เฟิงหรูชิง องค์หญิงหมอเทวดา - ตอนที่ 495 บาปกรรมของถังอวี้ (2)/ตอนที่ 496 บาปกรรมของถังอวี้ (3)

ตอนที่ 495 บาปกรรมของถังอวี้ (2)

“นี่เป็นเหตุผลที่ข้ามาคิดบัญชีกับคนสกุลถัง!”

“ข้าทนกับการที่เจ้าขังข้าไว้เป็นสิบปีได้ ข้าทนกับการที่พวกเจ้าทำร้ายข้าได้ แต่ลูกสาวคือชีวิตของข้า นางกับลูกชายข้าอยู่ในท้องข้ามาเป็นสิบเดือน เสี่ยงชีวิตจนได้คลอดออกมา!”

“ไม่ว่าคนสกุลถังทำอะไรกับข้าไว้ อย่างมากข้าก็ฆ่าพวกเจ้าเสีย แต่…ข้าจะไม่ยอมให้ปัญหาพวกนี้ทำให้ลูกสาวข้าต้องเดือดร้อนไปด้วย ทำให้นางต้องเป็นอันตราย!”

น่าหลานเยียนตัวสั่น

แม้วันนั้นเขากับถังอวี้จะกรอกพิษใส่ปากน่าหลานเยียน แต่นางก็หาได้จ้องมองเขาด้วยสายตาแบบนี้ไม่

ฟับ!

น่าหลานเยียนยกกระบี่ขึ้นอีกครั้ง เมื่อนางฟันลงไป ข้อมือของถังลั่วก็เลือดไหลพุ่งออกมา

เลือดของเขาไหลนองเต็มพื้น ทำให้ภาพในดวงตาของน่าหลานเยียนเต็มไปด้วยสีแดง

“สำหรับข้า ต่อให้ถลกหนังแล้วตัดแขนขาพวกเจ้าเป็นท่อนๆ ก็ยังไม่หายแค้น! ลูกสาวข้า เพื่อช่วยข้าถอนพิษ นางไม่กลัวแม้ลมปราณของตัวเองจะแตกซ่าน วันนี้ ข้าจะให้เจ้ากับถังอวี้ได้ลิ้มรสความเจ็บปวดของการที่ลมปราณแตกซ่านดูสักครั้ง!”

ใครที่ทำให้ลูกสาวของนางต้องเจ็บปวดแม้เพียงเล็กน้อย นางจะเอาคืนเป็นร้อยเท่า คนสกุลถังจะต้องโดนคิดบัญชีเป็นอันดับแรก!

ถังลั่วรู้เจ็บแปลบที่ข้อมืออีกข้างหนึ่งของเขา เลือดพุ่งออกมา พอเขาคิดจะยกมือขึ้นก็พบว่ามือไม้ไม่มีเรี่ยวแรง ไม่อาจยกมือขึ้นได้อีก

“อวี้เอ๋อร์ บอกข้ามา ว่ามันคือดอกจื่อยวนหรือดอกจื่อมู่กันแน่” ถังลั่วหันไปมองถังอวี้ แม้เขาจะรู้คำตอบอยู่แล้ว แต่ก็ไม่อยากเชื่อว่าลูกสาวของเขาจะโหดเหี้ยมได้ถึงเพียงนี้

กล้าคิดฆ่าหรงเยียน แถมยังโกหกเขาอีกด้วย!

นางเป็นหญิงที่เขารักที่สุดเชียวนะ เหตุใดถังอวี้ถึงทำได้ลงคอ

ถังอวี้แสยะยิ้ม “ถ้าเป็นดอกจื่อยวนแล้วจะทำไม นางเฟิงหรูชิงกลายเป็นอัมพาตทำอะไรไม่ได้แล้ว ฮ่าๆ !”

แม้จะฆ่าหรงเยียนไม่สำเร็จ แต่อย่างน้อยเฟิงหรูชิง…ก็ต้องอยู่อย่างทุกข์ทรมานไปตลอดชีวิต

แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว!

เดิมฉินเฉินตั้งใจจะไปหาเฟิงหรูชิง ใครจะรู้ว่าเมื่อเขาได้ยินคำพูดของถังอวี้ เขาจะหยุดเดินอยู่ตรงนั้น

ทันใดนั้นเขาก็เคลื่อนกายไปด้วยความเร็วดุจสายฟ้า ไปยืนอยู่ตรงหน้าของถังอวี้ รังสีอำมหิตแผ่ซ่านไปรอบกาย เขาใช้กระบี่แทงไปที่แขนของนางโดยไม่ยั้งมือ

ขณะที่ถังอวี้เปิดปากกรีดร้อง เขาฉวยโอกาสใช้กระบี่ฟันลิ้นนางจนขาด

ในเมื่อปากของนางเที่ยวระรานชาวบ้าน เช่นนั้นปากของนาง…ก็ไม่จำเป็นต้องพูดอีก

เขาไม่ยอมให้ใครมาพูดจาเหยียดหยามเฟิงหรูชิงแม้สักคำเดียว!

