เผยตัวตนลับ จับหัวใจเธอ - ตอนที่ 596 รองหัวหน้า

ตอนเหนือของเมือง

ที่ที่ตระกูลสวีออกเดินทาง

เครื่องบินขนส่งสินค้าสองลํา

สวีเหยากวงตรวจสอบสินค้า เมื่อมั่นใจว่าไม่มีอะไรตก หล่นจึงเดินไปทางฉินหร่านและเฉิงเจวี้ยน “ออกเดินทางเก้า โมงตรง”

แบบนี้จะถึงที่รัฐ M ตอนค่ําพอดี สะดวกต่อการ ดําเนินการ

ฉินหร่านมือปูองปาก ไอเบาๆ สองครั้งไม่พูดอะไรมาก “ไปเตรียมตัวกัน”

ได้ยินเสียงไอ เฉิงเจวี้ยนขมวดคิ้วมองเธอ ฉินหร่านเพียง ส่ายหน้าให้เขาว่าไม่เป็นไร

ผู้ดูแลของตระกูลสวีหลายคนรับผิดชอบการสื่อสารกับ สนามบิน

แปดโมงครึ่ง พ่อบ้านตระกูลสวีเดินมาทางฉินหร่าน และสวีเหยากวง “นายน้อย คุณหนูฉิน นายน้อยเฉิง ขึ้น เครื่องได้แล้ว”

“ไปกันเถอะ” สวีเหยากวงเดินนําฉินหร่านและเฉิง เจวี้ยน

พรึ่บ

ขณะที่เขาพูดอยู่ จู่ๆ ไฟขนาดใหญ่หลายดวงของ สนามบินก็สว่างวาบ!

ทั่วทั้งสนามบินสว่างไสวราวกับกลางวัน!

“อยากไปถึงขนาดนี้ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย” ไม่ไกลนัก รถคันสีดําหลายคันจอดลง ตามมาด้วยเสียงอันแก่ชรา

ที่ด้านหลังรถคันสีดําคันแรกมีคนนั่งอยู่ข้างหลังสองคน

คนที่พูดมองไปทางฉินหร่านและสวีเหยากวงอย่างยิ้มๆ

เขาคือนายท่านหยาง

ที่ยืนอยู่ข้างเขาคือหมิงไห่

“ทําไมพวกคุณถึงอยู่ที่นี่” สีหน้าของท่านผู้เฒ่าสวี เปลี่ยนไป เรื่องนี้ของตระกูลสวีเป็นความลับ นอกจาก พ่อบ้านตระกูลสวีแล้ว คนอื่นที่เหลือต่างไม่รู้เลยว่าวันนี้จะไป ไหน

ทําไมอวิ๋นกวงกรุ฿ปกับพวกหมิงไห่ถึงได้รู้ว่าพวกเขาจะ ส่งออกสินค้าวันนี้

ตอนที่กําลังสับสน หมิงไห่มองเฉิงเจวี้ยนด้วยสายตา อ่อนโยน “เฉิงเจวี้ยน ลูกชายของฉัน ตอนนี้นายมีอะไรอยาก พูดไหม”

เฉิงเจวี้ยนรั้งมือฉินหร่านไว้เบาๆ “ไม่”

ได้ยินคําพูดของหมิงไห่ สายตาของท่านผู้เฒ่าสวีและ ผู้ดูแลหลายคนมองที่เฉิงเจวี้ยนและฉินหร่านทันที แล้วพูด อย่างไม่อยากเชื่อ “คุณ…พวกคุณ…ฉันควรจะฟังคําพูดของ ท่านรองตั้งแต่แรก…”

“เป็นไปไม่ได้ คุณหนูฉินไม่ใช่คนแบบนั้น” พ่อบ้าน ตระกูลสวีส่ายหน้า

นายท่านหยางไม่สนใจความโกลาหลของคนตระกูลสวี เขายกมือ พูดขึ้นอย่างอ่อนโยนเหมือนเคย “ฉินหร่านกลับไป ให้ฉันตรวจสอบสินค้าหน่อย”

ภายใต้แสงไฟ รอยยิ้มของเขาทําให้คนถึงกับหนาวเหน็บ

“ท่านหยาง” หมิงไห่ที่ยืนอยู่ด้านข้าง เขาหันไปมองทาง นายท่านหยาง “บอกแล้วไง ส่งของคืนให้ผม ต้องส่งให้ ตระกูลใหญ่ทั้งสี่รุ่นต่อไป”

“แค่มาหาของที่ฉันอยากได้ ที่เหลือแล้วแต่คุณ” ท่านห ยางไม่สนใจ

ทั้งสองคนจบเรื่องตระกูลสวีด้วยประโยคเดียว

ในที่สุดคุณอารองสวีเงยหน้า มองนายท่านหยางอย่างไม่ อยากจะเชื่อ “ตอนแรกที่อยู่รัฐ M คุณบอกว่าจับฉินหร่านก็ เรียบร้อยแล้ว ตระกูลสวีไม่ต้องกังวล!”

นายท่านหยางยังคงมองอารองสวีด้วยรอยยิ้ม “ปกปูอง ลูกหลานของตระกูลสวีให้รอดชีวิต ไม่ดีเหรอ”

อารองสวีอ้าปากค้างกว้าง

คนอื่นของตระกูลสวีได้สติ

มองไปที่อารองสวีทันที

“ท่านรอง!”

