เฟิงหรูชิง องค์หญิงหมอเทวดา - ตอนที่ 461 จ่ายค่าตอบแทนเท่าไรก็ได้ทั้งนั้น (3)/ตอนที่ 462 จ่ายค่าตอบแทนเท่าไรก็ได้ทั้งนั้น (4)

ตอนที่ 461 จ่ายค่าตอบแทนเท่าไรก็ได้ทั้งนั้น (3)

มีแต่ญาติมิตรอยู่ด้วย คนรักพึ่งพากัน ต่อให้นางเป็นคนไร้ประโยชน์คนหนึ่ง ก็ยังมีความสุข…ยิ่งกว่าวันนี้

เฟิงหรูชิงในยามนี้ เลือกทางเดียวกับจักรพรรดิที่เก้า

ชิงหานหยิบผลไม้สีเขียวส่งให้เฟิงหรูชิง มองหน้านาง

เฟิงหรูชิงค่อยๆ ยื่นมือออกไป รับผลไม้สีเขียวในมือชิงหาน นางหมุนตัวเดินออกจากประตู ส่งเสียงร้องคำหนึ่ง ค่อยประตูเปิดออกไป

ไม่ไกลออกไป เฟิงเทียนอวี้และพวกถังจือกำลังรออยู่ พวกเขาไม่กล้าเข้าใกล้ประตูมาก เกรงว่าจะรบกวนเฟิงหรูชิง

“ถังจือ ท่านพ่อ ข้ามีเรื่องจะให้พวกเจ้าไปจัดการ”

สีหน้าเฟิงหรูชิงหนักใจอยู่บ้าง “ถังจือ ข้ามีตำรับยาอยู่กับข้า เจ้าออกจากเมืองเยว่ ไปหาคนของหอแห่งแรก เอาป้ายของข้าไป ในเวลาสามวันเจ้าให้พวกเขานำตัวยามา หากในสามวันไม่มีทางเอายามาได้ เจ้าไปรอข้าที่ตระกูลถัง”

ในเมื่อนางวางแผนเสี่ยงเพื่อน่าหลานเยียน แต่นางก็ไม่อาจเอาความหวังทั้งหมดไปไว้ที่ตัวเอง ต้องแยกกันกับถังจือเคลื่อนไหว

เพียงนางรู้สึกว่า ซื้อตัวยาเหล่านี้ได้ภายในสามวันเป็นเรื่องลำบากมาก จึงต้องใช้พลังของผลไม้เพื่อชิงความหวังสุดท้าย

“เสด็จพ่อ ท่านช่วยไปร้านยาในเมืองเยว่ ช่วยข้าซื้อต้นสมุนไพรเหล่านี้มา อีกอย่าง ก่อนหนานเสียนจากไปมอบขนนกไว้ให้ข้า เขาบอกว่าถ้าพบอันตราย ให้จุดขนนกนี้ขึ้นมา หากถึงเวลาถังอวี้พาคนมา ท่านก็จุดขนนกเสีย”

ในเมืองเยว่ไม่มีร้านขายยาวิเศษ นั่นเพราะตระกูลผู้มีอิทธิพลทั้งหลายซื้อกันเอง ไม่มีทางซื้อจากร้านขายยา ซ้ำยังมีตระกูลผู้ปลูกยาวิเศษให้เลือกซื้ออีกด้วย

แต่เพราะยาวิเศษหาได้ยาก ไม่ใช่ว่าจะใช้รักษาโรคทุกชนิด ใช่แล้ว ในเมืองเฉิงมีร้านยาทั่วไป…

รอเฟิงหรูชิงซื้อยากลับมาได้ เฟิงเทียนอวี้รับขนนกก่อนจะออกไป

เทียบกับยาวิเศษแล้ว ตัวยาสมุนไพรหาซื้อได้ง่ายกว่ามาก ระยะเวลาเพียงครึ่งก้านธูป เฟิงเทียนอวี้ก็หายาที่เฟิงหรูชิงต้องการทุกอย่างมาจนครบ

เฟิงหรูชิงรับตัวยาไป ค่อยเดินกลับเข้าห้องปิดประตู

กลับเข้าห้องมาแล้ว นางเห็นฝูเฉินและชิงหานวางมือบนร่างน่าหลานเยียน

แสงสีเขียวอ่อนๆ ล้อมน่าหลานเยียนไว้

ภายใต้แสงสีเขียว ลมหายใจของน่าหลานสงบขึ้นมาก

เฟิงหรูชิงมองพวกเขา ไม่ชักช้า เดินเข้าไปในทันที

…

ในมิติเวลาเป็นพื้นที่โล่งกว้าง

อากาศภายในสะอาดบริสุทธิ์

เฟิงหรูชิงกัดผลไม้ รสชาติขมปร่าอยู่ในปาก

นางมุ่นคิ้ว กลืนผลไม้ที่เหลืออยู่ในปากลงคอ

ปัง!

