เพราะเป็นเทพมังกรเลยไม่มีระบบพิเศษเหมือนเขาอ่ะ! - ตอนที่ 86 เควสของหอคอย

บทที่ 86 – เควสของหอคอย

มิวยกมือขึ้น คลื่นพลังงานบางอย่างถูกปล่อยออกมาพุ่งเข้าใส่ร่างของคุโระก่อนที่มันจะถูกลบหายออกไปไม่เหลือแม้แต่เลือดเพียงหยดเดียว

ความโกรธที่อยู่ภายในอกของมิวยังไม่ได้ลดลงเลย.. แม้จะฆ่าต้นเหตุของปัญหาไปแล้วมันก็ไม่ได้ช่วยให้เธอรู้สึกดีขึ้นแต่อย่างใด

ทว่าถึงแบบนั้นเรื่องก็ยังไม่จบ มิวเดินไปทิศทางที่แอเรียนอยู่.. เหมือนกับว่าความโกรธนี้ยังต้องระบายออกไป

เมื่อเดินมาหยุดอยู่ต่อหน้าแอเรียน แอเรียนเองก็ค่อยๆ เงยหน้ามองมิวที่ยืนอยู่ตรงหน้าตัวเองเพราะแผลที่หน้าอกจากการโจมตีของผู้กล้าเอริเนีย

มิวยังไม่ทันได้พูดอะไร เทรต้าก็รีบเข้ามาขวางเอาไว้ก่อน ถึงเธอจะไม่ได้ชอบแอเรียน เอาเข้าจริงอยู่ในค่ายที่ไม่ชอบด้วยซ้ำ

แต่ถ้าหากถามว่าเป็นความเกลียดชังแตกหักหรือไม่.. คำตอบนั่นไม่ใช่อยู่แล้ว อย่างไรเสียเขาก็เป็นอาจารย์ไม่ได้ความของเธอ

นอกจากนี้เธอรู้ดีว่าอะไรคือสิ่งที่ทำให้แอเรียนร้อนรนขนาดนั้น ทั้งเรื่องของเธอ ทั้งเรื่องของดวงดาว

ดังนั้นแม้เธอจะยอมรับเรื่องการที่แอเรียนควรโดนลงโทษ ที่ทำอะไรโดยพลการ. แต่หากเขาจะตายละก็เธอคงยอมรับไม่ได้

ไม่ต้องพูดถึงเมื่ออยู่ต่อหน้ามิวที่อยู่ในภาวะโกรธสุดขีดตอนนี้ แอเรียนไม่มีทางรอดแน่ๆ หากมิวต้องการจะฆ่า

เทรต้าไม่อยากให้เป็นแบบนั้น

“เดี๋ยวก่อนมิว ขอร้องล่ะ.. อย่าฆ่าแอเรียนเลยนะ เขาทำเรื่องไม่ดีก็จริง แต่ว่าเขาไม่ใช่คนชั่วหรอกนะ เพราะงั้นขอร้องล่ะ”

“องค์หญิงหนีไป”

แอเรียนรีบพูดขึ้น พยายามจะจับขาของเทรต้าและผลักเธอออก แต่เพราะบาดแผลจากดาบของผู้กล้าเอริเนียที่ไม่สามารถรักษาได้

เพียงแค่ขยับนิดหน่อย เลือดก็ไหลทะลักออกมาจากบาดแผล หน้าเขามืดสลัวลงยิ่งกว่าเดิม ดวงตาของมิวจ้องไปที่แอเรียน

เธอไม่สนใจคำพูดของเทรต้า.. ยกดาบในมือขึ้น เหมือนกับกำลังจะฟันทั้งคู่ไปพร้อมกัน.. ทว่า…

“นายท่าน… พอแค่นี้ก่อนดีไหม?”

