เฟิงหรูชิง องค์หญิงหมอเทวดา - ตอนที่ 765 ตระกูลฉินแห่งจวนเทียนเสิน (2)/ตอนที่ 766 ตระกูลฉินแห่งจวนเทียนเสิน (3)
ตอนที่ 763 น่ารักจนเหมือนเด็กหญิงตัวน้อย (8)
เฟิงหรูชิงสีหน้านิ่งเฉย
ถึงแม้ฝูเฉินสอนวิชาค่ายกลให้นางไม่น้อย ถ้ามีเวลาวิเคราะห์นางก็สามารถทลายค่ายกลได้
แต่ถ้าประหยัดเวลาได้ แล้วลองดูไม่ดีตรงไหนกัน
“ได้”
นางเงียบไปสักพักค่อยตอบตกลง
ใบหน้าของแม่นางน้อยฉายแววยินดี รีบหันมองผู้เฒ่าและองครักษ์ด้านหลัง
“ท่านปู่จ้าว พี่สาวรับปากพาพวกเราเข้าไปแล้ว พวกเรารีบไปกันเถอะ”
สีหน้าผู้เฒ่าผ่อนคลายลงเล็กน้อย ยิ้มประสานมือ “แม่นางผู้นี้หน้าตาไม่คุ้นเคย มิทราบมาจากกลุ่มอิทธิพลใด”
เฟิงหรูชิงยิ้มจาง “ตระกูลข้ามิได้เข้มแข็งอันใด บอกไปแล้วพวกท่านอาจไม่รู้จัก”
นี่คือความจริง กลุ่มอิทธิพลในจวนเทียนเสินมีมากมายนัก หากเป็นตระกูลธรรมดาก็ใช่ว่าจะรู้จัก
“ครั้งนี้แม่นางช่วยพวกเราไว้ วันหน้าตระกูลหลัวต้องตอบแทนเจ้าแน่ นี่คือหลัวลี่คุณหนูตระกูลเรา การเดินทางครั้งนี้รบกวนแม่นางดูแลด้วย”
หลัวลี่หัวเราะร่า “พี่สาว พวกเราออกเดินทางกันเถอะ”
“ได้” เฟิงหรูชิงสีหน้าโอนอ่อนลง
ครั้นเห็นแม่นางผู้นี้แล้ว ไม่รู้เพราะอะไรเฟิงหรูชิงพานคิดไปถึงถังอิ่น
นางออกมาจากแคว้นหลิวอวิ๋นระยะนึงแล้ว เริ่มคิดถึงนางหนูนั่นขึ้นมา…
แล้วก็ไม่รู้ว่านางทำท่านลุงโมโหตายไปแล้วหรือไม่
…
การทลายค่ายกลมิได้ยากเย็น ตลอดทางที่ผ่านมาของพวกเขาราบรื่นดีไร้การขัดขวาง ไม่ช้าก็มาถึงประตูบานหนึ่ง
หน้าประตูมีองครักษ์สองคนยืนนิ่งคล้ายรูปปั้นสลักไม่ขยับเขยื้อน
เฟิงหรูชิงโบกมือคราหนึ่ง ป้ายคำสั่งปรากฎในมือนาง
องครักษ์ปราดมองก็ปล่อยเฟิงหรูชิงเข้าไปด้านใน
ถึงบอกว่าระยะนี้ป้ายคำสั่งของจวนเทียนเสินหายไปไม่น้อย แต่จากคำบอกเล่าของฝูจู่ วันนั้นเขาเข่นฆ่าคนไปถึงพรรคเภสัชเทพ ค้นเอาป้ายคำสั่งที่ถูกชิงไปได้จากลูกศิษย์บางส่วนจริงๆ ไม่มากไม่น้อยเกินไปเท่ากับจำนวนที่ถูกชิงไปพอดี
ป้ายคำสั่งพวกนั้นฝูจู่เก็บกลับมาจนหมดแล้ว จวนเทียนเสินย่อมไม่ตรวจสอบเคร่งครัดอีก
คาดว่า…
คนของจวนเทียนเสินไม่มีวันคิดได้ว่า ที่จำนวนป้ายครบถ้วนนั่นเป็นเพราะหนานเสียนนำป้ายของตัวเองออกมารวมเข้าไปด้วย
ป้ายเหล่านั้นมีอยู่ที่หนานเสียนไม่น้อย
“พี่สาว ขอบคุณที่ท่านพาพวกเรากลับมา ข้าจะกลับบ้านแล้ว ต่อไปท่านไปหาข้าที่ตระกูลหลัวได้” หลัวลี่ยิ้ม
ใบหน้านาง ไม่มีความเย่อหยิ่งยโสใดๆ”
คล้ายกับน้องสาวข้างบ้านแสนเชื่อฟัง
