เฟิงหรูชิง องค์หญิงหมอเทวดา - ตอนที่ 729 ชิงหลิงถูกรังแก (5)/ตอนที่ 730 ชิงหลิงถูกรังแก (6)
ตอนที่ 729 ชิงหลิงถูกรังแก (5)
“คนของคุณหนูใหญ่แล้วอย่างไร?” สีหน้ามั่วเฟยเฟยไม่ยอมลดละ “ศิษย์ในจวนเฟิงอวิ๋นข้ากล้าพูดว่าไม่มีพรสวรรค์ของผู้ใดเทียบข้าได้ เมื่อก่อนยังมีเจิ้งฉู่ฉู่ที่ทัดเทียมกันทว่าตอนนี้เจิ้งฉู่ฉู่ฆ่าตัวเองตายไปแล้ว ดังนั้นข้าเชื่อว่าคุณหนูใหญ่จะต้องยืนข้างข้ามากกว่า”
เป็นความจริง คนหนึ่งเป็นศิษย์ที่มีพรสวรรค์ของจวนเฟิงอวิ๋น
อีกคนหนึ่ง…เป็นเพียงสาวใช้คนหนึ่งเท่านั้น
เลือกใครไม่ว่าใครก็ล้วนรู้ชัดอยู่แล้ว!
แม้สาวใช้คนนี้จะเป็นเจินอู่ หากอยู่ในโลกสันโดษจะต้องเป็นผู้มีพรสวรรค์คนหนึ่ง ทว่าที่นี่คือจวนเฟิงอวิ๋น
มั่วเฟยเฟยตอนที่อายุเท่านางก้าวถึงเจินอู่ขั้นกลางไปนานแล้ว
ทุกคนล้วนรู้ดีว่าก่อนถึงเจินอู่ก้าวข้ามง่ายที่สุด เมื่อถึงเจินอู่แล้วหลายปีก็ยากที่จะก้าวข้ามอีกขั้น
แต่มั่วเฟยเฟยจากเจินอู่ถึงหลิงอู่ใช้เวลาเพียงสองปีเท่านั้น
คนมีพรสวรรค์เช่นนี้ต่อให้ออกจากจวนเฟิงอวิ๋น ก็ยังมีกองกำลังมากมายมาเชื้อเชิญนาง!
คุณหนูใหญ่ย่อมรู้ว่าทำอย่างไรจึงจะเป็นประโยชน์กับจวนเฟิงอวิ๋นมากกว่า…
“แล้วแต่ว่าเจ้าจะพูดอย่างไร พรุ่งนี้ข้าจะเอาเทียนหลิงกั่วมาคืนเจ้า”
นางไม่อยากให้จวนเฟิงอวิ๋นสร้างปัญหาให้องค์หญิง
ความโกรธนั้นได้แต่กล้ำกลืนเอาไว้เอง
“พรุ่งนี้คืนข้า? น่าขันยิ่งนัก เจ้าจะมาขโมยเทียนหลิงกั่วตอนกลางคืนอีกใช่หรือไม่มิเช่นนั้นเจ้าจะใช้อะไรมาคืนข้า? คนตะกละระดับเจ้าไม่รู้ว่าเหตุใดคุณหนูจึงเก็บสาวใช้เช่นเจ้าไว้ข้างกาย หากเป็นข้าขายเจ้าทิ้งไปนานแล้วเพื่อไม่ให้หาเรื่องให้คุณหนูไปทั่ว!”
มั่วเฟยเฟยโบกมืออกไปฝุ่นทรายนับไม่ถ้วนก็ปกคลุมเต็มท้องฟ้า ปิดกั้นทางของชิงหลิงเอาไว้กะทันหัน
“ศิษย์พี่มั่ว”
คนอื่นๆ เห็นมั่วเฟยเฟยยิ่งพูดก็ยิ่งเกินไปกันใหญ่ก็อดที่จะเข้าไปปรามนางไว้ไม่ได้
“ช่างเถอะ อย่าพูดต่ออีกเลย อย่างไรเสียนางก็เป็นคนที่คุณหนูใหญ่พามา พวกเราไว้หน้าคุณหนูใหญ่เสียหน่อยจะดีกว่า”
ในบรรดาศิษย์ทั้งหลายมั่วเฟยเฟยเป็นคนที่หยิ่งผยองที่สุดคนหนึ่ง อาศัยพรสวรรค์ของตัวเองไม่เคยเห็นคนที่อ่อนแอกว่านางอยู่ในสายตา
ทว่าอย่างไรนางก็เป็นผู้มีพรสวรรค์ นางมีต้นทุนที่นางภาคภูมิใจ ปกติแล้วพวกนางก็ได้แค่อดกลั้นไว้
ทว่าตอนนี้…
สาวใช้คนนี้อย่างไรก็เป็นคนที่คุณหนูพามา
ไม่ว่าสุดท้ายคุณหนูจะเลือกยืนข้างไหน การกระทำของมั่วเฟยเฟยเช่นนี้มีแต่ทำให้คุณหนูงามหน้า ต่อไปคุณหนูจะจัดการเรื่องในจวนเฟิงอวิ๋นได้อย่างไร?