“แม่นางหรง” ถังอู่ทนดูต่อไปไม่ได้ “ไม่ว่าคุณหนูใหญ่กับนายท่านทำผิดอะไร ต่อให้ท่านโกรธแค้นแค่ไหน ก็ไม่ควรให้มันยืดเยื้อ เหตุใดท่านต้องทรมานพวกเขาแบบนี้ ถังอวี้ทำผิดจริง แต่นายท่านไม่ได้ผิดอะไร สิบปีที่ผ่านมา สกุลถังของเราดูแลท่านเป็นอย่างดี อาหารการกินจัดให้ไม่ขาด ไม่เคยเรียกร้องให้ท่านต้องจ่ายเงินสักแดงเดียว โปรดเห็นแก่น้ำใจตลอดสิบปีที่ผ่านมาของบ้านสกุลถัง ท่านอย่า…ทรมานพวกเขาเช่นนี้เลยได้หรือไม่”

“เจ้าหมายความว่าสิบปีที่ผ่านมาข้ากินใช้ของของบ้านสกุลถังเปล่าๆ อย่างนั้นหรือ” น่าหลานเยียนเงยหน้าขึ้น มองดูถังอู่ด้วยสายตาไม่พอใจ

ไม่รู้ด้วยเหตุใด แววตาแบบนั้นของนางทำให้ถังอู่ตัวสั่น เสียวสันหลังไปหมด

“สิบปีที่ผ่านมา ถังอวี้หลอกเอายาวิเศษจากข้าไปนับไม่ถ้วน แถมในนั้นมียาวิเศษระดับสี่ด้วย ยาวิเศษพวกนี้เพียงพอเป็นค่ากินอยู่ตลอดสิบปีได้หรือไม่”

ถังอู่อึ้ง

เรื่องนี้ไม่เพียงแต่เขา แม้แต่ถังลั่วเองก็ไม่รู้เรื่อง

นั่นมันยาวิเศษระดับสี่เชียวนะ ไม่ต้องพูดว่าเอาไปมากมายเท่าไร แม้เพียงต้นเดียวก็เป็นเงินมหาศาล

……………………….

ตอนที่ 496 บาปกรรมของถังอวี้ (3)

ถังอวี้หลอกเอายาวิเศษไปแบบเงียบๆ อย่างนั้นหรือ

“แต่…” ถังอู่ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “แต่ท่านเจ้าบ้านบอกว่าหลายปีที่ผ่านมานี้ได้เอายาวิเศษไปจากสกุลถังไม่น้อย เพื่อที่จะเอาไปรักษาท่าน”

ถึงแม้ยาวิเศษเหล่านั้นจะไม่ใช่ระดับสี่ แต่ราคาก็ไม่ถูกนัก

ถังลั่วทนความเจ็บปวดไว้ กัดฟันถาม “ถังอวี้ บอกความจริงมา ยาวิเศษที่ข้าให้เจ้าไป เจ้าเอาไปให้นางใช้หรือเปล่า”

เดิมทีผู้อาวุโสสกุลถังคิดจะต่อปากต่อคำกับน่าหลานเยียน เมื่อได้ฟังคำของถังลั่ว ก็เงียบไปในทันที

ยาวิเศษเหล่านั้น…ส่งผ่านมือถังอวี้ทั้งสิ้นหรือ แล้วอย่างนี้…ยาวิเศษหายไปอยู่ที่ไหนกัน

“ถังอวี้!” ถังซื่อร้องคำรามเรียกชื่อด้วยความโมโห “สกุลถังของข้า ทำไมถึงได้มีเดนมนุษย์อย่างเจ้า ทำเดือดร้อนไปทั้งสกุลถัง ท่านเจ้าบ้าน นี่คือลูกสาวที่แสนดีของท่าน เพื่อลูกสาวคนนี้ ท่านทำให้ถังอิ่นโมโหจนหนีไป!”

ถังซื่อโกรธแค้นสุดขีด นัยน์ตาเต็มไปด้วยความเสียใจและเกลียดชัง

สำหรับเขาทุกอย่างที่ทำจะคำนึงถึงผลประโยชน์ของสกุลถังเป็นอันดับแรก คิดไม่ถึงว่าท่านเจ้าบ้านกับถังอวี้จะทำเรื่องชั่วร้ายลวงโลกเช่นนี้

เริ่มจากการยึดครองภรรยาคนอื่นมานานกว่าสิบปี แถมยังขโมยยาวิเศษระดับสี่ของนาง ยิ่งไปกว่านั้น ทำให้คนสกุลถังเข้าใจผิดว่าหรงเยียนมาอยู่กินเปล่าๆ อีก…

หากรู้เช่นนี้ เขาคงจะไม่เลือกยืนอยู่ฝ่ายท่านเจ้าบ้าน!

