เผยตัวตนลับ จับหัวใจเธอ - ตอนที่ 574 สร้างปัญหา

ที่ลู่จือสิงพูดประโยคนี้ออกไปไม่ได้เป็นการยั่วโมโหนาย ท่านหยาง
ชื่อเสียงpoppyที่เลื่องลือในวงการไอทีไม่ได้เป็นเพียง เพราะความสามารถเท่านั้น แต่ที่สําคัญยิ่งกว่านั้นคือเธอ แบ่งปันโค้ดที่เป็นหัวใจหลักโดยไม่มีเงื่อนไข
คนเหล่านี้ให้ความเคารพเธอ และส่วนใหญ่ยังนับถือใน ความเป็นตัวเธออีกด้วย
เช่นเดียวกับผู้จัดการชั้น28 เช่นเดียวกับครูที่ฉินซิวเฉิน หาให้ฉินหลิงอย่างอาจารยแคุค…
ขุนพลชั้นยอดที่ตามฉินหร่านมามีไม่น้อยจริงๆ
เมื่อคนเหล่านี้จากไป อวิ๋นกวงกรุ฿ปก็จะเกิดความสูญเสีย อย่างหนัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งหนึ่งในนั้นมีลู่จือสิง
“ตามเธอมา?” นายท่านหยางจ้องไปที่ลู่จือสิง เสียงอ่อน ลงเล็กน้อย เขาพูดอย่างไม่อยากจะเชื่อ “ตามเธอมาหลายคน ขนาดนี้เนี่ยนะ?”
จุดนี้ เขาประเมินฉินหร่านต่ําไปจริงๆ
นายท่านหยางมีสถานะสูงส่งมาโดยตลอด คนที่ทําให้เขา สนใจได้จึงมีแค่คนประเภทเดียวกับหมิงไห่ ไม่ได้ให้ความ สนใจคนประเภทเดียวกับฉินหร่าน
ฉินหร่านกับลู่จือสิงเป็นบุคคลสําคัญของชั้น28 โดยเฉพาะฉินหร่าน ด้วยอายุที่น้อยเกินไป บางทีอีกสิบปี ข้างหน้า นายท่านหยางอาจจะมองเธอสูงขึ้นมาบ้าง
เรื่องตอนนี้นอกจากนายท่านหยางต้องการบีบฉินหร่าน แล้ว เขายังอยากบอกเธอให้เก็บความเฉลียวฉลาดในตัวสัก หน่อย
ถอดเขี้ยวเล็บและยําเกรงเขาบ้างไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ ตาม
บริษัทขาดฉินหร่านไปคนหนึ่งก็ไม่ได้ถือว่าเขาทําธุรกิจ ขาดทุน
แต่ใครจะไปรู้ว่าเพิ่งประกาศออกไปเมื่อวาน วันนี้ขุนพล ผู้ยิ่งใหญ่แปดคนประจําชั้น28จะลาออก!
ไม่อยากจะบอกว่าคนที่ชอบวางแผนวางกลยุทธแอย่าง นายท่านหยางที่ดูแคลนฉินหร่านจะวางเกมผิด
ลู่จือสิงวางตัวสุขุม ตอนนี้เขาไม่อยากแสดงความโมโห ออกมา แค่บอกลานายท่านหยางอย่างสุภาพ
จากนั้นก็เปิดประตูเดินตรงออกไป
นายท่านหยางก็ไม่มีเวลามาสนใจลู่จือสิง เขาแค่หันไป มองผู้จัดการใหญ่ที่อยู่ข้างหลัง “ที่ลู่จือสิงพูดเป็นความจริง?”
“ประธานหยาง ท่านลองดูกระทู้ทางการของบริษัทสิ ครับ สํานักงานใหญ่บริษัทเราเพิ่งมีผู้ติดตามแค่ไม่กี่คน แต่พอ คุณหนูฉินโพสตแไอดีลงในกระทู้เมื่อต้นปี ก็มีแฟนๆ ปาไปกว่า
หนึ่งแสนเก้าหมื่นคน ผู้สัมภาษณแเกือบทุกคนในชั้น28ล้วน เป็นแฟนคลับเธอ…” ผู้จัดการใหญ่รีบลุกขึ้นทันที พูดอึกอัก
นายท่านหยางพูดด้วยความฉุนเฉียว “ทําไมไม่มีคนบอก เรื่องนี้กับฉัน ? !”