ไหล่ของมิวก็ถูกมือของผู้กล้าเอริเนียจับเอาไว้พร้อมกับเสียงพูดที่เหมือนจะบอกให้มิวใจเย็นลงหน่อย

การกระทำของมิวหยุดชะงักลงพร้อมกับหันหน้าไปมองผู้กล้าเอริเนียที่ยืนอยู่ด้านหลังตัวเอง ทั้งคู่มองหน้ากัน

“ขืนมากกว่านี้จริงๆ นายท่านจะไม่ใช่นายท่านอีกต่อไปแล้วนะ”

มิวนิ่งเงียบ บรรยากาศของผู้กล้าเอริเนียและมิวดูแปลกประหลาดอย่างถึงที่สุด ราวกับทั้งคู่สามารถต่อสู้กันได้ทุกเมื่อ

ทว่าคนที่เริ่มการเคลื่อนไหวก่อนก็ยังเป็นมิว มิวที่มองหน้าผู้กล้าเอริเนียก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ

“นี่เธอพูดเรื่องอะไรของเธอเนี่ย เพราะเธอฟันมันจนเกือบตายฉันถึงจะรักษาให้อยู่นี่ไง”

มิวเหวี่ยงดาบลงผ่านร่างของเทรต้าราวกับเธอไม่ได้อยู่ตรงนั้น ตัดใส่ร่างของแอเรียนและในชั่วพริบตาต่อมาบาดแผลในตัวของมันก็หายสนิท

ไม่ใช่แค่นั้น มิวเดินไปฟันดาบใส่คนอื่นๆ ที่สภาพดูไม่ได้กันเรียงตัว เพื่อช่วยพวกเขาฟื้นฟูกลับมา ภายใต้ความตกตะลึงของทุกคน

ทำให้ทุกคนแม้แต่ผู้กล้าเอริเนียยังตกตะลึง.. เมื่อกี้คนคนนี้ยังเงโกรธเลือดขึ้นหน้าอยู่เลย แล้วไอ้ท่าทางที่เหมือนกับแม่พระที่เยียวยาทุกคนนั่นมันคืออะไร

ผู้กล้าเอริเนียรีบเดินไปหามิวพร้อมกับจับหน้าผากของเธอ

“นายท่านเป็นอะไรหรือเปล่า ป่วยเป็นโรคสองบุคลิกเหรอ ฉันรู้ว่ามาว่ามันเป็นโรคที่ร้ายแรงมากเลยนะ เดี๋ยวช่วยรักษาให้นะ”

“……..”

“นั่นไงว่าแล้ว พูดไม่ออกแบบนี้แสดงว่าฉันเดาถูกสินะ เธอเป็นใคร คืนนายท่านฉันมาเดี๋ยวนี้นะ”

“เธอเนี่ยนะ ฉันชักไม่แน่ใจแล้วว่าความรู้สึกที่เธอมีต่อฉันคือความเคารพหรือเป็นความไม่ชอบขี้หน้ากันแน่ ได้จังหวะเมื่อไหร่ก็แทบจะกวนฉันตลอดเลย”

“ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ คราวนี้ฉันเป็นห่วงนายท่านจริงๆ นะคะ”

ผู้กล้าเอริเนียกล่าวด้วยความสัตย์จริง มิวก็ส่ายหน้าพร้อมกับยิ้มด้วยรอยยิ้มที่มีความเศร้าโศกเสียใจปนมาด้วยเล็กน้อย

“ไม่ต้องห่วงฉันหรอก.. ฉันเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ ต้องควบคุมอารมณ์ตัวเองได้อยู่แล้ว ฉันไม่เอาความโกรธไปลงกับคนอื่นหรอก”

“แหม นายท่านถึงจะพูดงั้นหลังจากบีบหัวคนแตกคามือเพราะความโกรธนี่มันก็…”

“…….”

