เผยตัวตนลับ จับหัวใจเธอ - ตอนที่ 577 ทะนงตัว

ผู้ดูแลแต่ละคนถึงกับช็อก
เหมือนมีแมลงวันดังก้องอยู่ในหัวไปชั่วขณะ
ฉินฮั่นชิวร่างสัญญาเสร็จเรียบร้อยแล้ว
เขากับพ่อบ้านฉินออกตัวพาลู่จือสิงและคนอื่นๆ ขึ้นไป สํารวจสภาพแวดล้อมในการทํางานและสอบถามลู่จือสิงว่า ต้องการปรับปรุงตรงไหน
“หัวหน้าฉิน คุณจัดการการสัมภาษณแที่เหลือต่อนะ ผม ขอตัวพาพวกเขาขึ้นไปดูข้างบนก่อน” ฉินฮั่นชิวได้รับการ ตอบรับจากลู่จือสิงก็บอกหัวหน้าฉินก่อน จากนั้นก็พาพวกลู่จื อสิงออกไป
หัวหน้าฉินพยักหน้า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ”
แม้ว่าเขาก็อยากตามขึ้นไปกับพวกลู่จือสิง แต่ก็ยังต้อง จัดการผู้สัมภาษณแที่รอติดตามผล
ลู่จือสิงเดินตามหลังฉินฮั่นชิว พอเดินไปได้ไม่กี่ก้าวเขาก็ นึกอะไรขึ้นมาได้ เดินกลับไปแล้วนํากระดาษบางๆ ยื่นให้ หัวหน้าฉิน “ที่ผมยังมีประวัติส่วนตัวอีกหนึ่งฉบับ เธอไม่ได้มา
ด้วย แต่เซ็นสัญญาแทนได้ พวกคุณลองดูก่อน ถ้าไม่มีปัญหา อะไรเดี๋ยวผมลงมาเซ็น”
ลู่จือสิงพูดเสร็จก็ตามฉินฮั่นชิวไป
หลังจากที่พวกเขาไปแล้ว ภายในห้องสํานักงานก็เงียบ ไปพักใหญ่ จากนั้นก็มีคนเอ่ยขึ้นมาเป็นคนแรก “หัวหน้า ฉิน…ทําไมคนของอวิ๋นกวงกรุ฿ปถึงรวมตัวกันแล้วโดดมาหา บริษัทตระกูลฉินของพวกเราล่ะครับ?”
บ้าไปแล้ว กลุ่มลูกพี่ใหญ่มาบริษัทตระกูลฉินที่ไม่ได้รับ การจัดอันดับโลกเลยด้วยซ้ํา…
หัวหน้าฉินส่ายหน้า เขาเองก็ไม่รู้
“หัวหน้าฉิน ลองดูซิว่าประวัติส่วนตัวที่คุณลู่ให้คุณมา เป็นของลูกพี่คนไหน” มีคนเล็งไปที่ประวัติส่วนตัวในมือ หัวหน้าฉิน
ผ่านเรื่องเซ่าเทียนเหวินมาแล้วและยังมีประสบการณแ ทวนฟูาของกลุ่มลู่จือสิงอีกครั้ง
ผู้ดูแลบริษัทตระกูลฉินหลายคนก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นพวก ฟันแทงไม่เข้าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
แม้แต่ลู่จือสิงผู้เป็นเทพเจ้าที่ได้รับการยอมรับในวงการ ไอทียังมาที่บริษัทตระกูลฉินของพวกเขา
ระหว่างที่พวกเขากําลังคิด หัวหน้าฉินก็เปิดประวัติ ส่วนตัว
ประวัติส่วนตัวฉบับนี้สั้นกระชับอย่างที่ไม่เคยเห็นที่ไหน มาก่อน
ข้อมูลค่อนข้างทะนงตัว
มีแค่บรรทัดเดียว
(ฉินหร่าน poppyแห่งอวิ๋นกวงกรุ฿ป)
เงียบเชียบไร้สุ้มเสียง
หัวหน้าฉินรู้ดีว่าpoppyเป็นใคร แต่พอเห็นประวัติฉบับนี้ แล้วก็ยังช็อกไปพักหนึ่ง หลังจากนั้นไม่นานก็พูดเบาๆ ว่า “ฉันพอจะรู้แล้วว่าทําไมพวกคุณลู่ถึงมาที่บริษัทตระกูลฉิน…”
**
คลื่นระลอกใหญ่ที่คนระดับลูกพี่แห่งวงการไอทีไปบริษัท ตระกูลฉิน ข่าวนี้ไม่มีทางปิดบังคนอื่นได้เลย
อวิ๋นกวงกรุ฿ปมั่นคงมานานหลายปี
นี่เป็นครั้งแรกที่หุ้นในตลาดร่วงกันระเนระนาด
นายท่านหยางล้มลุกคลุกคลานอยู่ในวงการค้ามานาน เป็นครั้งที่เกิดข้อผิดพลาดทางเทคนิคอย่างนี้
เขาก้มหน้าดูไอดีฉินหร่านบนเว็บไซตแทางการของอวิ๋นก วงกรุ฿ป
เม้มปาก
หลังจากนั้นไม่นานก็ต่อสายโทร.ไปหาหมิงไห่ พูดเสียง เข้ม แฝงไปด้วยความเยือกเย็น “หมิงไห่ แกจงใจ?”