สวีเหยากวงตรงไปคว้าคอเสื้ออารองสวี

ตอนนี้อารองสวีไม่มีสติจะโต้ตอบ “นายน้อย ผม…”

ตระกูลสวีวุ่นวายไปหมด นายท่านหยางไม่สนใจ เขา เพียงหันไปพูดกับลูกน้อง “ลงมือ”

“ฉินหร่าน ออกไป!” สวีเหยากวงโยนอารองสวีไป ด้านข้าง ยืนอยู่หน้าฉินหร่าน มองนายท่านหยาง “พวกคุณ

ต้องการแค่ตระกูลสวี ไม่เกี่ยวข้องกับเธอ พวกคุณปล่อยเธอ ไป”

พ่อบ้านตระกูลสวียังคงเศร้าโศก “นายน้อย คุณไปกับ คุณหนูฉินก่อน ทักษะของคุณเก่งกาจมาตลอดคุณหนูฉิน ไป ได้แน่นอน!”

“ไม่ต้อง” ฉินหร่านบีบมือเฉิงเจวี้ยน เธอเดินไปข้างหน้า สองก้าว จงใจเงยหน้ามองนายท่านหยาง “คุณคิดว่าคุณจับ ฉันได้เหรอ”

“เธอหมายถึงที่ตัวเองเป็นแชมป฼มวยใต้ดินสินะ?” นาย ท่านหยางอุทานมองไปทางฉินหร่าน “น่าเสียดาย คุณน่าจะ

ไม่รู้สินะว่าในร่างกายของคุณถูกอารองสวีผสมไวรัสลงไปน่ะ วันนี้คุณลงมือไม่ได้แล้ว”

สีหน้าของสวีเหยากวงและพ่อบ้านตระกูลสวีซีด

สวีเหยากวงก้าวไปด้านหลังหนึ่งก้าว เขามองไปทางอา รองสวีที่ยังนอนอยู่บนพื้น “อารอง คุณ…”

“นายน้อย ฉัน…ฉันทําอะไรได้บ้างล่ะ พวกเขาบอกฉันว่า การตายของนายท่านเป็นเพราะเธอ ตอนนี้มีกี่คนของ ตระกูลสวีที่ฟังแค่เธอ คุณก็เห็นกับตานี่! คุณดูเลยว่าหลังจาก นี้ตระกูลสวีจะเปลี่ยนเป็นสกุลฉินรึเปล่า ลองดูเลยว่า

สถาบันวิจัยจะเปลี่ยนชื่อหรือไม่! ทุกคนต่างเห็นแก่ตัว ฉันแค่ คิดถึงตระกูลสวี!” อารองสวีเม้มปาก เขาไม่กล้ามองฉินหร่าน

“ใช่ คนมากมายของตระกูลสวีฟังเธอ” ดวงตาของสวีเห ยากวงแดงก่ํา เขาหลับตา “แต่หลังจากคุณปูุเสียชีวิต มีแค่ เธอที่เอาแต่ดูแลตระกูลสวี! วิ่งเต้นเพื่อตระกูลสวี! วิ่งเต้นเพื่อ สถาบันวิจัย! กําไรของรัฐ M เป็นเรื่องหลอกลวงเหรอ การ วิจัยแต่ละอย่างในสถาบันวิจัยที่มอบให้ฉันเป็นเรื่องหลอกลวง รึไง! เธอเป็นเทพเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ของอุตสาหกรรมไอที เอาแต่อยู่ ที่ตระกูลฉินแล้วไม่ดูแลสถาบันวิจัยให้ดีเหรอไง คุณบอกผมสิ ที่เธอนําผู้อาวุโสที่เหลืออยู่ไม่มากในสถาบันวิจัยทํางานวิจัย เหล่านี้ทั้งวันทั้งคืนทําให้คุณถึงกับเคลือบแคลงใจเธอเหรอ หา!”

เฉิงเจวี้ยนยืนอยู่ด้านข้าง

มือข้างหนึ่งที่ขนาบลงข้างตัวจิกเข้าฝุามือ สายตาของเขา มองนายท่านหยางและอารองสวีด้วยความเย็นชา อดไม่ได้ที่ จะเลียริมฝีปาก “ดีมาก”

“ไม่มีทางเลือก” นายท่านหยางยิ้มบางมองฉินหร่าน และเฉิงเจวี้ยน ท้ายที่สุดเขาจ้องไปที่ฉินหร่านแล้วถอนหายใจ “สาวน้อยของฉัน ตอนแรกฉันประเมินเธอต่ําไปจริงๆ ไม่คิด เลยว่าการจากไปจากอวิ๋นกวงกรุ฿ปของคุณจะทําให้สมาคม ของพวกเราเลวร้าย สําหรับเธอ ไม่มีทางไม่จริงจัง”

พูดถึงตรงนี้ เขาส่ายหน้าแล้วหัวเราะ “คุณน่าจะไม่รู้ เบื้องหลังของอวิ๋นกวงกรุ฿ปของพวกเรา…คือสมาคมใต้ดินรัฐ M!”

สีหน้าของนายท่านหยางจองหอง

เขาเพิ่งพูดจบ

เสียงกึกก้องดังขึ้นเหนือศีรษะ

เสียงลมเฮลิคอปเตอรแพัด ทึ่กทั่ก กลางอากาศ เงาผู้คน ทิ้งตัวไหลลงมาจากเชือกกลางประตูเฮลิคอปเตอรแ

ร่างทั้งสี่คุกเข่าทําความเคารพ เสียงดังทรงพลัง “ผู้ใต้บังคับบัญชาเซี่ยหยาง พบรองหัวหน้าแล้ว!”