เผยตัวตนลับ จับหัวใจเธอ - ตอนที่ 600-3 งานวิวาหแอันงดงาม เสียหายทั่ว เมือง (จบ)

ฉังหนิง

“หัวหน้าหน่วย?” หัวหน้าฉินมองหัวหน้าหน่วย “คุณไม่ เป็นอะไรนะ”

“เปล่า” หัวหน้าหน่วยปาดใบหน้า

หัวหน้าฉินชะงักไป “คุณฉังหนิงท่านนี้มีปใญหาอะไรรึ เปล่า”

“อา” ตอนนี้หัวหน้าหน่วยไม่ใช่หัวหน้าหน่วยทั่วไปแล้ว เป็นหัวหน้าหน่วยผู้มีประสบการณแที่รัฐM เขาส่ายหน้า “ก็ หัวหน้าฉิน คุณไม่รู้เหรอว่าคุณฉังหนิงคือคนผู้นั้นของ 129”

หัวหน้าฉิน “…”

สติของพวกเขายังไม่กลับมาก็มีแขกอีกท่านเข้ามา เห็นผู้ที่มา หัวหน้าหน่วยชะงักไปทันที หัวหน้าฉินต้อนรับในท้ายที่สุด ผู้ที่มายังนําของขวัญมาด้วย “คุณมาส เชิญเข้ามา” รอจนกระทั่งส่งคุณมาสเข้าไป หัวหน้าฉินจึงหันไปมองหัวหน้าหน่วย “หัวหน้าหน่วย คุณ…” “แมทธิว” หัวหน้าหน่วยพูดอย่างเหนื่อยหน่าย “ชื่อของ เขาคือแมทธิว ไม่ใช่นามสกุลมาส เขานามสกุลแอนเดอรแสัน” หัวหน้าฉินนิ่งไป “หัวหน้าหน่วย ท่าน…ก็รู้จักเขาเหรอ” หัวหน้าหน่วยและหัวหน้าหน่วยที่สองมองหน้ากัน พี่ ใหญ่ที่จับกุมพวกเขาที่รัฐ M พวกเขาจะไม่รู้จักได้ยังไง” แมทธิวแห่งรัฐ M?

พวกหัวหน้าฉินและอาเหวินมองหน้ากัน พวกเขาไม่เคย ได้ยินมาก่อน แต่เกรงว่าตระกูลเฉิงจะบอกว่าพวกเขาไม่เคย เห็นโลกมาก่อน แต่ละคนจึงไม่กล้าพูดจาแล้วกลั้นไว้

แขกอีกคนมาถึงแล้ว

หัวหน้าฉินไม่รู้จักจึงสะกิดหัวหน้าหน่วย “หัวหน้าหน่วย คุณไปรับแขกสิ”

หัวหน้าหน่วย “…” ฉันก็ไม่รู้จัก

ตอนที่ทั้งสองคนพูดคุยกันอยู่ เฉิงสุ่ยก็ออกมาจากด้านใน เขาโค้งตัวอย่างสุภาพ “ท่านมาส เชิญเข้ามากับฉัน”

เฉิงสุ่ยเอียงตัว ให้เฉิงมู่ที่อยู่ด้านข้างพาคุณมาสเข้าไป

หลังจากพวกเขาเข้าไป

หัวหน้าหน่วยนั่งลงที่พื้น

หัวหน้าฉินมองเขา “ไม่เป็นไรนะ?”

หัวหน้าหน่วยยังไม่มีแขกที่ต้องต้อนรับ เขาประคองโต฿ะ ยืนขึ้น แข้งขาอ่อนมองหัวหน้าฉิน ไม่คิดว่าจะต้องมีแต่ตัวเอง ที่ตกใจ เขาพูดขึ้นอย่างอารมณแดี “คุณรู้จักตระกูลมาสที่รัฐ M ไหม เมื่อกี้คือหัวหน้าตระกูลมาส”

หัวหน้าฉิน “…” เขาไม่รู้จัก แต่เขารู้ว่าผู้ที่เกี่ยวข้องกับ รัฐ M ล้วนสุดยอด

เขาอยากคุกเข่าแล้ว

ส่วนโหลวเย่วแและเคนเน็ธที่อยู่ด้านหลัง…บุคคล ประหลาดของพวกรัฐ F และชายแดน หัวหน้าฉินและ หัวหน้าหน่วยขยันขันแข็งอย่างเต็มที่