“ท่านหยาง ผมไม่กล้าใช้แผนกับคุณหรอก” หมิงไห่ที่อยู่ อีกฝั่งลุกขึ้น ครั้งล่าสุดเขาก็ประหลาดใจกับคําพูดของเฉิง เจวี้ยน แต่หลังจากตรวจสอบข้อมูลมามากมาย ก็พบว่าเรื่อง ที่สืบได้มีข้อจํากัด “ยังไงผมก็เห็นว่าคุณกําลังเดือดร้อน พวก เรามาร่วมมือกันไหม?”
“ร่วมมือ? นายกีดกันลูกสาวบุญธรรมฉันมาตลอดไม่ใช่ เหรอ?” นายท่านหยางเดินไปที่ริมหน้าต่าง พูดเรียบๆ
“ผมถึงได้บอกไงว่าร่วมมือ” หมิงไห่จุดบุหรี่ “ฉินหร่าน ยกให้คุณไปจัดการ เธอมีอิทธิพลต่อลูกชายผมมากเกินไป”
“นายแน่ใจ?” นายท่านหยางพูดจบก็หรี่ตาลง
แววตาที่โหดเหี้ยมแวบผ่านดวงตาสีน้ําตาลอ่อนคู่นั้น
ที่อวิ๋นกวงกรุ฿ปครองอํานาจมานานหลายปีไม่ได้เพียง เพราะเป็นผู้นําอุตสาหกรรม
แต่เหตุผลใหญ่หนึ่งในนั้นคือพวกเขามีพันธมิตรใต้ดินอยู่ เบื้องหลัง
เขาควบคุมฉินหร่านไม่ได้แล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าในมือ เธอยังมีของที่นายท่านหยางต้องการ
นายท่านหยางคุยกับหมิงไห่เสร็จก็วางสาย เขายืนเอามือ ไพล่หลังอยู่ริมหน้าต่างได้สักพักก็ตัดสินใจแล้วว่าฉินหร่านคน นี้…
เก็บไว้ไม่ได้
โทรศัพทแปลายสาย หมิงไห่วางโทรศัพทแลง เขาหันไป มองคนข้างๆ “ติดต่อคนของ129ได้หรือยัง?”
