เพราะอกหักผมเลยตัดสินใจจะเป็น Vtuber แต่ทำไมผมถึงเป็นที่นิยมในหมู่พี่สาวกันหละ - ตอนที่ 49 ไลฟ์ย้อนหลังวันคอมมิกเก็ต ครึ่งแรก
[สายันสวัสดิ์ ลิสนี้ลิสเน่ทุกคน ชิราฮิเมะ ยูกะ มาแล้ว!]
ผมทักตามคนดูตามปกติ คนดูหลายคนก็ทักทายตอบ
– กำลังรอเธออยู่เลย!
– ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง…
– อ่าา การมีชีวิตมันคุ้มค่าอีกครั้งแล้ว
– คาคิซากิ ยูรุ : ยินดีตอนรับกลับ ยูกะจัง
– มาม๊ายูรูโผล่มาตามปกติ
– เป็นสัปดาห์ที่ยาวนานมากเลย…
– นี้แหละช่วงเวลาของการมีชีวิต
– ยาฮู! ยูกะจังหละ!
– อุคิกุโมะ ฟูวาริ : อ่าาา…. เจอตัวจริงก็สนุกนะ แต่แบบนี้มันก็ชื่นจายยยย
– แล้ววว ฟุวะจังก็มาเหมือนกัน
– สายันสวัสดิ์ยูกะจัง! ฉันไปคอมมิกเก็ตมาหละ!
– ฉันก็เหมือนกัน! เธอน่ารักมากเลย!
[มาม๊ายูรุ ุวาริโอเน่จัง และโอนี้จัง โอเน่จังที่มาเจอกับผม ขอบคุณน้า!]
– อ่าา ฉันไปไม่ได้… ฉันอยากซื้อแพ็คเสียง…
– เอาจริงๆนะ พวกพ่อค้าเฮงซวย
– พ่อค้ามันแย่ที่สุด…
– อ่า มันไม่ใช่ความผิดของเธอหรอกนะยูกะจัง!
[ฮิฮิฮิ ถ้าทุกคนคิดว่าผมไม่ได้มีแผนไว้รับมือหละก็คิดผิดแล้ว!]
– ?
– ฉันสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง
– อย่าบอกนะว่า
– แต๋นแต่นแต้น
[แพ็คเสียงพวกนั้น…ยังสามารถหาซื้อได้โดยสมาชิกของเว็บไซต์แฟนคลับบางแห่ง!]
– เยสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส!!!!
– ฉันซื้อไม่ได้ ฉันต้องมีบัตรเครดิต…
– ฮี้ย่าาาาา!!!!
– ขอบคุณ…. ขอบคุณ….
– อาริแต้ง โกไซมัช…
[มันจะขายที่ 550 เยน รวมภาษีแล้ส เพราะงั้นถ้าใครยังไม่มีก็ไปซื้อกันได้เลยน้า!]
– เยส!!!!
– ฟังนะพวก พวกนายต้องซื้อมัน!
– ไม่งั้นพวกนายจะเสียใจแน่นอน!
– ขนาดนั้นเลย?
– หัวใจฉันหยุดเต้นตอนได้ฟังเลยนะรู้ไหม
– บังเอิญจังฉันก็เหมือนกัน
– ฉันก็เหมือนกัน
– rip…
– นายจะคืนชีพในตอนเช้าเพราะงั้นไม่ต้องห่วง
– ห่ะ…/งง
[ไม่ ผมขายแพ็คเสียงต่อไปไม่ได้ถ้ามันทำให้หัวใจของพวกคุณหยุดเต้น!]
– ก็สมเหตุสมผล
– มันก็ปกติละนะ
– ยังไงก็นะ บอกพูดว่ามันเป็นเสียงที่ฆ่าคนได้มันก็ทำให้ฉันสนใจมันแล้วหละ
– ปฏิเสธไม่ได้เลย
– อุคิกุโมะ ฟูวาริ : ฉันตายไปรอบหนึ่งเลย เพราะงั้นลองฟังกันนะทุกคนนน
– เธอกำลังจะบอกอะไรกันแน่ฟุวะจัง?
