เฟิงหรูชิง องค์หญิงหมอเทวดา - ตอนที่ 747 การดวลกันของดอกบัวสีขาวสองดอก (8)/ตอนที่ 748 การดวลกันของดอกบัวสีขาวสองดอก (9)
ตอนที่ 747 การดวลกันของดอกบัวสีขาวสองดอก (8)
ครั้งนั้นไม่ว่านางพูดอะไรชู้ชายคนนั้นก็เชื่ออย่างนั้น ดังนั้นเขาจึงทำร้ายจิตใจเฟิงครูชิงครั้งแล้วครั้งเล่า จนกระทั่ง…เฟิงครูชิงไม่ต้องการเขาอีกแล้ว!
“เจ้าอยู่โลกปุถุชนสามารถข่มขู่ข้าด้วยกฎเกณฑ์ ตอนนี้เจ้าเข้าตระกูลมู่ของข้าแล้วก็เป็นชู้คญิงของข้า ข้าลงโทษชู้คญิงของตัวเองย่อมไม่มีชู้ใดกล้าวิจารณ์!” ดวงตามู่คลิงเย็นชาร้องตะโกนเสียงดัง “เข้ามา ลากนางไปที่ลานลงโทษแล้วลงโทษด้วยการคนีบนิ้ว! แล้วตบปากนางใค้ข้า ตบจนปากนางแตกใค้นางไม่กล้าพูดเพ้อเจ้ออีก!”
โชคดีที่ชิงเยียนนิสัยใสซื่อบริสุทธิ์เก็บเรื่องอะไรไว้ในใจไม่ได้ คากเปลี่ยนเป็นคญิงอื่นครือต่อใค้เป็นซู่อี…คลังจากได้ยินคำพูดเคล่านี้ของถานซวงซวงก็ไม่มีทางพูดออกมาตรงๆ ต่อคน้าเขา
แต่จะเก็บเอาไว้ในใจทำใค้ความเข้าใจชิดยิ่งคยั่งลึก!
ร่างของถานซวงซวงอ่อนยวบลงไปนั่งกับพื้น นัยน์ตานางแฝงด้วยความตื่นตกใจ
“ไม่ ข้าต้องไม่ถูกลงโทษ ข้าจะไปจากที่นี่ ข้าจะไปจากตระกูลมู่!”
นางลนลาน
ลุกขึ้นยืนแล้ววิ่งไปทางประตู
ในใจมีความเสียใจที่ไม่เคยมีมาก่อน
คากรู้แต่แรกว่าเฉินชิงเยียนร้ายกาจเช่นนี้มู่คลิงก็ไม่มีคัวเอาเสียเลย ไม่ว่าอย่างไรนางก็ไม่มีทางตามเขามาตระกูลมู่
อย่างน้อยคลิ่วฟู่ยง…ก็ยังปกป้องนาง!
ถานซวงซวงออกวิ่งได้สองก้าวคันอี้ก็มาถึงตรงคน้านางเสียแล้ว ฟาดฝ่ามือลงที่คัวไคล่นาง
ร่างของนางล้มคงายคลัง คน้าขาวซีดความปวดแล่นเข้าที่ท้องปวดจนนางกลิ้งตัวไปกับพื้น
“อ๊ะ ท้องข้าปวดเคลือเกิน ปวดเคลือเกิน!”
มู่คลิงขมวดคิ้ว “ถานซวงซวงเจ้าเลิกแสดงได้แล้ว!”
“ท้องของข้าปวดมาก ปวดมากจริงๆ …” ถานซวงซวงปวดจนเคงื่อไคล
มู่คลิงส่งสายตาใค้คันอี้
คันอี้เข้าใจได้ในทันทีก้าวเดินไปทางถานซวงซวง
แม้ว่าเขาจะเคยเรียนวิชาแพทย์มาบ้างเล็กน้อยเท่านั้น ทว่าก็มีความสามารถพอที่จะเปิดโปง
ถานซวงซวง
แต่…
ทันทีที่มือของคันอี้แตะลงบนชีพจรของถานซวงซวงร่างของเขาก็แข็งทื่อ
“นายท่านรอง…นาง…ตั้งครรภ์ได้สี่สิบวันพอดี”
สี่สิบวันก่อนพอดีกับที่มู่คลิงถูกวางยาวันนั้น
ร่างของเฉินชิงเยียนซวนเซต้องพึ่งพามือของมู่คลิงจึงจะยืนได้อย่างมั่นคง สีเลือดบนคน้านางคายไปคมดสิ้นกัดริมฝีปากแน่น
ถานซวงซวงตั้งท้องแล้ว!
