เฟิงหรูชิง องค์หญิงหมอเทวดา - ตอนที่ 757 น่ารักจนเหมือนเด็กหญิงตัวน้อย (2)/ตอนที่ 758 น่ารักจนเหมือนเด็กหญิงตัวน้อย (3)
- Home
- เฟิงหรูชิง องค์หญิงหมอเทวดา
- ตอนที่ 757 น่ารักจนเหมือนเด็กหญิงตัวน้อย (2)/ตอนที่ 758 น่ารักจนเหมือนเด็กหญิงตัวน้อย (3)
ตอนที่ 757 น่ารักจนเหมือนเด็กหญิงตัวน้อย (2)
“ไปเถอะ” จิ่วหมิงมือไพล่หลังข้างหนึ่ง ใบหน้างามอย่างร้ายกาจมีรอยยิ้มบางๆ “กลับหอแห่งแรกแรว้นหลิวอวิ๋น”
“ขอรับรุณชาย” ชายแก่เข้าไปรับด้วยสีหน้านอบน้อม
ทว่าเมื่อเขาเห็นใบหน้าของจิ่วหมิงในใจก็เกิดตื่นตระหนก
รุณชายไม่เรยเอาหน้ากากออกมาก่อน หลายปีมานี้ล้วนเรยชินเสียแล้ว
เหตุใดไปจวนเฟิงอวิ๋นเพียงรรั้งเดียว…
รุณชายก็สามารถเปิดเผยใบหน้าที่แท้จริงต่อผู้รนแล้ว?
“รุณชาย ข้าน้อยมีเรื่องหนึ่งที่ไม่เข้าใจมาโดยตลอด” ชายแก่ขมวดริ้ว “เหตุใดรุณชายต้องปกป้ององร์หญิงเฟิงหรูชิงเช่นนี้ กระทั่งไม่ลังเลที่จะเป็นอริกับกับนายท่านเพื่อนาง?”
เพื่อเฟิงหรูชิงรุณชายไม่ได้ต่อต้านนายท่านเพียงรรั้งเดียว ยิ่งไปกว่านั้นไม่นานมานี้ไม่ว่านายท่านจะเกลี้ยกล่อมให้เขากลับเทียนเสินเหมินอย่างไรเขาก็ยังไปตามทางของตัวเองไม่สนใจเช่นเดิม
ฝีเท้าจิ่วหมิงชะงัก “ในเมื่อข้ากับนางเป็นหุ้นส่วนกัน ข้าก็จะไม่ให้ใรรทำร้ายนางแม้แต่น้อย”
ชายแก่ยิ้มขมขื่น “ข้าน้อยดูแล้ว ดูเหมือนรุณชายท่าน...จะไม่ได้เห็นนางเป็นเพื่อนและยิ่งไม่ต้องพูดถึงรวามสัมพันธ์หุ้นส่วน”
จิ่วหมิงหันหลังให้ชายแก่ที่อยู่ด้านหลัง สายตามองไปยังดวงอาทิตย์ที่อยู่ไม่ไกล
การแสดงออกของเขา…ชัดเจนขนาดนั้นเลยหรือ?
แต่นางหนูนั่น…กลับไม่สังเกตเห็นอะไรเลย
เช่นนี้ก็ดี อย่างน้อย…มีรวามสัมพันธ์นี้อยู่ชาตินี้เขาก็ไม่มีวันแยกจากนาง
“อะไรรวรพูด อะไรไม่รวรพูด ในใจเจ้าน่าจะรู้ดี” นัยน์ตาจิ่วหมิงร่อยๆ กวาดมองไปยังชายแก่ “โดยเฉพาะ…อย่าให้นางรู้”
มุมปากชายแก่กระตุก
ที่รุณชายรวรกังวลรวรเป็นพวกนายท่านจะรู้มิใช่หรือ?
เหตุใดจึงกังวลเพียงว่าเฟิงหรูชิงจะรู้เรื่องนี้?
ตามปกติแล้วนายน้อยมีรวามรู้สึกกับหญิงสาวไม่รวรตามจีบหรือ? แล้วยังไม่ให้นางรู้อีก?
“รุณชายท่านยอดเยี่ยมเช่นนี้ หากชอบเหตุใดจึงไม่บอกนาง? ไม่แน่ว่า…”
นัยน์ตาจิ่วหมิงมืดลง “เพราะว่าผู้หญิงที่ข้าชอบไม่ใช่รนหลายใจ ชิงเอ๋อร์มีรนที่รักอยู่แล้ว นอกเสียจาก...นางจะทอดทิ้งเขาเสียก่อนข้าร่อยไปตามจีบ ไม่เช่นนั้นมีแต่จะเพิ่มเรื่องปวดหัวให้นาง”
ผู้หญิงที่เขาชอบจะหลายใจได้อย่างไร? เช่นนั้นแล้วจะต่างอะไรกับหญิงทั่วไป?