**

สถานที่วิวาหแ

พวกถังชิงและคุณชายใหญ่ตระกูลถังมาถึงแล้ว พวกเขา สอดส่อง มาถึงหลังจากถังจวินที่ล่วงหน้ามาไม่กี่วัน พรมแดงสองแถวมีโต฿ะจัดงานเลี้ยงอยู่ หัวหน้าหน่วยต้อนรับแขก เฉิงจินและพ่อบ้านตระกูลเฉิง จัดการแขก “คุณถัง คุณหนูถัง ที่นั่งของพวกคุณคือตรงนี้” เฉิงจิ นพาพวกถังชิงมายังที่นั่งลําดับที่สองอย่างสุภาพ สีหน้าของคุณชายใหญ่ตระกูลถังที่เดิมทีจะเดินไปยังที่ ประธานแข็งทื่อไป เขานั่งลงที่นั่งลําดับสองด้วยสีหน้าทะมึน ที่ด้านหน้ายังมี ที่นั่งหลังและโต฿ะหลักอีกสองตัว “พวกเรานั่งตรงนี้งั้นเหรอ ตระกูลฉินนี้…” คุณชายใหญ่ ตระกูลถังยิ้มเยาะ

ด้านข้าง ผู้ดูแลของตระกูลถังที่นั่งอยู่ก็ขมวดคิ้วและ ค่อนข้างแปลกใจ “ตระกูลฉินนี้ช่างไม่รู้จักปฏิบัติตัวเสียจริง ถึงได้จัดที่นั่งให้ท่านที่นี่ ไม่รู้ว่าที่นั่งหลักของพวกเขาและการ ลําดับที่นั่งแรกจัดไว้ให้ใคร”

“จะยังมีใครอีก” คุณชายใหญ่ตระกูลถังไม่สนใจ เขาดื่ม เหล้าหนึ่งอึก “ฉันล่ะอยากเห็นนัก โต฿ะสองตัวด้านหน้าจะ เป็นใคร”

เดิมทีวันนี้เขาก็ไม่อยากมาที่นี่อยู่แล้ว

ใครจะไปรู้ว่าจะยังต้องถูกจัดให้อยู่ที่แบบนี้ด้วย ยิ่ง หงุดหงิดในใจที่ถูกละเลย

แต่ถังชิงกลับไม่ใส่ในงานวิวาหแนี้เลย เพียงก้มหน้าดู โทรศัพทแที่ด้านในมีหมายเลขวุ่นวาย

ไม่นานนัก ที่นั่งลําดับแรกที่ด้านข้างก็มีคนนั่ง

คุณชายใหญ่ตระกูลถังมองดูแล้วไม่รู้จัก เพียงได้ยินพนักงานเรียกเขาว่า ‘คุณฉัง’ คุณชายใหญ่ ตระกูลถังยังยิ้มเยาะเย้ยอยู่ “คุณมาส ที่นั่งของท่านอยู่ตรงนี้” ไม่นานนัก ที่นั่งลําดับ แรกด้านข้างที่ว่างอยู่มีคนมาเพิ่ม คุณชายใหญ่ตระกูลถังวางแก้วเหล้าลง เขาส่ายหน้าอีก ครั้งอย่างไม่ค่อยใส่ใจ หันมองที่นั่งลําดับแรกด้านข้าง คนหนึ่งที่นั่งลงเป็น ชาวต่างชาติ กําลังพูดคุยกับคุณฉังที่นั่งลงก่อนหน้านี้ สวมเสื้อสูทอย่างเป็นทางการ ดูเคร่งขรึมมาก เคราบนใบหน้าถูกโกนอย่างสะอาดสะอ้าน ค่อนข้างคุ้นเคย

คุณชายใหญ่ตระกูลถังไม่ใส่ใจที่จะมองต่อ ตอนที่จะละ สายตาไป จู่ๆ ก็นิ่งลงเสียอย่างนั้น

เขารีบเอาโทรศัพทแออกมาแล้วเข้าเว็บไซตแทางการของ รัฐ M

เสิรแชเอนจินตอนนี้ที่ทุกคนใช้เป็นของอวิ๋นกวงกรุ฿ป ซึ่ง เป็นสากลทั่วโลก คุณชายใหญ่ตระกูลถังเข้าไปยังด้านใน อาคารนานาชาติอย่างรู้งาน

เทคโนโลยีอินเทอรแเน็ตของเขาไม่ดีเท่าถังชิง

แต่ดีกว่าคนทั่วไป ไม่นานก็ค้นเจอรูปภาพแมทธิวแห่ง สถานีตํารวจนานาชาติที่โกนหนวดแล้ว

ภาพล่าสุด

คุณชายใหญ่ตระกูลถังเปรียบเทียบรูปภาพ มอง ชาวต่างชาติคนนั้นอย่างแข็งทื่อ…

ท่าทีเอื่อยเฉื่อย

เขายังไม่ได้สติกลับมา

มีคนพาแขกอีกคนมาที่นั่งลําดับแรกอีก “คุณมาส คุณ นั่งตรงนี้”

คุณมาสอีกแล้วเหรอ

เห็นแมทธิวแล้ว คุณชายใหญ่ตระกูลถังหันหน้าอย่างแข็ง ทื่อมองคุณมาสอีกคน และเห็นใบหน้าของหัวหน้าตระกูล มาสพอดี

พรึ่บ

เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้อย่างนิ่งไม่อยู่

การเคลื่อนไหวอันมากมายนี้ทําเอาถังชิงที่อยู่ด้านข้าง ตกใจ “พ่อ?”

