เพราะอกหักผมเลยตัดสินใจจะเป็น Vtuber แต่ทำไมผมถึงเป็นที่นิยมในหมู่พี่สาวกันหละ - ตอนที่ 45 แล้วเจอกัน
วันทั้งวันผ่านไปอย่างรวดเร็วขณะที่รุ่นพี่ฮารุกัและผมสำรวจอากิฮาบาระ ช่วงเย็นก็มาถึงและพวกเราก็เริ่มคิดว่าจะกลับไปที่โรงแรมแล้ว
“รุ่นพี่มันเริ่มจะเย็นแล้ว คุณมีแผนอะไรสำหรับมื้อเย็นไหม?”
“โรงแรมมีอาหารเย็นให้ แต่ฉันออกไปหาอะไรข้างอนกได้นะ มันเป็นแค่บุฟเฟ่เอง”
“ถ้างั้นคุณอยากหาอะไรกินก่อนเรากลับกันไหม?”
“ฟังดูดีเลย เอาแบบนั้นแหละ!” รุ่นเห็นด้วย
“มันมีร้านเนื้อชุบแป้งทอดชื่อดังอยู่ใกล้ๆ ผมได้ยินมาว่ามันอร่อยมากเลย!”
“ฉันไม่เคยกินเนื้อชุบแป้งทอดเลยหละ”
“ผมก็เหมือนกัน”
“ลองอะไรใหม่ๆก็ไม่แย่นะ พวกเราไปกันไหมยูกิคุง?”
“แน่อน!”
แล้วพวกเราก็ตรงไปที่ร้านเนื้อชุบแป้งทอดที่อยู่ใกล้ๆกับสถานี
เดินมาไม่นานร้านอาหารอยู่ในระยะสายตา
มีคนต่อแถวอยู่นิดหน่อย พวกเราเข้าไปต่อแถวแล้วรอคิวของเราอย่างใจเย็น
“วันนี้เธอสนุกไหมยูกิคุง?”
“สนุกมากเลย! โดยเฉพาะที่คาเฟ่แมว… นั้นนะดีที่สุดเลย…”
“ฉันดีใจที่ได้ยินแบบนั้นนะ คาเฟ่นะมันเป็นไฮไลฟ์จริงๆนั้นแหละ! ฉันอยากจะไปอีกครั้งเลย”
“ผมก็เหมือนกัน ผมก็อยากไปอีก!”
พสกเราพูดคุยถึงช่วงเวลาที่คาเฟ่แมว ย้อนอดีตและหัวเราะกัน
“(สองคนนั้นมันอะไรกัน..? พวกเขาดูบริสุทธ์เมื่ออยู่ด้วยกัน)”
“(ฉันทนรับความน่ารักนี้ไม่ไหวแล้ว…)”
“(คำถามคืออีกคนนั้นเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง)”
“(จะเป็นอันไหนก็ตามพวกเขาก็ยังน่ารักมากๆเลย)”
ผมได้ยินเสียงกระซิบกระซากจะรอบข้างตอนที่ถึงคิวของเรา
เมื่อเข้ามาในร้านพวกเราตั้งใจเลือกอาหารของเราจากเมนู
“ฉันเอาเป็นชุดเนื้อชุบแป้งทอดกับข้าวบาร์เลย์ค่ะ”
“แล้วผมเอาเป็นเนื้อชุบแป้งทอดราดมันภูเขากับข้าวบาร์เลย์ฮะ”
“เนื้อชุบแป้งทอดกับข้าวบาร์เลย์และชุดที่มีมันภูเขานะคะ มันอาจจะใช้เวลาซักพักกรุณารอซักครู่ครับ”
“ขอบคุณค่ะ/ฮะ”
พนักงานกลับเข้าไปในครัวปล่อยให้พวกเรารออยู่เงียบๆ ตอนที่ผมกำลังครุนคิดอยู่ว่าจะพูดอะไรต่อดีนั้น รุ่นพี่ก็ทำลายความเงียบลง
“ยูกิคุง”
“อะไรหรอรุ่นพี่?”
“เธอจะกลับนาโกย่าเมื่อไหร่หรอ?”
“ผมคิดว่าจะกลับตอนเช้าของวันหลังจากวันพรุ่งนี้”
“โรงเรียนหรอ?”
“ช่าย ผมมีคาบเรียนวันนั้น”
“บางที่โรงเรียนก็สำหรับไม่สะดวกเลยเนอะ?”
“จะว่าแบบนั้นก็ได้… ไปโรงเรียนในอากาศร้อนแบบนี้… โรงยิมเหมือนกับห้องซาวน่า… มันยากที่จะรับไหวจริงๆ…” “ใช่ไหม? มันร้อนมากในช่วงหน้าร้อน พวกเราหยุดพักทั้งฤดูเลยไม่ได้หรอ?”
“เห็นด้วยสุดๆไปเลย…”
ตอนที่เราคุยกันอยู่นั้นเองเนื้อชุบแป้งทอดก็มาถึงโต๊ะของเรา
มันเร็วกว่าที่พนักงานบอกเรา แค่ไม่กี่นาทีหลังจากที่เราสั่งไป
“มันเร็วกว่าคิดนะว่าไหม?”
