เผยตัวตนลับ จับหัวใจเธอ - ตอนที่ 585 การแดดําไม฽ทราบชื่อ

ฉินหร่านปัดข้อความทิ้งอย่างส่งๆ

หลังจากเล่นเกมแมตชแนี้เสร็จก็กดเปิดรูปโปรไฟลแของฉัง หนิง ตอบกลับ——

(อยู่ในช่วงลาพัก ห้ามรบกวน)

ฉังหนิง (? ? ลาพัก ?)

เมื่อจําเสียงกระดิ่งลมที่หน้าประตูได้ ฉินหร่านก็เงยหน้า ขึ้น เธอเห็นซ่งลี่วแถิงที่สวมเสื้อผ้าเรียบๆ เดินมาทางนี้พร้อม กับถือหนังสือไว้ในมือ

ฉินหร่านไม่ได้ตอบฉังหนิงไปในทันที เธอวางโทรศัพทแไว้ ข้างๆ อย่างลวกๆ “พี่ใหญ่ซ่ง”

ด้านข้าง มู่หนานก็ยืนขึ้นด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อย “พี่ ใหญ่ซ่ง!”

“นั่งกันก่อน” ซ่งลี่วแถิงนั่งฝั่งตรงข้ามฉินหร่าน เขาวาง เอกสารวิจัยในมือไว้บนโต฿ะ “ฉันนึกว่านายกลายเป็นนักแปล

ขั้นเทพของเว็บไซตแไปซะแล้ว มีความคิดที่จะเป็นนักแปลไป ด้วยไหม?”

เส้นทางนักแปลเริ่มต้นมาจากซ่งลี่วแถิงแนะนํางานให้มู่ หนาน

เวลาว่างซ่งลี่วแถิงก็จะติดตามผลตอบรับ

ซ่งลี่วแถิงมักจะเป็นห่วงพวกน้องๆ อย่างฉินหร่าน มู่ หนาน หมิงเย่วแ เว่ยจื่อหัง

“พี่จะให้แชมป฼ฟิสิกสแระดับประเทศ หรือนักศึกษาชั้น ยอดที่มหาวิทยาลัยเมืองหลวงรับเข้ามหาวิทยาลัยล่วงหน้าไป ทํางานแปลอีกเนี่ยนะ คณบดีเจียงคงไม่ปล่อยพี่ไปแน่ๆ” ฉินหร่านเงยหน้าเหลือบมองซ่งลี่วแถิง

เมื่อพูดถึงคณบดีเจียง บรรยากาศก็ผ่อนคลายลงทันที

“คณบดีเจียงลงมือเร็วจริงๆ ” ซ่งลี่วแถิงส่ายหน้า พวก เขาคุยกันได้ไม่นาน เขาก็มองฉินหร่านอย่างเงียบๆ “ฉันได้ ยินคนของสถาบันวิจัยคุยกันแล้ว ฉันเพิ่งไปคารวะท่านสวีมา เมื่อกี้”

ฉินหร่านพับขนตาลงเมื่อพูดถึงอาจารยแใหญ่สวี เธอ เปลี่ยนเรื่อง “อาจารยแพี่กลับมาหรือยัง?”

“กลับมาพร้อมกันเนี่ยแหละ ผู้อํานวยการฟังมีธุระเรียก เขาไป” ซ่งลี่วแถิงตอบส่งๆ หันกลับมามองมู่หนาน “ตอนนี้พ่อ นายยังเป็นแบบนั้นอยู่เหรอ?”

“อืม” มู่หนานถือแก้วกาแฟ “ไม่ดีไม่แย่”

ซ่งลี่วแถิงพยักหน้า เขาดื่มกาแฟจนหมดแก้วแล้วพูด เรียบๆ “ตระกูลสวีติดต่อธุรกิจกับรัฐM?”

