เผยตัวตนลับ จับหัวใจเธอ - ตอนที่ 591 ความจริงที่ซ฽อนอยู

ข้อความนี้ของฉินหร่านส่งมากะทันหันเกินไป

ที่ผ่านมาเธอเป็นคนไม่ยอมรับความกังวลมากมาย หน้าที่ส่วนใหญ่ล้วนมาจากการเลือกภายหลังของฉังหนิงที่ รู้สึกว่าเหมาะสมหรือมีแค่เธอที่สามารถทําได้ จึงค่อยติดต่อ ฉินหร่าน

ฉังหนิงตรงไปตรงมาอยู่เสมอ เขาจึงไม่ได้ตอบกลับเป็น ข้อความ แต่โทร.มาถามคําหนึ่งโดยตรง “ว่ามา สาเหตุ”

“ปวดหัวมาก” ฉินหร่านเอียงศีรษะขึ้น น้ําเสียงยังนิ่ง สงบ “ฉันเหรอ ก็ คุณก็รู้ว่าฉันไม่ใช่คนดีอะไร ศัตรูก็มากมาย พอๆ กับเพื่อนที่ฉันรู้จัก คนนั้นของรัฐ F ก็เป็นหนึ่งในนั้น”

ถูกฉินหร่านพูดได้ว่าเป็นศัตรู ต้องไม่ใช่บุคคลธรรมดา แน่นอน อย่างน้อยต้องระดับเดียวกับจระเข้ยักษแ

ศัตรูเยอะขนาดนี้…

“แล้วเธอยังมีชีวิตรอดอยู่ได้อย่างไร” ฉังหนิงเงียบไป

“เคยตายไปครั้งหนึ่ง” ฉินหร่านส่งเสียง “อา” แล้วเงียบ ไปสักพักจึงพูดขึ้น “คุณเข้าใจว่าเป็นการแกล้งตายก็ได้”

ที่ว่าถูกบังคับให้แกล้งตาย ถึงจะอยากตายจริงๆ แต่ไม่ ตายต่างหาก

ฉินหร่านไม่ได้พูดเจาะจง

ถึงอย่างไรก็เป็นความผิดพลาด

ฉังหนิง “…อึก”

ดูเหมือนฉินหร่านจะไม่อดทน แต่ถูกบังคับให้ทําเรื่องที่โง่ และตรงไปตรงมา

พูดจบ ฉังหนิงไม่พูดอะไรอีก เขานึกเรื่องที่ฉินหร่าน หายไปหนึ่งปีออกแล้ว

“เจ้าพ่อรัฐ F ล่ะ” ฉังหนิงหรี่ตา

ฉินหร่านเกาศีรษะอย่างค่อนข้างไม่อยากยอมรับ แต่ก็ พูดความจริง “ฉันเคยพาคนไปทําธุรกิจกับเขา ต่อมา…ก็เคย ร่วมทุกขแร่วมสุขกัน ตอนนั้นเขาบาดเจ็บ ฉันจึงฉวยโอกาสแต่ ก็สู้เขาไม่ได้”

“ร้ายกาจ หมาปุาเดียวดาย เธอร้ายกาจจริงๆ ที่รัฐ F ตอนนี้แม้แต่มาเฟียยังไม่ยอมไปเผชิญหน้ากับเขา” ฉังหนิง ขมวดคิ้ว เขาก็เป็นครอบครัวมั่งคั่งในรัฐ F ได้ยินคําพูดตอนนี้ ของฉินหร่าน เขาอดไม่ได้ที่จะกดขมับอย่างปวดหัว “นี่คือ เขาเจอเธอแล้วเหรอ ถึงได้เอ่ยว่าจะขอพบ?”

