เฟิงหรูชิง องค์หญิงหมอเทวดา - ตอนที่ 705 ประวัติของถังอิ่น (8)/ตอนที่ 706 ประวัติของถังอิ่น (9)
“ยังมีอีกเรื่องที่ข้าต้องบอกกับพวกท่าน” เสียงของเฟิงหรูชิงเงียบไป “ท่านน้าเหยา…ตั้งครรภ์แล้ว”
ครั้งครรภ์แล้วสามคำนี้ราวกับไม้หนักๆ ทุบลงกลางใจทุกคน
เดิมเป็นเรื่องที่น่ายินดีทว่าเพราะร่างกายเว่ยผิ่นเหยาเป็นเหตุ จึงไม่ทำให้คนรู้สึกตื่นเต้นดีใจแต่ใจกลับถูกปกคลุมด้วยหมอกควัน
“เว่ยผิ่นเหยาตั้งครรภ์แล้ว?” เว่ยเมิ่งเจี๋ยร้องเสียงแหลม “นางเป็นเพียงแม่ไก่ที่ไม่ออกไข่จะตั้งครรภ์ได้อย่างไร? เป็นไปไม่ได้!”
นางไม่เชื่อว่าเว่ยผิ่นเหยาตั้งครรภ์แล้วจริงๆ !
“เว่ยเมิ่งเจี๋ย!”
เสียงโกรธเกรี้ยวดังขึ้นมาในทันที เว่ยเมิ่งเจี๋ยกลัวจนตัวสั่น
นางหันศีรษะแข็งทื่อกลับไปก็เห็นผู้นำตระกูลเว่ย เว่ยฝ่างเดินมาด้วยความโมโห ฝ่ามือสะบัดลงบนหน้านางอย่างแรง
“เจ้าทำอะไรเว่ยผิ่นเหยา?” เว่ยฝ่างโกรธจนตัวสั่นหน้าเปลี่ยนรูป
เขานึกเสียใจแล้ว!
ตอนแรกเขาไม่ควรไล่เว่ยเมิ่งเจี๋ยออกไป
คนจิตใจโหดร้ายเช่นนี้ควรจะถูกตีจนตาย!
“เว่ยผิ่นเหยา…” มุมปากเว่ยเมิ่งเจี๋ยยกยิ้มเยาะเย้ย นางหัวเราะเบาๆ นัยน์ตาเต็มไปด้วยความชั่วร้าย “เว่ยผิ่นเหยาอีกแล้ว เหตุใดพวกเจ้าทุกคนเป็นห่วงแค่นางคนเดียว?”
แม้แต่ท่านพ่อก็เป็นเช่นนี้!
นางก็เป็นลูกสาวแท้ๆ ของเขาเหมือนกัน เหตุใดเขาจึงโหดร้ายกับนางเช่นนี้?
“ถึงตอนนี้เจ้ายังจะมาปากแข็งอีกหรือ?” สายตาเว่ยฝ่างเปลี่ยนจากโกรธเคืองในตอนแรกกลายเป็นสิ้นหวัง
ชีวิตนี้เขาไม่เคยทำผิดแม้แต่น้อย ความผิดเดียวก็คือกตัญญูต่อท่านแม่มากเกินไป ทำให้…รับคนที่ไม่ได้รักมาเป็นอนุ แล้วยังให้กำเนิดลูกสาวที่ทำลายชื่อเสียงครึ่งชีวิตของเขา!
“ความผิดของข้า ทั้งหมดเป็นความผิดของข้า!” เว่ยฝ่างคุกเข่าลงด้วยความเจ็บปวดน้ำตาไหลริน “ข้าผิดต่อแม่ของผิ่นเหยา และผิดต่อผิ่นเหยา ทั้งหมดเป็นความผิดของข้า…”
ริมฝีปากฉินเฟยหยางขยับ เห็นเพื่อนเก่าแก่เป็นเช่นนี้แล้วในใจของเขาก็รู้สึกไม่ดี
ทว่าเขาไม่ทันได้ก้าวเข้าไป
มีบางเรื่องที่เขาสมควรได้รับ มีเพียงเช่นนี้แล้ววันหน้าเขาจึงจะสามารถตื่นได้เต็มตา!
“ท่านมีอะไรผิดต่อนางกัน?” สีหน้าเว่ยเมิ่งเจี๋ยดุร้าย “คนที่ท่านทำผิดด้วยคือข้ากับท่านแม่ของข้า…”
ปึ้ง!