พลังแรงรุนแรงไหลทะลักออกมา เวลานี้เฟิงหรูชิงได้รับรู้ถึงพลังนับไม่ถ้วน

ถึงแม้ว่าพละกำลังจะมีเพียงชั่วคราวก็ตาม!

หลังจากทะลวงระดับเสวียนอู่ นางนำยาฝังลงในพื้นดิน มือวางเบาๆ บนพื้นดิน เคลื่อนปราณออกจากฝ่ามือแผ่พุ่งลงไปในดิน

ที่ผ่านมา เฟิงหรูชิงเพาะยาวิเศษล้วนทำตามตำราอย่างเคร่งครัด เพียงใช้พลังเล็กน้อยเพาะเลี้ยงทุกๆ วันเท่านั้น

สำหรับยาวิเศษแล้ว เร่งการเจริญเติบโต ไม่มีประโยชน์อะไรเลย

ไม่เพียงแค่ทำให้คุณภาพยาลดลงเท่านั้น ซ้ำยังทำให้ยาวิเศษดูดซับสิ่งแปลกปลอมมากเกินไป ไม่บริสุทธิ์อีก

แต่ตอนนี้ไม่มีเวลาแล้ว!

ต่อให้ต้องเร่งการเติบโต แต่ก็ต้องทำให้ยาวิเศษรีบเติบโตโดยเร็ว!

พลังในร่างกายเฟิงหรูชิงเคลื่อนไหวเสมือนสายน้ำไหลบ่าอย่างรวดเร็ว จุดตานเถียนว่างเปล่าในไม่ช้า

เคราะห์ดีที่นางเตรียมยาวิเศษฟื้นฟูพลังไว้ ดังนั้นพลังในจุดตานเถียนใช้ไปมากพอแล้ว นางล้วงเมล็ดลักษณะคล้ายผลองุ่นออกมา กัดลงไปคำหนึ่ง

………………

ตอนที่ 462 จ่ายค่าตอบแทนเท่าไรก็ได้ทั้งนั้น (4)

เวลาผ่านไปวินาทีแล้ววินาทีเล่า

ยาวิเศษที่ปกติต้องใช้เวลาครึ่งวันจึงงอกออกมา ภายใต้การเร่งรัดของเฟิงหรูชิงก็ค่อยๆ แตกยอดต้นอ่อนออกมาได้

ใบหน้าหญิงสาวไร้ซึ่งความยินดีใด กลับยิ่งหนักใจขึ้น

“เวลาด้านนอกน่าจะผ่านไปครึ่งวันแล้ว ข้าต้องใช้พลังมากมายถึงขั้นถึงทำให้แตกยอดอ่อนได้ กว่าต้นงอกออกมา เวลาหนึ่งวันคงจะไม่พอ…”

เฟิงหรูชิงดวงตาหม่นลง เหนื่อยเย็นเยียบผุดพรายมาจากหน้าผาก นางกัดฟันหยิบเมล็ดองุ่นกลืนลงท้องไปอีกครั้ง

รอจนพลังฟื้นฟูมาจนพอได้แล้ว นางก็โคจรพลังในจุดตันเถียนอีกครั้งทันที ส่งพลังจากฝ่ามือลงไปที่สมุนไพร…

นางทำซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ไม่ยอมหยุดพัก

…

เมืองเยว่

ในโรงเตี๊ยม ถังอวี้ตบโต๊ะแรงๆ จนหักออกเป็นสองส่วน

เหวินเฟิงนั่งอยู่ข้างนาง ไม่กล้าแม้กระทั่งระบายลมหายใจ เพราะเกรงว่าจะทำให้นางยิ่งระเบิดโทสะ

“เฟิงหรูชิงที่สมควรตาย! นางแย่ของของคนอื่นจนเคยตัวแล้ว! ถึงข้าจะชอบหนานเสียน เกลียดถังอิ่น แต่เมื่อก่อนอย่างดีถังอิ่นก็เป็นคู่หมั้นของหนานเสียน ทั้งๆ ที่นางสนิทกับถังอิ่นถังขนาดนั้น ก็ยังแย่งคู่หมั้นถังอิ่นเลยมิใช่หรือไง”

มาตอนนี้ยังมาแย่งหรงเยียนกับนางอีก!