“ไม่แน่ใจ แต่ฉันคิดว่าเขาจะเกี่ยวข้องกับเรื่องใน ประเทศ” ฉินหร่านขมวดคิ้ว ตอนที่ปะปนอยู่ในรัฐ M เธอก็ ได้มีการอําพรางตัวตน

สรุปแล้วอินเทอรแเน็ตคือโลกของเธอ ถ้าอยากลงมือตรง จุดนี้ ไม่มีทางหาเธอเจอได้ซ่อนตัวมาหลายปีแล้ว

ศัตรูและเพื่อนของเธอต่างกระจัดกระจายไปทั่วโลก

ตอนแรกหลังจากคุณพ่อของหมิงเย่วแเสียชีวิต ฉินหร่าน โทษตัวเองอย่างละอายไปพร้อมกับความหวาดกลัว เกรงว่า ศัตรูเหล่านั้นจะไม่ยอมวางมือกับคนผู้เป็นที่รักข้างกายเธอ เหมือนกับเหล่าเจ้าพ่อค้ายาเหล่านั้น

แม้แต่เฉินซูหลานเธอก็ปกปูองไว้ไม่ได้ จะให้พูดว่าไป ปกปูองคนอื่นได้อย่างไร

“จัดการได้ยากจริงๆ” ฉังหนิงไม่รู้จะพูดกับฉินหร่าน อย่างไรดี “นายน้อยสามตระกูลเฉิงรู้รึเปล่า”

“เดิมทีฉันไม่อยากให้ใครก็ตามรู้เรื่องนี้” ฉินหร่านมอง ออกไปนอกหน้าต่าง “ศัตรูของฉันไม่ได้มีเพียงคนที่รัฐ F นั่น รัฐใหญ่ทั้งเจ็ดต่างมีคนที่ต้องการชีวิตของฉัน”

แต่เดิมคิดว่าเรื่องเหล่านี้ผ่านไปแล้วก็ผ่านไป

เพียงแค่เธอไม่ออกตัวขึ้นมา ก็ไม่มีใครเดาออกว่าเธอคือ ใคร

เธอเองก็รู้ว่าอํานาจของสมาพันธแใต้ดินมีมากมายขนาด ไหน

ถ้าเธอไม่ยืนขึ้นอีกครั้ง จะต่อกรกับตระกูลในเมืองหลวง เหล่านี้ได้อย่างไร

เธอเพิ่งสารภาพกับเซี่ยจิ่ว ก็มีคนจากรัฐ F แฝงเข้ามาใน เมืองหลวงแล้ว

ไม่แน่ว่าจะเป็นข่าวที่รั่วไหลมาจากสมาพันธแใต้ดินหรือไม่ เธอก็ไม่จําเป็นต้องหลบๆ ซ่อนๆ อีกต่อไปแล้ว

ได้ยินฉินหร่านพูดขนาดนี้ ฉังหนิงก็ไม่กล้าที่จะถามว่า เธอไปทําอย่างไรให้คนพวกนี้ขุ่นเคืองได้

“ในที่สุดก็เข้าใจแล้วว่าทําไมเธอถึงไม่เผยโฉม” สักพัก ฉังหนิงลูบใบหน้าเล็กน้อยก่อนเอ่ย “ฉันจะช่วยเธอติดต่อที่รัฐ F…”

พูดเช่นนี้ ฉังหนิงนิ่งไปสักพัก แล้วพูดเสียงอ่อน “อยาก ให้ฉันไปกับเธอไหม”

“ฉันจะแก้ไขเอง ให้คุณเตรียมพร้อมเอาไว้” ฉินหร่าน เงยหน้า

ฉังหนิงในโทรศัพทแอีกฝั่งครุ่นคิดแล้วไม่ได้พูดอะไรต่อ “ได้ ฉันช่วยเธอติดต่อก่อน”

**

ในขณะเดียวกัน

ห้องหนังสือ

เฉิงหั่วนั่งอยู่ฝั่งคอมพิวเตอรแ รหัสในคอมพิวเตอรแเด้งขึ้น ทีละหน้า เขานั่งไขว่ห้าง หรี่ตามองชายชุดดําที่นั่งคุกเข่าอยู่

ห้องหนังสือ “คุณแน่ใจจริงใช่ไหมว่าจระเข้ยักษแร่วมมือกับ คุณหมิงแล้ว”

ถ้าหากหมิงไห่อยู่ที่นี่ เขาจะต้องรู้จักคนนี้อยู่แล้ว ชายชุด ดําคนนี้เป็นคนสนิทของเขา

“ครับ จระเข้ยักษแช่วยตามหาคุณโอวหยางจนเจอ พรุ่งนี้ ท่านประธานจะสามารถติดต่อคุณโอวหยางได้” ชายชุดดํา ประสานมือ

ถึงอย่างไรทวีปเอเชียก็เป็นถิ่นฐานของหมิงไห่ มังกรผู้ดุ ร้ายก็ควบคุมเจ้าถิ่นไม่ได้