“มันเร็วเพราะหันมาเป็นชิ้นๆละมั้ง”
ตอนที่เรากำลังคุยกันอยู่นั้น พนักงานก็แนะนำพวกเรา
“ที่ร้านของเราจะทำแบบที่ตัวเนื้อด้านในยังดิบอยู่ พวกคุณสามารถย่างบนกระทะร้อนที่เราเตรียมไว้ให้ได้ตามที่ต้องการเลยครับ พวกเราเตรียมเครื่องปรุ่งเอาไว้ให้พวกคุณแล้วครับ”
“น่าสนใจจัง พวกเราสามารถมันได้เองหละ! ขอบคุณฮะ!”
“เป็นการเสริฟที่เป็นเอกลักษณ์… ขอบคุณค่ะ”
“ท่านให้อร่อยนะคะ”
แล้วพนักงานจากไป
“ทานให้อร่อยนะครับ”
พวกเราทานกันอย่างมีความสุขย่างเนื้อทอดให้สุกตามความชอบของเรา
บาร์เลย์นั้นเบาและนุ่มฟูจนน่าตกใจ ผมค้นพบว่าเนื้อชุบแป้งทอดเข้ากันได้ดีมากกับวาซาบิและโชยุ
“ขอบคุณสำหรับอาหาร!”
พอเรากินกันเสร็จพวกเราก็จ่ายเงินและมุ้งหน้าไปที่สถานี
“ยูกิคุง”
“อะไรหรอรุ่นพี่?”
“ฉันอยากจะขอบคุณสำหรับวันนี้นะ ฉันสนุกมากเลยหละ”
“ผมก็มีสนุกมากเลย! ขอบคุณนะรุ่นพี่!”
“ฉันหวังว่าเราจะมีช่วงเวลาแบบนี้อีกในอนาคต”
“ถ้าคุณว่างช่วนผมได้เลยน้า! ถ้าผมสามารถไปได้ ผมจะไปกับคุณ”
“จริงหรอ?! ฉันดีใจมากเลย แต่ว่าจะฉันยุ่งมากเลย การจัดเวลาต้องยากมากแน่เลย”
“ฮะฮะฮะ… ดูเหมือนว่าคุณจะยุ่งมากเลยนะรุ่นพี่”
“เป็นที่นิยมมันก็ดีนะ แต่ฉันรู้ว่ามันกำลังพรากเวลาในฐานะนักเรียนของฉันไป”
“ผมไม่เคยคิดถึงในด้านนั้นเลย…แต่คุณพูดถูก…ก็นะผมเองก็ไม่ได้ ‘ปกติ’ เท่าไหร่เหมือนกันละนะ?”
“ฉันไม่คิดว่าจะมีเรียกเธอว่า ‘ปกติ’ นะยูกิคุง”
“หืม…. แต่ผมก็ชอบมันนะ เพราะงั้นผมไม่ใสใจหรอก”
“ฉันดีใจที่เธอสนุกกับการเป็นวีทูปเบอร์นะ”
“ใช่เลย ได้เห็นปฏิริยาต่างๆกับไลฟ์ของผมมันเป็นรางวลที่ดีเลยหละ”
“ฉันอาจจะรู้สึกแบบเดียวกัน”
“จริงหรอ?”
“จำผู้หญิงที่คุยกับเธอตอนบ่ายได้ไหม? เห็นปฏิกิยาขอคนแบบเธอและแฟนคลับของฉันที่สถานที่ถ่ายทำ… ฉันคิดว่าเราก็คล้ายๆนะ ถึงบริบทจะต่างกันก็เถอะ”
“คุณพูดถูก สถานการณ์มันอาจจะต่างกัน แต่เนื้อแท้มันก็เหมือนกัน พวกเราต่างก็มีแฟนคลับของตัวเอง”
“พวกเรามาทำให้ดีที่สุดกัน โอเค?”
“แน่นอน!”
“ฉันจะแวะไปในไลฟ์ของเธอถ้าฉันทำได้ เพราะงั้นทำตัวน่ารักๆต่อไปน้า!”
“นั้นมันก็…น่าอาบนิดหน่อย แต่ผมจะพยายามเต็มที่!”
“เยียมเลยหละ! ตอนนี้ฉันต้องขึ้นรถไฟแล้วหละ”
“ส่วนผมก็ต้องขึ้นขบวนนี้”
พวกเราชี้ไปที่เส้นทางของเราหลังจากเดินผ่านช่องตรวจตั๋วมา
“แล้วเจอกันนะยูกิคุง”
“แล้วเจอกันฉะ รุ่นพี่!”
“ราตรีสวัสดิ์นะ”
พวกเราขึ้ยรถไฟของตัวเองและมุ้งหน้ากลับไปที่ที่พักของเรา
*************
อยากกินหมูทอด
แปลให้หนึ่งตอนก่อนวันหยุด ช่วงนี้ผมขี้เกียจเลยไม่ค่อยได้แปลเลย 5555
-A Cup of Owls