เฟิงหรูชิงยกเท้าขึ้นถีบเว่ยเมิ่งเจี๋ยลอยออกไป
ร่างของนางชนกับกำแพงเลือดสดไหลออกจากปากไม่หยุด ใบหน้าขาวซีดยิ่งไม่น่ามองยิ่งขึ้น
“พูดมา ยาวิเศษระดับห้าใบไม้จันทร์ใครเป็นคนให้เจ้า?” เฟิงหรูชิงสีหน้านิ่งเรียบเดินไปข้างกาย
เว่ยเมิ่งเจี๋ย เท้าเหยียบลงบนอกของนางออกแรงเหยียบลงไปแล้วเอ่ยถาม
เว่ยเมิ่งเจี๋ยถูกเหยียบจนกระอักเลือดออกมา หน้าถอดสีไร้สีเลือด
ยาวิเศษระดับห้า!
ไม่กี่พยางค์นี้ทำให้ทุกคนตกใจ แม้แต่เว่ยฝ่างยังเงยหน้าขึ้นจ้องมองเว่ยเมิ่งเจี๋ยไม่ละสายตา
ในมือเว่ยมิ่งเจี๋ย…เหตุใดจึงมียาวิเศษ?
เหตุใดนางจึงใช้ยาวิเศษกับเว่ยผิ่นเหยาที่เป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง?
“ข้าไม่รู้!” แววตาเว่ยเมิ่งเจี๋ยสั่นไหวกัดฟันปฏิเสธ
คนคนนั้นพูดเอาไว้ หากนางพูดถึงเขาออกไป…จะทำให้นางตายดีกว่าอยู่!
“ไม่พูด?” เฟิงหรูชิงยิ้มเย็น “ในมือของข้ามียาพิษนับร้อยชนิดที่สามารถทำให้เจ้าอยากตายก็ตายไม่ได้! เจ้าไม่พูดก็ย่อมได้ เช่นนั้นข้าจะให้เจ้าได้ลิ้มรสความเจ็บปวดอย่างไม่สิ้นสุด!”
นิ้วมือของนางออกแรงบีบคางเว่ยเมิ่งเจี๋ย หยิบผลสีดำผลหนึ่งออกมายัดใส่เข้าไปในปากของนาง บังคับให้นางกลืนลงไป
บนตัวเว่ยเมิ่งเจี๋ยมีเสียงดังขึ้นมาทั่วทั้งร่าง กระดูกของนางเหมือนถูกตีหักอย่างไรอย่างนั้น ปวดจนเหงื่อนางไหลซึม
………..
ตอนที่ 706 ประวัติของถังอิ่น (9)
ความเจ็บปวดนั้นแม้อยากตายก็ไม่อาจตายได้จริงๆ!
เจ็บจนนางอ้าปากต้องการขอร้องกลับพบว่าเสียงมาถึงลำคอแล้วแต่ไปอาจส่งออกไป ได้แต่ลืมตาที่หวาดกลัวจ้องมองเฟิงหรูชิง…
ความเจ็บปวดเช่นนี้ต่อเนื่องกันครึ่งชั่วยามเต็มๆ
จนกระทั่งหลังจากนั้นครึ่งชั่วยามจึงจะหายไป
ร่างเว่ยเมิ่งเจี๋ยอ่อนแรงล้มนอนกับพื้น ทั้งร่างของนางมีเหงื่อซึมทั่วร่างริมฝีปากซีดขาว “ข้า…ข้าพูด…ข้าก็ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร ข้าไม่รู้ด้วยว่านั่นเป็นยาวิเศษจริงๆ …เขาให้ขวดผงข้ามาหนึ่งขวดเท่านั้น”
“เขาให้ข้าคิดหาทุกวิถีทางเพื่อเข้าใกล้ท่าน ขอเพียงให้ท่านสูดหายใจเอาผงนี่เข้าไปก็พอแล้ว แต่ว่า…ข้าเข้าจวนองค์หญิงไม่ได้ อีกอย่าง…ข้าต้องการแก้แค้นเว่ยผิ่นเหยา…”
ดังนั้นสุดท้ายนางก็ตัดสินใจเอาเอง นำยาผิดมาใช้กับเว่ยผิ่นเหยา!
ทีแรกคนคนนั้นก็พูดด้วยว่า หากนางคิดบัญชีกับเฟิงหรูชิงได้สำเร็จ เพื่อไม่ให้ถูกเฟิงหรูชิงฆ่าเขาจะให้นางเข้ากองกำลังที่เขาอยู่
ทว่า…นางไม่โง่
เห็นได้ชัดว่าคนคนนั้นไม่อยากให้เฟิงหรูชิงรู้ว่าเขาเป็นใคร หากนางเชื่อฟังเขาจริงไปทำร้ายเฟิงหรูชิง เมื่อสำเร็จแล้วจะต้องถูกฆ่าปิดปาก
ดังนั้นนางจึงไม่โง่ถึงขนาดที่จะไปหาเรื่องเฟิงหรูชิง
อีกอย่าง…เขายังบอกนางอีกว่าผงนี่ไม่มีสีไม่มีกลิ่น แม้แต่ตาเนื้อก็ไม่อาจมองเห็นได้ละเอียด หลังจากหายใจเข้าไปจะไม่มีปฏิกิริยาใดๆ เฟิงหรูชิงไม่มีทางสังเกตได้ในทันที
ทว่า…ผลลัพธ์นั้น
นางเพิ่งจะทำร้ายเว่ยผิ่นเหยา ยังไม่ทันได้จากไปเว่ยผิ่นเหยาก็เป็นลมไปทำให้นางถูกเปิดโปง!