“อีกอย่าง…” หญิงสาวผู้นั้นใช้เสียงอ่อนเบาเอ่ยต่อ “นางก็รู้ว่าผิดแล้ว เหตุใดพวกเราจึงต้องยึดแต่หลักการไม่ยอมปล่อยคนด้วยเล่า? อย่างมากเทียนหลิงกั่วครั้งนี้ข้าไม่เอาแล้ว ให้คนอื่นที่ต้องการเถอะ”
“หุบปาก!” มั่วเฟยเฟยร้องตะโกน “ข้าไม่อนุญาตให้ใครมาทำให้ของในจวนเฟิงอวิ๋นมีมลทิน!”
เสียงของหญิงสาวที่พูดเกลี้ยกล่อมชะงักหลังจากเห็นสีหน้าโกรธเกรี้ยวของมั่วเฟยเฟย ในที่สุดก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ…
“เช่นนั้นเจ้าอยากให้ทำอย่างไร?” ชิงหลังหันกลับมามองมั่วเฟยเฟยด้วยความโมโห
มุมปากมั่วเฟยเฟยยกยิ้มเยาะเย้ย “ที่กินลงไปคำนั้น เจ้าคายออกมาเอง”
“เจ้า…” หน้าชิงหลิงแดงก่ำ “เจ้าอย่าให้มันมากเกินไปนัก!”
“หากเจ้าไม่คายออกมาเอง ข้าก็ไม่รังเกียจที่จะช่วยเจ้า!”
มั่วเฟยเฟยก้าวไปทางชิงหลิง
“ศิษย์พี่มั่ว!”
สีหน้าเหล่าศิษย์เปลี่ยนไปทันที
ทว่ายิ่งบรรดาศิษย์คนอื่นๆ ต้องการจะหยุดนางมั่วเฟยเฟยก็ยิ่งโกรธ
นางไม่มีวันยอมให้คนเหล่านี้ไม่เชื่อฟังนางเพื่อสาวใช้คนหนึ่ง นี่เท่ากับเอาหน้านางมาเหยียบลงพื้น จะให้นางทนได้อย่างไร?
และยิ่งพวกเขาหยุดนางก็ยิ่งไม่อยากปล่อยสาวใช้คนนี้
………
ตอนที่ 730 ชิงหลิงถูกรังแก (6)
“หยุด!”
มั่วเฟยเฟยเดินถึงด้านหน้าชิงหลิงก็มีเสียงเย็นๆ เสียงหนึ่งตะโกนขึ้น
ทันใดนั้นก็มีสายลมเบาๆ พักมา เจิ้งฉู่ฉู่เดินผ่านทุกคนมากั้นกลางระหว่างมั่วเฟยเฟยกับชิงหลิง
“มั่วเฟยเฟย ข้าคิดไม่ถึงว่าเจ้าจะกล้ามากถึงเพียงนี้ แม้แต่คนข้างกายของคุณหนูใหญ่ยังกล้ารังแก?”
มั่วเฟยเฟยสีหน้าเขียวคล้ำ “นึกไม่ถึงว่าเจ้าไปอยู่ข้างนอกมาครึ่งปีเปลี่ยนตัวเองเป็นสาวใช้เสียแล้ว แล้วยังเป็นมิตรกับสาวใช้คนอื่นๆ เช่นนี้อีก? ความทะนงตนของผู้มีพรสวรรค์เล่า?”
“นางเป็นคนของคุณหนูใหญ่!”
“เช่นนั้นแล้วอย่างไร?” มั่วเฟยเฟยไม่สนใจแม้แต่น้อย
นางเป็นผู้มีพรสวรรค์ นางมีความทะนงตนของนาง ไม่มีวันก้มหัวให้สาวใช้คนไหน
“คุณหนูใหญ่ให้ความสำคัญกับผู้ที่ใกล้ชิด หากเจ้ากล้าทำอะไรชิงหลิงอย่าหาว่าข้าไม่เตือนเจ้า เกรงว่าคุณหนูใหญ่จะไม่ปล่อยเจ้าไปง่ายๆ แน่!” เจิ้งฉู่ฉู่เอ่ยด้วยสีหน้านิ่งเรียบ
มั่วเฟยเฟยหัวเราะ “ข้าเชื่อว่าคุณหนูใหญ่ไม่ใช่คนเช่นนั้น นางเป็นผู้นำของจวนเฟิงอวิ๋นไม่ว่าเรื่องใดก็ต้องเห็นจวนเฟิงอวิ๋นเป็นสำคัญ หากนางเหมือนกับเป็นเหมือนกองกำลังอื่นจริง ลำเอียงเข้าข้างเช่นนี้เกรงว่าจวนเฟิงอวิ๋นที่อยู่ในมือนางจะอยู่ไม่ได้นาน ทว่าคุณหนูใหญ่เป็นคนชาญฉลาดและแข็งแกร่ง นางไม่มีทางละทิ้งข้าเพื่อสาวใช้คนหนึ่ง”
อีกอย่างนางหนูนี่ก็เป็นเพียงสาวใช้คนหนึ่งเท่านั้นไม่ใช่เพื่อนหรือญาติสนิทของคุณหนู นางลงมือกับสาวใช้คนหนึ่งคุณหนูใหญ่ไม่มีทางพูดอะไรมาก...
