู่กําลังถือแก้้วน้ําออกจากห้้องครัว เขาเห็นแค่แผ่น หลังคนคนหนึ่งตรงบันได รู้้สึกคุ้้นๆ

แต่เขาก็ไม่ได้้สนใจอะไรมาก แค่เหลือบมองเฉิงมู่พลาง เลิกคิ้วคล้้ายจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม “มีอะไร ใช่หัวหน้้าทหารรับจ้้าง ไหม? หรือแมทธิว?”

ตอนที่ 566 เพื่อนคุณหนูฉินจะเป็นคนปกติได้้ ยังไง?

เฉิงมู่ไม่พูด

เฉิงสุ่ยหัวเราะ “เหมือนจะเป็นเพื่อนทางอินเทอรแเน็ต ของคุณหนูฉิน”

เดิมทีเฉิงถู่คิดจะบอกว่าแผ่นหลังของคนคนนั้นดูคุ้้นตา แต่พอได้้ยินที่เฉิงสุ่ยบอก เขาจึงไม่ได้้พูดออกไป…

**

ชั้นบน

ฉินหร่านพาจระเข้้ยักษแมาที่ห้้องหนังสือ รับกล่อง ของขวัญมาจากมือจระเข้้ยักษแก่อนจะมองมาที่เขา “นายมา หาฉันเวลานี้ทําไม?”

“ก็เรื่องคราวที่แล้้ว” จระเข้้ยักษแมองฉินหร่าน

“นั่นมันไม่ได้้จริงๆ” ทางนี้เฉิงถู่ขอร้้องเธอ ทางนั้น จระเข้้ยักษแขอร้้องเธอ

มันยากเกินไป

สองคนนี้มีความสัมพันธแกันทางผลประโยชนแ กลุ่มที่ เกี่ยวข้้องอยู่เบื้องหลังเป็นกองกําลังที่ใหญ่มาก

ฉินหร่านไม่ต้้องการเข้้าไปยุ่งเกี่ยวกับกลเกมการค้้า ระหว่างพวกเขา แต่สําหรับเรื่องที่เฉิงหั่วแฮ็ก จระเข้้ยักษแก็หา ไม่เจอจริงๆ ว่าเป็นใคร เธอคิดอยู่พักหนึ่ง “เอาอย่างนี้แล้้ว กัน ฉันช่วยนายตามหาคน ฝีมือด้้านคอมพิวเตอรแไม่ด้้อย แน่นอน”

“ก็ได้้” แม้้จระเข้้ยักษแจะเสียดาย แต่คนที่สามารถทําให้้ ฉินหร่านพูดออกมาได้้ว่ามีฝีมือด้้านคอมพิวเตอรแไม่ด้้อย จะต้้องไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป

เขายอมตกลงแบบฝืนๆ

“ฉันกับลูกพี่ฉังหนิงวิเคราะหแสถานการณแในเมืองหลวง ให้้เธอแล้้ว เธอใช้้ชิงหลินต่อเลย ฉันจะไม่กลับไปสักพัก” จระเข้้ยักษแนั่งเก้้าอี้ว่าง “แล้้วอีกอย่าง การตายของสวีซื่ออิ่ง มีสาเหตุอื่น…”

“ฉันรู้้” ฉินหร่านเล่นกล่องของขวัญซึ่งเป็นกล่อง ออรแแกนชนิดเดียวกันกับเมื่อครั้งที่แล้้ว เธอไม่ได้้เงยหน้้าขึ้น “ฉันกําลังคิดอยู่”

“เธอรู้้ก็ดีแล้้ว” จระเข้้ยักษแไม่พูดอะไรอีก

ทั้งสองคุยกันอีกไม่กี่ประโยค ฉินหร่านก็มองจระเข้้ยักษแ “นาย…ช่างเถอะ เราลงไปข้้างล่างกัน”

เดิมทีเธอจะให้้จระเข้้ยักษแกระโดดลงจากชั้นสอง แต่ คิดๆ ดูแล้้วก็ช่างเถอะ

“คนที่เธอตามหาเป็นคนของพันธมิตรใต้้ดิน?” จระเข้้ ยักษแจําได้้ว่าแม้้ฉินหร่านจะไม่ใช่คนของพันธมิตรใต้้ดิน แต่ เธอมีความเกี่ยวข้้องกับพันธมิตรใต้้ดินอยู่หน่อยๆ