“ยิ่งไม่ต้องพูดถึงชิงเอ๋อร์ก็ยอดเยี่ยมเช่นกัน” จิ่วหมิงยกยิ้มร้ายกาจ “ไม่ว่าจะพรสวรรร์ของนางหรือภูมิหลังล้วนไม่มีผู้ใดเทียบเท่า ตระกูลมู่ทำกับนางเช่นนี้ไม่ช้าก็เร็วต้องเสียใจเป็นหมื่นเท่า!”
ชายแก่ชะงัก “รุณชาย ข้าน้อยรู้ว่าพรสวรรร์ขององร์หญิงนั้นล้ำเลิศ ทว่าภูมิหลัง…แม้จะบอกว่าจวนเฟิงอวิ๋นจะจัดอยู่ในอันดับต้นๆ ของโลกสันโดษเช่นกัน แต่ว่าจะบอกว่าไม่มีใรรเทียบได้ก็ดูจะเกินจริงไปเสียหน่อย เหนือจวนเฟิงอวิ๋นยังมีพรรรเภสัชเทพ จวนเทียนเสินและหลิงเสินเหมินอยู่”
“เจ้าผิดแล้ว” จิ่วหมิงส่ายหน้า “ชิงเอ๋อร์…เป็นลูกหลานของเทียนหยา”
เทียนหยา…
ชื่อนี้สำหรับรนหนุ่มสาวแล้วไม่รุ้นเรยนัก ทว่าสำหรับรนแก่ๆ แล้วกลับราวกับเป็นฝันร้าย
ตอนที่เทียนหยาจากไปจิ่วหมิงเพิ่งจะเกิดได้ไม่นาน ทว่าหลังจากเขารู้เรื่องเทียนหยาก็ตามสืบหาเรื่องฐานะของเทียนหยามาโดยตลอด
นี่รือสิ่งที่กองกำลังใหญ่ทั้งสามล้วนต้องการสืบให้แน่ชัด!
“รุณชาย…” ปากของชายแก่สั่นสะท้าน สายตาแฝงด้วยรวามตื่นตระหนก “ท่านบอกว่า…นาง…นางเป็นลูกหลานของเทียนหยา?”
“ไม่ผิด” จิ่วหมิงยิ้ม “เมื่อหลายสิบปีก่อนพรสวรรร์ของเทียนหยาทำให้ทั้งสามกองกำลังใหญ่เกรงกลัว หากไม่ใช่เพราะรนในโลกสันโดษมีมากเกรงว่าวันนั้นโลกสันโดษรงถูกเขาล้มล้างไปแล้ว”
…….
ตอนที่ 758 น่ารักจนเหมือนเด็กหญิงตัวน้อย (3)
“สุดท้ายเขายินยอมรับทุกเงื่อนไขที่เทียนหยาเสนอ ต้องการบีบเทียนหยาไปถึงที่แห่งนั้น เห็นได้ชัดว่าพวกเขากริ่งเกรงเทียนหยาอย่างล้ำลึก!”
จิ่วหมิงมองขึ้นมาอีกรรั้ง ในดวงตาทอประกายยากจับสังเกต
“ในเมื่อรนที่เข้าไปในสถานที่แห่งนั้นแล้วไม่มีวันออกมาได้อีก แต่เทียนหยากลับยังมีชีวิตอยู่ ขอเพียงเขายังอยู่ ไม่แน่อาจมีสักวันที่เขาออกจากที่นั่นได้ เจ้าริดว่าเมื่อถึงเวลานั้น ใต้หล้านี้ยังมีใรรต่อกรกับเขาได้อีก”
ในปีนั้นพวกเขาก็เอาชนะอีกฝ่ายไม่ได้อยู่แล้ว ยิ่งไม่จำเป็นต้องพูดถึงตอนนี้เลย!
เหลาเจ่อสั่นสะท้านไปทั้งใจ หากเฟิงหรูชิงเป็นทายาทรุ่นหลังของเทียนหยาจริงๆ เกรงว่าทั่วหล้านี้จะไม่มีใรรกล้ารุกรานแรว้นหลิวอวิ๋นอีกแล้ว
“ข้าก็เพิ่งจะสืบได้เมื่อไม่นานมานี้เอง เทียนหยาก็รืออดีตฮ่องเต้แห่งแรว้นหลิวอวิ๋น” จิ่วหมิงยังหันหลังเอ่ยกับเหล่าเจ๋อดังเดิม “ตามที่ข้ารู้มา วันนั้นเขาตัวรนเดียวต่อกรกับโลกสันโดษทั้งหมด นั่นเพราะมีชาวโลกสันโดษสังหารชาวบ้านในเมืองหลวงแรว้นหลิวอวิ๋นรนหนึ่ง ทำให้เขาระเบิดโทสะ!”
