เฟิงหรูชิง องค์หญิงหมอเทวดา - ตอนที่ 773 ความผิดหวังของหลัวลี่ (4)/ตอนที่ 774 ความผิดหวังของหลัวลี่ (5)
ตอนที่ 773 ความผิดหวังของหลัวลี่ (4)
“ลี่เอ๋อร์ ทำอย่างไรเจ้าถึงจะยอมให้อภัยข้า หากเจ้าโกรธ เจ้าตีข้า ด่าข้าก็ได้ ขอเจ้าช่วยให้โอกาสข้า ให้ข้าชดเชยเจ้าด้วยเถอะ”
ฉินเฟยเอ๋อร์มองฉินเสี่ยวเย่ว์ ดูท่าครั้งนี้ท่านอาจะรู้สึกผิดจริงๆ แล้ว
มิฉะนั้น ด้วยนิสัยของนางไม่มีทางคิดชดเชยให้หลัวลี่แล้ว
ยอมทำลายวัดสิบแห่ง แต่ไม่ทำลายการแต่งงานครั้งหนึ่ง
เห็นแก่ที่ท่านอาขอโทษจากใจจริง คราวนี้นางช่วยท่านอาสักหน่อย ครั้งหน้าไม่มีอีกแล้ว!
“ข้าจะไปโรงหมะ…”
คำพูดสุดท้ายยังไม่ทันสิ้นสุด ฉินเฟยเอ๋อร์ได้สติกลับมา
เมื่อครู่นางเอาแต่ครุ่นคิด จึงไม่ทันได้ฟังคำของหลัวลี่
น้ำเสียงอ่อนโยนเบาบางราวสายลมแฝงไปด้วยความสนิทชิดเชื้อ “ลี่เอ๋อร์ ไปเถอะ เจ้ารออยู่ที่นี่กับข้า ให้ท่านอาไปซื้ออาหาร ข้าจะได้พาเจ้าไปรู้จักคนตระกูลมู่…”
ฉินเฟยเอ๋อร์ส่งสายตาหาฉินเสี่ยวเย่ว์ คล้องแขนหลัวลี่อย่างสมเหตุสมผล
ชั่วขณะนั้น หลัวลี่ไม่อยากเอ่ยอะไรทั้งนั้น นางคิดสะบัดมือฉินเฟยเอ๋อร์ออก ขณะนั้นน้ำเสียงคุ้นหูก็ดังขึ้น ทำให้ร่างสั่นสะท้านไปทั้งร่าง น้ำตาเอ่อล้นดวงตาโดยไม่รู้ตัว
“หลัวลี่”
หลัวลี่ค่อยๆ เงยหน้าขึ้น เสี้ยวขณะนั้น ใบหน้าของหญิงสาวงดงามปรากฎขึ้นมาในคลองจักษุ
ทั้งน่ามองและน่าสนิทสนม!
“พี่หรูชิง…”
ตามสายตาของหลัวลี่ ฉินเฟยเอ๋อร์เงยหน้ามอง ลมหายใจนางกระตุก ในดวงตาเกิดอารมณ์ที่ยากจะบรรยายได้ชัดเจน
สำหรับรูปโฉมของตัวเอง ฉินเฟยเอ๋อร์มั่นใจเป็นอย่างมาก
จนมาถึงวันนี้…
เงาร่างสีแดงคล้ายแสงอาทิตย์บาดตา เทียบกับปีศาจแล้วยังเด่นล้ำเสียยิ่งกว่า
นางเป็นสตรีเช่นเดียวกัน กลับต้องยอมถอยให้ สตรีเบื้องหน้ารูปโฉมชวนให้คนตื่นตะลึงจริงๆ เพียงมองปราดเดียวก็กินใจคนทั่วหล้า
…
เดิมเฟิงหรูชิงได้ฟังว่าตระกูลมู่อยู่ที่นี่ คิดแอบมาวางยาถ่ายไม่หยุดหนึ่งเดือนพวกนั้น คิดไม่ถึงว่าจะได้พบหลัวลี่
หากหลัวลี่ยินยอมติดตามฉินเฟยเอ๋อร์ เช่นนั้นนางก็ไม่ยุ่งให้มากเรื่อง ทั้งไม่ต้องปรากฎตัวออกมา
แต่ตอนนี้…
สีหน้าหลัวลี่ปฏิเสธแท้ๆ ฉินเฟยเอ๋อร์กลับไม่เห็นเลยสักน้อย จะพาอีกฝ่ายจากไปให้ได้ ชั่วขณะนั้นนางโยนจุดประสงค์ของการมาหอแห่งแรกทิ้งไปจนหมด
“เจ้าบาดเจ็บหรือ” เฟิงหรูชิงมองใบหน้าหลัวลี่ ขมวดคิ้ว
เหงื่อผุดเต็มหน้าอีกฝ่าย หว่างคิ้วมุ่นดูเจ็บปวด
หลัวลี่รีบเอามือหลบ ส่ายหน้า “ไม่เป็นไร ข้าแค่อยากกลับบ้าน...”