“ใช่” ฉินหร่านเปิดประตูและลงไปข้้างล่างพร้้อมจระเข้้ ยักษแ “เคยร่วมการประชุมแบล็คแฮทสองครั้ง ฉันช่วยนาย ได้้”

ที่โซฟา เฉิงถู่ยังคงคุยกับเฉิงเวินหรูและคนอื่นๆ

ได้้ยินเสียงแว่วมาจากชั้นบันได

เขาจิบน้ําแล้้วเหลือบมองไปที่ชั้นบันไดส่งๆ

“แค่กๆ…”

ยังไม่ทันได้้กลืนดื่มน้ําลงไปก็ทําตัวเองสําลักไปทั้งอย่าง นั้น

“นายไม่เป็นไรนะ?” เฉิงมู่วางคอนโซลเกมลงแล้้วเหลือบ มองเขา

เฉิงถู่เงยหน้้า เขาพูดด้้วยสีหน้้าไร้้อารมณแ “นั่นคือเพื่อน ทางอินเทอรแเน็ตของคุณหนูฉิน?”

“ใช่แล้้ว คุณโหลว เมื่อก่อนเคยเจอคุณหนูฉินตั้งแต่อยู่ที่ รัฐM” เฉิงถู่มีปฏิกิริยามากเกินไป แม้้แต่เฉิงเวินหรูยังมองมา ที่เขา “มีอะไร?”

เมื่อพูดประโยคนี้ออกมา เฉิงถู่ก็ไม่ได้้พูดอะไรอีก

ก่อนหน้้านี้ที่เฉิงถู่ออกมาจากในครัว เขาก็รู้้สึกคุ้้นกับ แผ่นหลังที่เห็นอยู่ข้้างบน

แต่ได้้ยินเฉิงมู่บอกว่าเป็นเพื่อนทางอินเทอรแเน็ตของฉินห ร่าน เฉิงถู่จึงเก็บความสงสัยไว้้

เพราะถึงอย่างไรคนอย่างจระเข้้ยักษแก็ดูเหมือนจะเย็นชา มาก ไม่เหมือนคนที่ชอบท่องโลกอินเทอรแเน็ต

จระเข้้ยักษแคนนี้ค่อนข้้างลึกลับ 129ปิดข้้อมูลแน่นสนิท แต่เฉิงถู่กับจระเข้้ยักษแฟาดฟันกันอยู่หลายครั้งและถือว่าเป็น คู่ปรับกัน เขาจะไม่รู้้ได้้อย่างไรว่าจระเข้้ยักษแหน้้าตาเป็น ยังไง?

เมื่อเห็นชายรูปร่างสูงใหญ่ที่อยู่ข้้างกายฉินหร่านใน ขณะนี้…

“พรึบ” เฉิงถู่ลุกพรวด

เขามีปฏิกิริยาตอบสนองมากไปหน่อย

จระเข้้ยักษแคุยกับฉินหร่านได้้ประโยคเดียว สายตาก็มอง ผ่านมาทางนี้โดยไม่ได้้ตั้งใจ เหลือบไปเห็นเฉิงถู่ที่ลุกขึ้น

จระเข้้ยักษแหรี่ตามองเฉิงถู่ด้้วยความระแวง “นายมาอยู่ ที่นี่ได้้ยังไง?”

เฉิงถู่เหมือนจะเข็ดฟัน เขาลูบหน้้า “นายคือเพื่อนทาง อินเทอรแเน็ตของคุณหนูฉิน?”

จระเข้้ยักษแนึกไม่ถึงว่าฉินหร่านจะแนะนําเขาให้้คนอื่น รู้้จักแบบนี้

อย่างไรก็ตาม เพื่อนทางอินเทอรแเน็ตก็ไม่ผิด

หัวเขาหมุนเร็วมาก

เมื่อก่อนเขาไม่เคยรู้้เลยว่าทําไมฉินหร่านถึงปฏิเสธที่จะ ตรวจสอบ ตอนนี้…ในที่สุดก็เข้้าใจแล้้ว

เขาสบตากับเฉิงถู่ ไม่พูดอะไรทั้งสองฝุาย

ฉินหร่านที่อยู่ข้้างๆ จระเข้้ยักษแกระแอมเสียง มองมา ทางจระเข้้ยักษแ “นายไปก่อนเถอะ”