“เสี่ยว เสี่ยวชิง…” คุณชายใหญ่ตระกูลถังพูดอย่างตื่น ตระหนก “หลานสาวคนนั้นของฉันคือใคร” “คุณพูดถึงอะไร” ถังชิงขมวดคิ้ว คุณชายใหญ่ตระกูลถังอ้าปากค้าง “เธอดูที่ลําดับ ด้านล่าง ลําดับแรก…” ถังชิงมองไป เห็นเฉิงสุ่ยที่กําลังต้อนรับแขกอยู่พอดี และ ใบหน้าของหัวหน้าตระกูลมาส ตระกูลถังทั้งสามคนตกอยู่ในความเงียบไปครู่หนึ่ง สี่ทุ่มห้าสิบแปด งานวิวาหแเริ่มต้นอย่างเป็นทางการ เจ้าบ่าวเจ้าสาวปรากฏตัว ถังชิงเงยหน้า เธอสังหรณแใจอีกครั้ง

อดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นตอนนี้ มองดูที่ปลายสุดของพรม แดง

ทั้งคู่เดินเข้ามาช้าๆ

ทั้งสองเป็นใบหน้าที่เธอคุ้นเคยเป็นอย่างมาก

“หา” โทรศัพทแของถังชิงร่วงลงที่พื้น “เป็น…เป็นเธองั้น เหรอ…”

**

“เสี่ยวเฉิง วันนี้ฉันจะมอบหร่านหร่านให้นาย” ฉินฮั่นชิ ววางมือของฉินหร่านลงบนมือของเฉิงเจวี้ยน เขามองฉินห ร่านที่ใบหน้าสดใสด้วยน้ําเสียงสะอึก “พวกเธอสองคนผ่าน หลายเรื่องมามากมาย หวังว่าจากวันนี้ไปพวกเธอจะเป็นน้ํา หนึ่งใจเดียวกัน ร่วมทุกขแร่วมสุข เคารพรักซึ่งกันและกัน”

ฉินซิวเฉินที่ทําหน้าที่เป็นพิธีกรหยิบไมโครโฟนและพูด อย่างจริงจัง “ช่วงเวลาต่อจากนี้ยังอีกไกล หวังว่าพวกเธอจะ ผูกพันกันด้วยดีไปร้อยปี ปฏิบัติต่อกันอย่างนุ่มนวล” กลีบกุหลาบสีแดงร่วงหล่นโปรยลงมาจากบนฟูา อาจจะเพราะยืนอยู่นานแล้ว จึงมีกลีบดอกไม่ร่วงลงที่ ปิ่นปใกผมบนหัวของฉินหร่าน เฉิงเจวี้ยนปใดกลีบดอกไม้นั่นเบาๆ เขาจับมือฉินหร่าน แน่น “ขอบคุณครับพ่อ” “ดี ดีแล้ว” ฉินฮั่นชิวปาดดวงตามองคู่แต่งงานใหม่ ดอกบัวอันล้ําค่ากับเหมันตแอันสง่างาม คนที่คุ้มค่ากับพวกเขา ต่างมีเพียงอีกฝุายเท่านั้น **

คฤหาสนแ

พวกลู่จ้าวอิ่งและกู้ซีฉือกําลังพูดคุยกันเรื่องของบ่าวสาว

แต่…

ทํายังไงได้วันนี้เจ้าสาวมีพิธีการมากมาย จึงค่อนข้าง เหนื่อย

ไม่มีใครกล้าเข้ามา

“คุณเข้าไปก่อน” ลู่จ้าวอิ่งมองกู้ซีฉือ “คุณเป็นเพื่อน ร่วมตายกับฉินเสี่ยวหร่าน”

“ฉันไม่ไป” กู้ซีฉือถือแอปเปิล “รุ่นพี่ของฉันได้ตีฉัน ตาย” เขามองฉินหลิง

“เสี่ยวหลิง ถ้างั้น…คุณนําทัพเข้าไปก่อนไหม”

