เฟิงหรูชิง องค์หญิงหมอเทวดา - ตอนที่ 737 ในสายตาข้าคนไร้ค่าก็สามารถเป็นผู้มีพรสวรรค์ได้(7)/ตอนที่738 ในสายตาข้าคนไร้ค่าก็สามารถเป็นผู้มีพรสวรรค์ได้(8)
- Home
- เฟิงหรูชิง องค์หญิงหมอเทวดา
- ตอนที่ 737 ในสายตาข้าคนไร้ค่าก็สามารถเป็นผู้มีพรสวรรค์ได้(7)/ตอนที่738 ในสายตาข้าคนไร้ค่าก็สามารถเป็นผู้มีพรสวรรค์ได้(8)
ตอนที่ 737 ในสายตาข้าคนไร้ค่าก็สามารถเป็นผู้มีพรสวรรค์ได้ (7)
“ผู้อาวุโสห้า ผู้อาวุโสเหลยอวิ๋นมีธุระออกไปข้างนอกแล้ว ตอนนี้ท่านอยู่ที่นี่พอดีเช่นนั้นอีกเดี๋ยวช่วยข้ากวาดล้างจวนเสียหน่อย แล้วให้ผู้อาวุโสคนอื่นแนะนำศิษย์ให้ข้าหน่อย ข้าไม่เชื่อสายตาท่าน”
ผู้อาวุโสห้าเดิมยังฟังคำเฟิงหรูชิงด้วยความเคารพนอบน้อม ใครจะรู้ฟังมาจนถึงประโยคสุดท้ายมุมปากเขาก็อดกระตุกขึ้นสองทีไม่ได้
ในใจรู้สึกผิดหวังเสียใจ
นี่คุณหนูใหญ่ไม่เชื่อในตัวเขาแล้ว
ทว่านี่ก็ต้องโทษเขาเอง หลายปีมานี้ผู้อาวุโสคนอื่นๆ ยุ่งอยู่กับการฝึกตบะจึงโยนเรื่องวุ่นวายทั้งหมดมาให้เขา เขายุ่งจนไม่มีเวลาแล้วจะไม่สนใจศิษย์เหล่านี้ได้อย่างไร? ดังนั้นเขาจะทำอย่างไรได้? เขาเองก็ผิดหวังมากเช่นกัน!
“คุณหนูใหญ่” มั่วเฟยเฟยหัวเราะเสียงเย็น แม้เสียงพูดของนางจะไม่ชัดเจนทว่าก็ยังคงฟังเข้าใจว่านางกำลังพูดอะไร “ข้าคือผู้มีพรสวรรค์ ท่านทอดทิ้งข้าไปเลือกสาวใช้คนหนึ่งท่านจะต้องเสียใจ! จวนเฟิงอวิ๋นก็ต้องเสียใจเช่นกัน!”
เฟิงหรูชิงก้มลงมองมั่วเฟยเฟย “เมื่อครู่ผู้อาวุโสก็พูดไปแล้ว ข้าใช้เวลาสิบเก้าเดือนก้าวถึงขั้นเสวียนอู่ เช่นเดียวกับสาวใช้ของข้า…ใช้เวลาไม่ถึงสิบห้าเดือนก้าวถึงขั้นเจินอู่…”
“เจ้ามีสิทธิ์อะไรคิดว่าเจ้าดีกว่าผู้หญิงของข้า?”
มีสิทธิ์คิดว่าทุกคนสู้นางไม่ได้?
ความเชื่อมั่นในตัวเองความหยิ่งผยองนี้มาจากไหนกัน?
มั่วเฟยเฟยตัวแข็ง นางหันไปมองชิงหลิงทั่วทั้งร่างถูกความหนาวเย็นเข้ารุกราน
สิบห้าเดือน?
เป็นไปได้อย่างไร…
เฟิงหรูชิงอ้วนเกินไปกล้ามเนื้อและเส้นเลือดถูกอุดตันด้วยไขมัน บวกกับคนอ้วนแม้แต่แรงจะยืนยังไม่มี ดังนั้นนางเพิ่งเริ่มฝึกตบะเมื่อสิบเก้าเดือนก่อนก็นับว่าเป็นปกติ
เช่นนั้นสาวใช้คนนี้ไม่เคยฝึกตบะมาก่อน? เพิ่งเริ่มเมื่อหนึ่งปีก่อน?
เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!
“พรสวรรค์” เฟิงหรูชิงยิ้มเย็นต่อ “ในสายตาข้าไม่เคยแบ่งแยกคนมีพรสวรรค์หรือคนไร้ค่า ขอเพียงยินดีที่จะขยันหมั่นเพียร ต่อให้พรสวรรค์ย่ำแย่เพียงใดข้าก็สามารถเปลี่ยนให้นางเป็นผู้มีพรสวรรค์ได้! ผู้มีพรสวรรค์แล้วอย่างไร?”