มุมปากเจิ้งฉู่ฉู่ยกยิ้มเย็น “ถ้าหากข้าไม่ยอมเล่า?”
สีหน้ามั่วเฟยเฟยเย็นลงทันที “เจิ้งฉู่ฉู่ เจ้าแน่ใจว่าจะเป็นศัตรูกับข้าเพื่อสาวใช้คนหนึ่งหรือ?”
“ใช่!”
“เจิ้งฉู่ฉู่ เมื่อก่อนพวกเราสามารถเสมอกันได้ เจ้าคิดว่าเจ้าในตอนนี้ยังเป็นคู่ปรับของข้าได้อยู่หรือ?” มั่วเฟยเฟยหรี่ตาลงแล้วค่อยๆ ขยับเข้าไปใกล้เจิ้งฉู่ฉู่
ไอพลังหลิงอู่ขั้นกลางของนางระเบิดออกมาแข็งแกร่งจนปกคลุมไปทั้งท้องฟ้า
…
ไม่ไกลออกไปฝีเท้าของเฟิงหรูชิงชะงัก นางมองไปทางพลังที่แผ่ออกมานั้นด้วยนัยน์ตาที่เย็นยะเยือก
“มีคนมาก่อเรื่องที่จวนเฟิงอวิ๋นของข้า?”
หลิวลี่ที่อยู่ด้านหลังชะงักไป นางลังเลเล็กน้อย “องค์หญิง ก่อนหน้านี้บ่าวตามแม่นางเจิ้งฉู่ฉู่ไปจึงรู้เส้นทาง ที่นั่น…ดูเหมือนจะเป็นลานของศิษย์ในจวนเฟิงอวิ๋น”
“หลิวลี่ พวกเราไปดูกัน”
มุมปากเฟิงหรูชิงยกยิ้มบางๆ เช่นเดิม เพียงแต่รอยยิ้มนั้นกลับแฝงด้วยความเย็นยะเยือก
ไม่ว่าจะเป็นใครล้วนไม่มีสิทธิ์มาก่อเรื่องที่จวนเฟิงอวิ๋น!
…
“เจิ้งฉู่ฉู่ เจ้าเห็นแล้วหรือยัง? ข้าก้าวข้ามขั้นก่อนเจ้าแล้ว” มั่วเฟยเฟยจ้องมองเจิ้งฉู่ฉู่ด้วยความภาคภูมิใจ “เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถปกป้องนางหนูนี่ได้หรือ?”
เจิ้งฉู่ฉู่กำหมัดแน่น “ในจวนเฟิงอวิ๋นไม่อนุญาตให้ศิษย์ต่อสู้กันเจ้าลืมไปแล้วหรือ? ข้าไม่อยากระเมิดกฎระเบียบของจวนเจ้าอย่าบีบบังคับข้า ข้าเกรงว่าข้าจะควบคุมไม่อยู่…”
“เจ้าก็แค่กลัวเท่านั้นจำต้องหาข้ออ้างด้วยหรือ? อย่างไรเสียเรื่องนี้ความผิดไม่ได้อยู่ที่ข้า และข้าก็ทำเพื่อปกป้องผลประโยชน์ของจวนเฟิงอวิ๋น” มั่วเฟยเฟยยิ้มอย่างไม่คิดว่าตนมีความผิด
“มั่วเฟยเฟย เจ้าอย่าให้มันเกินไปนัก!”
เหล่าสาวใช้ที่ติดตามเจิ้งฉู่ฉู่มาล้วนโมโห
“เจ้ากล้าลงมือเจ้าจะต้องเสียใจ!”
“หึ…” มั่วเฟยเฟยยกยิ้ม มองเหล่าคนตรงหน้าอย่างถือตัว “ข้ามั่วเฟยเฟยไม่เคยรู้จักว่าเสียใจคือสิ่งใด! พวกเจ้าแต่ละคนออกไปก็ลดตัวเองไปเป็นสาวใช้ ไม่รู้ว่าเหล่าศิษย์จวนเฟิงอวิ๋นล้วนฝึกฝนกันอย่างเอาเป็นตัวตาย ใช้เวลาไม่นานฐานะเดิมของเจ้าในจวนเฟิงอวิ๋นก็ถูกคนเข้ามาแทนที่…”
……….
YOU MAY ALSO LIKE