ฉินหร่านเอนไปด้านหลัง “จะส่งสินค้าอีกสองวัน”

“มีคนจับตาดูอยู่ไหม?” ซ่งลี่วแถิงมองฉินหร่านพลาง ขมวดคิ้วเล็กน้อย

“มี” ฉินหร่านหัวเราะ

เธอเป็นคนจับตาดูเอง

โทรศัพทแข้างๆ ส่งเสียง ซ่งลี่วแถิงก้มหน้าเหลือบมองก็ ไม่ได้รับในทันที เขามองมาทางฉินหร่าน “ห้องปฏิบัติการ…”

“พี่ใหญ่ซ่ง พี่ตั้งใจทําวิจัยให้ดี” ฉินหร่านทําหน้าจริงจัง

หลังจากท่านสวีเสียชีวิต เธอก็ไม่อยากให้พวกเขาเข้ามา เกี่ยวข้อง

ซ่งลี่วแถิงปรายตามองเธออีกครั้ง ปลายนิ้วเย็นๆ เคาะโต฿ะ โดยไม่พูดอะไรอีก

**

ฉินหร่านรอจนซ่งลี่วแถิงไปสถาบันวิจัย จากนั้นก็ให้เฉิงมู่ ขับรถไปบ้านตระกูลสวี

เฉิงมู่เพิ่งสตารแทรถได้ไม่นาน โทรศัพทแเธอก็ได้รับ ข้อความมาหนึ่งฉบับ——

(เหยียนซีไปสตารแเอ็นเตอรแเทนเมนทแแล้ว)

สตารแเอ็นเตอรแเทนเมนทแคือบริษัทที่เหยียนซีเซ็นสัญญา อยู่ตอนนี้

หลังจากท่านสวีจากไป ฉินหร่านก็เตรียมคนไปจับตาดูเห ยียนซีและพวกพานหมิงเย่วแกลุ่มนี้

พอได้รับข้อความ ฉินหร่านก็กุมโทรศัพทแ เงยหน้าขึ้น “เฉิงมู่ ไปสตารแเอ็นเตอรแเทนเมนทแ”

“สตารแเอ็นเตอรแเทนเมนทแ?” เฉิงมู่ไม่ค่อยรู้เรื่องวงการ บันเทิง เขาจึงเปิดเครื่องมือนําทาง

เขามองผ่านกระจกมองหลัง

ในกระจกมองหลัง ฉินหร่านยังคงพิงหน้าต่างครึ่งตัว พลางเล่นการแดสีดําใบหนึ่งในมือ

เฉิงมู่รู้จัก เฉิงจินก็มีการแดใบนี้อยู่ใบหนึ่ง เป็นการแดไม่ ทราบชื่อ

**

ยี่สิบนาทีต่อมา

มาถึงสตารแเอ็นเตอรแเทนเมนทแ

“ประทานโทษครับ นี่เป็นลิฟตแเฉพาะกิจ ไม่ทราบว่าคุณ ผู้หญิงได้นัดไว้หรือเปล่าครับ?” เจ้าหน้าที่รักษาความ

ปลอดภัยของสตารแเอ็นเตอรแเทนเมนทแที่เฝูาอยู่หน้าลิฟตแขวาง ฉินหร่านไว้

เฉิงมู่ที่ยืนอยู่ด้านหลังฉินหร่านกระซิบ “คุณหนูฉิน ผม จะโยนพวกเขาออกไป…”

ฉินหร่านเล่นโทรศัพทแอยู่ตลอด ดูเหมือนว่าในโทรศัพทแ จะมีตัวเลขเด้งเข้ามาสองสามบรรทัด

“ไม่ต้อง” ฉินหร่านพูดส่งๆ

ในเวลาเดียวกัน——

(การยืนยันสําเร็จ!)

เนื่องจากปัจจุบันอวิ๋นกวงกรุ฿ปได้เผยแพร่เทคโนโลยีไป ทั่ว ลิฟตแส่วนใหญ่จึงเป็นการยืนยันตัวตนด้วยลายนิ้วมือ หรือไม่ก็รูม่านตา

พอเห็นประตูลิฟตแเปิด เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย สองคนก็รีบถอยไปอีกด้าน “คุณผู้หญิง เชิญครับ!”