“ประธานหยาง ตอนที่ท่านไล่คนไปเมื่อวาน คุณลู่ก็ เกลี้ยกล่อมท่านไปแล้ว พวกเราก็เลยไม่กล้าพูดอะไรมาก” ผู้จัดการใหญ่ส่ายหน้า เขานิ่งไปพักหนึ่ง “อีกอย่าง ทุกคนใน วงการไอทีต่างก็รู้เรื่องนี้กันดี ไอดีคุณหนูฉินที่พวกเขาพูดใน เว็บไซตแทางการก็สร้างชื่อเสียงให้พวกเราด้วยเช่นกัน…”
เขายังมีอีกประโยคที่ไม่ได้พูด เมื่อไม่มีฉินหร่านกับลู่จื อสิงแล้ว ยักษแใหญ่ด้านไอทีแห่งเอเชียก็…
อาจจะเปลี่ยนมือ
**
ตระกูลฉิน
ฉินฮั่นชิวนั่งอยู่ในห้องทํางาน เขาเพิ่งคุยโทรศัพทแกับฉิน ซิวเฉินเสร็จ เป็นเวลาเกือบห้าเดือนแล้ว ในที่สุดภาพยนตรแ ของฉินซิวเฉินก็ใกล้จะถ่ายเสร็จ
หลังจากคุยโทรศัพทแกับฉินซิวเฉินเรียบร้อยแล้ว
เขาก็นั่งอยู่บนเก้าอี้ทํางาน กดแปูนพิมพแต่อสายหาฉินห ร่าน
โทรศัพทแดังได้สักครู่ก็มีคนรับสาย
นอกห้องทํางาน พ่อบ้านฉินเคาะประตูเข้ามา
ฉินฮั่นชิวยกมือขึ้นส่งสัญญาณมือให้พ่อบ้านฉินเงียบก่อน จะยิ้มและพูดกับปลายสาย “หร่านหร่าน พ่อได้ยินว่าลูก กลับไปรับน้าที่อวิ๋นเฉิง จะกลับมาเมื่อไหร่?”
น้ําเสียงของเขายังคงเหมือนเดิม แฝงไปด้วยรอยยิ้มซื่อๆ
ฉินหร่านที่อยู่ปลายสายยังอยู่ในห้องนั่งเล่นบ้านตระกูลมู่ เธอเอนหลังพิงเก้าอี้แล้วมองไปทางหนิงเวยที่อยู่ในครัว แหงนหน้าขึ้น ลดเสียงเล็กน้อย “กําลังคุยกันอยู่”
ให้ตายยังไงหนิงเวยก็ไม่ยอมไปเมืองหลวง
เมื่อวานเฉิงเจวี้ยนคุยกับฉินฮั่นชิวแล้วว่าห้ามแพร่งพราย เรื่องอวิ๋นกวงกรุ฿ปให้ฉินหร่านรู้ ฉินฮั่นชิวจึงเป็นห่วง สถานการณแทางฉินหร่านเล็กน้อย
ตอนนี้พอได้ยินที่ฉินหร่านพูด ฉินฮั่นชิวก็รู้สึกว่าฉินหร่าน ยังดูปกติดี ในที่สุดเขาก็วางใจได้
“ลูกคุยกับน้าลูกดีๆ อย่าใจร้อนกับเธอ” ฉินฮั่นชิวรู้จัก นิสัยฉินหร่าน เขาจึงกําชับไปหนึ่งประโยค
“เข้าใจแล้ว พ่อโทร.มาพอดีเลย ส่งโค้ดชุดสุดท้ายไปให้ อาลู่แล้วนะ” ฉินหร่านใช้มือเกี่ยวขอบถ้วยชา “พ่อให้อาไห่ คุยกับเขาด้วย”
แม้ว่าตอนนี้เธออยู่ในความสัมพันธแทางเครือญาติกับลู่จื อสิง แต่เธอก็ยังเรียกอาลู่เหมือนเดิม