ถังอู่เดิมทียังเห็นใจถังอวี้

ถึงอย่างไรพวกเขาก็เห็นถังอวี้มาตั้งแต่เล็ก แม้จะต้องฆ่านาง ก็ควรจะให้นางตายแบบไม่ทรมานนัก ตอนนี้ได้รู้เรื่องราวมากมาย เขาก็พูดอะไรไม่ออกอีกเลย

ยิ่งไปกว่านั้นคือเขายังปกป้องตัวเองไม่ได้เลย ดูแลถังอวี้คงไม่ไหว!

ตั้งแต่เริ่ม ผู้เฒ่าถังอียืนอยู่ด้านข้าง

เขายิ้มเยาะเย้ย ราวกับเรื่องตลกนี่ไม่เกี่ยวข้องกับเขา เขาเป็นเพียงคนดูเหตุการณ์ สายตาเย็นชาของเขามองไปยังคนสกุลถังที่กำลังต่อสู้ดิ้นรนเหมือนกับตัวตลก

ความพินาศของสกุลถัง ไม่ได้เริ่มจากการที่ถังอวี้ขโมยยาวิเศษ แต่เริ่มจากที่ถังลั่วพาหรงเยียน… อ้อ ไม่สิ น่าหลานเยียนกลับมาด้วย มันถูกลิขิตไว้ตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว!

ถังซื่อกวาดสายตามองไปที่ทุกคน ตอนที่เขาเห็นคนที่อยู่ด้านหลังน่าหลานเยียน สายตาก็หยุดชะงักทันที

เมื่อครู่ พวกเขาเอาแต่จับจ้องไปยังด้านหลังของเหลยอวิ๋น โดยไม่ทันได้สังเกตว่านางพาใครมาด้วย

หลังจากที่ได้เห็นผู้พิทักษ์เฟิงอิงยืนด้วยความเคารพ แววตาของเขาเต็มไปด้วยประกายแห่งความหวัง “ท่านคือผู้พิทักษ์เฟิงอิงแห่งจวนเฟิงอวิ๋นใช่หรือไม่”

คนสกุลถังตกตะลึง หันไปมองเฟิงอิงอย่างพร้อมเพรียงกัน

ระหว่างเฟิงอิงและน่าหลานเยียน ยังมีเหลยอวิ๋นอีกคน เขาสวมชุดแบบคนจวนเฟิงอวิ๋น เห็นได้ชัดว่า ฐานะของเขาสูงกว่าเฟิงอิง

ถังซื่อไม่รู้ว่าทำไมคนกลุ่มนี้ถึงมาอยู่กับน่าหลานเยียนได้ แต่เขารู้ว่า นี่อาจเป็นฟางเส้นสุดท้ายในการรอดชีวิตของพวกเขา หากไม่คว้าไว้ให้ดี สกุลถังถึงคราวล่มสลายแน่!

“ผู้พิทักษ์เฟิงอิง ก่อนหน้านี้ ถังอวี้ได้ส่งหญ้าวิเศษระดับห้าไปให้จวนเฟิงอวิ๋น ท่านยังจำได้หรือไม่”

ตอนที่ถังซื่อเรียกเขา ผู้พิทักษ์เฟิงอิงร่างกายแข็งทื่อไปสักพัก ก้าวถอยหลังไปสองก้าว เกรงว่าจะมีสกุลถังจะดึงเขาไปเกี่ยวข้องด้วย

เมื่อเจอคำถามของถังซื่อ เขาไม่สามารถที่จะไม่ตอบได้ เพื่อหลีกเลี่ยงการเข้าใจผิดของคนอื่นๆ

“ผู้อาวุโสสกุลถัง ชีวิตนี้ของถังอวี้ ไม่มีทางให้หญ้าวิเศษระดับห้ากับจวนเฟิงอวิ๋นได้หรอก” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน

ถังซื่อตกตะลึง พูดพึมพำ “เป็นไปไม่ได้ ถังอวี้เคยพูดกับข้า เพื่อจะเอาใจจวนเฟิงอวิ๋น จำเป็นจะต้องส่งหญ้าวิเศษระดับห้าไปให้ พวกข้าไม่อยากทำร้ายจิตใจอิ่นเอ๋อร์ เป็นไปไม่ได้ ผู้พิทักษ์ลองคิดดูดีๆ นางจะต้องเคยส่งไปแน่”

………………………..