สีหน้าเฟิงหรูชิงเย็นชายิ่งกว่าเก่า
คนที่ให้ยาพิษกับเว่ยเมิ่งเจี๋ย…มาเพื่อนาง?
“เช่นนั้นเจ้ารู้หรือไม่ว่ายาพิษนี่ใช้ทำอะไร?” เฟิงหรูชิงยกยิ้มเย็น
เว่ยเมิ่งเจี๋ยส่ายหน้า
นางไม่รู้จริงๆ
หากรู้ย่อมไม่มีทางเอามาใช้กับเว่ยผิ่นเหยา
เว่ยผิ่นเหยาในสายตาของนางไม่อาจตั้งครรภ์ได้ตั้งแต่แรก จำเป็นต้องทำให้ยุ่งยากอีก?
“ชาตินี้ไม่อาจมีทายาท!”
คำเหล่านี้ดุจเสียงฟ้าร้องดังในใจของทุกคน
หัวใจฉินอี๋บีบแน่น “ชิงเอ๋อร์…”
เป็นใครกันแน่นที่มีความแค้นกับชิงเอ๋อร์เช่นนี้ นึกไม่ถึงว่าจะต้องการทำให้นางไม่อาจมีทายาท?
“ไม่มี…ทายาท?”
สีหน้าเว่ยเมิ่งเจี๋ยดำคล้ำราวกับคนตาย ทั้งตัวนางนอนลงไปกับพื้นด้วยแววตาตกใจและสิ้นหวัง
“เหตุใดจึงเป็นยาไร้ทายาทได้…”
หากรู้แต่แรกว่าเป็นยาทำให้เป็นหมันนางไม่มีทางเอามาใช้กับเว่ยผิ่นเหยาแน่
จู่ๆ เว่ยเมิ่งเจี๋ยก็เหมือนคิดอะไรบางอย่างออก สีหน้านางมีรอยยิ้มบ้าคลั่ง
“จริงสิ เมื่อครู่ท่านบอกว่าเว่ยผิ่นเหยาตั้งครรภ์แล้ว? เช่นนั้นตอนนี้นางแท้งแล้วใช่หรือไม่? ฮ่าฮ่าฮ่า!” ดีเหลือเกิน!
ไม่ว่าครั้งนี้เว่ยผิ่นเหยาจะตั้งครรภ์ได้อย่างไร วันหน้านางก็ไม่อาจมีได้อีกแล้ว!
ครั้งนี้ก็นับว่าคุ้มค่า!
ฉินซวินกระวนกระวาย เขาเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความแค้น แววตาโกรธเกรี้ยวมองไปยังเว่ยเมิ่งเจี๋ย
“ทางที่ดีเจ้าภาวนาให้ผิ่นเหยาปลอดภัยดีเถอะ ไม่เช่นนั้น…ข้าจะทำให้เจ้าจะอยู่ก็ไม่ได้จะตายก็ตายไม่ได้!”
หลังจากทิ้งประโยคนี้ไว้ฉินซวินก็ไม่รอช้ารีบสาวเท้าไปทางด้านหลังจวน
เฟิงหรูชิงไม่ได้สนใจฉินซวินก้มลงมองเว่ยเมิ่งเจี๋ยอย่างเย็นชา
“เจ้าแน่ใจนะว่าไม่รู้ว่าคนที่ให้เจ้ามาวางยาข้า…เป็นใคร? เหตุใดเขาจึงมาหาเจ้า?”
เว่ยเมิ่งเจี๋ยยิ้มเย็น “เขารู้ว่าข้าถูกขับออกจากตระกูลเว่ยดวยความไม่เต็มใจ บอกว่าต้องการช่วยข้า แต่ว่าเขาเป็นใครนั้นข้าก็ไม่แน่ชัด อาจเพราะเขากลัวว่าหลังจากแผนล้มเหลวแล้วข้าจะเอ่ยเรื่องเขาออกไป”
“อ้อ”
เฟิงหรูชิหยิบผลสีดำขึ้นมีอีกหนึ่งผลด้วยท่าทีนิ่งเรียบ
ผลนี้ขนาดพอๆ กับเมล็ดถั่วแต่กลับทำให้สีหน้าเว่ยเมิ่งเจี๋ยตื่นตระหนกอีกครั้ง
“ข้าไม่รู้ ข้าไม่รู้จริงๆ ข้ารู้แค่ว่าเขาเป็นผู้ชายนอกจากนี้แล้วไม่รู้อะไรทั้งนั้น…”
………..
YOU MAY ALSO LIKE