พอได้ยินฉินหร่านพูดประโยคนี้ ฉินฮั่นชิวก็นิ่งไปสักพัก “ช่วงนี้ยุ่งอยู่กับงานวิจัยของสถาบันวิจัยไม่ใช่เหรอ…”
“เขียนบนเครื่องบินน่ะ เอาละ วางสายแล้วนะ” ฉินห ร่านบอกลาเสร็จก็วางสายไป
เธอโยนโทรศัพทแลงบนโต฿ะ จากนั้นก็เหลือบมองไปใน ห้องครัว ไม่ได้เข้าไป
ถอยหลังหนึ่งก้าว เหยียดนิ้วออก กระดิกนิ้วไปทางเฉิงมู่ “เฉิงมู่ มานี่”
เฉิงมู่กําลังดูมู่หนานแปลภาษาอังกฤษอยู่อีกด้าน
เฉิงมู่เงยหน้าขึ้น ไม่กล้ามองฉินหร่าน
แต่ฉินหร่านเรียกเขา เขาจึงต้องสาวเท้าเดินไปหาฉินห ร่านอย่างช้าๆ กระซิบเบาๆ “คุณหนูฉิน..”
“อือ” ฉินหร่านพยักหน้าอย่างเอื่อยเฉื่อย “ว่ามา มีอะไร ปิดบังฉัน”
เดิมทีฉินหร่านก็ไม่ได้สงสัยอะไร
แต่ทว่า…
ปฏิกิริยาฉินฮั่นชิวดูกระตือรือร้นและดูจะเกินจริงไป หน่อย
โดยเฉพาะตอนที่เธอพูดเรื่องโค้ด
“คุณชายเจวี้ยนกับเฉิงสุ่ยไม่ให้ผมพูด…”
เฉิงมู่ก้มหัวต่ํากว่าเดิม
ฉินหร่านเอามือกอดอก ยกมุมปากเบาๆ พลางมองไป ทางเฉิงมู่คล้ายจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม “นายจะฟังคุณชายเจวี้ยน ของพวกนาย หรือจะฟังฉัน?”
“แน่นอนว่าฟังคุณหนูฉิน” เฉิงมู่ทําหน้าซื่อ “เรื่องเป็น แบบนี้ครับ…”
ฉินหร่านไม่ได้เปิดไปที่หน้าเว็บไซตแอะไรและไม่ได้ดูข่าว เลย นอกจากนี้ยังมาไกลถึงอวิ๋นเฉิง จึงเป็นธรรมดาที่เธอจะ ไม่รู้ว่าเมืองหลวงมีการพลิกแผ่นฟูา
เฉิงมู่เห็นข่าวนี้ในกลุ่มจิน-มู่-สุ่ย-หั่ว-ถู่ เฉิงเจวี้ยน กับเฉิงสุ่ยยังกําชับเขามาเป็นพิเศษ…
แต่พอฉินหร่านถามมา เขาก็ไม่กล้าปิดบัง
พูดจนถึงตอนท้าย เฉิงมู่มองฉินหร่านอย่างระมัดระวัง “คุณหนูฉิน คุณไม่เป็นไรนะครับ?”
ฉินหร่านแค่ก้มหน้า พับขนตาลง ปกปิดแววตาที่อยู่ใต้ เปลือกตา
หลังจากนั้นไม่นานก็เงยหน้าขึ้น ไม่ได้ตอบเฉิงมู่ เพียงแค่ เดินถอยไปสองก้าวอย่างเฉื่อยชา
ยกมือหยิบโทรศัพทแบนโต฿ะขึ้นมา เปิดวีแชทที่เป็นรูปโปร ไฟลแลู่จือสิง——
(บริษัทเป็นยังไงบ้าง?)
ทางด้านลู่จือสิงตอบกลับมาอย่างใจเย็น——(พวกน้องๆ แฟนตัวยงของเธอลาออกกันหมดแล้ว)
ฉินหร่านหน้าเข้มขึ้น——
(ลากฉันเข้ากลุ่มส่วนตัวของพวกคุณด้วย)