เฟิงหรูชิง องค์หญิงหมอเทวดา - ตอนที่ 759 น่ารักจนเหมือนเด็กหญิงตัวน้อย (4)/ตอนที่ 760 น่ารักจนเหมือนเด็กหญิงตัวน้อย (5)
ตอนที่ 759 น่ารักจนเหมือนเด็กหญิงตัวน้อย (4)
ทว่าคำพูดของเด็กหนุ่มเสมือนน้ำเย็นๆ รดลงจากหัวเขา เปียกปอนเย็นเยียบไปทั่วร่าง
คนที่หลงใหลองค์หญิงโผล่มาอีกคนแล้ว!
ระยะนี้แม่นางทั้งหลายในเมืองหลวงต่างคิดโผเข้าอ้อมอกองค์หญิงก็แล้วกันไปเถิด แต่ทำไมกระทั่งหนุ่มน้อยน่าเอ็นดูก็เป็นไปกับเขาด้วยนะ
เหมือนกับว่าโลกใบนี้เปลี่ยนไปเพียงพริบตา
ต่อให้เป็นบุรุษก็สามารถสยบแทบเท้าสตรีนางหนึ่งได้
“เจ้าเดินตรงไป” น้ำเสียงชายวัยกลางคนขึ้นจมูก “เห็นเขียนว่าจวนองค์หญิงก็ถึงแล้ว”
เขาถูกองค์หญิงบีบคั้นถึงกระทั่งเห็นเด็กหนุ่มหน้าตางดงามแล้ว ทำไมองค์หญิงยังไม่ยอมปล่อยคนพวกนี้อีกนะ
ให้ทางรอดกับคนอย่างพวกเขาที่แม้กระทั่งภรรยายังหาไม่ได้เลย
หรือยังจะให้ไปเสพสุขที่หอโคมเขียวอีกหรือ
ช่างมันเถิด สถานที่อย่างหอโคมเขียวไม่ใช่ที่ดีอะไร
ครั้นมองเด็กหนุ่มขอบคุณแล้วเดินจากไป
บุรุษวัยกลางคนปาดน้ำตา ถอนใจเบาๆ “ดูท่าอีกไม่นาน ข้าอาจเห็นสุนัขยังรู้สึกว่ามันหน้าตาหมดจดงดงามเลยกระมัง”
เคราะห์ดีที่องค์หญิงออกจากจวนไปแล้ว บางทีอีกไม่นานความสนใจของเเม่นางพวกนั้นอาจหายไปตามเวลา เช่นนี้พวกเขาก็จะได้มีโอกาสแล้ว
มิฉะนั้นชั่วชีวิตนี้เขาอาจต้องแต่งงานใช้ชีวิตกับสุนัขก็เป็นไปได้
…
นอกจวนองค์หญิง
เด็กหนุ่มเพิ่งก้าวเท้าเข้าไป หมาป่าสีขาวก็พุ่งทะยานออกมาขวางหน้าเขาไว้
มันจงใจแสยะเขี้ยวดุร้าย เพื่อสร้างความตกใจให้เด็กหนุ่มล่าถอย
“หืม” เด็กหนุ่มชะงักฝีเท้าเล็กน้อย สายตาสุนัขตัวหนึ่ง อ้อ ไม่สิ นี่คือหมาป่า “เจ้าก็คือสุนัขที่ฝูเฉินบอกว่ารู้จักแต่ล่อลวงเสี่ยวจิ๋วจิ่วอย่างนั้นหรือ”
สุนัขบ้าน
หมาป่าสีขาวชะงักไปเล็กน้อย จากนั้นโทสะเดือดดาลขึ้นมา
เจ้าน่ะสิสุนัขบ้าน!
ตระกูลเจ้าน่ะสิที่เป็นสุนัขบ้าน!
ต่อให้มันเป็นสุนัข มันก็ต้องเป็นสุนัขดุร้าย!
“กรรซ์!”
หมาป่าสีขาวพุ่งเข้าไปด้วยโทสะ
ใครจะรู้ว่ามันเพิ่งเข้ามาถึงเบื้องหน้าของชายหนุ่ม เขาก็ยกมือขึ้น ฟาดมือออกมาคราเดียวหมาป่าสีขาวก็กระเด็นออกไปหลายเมตร
หางตาเขาเลิกขึ้น ดูยโสโอหังภายใต้แสงแดดในยามเช้า
พลังทำลายล้างแผ่พุ่งออกมา ไม่เข้ากับท่าทางน่าเอ็นดูเชื่อฟังเมื่อครู่เลยสักนิด
“ผู้ชายเถื่อนแย่งจิ๋วจิ่วกับข้าก็พอแล้ว อย่างไรข้าก็สู้เขาไม่ได้ เจ้าเป็นแค่สุนัขเฝ้าบ้านตัวหนึ่งยังกล้าแย่งจิ๋วจิ่วกับข้าอีกหรือ”
“กรรซ์!”
