เฟิงหรูชิง องค์หญิงหมอเทวดา - ตอนที่ 735 ในสายตาข้าคนไร้ค่าก็สามารถเป็นผู้มีพรสวรรค์ได้(5)/ตอนที่736 ในสายตาข้าคนไร้ค่าก็สามารถเป็นผู้มีพรสวรรค์ได้(6)
ตอนที่ 735 ในสายตาข้าคนไร้ค่าก็สามารถเป็นผู้มีพรสวรรค์ได้ (5)
มั่วเฟยเฟยโกรธจนแทบจะกระอักเลือดออกมาอีกครั้ง
นางตาแดงก่ำจ้องมองสาวใช้ทั้งสองเขม็ง
เทียนหลิงกั่วเหล่านี้พวกเขาอดออมเหลือเอาไว้ แต่กลับถูกสาวใช้สองคนทำลายสิ้น!
โดยเฉพาะสาวใช้ชุดเขียวคนนั้นยังพูดอีกว่าเทียนหลิงกั่วไม่อร่อย!
“หลิวลี่ เจ้าทนๆ เอาหน่อยเถอะ” ชิงหลิงกินลงไปอีกคำ “เทียนหลิงกั่วนี่จะเทียบกับที่องค์หญิงแบ่งให้พวกเรา าได้อย่างไร? ถึงตอนนี้ได้ดับกระหายก็ไม่เลว อย่างไรเสียทุกวันพวกเราก็ได้แบ่งถึงมือแค่สองผล หมาป่าสีขาวตอนนี ได้ตั้งวันละสามผล พวกเราต้องพยายามเพิ่มความสามารถเพื่อที่จะได้รับมากยิ่งขึ้น!”
หากไม่ใช่เฟิงหรูชิงออกแรงกดหน้าอกนางเอาไว้ มั่วเฟยเฟยคงจะหัวเราะออกมาแล้ว
ดูเถอะว่าสาวใช้สองคนนี้อวดเก่งอย่างไร? ยังบอกว่าทุกวันได้รับส่วนแบ่งเป็นเทียนหลิงกั่ว!
อีกอย่างเทียนหลิงกั่วก็รสชาติเดียวกันหมด จะแตกต่างกันได้อย่างไร?
เห็นชัดว่าพูดไร้สาระ!
“ผู้อาวุโส!” มั่วเฟยเฟยกัดฟันหันไปมองผู้อาวุโสห้า “ท่านเห็นแล้วหรือยัง หลังจากคุณหนูใหญ่มาก็พังของดีๆ เช่นนี ”
ผู้อาวุโสห้าก้มหน้าด้วยความละอายใจราวกับว่าไม่อยากเห็นมั่วเฟยเฟย
มุมปากมั่วเฟยเฟยยิ้มเย็น เป็นเช่นนี้ต่อไปจวนเฟิงอวิ๋นนี่จะต้องพังพินาศแน่!
ชิงหลิงกินเทียนหลิงกั่วลงไปก็เห็นศิษย์คนหนึ่งจ้องมองนางตาปริบๆ
นางจำได้ว่าศิษย์คนนี้คือหญิงที่เมื่อครู่ช่วยนางห้ามปรามมั่วเฟยเฟย
แม้ว่าท้ายที่สุดแล้วนางจะไม่ได้ห้ามปรามต่อทว่าอย่างไรนางก็เคยมีใจ ไม่ว่าจะด้วยเหตุใดสุดท้ายชิงหลิงก็ไม่อาจ ลืมน้ำใจนี้
นางถอนหายใจเบาๆ องค์หญิงในเมื่อก่อนทำตัวไม่ดีไม่รู้เรื่องรู้ราวนางก็ติดตามองค์หญิงสร้างปัญหาไปเรื่อย
ต่อมา…
องค์หญิงเปลี่ยนนิสัยแล้ว ทำให้นางไม่อาจจะทำตัวไม่ดีต่อไปได้
“นี่ให้เจ้า”
ชิงหลิงกัดฟันหยิบเทียนหลิงกั่วผลหนึ่งวางลงในมือหญิงสาว “ยังมีอีก เมื่อครู่ต้องขอบคุณเจ้าด้วย…”
หญิงสาวชะงัก นัยน์ตานางแดงระเรื่อสูดหายใจ
เดิมคิดว่าครั้งนี้คงไม่ได้กินเทียนหลิงกั่วแล้ว คิดไม่ถึงว่าจะยังมีโอกาสได้ลิ้มรส
ทว่านางไม่ได้กินเข้าไปเลยกลับเก็บเอาไว้
ตั้งใจว่าครั้งหน้าตอนที่ฝึกฝนจนเหนื่อยค่อยกิน
“ชิงหลิง” นัยน์ตาเฟิงหรูชิงมืดลงเล็กน้อยตะโกนเสียงดัง
ชิงหลิงตกใจคิดว่าเรื่องที่ตัวเองนำเอาเทียนหลิงกั่วไปให้ศิษย์จะทำให้องค์หญิงโกรธ นางรีบเดินไปข้างกายเฟ ฟิงหรูชิงด้วยท่าทางน่าสงสาร “องค์หญิง บ่าวเพียงแค่…”
“เมื่อครู่คนอื่นรังแกเจ้าเช่นนี้เหตุใดเจ้าไม่ตอบโต้? ต่อให้เจ้าสู้ไม่ได้เจ้าก็สามารถด่ากลับไปเสียหน่อย ใครอนุญาต ตให้เจ้าอดทนตลอดเช่นนี้?”