ดวงตาเฟิงหรูชิงหม่นลง ร่างนางคล้ายกระแสลมหอบพัดไปหยุดเบื้องหน้าหลัวลี่อย่างว่องไว ผลักฉินเฟยเอ๋อร์ออก
“ถอยไป!”
ฉินเฟยเอ๋อร์ถูกผลักซวนเซล้มลงที่พื้น นางมองเฟิงหรูชิงที่ผลักนางอย่างอึ้งทึ่ง สีหน้าขึงขัง
“เฟยเอ๋อร์”
ฉินเสี่ยวเย่ว์แตกตื่นจนหน้าถอดสี รีบไปพยุงฉินเฟยเอ๋อร์ขึ้นมา คิดจะตวาดด่าว่าเฟิงหรูชิงหลายคำ แต่กลับถูกฉินเฟยเอ๋อร์ขวางไว้
“แม่นาง ข้าไม่รู้ว่าเจ้ามีความสัมพันธ์ใดกับเสี่ยวลี่ แต่ว่า…เสี่ยวลี่เป็นสหายของข้า ข้าก็แค่คิดพานางมากินข้าวในหอแห่งแรกเท่านั้น เจ้าทำเช่นนี้…ออกจะ…”
เฟิงหรูชิงสีหน้าไร้อารมณ์ เหมือนไม่ได้ยินคำพูดของฉินเฟยเอ๋อร์ นางคว้าข้อมือหลัวลี่ หลังมือข้างที่นางหลบอยู่ออกมา
บนหลังมือของแม่นางน้อย ไม่มีผิวที่สมบูรณ์อีกแล้ว
หลังมือแดงก่ำไปหมด ตรงกลางนั้นยังมีตุ่มน้ำเม็ดใหญ่สองสามเม็ด
ฉินเฟยเอ๋อร์ตะลึงงัน จับจ้องหลังมือหลัวลี่
……………
ตอนที่ 774 ความผิดหวังของหลัวลี่ (5)
ฉินเฟยเอ๋อร์รู้แต่ว่าท่านน้าไม่ทันระวังทำน้ำหกใส่มือหลัวลี่ กลับไม่คิดเลยว่าจะรุนแรงถึงขั้นนี้…
“ใครทำ” สายตาเฟิงหรูชิงปราดมองไปที่ฉินเฟยเอ๋อร์สองน้าหลานอย่างรู้ทัน
หากคาดเดาไม่ผิด คนที่ยืนอยู่กับฉินเฟยเอ๋อร์น่าจะเป็นคนของตระกูลฉิน
พวกนางทำกับหลัวลี่เช่นนี้ ไม่รู้ว่าเฉินอ๋อร์ใช้ชีวิตอยู่ในตระกูลฉินเป็นอย่างไรบ้าง
จะมีใครจงใจทำร้ายเขาเช่นกันหรือไม่
บางทีอาจเป็นเพราะนางพานเชื่อมโยงคิดไปถึงบทสรุปของฉินเฉิน โทสะของเฟิงหรูชิงพลุกพล่านขึ้นมาฉับพลัน ทั้งยังแฝงไปด้วยจิตสังหารด้วย
หลัวลี่ตะลึงงัน นางหลงคิดว่าเฟิงหรูชิงทำเพื่อนางถึงได้บันดาลโทสะเช่นนี้ จึงความมือเฟิงหรูชิงไปตามสัญชาตญาณ “ข้าไม่เป็นไร ข้าอยากกลับบ้าน”
เสี่ยวชิงเป็นคนไม่มีตระกูลคอยพึ่งพา นางไม่อยากให้เสี่ยวชิงล่วงเกินตระกูลฉิน ส่วนที่บาดแผลที่ฉินเสี่ยวเย่ว์ทำร้ายนาง วันหน้านางจะแก้แค้นเอง
นางไม่อยากทำให้เฟิงหรูชิงลำบากไปด้วย!
