เฟิงหรูชิง องค์หญิงหมอเทวดา - ตอนที่ 771 ความผิดหวังของหลัวลี่ (2)/ตอนที่ 772 ความผิดหวังของหลัวลี่ (3) - novel-lucky

ตอนที่ 771 ความผิดหวังของหลัวลี่ (2)

เฟยเอ๋อร์ของนางต้องแต่งเข้าตระกูลมู่ อีกอย่างนางดูออกว่า เฉินชิงเยียนแห่งตระกูลมู่ชอบเฟยเอ๋อร์มาก หากเฟยเอ๋อร์เอ่ยปากให้หลัวลี่ก็จะกินอาหารที่หอแห่งแรกได้

หลัวลี่ตีหน้าแข็งขืน เบื้องลึกในดวงตาคือความไม่ยินยอม “เจ้ายังไม่ได้แต่งงานกับพ่อข้า มีคุณสมบัติอะไรให้ข้าเรียกเจ้าว่าท่านแม่”

ฉินเสี่ยวเย่ว์ยิ้มมุมปากเย้ยหยัน นางก้าวเท้าสองสามก้าวเข้าหาหลัวลี่ จงใจกดเสียงเบาลงให้ได้ยินเพียงแค่พวกเขาสองคนเท่านั้น

“หลัวลี่ ข้ารู้ว่าเจ้าร่วมมือกับยายแก่บ้านเจ้าไม่ยอมให้พ่อเจ้าแต่งงานกับข้า แต่ไม่เป็นไร ข้ารอได้ รอจนยายแก่หนังเหนียวนั่นตายลง ข้าก็จะกลายเป็นนายหญิงตระกูลหลัว ทาง ที่ดีเจ้าเชื่อฟังข้าซะ ต่อไปข้าจะดีกับเจ้า”

หลัวลี่เปลี่ยนสีหน้า แววตาโกรธขึง “เจ้าลองลบหลู่ท่านย่าข้าอีกครั้งสิ!”

“ข้าพูดอะไรผิดหรือ เดิมทีนางก็มีชีวิตอยู่ไม่กี่ปีเท่านั้นแล้ว อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ว่าเจ้าคิดตามหาปรมาจารย์ไห่หรงเพื่อรักษานาง ขอเพียงเฟยเอ๋อร์บ้านข้าเอ่ยออกมาสักประ ะโยคหนึ่ง เจ้าคิดว่าปรมาจารย์ไห่หรงจะไม่ยื่นมือช่วยเชียวหรือ” ฉินเสี่ยวเย่ว์หลุบตาลง ปิดบังแววตาชั่วร้ายภายใน “ต่อไปเจ้าคิดมีชีวิตที่ดี ก็มีทางเดียวเท่านั้น คือเอาใจข้า า”

หลัวลี่ค่อยๆ คลายหมัดที่กำไว้แน่นลง ใบหน้าซีดเซียว “ในที่สุดเจ้าก็เลิกเสแสร้งแล้วใช่หรือไม่”

“เสี่ยวลี่ พ่อเจ้ารู้ว่าเจ้าไม่ชอบข้า และก็รู้ว่าเจ้าทุ่มเททุกวิถีทางเพื่อหยุดยั้งพวกเรา ต่อให้เจ้ากลับไปบอกเรื่องนี้กับพ่อเจ้า เจ้าคิดว่าเขาจะเชื่อหรือ”

“นั่นไม่ใช่เพราะเจ้าทำป้ายวิญญาณของแม่ข้าหักไม่ใช่หรอกหรือ”

“เสี่ยวลี่ คำพูดของเจ้าปรักปรำข้า นั่นเป็นบ่าวทำหักแท้ๆ อย่างน้อยพ่อเจ้าก็คิดเช่นนั้น”

ฉินเสี่ยวเย่ว์หัวเราะ เสียงน้ำต่ำลงทว่ากลับให้ความรู้สึกข่มขู่

“เจ้าเองก็วางใจเถอะ ข้าไม่ใช่ผู้หญิงโหดเหี้ยม ขอเพียงข้าเข้าไปตระกูลหลัว ข้าจะปฏิบัติต่อเจ้าอย่างดี หากเจ้ายินยอม ยายแก่บ้านเจ้าจะไม่ขัดขวางแน่ เจ้าน่าจะรู้ว่าการตัดสินใจ แบบไหนสำหรับเจ้าถึงเป็นสิ่งที่ดีที่สุด”

นางก็ไม่คิดจะปฏิบัติไม่ดีกับหลัวลี่ มิเช่นนั้นหลัวเฟยคงจับได้ เกรงว่านางจะไม่มีจุดจบที่ดี

เป้าหมายของนาง ก็เพื่อเข้าสู่ตระกูลหลัวเท่านั้น!