กลุ่มกองกำลังอื่นให้ความสำคัญกับพรสวรรค์
แต่นางมียาวิเศษมากมายนับไม่ถ้วน และยังมีอาหารบำรุงวิเศษ
หากเจ้ายินยอมจะเสียหยาดเหงื่อใช้ความพยายามทั้งหมดที่มี
เช่นนั้นต่อไปภายหน้าเจ้าก็คือผู้มีพรสวรรค์!
“แต่ว่าเจ้าก็ได้ตักเตือนข้าแล้ว ผู้อาวุโสห้าท่านไปตรวจสอบดู หลายปีมานี้นางกินยาวิเศษของจวนเฟิงอวิ๋นของข้าไปเท่าไหร่ ให้นางคายออกมาให้ข้าให้หมด ถ้าคายออกมาไม่ได้ก็ให้นางลดความสามารถลงไปถึงก่อนหน้า!”
เฟิงหรูชิงยิ้มเย็น “โอ้อวดตัวเองว่าเป็นผู้มีพรสวรรค์ ดูถูกคนที่ใช้ยาวิเศษมากกว่าเจ้า ไม่รู้เลยว่าในโลกนั้นมีคนมีพรสวรรค์มากกว่าเจ้าอยู่เยอะ เพียงแต่พวกเขาขาดแคลนสภาพแวดล้อมในการฝึกตบะ ไม่เคยมีโอกาสได้ใช้ยาวิเศษ เจ้ามีอะไรให้ภาคภูมิใจกัน?”
นางคิดว่าคนอื่นมีทุกวันนี้ได้ล้วนเป็นเพราะใช้ยาวิเศษ
ใช่ ยาวิเศษมีฤทธิ์เพิ่มความสามารถ ไม่มีผู้ใดปฏิเสธยาวิเศษ
แต่นางก็ใช้ยาวิเศษเช่นกันจึงได้การดำเนินการเช่นตอนนี้ แล้วนางมีสิทธิ์อะไรดูถูกคนอื่น?
มั่วเฟยเฟยตื่นตระหนกในใจ นี่ทำให้นางรับไม่ได้เสียยิ่งกว่าฝ่ามือนับไม่ถ้วนเมื่อครู่
“ไม่ ท่านทำเช่นนี้กับข้าท่านจะต้องเสียใจ! ข้าเคยกินยาวิเศษแล้วอย่างไร? พรสวรรค์ของข้าก็มีอยู่ตรงนี้มิเช่นนั้นต่อให้กินยาวิเศษเข้าไปก็ไม่มีประโยชน์! ต่อให้พลังของข้าถดถอยก็ยังมีกองกำลังมากมายต้องการรับข้าไว้เช่นเดิม”
“อื้อ” เฟิงหรูชิงเอ่ยนิ่งเรียบ “เช่นนั้นเจ้าก็เตือนข้าอีกครั้งหนึ่งแล้ว ผู้อาวุโสห้าเผยแพร่คำสั่งออกไป กองกำลังใดในใต้หล้ากล้ารับนางไว้ จวนเฟิงอวิ๋นของข้าจะยกพลไปถึงหน้าประตู!”
“ท่าน...”
………..
ตอนที่ 738 ในสายตาข้าคนไร้ค่าก็สามารถเป็นผู้มีพรสวรรค์ได้ (8)
มั่วเฟยเฟยเบิกตาโตอย่างไม่อยากจะเชื่อ นี่เฟิงหรูชิง…ต้องการจะปิดกั้นอย่างโดยสมบูรณ์?
“ท่านไม่กลัวผิดใจกับกองกำลังอื่นงั้นหรือ?”
เฟิงหรูชิงยิ้มบาง “ข้าต้องการขยายความยิ่งใหญ่ของจวนเฟิงอวิ๋นของข้าพอดี พวกเขากล้าทำผิดใต้เงื้อมือข้า เช่นนั้นข้าก็จะรับเอาไว้ทั้งหมด”
แม้แต่สามกองกำลังใหญ่นางยังผิดใจมาแล้ว
ยังต้องกลัวคนอื่นอีก?
“มั่วเฟยเฟย เจ้ารู้หรือไม่ว่าเหตุใดข้าจึงไม่ฆ่าเจ้า?” สายตาเย็นยะเยือกของเฟิงหรูชิงจับจ้องมั่วเฟยเฟย “เพราะว่าข้าจะบดขยี้ความเย่อหยิ่งทั้งหมดของเจ้า ทำให้บนโลกใบนี้ไม่มีผู้ใดกล้ารับเจ้าไว้ ข้าจะทำให้เจ้าได้รับรู้ถึงความสิ้นหวัง เจ็บปวด และฝันร้าย! ข้าจะทำให้ทุกคนได้เข้าใจว่าจวนเฟิงอวิ๋นแห่งนี้ข้าพูดคำไหนคำนั้น รังแกผู้หญิงของข้าในอาณาเขตของข้า…นี่ก็คือผลลัพธ์!”
