เผยตัวตนลับ จับหัวใจเธอ - ตอนที่ 587 qrกวาดฮอรแตเสิรแชอีกครั้ง
เอกสารสัญญาสามแผ่น
ฉินหร่านเป็นคนอ่านอะไรพวกนี้เร็วมาก
เธออ่านเนื้อหาในกระดาษแผ่นที่หนึ่งด้วยความรวดเร็ว
อีกสองแผ่นหลังเธอไม่ได้อ่าน
แค่เอียงหน้า เม้มปากพลางมองเหยียนซี หัวเราะเบาๆ ด้วยน้ําเสียงที่ฟังอารมณแไม่ออก “ข่าวอื้อฉาวสัปดาหและครั้ง นายก็ตกลงด้วยเหรอ? นายจะทําเรื่องโง่ๆ แบบนี้เนี่ยนะ?”
เหยียนซีกระตุกมุมปาก จากนั้นก็ก้มหน้าลง พูดเสียง อ่อย “ผมชอบ”
ฉินหร่านรู้ดีว่าเหยียนซีมีนิสัยแบบนี้
เรื่องนี้จะต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ๆ
ฉินหร่านพยักหน้าไม่ถามอะไรอีก แค่เอื้อมมือขยํา สัญญาเป็นก้อน เธอโยนไปด้านหลังโดยไม่มองมัน
ก้อนกระดาษตกลงในถังขยะที่วางอยู่ไม่ไกลด้วยความ แม่นยํา
“ท่านเทพ——ใจ…” บอสวังพูดไม่ทันจบ
คําว่า ‘เย็น’ ก็ถูกกลืนเข้าช่องท้องไป เขาเบิ่งตามองก้อน กระดาษที่ถูกโยนลงตะกร้ากระดาษ แม้จะบอกว่าไม่ เหมาะสม แต่ก็ระบายความโกรธได้ดี
ท่านประธานสตารแเอ็นเตอรแเทนเมนทแที่นั่งบนเก้าอี้ ทํางานรู้สึกตัว เขาลุกขึ้นแล้วเขวี้ยงแก้วในมือลงกับพื้น “พวกเธอหมายความว่ายังไง? จะล้อเล่นกับฉัน?”
บอสวังหน้าถอดสี เขาหัวเราะ “ท่านประธาน มีอะไรก็ คุยกันดีๆ นะครับ”
ฉินหร่านหาเก้าอี้มานั่ง เธอมองท่านประธานสตารแ เอ็นเตอรแเทนเมนทแพลางเลิกคิ้วโดยไม่พูดอะไร
เมื่อเห็นปฏิกิริยาบอสวัง ท่านประธานสตารแ เอ็นเตอรแเทนเมนทแก็ควบคุมอารมณแทั้งหมด เขานิ่งไปพักหนึ่ง ก่อนจะพูดต่อ “ทําสัญญาเมื่อกี้ใหม่ อีกอย่าง เจียงซานอี้ จะต้องเขียนเพลงให้เจียงซวี่ปีละสองเพลง”
“คุณตกลงให้เหยียนซีสร้างข่าวอื้อฉาวไปแล้ว ท่านเทพก็ ไม่จําเป็นต้องแต่งเพลงนี่ครับ?” บอสวังเม้มปาก เขาพยายาม ระงับโทสะ
เมื่อพูดเรื่องนี้ออกไป ในที่สุดฉินหร่านก็เข้าใจเหตุผลที่เห ยียนซีเซ็นสัญญา
“อยากให้ฉันแต่งเพลงให้?” ฉินหร่านเอียงหัว เธอมอง ไปทางท่านประธานสตารแเอ็นเตอรแเทนเมนทแเหมือนจะยิ้มแต่ ก็ไม่ยิ้ม
“คุณฉิน คุณรู้ตัวดีนี่” เมื่อเผชิญหน้ากับฉินหร่าน ท่าน ประธานสตารแเอ็นเตอรแเทนเมนทแมีแววตาล้ําลึก ยิ้มอย่างมี เลศนัย
ฉินหร่านยกริมฝีปาก เธอเอามือเท้าคาง โพล่งออกมา สามคําอย่างไม่แยแส “ฝันไปเถอะ”
“ได้ ดีมาก หยิ่งทะนงดีมาก ฉันคิดว่าพวกเธอคงอยาก ยกเลิกสัญญาแล้วสิ!” ท่านประธานสตารแเอ็นเตอรแเทนเมนทแ หัวเราะเยาะ
“ไม่นะครับท่านประธาน พวกเราไม่ได้มีความคิดแบบนี้ เลย” บอสวังยิ้มอย่างลุกลี้ลุกลน เขากระซิบคุยกับฉินหร่าน