เฟิงหรูชิงชะงักเล็กน้อย สายตานางวาวโรจน์ เอ่ยว่า “ข้ามีอะไรอยากถามหน่อย”
“เรื่องอะไรหรือ”
“เจ้ารู้จักตระกูลฉินหรือไม่”
สายตาหลัวลี่งุนงง “ตระกูลฉินไหนกัน”
“ฉินเฉินแห่งตระกูลฉิน”
ฉินเฉินสองคำนี้สำหรับหลัวลี่หาได้แปลกนัก
เพียงแต่นางคิดไม่ถึงว่าเฟิงหรูชิงจะรู้จักฉินเฉิน
“ข้ารู้จัก ฉินเฉินเป็นลูกเลี้ยงตระกูลฉิน ได้ยินว่าปีนั้นตอนที่เจ้าบ้านตระกูลฉินพากลับมา เขาน่าสงสารมาก คนในครอบครัวต่างไม่ต้องการเขา หากมิใช่ตระกูลฉิน เขาอาจแข็งตายอยู่ข้างถนนไปแล้ว”
หลัวลี่เลิกคิ้วน่าเอ็นดู นางคิดไม่ตกว่า คนในโลกนี้ ทำไมถึงได้ใจดำนักทอดทิ้งลูกชายที่ให้กำเนิดได้
“เช่นนั้น…เขามีชีวิตเป็นอย่างไรบ้าง” เฟิงหรูชิงลังเลอยู่สักพัก สุดท้ายก็ถามออกมา
“ดูก็เหมือนจะสบายดี ตอนแรกบ่าวในตระกูลฉินดูถูกเขา ฉินเฟยเอ๋อร์ปกป้องเขาตั้งแต่เล็ก ข้าเคยเห็นนางสั่งสอนบ่าวเพื่อเขาอยู่หลายครั้ง เจ้าบ้านและฮูหยินตระกูลฉินก็น่าจะดีกับเขาไม่เลวกระมัง…”
……………
ตอนที่ 764 ตระกูลฉินแห่งจวนเทียนเสิน
เฟิงหรูชิงไม่พูดไม่จา
หากเป็นเช่นนั้นจริงๆ นางก็คงวางใจได้…
แต่ไม่รู้ทำไม สำหรับฉินเฉิน นางยังไม่วางใจอยู่บ้าง
“พี่สาว ท่านรู้จักฉินเฉินได้อย่างไร”
เฟิงหรูชิงได้สติกลับมา “พวกเรารู้จักกันภายนอกจวนเทียนเสิน เพียงแต่…เขากลับบ้านมาแล้ว ข้าไม่ได้พบเขานานแล้ว”
หลัวลี่จ้องใบหน้าเฟิงหรูชิงอยู่สักพัก คล้ายงุนงงอยู่บ้าง “ท่านกับฉินเฉิน คงไม่ใช่สหายทั่วไปกระมัง”
เฟิงหรูชิงตื่นเต้นขึ้นมาอย่างแปลกประหลาด
นางแค่ถามง่ายๆ ประโยคเดียว หรือหลัวลี่ดูความสัมพันธ์ของนางกับฉินเฉินออกแล้ว
“พี่เฟิง” หลัวลี่ยิ้มร่าตบบ่าเฟิงหรูชิง ยักคิ้วหลิ่วตาให้นาง “ข้าเข้าใจความรู้สึกของท่าน วางใจเถอะ ต่อให้ท่านชอบลูกเลี้ยงตระกูลฉินก็ไม่เป็นไร ข้าจะช่วยท่าน”
เฟิงหรูชิง “…”
นางชอบฉินเฉินหรือ
เฉินเอ๋อร์คือน้องชายของนางนะ
“แค่กแค่ก” ผู้เฒ่าจ้าวด้านข้างไอแห้งสองคำ มุมปากยกยิ้ม “พวกเราสมควรกลับไปได้เแล้ว ระยะนี้ฮูหยินผู้เฒ่าสุขภาพไม่ดี พวกเรารีบกลับไปเร็วหน่อย”
รอยยิ้มบนใบหน้าหลัวลี่จางหายไป ความกลัดกลุ้มถาโถมขึ้นมา
นางเม้มปาก “พี่สาวเฟิง ข้ากลับก่อนนะ หากภายหน้าท่านมีเวลาว่าง ไปหาข้าที่ตระกูลหลัวได้”
“อืม…ได้”
เมื่อได้รับเจตนาดีของหลัวลี่ นางไม่อาจปฏิเสธได้
เพียงแต่นางมีเรื่องที่สำคัญกว่านั้นที่จะต้อง
…
เขาเทียนเซิง
เป็นจุดศูนย์กลางของจวนเทียนเสิน เปรียบเสมือนกับเมืองหลวงของแคว้นหลิวอวิ๋น
เฟิงหรูชิงใช้เวลาไม่นาน ก็เห็นป้ายตระกูลฉิน…..