ฉินหร่านเข้าไปในลิฟตแอย่างเงียบขรึม

เมื่อเฉิงมู่ที่เดิมทีคิดจะลากเจ้าหน้าที่รักษาความ ปลอดภัยด้วยมือคนละข้างเห็นประตูลิฟตแเปิด เขาก็ยืดอก ตามฉินหร่านเข้าไปด้วยท่าทางน่าเกรงขาม

ประตูลิฟตแปิดอย่างช้าๆ

นอกประตูห้องสํานักงานของสตารแเอ็นเตอรแเทนเมนทแ บอสวังกําลังมองเหยียนซีด้วยท่าทางเคร่งเครียด “เหยียนซี เวลานี้นายต้องจําไว้เลยนะว่าตอนนี้พวกเราไม่เหมือน เมื่อก่อนแล้ว ท่านประธานจะต้องคุยเรื่องรายการวาไรตี้หรือ โฆษณาแน่ๆ นายไม่ต้องพูดอะไร ฉันจะช่วยนายรับมือเอง อย่าสร้างปัญหาให้ท่านเทพ”

เหยียนซีใช้ชีวิตเงียบๆ อยู่ในวงการบันเทิง เขาแค่อยาก มุ่งมั่นในการทําเพลง ไม่ใช่สร้างกระแสหรือทํางานด้านการ แสดง

ตอนแรกบอสวังก็ไม่เข้าใจความคิดของเหยียนซี ต่อมาก็ รู้สึกประทับใจกับความหลงใหลในด้านดนตรีของเขา บอสวัง จึงไม่เกลี้ยกล่อมเขาอีกเลย

แต่ว่าตอนนี้ ไม่มีการสนับสนุนจากอวิ๋นกวงกรุ฿ปแล้ว

เหยียนซีไม่อาจทําตามใจชอบอย่างเมื่อก่อนได้

“ครับ” เหยียนซีสวมผ้าปิดจมูกพร้อมกับขานรับ

ทั้งสองเดินเข้าไปข้างใน ท่านประธานสตารแ เอ็นเตอรแเทนเมนทแกําลังคุยกับใครคนหนึ่งพลางยิ้มร่า “ไม่ ต้องห่วง ทางผมไม่มีปัญหาแน่นอน”

เมื่อเห็นเหยียนซีเข้ามา ท่านประธานซิงอวี่ก็เงียบไปพัก หนึ่ง “ดูสิ เหยียนซีก็มาด้วยไม่ใช่เหรอ? เหยียนซี นี่คือผู้ กํากับหลี่ ผู้กํากับที่โด่งดังที่สุดของช่องหลีจื่อ ปีที่แล้วรายการ วาไรตี้ ‘หนีออกบ้านผีสิง’ ดังมากเลยนะ พวกนายรู้จักไหม? ฉันจะให้นายเซ็นสัญญารายการวาไรตี้ แล้วอีกสองวันก็เก็บ ของเข้ากองได้เลย มาเซ็นสัญญากันก่อน”

เหยียนซีก้มหน้าอย่างเงียบๆ

บอสวังหัวเราะเลี่ยงท่านประธาน ท่านประธานยังถือว่า เป็นคนมีเหตุผล ไม่ได้ล้ําเส้นเหยียนซีมากเกินไป

เซ็นก็เซ็น

บอสวังส่งสัญญาณให้เหยียนซีเซ็นสัญญา

เหยียนซีถือปากกาแล้วเซ็นชื่อตัวเองลงไป

เมื่อเห็นพวกเขาเป็นแบบนี้ ท่านประธานก็ยิ้มอย่างมี ความสุข เขาดูเอกสารที่เหยียนซีเซ็น จากนั้นก็นึกอะไรขึ้นมา ได้ พูดกับเลขา “ให้เจียงซวี่เข้ามา”

หลังจากนั้นไม่นานก็มีหญิงสาวรูปร่างผอมบางเดินเข้ามา

ท่านประธานเอนหลังพิงเก้าอี้ “เหยียนซี นี่คือเด็กฝึก ของบริษัทเรา คะแนนเดบิวตแเธอเป็นอันดับหนึ่ง นายให้เจียง ซานอี้เขียนเพลงให้เธอสักเพลงสิ”