– rip ฟุวะจัง
– คาคิซากิ ยูรุ : ใช่ ฉันคิดว่าทุกคนจะต้องหมดสติไปแน่นอน
– มาม๊ายูรุด้วยหรอ…? เจ้าแพ็คเสียงนั้นคืออาวุธหรอฟระ…?
– หึย
[ทุกคนคิดว่าเสียงของผมคืออะไรกันแน่?!]
– เสียงสุดแสนจะน่ารักที่ทิ้มแทงเข้าไปในหัวใจของเธอ
– เสียงอันล้ำค่าและน่าเอ็นดู
– คาคิซากิ ยูรุ : เสียงที่น่ารักจนทำให้เธอตายได้
– อุคิกุโมะ ฟูวาริ : นางฟ้า
– เสียงที่น่ารักอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง
– แต่จริงๆแล้วเธอเป็นผู้ชาย
< ลิสเน่ของโลกใบนี้ ￥1,000 >
เสียงจากสวรรค์
[ฮิฮิ ผมมีความสุขที่ได้รับคำชมน้า แต่มันก็จริงที่ผมเป็นผู้ชายนะ โอเค? โอ๊ะ ขอบคุณสำรหับชุปเปอร์แชทน้า ลิสเน่ของโลกใบนี้! แต่อย่าลืมจะว่าคุณไม่จำเป็นต้องฝืนตัวเองนะ]
– มันทำให้ฉันกระวนกระวายว่าเธอเป็นผู้ชายจริงๆหรอ ยูกะจัง
– หรือบางที่เรานี้แหละที่ไม่ใช่ผู้ชาย?
– หือ ไม่เคยมองแบบนั้นเลยแหะ
– แล้วเราคืออะไรละนั้น?
– ว้าว อยู่ๆมันก็กลายเป็นเชิงปรัชญาซะงั้น
– อะไรคือผู้ชาย อะไรคือผู้หญิง? ฉันบอกไม่ได้อีกแล้ว
– ใจเย็นๆนะพวก
[ทำไมบทสนทนามันถึงลึกซึกจังหละ?!]
– นั้นสินะทำไมกัน
– คาคิซากิ ยูรุ : เพราะว่าความหมายของเพศกำลังถูกสั่นคอลนนะสิ…
– อุคิกุโมะ ฟูวาริ : บางทีฉันอาจจะเป็นผู้ชายมาตลอดก็ด้ายยยย?
– ฟุวะจางงงง?!
– มันจนแล้วทุกคนสมองไหล่กันตั้งแต่ตอนไลฟ์เลย….
[อยู่ๆมันก็บ้าคลั้งไปหมด…]
– ช่วยได้ได้ละนะ
– ก็นิดหน่อยละนะ
[ยังไงก็ตาม ไลฟ์วันนี้จะไม่นานมาก ผมคิดว่าจะเก็บตกงานคอมมิกแล้วก็จะมีมาร์ชแมลโลว์!]
– เปลี่ยนเรื่องเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ ฉันรู้นะว่าเธอกำลังทำอะไร
– ก็นะ พวกเราก็ไม่ไปไหนกันซักที
– ฉันส่งมาร์ชแมลโลว์ไปด้วยหวังว่าเธอจะกินมันนะ
– ฉันก็เหมือนกัน!
[เริ่มแรกเลยก็คอมมิกกเก็ต! วันแรกก็… ผมคิดว่าอย่างแรกเลยคือมันร้อนมากและเหนื่อยมาก? ตอนนั้นผมใส่ชุดทีชื่อว่าอลิสแห่งความมืดหละ] ผมพูดแล้วเปิดรูปที่ผมถ่ายมาในวันนั้น
– พระเจ้าา น่าร๊ากกกกกก!!!
– ด้วยโปรดเหยียบผมที…
– นางฟ้าตกสวรรค์… ดูได้ไม่เบื่อเลย…
– ทำไมฉันไม่ไป… ตัวชั้นในอดีตฉันขอสาปแช่งแก!!!
– คอสน่ารักมาก
– ฉันเห็นเหมือนกัน มันน่ารักเกินไป….