“แต่ว่า…” ชิงหลิงสังเกตเห็นแล้วว่าเฟิงหรูชิงโมโหจริงๆ ก็ก้มหน้าลง “องค์หญิงไม่ชอบให้บ่าวสร้างปัญหา”
“นี่ไม่ใช่เจ้าสร้างปัญหา เป็นคนอื่นมาหาเรื่องเจ้า!” เฟิงหรูชิงเบนสายตาไปมองชิงหลิงช้าๆ “ข้าไม่ชอบให้คนข้างกาย ยข้าขี้ขลาดหวาดกลัว! เจ้าเข้าใจหรือไม่? หากต่อไปคนอื่นรังแกเจ้าแล้วเจ้ายังเป็นเช่นนี้ละก็ ข้าจะส่งเจ้ากลับจวน นองค์หญิง!”
จวนเฟิงอวิ๋นนี้เป็นที่ของนาง ต่อให้ชิงหลิงสู้ไม่ได้นางก็สามารถให้พวกเจิ้งฉู่ฉู่ช่วยได้
แต่นางถูกคนด่ายังไม่โกรธ
ชิงหลิงที่เคยติดตามเจ้าของร่างเดิมก่อเรื่องไปทั่วเล่า?
นางเปลี่ยนเป็นเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?
“องค์หญิง” ชิงหลิงร้อนรน “บ่าวไม่อยากกลับไป บ่าวอยากแข็งแกร่งไปกับองค์หญิง ต่อไปบ่าวจะไม่อดทนอดกลั้นอีกแล้ว ใครรังแกบ่าวบ่าวจะด่ามันให้ตาย!”
………
ตอนที่ 736 ในสายตาข้าคนไร้ค่าก็สามารถเป็นผู้มีพรสวรรค์ได้ (6)
“อื้อ” สีหน้าเฟิงหรูชิงจึงจะดีขึ้นมา “จำเอาไว้สู้ไม่ได้ก็ด่าออกไป ไม่ได้จริงๆ เจ้ารีบร้องเรียกคน คนเดียวสู้ไม่ไ ได้ก็เข้าไปเป็นกลุ่ม”
“บ่าวเข้าใจแล้ว…”
“ดังนั้นตอนนี้ข้าจะให้โอกาสเจ้า” เฟิงหรูชิงยิ้มเย็นหันไปมองทางชิงหลิง “ไปตีให้ข้า ตีแรงๆ เมื่อครู่นางรังแก กเจ้าอย่างไรเจ้าต้องเอาคืนกลับเป็นร้อยเท่า!”
มั่วเฟยเฟยตกใจดิ้นรนคิดจะลุกขึ้น ทว่าเฟิงหรูชิงเหยียบแรงเกินไปไม่เปิดโอกาสให้นาง
ชิงหลิงเดินไปถึงหน้ามั่วเฟยเฟยแล้วฟาดฝ่ามือลงไปอย่างแรง
ฝ่ามือนี้ของนางใช้แรงเยอะมาก มุมปากมั่วเฟยเฟยมีเลือดไหลออกมา
ทว่านี่ไม่ได้แปลว่ามันจบลงแล้ว…
มือของชิงหลิงยังทำต่อไป ตบจนนางไม่มีแรงแล้ว
ทว่าเมื่อครู่นางกินเทียนหลิงกั่วหมดไปแล้ว ผลสุท้ายก็ยกให้ศิษย์คนนั้นไปแล้ว
มั่วเฟยเฟยเห็นท่าทางเหนื่อยหอบของชิงหลิงนางก็ถอนหายใจโล่งอก
ไม่ว่าอย่างไรการลงโทษครั้งนี้ก็นับว่าสิ้นสุดลงแล้ว…
แต่ว่าในตอนที่มั่วเฟยเฟยถอนหายใจนี่เอง เฟิงหรูชิงก็ล้วงเอาเทียนหลิงกั่วออกมาผลหนึ่งส่งให้ชิงหลิง “ต่อไป ห้ามหยุด!”