“ท่านเทพ อย่าไปยั่วโมโหท่านประธานเลย เหยียนซีใช้ชีวิต สงบๆ มาตั้งหลายปี ให้เขามีข่าวอื้อฉาวหน่อยไม่เป็นไรหรอก สัญญายกเลิกไม่ได้จริงๆ ค่ายกเลิกสัญญา… คุณไม่ต้องไป สนใจเรื่องของเขา ผมรู้สถานการณแของคุณตอนนี้ ผ่านช่วงนี้ ไปเดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง…”
หลังจากพูดจบ บอสวังก็มองมาทางท่านประธานสตารแ เอ็นเตอรแเทนเมนทแ
ฉินหร่านมองบอสวังอยู่นาน เขาพยักหน้าโดยไม่พูดอะไร
เมื่อเห็นว่าเกลี้ยกล่อมฉินหร่านได้แล้ว บอสวังก็ถอน หายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นหันไปเจรจากับท่านประธาน สตารแเอ็นเตอรแเทนเมนทแต่อ
“พวกเธอตกลงกันได้ก็เป็นเรื่องดี เจียงซานอี้ไม่ต้อง เขียนเพลงก็ได้ แต่เหยียนซียังต้องรับรายการวาไรตี้อีกสอง สามรายการ งานหนังงานละครฉันก็จะรับมาพิจารณา…” ท่านประธานสตารแเอ็นเตอรแเทนเมนทแพูดอย่างช้าๆ
ด้านข้าง เลขากําลังทําสัญญาใหม่อีกหนึ่งฉบับ
ภายในห้องทํางานไม่มีเสียงอื่นใด
หลังจากนั้นไม่นาน เลขาก็เขียนสัญญาฉบับใหม่ออกมา เขายื่นให้บอสวัง แต่ถูกฉินหร่านรับไปก่อน เธอก้มหน้าอ่านดู ก็พบว่ายังคงเป็นสัญญาไม่เป็นธรรม
เหยียนซีเดินมา “ท่านเทพ มาให้ผมเซ็นก่อน”
“ใครใช้ให้นายเซ็น?” ฉินหร่านเหลือบมองเขาเงียบๆ
“ฉินหร่าน” ท่านประธานสตารแเอ็นเตอรแเทนเมนทแเห็น ฉินหร่านยังถือสัญญาฉบับนั้น “ดีมาก ฉันว่าเธอทําตัวเป็น เด็กเหลือขอจริงๆ ! ยกเลิกสัญญา!”
ในเวลาเดียวกัน
โทรศัพทแในกระเปาฉินหร่านก็ดังขึ้น
พอก้มหน้าดูก็พบว่าเป็นเบอรแโทรศัพทแจากเมืองหลวง “ถึงแล้ว?”
อีกฝุายเป็นเสียงผู้ชาย “อื้อ แผนกต้อนรับบอกว่าไม่ได้ นัดไว้”
“คุณนัด” ฉินหร่านเหมือนจะหัวเราะ
“เปล่านี่…” เสียงผู้ชายอีกฝั่งนิ่งไป เกิดความสงสัย “มี นัดจริงๆ น่ะแหละ ได้ ผมขึ้นลิฟตแแล้ว”
หลังจากคุยโทรศัพทแเสร็จ ฉินหร่านก็เอามือยันโต฿ะลุกขึ้น ยืน เธอมองท่านประธานสตารแเอ็นเตอรแเทนเมนทแอย่างไม่ แยแส “ตามนี้ ยกเลิกสัญญา”
“ท่านเทพ เราจะยกเลิกสัญญาไม่ได้นะ เราจ่าย ค่าชดเชยไม่ไหว ขู่เขาก็พอแล้ว…” บอสวังดึงชายเสื้อฉินห ร่านและยังอยากพูดอะไรบางอย่าง
ฉินหร่านแค่มองไปด้านนอก
“คุณชี เชิญทางนี้” ด้านนอกห้อง ยามเฝูาประตูเข้ามา พร้อมกับชายร่างสูงใหญ่
“คุณหนูฉิน ผมคงไม่ได้มาช้าไปนะครับ?” คนคนนั้นมอง คนในห้องทํางาน พูดเสียงเรียบๆ
“ทนายชี” ฉินหร่านผงกหัว เธอทักทายเขาอย่างสุภาพ “รบกวนคุณแล้ว”
“เรื่องเล็กน้อย” อีกฝุายโบกมือ
ฉินหร่านนําการแดสีดําให้เขา จากนั้นก็มองเหยียนซีกับ บอสวัง “กลับไปกับฉันก่อน”
ทั้งสองสบตากันและตามฉินหร่านออกไป
“นั่น…นั่นคือ” บอสวังเป็นคนกว้างขวาง “ดูเหมือนผม จะเคยเจอเขาในข่าว เขาคือทนายชีเฉิงจวินที่มีชื่อเสียงใน เมืองหลวงใช่ไหมครับ?”