นอกตระกูลฉิน มีองครักษ์สองคนยืนนิ่งราวกับภูเขานิ่งไม่ขยับเขยื้อนคุ้มกันเรือนแห่งนี้อยู่
เดิมทีเฟิงหรูชิงไม่คิดเข้าไปในตระกูลฉิน นางมาที่นี่เพื่อรู้ว่าเฉินเอ๋อร์ยังสบายดีอยู่หรือไม่
ด้านในประตูใหญ่ตระกูลฉิน เงาร่างสายหนึ่งค่อยๆ ก้าวออกมา
เฟิงหรูชิงรีบเบี่ยงกายหลบซ่อน หางตามองไปยังคนที่เดินออกมาจากประตูหน้า
หญิงสาวที่ประตูใบหน้าขาวราวหิมะ ให้ความรู้สึกงดงามทว่าอมโรคอ่อนแอ มุมปากนางเจือยิ้มอ่อน สีหน้าสงบนิ่ง
“คุณหนู” สาวใช้ติดตามอยูด้านหลัง ประคองฉินเฟยเอ๋อร์ ดูคล้ายกังวลไม่น้อย “ท่านยังไม่หายป่วย ฮูหยินบอกว่า ระยะนี้ท่านต้องพักรักษาตัวอยู่ที่บ้าน”
ฉินเฟยเอ๋อร์ยิ้มอย่างอ่อนโยน “ไม่เป็นไร ระยะนี้เฉินเอ๋อร์ไม่ค่อยอยากอาหาร ข้าจะไปหอแห่งแรกหาของกินให้เขา”
“แต่ว่า คุณหนู…เรื่องพวกนี้ให้บ่าวไปทำก็พอแล้ว นางไม่ต้องไปด้วยตัวเอง อย่างไรเสียฉินเฉินเขาก็เป็นแค่…”
“หลิวสยา!” ฉินเฟยเอ๋อร์หน้าเข้ม “ไม่ว่าเฉินเอ๋อร์มีฐานอะไร ตอนนี้เขาคือน้องชายของเรา ทั้งข้าติดค้างเขามากมายเพียงนี้ ไปหาของกินให้เขาบ้างก็เป็นเรื่องสมควร เพียงแต่ในโลกใบนี้ เขามีข้าเป็นญาติเพียงคนเดียวเท่านั้น”
แต่เพื่อแต่งงานกับชายที่เสมือนเทพเซียนผู้นั้น นางยังคง…ต้องทอดทิ้งเขา
ดังนั้นต่อให้ต้องทำอะไรเพื่อเขาบ้าง ก็ถือว่าเป็นเรื่องเล็กน้อยเท่านั้นเอง นางถึงรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง
ทั้งทำให้ไม่รู้สึกผิดมากมายขนาดนั้น
หลิวสยาไม่กล้าเอ่ยมากความอีก นางก้มหน้าลง ทว่าในใจกลับดูแคลน
เป็นแค่ลูกเลี้ยงก็เท่านั้น ไม่รู้ว่าทำไมคุณหนูต้องดีกับเขาถึงเพียงนี้ รักเอ็นดูเขาเหมือนน้องชายแท้ๆ ถึงกับนำห่อร่างกายที่ป่วยไข้ไปซื้อของกินให้เขาด้วย
แต่ฉินเฉินยังไม่ยอมรับน้ำใจ หลายวันนี้เขาตีหน้านิ่งเย็นชากับคุณหนู ไม่เคยแสดงสีหน้าดีๆ เลยสักนิด
…………………..
YOU MAY ALSO LIKE