ชิงหลิงรับเทียนหลิงกั่วมาด้วยความดีใจ กัดลงไปคำหนึ่งรสชาติหวานอบอวลในปาก น้ำของผลไม้นี้อร่อยกว่าผลไม้ เหล่านั้นเมื่อครู่นี้อีก ทำให้คนดูเพลิดเพลินจนลืมทุกสิ่ง
คนอื่นๆ ชะงักค้าง
จ้องมองเทียนหลิงกั่วในมือชิงหลิงค้าง นัยน์ตาแฝงด้วยอยากได้
พวกเขากินเทียนหลิงกั่วมานานหลายปี คุ้นเคยกับกลิ่นไอของเทียนหลิงกั่วเป็นอย่างดี
ทว่าผลที่อยู่ในมือชิงหลิงมีกลิ่นหอมมากกว่าที่พวกเขาเคยลิ้มลอง ทำให้ไม่อาจควบคุมสายตาไม่ให้ถูกดึงดูดได้
“ที่แท้ ที่นางพูดเมื่อครู่ก็เป็นเรื่องจริง…” หญิงสาวที่ได้รับเทียนหลิงกั่วจากมือชิงหลิงถอนหายใจแผ่วเบา “นางได้ลิ้มรสเทียนหลิงกั่วทุกวัน แม้แต่ข้ายังรู้สึกได้พลังวิเศษของเทียนหลิงกั่วนั่นเข้มข้นกว่าของจวน เฟิงอวิ๋น”
เห็นท่าทีนิ่งเรียบของคุณหนูใหญ่ ชิงหลิงที่คุ้นเคยกับเทียนหลิงกั่วเป็นอย่างดีเช่นนี้ คนอื่นๆ ก็ล้วนมีท่า าทางเป็นปกติ…
นี่เห็นได้ว่า สำหรับพวกนางแล้วล้วนเป็นเรื่องธรรมดาเสียยิ่งกว่าธรรมดา
ที่น่าขันก็คือ เมื่อครู่มั่วเฟยเฟยพูดอะไร?
ชิงหลิงขโมยเทียนหลิงกั่ว? อีกทั้งให้นางกินเป็นการสิ้นเปลือง?
ถ้าหากชิงหลิงไม่ใช่สาวใช้ของคุณหนูใหญ่ พวกเขาอาจจะหลงเชื่อไปแล้วจริงๆ…
โชคยังดีที่พวกเขาไม่ได้ไร้สติเช่น มั่วเฟยเฟย คิดจะยื่นมือไปทำร้ายคนข้างกายของคุณหนูใหญ่
ไม่ว่าความสามารถของชิงหลิงจะเป็นอย่างไรนางก็เป็นสาวใช้ของคุณหนูใหญ่ ไม่ว่าอย่างไรคนอื่นก็ไม่มีสิทธิ์มาสั่งส สอน
มั่วเฟยเฟยชะงักค้างไปแล้ว
ลมหนาวเย็นจากร่างกายเข้าสู่หัวใจ นางมองชิงหลิงที่เข้ามาใกล้นางอีกครั้งแล้วกัดฟันแน่น
ในปากของนางถูกตบจนเต็มไปด้วยเลือดสดๆ และส่งกลิ่นคาว
ที่ยิ่งน่าแค้นใจก็คือ บรรดาศิษย์จวนเดียวกันเหล่านั้นไม่มีสักคนที่จะขอร้องให้นาง!
โชคดีจริงๆ ที่ผ่านเรื่องราวด้วยกันมานานหลายปีเช่นนี้!
ต่อจากนี้สำหรับมั่วเฟยเฟยแล้วราวกับเป็นฝันร้าย
ทุกครั้งที่ชิงหลิงเหนื่อยหรือตีจนมือเจ็บแล้ว เฟิงหรูชิงก็จะยื่นเทียนหลิงกั่วให้นางหนึ่งผล
หลังจากให้นางฟื้นฟูพลังแล้วก็ให้ทำต่อ
นานจนมือของชิงหลิงด้านชาจึงได้หยุดลง ทว่ามั่วเฟยเฟยหน้าบวมไม่เป็นรูปร่างไปนานแล้ว
ชิงหลิงไม่รู้เลยว่ากินเทียนหลิงกั่วไปกี่ผล คนอื่นๆ เปลี่ยนจากตื่นตกใจในตอนแรกกลายเป็นชินชา ราวกับว่าเห็น เรื่องนี้เป็นเรื่องปกติไปเสียแล้ว เห็นของแปลกจนไม่แปลกอีก
YOU MAY ALSO LIKE