ในนี้จระเข้ยักษแก็ได้มีส่วนร่วมด้วย

ที่สําคัญที่สุดคือสมาพันธแใต้ดิน

เฉิงเจวี้ยนไม่กล้าประเมินค่าคู่ต่อสู้ต่ํา

เฉิงเจวี้ยนไม่อยากให้สักตระกูลใดในเมืองหลวงเกิดเรื่อง ในสถานการณแแบบนี้ทําได้เพียงหาพันธมิตร

กองกําลังเก่าของฉังหนิงเคยมีความพัวพันกับเฉิงเจวี้ยน คิดไปคิดมา มีเพียงหมาปุาเดียวดายที่สามารถเข้าไปใน สายตาคนอย่างเฉิงหั่วได้

“ฉันรู้ว่า 129 ร้ายกาจมาก” เฉิงมู่ที่เป็นเหมือนหุ่นไม้มา โดยตลอด ได้ยินพี่ชายทั้งสี่กระซิบกระซาบ “แต่…พวกเขา ไม่ได้มีชื่อเสียงแค่ในเมืองหลวงเหรอ”

“เพราะนายไม่รู้ว่าจะหาอํานาจสักอย่างจากชื่อเสียง ไหน” เฉิงถู่นั่งพิงข้างหน้าต่างและเหลือบมองเฉิงมู่ “รู้ไหมว่า ทําไมจระเข้ยักษแถึงได้เป็นผู้นําตระกูลของเขาได้”

“เฉิงถู่ หยุดล้อเล่นกับเฉิงมู่ได้แล้ว เขาเข้าใจที่ไหนกัน” เฉิงจินส่ายหน้าขํา มองเฉิงถู่ซ้ําด้วยสีหน้าจริงจัง “ผู้ผลิต อาวุธอย่างจระเข้ยักษแ คุณพ่อของเขาเสียชีวิตก่อนวัยอันควร มีคนมากมายที่เกรงกลัวอํานาจตระกูลของเขา เคยลงมือครั้ง หนึ่งที่รัฐ F เขาถูกล้อมรอบด้วยคนของคุณลุงของเขา รวมถึง กองกําลังจากอีกสองรัฐ ทุกคนต่างคิดว่าครั้งนี้จระเข้ยักษแไม่ ตายก็พิการ ใครต่างไม่คิดเลยว่าหมาปุาเดียวดายทําลาย ระบบรักษาความปลอดภัยของทุกคนในอาคารหลักไปแล้ว ล่วงหน้า อีกทั้งธุลีมังกรก็ได้แบ่งเขตพื้นที่ปลอดภัยไว้อย่าง เย่อหยิ่ง จระเข้ยักษแจึงยับยั้งการฆ่าได้อย่างสวยงาม ร่องรอย เว็บไซตแของสถานที่เกิดเหตุพบเพียงตัวอักษรเพียงสามตัว ‘129’”

“นี่เป็นครั้งแรกที่ 129 มีชื่อเสียงระดับนานาชาติ พวก คุณทุกคนต่างต้องการอํานาจของ 129 นี้ แต่น่าเสียดายที่ไม่ มีใครทําสําเร็จ”

เฉิงมู่ใช้มือลูบใบหน้าเล็กน้อย

“นายท่าน” เฉิงสุ่ยยิ้มมองเฉิงมู่แล้วจึงหันไปทางเฉิง เจวี้ยนด้วยสีหน้าจริงจัง “หาหมาปุาเดียวดายว่ายากแล้ว ถ้า พวกเขาไม่กลับเข้าสนาม พวกเราเตรียมตัวสักหน่อย บังคับ ระดมคนเข้าเมืองหลวงเถอะ เอาให้เต็มที่”

ที่ผ่านมาเฉิงหั่วไม่กลัวปัญหา เขาเงยหน้า “ฉันทําได้”

เฉิงเจวี้ยนไม่พูดจา

ในมือของเขาเพียงเล่นโทรศัพทแสีดําเครื่องหนา

ได้ยินเฉิงหั่วเอ่ยถึงหมาปุาเดียวดาย เขาเพียงเงยหน้า เล็กน้อย ไม่ได้เอ่ยปากพูดอะไร

จู่ๆ โทรศัพทแสีดําก็สว่างขึ้นทันใด