เฟิงหรูชิงถอนจิตสังหารกลับมา เอ่ยเสียงเย็นชา “เจ้าไปกับข้า”
“ได้”
หลัวลี่แสบจมูก น้ำตาเกือบไหลลงมา
นางรู้สึกอบอุ่นหัวใจเสมือนได้รับแสงอาทิตย์สาดส่อง
เฟยเอ๋อร์เป็นเพื่อนของนางมาตั้งแต่เล็กๆ ต่อให้ถูกตัดบทไปหลายครั้ง เฟยเอ๋อร์ก็น่าจะพบว่านางบาดเจ็บได้
น่าเสียดายที่อีกฝ่ายไม่เห็น
ในทางกลับกัน เฟิงหรูชิงที่รู้จักกันไม่ถึงหนึ่งวัน กลับมองปราดเดียวก็รู้ได้ว่านางเจ็บปวด ถึงขั้นฉุดนางออกมาจากบ่อโคลนนี้ด้วย
หลัวลี่ติดตามอยู่ข้างหลังเฟิงหรูชิง ความรู้สึกปลอดภัยนี้ทำให้นางไม่ต้องกังวลอะไรอีก
ต่อให้ท่านพ่อแต่งฉินเสี่ยวเย่ว์ นางก็มิได้ตัวคนเดียวอีกต่อไปไม่ใช่หรือเจ้าจิ้งจอกน้อยไม่อยู่ข้างกาย นางก็ยังมีสหายใหม่อีก
เพียงแต่เมื่อคิดถึงการกระทำเมื่อครู่ของฉินเสี่ยวเย่ว์ ดวงตานางก็หม่นลง
ภายหน้าท่านพ่อคิดแต่งงานกับใครก็ได้ ยกเว้นฉินเสี่ยวเย่ว์เท่านั้นที่ไม่ได้! นางไม่มีวันยอมให้สตรีอำมหิตมาเป็นแม่เลี้ยงนางเด็ดขาด!
“ท่านน้า” ฉินเฟยเอ๋อร์ไม่ขวางหลัวลี่จากไปอีก นางหันกลับมามองฉินเสี่ยวเย่ว์ด้วยความโกรธ “ทำไมท่านถึงทำนางเป็นเช่นนี้ ท่านอยากแต่งงานกับท่านลุงหลัวไม่ใช่หรือไง”
ถึงหลานสาวผู้นี้จะป่วยกระเสาะกระแสะ แต่ฉินเสี่ยวเย่ว์ก็ยำเกรงนางมาตลอด ครั้นได้ฟังนางฉงนถาม จึงตอบกลับไปเสียงอ่อน “ข้าไม่ได้ตั้งใจ…”
“พอแล้ว!” ฉินเฟยเอ๋อร์ตัดบทฉินเสี่ยวเย่ว์ด้วยความรำคาญ “ท่านไปอธิบายกับลุงหลัวเองเถอะ ข้าไม่ช่วยท่านอีกแล้ว ครั้งนี้
“ไม่หรอก เสี่ยวลี่ฟังเจ้าเสมอ”
ฉินเฟยเอ๋อร์หัวเราะเย็นชา ไม่ตอบ นางเดินกลับขึ้นไปชั้นบน ไม่ชายตามองฉินเสี่ยวเย่ว์
ฉินเสี่ยวเย่ว์ลนลานแล้ว
นางก็แค่อยากสั่งสอนหลัวลี่สักครั้งหนึ่ง คิดไม่ถึงว่าผิวอีกฝ่ายจะอ่อนขนาดนี้ โดนลวกก็เป็นตุ่มน้ำพอง
ดูท่านางต้องชิงอธิบายให้หลัวเฟยฟังก่อนหลัวลี่แล้ว…
…
โรงเตี๊ยมมีคนมากมาย ไม่เหมาะกับการฝึกปรือ
ดังนั้นเมื่อมาถึงจวนเทียนเสิน เฟิงหรูชิงจึงจ่ายเงินซื้อบ้านหลังหนึ่ง
ในเรือน เฟิงหรูชิงให้หลัวลี่นั่งลงนางล้วงเอายาวิเศษสีเขียวเม็ดหนึ่งออกมาจากมิติเวลา จากนั้นบีบน้ำยาวิเศษออกมาหยดใส่มือหลัวลี่
หลังมือนางเย็นวาบ ความเจ็บปวดทั้งหลายหายไปมากกว่าครึ่ง สีหน้าดีขึ้นมาก
ยาที่เฟิงหรูชิงใช้เป็นเพียงยาวิเศษขึ้นพื้นฐาน ผลลัพธ์จึงไม่ได้หายไวนัก นี่คือสิ่งที่หลัวลี่ต้องการ
นางไม่อยากให้แผลหลังมือหาย แค่อยากลดความเจ็บปวดลงเท่านั้น
สุดท้ายเฟิงหรูชิงไม่ได้ถามนางว่าเพราะอะไร ไม่ว่าหลัวลี่จะทำอะไรก็ต้องมีเหตุผลของตัวเอง
……………….
YOU MAY ALSO LIKE