วันหน้าหากหลัวลี่เชื่อฟังย่อมมีกินอิ่มมีเสื้อผ้าใส่ และหาคู่หมายให้ หากไม่เชื่อฟัง อย่างนั้นก็อย่าโทษที่นางไม่เกรงใจ

หลัวลี่กำหมัดแน่นอีกครั้ง จับจ้องฉินเสี่ยวเย่ว์ไม่เอ่ยปาก

ฉินเสี่ยวเย่ว์กลอกตามองผู้ดูแลหอแห่งแรกที่อยู่ไม่ไกลออกไป ยิ้มเอ่ยว่า “ผู้ดูแล ขอน้ำถ้วยหนึ่งหน่อย ข้ารู้สึกกระหาย”

“ขอรับ คุณหนูฉิน”

ผู้แลได้ฟังก็ล่าถอยไป ไม่ช้าก็ยกชามาเบื้องหน้าฉินเสี่ยวเย่ว์

นี่เป็นน้ำชาที่เพิ่งรินมา ย่อมร้อนระอุมาก

ฉินเสี่ยวเย่ว์จรดที่ริมฝีปากเป่าได้สองคำ ไม่รู้ทำไมฝีเท้าถึงซวนเซ ทำชาร้อนสาดกระเซ็นใส่หลัวลี่

หลัวลี่ลนลานแล้ว เพราะระยะห่างใกล้จนเกินไป นางไม่มีหนทางหลบ

ในอารามร้อนรนได้แต่เอามือปิดหน้า น้ำชาสาดใส่หลังมือนาง ความเจ็บปวดนี้ทำให้นางเจ็บจนอดกระตุกมุมปากไม่ได้

แววตาฉินเสี่ยวเย่ว์ลนลาน “ขอ...ขอโทษ ลี่เอ๋อร์ ข้าไม่ได้ตั้งใจ ข้าไม่ได้ตั้งใจจริงๆ …”

น้ำเสียงนางไม่จงใจกดต่ำเช่นเมื่อครู่อีก กลับดังขึ้นโดยไม่กลัวคนอื่นจะได้ยิน

หลังจากฉินเสี่ยวเย่ว์เอ่ยจบ มีเสียงหนึ่งดังลงมาจากด้านบน “ท่านอา เสี่ยวลี่ พวกท่านทำอะไรอยู่”

………….

ตอนที่ 772 ความผิดหวังของหลัวลี่ (3)

น้ำตาแห่งความเจ็บปวดของหลัวลี่ไหลออกมา นางหน้าซีด ไม่พูดอะไรอีก เดินอ้อมฉินเสี่ยวเย่ว์ออกจากหอแห่งแรกไป

“ลี่เอ๋อร์” สายตาของฉินเสี่ยวเย่ว์เผยความสำนึกผิดโดยไม่ปิดบัง รีบคว้ามือหลัวลี่อย่างลนลาน “ขอโทษด้วย ข้ามิได้ตั้งใจจริงๆ ขอให้เจ้าอภัยให้ความพลาดพลั้งโดยไม่ตั้งใจของข ข้าด้วย”

เสียงฝีเท้าที่เดินลงมาจากบันไดใกล้เข้ามาขึ้นทุกที ไม่ช้าก็มาถึงหน้าหลัวลี่และฉินเสี่ยวเย่ว์

เดิมทีฉินเสี่ยวเย่ว์มีพลังฝึกปรือไม่เลว นางดึงหลัวลี่หญิงสาวออกแรงไม่กี่ครั้งยังสลัดฉินเสี่ยวเย่ว์ไม่ออก

มือที่ถูกลวกเจ็บขึ้นทุกที นางหน้าซีดเซียวไปหมด

“ท่านน้า!” ฉินเฟยเอ๋อร์มุ่นคิ้ว เดินไปหน้าฉินเสี่ยวเย่ว์ช้าๆ ถามอย่างจนปัญญา “ท่านทำอะไรให้ลี่เอ๋อร์โกรธอีกแล้วหรือ”

ฉินเสี่ยวเย่ว์ก้มหน้าลง “ข้าไม่ทันระวังทำชาหกใส่นาง หากนางกลับไปบิดเบือนความจริงว่า ข้าจงใจสาดน้ำใส่นาง ฮูหยินผู้เฒ่าตระกูลฉินคงไม่ให้ข้าแต่งเข้าบ้านแน่ เฟยเอ๋อร์ เจ จ้ากับลี่เอ๋อร์สนิทกันดี เจ้าช่วยข้าโน้มน้าวนางหน่อย ข้าไม่ตั้งใจจริงๆ…”

นางจงใจแล้วจะทำไม

เพียงแต่หลัวเฟยไม่เชื่ออีกฝ่าย ต่อให้ยายแก่นั่นเชื่ออีกฝ่ายก็เท่านั้น!