มิวปวดหัวกับผู้กล้าเอริเนีย ถึงหล่อนจะแซวตลกด้วยมุกหน้าตายมันก็ไม่ช่วยให้มันกลายเป็นมุกตลกขายขำได้จริงๆ หรอก

แต่มิวก็พอเข้าใจว่าผู้กล้าเอริเนียกำลังพยายามเข้าใจเธอ เพราะกลัวเธอจะเก็บกดความรู้สึกเอาไว้รอวันระเบิด

แต่มันไม่ใช่แบบนั้นหรอก.. ผู้ใหญ่มันก็แบบนี้แหละ ถึงจะโกรธ ถึงจะเกลียดแต่บางครั้งก็ไม่จำเป็นต้องแสดงมันออกมา

ไม่สิ ห้ามแสดงมันออกมาโดยเด็ดขาด ควบคุมตัวเองไม่ได้มีแต่จะทำให้ทุกอย่างพังเท่านั้น หลังจากมิวรักษาทุกคนเสร็จมิวก็หันไปหาเทรต้าและแอเรียน

“เจ้าผู้ชายตรงนั้น แลกกับการที่ฉันช่วยฟื้นฟูให้กับทุกคน.. ช่วยเลิกยุ่งกับฉันจะได้ไหม?”

มิวพูดขึ้น แน่นอนว่าแอเรียนที่ได้ยินแบบนั้นก็ได้แต่เงยหน้ามองมิวอีกครั้ง.. ราวกับกำลังจะถามว่านี่หล่อนพูดอะไรของหล่อน

พูดตามตรงต่อให้อยากจะกำจัดมิว แอเรียน.. ดาวของเขาก็ไม่มีความสามารถแบบนั้นแล้วในตอนนี้ ต่อให้ไอออนสามารถคำนวณเรื่องของมิวและหาวิธีเอาชนะมิวได้

แต่พวกเขาก็ไม่มีความสามารถมากพอที่จะทำมันให้สำเร็จก็จริง.. ดังนั้นคนที่ควรร้องขอว่าไม่ให้ยุ่งด้วยควรเป็นพวกเขามากกว่า

เพราะคนที่เริ่มก่อนก็คือพวกเขาตลอดมา.. และต่อให้ขอร้องอีกฝ่ายคงไม่ยอมยกโทษให้ด้วยซ้ำ นั่นคือความคิดของแอเรียนในตอนแรก

แต่พอคำพูดของมิวดังขึ้นจึงไม่เพียงสร้างความงุนงงให้แก่เขาเท่านั้น ยังสร้างความสับสนว่าอีกฝ่ายวางแผนอะไรไว้ด้วย

แต่เทรต้านั้นถึงกับก้มหัวขอบคุณมิวแทบจะทันทีว่า

“ขอบคุณมากมิว”

“อย่ามาก้มหัวให้กันแบบนี้สิ ยังไงพวกเราก็เป็นเพื่อนกันถูกไหม?”

“อืม…”

เทรต้าที่ได้ยินคำนั้นน้ำของเธอเหมือนจะคลอเบ้าอย่างช่วยไม่ได้ เธอไม่คิดว่ามิวจะมองว่าเธอเป็นเพื่อนด้วยเหมือนกัน

อันที่จริงสำหรับมิวแล้วเทรต้าที่อยู่ด้วยกันมาเป็นเวลาหลายชั่วโมงก็พอจะทำให้เธอเข้าใจเทรต้าอยู่บ้างนิดหน่อย

นอกจากนี้เพราะความช่วยเหลือของเทรต้าหลายครั้งมันทำให้เธอสามารถเจอกับเอริเนียได้ไวขึ้น.. ถึงสุดท้ายลูกน้องของเธอจะมาพยายามลักพาตัวเอริเนียก็เถอะ

“ส่วนคนอื่นๆ…”

มิวหันไปมองเห็นเอวานเธอก็สะดุ้งขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้.. เอวานน่าจะเป็นคนธรรมดาในโลกด้านนอก.. จริงอยู่ที่เทรต้าและพวกแอเรียนเป็นคนของโลกนี้