– เหมือนกัน เหมือนกัน มันน่ารักเกินไป สาบานเลยว่าฉันลมไปเลยว่าเธอเป็นผู้ชายแล้วสติแตก
[ฮิฮิ ขอบคุณน้า ลิสนี้ลิสเน่]
– อืม น่ารัก
– ใช่น่ารัก
– น่ารัก
– โครตน่ารัก
– น่ารักสุดๆ
[แล้วผมก็ไปที่ลานคอสเพลย์ในวันที่สอง ผมใส่เดรสสวยๆด้วยหละ!] ผมพูดแล้วเปลี่ยนรูปภาพที่เปิดเอาไว้เป็นรูปจากวันที่สอง
oh! u took photos with other cosplayers!
– โอ๋ เธอถ่ายรูปกับนักคอสเพลย์คนอื่นด้วย!
– เดียวนะนั้นมาม๊ายูรุหรอ?
– คาคิซากิ ยูรุ : ใช่ คนที่ใส่ชุดเดรสสีดำคือฉันเอง
– ว่าแล้วเชียวว่ามาม๊ายูรุก็เป็นสาวสวยเหมือนกัน
– จริงจังเลย ยูรุยูกะคือความจริงเพียงหนึ่งเดียว
– นี้ อย่าลืม ฟุวะยูกะสิ
– อุคิกุโมะ ฟูวาริ : ฉันเอาเธอกลับบ้านได้ไหม?
– หยุดเลยยัยโชตะคอน
– อย่ามา”ฉันเอาเธอกลับบ้านได้ไหม?!” สิวะ 555
– เธอมันเกินเยียวยาแล้ว…
[ฮะฮะ สมกับเป็ฌนฟุวาริโอเน่จัง]
– อย่ารู้สึกผิดที่จะต่อว่าเธอยูกะจัง!
– ทุกอย่างที่เธอพูดออกมามันเกินเส้นแบบชัดเจนมากเลย… ก๊ากกก
– ยะ ยูกะจังใจดีเกินไปแล้ว…
– อุคิกุโมะ ฟูวาริ : แบบนี้เค้าเรียกว่าเจ้าตัวโอเคใช่ไหม?
– ฉันคิดว่าเธอใช่มันผิดนะ???
– สำคัญกว่านั้น วิธีพูดเธอ!!!
– ยัยโชตะคอนลืมมันอีกแล้ว
[เราไปกันต่อที่วันที่สามกันเถอะ]
– เปลี่ยนเรื่องเพื่อ-[ปิดกั้น]
– เอาหละไปกันเลย!
– ทุกรูปมันช่างล้ำค่า…
– ฉันหวังว่าฉันจะเกิดมาเป็นนักคอสเพลย์
– เอ่อ ตอนนี้นายก็เป็นได้นะถ้านายอยาก
– ไม่นะพวก ฉันหมายถึงหน้าของฉัน แบบว่า…
– อ่า… โทษที…
– ลิสนี้ผู้อ่อนไหว นายนะ เอ่อ…
[นี้ ลิสนี้ ผมจะบอกอะไรให้นะ การแต่งหน้าจะสุดยอดไปเลยหละ]
– จริงหรอ?
– จริงๆเลย มันทำให้นายดูดีขึ้นหลายระดับเลยหละ
– มีอะไรที่ฉันต้องใช่อีกไหม?
– ความกล้า ละมั้ง
– ห่ะ?
[ช่าย ความกล้า]
– เธอก็ด้วยหรอ ยุกะจัง?!
– คอสเพลย์ครั้งแรกจะทำให้หัวใจของนายเต้นรัวเลยหละ
– ฉันเคยทำอะไรคลายๆกันมาก่อนมันน่าอายมากเลยหละ
[ยังไงก็ตาม มาคุยเรื่องวันที่สามกันต่อเถอะ!]
– เอ่อ…
– อะ
– ?!