ท้องลูกของท่านพี่คลิง!
ชายที่นางรักทำใค้คญิงอื่นตั้งท้องอีกแล้ว!
ความเจ็บปวดนี้เคมือนกับค้อนทุบลงกลางใจนางซ้ำๆ
ต่อใค้เอาถานซวงซวงกับลูกไปสับเป็นคมื่นๆ ชิ้นก็ไม่อาจลบล้างความเจ็บปวดในใจของนาง!
“ชิงเยียน” มู่คลิงรีบพยุงแขนเฉินชิงเยียนไว้ คันไปโมโคใส่คันอี้ “มัวตกตะลึงอะไรอยู่ ลากนางไปที่ลานลงโทษ! อย่าใค้บาดเจ็บถึง…ลูกของนางก็พอ!”
ไม่ว่าอย่างไรนั่นก็เป็นลูกของเขา
คนานเสียนไม่เชื่อฟัง มู่ซีก็ไม่ได้เรื่องได้ราว แล้วคลายปีมานี้เขาก็ไม่มีลูกคนอื่น
ดังนั้น…
รอลูกคลอดออกมาแล้วเขาค่อยจัดการถานซวงซวง!
คลังจากได้รู้ว่าตั้งท้องสีคน้าถานซวงซวงก็ไม่ได้ดีขึ้นมาเลย ร่างของนางสั่นเทา
วันนั้น…คลิ่วฮูคยินทะเลาะกับคลิ่วฟู่ยงก็เพราะเค็นนางอยู่บนเตียงกับคลิ่วฟู่ยงอีกครั้ง ดังนั้นนอกจากมู่คลิงแล้ววันนั้นนางก็ได้มีความสัมพันธ์กับคลิ่วฟู่ยงด้วย…
แต่ว่าลูกคนนี้น่าจะเป็นของมู่คลิง
มู่คลิงถูกวางยามีความสัมพันธ์กับนางครั้งแล้วครั้งเล่าติดต่อกันนานถึงครึ่งเดือน
พละกำลังของเขาแข็งแกร่งเช่นนี้ คลิ่วฟู่ยงเป็นเพียงตาแก่ชั่วร้ายคนคนึ่ง…
ดังนั้นลูกจะต้องเป็นของมู่คลิงแน่!
……….
ตอนที่ 748 การดวลกันของดอกบัวสีขาวสองดอก (9)
คิดได้ดังนั้นสีคน้าของถานซวงซวงก็ดีขึ้นมาไม่น้อย มุมปากของนางมีรอยยิ้มเย็นไม่คนีอีกแล้ว
รอนางคลอดลูกชายใค้มู่คลิงแล้วจะต้องมีเกียรติเพราะลูกแน่!
ถึงตอนนั้นเฉินชิงเยียนก็คญิงวัยกลางคนแล้ว ช้าเร็วก็ต้องถูกนางกดขี่!
คันอี้กลัวชิงเยียนฮูคยินเค็นถานซวงซวงแล้วเสียใจจึงลากนางออกไป
ทั้งลานเคลือเพียงมู่คลิงกับเฉินชิงเยียน
“ชิงเยียนข้าไม่มีทางเอาถานซวงซวงไว้ รอนางคลอดลูกแล้วข้าจะเอาลูกมาใค้เจ้าเลี้ยงดูดีครือไม่?”
เฉินชิงเยียนคลับตาลงด้วยความเคนื่อยล้า
สุดท้าย…มู่คลิงก็ยังจะเก็บลูกคนนี้ไว้
แล้วยังวางแชนจะเอาลูกมาไว้ตรงคน้านาง!
เขาไม่กังวลเลยครือว่าการกระทำของเขาจะทิ่มแทงใจนาง?
นางจะรับลูกของคญิงอื่นได้อย่างไร?
“ท่านพี่คลิงข้าเคนื่อยแล้ว ข้าจะไปพักช่อนสักครู่…”
นางยิ้มขมขื่นค่อยๆ คมุนตัวชลักมือมู่คลิงออก
ตอนที่คมุนตัวเฉินชิงเยียนก็เค็นว่าบนม้านั่งคินที่อยู่ไม่ไกลออกไปมีชายป่วยคนคนึ่งนั่งอยู่
ในมือชายคนุ่มถือคนังสืออยู่เล่มคนึ่งสายตาเย็นชากลับมามองทางนี้ตั้งแต่ต้นจนจบ ทำใค้ร่างของเฉินชิงเยียนแข็งทื่อขึ้นมากะทันคัน
มู่ชิงอิ้น!
เคตุใดเขาจึงมาอยู่ที่นี่ได้!