แต่คนตรงหน้าที่มิวไม่รู้ชื่อเป็นคนในโลกด้านนอก รู้เรื่องกฎหมายทุกอย่าง.. ถึงจะไม่เข้าใจว่าคนธรรมดาที่ไม่มีเนมมาอยู่ในชั้นสามหอคอยได้ไง

แต่หากเรื่องที่เธอฆ่าคนหลุดออกไป เธอก็เป็นฆาตกรน่ะสิ

มิวรู้สึกกังวลอย่างช่วยไม่ได้ แต่ทว่าเอวานจู่ๆ ก็ยกมือถือขึ้นมาและสัตว์ประหลาดตัวสีแดงที่เป็นภาพในหน้าจอโทรศัพท์ก็พูดขึ้น

“ฉันรู้เรื่องที่เธอกังวล แต่ไม่ต้องห่วงยัยเอลิซาเบธนี่จะไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกใครแน่ๆ ฉันขอรับประกัน”

“ห้ะ..?”

“ห้ะ?”

ทั้งมิวและเอวานต่างก็อุทานห้ะ ออกมาแทบจะพร้อมกันเอวานก็อยากจะถามว่าหมายถึงเรื่องอะไร มิวก็อยากจะรู้ว่ามันอ่านความคิดของเธอได้อย่างไร

ทว่าโชคชะตาเหมือนยังไม่อยากให้มิวหยุดพักแต่อย่างใด จู่ๆ หน้าต่างแจ้งเควสก็เด้งขึ้นมาหามิวพร้อมกับเตือนมิวว่า

“เวลาเควสเหลือเพียงแค่สามนาที”

“ห๊า..?”

มิวถึงกับสะดุ้งยิ่งกว่าอะไร เพราะเวลาเหมือนจะหมดแล้วในการตีสนิทและล้วงความลับของเทรต้า

ไม่สิ มันไม่ควรจะเร็วแบบนี้สิ.. ก่อนหน้านี้เธอยังจำได้อยู่เลยว่ามันเหลือหลายชั่วโมงอยู่จะมาเหลือสามนาทีได้ยังไ—

“อ้ะ.. หรือว่าเป็นตอนนั้น”

ตอนที่เธอเข้าไปใกล้หลุมดำ.. ต่อให้เวลาจักรวาลจำลองจะไหลใกล้เคียงกับโลกจริงเพราะการสื่อสารของมิวและผู้กล้าเอริเนีย

แต่ทว่าใกล้หลุมดำ เวลาที่ไหลช้าลงก็ยังมีผลอยู่แน่นอน อาจจะเพราะมิวสู้กับร่างคัดลอกของตัวเองจนไม่ได้ตระหนักเวลาเหมือนกันว่า

มันผ่านไปหลายชั่วโมง.. สีหน้าของมิวแทบซีดลง

เพราะมัวแต่กังวลเรื่องของเอริเนีย เธอก็ดันลืมนึกไปว่าหอคอยอาจจะมีบทลงโทษที่โหดร้ายกว่าที่เธอจินตนาการจะรออยู่!

“ไม่มีทางเลือกแล้ว.. เทรต้าช่วยบอกเป้าหมายของเธอให้ฟังที.. ถือว่าเป็นคำขอร้องที่ฉันช่วยลูกน้องเธอทุกคนก็ได้”

ก่อนหน้านี้มิวรู้แล้วก็จริงว่าอีกฝ่ายตามหาคน แต่ไม่รู้ว่าตามหาใคร ที่ไหน อะไร ยังไงและเมื่อไหร่

ส่วนเรื่องที่คุยค้างไว้ของ Deus Ex-Machina มิวไม่มีเวลามาสนใจมันแล้ว!

“เอ้ะ..”

เทรต้าได้แต่เอียงคอด้วยความสงสัย