มีแต่คนโง่อย่างถังอิ่นเท่านั้นที่ถูกแย่งคู่หมั้นไปแล้ว ยังเดินตามเฟิงหรูชิงไม่เลิก โง่เกินเยียวยา!

ยังดีที่…

ยังดีที่หรงเยียนมีชีวิตต่อไปไม่ได้แล้ว!

ขอเพียงหรงเยียนตายแล้ว ไม่มีทางเอ่ยปากอะไรได้ ก็ไม่มีใครช่วยล้างความผิดให้เฟิงหรูชิงได้

นางบอกว่าเฟิงหรูชิงทำร้ายท่านเจ้าบ้านจวนเฟิงอวิ๋น เฟิงหรูชิงก็คือคนน่ารังเกียจ!

ประกายเย็นเยียบวาบขึ้นมาในดวงตาถังอวี้ นางหัวเราะเย็นคำหนึ่ง “เหวินเฟิง นี่คือป้ายสั่งการที่ข้าเอามาเรือนผู้อาวุโสใหญ่ เจ้าอาศัยตำแหน่งศิษย์ของผู้อาวุโสใหญ่ สั่งให้คนในเมืองเยว่ฆ่าสองพ่อลูกเฟิงหรูชิงซะ!”

ถังอวี้เข้าใจดีว่าเหวินเฟิงเป็นแค่ผู้พิทักษ์เท่านั้น นางผู้เป็นคุณหนูใหญ่จวนเฟิงอวิ๋นได้รับความเคารพมาก แต่คนภายนอกใช่ว่าจะยอมรับฐานะนาง

มีแต่ใช้ชื่อของผู้อาวุโสใหญ่ ถึงทำให้คนในเมืองเยว่เชื่อฟังได้

เหวินเฟิงอ้าปากตาค้าง คุณหนูใหญ่ถึงกับขโมยป้ายคำสั่งผู้อาวุโสใหญ่ นางขโมยมาได้อย่างไรกัน

ไม่รู้เพราะอะไร เหวินเฟิงคิดว่าถังอวี้ขโมยป้ายคำสั่งมาได้ เพราะเหตุบังเอิญบางอย่าง

อย่างไรถังอวี้ก็เป็นคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง จะรู้จักขโมยของได้อย่างไรกัน คิดแล้วคงเป็นไปไม่ได้…

“ใช่ คุณหนูใหญ่” เหวินเฟิงรับคำสั่ง

ถังอวี้แววตาหนักอึ้ง “อีกอย่าง รอบๆ เมืองเยว่มีคนของจวนเฟิงอวิ๋นอยู่ เรียกมารวมตัวกันให้หมด!”

“รับทราบ!” เหวินเฟิงรับคำสั่งแล้วล่าถอยออกไป

ในห้องเหลือเพียงถังอวี้คนเดียว

แววตาถังอวี้เต็มไปด้วยความอำมหิต กำหมัดแน่น

“เฟิงหรูชิง ของของข้า ใครก็ไม่มีวันแย่งไปได้!”

ตอนนั้นมีถังอิ่นแย่งชิงกับนาง ตอนนี้ยังมีเฟิงหรูชิงอีกคน!

อะไรที่เป็นของนาง ไม่มีวันยกให้คนอื่นทั้งนั้น!

นางจะใช้กำลังของตัวเองแย่งชิงมา!

…

ในห้องเงียบสงบ

เสื้อผ้าเฟิงหรูชิงชุ่มเหงื่อ ใบหน้านางซีดขาว พื้นดินใต้ร่างเปียกชื้น

เหงื่อหยดลงจากหน้าผาก ร่วงลงสู่พื้น

สายตานางจับจดอยู่ที่ยาวิเศษ แววตาหนักแน่นและมั่นคง

พลังในตันเถียนค่อยๆ หายไปจนเกือบไม่หมด นางคิดหยิบองุ่นออกมา กลับพบว่าองุ่นม่วงถูกนางกินไปจนหมดแล้ว

“ยาวิเศษหมดแล้ว”

นั่นก็หมายความว่า หากนางใช้พลังจนหมดก็ไม่อาจหลอมยาออกมาได้อีกแล้ว

…………………..