– อะ อ่า…
– เทเท…
– คาคิซากิ ยูรุ : ถึงจะเป็นคนออกแบบเองก็เถอะ แต่พลังทำลายล้างของเธอมันสูงมาก…
– อุคิกุโมะ ฟูวาริ : ฉันเห็นมันตัวเป็นๆ ฉันตายเพื่อมันได้เลยหลาาา
– เธอก้ไปเหมือนกันหรอฟุวะจัง?!
– เธอเป็นคนที่พูดจริงทำจริง
[มันก็ยังร้อนแบบสุดๆเลยในวันที่สาม แต่ก็มีคนมาจากต่างประเทศด้วย มันเป็นประสบการณ์ที่ดีมากเลยหละ]
– โอ๋ โอตาคุต่างชาติหละ
– พวกเข้ามีอยู่จริง พวกนายเจอพวกเขาได้ตามยูทูป
– เป็นรอยยิมที่ดีจัง ทุกคนดูมีความสุข
– ฉันชอบรูปถ่ายหมู่นะ แต่มันมีโมบิลสูทแปลกๆอยู่ด้วย ก๊ากกกกกกกกกกก
– บ็อกดัม XDDDDD
[หยุดพูดเรื่องบ็อกดัมนะ! แค่คิดถึงมันผมก็อยากจะหัวเราะออกมาแล้ว!]
– มันโครตมั่วเลย 555
– แค่มองก็อยากจะขำกลิ้งแล้ว
– หน้า แขน และขายังเป็นมนุษย์อยู่เลย ก๊ากกกกก
– ฉันปวดท้องเพราะหัวเพราะมากเกินไป คิ๊กๆๆ
[นั้นคือทั้งหมดของงานคอมมิกเก็ตครั้งนี้!]
– น่าสนุกจัง
– ฉันไม่เคยไปคอมมิกเก็ตเลย แต่มันทำให้ฉันอยากไป
– เข้าใจได้
– สำหรับคนที่เคยไป ฉันแนะนำคอมมิกเก็ตหน้าหนาวสำหรับมือใหม่
– ใช่ เป็นคำแนะนำที่ดีมาก
– จริงหรอ? บางที่ฉันจะพยายามให้เต็มที่ให้ได้ไปคอมมิกเก็ตหน้าหนาว
– คนก็ยังเยอะเหมือนกัน อย่าลืมหละ
– โอเค!
[ผมว่างแผนจะไปคอมมิกเก็ตหน้าหนาวเหมือนกัน ถ้าคุณโอเคก็มาหากันด้วยน้า!]
– ฉันไปแน่นอน
– ฉันจะไปต่อให้ต้องตายก็ตาม
– ฉันจพขjมขู่หัวหน้าของฉันให้ไปได้
– ถ้าลาไม่ได้ฉันจะลาออกแม้งเลย
[พวกคุณจะสิ้นหวังเกินไปไหม?!]
– ก็นะ… เธอก็รู้?
– แน่นอนสิ
– ถ้าจะให้พูดมันก็ทุเรศเกินไปถ้าพวกเขาไม่ให้หยุดช่วงหยุดยาวปีใหม่
– หืม? ฉันทำงานบริการ พวกนายได้หยุดด้วยหรอ????
– ขอบคุณที่อยู่ที่นั้นเสมอ
– อะ อย่าพูดถึงมัน…
[ตั้งใจทำงานนะโอนี้จังที่ต้องทำงานช่วงปีใหม่ คุณทำได้ พวกคุณทำได้]
– ฉันรู้สึกว่าฉันสามารถทำทุกอยากได้เลยตอนนี้
– เข้าใจความรู้สึกเลย
– ช่วยไม่ได้ละนะ
[Well then, it’s about time for the Marshmallow corner! But before that, let me have a little water!]
– โอเค!
– อย่าปลอยให้คอแห้งหละ!
– คาคิซากิ ยูรุ : ค่อยๆดื่ม ไม่ต้องรีบนะ
– อุคิกุโมะ ฟูวาริ : พวกเราจะรอเธอ เพราะงั้นไม่ต้องรีบน้าาา
– โลกใบนี้ช่างใจดีจริงๆ…
**********
ตอนไลฟ์นี้ดูดพลังในการแปลมากๆเลย
-A Cup of Owls