หมาป่าสีขาวโมโหจนตาแดงก่ำ
มันไม่ใช่สุนัขบ้าน ไม่ใช่!
ภายใต้โทสะมันกางเล็บออก ชี้ไปที่ชายเถื่อน คำรามด่าเสียงดัง
เจ้านายเคยบอกว่า ต่อให้สู้ไม่ชนะ ก็ต้องด่าสักสองสามคำ อย่างไรก็ไม่อาจเสียเปรียบ!
“ที่แท้ก็เป็นสุนัขเฝ้าบ้านที่ทำได้แค่ด่าคน!” ชายหนุ่มก้าวเข้ามา “สุนัขดีไม่ขวางทางคน ข้าจะไปหาจิ๋วจิ่ว”
ดวงตาหมาป่าสีขาวแดงก่ำขึ้นไปอีก
มันเป็นหมาป่า หมาป่าจริงๆ !
สัตว์วิเศษอื่นๆ ก็ตื่นตระหนกเพราะความเคลื่อนไหวภายนอก พวกมันรีบวิ่งทะยานมาจากหลังเขา
ระยะนี้เจ้านายไม่อยู่ในจวน พวกมันต้องเฝ้าบ้านแทนเจ้านาย! กันไม่ให้คนมาขโมยยาวิเศษ!
มองบรรดาสัตว์วิเศษที่พุ่งเข้ามา ชายหนุ่มหยักมุมปาก พลังแข็งแกร่งแผ่พุ่งออกจากร่างไปในทันที
ภายใต้ขุมพลังของเขา สัตว์วิเศษทั้งหลายสั่นเทิ้ม ทนไม่ไหวหมอบลงกับพื้น
“จิ๋วจิ่วของข้าเล่า”
ตอนแรกหมีหนึ่งหมียังจำชายผู้นี้ไม่ได้
จนกระทั่งพลังของเขาแผ่พุ่งออกมา พวกมันถึงได้ตะลึงงัน มองหน้ากัน
“โฮ๊ก!”
น้องรอง เหมือนเขาจะเป็นมังกรที่ชื่อว่าต้าฮุยนะ
“…”
ชายหนุ่มหน้าดำง้ำงอ โมโหจนแทบเต้น “ข้าชื่อต้าเฮย ไม่ใช่ต้าฮุย ไม่ใช่!”
…………..
ตอนที่ 760 น่ารักจนเหมือนเด็กหญิงตัวน้อย (5)
เจ้าหมีหนึ่งหันไปหาหมีสอง “โฮ๊ก!”
ไม่ว่าเขาจะชื่อว่าต้าเฮยหรือต้าฮุย ระดับการตั้งชื่อของจ้านายก็ย่ำแย่เต็มที ชื่อของข้าน่าฟังกว่าตั้งเยอะ หมีหนึ่งฟังแล้วรู้สึกถึงความเป็นลูกพี่ขึ้นมา
หมีสองสัมผัสได้ถึงพลังที่เข้มข้นขึ้นทุกทีๆ ของชายหนุ่ม มันหมอบตัวสั่นอยู่บนพื้น ไม่ใส่ใจหมีหนึ่ง
“ลูกพี่หรือ” ไม่ช้าชายหนุ่มก็ได้สติกลับมา หว่างคิ้วของเขาเผยรอยยิ้มร้าย “ต่อไปข้าจะเป็นลูกพี่ของสัตว์วิเศษ เรื่องในจวนองค์หญิงข้าตัดสินใจได้เท่านั้นพวกเจ้าเป็นลูกน้องข้า!”
คราวนี้หมาป่าสีขาวไม่ยอมอย่างยิ่ง มันคำรามเสียงดังร้องด่าชายหนุ่ม
เพราะอะไร
ทำไมคนมาทีหลังถึงมาชิงตำแหน่งของมัน
เจ้านายไม่อยู่ มันต่างหากที่ลูกพี่!
ในฐานะพ่อบ้านยามปกติมันได้รับยาวิเศษหลายเม็ด เจ้าเด็กนี่ต้องทำเพื่อผลไม้วิเศษ ถึงได้แย่งชิงตำแหน่งลูกพี่กับมันแน่!
ชายหนุ่มเลิกคิ้วมองหมาป่าสีขาว เอ่ยอย่างดูแคลน “เจ้าไม่เห็นด้วยก็ไร้ประโยชน์ เอาเป็นว่าเจ้าสู้ข้าไม่ได้ ตำแหน่งลูกพี่ข้าเป็นแน่แล้ว ต่อไปตำแหน่งข้างกายเสี่ยวจิ๋วจิ่วต้องเป็นของข้า ขาของนาง อ้อมกอดของนาง ล้วนเป็นของข้า พวกเจ้าห้ามแย่งชิงข้า”
หมาป่าสีขาวส่งเสียงร้องอิ๋งอิ๋งด้วยความกล้ำกลืน
เจ้าเด็กนี่ทำเกินไปแล้ว!