ฉินเฟยเอ๋อร์มุ่นคิ้วกวาดตามองฉินเสี่ยวเย่ว์ ท่านน้าของนางทำอะไรไม่ระวังอีกแล้ว

รู้ทั้งรู้ว่าเสี่ยวลี่ไม่ชอบนาง ยังกล้าทำผิดเช่นนี้อีก ต่อให้นางไม่ตั้งใจก็ตาม เสี่ยวลี่ย่อมไม่พอใจแน่

“เสี่ยวลี่” ฉินเฟยเอ๋อร์เดินมาหน้าหลัวลี่อย่างเชื่องช้า นางเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ดวงตาอบอุ่น “ให้ท่านน้าขอโทษเจ้าได้หรือไม่ เห็นแก่ที่นางไม่จงใจ ครั้งนี้ก็ช่างเถอะนะ หากมีครั้งหน้าข้าจะช่วยเจ้าระบายอารมณ์ดีหรือไม่

นางกับหลัวลี่มีความสัมพันธ์ที่ไม่เลวมาตลอด

กอปรกับนางสุขภาพร่างกายไม่แข็งแรง หลัวลี่เองก็กลัวนางจะเสียใจ ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ฟังนางหลายคำ

ตอนนี้หากก่อเรื่องท่ามกลางผู้คน ทำให้สองตระกูลวางตัวลำบาก ให้ท่านน้าขอโทษเสียก่อน มีอะไรค่อยกลับไปคลี่คลาย

เหงื่อของหลัวลี่ผุดพรายออกมา นางกัดฟันแน่น แค่นเสียงออกมาสองคำ “ถอยไป”

นางเอามือไพล่หลัง แววตาของฉินเฟยเอ๋อร์จับจ้องนางอยู่นาน ตั้งแต่แรกจนถึงสุดท้ายได้แต่จับจ้องใบหน้านาง ไม่ทันสังเกตถึงมือที่ถูกลวกของนาง

“ท่านน้า ท่านยังไม่รีบขอโทษหลัวลี่อีกหรือ” ฉินเฟยเอ๋อร์เห็นว่าครั้งนี้หลัวลี่โมโหแล้วจริงๆ กระทั่งนางยังพลอยถูกโกรธไปได้ นางรีบหันไปหาฉินเสี่ยวเย่ว์โดยไม่รู้ตัว เอ อ่ยเสียงเย็นยะเยือก “จนกระทั่งเสี่ยวลี่ให้อภัยท่านก็พอ”

หลัวลี่กำหมัดแน่น นางเจ็บจนพูดไม่ออกเลยสักประโยค

แต่ฉินเสี่ยวเย่ว์เกรงว่าอีกฝ่ายจะจากไป เอาแต่สะบัดแขนของนางอยู่ตลอด ทำให้นางเจ็บจนแทบทนไม่ไหว

หากรีบออกจากที่นี่ไปโรงหมอได้ เกรงว่ามือของนางจะมีรอยแผลเป็นแน่

“เฟยเอ๋อร์ เมื่อครู่ข้าขอโทษลี่เอ๋อร์แล้ว นางไม่ยอมให้อภัยข้า ข้าไม่ได้ตั้งใจจริงๆ” แววตาของฉินเสี่ยวลี่เผยแววสำนึกผิด “เพื่อเป็นการขอโทษ เมื่อครู่เสี่ยวลี่ซื้ออาหาร ในหอแห่งแรก เจ้าบอกกับตระกูลมู่ได้หรือไม่ว่า ให้ทางหอแห่งแรกช่วยนางเตรียมอาหารสักหน่อย”

ฉินเฟยเอ๋อร์หุบยิ้ม “ได้ อีกเดี๋ยวข้าจะบอกกับท่านป้ามู่ ลี่เอ๋อร์ เห็นแก่ความจริงใจของท่านน้า เจ้าให้อภัยนางได้หรือไม่ นางกับพ่อเจ้ารักกันจากใจจริง เจ้าทำเช่นนี้…จะท ทำให้ท่านลุงหลัวลำบากใจนะ”

ผีสางตนไหนมันดลใจให้ตอนนี้นางอยากซื้ออาหารที่หอแห่งแรกกันนะ!

นางอยากจากไปเท่านั้น!

“มือของข้า…” หลัวลี่กัดฟันแน่น พยายามเอ่ยคำพูดออกมาสามคำ น้ำเสียงสะอื้นดังขึ้นมาจากด้านหลัง ตัดบทคำพูดของนาง