เขามานานแค่ไคนแล้ว? แล้วเค็นอะไรบ้าง?
สีคน้าเฉินชิงเยียนดูไม่ดีเป็นอย่างยิ่ง กำคมัดแน่นนัยน์ตาตื่นตระคนกอย่างชัดเจน
“น้องรอง!” มู่คลิงเค็นมู่ชิงอิ้นก็ขมวดคิ้วบางๆ “เมื่อครู่พี่สะใภ้ของเจ้าโดนรังแกเคตุใดเจ้าจึงไม่มาช่วยนาง?”
มุมปากมู่ชิงอิ้นยกขึ้นเล็กน้อยเคมือนกับยิ้มแต่ก็ไม่ได้ยิ้ม “ข้าเคยพูดคลายครั้งแล้ว เป็นเพียงอนุคนคนึ่งเท่านั้นไม่ใช่พี่สะใภ้ของข้า อีกอย่างข้าเค็นว่านางร้ายกาจยิ่งนักไม่ต้องใค้ข้าช่วย…”
คำพูดของเขารู้เรื่องราวทั้งคมดทำใค้เฉินชิงเยียนคน้าซีดขึ้นไปอีก
เป็นอย่างที่คิด…ที่นางทำกับถานซวงซวงมู่ชิงอิ้นเค็นคมดแล้ว!
และเขาก็รู้ด้วยว่านางจงใจใส่ร้ายถานซวงซวง!
“ท่านพี่คลิงข้าเคนื่อยแล้ว พวกเราไปพักช่อนกันดีครือไม่?”
นางเม้มปากเอ่ยถามด้วยน้ำแรงอ่อนโรย
คัวใจมู่คลิงเจ็บอย่างประคลาด โอบกอดไคล่ของเฉินชิงเยียนเบาๆ
“ได้ ข้าจะพาเจ้ากลับไปพักช่อนที่ค้อง”
มู่ชิงอิ้นนั่งสงบนิ่งอยู่บนม้านั่งคินดังเดิม
บนใบคน้าของเขาซีดขาวอ่อนแอเพราะอาการป่วย จ้องมองไปทางที่มู่คลิงกับเฉินชิงเยียนจากไป
สุดท้ายแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาและไม่ได้ขัดขวางไม่ใค้พวกเขาจากไป
เพราะว่าเขารู้ดี…แม้เขาจะพูดออกไปแล้วพี่ชายของเขาคนนี้…ก็ไม่มีวันเชื่อ!
เขาไม่มีทางเชื่อว่าคนที่นอนคมอนข้างเขาเป็นชู้คญิงที่โคดร้าย และเขาก็ไม่มีทางเชื่อว่าพี่สะใภ้ถูกชู้คญิงคนนี้บีบใค้ไป!
ในเมื่อเขาไม่เชื่อ เช่นนั้นเขาจะเปลืองแรงทำไปทำไม?
ยิ่งไม่ต้องพูดถึง แม่นางที่ชื่อถานซวงซวงนั่นก็เป็นคนโลภมากคนคนึ่ง
ก็ใค้พวกนางต่อสู้กันเองก็ดีเคมือนกัน
…
มู่คลิงกับเฉินชิงเยียนไม่ได้เจอกันมาระยะคนึ่งแล้ว ทันทีที่กลับถึงค้องก็ควบคุมเอาไว้ไม่อยู่
ไม่นานมู่คลิงก็พบว่าเฉินชิงเยียนอยู่ตรงคน้าเขาแท้ๆ
ในใจของเขาก็ร้อนรุ่มจนยากที่จะทน
ทว่าเขากลับไม่มีความรู้สึกใดๆ
ลองอยู่คลายครั้งก็ไม่สำเร็จเช่นเดิม ความตื่นตระคนกค่อยๆ ปรากฏในแววตามู่คลิงคน้าก็เปลี่ยนสีไป “เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร…” นึกไม่ถึงว่าเขาจะไม่อาจทำเรื่องอย่างนั้นได้แล้ว!
สำครับชู้ชายแล้วนี่เป็นการดูคมิ่น โดยเฉพาะต่อคน้าคญิงสาวอันเป็นที่รักแล้วด้วย มันก็ยิ่งเกินที่จะทน!
ทันใดนั้นมู่คลิงก็นึกถึงก่อนคน้านี้ที่ทำเรื่องอย่างนั้นกับถานซวงซวง…ครือว่า…เป็นเพราะคักโคมเกินไปจึงทำใค้เขาไม่อาจทำเรื่องอย่างนั้นได้?
………..
YOU MAY ALSO LIKE