รอเจ้านายกลับมา มันจะต้องฟ้องให้ได้
รังแกกันเกินไปแล้ว!
“จริงสิ เสี่ยวจิ๋วจิ่ว[1]ไปไหนพวกเจ้ารู้หรือเปล่า”
ชายหนุ่มมุ่นคิ้วอีกครั้ง
กว่ามันกลายร่างเป็นคนไม่ใช่ง่ายๆ อยากทำให้นางแปลกใจสักหน่อย ใครจะรู้ว่านางจะไม่อยู่ที่นี่
เช่นนั้นนางไปที่ไหนแล้วเล่า
หมาป่าสีแดงที่อยู่อีกข้างหนึ่งใช้ความคิด มันส่งเสียงเรียกสองคำ
“จวนเทียนเสินหรือ” ชายหนุ่มเลิกคิ้ว
หมาป่าสีแดงพยักหน้า
มันบังเอิญได้ยินเจ้านายพูดถึงจวนเทียนเสินเท่านั้น คิดว่าเจ้านายน่าจะอยู่ที่จวนเทียนเสิน
ชายหนุ่มเกาท้ายทอยด้วยความปวดหัว “ดูท่าข้าต้องถามทางอีกแล้ว”
เขาไม่รู้เรื่องราวในโลกในนี้เลย ใช้การถามทางจนมาถึงที่นี่ได้
ดังนั้นตอนที่ชายหนุ่มหันกลับมาคิดจะจากไป เขาตกใจที่ได้เห็นหงส์ขาวยืนอยู่ด้านหลัง
“เมื่อครู่เจ้าพูดถึงจวนเทียนเสินหรือ” หงส์ขาวฉงนถาม
ถ้ามันฟังไม่ผิดละก็ เสี่ยวชิงชิงไปจวนเทียนเสินแล้วหรือ
“เจ้าคือใคร” ชายหนุ่มถามด้วยสีหน้าเย็นชา
มีสัตว์เลี้ยงคิดมาแย่งตำแหน่งกับมันอีกแล้วหรือ
น่าเสียดายที่เสี่ยวจิ๋วจิ่วไม่ชอบมังกรและไม่ชอบหงส์ด้วย
“เจ้าจะไปหาเสี่ยวชิงชิง เช่นนั้นข้าจะไปหาซู่อี ข้ารู้ว่าจวนเทียนเสินอยู่ที่ไหน”
ครั้นหงส์ขาวพูดถึงซู่อี น้ำตาแห่งความอดสูเกือบร่วงหล่นลงมา
เฟิงหรูชิงไปแล้ว หนานเสียนก็ไปแล้ว…
สุดท้ายซู่อีก็ทิ้งมันหายไปด้วย
ทิ้งหงส์ขาวที่น่าสงสารอย่างมันไว้ในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย
ชายหนุ่มดวงตาสั่นไหว เจ้าหงส์ขาวนี่ไม่ได้ทำเพื่อจิ๋วจิ่วหรือ
งั้นเขาก็วางใจแล้ว…
“ก็ได้ เจ้าพาข้าไปจวนเทียนเสิน”
“ไม่มีปัญหา ไว้ใจข้าได้เลย” หงส์ขาวตบอกตัวเอง สัญญาเป็นมั่นเป็นเหมาะ “จริงสิ ทำไมเจ้าเรียกเสี่ยวชิงชิงว่าจิ๋วจิ่วเล่า”
ชายหนุ่มกะพริบตา “เดิมทีนางก็คือจิ๋วจิ่วน่ะสิ”
“…”
หงส์ขาวมองชายหนุ่มด้วยความเห็นใจ
เจ้าตัวจ้อยนี่สมองไม่ดีอย่างมาก ชื่อของนางคือเฟิงหรูชิงชัดๆ ดันไปเปลี่ยนชื่อให้นาง ซ้ำยังเรียกจิ๋วจิ่วอะไรนี่อีกด้วย
ทำไมไม่เรียนนางว่าปาปา[2]เลยเล่า
“พวกเรารีบไปกันเถอะ”
ชายหนุ่มอยากพบเฟิงหรูชิงจนแทบทนไม่ไหวแล้ว ถึงได้เร่งรัดหงส์ขาว
หงส์ขาวร้องอ้อคำหนึ่ง ไม่ร้อนรนตอบว่า “เจ้าไม่ต้องรีบร้อน ข้าไปซื้อเข็มทิศก่อน”
………………….
[1] จิ๋วจิ่ว หมายถึง เก้าเก้า
[2] ปาปา หมายถึง แปดแปด
YOU MAY ALSO LIKE