ฉินหร่านพยักหน้าส่งๆ
บอสวังไม่ได้พะว้าพะวังเรื่องทนายชีอีก เขากลับมา กลุ้มใจเรื่องยกเลิกสัญญาต่อ อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขมขื่น “ท่านเทพ คุณบุ่มบ่ามเกินไปแล้ว คุณรู้ไหมว่าค่ายกเลิก สัญญามันตั้งเท่าไหร่…”
ค่าผิดสัญญาอย่างน้อยก็เป็นเงินหนึ่งพันล้านหยวน
ให้เวลาเหยียนซีสิบปีก็ยังจ่ายไม่หมด
แต่ฉินหร่านกลับมองบอสวังแล้วหัวเราะ “คิดว่าตระกูล ฉินล้มจริงๆ น่ะเหรอ?”
บอสวังอึ้ง “ในเน็ต…”
ฉินหร่านตบไหล่เขา เธอสวมหมวกแก฿ปที่หัวอีกที มองดู เวลาในโทรศัพทแ ใกล้จะได้เวลาแล้ว “อืม ลองดูเว็บไซตแ ทางการของบริษัทตระกูลฉินสิ”
ในห้องทํางาน
ทันทีที่พวกฉินหร่านออกไป
ท่านประธานสตารแเอ็นเตอรแเทนเมนทแก็ใจเต้นตึกตัก
แม้เหยียนซีจะไม่รับงานรายการวาไรตี้ แต่เขาก็เป็น ต้นไม้นําโชคของบริษัทและเป็นหน้าตาของบริษัท ที่เขาบอก เลิกสัญญาเหยียนซีก็แค่ต้องการขู่เหยียนซีเท่านั้น เพราะถึง กระนั้นค่ายกเลิกสัญญาก็สูงเสียดฟูา
ตอนนี้ทั้งเนื้อทั้งตัวเหยียนซีจ่ายไม่ได้
ทว่าฉินหร่านกลับให้เหยียนซียกเลิกสัญญาจริงๆ …
เมื่อเป็นแบบนี้ บริษัทของเขายังจะดําเนินต่อไปได้ อย่างไร? หุ้นจะต้องตกฮวบ!
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง พวกเขายังต้องเจอกับชีเฉิงจวิน ท่าน ประธานสตารแเอ็นเตอรแเทนเมนทแรู้สึกเสียใจขึ้นมา เขามัน ละโมบโลภมากจนเกินไป
เขายังไม่ทันได้เจรจาค่ายกเลิกสัญญากับชีเฉิงจวิน เลขา ที่อยู่ด้านข้างก็รับโทรศัพทแสายหนึ่ง จากนั้นเปิดโทรศัพทแ เลื่อนดูเวยปออย่างไว เขาเลื่อนไปเจอข่าวหนึ่ง ทําหน้าอ้ําๆ อึ้งๆ “ท่านประธาน…มีเรื่องแล้ว!”
“อะไร?” ท่านประธานสตารแเอ็นเตอรแเทนเมนทแเงยหน้า ขึ้น
เลขาเอาโทรศัพทแให้ท่านประธานสตารแ เอ็นเตอรแเทนเมนทแดู เป็นฮอตเสิรแชบนเวยปอ
(poppy, qr)
(poppyอวิ๋นกวงกรุ฿ป)
(ฉินหร่านบริษัทตระกูลฉิน)
qrกวาดฮอรแตเสิรแชอีกครั้งภายในระยะเวลาห่างกันแค่ หกเดือน