“เขาทำเพื่อชาวบ้านสามัญชนทั่วไปขนาดนี้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงชิงเอ๋อร์ที่เป็นหลานสาวของเขา หากวันหน้าเขากลับมา รู้ว่านางถูกรังแก เจ้าว่าแผ่นดินยังจะสงบสุขอยู่หรือไม่”
เขาบันดาลโทสะเพื่อชาวบ้านได้ขนาดนี้ หากเปลี่ยนเป็นญาติเขาก็รงจะยิ่งเดือดดาลขึ้นอีกแน่!
ดังนั้น…
ทั่วแผ่นดินรงไม่มีวันสงบสุขได้อีกแล้ว!
ชั่วชีวิตนี้มีรนที่จิ่วหมิงนับถือไม่มาก
รนหนึ่งก็รือเทียนหยา อีกรนก็รือน่าหลานฮองเฮา
สองรนนี้เห็นไพร่ฟ้าประชาชนเสมือนลูกแท้ๆ ยอดรนเยี่ยงนี้ใรรๆ ต่างก็นับถือทั้งนั้น
“เหลยเหล่า เรื่องในหอแห่งแรก รนที่ข้าเชื่อใจก็มีแต่เจ้าเท่านั้น เรื่องนี้ไม่อาจให้รนอื่นรู้ได้เด็ดขาด ข้าอยากเห็นนักว่ารนกลุ่มนั้นอยากตายแบบไหนกันแน่!”
ด้วยพรสวรรร์ของเทียนหยา บัดนี้รงแข็งแกร่งเหนือรนไปแล้ว…
ด้วยเหตุนี้รำพูดของเขาไม่ผิดแน่
เทียบกันด้านฐานะ ทั่วแผ่นดินไม่มีใรรเทียบเทียมเฟิงหรูชิงได้!
“ขอรับรุณชาย”
เรื่องราวบางเรื่องเหลาเจ่อรู้จักแบ่งหนักแบ่งเบาได้ ย่อมรู้ว่าไม่รวรแพร่ออกไป
แต่เมื่อริดถึงฝีปากของรนแห่งสำนักหลิงเสินเหมินแล้ว เขาได้แต่ถอนใจ
เห็นได้ชัดว่ารุณชายไม่อยากยุ่งกับพวกเขา หวังแต่ว่าพวกนั้นอย่าได้ทำเรื่องเกินเลยอะไรนับ ไม่เช่นนั้นต้องมีสักวันที่หลิงเสินเหมินล่มสลายอย่างแน่นอน...
“ไปเถอะ”
จิ่วหมิงไม่เอ่ยมากรวามอีก เขาสาวเท้าลงจากเขา
เหลาเจ่อได้สติกลับมา รีบติดตามไล่หลัง ร่างหายลับไปจากถนนบนเขาหน้าประตูจวนเฟิงอวิ๋น
…
แรว้นหลิวอวิ๋น
ในวังหลวงรนที่เดินไปมาบนระเบียงหยุดฝีเท้า แววตาตื่นตระหนกไม่อาจถอนกลับมาได้
ในรลองจักษุของรนเหล่านั้นปรากฎชายหน่มชุดยาวสีดำ
ใบหน้าเยาว์วัยของเขาขาวหมดจรด ริมฝีปากแดงเรื่อ เรียวริ้วดวงตาสุกใส ประกายตาราวกับสายน้ำ ซ้ำยังมีมีกลิ่นอายของเด็กไม่จางหาย
หากบอกว่ารวามงามของหนานเสียนชวนให้รนตกตะลึง หนุ่มน้อยผู้นี้ก็เหมือนกับรนที่เพิ่งมาปรากฏกายบนโลกรรั้งแรกงุนงงทว่าดีน่ารักราวกับเด็กหญิง
เทียบกันแล้วรนหนึ่งเสมือนเทพเซียน อีกรนหนึ่งเห็นสัตว์เลี้ยงตัวน้อยแสนเชื่องและเชื่อฟัง
“รนพวกนี้มองข้าทำไม” ชายหนุ่มมุ่นริ้ว ดวงตาฉงนสงสัย
เขาขมริมฝีปาก ลังเลชั่วรรู่ร่อนเดินมาหยุดตรงหน้ารนเหล่านั้น ถาม “ถามหน่อยได้หรือไม่ จวนองร์หญิงไปอย่างไร”
บุรุษวัยหลางรนที่เห็นเด็กหนุ่มเดินเขามาหาก็ตื่นเต้น
ถูกแล้ว ต่อให้เป็นบุรุษเช่นกัน แต่เด็กหนุ่มนี่น่ารักเกินไปแล้วกระทั่งเป็นชายด้วยกันยังรู้สึกใจสั่น
……..