เพราะอกหักผมเลยตัดสินใจจะเป็น Vtuber แต่ทำไมผมถึงเป็นที่นิยมในหมู่พี่สาวกันหละ - ตอนที่ 65 ออฟคอลแลปกับฟุวะจัง!⑥

ออฟคอลแลปกับฟุวะจัง!⑥

「ยืนยันว่าไม่ลืมปิดโปรแกรมไลฟ์ เรียบร้อย」

ฮานะซังตรวจสอบโปรแกรมไลฟ์และยืนยันว่าโปรแกรมไลฟ์ปิดเรียบร้อยแล้ว

ผมเองก็ตรวจสอบด้วยว่าลืมปิดหรือเปล่า

ดูเหมือนจะปิดเรียบร้อยแล้ว ไม่มีปัญหา

「เยี่ยม ดูเหมือนจะไม่เป็นไรแล้วเนอะ ยูกิคุงขอบคุณที่เหนื่อยไลฟ์นะ!」

「ฮานะซังเองก็ขอบคุณสำหรับความเหนื่อยยากครับ!」

「แหม ไลฟ์ในวันนี้ต้องขอโทษสำหรับหลายๆเรื่องด้วยนะ?」

「เรื่องนั้นเพราะผมเปลี่ยนโหมดไปโดยสมบูรณ์เป็นทางผมต่างหากต้องขอโทษด้วยครับ…」

ทั้งผมทั้งฮานะซังต่างขอโทษกันและกันกลายเป็นสภาพที่ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่

「แต่ว่าจากมุมมองของฉันมันได้กำไรก็อยากจะพูดขอบคุณละเนอะ…แต่ชุดฮูดแมวนั่นไม่ใช่ว่ามันขี้โกงไปหน่อยหรือเปล่า!?」

「ไม่หรอกครับ เพราะตั้งใจจะทำให้ฮานะซังตกใจเลยเอามาด้วยครับ แต่ว่าผมในตอนนั้นไปเปลี่ยนชุดโดยคิดว่าจะเปลี่ยนกระแสที่กำลังถูกแกล้งแล้วโจมตีฮานะซังน่ะครับ…」

「ระ หรือว่าไม่ชอบถูกแกล้งเหรอ? ถ้าไม่ชอบละก็ครั้งต่อไปจะไม่ทำอีก!」

「ไม่ใช่ว่าไม่ชอบหรอกนะครับ? แต่แค่ คือว่า มันน่าอาย…」

ผมพูดแบบนั้นพร้อมท่าทางกระสับกระส่ายโดยไม่ได้ตั้งใจ

「ท่าทางแบบนี้มันช่าง…」

「เอ๊ะ?」

「โทษทีนะ เป็นเรื่องของทางนี้น่ะ」

「ดังนั้นถ้าไม่รังเกียจจนเกินไป…ถ้าช่วยทำความคุ้นเคยกันในระหว่างนั้นจะช่วยได้เยอะเลยครับ แต่มันค่อนข้างยาก…」

「แต่ว่าในระหว่างไลฟ์ไม่ได้แสดงออกมาเยอะขนาดนั้นสินะ?」

「เอ่อ แค่อดกลั้นเอาไว้ครับ…」

「น่ารักเกินไปแล้วมั้ง?」

「เอ๊ะ?」

ผมที่ถูกฮานะซังกอดอย่างกะทันหันอีกครั้งไม่สามารถต้านทานได้และถูกกอดรัดจนแน่น

「อ๊า! น่ารักจนถึงขนาดไม่คิดว่าจะเป็นเด็กผู้ชายเลยจริงๆน้า ยูกิคุงเนี่ย!!」

「เอ๊ะ! เดี๋ยว! ปล่อยเถอะครับบ!!」

「เขินเหรออ?」

ฮานะซังพูดแบบนั้นพร้อมสัมผัสแก้มของผม

「มันก็แน่นอนอยู่แล้วไม่ใช่เหรอครับ! ผมเป็นผู้ชายนะครับ!!」

「เอะเหะเหะเหะ…」

ฮานะซังเริ่มลูบผมและส่งเสียงแปลกๆออกมา

「อ๊า!? ไม่ไหว!! เพราะไม่มีคนดูอยู่เลยไม่มีคนหยุดแล้ววว!!!!!」

「พี่สาวจะให้ความเอ็นดูเองเพราะงั้นไม่ต้องห่วง…」

『prrrrrrrrr』

มากกว่านี้ผมจะเป็นอันตราย! ในชั่วพริบตาที่คิดอย่างนั้นเสียงจากอินเตอร์คอมที่ติดตั้งไว้ในห้องก็ดังขึ้น

「ห๊ะ!?」

ถึงตรงนั้นฮานะซังที่ได้สติกลับคืนมาก็ปล่อยผม

「ค่ะ เหลือ10นาทีสินะคะ ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ」

ฮานะซังหยิบอินเตอร์คอมและพูดคุยข้อตกลง

ฮานะซังที่วางอินเตอร์คอมกลับที่เดิมแล้วหันมามองทางนี้

อ๊ะ สีหน้ารู้สึกผิดสุดๆเลย

「ขะ ขอโทษนะ…」

「ผมไม่คิดมากหรอกครับ แต่แค่อย่างน้อยผมก็เป็นผู้ชายนะครับ! ได้โปรดระวังตัวอีกสักหน่อยสิครับ!?」

「โทษที เรื่องนั้นอาจจะไม่ไหว…」

「ทำไมล่ะครับ!?」

「ไม่หรอก คือว่า คงมีแค่เรื่องนี้ที่บอกยูกิคุงไม่ได้ล่ะมั้ง…」

「เอาเถอะ ไม่เป็นไรหรอกครับ」

「โฮะ」

「อีกเรื่อง หลังจากนี้จะแยกกันใช่ไหมครับ?」

「อื-ม สำหรับฉันเพราะหิวเลยคิดว่าจะไปหาอะไรทานล่ะมั้งนะยูกิคุงจะไปด้วยกันไหม?」

「หุหุ ผมเองก็คิดเหมือนกันครับ」

อย่างที่คิดเพราะเริ่มไลฟ์ตั้งแต่เที่ยงมันเลยเย็นแล้ว

คงจะหิวจริงๆแหละนะ

「ถ้าอย่างนั้นมีร้านหอยนางรมอร่อยๆอยู่ใกล้ๆ ว่าไง?」

「หอยนางรมเหรอครับ! ก็ดีนะครับ!」

ร้านหอยนางรม ตั้งตารอหอยนางรมทอดกับหอยนางรมย่างเลย!

…แต่หอยนางรมดิบไม่ค่อยชอบนิดหน่อย นิดหน่อยละนะ?

หลังจากนั้นพวกผมที่ออกจากร้านคาราโอเกะ ก็ไปที่ร้านหอยนางรมที่ฮานะซังแนะนำ

สถานที่ดูเหมือนจะเดินออกมาเล็กน้อยจากศูนย์รวมสิ่งอำนวยความสะดวกนั่นอยู่ถัดจากชิงช้าสวรรค์ในซากาเอะ

พวกผมนั่งรถไฟใต้ดินไปซากาเอะและเดินพร้อมพูดคุยกันไปจนถึงจุดหมาย

ใช้เวลาไม่นานขนาดนั้นจนมาถึงจุดหมาย มาถึงเกือบจะเวลาเดียวกับร้านเปิด17นาฬิกาพอดี

「เยี่ยม ถึงแล้วสินะ!」

「เพิ่งจะเปิดสินะครับ? ลูกค้าไม่เยอะโชคดีจังนะครับ!」

「หุหุ นั่นสินะ」

「ยินดีต้อนรับค่ะ มา2ท่านใช่ไหมคะ?」

「ค่ะ 2คนค่ะ」

「ต้องการที่นั่งแบบไหนคะ?」

「ถ้าเป็นไปได้ขอแบบเป็นโต๊ะค่ะ」

「ที่นั่งแบบโต๊ะสินะคะ รับทราบแล้วค่ะ」

มันมีที่นั่งแบบอื่นนอกจากโต๊ะด้วยเหรอ? ระหว่างที่คิดแบบนั้นพนักงานก็นำทางไปยังที่นั่ง

ระหว่างที่มุ่งไปยังที่นั่งนั้นความสงสัยของผมก็คลี่คลาย

ที่นั่งแบบเคาน์เตอร์ เป็นที่นั่งประมาณนั้นซึ่งมักจะเห็นบ่อยๆในบาร์

เพราะแบบนั้นมันสงบใจไม่ได้ฮานะซังคงจะเอาใจใส่ความรู้สึกล่ะมั้งนะ?

「ยังไงก็เถอะรูปร่างน่ารักจังนะคะ น้องสาวหรือคะ?」

พนักงานถามขึ้นมาอย่างนั้น

หือ? รูปร่างน่ารัก?

「อ๊ะ」

「อ๊ะ」

ทำลงไปจนได้

ผมมาทั้งๆที่ใส่ชุดฮูดแมว

「ปะ ประมาณนั้นละค่ะ น่ารักสินะคะ?」

「เหมาะมากเลยนะคะ」

พนักงานพูดแบบนั้นพร้อมกับมองมาที่ผม

「ขะ ขอบคุณฮะ……」

นะ น่าอายสุดๆ…!

「แล้วก็เมนูอยู่ทางนี้ค่ะ ถ้าตัดสินใจได้แล้วกรุณาเรียกโดยการกดปุ่มทางนี้นะคะ」

「ขอบคุณมากค่ะ」

「ขะ ขอบคุณ มากฮะ…」

พนักงานเดินไปยังที่อื่นทั้งๆแบบนั้น

「อุ…ลืมไปสนิทเลย…」

「มะ ไม่ต้องคิดมาก?」

「ช่วยบอกกันหน่อยสิครับบบ…」

「ไม่หรอก ก็คิดว่าชอบรูปลักษณ์แบบนั้นซะอีก」

「มันก็ต้องคิดว่าน่าอายต่อหน้าคนหมู่มากอยู่แล้วไม่ใช่เหรอครับบ…」

ผมพูดแบบนั้นเหมือนกับล้อเล่นนิดหน่อย

「อุก(นะ น่ารัก…)」

「จะ จริงสิ ยูกิคุงจะกินอะไรล่ะ?」

「อ๊ะ หอยนางรมทอด…」

「หะ! หอยนางรมทอดที่นี่อร่อยสุดๆเลยนะ!」

「ถ้าอย่างนั้นขอหอยนางรมทอดแล้วกันครับ…」

「อืมๆ ฉันเองก็เอาแบบนั้นด้วยแล้วกัน!」

จากนั้นฮานะซังก็กดปุ่มเรียกพนักงานแล้วสั่งหอยนางรมทอด

หอยนางรมทอดที่ปรุงเสร็จแล้ว แต่ละตัวมีขนาดใหญ่มาก และเนื้อแน่นสุดๆ

ยิ่งไปกว่านั้นยังสัมผัสความครีมมี่ของหอยนางรมได้ด้วย อร่อยกำลังดี

สถานที่ค่อนข้างใกล้ อยากมาอีกจังเลยนา

พวกผมหลังจากเช็คบิลแล้ว แทนที่จะแยกย้ายกันเพียงเท่านี้ฮานะซังก็เสนอขึ้นมาหนึ่งเรื่อง

「ที่จริงแล้วมีสำนักงานใหญ่ของอิมานันจิอยู่ใกล้ๆนี้ จะลองไปดูที่วางคอมพิวเตอร์นี้สักหน่อยไหม?」

「เอ๊ะ? ได้เหรอครับ?」

「อาจจะ ไม่เป็นไร แต่ถ้าไม่ได้ก็ขอโทษด้วยนะ」

「ไม่เป็นไรหรอกครับ! บ้านผมอยู่ค่อนข้างใกล้จากตรงนี้ด้วยสิ!」

「ถ้างั้นลองไปกันไหม มันอยู่ระหว่างทางไปสถานีแต่ถ้าไม่ได้ก็คงต้องแยกย้ายล่ะมั้ง?」

「ตอนนั้นก็ส่วนตอนนั้นละนะครับ!」

「ถ้างั้น ออกเดินทาง!」

「ครับ!」

และแล้วพวกผมก็เริ่มมุ่งหน้าไปยังสำนักงานเขตของอิมานันจิ

โดยที่ผมลืมไปว่าตอนนี้ยังคงสวมชุดฮูดแมวอยู่

———————————————-

-จะรับช่วงต่อจนกว่าคนแปลเดิมจะกลับมานะฮะ แต่คงไม่ได้ลงถี่มากจะลงขั้นต่ำอาทิตย์ละตอนแล้วกันนะฮะถ้าว่างก็อาจจะเยอะกว่านั้น