“อืม” จระเข้้ยักษแนิ่งไม่ปฏิเสธ กล่าวลาคนในห้้องโถง อย่างสุภาพก่อนจะออกไป

เฉิงมู่ยังเดินไปส่งอย่างมีมารยาท

“เฉิงถู่?” จระเข้้ยักษแไปแล้้ว แต่คนอื่นในห้้องโถงยังไม่ รู้้สึกตัว เฉิงสุ่ยเหลือบมองเฉิงถู่

ไม่เพียงแค่เฉิงสุ่ย เฉิงเวินหรูก็แปลกใจกับปฏิกิริยาของ เฉิงถู่เช่นกัน เธอนั่งไขว่ห้้างพลางมองเฉิงถู่ด้้วยความสงสัย “นายรู้้จักคุณโหลวด้้วยเหรอ?”

“คู่ปรับเก่าผมเอง จระเข้้ยักษแ คุณว่าผมจะไม่รู้้จักเขาได้้ ยังไง?” เฉิงถู่บีบนิ้ว

เฉิงมู่ที่พาจระเข้้ยักษแออกไปส่งกลับมาได้้ยินประโยคนี้ก็ หยุดฝีเท้้า

เฉิงถู่มองมาที่เฉิงเจวี้ยน “นายท่าน ผมจะออกไปข้้าง นอก”

เฉิงเจวี้ยนยังวางคอมพิวเตอรแไว้้บนตัก ปลายนิ้วสะอาด เคาะแปูนพิมพแ ไม่ได้้เงยหน้้าขึ้น พูดอย่างสุขุม “ไปเถอะ อย่า ก่อเรื่องล่ะ”

เฉิงถู่ตอบแล้้วเดินออกไปโดยไม่พูดอะไรอีก

ในห้้องโถง ไม่มีใครคุยกัน

จากนั้นประมาณหนึ่งนาที กว่าเฉิงเวินหรูจะพูดขึ้นมา อย่างเงียบๆ “เฉิงสุ่ย เมื่อกี้เฉิงถู่ว่าอะไรนะ ฉันสงสัยว่าหูฉัน จะมีปัญหา”

“เขาบอกว่าโหลวเย่วแคือจระเข้้ยักษแ” เฉิงเจวี้ยนเงยหน้้า ขึ้นมองไปทางฉินหร่านก่อนจะพูดกับเฉิงเวินหรู

“ที่แท้้เขาก็คือจระเข้้ยักษแ หนึ่งในห้้าทหารเสือของ129 ยังเด็กอยู่เลย” เฉิงเวินหรูดื่มชาที่เหลืออยู่ในถ้้วยทั้งหมด

หลังจากพูดจบก็ไม่พูดอะไรต่อ

เฉิงสุ่ยที่อยู่ข้้างๆ เธอก็ดูไร้้อารมณแเช่นกัน

คนที่อยู่ในเหตุการณแนอกจากฉินหร่านกับเฉิงเจวี้ยนแล้้ว ก็มีแค่เฉิงมู่ที่ดูนิ่งลงมาหน่อย เขาแค่คิดอะไรบางอย่าง มิน่า ล่ะเขาถึงรู้้สึกว่ามันแปลกๆ ตั้งแต่เขารู้้จักฉินหร่านมาจนถึง ตอนนี้ก็ไม่เคยเจอคนปกติปรากฏอยู่รอบตัวฉินหร่านเลย

คุณหนูฉินไม่ทําให้้เขาผิดหวังจริงๆ “จระเข้้ยักษแนี่เอง”

เสียงเฉิงมู่ยังเป็นไปอย่างสงบ

สงบจนเฉิงเวินหรู เฉิงจิน และเฉิงสุ่ยต่างอดมองมาที่เขา ไม่ได้้——

นายพูดประโยคนี้ออกมาอย่างใจเย็นได้้ยังไง ? ? !

เฉิงมู่พูดเสร็จก็ยังมองไปทางฉินหร่านด้้วยหน้้าซื่อๆ “คุณหนูฉิน คุณเป็นเพื่อนทางอินเทอรแเน็ตกับจระเข้้ยักษแได้้ ยังไง? เพื่อนของจระเข้้ยักษแควรเป็นอย่างพวกทหารเสือของ 129ไม่ใช่เหรอ”

เมื่อได้้ยินเฉิงมู่พูดมาแบบนี้ มือเฉิงเจวี้ยนที่กําลังกด แปูนพิมพแก็ชะงั