น้องเขยคนเล็ก แถมเป็นน้องชายแท้ๆ ของฉินหร่านด้วย

คนอื่นต่างก็ยั่วยุ ฉินหลิงมองหลายๆ คนแล้วตรงจากไป “น้องชาย!” ลู่จ้าวอิ่งโบกมือ มือทั้งสองของฉินหลิงปิดหู

ไม่ฟใง

ไม่กล้าบอกว่า ไม่เป็นไรหากเขาไปรบกวนพี่สาวของเขา แต่ถ้าไปรบกวนพี่เขย…

ฉินหลิงนึกถึงเรื่องราวน่าเศร้าอันน่าอํามหิตของฉินหร่าน ต่อตัวเองแล้วไม่อยากพูด

ด้านบน

ฉินหร่านแทบจะหมดความอดทนกับเครื่องประดับบน ศีรษะแล้ว เธอเตะประตูเข้าห้องทันที พลางถอดปิ่นบนหัว

แม่นมหวีผมให้

แน่นมาก ผ่านไปเป็นวันแล้วไม่มีท่าทีว่าจะคลายออก ฉินหร่านหมดความอดทนมากขึ้นชัดเจน เฉิงเจวี้ยนตามมาดูเธอทีหลังอยู่สักพัก จึงเข้ามาแล้ว หัวเราะเบา “ฉันช่วยเอง” เขาถอดเครื่องประดับทั้งหมดบนศีรษะของเธอออกอย่าง ไม่รีบร้อน ผมสีดําสยายอยู่ด้านหลังราวกับน้ําตก ผ้าพิมพแลายข้าง คอเหมือนเป็นหิมะ ขนตาของเธอลู่ลง กําลังม้วนเชือกเส้นของชุดแต่งงาน ทันใดนั้นมือก็ถูกคว้าไว้ ฉินหร่านเงยหน้า

เฉิงเจวี้ยนช่วยเธอปลดเชือกที่ด้านนอกอย่างเชื่องช้าและ ใจเย็นพลางก้มหน้า

“ยังไม่ได้อาบ…อาบ…” ฉินหร่านควบคุมใจที่เต้นไว้ได้ไม่ อยู่ ปลายนิ้วค่อนข้างชาเหน็บ เสียงหอบเล็กน้อย

“ไม่ต้องอาบแล้ว”

“ไฟ…”

เฉิงเจวี้ยนคว้าโทรศัพทแหัวเตียงแล้วโยนทิ้ง

ดับไฟ

…

วันต่อมา

ในที่สุดการซุบซิบในเวยป๋อที่อุบอิบมาทั้งวันก็มีคนเสี่ยง ตายโพสตแวิดีโอสั้น

“สนับสนุนโดยเทพเจ้าฉิน? เหยียนซีก็อยู่ในพื้นที่งั้น เหรอ ให้ตายสิ นี่เป็นงานวิวาหแของลูกสาวนายใหญ่คนไหน!”

“รถหรูร้อยคัน โต฿ะอาหารเครื่องดื่มร้อยตัว เมียน้อยของ เจ้าพ่อคนไหน”

ใครบางคนใส่ใบหน้าด้านข้างที่ครุมเครือของเจ้าสาว

“อ฿ะๆๆๆ ฉันตายแล้ว ฉันได้แล้ว ฉันร้องไห้แล้ว!”

“อ฿ะๆ ในที่สุดก็รู้แล้วว่าฮาเร็มหญิงสาวที่สามพันของ จักรพรรดิโบราณเป็นแบบไหน ฉันไม่อยากได้สามพัน ฉัน อยากได้แค่คนเดียว!”

“นี่ต้องเป็นกุ้ยเฟยที่จักรพรรดิโบราณโปรดปรานที่สุด เป็นแน่ อืมๆๆ!”

[จะเล่ายาวๆ แบบสั้นๆ เจ้านายเป็นเพียงคนธรรมดา วันนี้คนอื่นไปร่วมงานเลี้ยงวิวาหแ [รูป 1] นี่คือคนที่นั่งอยู่ที่นั่ง

ลําดับสาม ทุกคนลองสังเกตดู [รูปที่ 2 เพชรหนึ่งเม็ด] นี่คือ ของชําร่วยสําหรับแขกทุกคน…]…

ไม่นานนัก มีคนซุบซิบถึงตัวตนของเจ้านายธรรมดาคนนี้ นั่นคือสมาพันธแนักศึกษามหาวิทยาลัยเมืองหลวง

นายน้อยขั้นที่สองแห่งตระกูลของพีระมิดเมืองหลวง

ชาวอินเทอรแเน็ตทุกคน “…”

**

[ความรักของฉันที่มีต่อคุณมากมาย เห็นคุณเมื่อลืมตา ทุกหนทุกแห่งล้วนเป็นคุณ]