“ตามข้อความที่คุณหนูโอวหยางทิ้งไว้ เราเจอจระเข้ ยักษแแล้วครับ” ลูกน้องคนสนิทโน้มตัวลง
“ดีมาก” ดวงตาหมิงไห่เป็นประกายเล็กน้อย
**
วิลล่า
เฉิงเจวี้ยนกําลังคุยโทรศัพทแกับฉินหร่าน
“เกลี้ยกล่อมน้าได้หรือยัง?” เฉิงเจวี้ยนนั่งในห้องหนังสือ ผลักคอมพิวเตอรแไปอีกด้านอย่างส่งๆ พลางเลิกคิ้ว
“อือ เธอรับปากว่าจะไปเมืองหลวงเดือนนึง” ฉินหร่าน ยืนอยู่หน้าประตูขึ้นเครื่อง เอนหลังพิงราวบันได ดวงตาดํา ขลับผ่อนคลายลงในท้ายที่สุด “จะขึ้นเครื่องแล้ว”
เฉิงเจวี้ยนเคาะนิ้วบนโต฿ะ พูดสบายๆ “ได้ ฉันจัดที่พักไว้ เรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวไปรับเธอ”
ทั้งสองรู้กันดีและไม่ได้พูดถึงอวิ๋นกวงกรุ฿ปกับนายท่านห ยางอีก
ขณะที่กําลังคุยกันอยู่นั้น คอมพิวเตอรแเฉิงเจวี้ยนก็สว่าง ขึ้น เขาเหลือบดูข้อความถังจวิน
เฉิงเจวี้ยนนิ่งไปเล็กน้อย
พูดเรียบๆ “ฉันไปรับโทรศัพทแก่อน”
หลังจากวางสายฉินหร่านก็รับสายวิดีโอของถังจวิน
“ท่านถัง?” เขาเลิกคิ้วเล็กน้อย
“มีเรื่องต้องการให้คุณช่วย” น้ําเสียงถังจวินที่อยู่ปลาย สายค่อนข้างตึงเครียด
น้อยมากที่ถังจวินจะข้อร้องเขา เฉิงเจวี้ยนนั่งตัวตรง “คุณว่ามา”
“ผมอยู่รัฐF นี่คือหลานชายผม ฉินหลิง” ถังจวินเอียง กล้องเล็งไปที่ฉินหลิง “พวกอินทรีดําพุ่งเปูามาที่ผม ตลอดเวลา พวกเรากําลังถูกคนจับตามอง ผมคิดมาวันนึง
แล้ว คงมีแค่คุณที่ผมสามารถเชื่อใจได้ ตัวผมไม่มีอะไรแล้ว แต่เสี่ยวหลิงเขาจะเป็นอะไรไปไม่ได้”
“เสี่ยวหลิง ? !” เฉิงเจวี้ยนลุกขึ้นทันที พูดด้วยความ ตกใจ
เขาคิดไม่ถึงว่าจะเห็นฉินหลิงในวิดีโอของถังจวิน
ถังจวินก็ตกตะลึง “พวกคุณ…”
เฉิงเจวี้ยนเอามือยันโต฿ะ “ท่านถัง ส่งที่อยู่มาให้ผม ผม จะรีบไปรัฐF”
เขาปิดคอมพิวเตอรแแล้วหยิบโทรศัพทแต่อสายหาพวก เฉิงถู่ “ส่งคุณหนูฉินกลับเมืองหลวงเสร็จแล้วให้คนอื่นมาคุ้ม กัน นายตรงไปรัฐFเลย”
เมืองหลวงมีจระเข้ยักษแ เฉิงเจวี้ยนจึงไม่กังวลอะไรมาก
ส่วนทางด้านฉินหลิง เขาไม่วางใจถ้าไม่ไปด้วยตัวเอง
**
ห้องทํางานในศูนยแการเงิน
เมื่อหมิงไห่ที่กําลังพ่นควันบุหรี่ได้ยินลูกน้องรายงาน เขา ก็นั่งตัวตรง หรี่ตาด้วยความประหลาดใจ “แกแน่ใจนะว่าเขา ไปรัฐF?”
“ไม่ผิดครับ” ลูกน้องคนสนิทประสานมือ “ขึ้นเครื่องบิน เมื่อสองชั่วโมงที่แล้ว และยังพาเฉิงถู่กับเฉิงหั่วไปด้วย”
“ถึงกับไปด้วยตัวเอง ดูเหมือนว่าความสัมพันธแระหว่าง เขากับถังจวินจะไม่เลวเลยทีเดียว ดีมาก” หมิงไห่ลุกขึ้นและ มองไปที่โคมไฟแดงที่ส่องแสงกะพริบอยู่ด้านนอก ยิ้มมุมปาก อย่างที่ไม่สามารถอธิบายได้ “ติดต่อนายท่านหยาง ลงมือ”
ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขากลัวเฉิงเจวี้ยนอยู่หน่อยๆ
หากไม่ลงมือ หมิงไห่กลัวว่าจะเกิดเหตุไม่คาดฝัน
เขากับนายท่านหยางไม่ได้เป็นนักธุรกิจจริงๆ มาแต่แรก แล้ว การใช้ความรุนแรงแก้ปัญหาจึงไม่ได้เป็นปัญหาใน สายตาพวกเขา
ทั้งเมืองหลวง คนที่สามารถทําให้เขาหวาดกลัวได้มีแค่ 129กับจระเข้ยักษแเท่านั้น
เฉิงเจวี้ยนก็พอจะนับได้
ตอนนี้เฉิงเจวี้ยนไปแล้ว เหลือฉินหร่านแค่คนเดียว ถึง อย่างไรก็ไม่พบระลอกคลื่นใดๆ หมิงไห่จึงไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก