เพราะอกหักผมเลยตัดสินใจจะเป็น Vtuber แต่ทำไมผมถึงเป็นที่นิยมในหมู่พี่สาวกันหละ - ตอนที่ 73 การถ่ายทำเสร็จเรียบร้อย!

73. การถ่ายทำเสร็จเรียบร้อย!

วันนี้เป็นการถ่ายทำวันสุดท้าย

ผมที่ตื่นขึ้นมาในตอนเช้ารู้สึกได้ว่าอาการปวดต้นขาค่อยยังชั่วขึ้นเพียงเล็กน้อย

จะบอกว่าอาจจะคุ้นชินกับมันแล้วก็เป็นไปได้มาก

ทานยาแก้ปวดและอุ่นร่างกายในอ่างน้ำเหมือนกับเมื่อวาน

หลังขึ้นจากอ่างน้ำแล้วก็ยังมีเวลาอยู่ดังนั้นเลยดูยอดวิวและจำนวนผู้ติดตามใหม่ในวิดีโอของช่องตัวเองในขณะที่เปิดทีวีค้างไว้

สิ่งที่เห็นทุกวันอาจจะรู้สึกได้ว่าขาดอะไรบางอย่างเพราะงั้นเลยพยายามตรวจสอบเป็นครั้งคราว

「เอ๊ะ?」

ดูเหมือนว่าจะเกิดกระแสฮือฮาอย่างมากจากคลิปเหตุการณ์และคลิปตัดต่อในตอนที่คอลแลปกับฮานะซัง สมาชิกในช่องของผมมีจำนวนทะลุ100,000คนไปแล้ว

เพราะในฐานะVtuberส่วนบุคคลมันค่อนข้างเร็วตัวผมเลยยังยอมรับผลลัพธ์นี้ไม่ได้

「เอ๊ะ…อะไรกันนี่มันสุดยอด…」

จะตกใจจนถึงขนาดคลังคำศัพท์ปลิวหายไปมันก็ช่วยไม่ได้หรอกนะ

ตอนนี้ถ้าทวิตคำขอบคุณกับแจ้งไลฟ์ฉลองครบรอบในพิโยตเตอร์ละก็สิ่งนี้เองก็คงจะถูกเผยแพร่ออกไปในทันทีเช่นกัน

ผู้ติดตามกับสมาชิก100,000คนไม่ได้มีไว้แค่แสดงเฉยๆ

「ผมมาถึงจุดนี้แล้วเนี่ยนะ…」

คาโอรุซังกับยูระซังที่คอยช่วยเหลือผม นอกจากนี้ก็ฮานะซังกับทุกคนในGloryCute ยูโตะและเหล่าเด็กผู้หญิงเพื่อนร่วมชั้น ครอบครัวของผม แล้วก็ทุกคนที่ดูไลฟ์กับวิดีโอและคอยสนับสนุนผมภายในอกอันเต็มไปด้วยความรู้สึกขอบคุณต่อพวกเขา

ด้วยเรื่องนั้นจึงเริ่มมีแรงใจที่จะทำมากขึ้น น่าจะได้เวลาที่อิโตซังจะมารับแล้วดังนั้นจึงรีบเตรียมตัวให้เสร็จแล้วออกไปข้างนอก

ถึงจะยังร้อนและเจ็บอยู่ก็เถอะคงเป็นเพราะผมออกไปข้างนอกตรงเวลาล่ะมั้งอิโตซังจึงมาถึงพอดีดังนั้นเลยขึ้นรถทันที

「อรุณสวัสดิ์ ยูกิคุง!」

「อิโตซังอรุณสวัสดิ์ครับ!」

「วันนี้วันสุดท้ายแล้วมาพยายามกันเถอะเนอะ!」

「ครับ!」

และพอมาถึงที่สตูดิโออิโซซังก็ช่วยเมคอัพให้

「ยูกิคุง วันนี้น่ะนะเพราะบอกมาว่าให้แต่งหน้าแบบธรรมชาติเลยจะเมคอัพแบบค่อนข้างธรรมชาติหน่อยนะ」

「แต่งหน้าแบบธรรมชาติเหรอครับ?」

「ใช่จ้ะ จนถึงตอนนี้แต่งหน้าได้ดีแล้ว! ถึงจะเข้าใจว่าเป็นอย่างนั้นแต่ว่าเพราะวันนี้ถูกขอให้เมคอัพให้เป็นธรรมชาติเลยจะแต่งแบบธรรมชาติน่ะ!」

「เข้าใจแล้วครับ! ต้องทำให้มันเข้ากับชุดจริงๆสินะครับ?」

「ที่จริงแล้วเมื่อวานกับวันก่อนมีธีมของมันอยู่น่ะ」

「ธีมเหรอครับ?」

「ใช่จ้ะ ก่อนอื่นก็อันแรกสินะ เป็นชุดเซตน่ารักสำหรับออกไปข้างนอก สามารถปรับเปลี่ยนโดยเปิดกระดุมเสื้อโค้ทตามอุณหภูมิได้น่ะ」

「อย่างนี้นี่เอง ชุดในวันแรกก็น่ารักจริงๆครับ」

「นั่นสินะ! ฉันเองตอนที่แสดงภาพให้ดูก็คิดขึ้นมาว่าถ้าได้มาก็คงดีน้าเลยละ! และก็ต่อไปวันที่2 นี่คือชุดเซตตามกระแสมากกว่าจะบอกว่าน่ารักเป็นหลัก」

「กระแสเหรอครับ?」

「ใช่! ดูเหมือนว่าสเกิร์ตสีส้มจะเป็นกระแสในปีนี้น่ะ ถ้ากำลังอยู่ในกระแสนั้นก็สามารถรับมือได้ละ! นอกจากจะทำให้เป็นที่สนใจด้วยเรื่องนั้นแล้วยังทำให้รู้ว่ามีชุดที่เข้ากับสิ่งนั้นอยู่ด้วยนะ นั่นคือคอนเซ็ปของวันที่2」

「อย่างนี้นี่เอง คิดมาดีแล้วสินะครับ…」

「ก็นะนั่นคืองานของพวกเรานี่นา」

「ถ้าอย่างนั้นงานของผมในครั้งนี้ก็คือการถ่ายรูป วันนี้เองก็จะพยายามครับ!」

「อื้ม! คอยเชียร์อยู่นะ!」

「ครับ! จะพยายามครับ!」

และพอเมคอัพเสร็จแล้วหลังจากนั้นผมก็ย้ายไปที่ห้องเปลี่ยนชุด

「ยูกิคุง อรุณสวัสดิ์ 」

「คาโตซังอรุณสวัสดิ์ครับ!」

วันนี้เองก็เริ่มจากการทักทายและส่งชุดให้อีกเช่นเคย

「วันนี้แค่ใส่ตัวนั้นเพราะงั้นน่าจะค่อนข้างสบายนะ」

「อะเร๊ะ? นี่มัน…」

ชุดนี้มัน เหมือนเคยเห็นจากที่ไหน…

「ถึงจะเป็นของที่ยูกิคุงเคยสวมไปงานคอมิเก็ตก่อนหน้านี้แต่มันเป็นของใหม่นะ」

「อย่างงั้นสินะครับ!?」

ใช่แล้ว นี่คือชุดฮู้ดแมว!

「อะ อิมเมจกับชุดจนถึงเมื่อวานมันไม่ต่างกันเกินไปหน่อยเหรอครับ?」

「อืม เพราะครั้งนี้คือชุดที่สามารถใส่ในบ้านได้น่ะ ออกข้างนอกได้ด้วย เหนือสิ่งอื่นใดเพราะมันน่ารักน่ะ」

「มันก็น่ารักจริงๆละครับ…อ๊ะมีหางด้วย น่ารัก…」

「ใช่ไหมล่ะ? แต่ว่าเพราะหางการซักก็เลยลำบากแต่ถ้าถอดออกได้ก็ไม่มีปัญหาแล้วละ」

「สุดยอดเกินไปแล้วนะครับ!?」

「ถูกพวกคนที่ทำเสื้อผ้าโกรธใหญ่เลยละ! ฮะฮะฮะ!」

「เอ๋…แบบนี้มันก็จริง…การทำน่าจะลำบากนะเนี่ย…」

「เพราะทำแบบสั่งทำเป็นตัวๆก็เลยดูเหมือนจะพอทำให้ออกมาโอเคได้อยู่น่ะ」

「ดูท่าจะส่งผลต่อราคาค่อนข้างมากสินะครับ…」

「อืม เกินหมื่นเลยละ」

「ฮิเอ๋…」

「แพงสินะ ถ้าอย่างนั้นก็ควรช่วยใส่ให้ดีนะ」

「คะ ครับ!」

จากนั้นพอลองใส่ดูสิ่งนี้ก็น่ารักขึ้นไปอีก

ชุดฮู้ดแมวขาวเข้ากับอิมเมจของผมในฐานะชิราฮิเมะ ยูกะเป็นอย่างดี หูและหางเองก็ให้ความรู้สึกดีและนุ่มฟูเมื่อสัมผัส

ถ้าไม่มีหางละก็จะใช้แบบปกติก็ได้สิน้า…

ผมที่ใส่ฮู้ดเสร็จแล้วก็ออกจากห้องขนาดเล็กและให้คาโตซังช่วยดู

「เป็นยังไงครับ?」

「อื้ม! เหมาะมากเลยละ!」

「ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้วครับ!」

「เยี่ยม ถ้างั้นก็รีบไปถ่ายทำกันเลย」

「ครับ!」

และผมก็เข้ามายังสตูดิโอสำหรับถ่ายทำซีนเดียวกันกับ2วันก่อน

「อรุณสวัสดิ์ฮะ!」

「ยูกะจังอรุณสวัสดิ์ วันนี้เองก็เป็นแบบตัวจริงเหรอ?」

「ถึงจะน่าอาย…ยังปวดกล้ามเนื้ออยู่เลย…」

「แน่นอนทำท่านั่งเด็กผู้หญิงได้สมบูรณ์แบบขนาดนั้นเลยนี่นา ถ้าเป็นฉันทำท่าโพสนั่นไม่ได้หรอก」

「แต่ว่ามันค่อนข้างปวดเลยนะฮะ?」

「ถ้าอย่างนั้นก็ต้องรีบถ่ายทำให้เสร็จเร็วๆสินะ มาพยายามไปด้วยกันเถอะ」

「ฮะ!」

หลังจากนั้นเพราะคุ้นชินแล้วเลยจดจำท่าโพสได้อย่างสมบูรณ์ และทำออกมาได้โอเคในทันที

ทว่าพอนั่งท่าเด็กผู้หญิงมันก็ปวดขึ้นมาดังนั้นเลยพยายามอดทนไว้ละ

——

「ครับเท่านี้การถ่ายทำก็เสร็จเรียบร้อยแล้ว! เหนื่อยหน่อยนะ! (อย่างที่คิดมีแค่ท่านั่งเด็กผู้หญิงที่ดูเซ็กซี่…คงเพราะอดกลั้นความเจ็บไว้ไม่ผิดแน่ล่ะมั้ง?)

「เหนื่อยหน่อยนะฮะ!」

「ด้านวิดีโอทางบริษัทของเราจะตัดต่อและส่งข้อมูลวิดีโอให้เพราะงั้นถ้าได้รับข้อมูลแล้วด้านการอัพโหลดลงYotubeก็ขอฝากด้วยนะ」

「ฮะ!」

จากนั้นหลังจากที่ผมออกจากสตูดิโอ ก็กลับไปที่ห้องที่อิโตซังอยู่

「เหนื่อยหน่อยนะ ยูกิคุง」

「อิโตซัง เหนื่อยหน่อยนะครับ!」

「ในที่สุดก็ถ่ายทำเสร็จแล้ว การถ่ายทำเป็นยังไงบ้าง?」

「ถึงจะเคยถ่ายรูปมาก่อน แต่วิดีโอมันขยับได้เพราะงั้นจนกว่าจะออกมาโอเคเลยใช้เวลาเหนื่อยทั้งกายเหนื่อยทั้งใจเลยละครับ…」

「อา ก็อาจจะเป็นงั้นจริงๆละนะ ไม่ว่าอันไหนเวลาที่ใช้ควบคุมก็ไม่เปลี่ยนแต่ว่าการถ่ายทำมูฟวี่ที่มีการเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่องก็อาจจะเหนื่อยเนอะ」

「แต่ว่าก็เป็นประสบการณ์ที่ดีครับ!」

「งั้นเหรอ เป็นเรื่องที่ไม่ค่อยได้มีประสบการณ์บ่อยๆนี่นะ」

「ก็เป็นงั้นจริงๆนะครับ อย่างการที่ผมทำเรื่องแบบนี้ได้ถ้าบอกผมเมื่อ1ปีก่อนละก็คงไม่อยากจะเชื่อแน่นอนครับ」

「ก็จริง ฉันเองถ้าบอกว่ามีเด็กผู้ชายน่ารักเหมือนอย่างยูกิคุงกับตัวเองเมื่อ1ปีก่อนก็คงไม่อยากจะเชื่อเหมือนกันละนา…」

「อู…อย่างน่ารักเนี่ย…เรื่องนั้น…」

「น่ารักจริงๆแหละ!」

「ขะ ขอบคุณมากครับ…ตอนนี้จะไปลบเมคอัพออกครับ!」

「เพราะอายก็เลยน่ารักยังไงล่ะ」

และพอลบเมคอัพออกแล้วอิโตซังก็ช่วยมาลงผมที่บ้าน

และทันทีก่อนที่จะถึงบ้านอิโตซังก็

「ถึงจะไม่รู้ว่าโอกาสแบบนี้จะมีอีกไหมแต่ว่า ฉันจะคอยเชียร์ยูกิคุงนะ! ตั้งตารอวันที่จะได้ทำงานด้วยกันอีกครั้งเลยละ!」

พูดแบบนั้นกับผม

ช่วยสอนเรื่องอะไรหลายๆให้ผมที่ไม่รู้ซ้ายรู้ขวา

จะขอบคุณเท่าไหร่ก็ไม่พอนะเนี่ย

「ครับ! ผมเองถ้าได้ร่วมงานกันอีกครั้งก็จะดีใจมากครับ!」

ผมพูดแบบนั้นจากก้นบึ้งของหัวใจ

「ถ้าอย่างนั้นยูกิคุงขอบคุณสำหรับความเหนื่อยยาก!」

「ครับ! อิโตซังเองก็ขอบคุณที่มารับส่งในช่วง3วันเช่นกันครับ!」

และแล้วรถก็จอดที่บ้านของผม งานในช่วงเวลา3วันของผมได้สิ้นสุดลงแล้ว