ใบหน้ามั่วเฟยเฟยบวมราวกับหัวหมูนานแล้ว แม้จะเป็นเช่นนั้นก็ยังเห็นถึงความสิ้นหวังบนใบหน้านาง
“เจิ้งฉู่ฉู่”
เฟิงหรูชิงหันหลัง “เจ้าไปจัดการเรื่องนางเสียหน่อย นอกจากนี้ถึงเวลาให้พาบรรดาศิษย์ไปที่จวนของข้า ข้าไม่เอาศิษย์ที่มีพรสวรรค์สูงได้แต่ว่าต้องเชื่อฟังและรู้เรื่อง”
“ค่ะคุณหนู”
เจิ้งฉู่ฉู่เอ่ยอย่างนอบน้อม
เฟิงหรูชิงไม่พูดมากอะไรอีกพาสาวใช้สองคนจากไป
จนกระทั่งร่างของนางลับตาไปแล้วเจิ้งฉู่ฉู่จึงจะเดินไปตรงหน้ามั่วเฟยเฟย
นางส่ายหน้าถอนหายใจเบาๆ “ในจวนเฟิงอวิ๋นคุณหนูใหญ่คือผู้มีอำนาจ ที่เจ้ามีวันนี้ทั้งหมดล้วนหาเรื่องเองทั้งนั้น! คุณหนูใหญ่เป็นคนชอบปกป้อง เจ้าหาเรื่องนางย่อมไม่มีผลลัพธ์ที่ดี”
มั่วเฟยเฟยหัวเราะเสียงเย็นไม่สนใจเจิ้งฉู่ฉู่
เจิ้งฉู่ฉู่จ้องมองมั่วเฟยเฟย “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ข้าก็จะทำให้เจ้ารู้ ที่เจ้าเคยคิดว่าตัวเองถูกมันโง่เขลาเพียงใด!”
ปึ้ง!
ฉับพลันรอบกายเจิ้งฉู่ฉู่ก็ถูล้อมรอบตัวพลังอันทรงพลัง พลังนั้นทำให้ใจมั่วเฟยเฟยสั่นสะท้านเบิกตาโตขึ้น
หลิงอู่…ขั้นสูง?
เจิ้งฉู่ฉู่…ก้าวถึงหลิงอู่ขั้นสูงตั้งแต่เมื่อใดกัน?
ไม่!
นางจะเชื่อไม่ได้ นี่จะต้องไม่ใช่เรื่องจริงแน่!
บรรดาคนที่อยู่ด้านหลังเจิ้งฉู่ฉู่เดินเข้ามา
พวกนางปล่อยพลังออกมาทำให้สีหน้ามั่วเฟยเฟยเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง
หลิงอู่ขั้นกลาง…
คนพวกนี้ล้วนก้าวถึงขั้นกลางหมดแล้ว!
เพราะเหตุใดกัน?
ครึ่งปีก่อนนางถึงคอขวดเช่นเดียวกับเจิ้งฉู่ฉู่ ทว่านางใช้เวลาครึ่งปีจึงจะก้าวผ่านคอขวดมาได้
ตอนนี้กลับมาบอกนางว่า คนเหล่านี้ที่เคยสู้นางไม่ได้ถึงขั้นกลางกันหมดแล้ว?
“เจ้ายังจำประโยคหนึ่งที่ผู้อาวุโสเหลยอวิ๋นเคยพูดเอาไว้ได้หรือไม่? เขาเคยพูดไว้ว่าเขาให้โอกาสพวกเราเลือกครั้งหนึ่ง หากเลือกถูกต่อจากนี้…อนาคตไร้ขีดจำกัด เลือกผิดก็พอใจที่จะอยู่กับที่เป็นเช่นนี้ไปทั้งชีวิต ที่โชคดีก็คือพวกเราเลือกถูกแล้ว”
ในแววตาเจิ้งฉู่ฉู่ล้วนเต็มไปด้วยรอยยิ้ม “ยิ่งไม่ต้องพูดถึง คุณหนูยังเป็นคนอ่อนโยน ได้ติดตามนางทั้งชีวิตนี้พวกเราก็ไม่มีวันเสียใจ!”
ใจมั่วเฟยเฟยเย็บวาบในทันที
ต่อให้ถูกตบนับครั้งไม่ถ้วน ถูกขับออกจากจวนเฟิงอวิ๋น แม้กระทั่งถูกเฟิงหรูชิงปิดกั้น
นางยังไม่มีความรู้สึกเช่นตอนนี้เลย
จนถึงตอนนี้นางเสียใจเป็นที่สุด
สองมือกำหมัดแน่นแฝงด้วยความไม่ยินยอมและอิจฉา
หากรู้แต่แรกว่าจะเป็นเช่นนี้ ตอนนั้นนางจะต้องไปอยู่ข้างกายเฟิงหรูชิงแทนเจิ้งฉู่ฉู่แน่…
ทว่าเหตุใดผู้อาวุโสเหลยอวิ๋นจึงไม่พูดอะไรเลย? หากเขาพูดให้ชัดเจนนางจะเลือกตัวเลือกผิดเช่นนี้หรือ?
แค้น!
แค้นใจยิ่งนัก!
มั่วเฟยเฟยย่อมรู้ดีว่าต่อให้นางเสียใจต่อการตัดสินใจมากเพียงใดก็ไม่มีประโยชน์ ชีวิตนี้ของนางจบสิ้นแล้ว…
………